Je ongelukkig voelen en niet snappen waarom

10-02-2012 18:37 46 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik voel me dood ongelukkig en begrijp niet waarom. Ik weet alleen dat ik me echt rot voel. Het komt met ups en down van een week tot enkele weken. Ik voel me dan vooral erg alleen, weet niet wat het leven nog voorstelt en zou net er net zo goed niet meer willen zijn. Als ik nuchter nadenk snap ik niet waarom ik zo zeur. Ik heb het qua baan en financiën goed op de rit. Heb lieve ouders, vriendinnen en sinds 2 jaar een lieve vriend. Ik woon alleen en ben ook veel alleen.

Misschien komt het omdat ik het gevoel heb dat mijn leven stil staat en ik niks meer mee maak. Ik voel me rot en dan maak ik veel verwijten naar mijn vriend. Ik vraag me alleen af of het aan hem ligt.. ik denk dat het meer ligt aan de ontevredenheid in mezelf. Ben alleen bang dat ik de relatie op de klippen ga laten lopen. Vanuit mijn kant dan.. hij zou het niet uit maken.

Ik ben dit jaar bij een psycholoog geweest wegens een angststoornis. Dit heeft niet geholpen, klikte niet met die man. Mijn dokter heeft me een recept gegeven voor antidepressiva (voor de angststoornis) maar dit heb ik nooit opgehaald. Ik wil er niet aan beginnen ivm het niet meer zonder kunnen. Ook vind ik het niets voor mij omdat ik in mijn ogen geen echt probleem heb, er is in principe niets aan de hand.. Ik maak mezelf alleen gek. Mijn vriend had liever ook niet dat zijn vriendin dat zou nemen.

Ik voel me vaak anders, raar en eenzaam. Ik zit vaak gewoon erg met mezelf in de knoop.

Iemand die mijn verhaal herkent?
Nee, voor mij niet herkenbaar. Maar als je erg met jezelf in de knoop zit, waarom pak je dan de hulp (psycholoog, medicijnen) die je geboden wordt niet met beide handen aan?



Er is geen wondermiddel om gelukkig te worden, het is gewoon hard werken!
Alle reacties Link kopieren
Omdat ik me meestal even later weer beter voel en denk: zie je wel? Het gaat gewoon goed, ik heb niks nodig.



Ik denk de laatste tijd dat ik misschien wel iets heb (autisme ofzo), ik ben nooit sterk geweest in sociale contacten, heb van tevoren altijd de zenuwen. Maar als ik naar de kenmerken op internet kijk komt dat ook weer niet overeen in bepaalde opzichten.
Blijkbaar blijft er toch iets knagen. Ik zou een psycholoog zoeken waar het wel mee klikt, dan kun je met hulp van hem aan jezelf gaan werken.
Het is ook bepaald niet verstandig om voor jezelf een diagnose te zoeken, dan praat je jezelf alleen maar van alles aan.

Zoek gewoon een psycholoog waar het wel mee klikt en zie er achter te komen waarom je zo loopt te miepen. Zo door gaan lijdt natuurlijk nergens toe.
Alle reacties Link kopieren
Als de wiedeweerga die pillen ophalen...

En dan mét de pillen gesprekken voeren/in therapie gaan.

Zo duurt het alleen maar langer.
Alle reacties Link kopieren
Fijne vriend heb jij! Hij heeft het liever niet? Is jouw welzijn niet belangrijker dan zijn ego?
Alle reacties Link kopieren
Absoluut herkenbaar! Ik ben destijds naar een haptonoom gegaan en ben er met 10 sessies en zónder pillen vanaf gekomen. Blijf alsjeblieft van die kunstmatige blijdschap af.



Ik voelde me vaak neerslachtig en sleepte mezelf met tegenzin naar sociale dingen (afspreken met vrienden etc). Daar zette ik een knop om, even vrolijk doen. Maar zodra ik op de fiets naar huis zat sloeg de somberheid weer toe. Geen idee waar het vandaan kwam of waarom. Rationeel klopte alles maar mijn gevoel ging er niet in mee. De haptonoom heeft me geholpen om naar mijn gevoel te luisteren en het te plaatsen. Sowieso is het fijn om eens met iemand te praten.



Succes!
Zelfs het eten van een olifant gaat hapje voor hapje...
Alle reacties Link kopieren
Tenslotte komt het er alleen maar opaan dat je je door het leven slaat op weg naar hopelijk de volgende dag. Of je dat zinvol vindt of niet, of vindt dat je dat zonder pillen moet doen, no-one cares behalve jijzelf.



Het handigste lijkt het mij om eieren voor je geld te kiezen, dan maar minder elegant door het leven, en als de wiedewip terug naar de arts.
it's a big club and you ain't in it
Alle reacties Link kopieren
Chatcat wat fijn om iemand te horen die het herkent. Dat sociale gebeuren wat jij omschrijft is bij mij ook precies zo.



Van een haptonoom heb ik nog nooit gehoord, ik ga het even googlen.. Helpt dat ook voor langere tijd?
quote:tim10 schreef op 10 februari 2012 @ 19:10:

Als de wiedeweerga die pillen ophalen...

En dan mét de pillen gesprekken voeren/in therapie gaan.

Zo duurt het alleen maar langer.Dit zeker niet doen.
Alle reacties Link kopieren
Habibti.. ja daar zette ik zelf ook mijn vraagtekens bij.. Maar ik denk dat het voor hem ook lastig om te begrijpen is.. ik kan hem niet duidelijk vertellen wat er nou is. Dat is voor hem dan ook niet te begrijpen denk ik. Ik zit gewoon niet goed in mijn vel.
Ik herken het wel ongeveer.
Alle reacties Link kopieren
Ik vermoed dat je dokter er meer verstand van heeft dan jouw vriend. Aan jou dus naar wie je wil luisteren/
Alle reacties Link kopieren
Het helpt zeker voor langere tijd. Je krijgt oefeningen en leert met dingen omgaan en om patronen te doorbreken. Sowieso stopt het pas als hij/zij en jij denken dat je er baat bij hebt gehad. Bij de één duurt dat een jaar, bij de ander langer. Ik had iedere 2/3 weken anderhalf uur "therapie", ongeveer 10 sessies gehad. Helemaal niet intensief maar genoeg om mij te helpen.



Ik kan het echt van harte aanraden. Ik ben sowieso geen voorstander van anti-depressiva ed, en dit heeft mij echt goed geholpen. Als je het google'ed; laat je niet afschrikken als het zweverig overkomt. Een haptonoom helpt je naar je gevoel te luisteren, wat al gauw een beetje vaag en zweverig klinkt. Die van mij was echter broodnuchter en stond met beide benen op de grond. waarmee je een patroon kan doorbreken.
Zelfs het eten van een olifant gaat hapje voor hapje...
Alle reacties Link kopieren
Misschien slik je medicijnen die stemmingswisselingen / depressiviteit kan veroorzaken. Zoals anticonceptie. Misschien het proberen waard.
Alle reacties Link kopieren
Jij zegt dat het komt en gaat, paar weken klote, dan weer goed. Heb je wel eens opgelet of het met je cyclus te maken kan hebben? Hormonen zijn rare dingen.
Alle reacties Link kopieren
Er zijn verschillende soorten depressie. Je hebt de reactieve soort waarbij er een directie aanleiding bestaat om depressief te worden. Maar je hebt ook depressies waarbij er geen aanleiding is. Het gegeven dat je een leuk leven hebt en geen reden hebt om je zo te voelen, sluit dus niet uit dat je een depressie hebt.
Alle reacties Link kopieren
Ik slik al vanaf mijn pubertijd de diana pil. Ben er een keer mee gestopt maar kreeg toen erge menstuatiepijn.



Kan mijn cyclus weleens in de gaten houden ivm de hormonen maar ik denk niet dat er een patroon in zit.. Zit nu ongeveer op de helft van de pilstrip.



Dankje voor je reactie Incognia, wist ik niet..
quote:_flower_ schreef op 10 februari 2012 @ 19:54:

[...]





Dit zeker niet doen.TO heeft advies gehad van een professional, maar heeft hier nog niets mee gedaan. Dan lijkt het me dat je adviseert om het advies van haar behandelaar op te volgen, ipv van deze quote (die overigens niet onderbouwd is). Je kunt op een forum niet voor arts gaan spelen!
Alle reacties Link kopieren
Jeetje, wat is dit herkenbaar! Bijna alsof ik mijn eigen verhaal lees.

Ook dat depri gevoel zonder duidelijke aanleiding en dat dat zo negatief doorwerkt in mijn relatie.. zo frustrerend, want ik wil dit niet. Dat gevoel niet en die ruzies niet.



Ik denk dat die AD wel het proberen waard is, de arts schrijft dit niet voor niets voor.. En je vriend wil toch ook het beste voor je, en jou gelukkig zien?



Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Hoi Rowen23.. Wat toevallig dat je het zo herkent. Wat doe jij er aan? Ben jij ook medicijnen gaan slikken?

Dat staat me gewoon zo tegen.. Iemand had het hier ook over een haptonoom. Daar ga ik me ook in verdiepen.

Wij hebben ook veel ruzies.. Ik irriteer me aan alles wat hij doet en zegt en verwijt hem veel dingen. Inderdaad heel frustrerend want ik word er niet happy van maar hij ook niet. Ik twijfel zo erg of het nou echt tussen ons niet goed gaat of dat het echt bij mij ligt (wat ik dus denk).
Alle reacties Link kopieren
quote:rowen23 schreef op 10 februari 2012 @ 21:00:

Jeetje, wat is dit herkenbaar! Bijna alsof ik mijn eigen verhaal lees.

Ook dat depri gevoel zonder duidelijke aanleiding en dat dat zo negatief doorwerkt in mijn relatie.. zo frustrerend, want ik wil dit niet. Dat gevoel niet en die ruzies niet.



Ik denk dat die AD wel het proberen waard is, de arts schrijft dit niet voor niets voor.. En je vriend wil toch ook het beste voor je, en jou gelukkig zien?



Sterkte!Hoe gaat AD de oorzaak wegnemen? En dus zorgen voor een structurele oplossing? En je helpen zoeken waar dat ongelukkige gevoel vandaan komt?
Zelfs het eten van een olifant gaat hapje voor hapje...
Alle reacties Link kopieren
zoek een psycholoog met wie het wel klikt!!! misschien helpt dat wel en dat kan je altijd nog kijken og je wel of niet aan pillen begint
Alle reacties Link kopieren
Heel herkenbaar verhaal! Ik zit nu ook weer in zo'n dip, het allerliefste zou ik gewoon niet bestaan... En dat terwijl ik eigenlijk niets te klagen heb over mijn leven. Ik probeer nu weer het sporten op te pikken, gezond te eten en verder gewoon lief te zijn voor mezelf... Ik denk dat een psycholoog ook wel kan helpen, op voorwaarde dat het klikt... Alvast een dikke

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven