Psyche
alle pijlers
Persoonlijkheidsstoornis NAO
dinsdag 17 april 2012 13:46
Hallo, ik ben een alleenstaande moeder van 38 jaar en heb 4 kinderen.. ik heb al jaren een vaste baan als secretaresse en dat gaat opzich allemaal redelijk goed met ups & downs..
Vanaf dat ik in de pubertijd kwam, onstonden al de problemen die ik nu nog steeds ondervind.. ik heb in de pubertijd en als jong volwassene veel extreme dingen meegemaakt.. ben zwanger geraakt van mijn 1e vriendje van 17, ik was toen 13 jaar.. heb een abortus laten doen en hij bedroog mij met andere meisjes.. vanaf daar begonnen de problemen, ik heb zoveel verdriet gehad om de vriendjes die in mijn leven waren en tot de dag van vandaag voel ik mij aangetrokken naar dat soort mannen.. Ik ben jong moeder geworden, raakte weer zwanger op mijn 18e.. de vader van mijn oudste had nog een andere vrouw zwanger gemaakt, dus die werden beide in dezelfde maand geboren.. ik deed alles alleen, was al heel zelfstandig.. na een jaar leerde ik de vader van mijn andere 2 kinderen kennen.. hij was er voor mij en me zoontje maar hij was wederom een man die loog en bedroog.. toen ik zwanger raakte van onze 1e kind, ben ik neergestoken met een mes in mijn buik, door een meisje waarmee hij dus ook wat had.. ik lag op de intensive care maar ik en de baby in mijn buik overleefden het wel.. Ik had nooit had ik verwacht dat hij me daarna nog zou bedriegen maar wel, dat ging gewoon door.. ik ben ruim 10 jaar in deze relatie blijven hangen en raakte mezelf compleet kwijt. Nu ben ik sinds de zwangerschap van mijn jongste alleen.. mijn ex had toen nog 2 (jongere) meisjes zwanger gemaakt en op dat moment werd ik eindelijk sterker en koos ik voor mezelf en mijn kinderen. Dat is nu sinds begin 2008. Al jaren loop ik bij een maatschappelijk werker, psycholoog, herstellingsoord, assertiviteits cursus, noem maar op.. Verstandelijk weet ik het allemaal zo goed maar ik word geleid, beheerst en heen en weer geslingerd door angst, twijfels, gedachten en gevoelens..
Sinds kort is er een diagnose gesteld.. persoonlijkheidsstoornis NAO.. en ga ik een psychotherapie doen. Autonomie..
Eind vorig jaar kwam ik in contact met het zwagertje van mijn beste vriendin.. we hadden veel contact en kregen gevoelens voor elkaar maar hij is wel getrouwd.. toen ik al echt gevoelens voor hem had, bleek dat hij er nog wel meer op na hield als mij en heb ik het contact op aandringen van mijn vriendin verbroken. Ze zei hij mag dan wel mijn zwagertje zijn maar ik laat niet toe dat je je zo door hem laat behandelen en hak nou is die knoop door.. Dat deed ik maar onmiddelijk weer die leegte.. ik voelde me sterk toen ik voor me zelf koos, net zo sterk als ik me voelde toen ik definitief brak met mijn ex.. maar het patroon blijft want ik heb weer contact met hem gezocht, toen kwam hij langs en hadden we weer sex met elkaar.. ik heb dat opgebiecht aan me vriendin en ze is heel erg teleurgesteld in mij.. Ik heb op dit moment een heeeel laag zelfbeeld. Mijn vriendin zegt dat ik me niet moet vasthouden aan de diagnose en de therapie die ik ga doen, maar dat ik het zelf moet doen!! De therapie start pas in september maar het liefst wil ik vandaag met me vingers knippen en de sterke vrouw zijn die in me zit, met zelfrespect en voor mezelf opkomen.. niemand weet eigenlijk precies hoe ik me van binnen voel.. aan de buitenkant zie ik er uit als een jonge, goed uitziende, zelfstandige en sterke vrouw en moeder, maar er is zoveel mis van binnen in mijn koppie, dat ik op dit moment twijfel of ik het zo ga volhouden tot september of wat ik in de tussentijd nog kan doen.. Is er hier iemand die het herkent en er over wil praten met mij.. Liefs een heel onzeker en verdrietig moedertje
Vanaf dat ik in de pubertijd kwam, onstonden al de problemen die ik nu nog steeds ondervind.. ik heb in de pubertijd en als jong volwassene veel extreme dingen meegemaakt.. ben zwanger geraakt van mijn 1e vriendje van 17, ik was toen 13 jaar.. heb een abortus laten doen en hij bedroog mij met andere meisjes.. vanaf daar begonnen de problemen, ik heb zoveel verdriet gehad om de vriendjes die in mijn leven waren en tot de dag van vandaag voel ik mij aangetrokken naar dat soort mannen.. Ik ben jong moeder geworden, raakte weer zwanger op mijn 18e.. de vader van mijn oudste had nog een andere vrouw zwanger gemaakt, dus die werden beide in dezelfde maand geboren.. ik deed alles alleen, was al heel zelfstandig.. na een jaar leerde ik de vader van mijn andere 2 kinderen kennen.. hij was er voor mij en me zoontje maar hij was wederom een man die loog en bedroog.. toen ik zwanger raakte van onze 1e kind, ben ik neergestoken met een mes in mijn buik, door een meisje waarmee hij dus ook wat had.. ik lag op de intensive care maar ik en de baby in mijn buik overleefden het wel.. Ik had nooit had ik verwacht dat hij me daarna nog zou bedriegen maar wel, dat ging gewoon door.. ik ben ruim 10 jaar in deze relatie blijven hangen en raakte mezelf compleet kwijt. Nu ben ik sinds de zwangerschap van mijn jongste alleen.. mijn ex had toen nog 2 (jongere) meisjes zwanger gemaakt en op dat moment werd ik eindelijk sterker en koos ik voor mezelf en mijn kinderen. Dat is nu sinds begin 2008. Al jaren loop ik bij een maatschappelijk werker, psycholoog, herstellingsoord, assertiviteits cursus, noem maar op.. Verstandelijk weet ik het allemaal zo goed maar ik word geleid, beheerst en heen en weer geslingerd door angst, twijfels, gedachten en gevoelens..
Sinds kort is er een diagnose gesteld.. persoonlijkheidsstoornis NAO.. en ga ik een psychotherapie doen. Autonomie..
Eind vorig jaar kwam ik in contact met het zwagertje van mijn beste vriendin.. we hadden veel contact en kregen gevoelens voor elkaar maar hij is wel getrouwd.. toen ik al echt gevoelens voor hem had, bleek dat hij er nog wel meer op na hield als mij en heb ik het contact op aandringen van mijn vriendin verbroken. Ze zei hij mag dan wel mijn zwagertje zijn maar ik laat niet toe dat je je zo door hem laat behandelen en hak nou is die knoop door.. Dat deed ik maar onmiddelijk weer die leegte.. ik voelde me sterk toen ik voor me zelf koos, net zo sterk als ik me voelde toen ik definitief brak met mijn ex.. maar het patroon blijft want ik heb weer contact met hem gezocht, toen kwam hij langs en hadden we weer sex met elkaar.. ik heb dat opgebiecht aan me vriendin en ze is heel erg teleurgesteld in mij.. Ik heb op dit moment een heeeel laag zelfbeeld. Mijn vriendin zegt dat ik me niet moet vasthouden aan de diagnose en de therapie die ik ga doen, maar dat ik het zelf moet doen!! De therapie start pas in september maar het liefst wil ik vandaag met me vingers knippen en de sterke vrouw zijn die in me zit, met zelfrespect en voor mezelf opkomen.. niemand weet eigenlijk precies hoe ik me van binnen voel.. aan de buitenkant zie ik er uit als een jonge, goed uitziende, zelfstandige en sterke vrouw en moeder, maar er is zoveel mis van binnen in mijn koppie, dat ik op dit moment twijfel of ik het zo ga volhouden tot september of wat ik in de tussentijd nog kan doen.. Is er hier iemand die het herkent en er over wil praten met mij.. Liefs een heel onzeker en verdrietig moedertje
dinsdag 17 april 2012 14:09
dinsdag 17 april 2012 14:14
Het heeft jou zeker niet meegezeten in je leven, wat een drama! Ik kan snappen dat je je momenteel niet goed voelt! Waarom start de therapie pas in september? Wat voor soort therapie is het? Trouwens, dat je vriendin zegt dat je het zelf moet doen... dat gebeurt ook in therapie, jij en de therapeut gaan dan samen kijken hoe jouw problemen opgelost kunnen worden. Als ik jou was zou ik proberen of ik eerder therapie zou kunnen krijgen. Wachtlijst bij een psycholoog is rond de zes weken normaal gesproken. 4,5 maanden is wel erg lang, is er aangeboden om je tot die tijd te ondersteunen? Je geeft al aan dat het misschien mis zal gaan, dit lijkt me een duidelijke roep om hulp.
En diagnoses zeggen niet alles, voornamelijk een persoonlijkheidsstoornis NAO, dit is namelijk een restcategorie, dit betekent dat je niet voldoet aan criteria voor andere persoonlijkheidsstoornissen in de DSM(Boek met alle diagnosecriteria). Hebben ze jou uitgelegd wat het inhoudt? Wat het voor jou betekent en wat het doel van de therapie gaat worden?
En trouwens, hoe gaat het met je kinderen, hoe gaan zij met deze situatie om?
En diagnoses zeggen niet alles, voornamelijk een persoonlijkheidsstoornis NAO, dit is namelijk een restcategorie, dit betekent dat je niet voldoet aan criteria voor andere persoonlijkheidsstoornissen in de DSM(Boek met alle diagnosecriteria). Hebben ze jou uitgelegd wat het inhoudt? Wat het voor jou betekent en wat het doel van de therapie gaat worden?
En trouwens, hoe gaat het met je kinderen, hoe gaan zij met deze situatie om?
dinsdag 17 april 2012 14:20
Het is niet niets wat je hebt meegemaakt TO. Goed dat je hulp krijgt, maar ik ben het wel met je vriendin eens. Je moet niet wachten op de therapie en je diagnose als excuus gebruiken om maar af te wachten en stomme dingen te blijven doen; je diagnose is een middel om hulp te krijgen, maar je moet het nog steeds zelf doen. Stop om te beginnen eens met die lamzakken van kerels en richt je op je kinderen. Stel je kinderen niet steeds bloot aan die idioten, want reken maar dat ze het een en ander meekrijgen. Dat is al echt iets dat je zelf kunt doen, zonder therapeut. Sterkte
dinsdag 17 april 2012 14:30
Ik ben het wel met nessemeisje eens, het lijkt mij ook een goed idee als je de mannen even met rust laat, inderdaad ook voor je kinderen. Je hebt zelf ook alleen maar verdriet van die mannen. Je wilt graag sterk zijn en zelfrespect krijgen, probeer het dan zelf te rooien. Je hebt die mannen absoluut niet nodig om je goed/mooi/gerespecteerd te voelen. Dat kan ook allemaal vanuit jezelf komen, dat is een veel betere basis dan seks hebben met mannen en daar je zelfrespect uit halen... dat is misschien prettig voor de korte termijn, maar zeker niet voor de lange termijn. Daar gaat het uiteindelijk om. Ik vind nog steeds dat je wel therapie moet proberen te zoeken, misschien eerder dan in september, als steuntje in de rug!
dinsdag 17 april 2012 16:53
Bedankt voor jullie reacties, dat doet me wel goed.
Ik wil wel zeggen dat ik nu 4 jaar alleen ben met mijn kinderen en er geen man meer in mijn leven is geweest, waar mijn kinderen van weten..
Dat is misschien ook de reden dat ik alleen ben.. hoe langer het duurt, hoe minder ik dat aandurf een man toe te laten in mijn gezin.
De "foute" man is daarom ook wel aan 1 kant veiliger omdat ik die op afstand kan houden, maar gelukkig word ik er niet van en dat kunnen de kinderen natuurlijk wel aan mij merken..
Mijn kinderen hebben inderdaad genoeg meegemaakt in en na de relatie met hun vader.. mijn zoon was 3 jaar toen ik was neergestoken en daar was hij getuige van.. dan heeft hij ook nog een biolgische vader die hem dus links heeft laten liggen.
Ik denk inderdaad dat het goed is voor mij om geen man in mijn even te hebben op dit moment.. geen foute maar ook geen goede man, want die moeten weer onder de kwade lijden..
Ik moet eerst gelukkig worden met mezelf.. het is nog een lange weg..
Ik heb wel dingen gelezen over PS Nao en daar herken ik vooral het angstige in, en het twijfelen wat ik heeel erg doe, piekeren en beslissingen nemen valt mij zwaar.
maar hoe er nu verder mee om te gaan tot september weet ik niet.. het is frustrerend om verstandelijk alles goed te begrijpen maar zo heen en weer te worden geslingerd..
Ik wil wel zeggen dat ik nu 4 jaar alleen ben met mijn kinderen en er geen man meer in mijn leven is geweest, waar mijn kinderen van weten..
Dat is misschien ook de reden dat ik alleen ben.. hoe langer het duurt, hoe minder ik dat aandurf een man toe te laten in mijn gezin.
De "foute" man is daarom ook wel aan 1 kant veiliger omdat ik die op afstand kan houden, maar gelukkig word ik er niet van en dat kunnen de kinderen natuurlijk wel aan mij merken..
Mijn kinderen hebben inderdaad genoeg meegemaakt in en na de relatie met hun vader.. mijn zoon was 3 jaar toen ik was neergestoken en daar was hij getuige van.. dan heeft hij ook nog een biolgische vader die hem dus links heeft laten liggen.
Ik denk inderdaad dat het goed is voor mij om geen man in mijn even te hebben op dit moment.. geen foute maar ook geen goede man, want die moeten weer onder de kwade lijden..
Ik moet eerst gelukkig worden met mezelf.. het is nog een lange weg..
Ik heb wel dingen gelezen over PS Nao en daar herken ik vooral het angstige in, en het twijfelen wat ik heeel erg doe, piekeren en beslissingen nemen valt mij zwaar.
maar hoe er nu verder mee om te gaan tot september weet ik niet.. het is frustrerend om verstandelijk alles goed te begrijpen maar zo heen en weer te worden geslingerd..
dinsdag 17 april 2012 16:55
Ik ga trouwens een autonomie therapie doen..
oor wie
De autonomiegroep richt zich op vrouwen in de leeftijd van 25 tot 50 jaar, die moeite hebben richting te geven aan hun leven. Dit kan zich uiten in allerlei klachten zoals angsten, depressieve gevoelens en lichamelijke klachten.
Wat wordt bedoeld met autonomie
Autonoom kunnen functioneren wil zeggen dat u zich in staat voelt beslissingen te nemen, keuzes te maken die uw gevoel van welzijn vergroten. Met andere woorden: richting te geven aan uw eigen leven. Autonomie betekent in letterlijke zin ‘zelfbeschikking’. Autonomie draagt bij aan het vergroten van zelfrespect en geeft een gevoel van onafhankelijkheid. Meisjes krijgen in hun opvoeding, meer dan jongens, boodschappen mee die een gebrek aan autonomie in de hand kunnen werken. Dit alles kan vrouwen in hun volwassen leven het gevoel geven:
geen macht te hebben over eigen leven
geen verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor eigen leven
niet in staat zijn die dingen op te zoeken die hen voldoening geven
Doel van de therapie
De therapie is gericht op het versterken van het zelfgevoel en het ontwikkelen van zelfvertrouwen en eigenwaarde. U leert uw gedachten en gevoelens te herkennen en te benoemen. Daardoor krijgt u meer grip op uw leven en komt u tot grotere acceptatie van uw eigen mogelijkheden en beperkingen.
oor wie
De autonomiegroep richt zich op vrouwen in de leeftijd van 25 tot 50 jaar, die moeite hebben richting te geven aan hun leven. Dit kan zich uiten in allerlei klachten zoals angsten, depressieve gevoelens en lichamelijke klachten.
Wat wordt bedoeld met autonomie
Autonoom kunnen functioneren wil zeggen dat u zich in staat voelt beslissingen te nemen, keuzes te maken die uw gevoel van welzijn vergroten. Met andere woorden: richting te geven aan uw eigen leven. Autonomie betekent in letterlijke zin ‘zelfbeschikking’. Autonomie draagt bij aan het vergroten van zelfrespect en geeft een gevoel van onafhankelijkheid. Meisjes krijgen in hun opvoeding, meer dan jongens, boodschappen mee die een gebrek aan autonomie in de hand kunnen werken. Dit alles kan vrouwen in hun volwassen leven het gevoel geven:
geen macht te hebben over eigen leven
geen verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor eigen leven
niet in staat zijn die dingen op te zoeken die hen voldoening geven
Doel van de therapie
De therapie is gericht op het versterken van het zelfgevoel en het ontwikkelen van zelfvertrouwen en eigenwaarde. U leert uw gedachten en gevoelens te herkennen en te benoemen. Daardoor krijgt u meer grip op uw leven en komt u tot grotere acceptatie van uw eigen mogelijkheden en beperkingen.
dinsdag 17 april 2012 17:11
Wat rot allemaal voor je Moedertje26. Toch had je jezelf een hoop ellende kunnen besparen als je met je verstand had nagedacht in plaats van met je natte la. Je geeft die slechte mannen de schuld van het feit dat ze jou slecht behandelen, terwijl jij zelf voor deze mannen kiest. Je hebt er zelf net zo goed een aandeel in.
Gun jezelf een goeie vent. Een vent die goed is voor jou en je kinderen. Leuke mannen genoeg. Je moet alleen wel oog voor ze hebben en ze een kans durven geven. Je zult zien dat jij en je kinderen zich daar veeeeeel beter bij voelen.
Het is trouwens te hopen dat ze niet teveel slechte genen van hun vaders hebben meegekregen, maar ik ben er bang voor. Helaas gaat het spreekwoord “de appel valt nooit ver van de boom” maar al te vaak op. Ik hoop dat je jouw kinderen daarvoor kunt behoeden.
Gun jezelf een goeie vent. Een vent die goed is voor jou en je kinderen. Leuke mannen genoeg. Je moet alleen wel oog voor ze hebben en ze een kans durven geven. Je zult zien dat jij en je kinderen zich daar veeeeeel beter bij voelen.
Het is trouwens te hopen dat ze niet teveel slechte genen van hun vaders hebben meegekregen, maar ik ben er bang voor. Helaas gaat het spreekwoord “de appel valt nooit ver van de boom” maar al te vaak op. Ik hoop dat je jouw kinderen daarvoor kunt behoeden.
woensdag 18 april 2012 11:36
Tietanium, dat is juist mijn probleem, dat mijn gevoel soms sterker is als mijn verstand, en dan gaat het niet om sex want ik heb wel echt dieper gaande gevoelens voor die persoon gehad. Bovendien ben ik ook zo dat ik niet die man alleen die schuld geef, ondanks dat ik hem een foute man noem, want ik heb zelf tegen hem gezegd dat het net zo goed mijn eigen schuld is..
Ook praat ik veel met mijn kinderen, hoe ik over dingen denk en geef ze andere normen en waarden mee.. aan genen kan ik zelf weinig veranderen.
Ook praat ik veel met mijn kinderen, hoe ik over dingen denk en geef ze andere normen en waarden mee.. aan genen kan ik zelf weinig veranderen.
