Psyche
alle pijlers
PTSS en weer aan het werk?
donderdag 3 mei 2012 12:00
Hallo,
Toch maar weer een topic omdat ik dus geen klankbord heb waar ik dit kwijt kan.
Na een hoop ellende ( jullie mogen loepen hoor) ben ik nu onder behandeling bij een psycholoog.
Zij denkt aan een PTSS en ik ben nu in afwachting van het behandelingsplan.
Ik zit sinds eind januari in de ziektewet en had vandaag dus een afspraak bij de arts van het UWV.
Zij zei letterlijk de beste remedie voor uw klachten is afleiding zoeken en dat het liefst in een part time baan ...
Ik was echt met stomheid geslagen en vertelde haar ook dat ik vind dat zij er nogal laconiek over doet.
Ik sleep mij momenteel door het leven, elke dag is een gevecht en de moeheid en de somberheid overschaduwen mijn leven, hoe ga ik in godsnaam werken met deze klachten?
Ik moest haar haast smeken informatie in te winnen bij mijn psycholoog, uiteindelijk stemde zij toe met een hoop gezucht.
Ik voel mij zo niet serieus genomen!
Ik wil echt weer aan het werk maar ik voel ook aan alles in mijn lijf dat ik nu aan de slag moet met mijzelf, hoe kan ik het UWV hiervan doordringen?
Zijn er meer mensen met ptss en hoe verloopt bij jullie het arbeidsproces?
Hoe kan ik voor mezelf opkomen zonder inderdaad het belang van het arbeidsproces uit het oog te verliezen?
Toch maar weer een topic omdat ik dus geen klankbord heb waar ik dit kwijt kan.
Na een hoop ellende ( jullie mogen loepen hoor) ben ik nu onder behandeling bij een psycholoog.
Zij denkt aan een PTSS en ik ben nu in afwachting van het behandelingsplan.
Ik zit sinds eind januari in de ziektewet en had vandaag dus een afspraak bij de arts van het UWV.
Zij zei letterlijk de beste remedie voor uw klachten is afleiding zoeken en dat het liefst in een part time baan ...
Ik was echt met stomheid geslagen en vertelde haar ook dat ik vind dat zij er nogal laconiek over doet.
Ik sleep mij momenteel door het leven, elke dag is een gevecht en de moeheid en de somberheid overschaduwen mijn leven, hoe ga ik in godsnaam werken met deze klachten?
Ik moest haar haast smeken informatie in te winnen bij mijn psycholoog, uiteindelijk stemde zij toe met een hoop gezucht.
Ik voel mij zo niet serieus genomen!
Ik wil echt weer aan het werk maar ik voel ook aan alles in mijn lijf dat ik nu aan de slag moet met mijzelf, hoe kan ik het UWV hiervan doordringen?
Zijn er meer mensen met ptss en hoe verloopt bij jullie het arbeidsproces?
Hoe kan ik voor mezelf opkomen zonder inderdaad het belang van het arbeidsproces uit het oog te verliezen?
donderdag 3 mei 2012 12:16
Allereerst even een dikke ....
Ik ben zelf ook al een aantal maanden in de ziektewet (burnout/depressie) en herken het 'gepush' en de misverstanden erg.
Omdat ik nog gewoon een vast contract heb, heb ik (nog) geen bemoeienis van het UWV, maar heb ik met de arboarts te maken.
Die twijfelde eerst enorm, en ik heb idd ook het telefoonnummer van m'n psych gegeven. Na overleg heeft hij me idd arbeidsongeschikt verklaar. (Tijdelijk)
Maar de verzuimcoordinator en m'n leidinggevende bleven me -buiten dit advies om- op gesprekken uitnodigen. Dat waren geen vriendelijke gesprekken, maar echt super-pittig, en met 3en tegen mij in. Doordrammen, alles uit de kast halen om een datum uit me te persen wanneer ik er weer zou zijn. En ik maar janken en hakkelen dat dit toch niet was afgesproken met de arboarts. En zij maar doorduwen en liegen dat ze de arboarts gesproken hadden en dat ik echt weer moest beginnen.
Uieindelijk is er een gesprek gepland met mij en de arbo-arts EN deze mensen samen.
Ik was inmiddels helemaal OP van de zenuwen.
Maar de arboarts name het gelukkig voor me op en adviseerde nadrukkelijk om me voorlopig met rust te laten. Dat deze druk in mijn geval het tegenovergestelde bereikte. En de verzuim/leidinggevenden maar braaf 'ja-knikken'. Ik kon de arbo wel ZOENEN.
Ik snap niet dat er ZOVEEL misverstanden kunnen bestaan over dit soort situaties. Alsof je voor je lol thuis zit. "Lekker" aan het profiteren bent ofzo. Ik weet niet wat ze precies denken, maar ik ben blij dat ik nu even een paar weken 'rust' heb gekregen om de weinige energie die ik heb in mijn herstel te steken ipv in het overtuigen van anderen.
Heb momenteel 3x p wk fysio, 1x psych, 1x 'beeldende therapie' en binnenkort komt daar ook nog eens relatietherapie bij. Het is een hele intensieve periode, en hard werken. Maar er zal het één en ander moeten veranderen, wil ik niet binnen de kortste keren weer opnieuw opgebrand thuis zit.
Sterkte met je strijd. Ik leef met je mee.
Ik ben zelf ook al een aantal maanden in de ziektewet (burnout/depressie) en herken het 'gepush' en de misverstanden erg.
Omdat ik nog gewoon een vast contract heb, heb ik (nog) geen bemoeienis van het UWV, maar heb ik met de arboarts te maken.
Die twijfelde eerst enorm, en ik heb idd ook het telefoonnummer van m'n psych gegeven. Na overleg heeft hij me idd arbeidsongeschikt verklaar. (Tijdelijk)
Maar de verzuimcoordinator en m'n leidinggevende bleven me -buiten dit advies om- op gesprekken uitnodigen. Dat waren geen vriendelijke gesprekken, maar echt super-pittig, en met 3en tegen mij in. Doordrammen, alles uit de kast halen om een datum uit me te persen wanneer ik er weer zou zijn. En ik maar janken en hakkelen dat dit toch niet was afgesproken met de arboarts. En zij maar doorduwen en liegen dat ze de arboarts gesproken hadden en dat ik echt weer moest beginnen.
Uieindelijk is er een gesprek gepland met mij en de arbo-arts EN deze mensen samen.
Ik was inmiddels helemaal OP van de zenuwen.
Maar de arboarts name het gelukkig voor me op en adviseerde nadrukkelijk om me voorlopig met rust te laten. Dat deze druk in mijn geval het tegenovergestelde bereikte. En de verzuim/leidinggevenden maar braaf 'ja-knikken'. Ik kon de arbo wel ZOENEN.
Ik snap niet dat er ZOVEEL misverstanden kunnen bestaan over dit soort situaties. Alsof je voor je lol thuis zit. "Lekker" aan het profiteren bent ofzo. Ik weet niet wat ze precies denken, maar ik ben blij dat ik nu even een paar weken 'rust' heb gekregen om de weinige energie die ik heb in mijn herstel te steken ipv in het overtuigen van anderen.
Heb momenteel 3x p wk fysio, 1x psych, 1x 'beeldende therapie' en binnenkort komt daar ook nog eens relatietherapie bij. Het is een hele intensieve periode, en hard werken. Maar er zal het één en ander moeten veranderen, wil ik niet binnen de kortste keren weer opnieuw opgebrand thuis zit.
Sterkte met je strijd. Ik leef met je mee.
donderdag 3 mei 2012 12:34
ik heb ptss , en het heeft vooral heel veel tijd gekost mijn trauma te verwerken,
ik heb gekozen voor een uitkering omdat ik intensief therapie wou volgen,
part time werken vind ik heerlijk,
alleen denk ik dat full time nog te veel gevraagd is van mezelf.
ik weet natuurlijk niet wat jouw problemen zijn dus ik kan er ook geen oordeel over geven
ik wens je wel veel sterkte
ik heb gekozen voor een uitkering omdat ik intensief therapie wou volgen,
part time werken vind ik heerlijk,
alleen denk ik dat full time nog te veel gevraagd is van mezelf.
ik weet natuurlijk niet wat jouw problemen zijn dus ik kan er ook geen oordeel over geven
ik wens je wel veel sterkte
donderdag 3 mei 2012 17:19
Ik weet de oplossing ook niet, dus ik lees hier even mee.
Ik schik van ieder hard geluidje, onverwachtte bewegingen en schreewende mensen bijvoorbeeld, ik kan niet tegen stres.
Maar ik heb er niet alleen last van, de kinderen lijden er onder omdat ik dus extreem reageer als ik schik.
Zelf ga ik ook naar een psychologe... maar ik merk nog geen verandering.
Je komt dr gewoon bijna niet van af lijkt wel, en ik vind mezelf er zo nu en dan niet echt gezelliger op worden, want word er doodmoe en gestrest van.
Heb jij dat ook? die geluiden, een knal ofzo... dat je dan schikt en heel vervelend er op reageerd?
Mijn hart kan dan tekeer gaan en ik tril helemaal.
Voel me dan echt een aanstelster, maar ja.. ik kan er echt niks aan doen.
Zelf weet ik wel waardoor het komt, maar dat bespreek ik niet via internet, en ligt niet aan ullie ofzo, maar daar houd ik niet zo van.
Ik erger me er alleen dood aan dus ik weet ongeveer wel wat je voelt.
Ik schik van ieder hard geluidje, onverwachtte bewegingen en schreewende mensen bijvoorbeeld, ik kan niet tegen stres.
Maar ik heb er niet alleen last van, de kinderen lijden er onder omdat ik dus extreem reageer als ik schik.
Zelf ga ik ook naar een psychologe... maar ik merk nog geen verandering.
Je komt dr gewoon bijna niet van af lijkt wel, en ik vind mezelf er zo nu en dan niet echt gezelliger op worden, want word er doodmoe en gestrest van.
Heb jij dat ook? die geluiden, een knal ofzo... dat je dan schikt en heel vervelend er op reageerd?
Mijn hart kan dan tekeer gaan en ik tril helemaal.
Voel me dan echt een aanstelster, maar ja.. ik kan er echt niks aan doen.
Zelf weet ik wel waardoor het komt, maar dat bespreek ik niet via internet, en ligt niet aan ullie ofzo, maar daar houd ik niet zo van.
Ik erger me er alleen dood aan dus ik weet ongeveer wel wat je voelt.
donderdag 3 mei 2012 17:20
donderdag 3 mei 2012 18:54
Hi Mavis heeft die arts niet gewoon een balletje opgegooid om te kijken of hij je richting werk kan activerend. Krijg je nog een verslag thuis waarin staat wat er is besloten?
Is de situatie echt veranderd of heeft die arts na het contact met je behandelaar alsnog besloten om je nog even niet te activeren?
Veel sterkte met de huidige situatie,
Amber
Is de situatie echt veranderd of heeft die arts na het contact met je behandelaar alsnog besloten om je nog even niet te activeren?
Veel sterkte met de huidige situatie,
Amber
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 4 mei 2012 15:21
Hoi Mavis, ikzelf heb complexe/chronische ptss en heb de volle 2 jaar in de ziektewet gezeten, ik ben pas gaan werken toen er een gesprek aan zat te komen voor de WIA, ik was toen bezig met Wajong aan te vragen maar ik werd afgewezen omdat ik in het verleden wél een baan heb gehad en toen heb bewezen dat ik functioneerde (belachelijk natuurlijk want toen was er nog geen sprake van meerdere trauma's)
De UWV -arts overtuigen deed ik als volgt:
Tijdens een gesprek ging somde ik alle klachten op van iemand die zwaar overspannen is en probeer hoe moeilijk het ook is een paar details op te noemen die je hebt meegemaakt, zodat je het je zelf tijdens het gesprek onmogelijk maakt je tranen in te houden, vervolgens stop je plotseling met praten en kijk je verward om je heen en vraag je de arbo-arts wat zijn vraag ook alweer was en dat je het even allemaal kwijt bent, bied je excuses aan en zeg vervolgens dat dit elke dag zo gaat en je vaak thuis met iets in je handen staat maar niet meer weet wat je er mee zou gaan doen en vervolgens in huilen uitbarst...
Een goede stok achter de deur zal zijn als je al medicijnen krijgt en in therapie bent.
Overdrijven is bij de UWV echt van belang anders lopen ze over je heen, laat zien hoe het met je gaat als je 1 van je slechte dagen hebt, als je PTSS hebt is dat vaak niet door anderen te zien en je zal maar net een keer voordat gesprek wél goed geslapen hebben.
Ik moet eerlijk bekennen dat nu ik weer werk ik nog steeds last heb en bij het minste geringste overspannen raak, ik weet nu dat dit met druk/pushen van buitenaf te maken heeft, logisch want dit houd weer verband met het trauma waarin in ik ook onder druk stond, dus hier reageer je fel op (ptss)
Ik heb dan mijn psycholoog gevraagd om een dagbehandeling, dan krijg je dagelijks therapie in groepsverband, het UWV mag je dan niet aan een baan pushen want daar heb je door je zware therapieën en geen tijd voor en de energie niet, want die therapieën zijn zwaar.
Ik hoop dat je hier wat mee kunt!
De UWV -arts overtuigen deed ik als volgt:
Tijdens een gesprek ging somde ik alle klachten op van iemand die zwaar overspannen is en probeer hoe moeilijk het ook is een paar details op te noemen die je hebt meegemaakt, zodat je het je zelf tijdens het gesprek onmogelijk maakt je tranen in te houden, vervolgens stop je plotseling met praten en kijk je verward om je heen en vraag je de arbo-arts wat zijn vraag ook alweer was en dat je het even allemaal kwijt bent, bied je excuses aan en zeg vervolgens dat dit elke dag zo gaat en je vaak thuis met iets in je handen staat maar niet meer weet wat je er mee zou gaan doen en vervolgens in huilen uitbarst...
Een goede stok achter de deur zal zijn als je al medicijnen krijgt en in therapie bent.
Overdrijven is bij de UWV echt van belang anders lopen ze over je heen, laat zien hoe het met je gaat als je 1 van je slechte dagen hebt, als je PTSS hebt is dat vaak niet door anderen te zien en je zal maar net een keer voordat gesprek wél goed geslapen hebben.
Ik moet eerlijk bekennen dat nu ik weer werk ik nog steeds last heb en bij het minste geringste overspannen raak, ik weet nu dat dit met druk/pushen van buitenaf te maken heeft, logisch want dit houd weer verband met het trauma waarin in ik ook onder druk stond, dus hier reageer je fel op (ptss)
Ik heb dan mijn psycholoog gevraagd om een dagbehandeling, dan krijg je dagelijks therapie in groepsverband, het UWV mag je dan niet aan een baan pushen want daar heb je door je zware therapieën en geen tijd voor en de energie niet, want die therapieën zijn zwaar.
Ik hoop dat je hier wat mee kunt!
zondag 24 september 2017 16:34
Ptss ineens een nieuw woord nieuw begrip met zoveel onbegrip van alle kanten werkgever doet wel aardig maar je kan toch beter werken ...(afleiding) is toch goed moet ik toch huiveren afleiding 50 jaar weggestopt en dat gaat nu ineens over door afleiding geen begrip dus. Arbo arts doet enorm koel en zegt geen beperking te zien ...neee ik werk toch gewoon door ondanks alles doe ik enorm mijn best te functioneren ...nu wordt mijn contract niet verlengd ...krijg ik er ook nog bij ..ben ten einde raad...
zondag 24 september 2017 17:05
Dit topic is 5 jaar oud en je schrijft nogal onsamenhangend.Chipover schreef: ↑24-09-2017 16:34Ptss ineens een nieuw woord nieuw begrip met zoveel onbegrip van alle kanten werkgever doet wel aardig maar je kan toch beter werken ...(afleiding) is toch goed moet ik toch huiveren afleiding 50 jaar weggestopt en dat gaat nu ineens over door afleiding geen begrip dus. Arbo arts doet enorm koel en zegt geen beperking te zien ...neee ik werk toch gewoon door ondanks alles doe ik enorm mijn best te functioneren ...nu wordt mijn contract niet verlengd ...krijg ik er ook nog bij ..ben ten einde raad...
zondag 12 november 2017 08:55
Hallo,mavis79 schreef: ↑03-05-2012 12:00Hallo,
Toch maar weer een topic omdat ik dus geen klankbord heb waar ik dit kwijt kan.
Na een hoop ellende ( jullie mogen loepen hoor) ben ik nu onder behandeling bij een psycholoog.
Zij denkt aan een PTSS en ik ben nu in afwachting van het behandelingsplan.
Ik zit sinds eind januari in de ziektewet en had vandaag dus een afspraak bij de arts van het UWV.
Zij zei letterlijk de beste remedie voor uw klachten is afleiding zoeken en dat het liefst in een part time baan ...
Ik was echt met stomheid geslagen en vertelde haar ook dat ik vind dat zij er nogal laconiek over doet.
Ik sleep mij momenteel door het leven, elke dag is een gevecht en de moeheid en de somberheid overschaduwen mijn leven, hoe ga ik in godsnaam werken met deze klachten?
Ik moest haar haast smeken informatie in te winnen bij mijn psycholoog, uiteindelijk stemde zij toe met een hoop gezucht.
Ik voel mij zo niet serieus genomen!
Ik wil echt weer aan het werk maar ik voel ook aan alles in mijn lijf dat ik nu aan de slag moet met mijzelf, hoe kan ik het UWV hiervan doordringen?
Zijn er meer mensen met ptss en hoe verloopt bij jullie het arbeidsproces?
Hoe kan ik voor mezelf opkomen zonder inderdaad het belang van het arbeidsproces uit het oog te verliezen?
Ik kreeg ook de Diagnose Ptss,
Ik ben nog gwn aan het werk,
Al word dat voor mij ook steeds lastiger,
Met de Emdr kan ik nog niet starten,
Ivm mijn niet stabiele leven,
Ik wil u veel sterkte wensen!
Groeten Flora.
woensdag 22 november 2017 21:42
Ik kwam ineens dit oude topic tegen en wat een verschil met nu!
De zware therapieën heb ik gevolgd tot ik op een dag besloot niet meer achterom te kijken en weer te gaan bouwen aan mijn fundering.
Ik ben begonnen met vrijwilligerswerk in leuke functies en heb inmiddels al anderhalf jaar een super leuke baan waarin ik vooral heel erg mijzelf kan zijn. Er is ruimte om fouten te maken of mindere dagen te hebben en daar ben ik dankbaar voor.
Mijn klachten zijn verminderd door mezelf rust en regelmaat te gunnen.
Ik geef grenzen aan en kies wat vaker voor mezelf.
De ptss is niet helemaal verdwenen want sommige dingen blijf ik met mij meedragen en uit die ervaringen reageer ik dan soms ook nog steeds niet zo handig of emotioneel.
Maar dat is oke. Dit was en ben ik nog steeds en zo is t goed!
De zware therapieën heb ik gevolgd tot ik op een dag besloot niet meer achterom te kijken en weer te gaan bouwen aan mijn fundering.
Ik ben begonnen met vrijwilligerswerk in leuke functies en heb inmiddels al anderhalf jaar een super leuke baan waarin ik vooral heel erg mijzelf kan zijn. Er is ruimte om fouten te maken of mindere dagen te hebben en daar ben ik dankbaar voor.
Mijn klachten zijn verminderd door mezelf rust en regelmaat te gunnen.
Ik geef grenzen aan en kies wat vaker voor mezelf.
De ptss is niet helemaal verdwenen want sommige dingen blijf ik met mij meedragen en uit die ervaringen reageer ik dan soms ook nog steeds niet zo handig of emotioneel.
Maar dat is oke. Dit was en ben ik nog steeds en zo is t goed!
zaterdag 9 december 2017 15:56
Mavis79, wat fijn om te horen dat het beter gaat.
Ik heb een vraag, wat voor therapieën heb je gevolgd, en heb je hulp gekregen om weer te gaan werken, met solliciteren en zo?
Ik heb ook complexe PTSS en had dit al als kind, nu pas echte behandeling hiervoor op mijn 53e. Ik wil ook na mijn therapie weer gaan werken, ik mis mijn werk heel erg.
alvast bedankt.
Ik heb een vraag, wat voor therapieën heb je gevolgd, en heb je hulp gekregen om weer te gaan werken, met solliciteren en zo?
Ik heb ook complexe PTSS en had dit al als kind, nu pas echte behandeling hiervoor op mijn 53e. Ik wil ook na mijn therapie weer gaan werken, ik mis mijn werk heel erg.
alvast bedankt.
zaterdag 9 december 2017 16:02
Hoi,
Ik heb (onder andere) PTSS. Als je wil weten waardoor mag je mij een persoonlijk bericht sturen.
Ik ben al een lange tijd in behandeling bij een psycholoog. Toen ik EMDR deed ben ik tijdelijk gestopt met werken. Werk en EMDR therapie combineren was gewoon te zwaar. Zo lang ik wél bleef werken, ging ik mezelf juist opzij zetten (durfde ik niet de diepgang in met de therapie).
Momenteel volg ik schematherapie en zit ik in een schema-groep. Op de dag dat ik naar de groep ben geweest ga ik ook niet werken. De rest van de dag is dan nodig om alles te relativeren/verwerken/uit te rusten.
Met een diagnose PTSS, waaraan je bent behandeld met welke vorm van therapie dan ook, denk ik dat je daarna wel weer gewoon kan werken. Belangrijkste is in hoeverre je 'last' hebt van deze diagnose en in hoeverre je werk jouw persoonlijke traject (therapie) in de weg staat.
Edit: TO wat fijn dat het een stuk beter met je gaat
Ik heb (onder andere) PTSS. Als je wil weten waardoor mag je mij een persoonlijk bericht sturen.
Ik ben al een lange tijd in behandeling bij een psycholoog. Toen ik EMDR deed ben ik tijdelijk gestopt met werken. Werk en EMDR therapie combineren was gewoon te zwaar. Zo lang ik wél bleef werken, ging ik mezelf juist opzij zetten (durfde ik niet de diepgang in met de therapie).
Momenteel volg ik schematherapie en zit ik in een schema-groep. Op de dag dat ik naar de groep ben geweest ga ik ook niet werken. De rest van de dag is dan nodig om alles te relativeren/verwerken/uit te rusten.
Met een diagnose PTSS, waaraan je bent behandeld met welke vorm van therapie dan ook, denk ik dat je daarna wel weer gewoon kan werken. Belangrijkste is in hoeverre je 'last' hebt van deze diagnose en in hoeverre je werk jouw persoonlijke traject (therapie) in de weg staat.
Edit: TO wat fijn dat het een stuk beter met je gaat
anoniem_63de3602e7e9a wijzigde dit bericht op 09-12-2017 16:29
3.21% gewijzigd
zondag 22 april 2018 19:25
mavis79 schreef: ↑03-05-2012 12:00Hallo,
Toch maar weer een topic omdat ik dus geen klankbord heb waar ik dit kwijt kan.
Na een hoop ellende ( jullie mogen loepen hoor) ben ik nu onder behandeling bij een psycholoog.
Zij denkt aan een PTSS en ik ben nu in afwachting van het behandelingsplan.
Ik zit sinds eind januari in de ziektewet en had vandaag dus een afspraak bij de arts van het UWV.
Zij zei letterlijk de beste remedie voor uw klachten is afleiding zoeken en dat het liefst in een part time baan ...
Ik was echt met stomheid geslagen en vertelde haar ook dat ik vind dat zij er nogal laconiek over doet.
Ik sleep mij momenteel door het leven, elke dag is een gevecht en de moeheid en de somberheid overschaduwen mijn leven, hoe ga ik in godsnaam werken met deze klachten?
Ik moest haar haast smeken informatie in te winnen bij mijn psycholoog, uiteindelijk stemde zij toe met een hoop gezucht.
Ik voel mij zo niet serieus genomen!
Ik wil echt weer aan het werk maar ik voel ook aan alles in mijn lijf dat ik nu aan de slag moet met mijzelf, hoe kan ik het UWV hiervan doordringen?
Zijn er meer mensen met ptss en hoe verloopt bij jullie het arbeidsproces?
Hoe kan ik voor mezelf opkomen zonder inderdaad het belang van het arbeidsproces uit het oog te verliezen?
Hoi,
Ik heb ook Cptss & Dysthymie,
Wel werk ik, nu 4 1/2 dagen per week, op een springstal,
Met Jonge paarden,
Best een moeilijke baan,
Voor iemand met Ptss,
Ik zelf voel me ook niet sirrieus genomen,
Ik ben onder behandeling van het Ggz,
Ik kamp al sinds 2013 met deze Klachten,
& zegt wat u echt graag wil!
