Psyche
alle pijlers
Bipolair II: Wanneer hypomaan?
maandag 28 juli 2014 21:58
Ik ben een vrouw van 34 jaar en sinds kort is bij mij de diagnose Bipolair 2 gesteld. Inmiddels zit ik sinds een week in de opbouwfase van lithium, ik hoop echt dat dit gaat werken!
Maar nu heb ik een vraag: ik weet niet of ik me zo herken in de diagnose en vooral in het hypomane gedeelte.
Ik begin inmiddels wel een soort patroon te herkennen in mijn leven: het gaat een aantal maanden erg goed, ik heb energie voor 10, veel ideeën op mijn werk, ik zet allerlei projecten op, heb soms zelfs twee banen tegelijkertijd, zin om af te spreken met vrienden, ik voel me super en heb ook heel veel zin in sex.
En daarna gaat het bergafwaarts: raak helemaal oververmoeid, kan het niet meer aan, wil geen vrienden meer zien, zeg alles af en uiteindelijk beland ik depressief thuis.
Om een aantal maanden later weer opnieuw te beginnen met hetzelfde patroon. Doodvermoeiend!!
Maar ik weet dus niet of dat positieve gedeelte hypomaan is. Ik heb het gevoel dat ik mezelf in die periodes wel onder controle blijf houden, mensen vinden mij niet raar doen en zelfs mijn man heeft niet het idee dat ik dan hypomaan ben. Hij vind het juist leuk dat ik in zo'n periode zo enthousiast en ondernemend ben. En na een depressieve periode is hij juist blij voor mij dat ik weer met vrienden afspreek.
Om een lang verhaal kort te maken: zijn hier mensen op het forum die ervaringen hebben met hypomane periodes? Wat is dat dan precies en wat ervaar je op zo'n moment?
Dank voor de reacties alvast!
Maar nu heb ik een vraag: ik weet niet of ik me zo herken in de diagnose en vooral in het hypomane gedeelte.
Ik begin inmiddels wel een soort patroon te herkennen in mijn leven: het gaat een aantal maanden erg goed, ik heb energie voor 10, veel ideeën op mijn werk, ik zet allerlei projecten op, heb soms zelfs twee banen tegelijkertijd, zin om af te spreken met vrienden, ik voel me super en heb ook heel veel zin in sex.
En daarna gaat het bergafwaarts: raak helemaal oververmoeid, kan het niet meer aan, wil geen vrienden meer zien, zeg alles af en uiteindelijk beland ik depressief thuis.
Om een aantal maanden later weer opnieuw te beginnen met hetzelfde patroon. Doodvermoeiend!!
Maar ik weet dus niet of dat positieve gedeelte hypomaan is. Ik heb het gevoel dat ik mezelf in die periodes wel onder controle blijf houden, mensen vinden mij niet raar doen en zelfs mijn man heeft niet het idee dat ik dan hypomaan ben. Hij vind het juist leuk dat ik in zo'n periode zo enthousiast en ondernemend ben. En na een depressieve periode is hij juist blij voor mij dat ik weer met vrienden afspreek.
Om een lang verhaal kort te maken: zijn hier mensen op het forum die ervaringen hebben met hypomane periodes? Wat is dat dan precies en wat ervaar je op zo'n moment?
Dank voor de reacties alvast!
maandag 28 juli 2014 22:03
Hetzelfde als jij, maar ook het gevoel dat grenzen wat vervagen. Het gevoel dat je onbreekbaar en niet te stoppen bent, misschien teveel zelfvertrouwen? Iig een fijn gevoel, ik die ook nooit raar, maar diep van binnen weet ik dag dat mijn 'duistere kant' is, grenzen worden een stukje rekbaarder... Ik zou me het liefst altijd zo voelen. Maar ik voel me altijd maar een paar dagen zo, en de dagen erna somber, alsof ik mezelf uitgeput heb.
maandag 28 juli 2014 22:45
Het positieve deel klinkt zeer zekr als hypomaan. Hypomaan wil namelijk zeggen dat je t nog wel onder controle hebt. Dat is het verschil met een bipolaire i stoornis. Daarbij gaat het om manische periodes afgewisseld met depressieve waarbij de zeg maar positieve periodes zo extreem zijn dat je er juist geen controle meer over hebt..
maandag 28 juli 2014 22:54
Ik herken wel wat je schrijft.
Ik ken ook wel een fase die nog iets 'hyomaner' is, waarin ik heel vroeg wakker word met gedichten in mijn hoofd, niet kan rusten tot ik bepaalde dingen heb gekocht (uit een folder of uitverkoop bijv)
Daarvan weet ik tegenwoordig wel dat het niet goed is en dan trek ik ook wel aan de bel.
Maar die fase dat gewoon alles lekker lijkt te gaan, dat blijft lastig. De kunst is dan om toch rust in te bouwen ook al lijk je er geen behoefte aan te hebben. En om met je verstand te bedenken dat je geen twee banen moet nemen, ook al lijk je genoeg energie te hebben.
Etc etc. Niet leuk en ik kan het ook nog steeds niet. Maar ik herken het wel en dat vroeg je
Ik ken ook wel een fase die nog iets 'hyomaner' is, waarin ik heel vroeg wakker word met gedichten in mijn hoofd, niet kan rusten tot ik bepaalde dingen heb gekocht (uit een folder of uitverkoop bijv)
Daarvan weet ik tegenwoordig wel dat het niet goed is en dan trek ik ook wel aan de bel.
Maar die fase dat gewoon alles lekker lijkt te gaan, dat blijft lastig. De kunst is dan om toch rust in te bouwen ook al lijk je er geen behoefte aan te hebben. En om met je verstand te bedenken dat je geen twee banen moet nemen, ook al lijk je genoeg energie te hebben.
Etc etc. Niet leuk en ik kan het ook nog steeds niet. Maar ik herken het wel en dat vroeg je
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 28 juli 2014 23:29
quote:Sannietje1985 schreef op 28 juli 2014 @ 22:45:
Het positieve deel klinkt zeer zekr als hypomaan. Hypomaan wil namelijk zeggen dat je t nog wel onder controle hebt. Dat is het verschil met een bipolaire i stoornis. Daarbij gaat het om manische periodes afgewisseld met depressieve waarbij de zeg maar positieve periodes zo extreem zijn dat je er juist geen controle meer over hebt..Ik heb anders hypomane periodes waarin het ik het helemaal niet onder controle heb. Ben alleen nooit doorgeschoten naar een echte manie. Dat betekend het dus niet.
Het positieve deel klinkt zeer zekr als hypomaan. Hypomaan wil namelijk zeggen dat je t nog wel onder controle hebt. Dat is het verschil met een bipolaire i stoornis. Daarbij gaat het om manische periodes afgewisseld met depressieve waarbij de zeg maar positieve periodes zo extreem zijn dat je er juist geen controle meer over hebt..Ik heb anders hypomane periodes waarin het ik het helemaal niet onder controle heb. Ben alleen nooit doorgeschoten naar een echte manie. Dat betekend het dus niet.
dinsdag 29 juli 2014 09:26
Dank voor jullie reacties en 'fijn' dat jullie het herkennen. Ik heb ook heel erg dat ik dan zo veel ideeën in mijn hoofd heb en ze dan allemaal wil uitvoeren maar vervolgens helemaal niets uitvoer omdat ik telkens weer met een nieuw idee begin, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Ik zou zo graag eens de rust willen hebben in mijn hoofd om niet 100 ideeën tegelijkertijd te hebben en maar 1 ding goed uit te voeren. Zou op mijn werk ook wel heel handig zijn...
@Annapalona: ik loop bij een therapeut en psychiater. Bij de therapeut werd ik tot nu toe alleen voor de depressie behandeld en nu kwam de psychiater met de diagnose bipolair II (die overigens ook al eens een paar jaar eerder is gesteld maar ik wilde er niet aan).
Ik vind het moeilijk om een hypomane periode te herkennen, ik denk dan gewoon dat het eindelijk weer goed gaat met me na een depressieve periode. Want wat is nu eigenlijk normaal? Het is niet zo dat ik in een hypomane periode niet meer slaap en 24 uur per dag actief ben. En zoals ik al schreef, zelfs mijn man herkent het niet (behalve dat hij het wel fijn vind dat ik dan wel elke dag sex wil haha)
Wat houdt zo'n signaleringsplan precies in eigenlijk?
@Annapalona: hoe ziet dat er bij jou dan uit als je het niet meer onder controle hebt?
Wat zijn trouwens jullie ervaringen met lithium?
@Annapalona: ik loop bij een therapeut en psychiater. Bij de therapeut werd ik tot nu toe alleen voor de depressie behandeld en nu kwam de psychiater met de diagnose bipolair II (die overigens ook al eens een paar jaar eerder is gesteld maar ik wilde er niet aan).
Ik vind het moeilijk om een hypomane periode te herkennen, ik denk dan gewoon dat het eindelijk weer goed gaat met me na een depressieve periode. Want wat is nu eigenlijk normaal? Het is niet zo dat ik in een hypomane periode niet meer slaap en 24 uur per dag actief ben. En zoals ik al schreef, zelfs mijn man herkent het niet (behalve dat hij het wel fijn vind dat ik dan wel elke dag sex wil haha)
Wat houdt zo'n signaleringsplan precies in eigenlijk?
@Annapalona: hoe ziet dat er bij jou dan uit als je het niet meer onder controle hebt?
Wat zijn trouwens jullie ervaringen met lithium?
dinsdag 29 juli 2014 09:35
Ook herkenbaar, de psycholoog zag bij mij een patroon daarin en heeft me toen doorgestuurd naar psychiater.
Zo'n plan moet je maken om te kunnen zien wanneer je ontregelt, je gaat dan samen kijken naar de eerste signalen van een hypomanie en een depressie, en de redenen waarom je ontregelt, stress, druk, enz..
Daarna kijken wat je kan doen om de ontregelingen te dempen, af te remmen enz.
En wat de stappen moeten zijn mocht je wel ernstig ontregelen.
Snap niet dat ze daar nog niet mee gekomen zijn trouwens.
Was het eerste wat mijn psychiater aangaf om te doen.
Lithium is de 1e keus vaak qua medicatie, ik vond het niks maar voor 70% werkt het wel blijkbaar. dat is voor iedereen anders.
Zo'n plan moet je maken om te kunnen zien wanneer je ontregelt, je gaat dan samen kijken naar de eerste signalen van een hypomanie en een depressie, en de redenen waarom je ontregelt, stress, druk, enz..
Daarna kijken wat je kan doen om de ontregelingen te dempen, af te remmen enz.
En wat de stappen moeten zijn mocht je wel ernstig ontregelen.
Snap niet dat ze daar nog niet mee gekomen zijn trouwens.
Was het eerste wat mijn psychiater aangaf om te doen.
Lithium is de 1e keus vaak qua medicatie, ik vond het niks maar voor 70% werkt het wel blijkbaar. dat is voor iedereen anders.
dinsdag 29 juli 2014 09:38
En ik heb helemaal niks onder controle bij een hypomanie, het is er ineens en het kan echt moeilijk zijn om de schoonmaakwoede, de haren moeten ineens rood, geld uitgeven en te veel feesten te onderdrukken. Niemand kan me volgen zo snel als ik denk en doe.. En ik weet ook wat er komt daarna, dus mijn hypomanie voelt maar even goed, daarna komt al heel snel de angst...Heeft dus niks met het onder controle hebben te maken.
dinsdag 29 juli 2014 09:41
dinsdag 29 juli 2014 09:47
quote:Annapalona schreef op 29 juli 2014 @ 09:38:
En ik heb helemaal niks onder controle bij een hypomanie, het is er ineens en het kan echt moeilijk zijn om de schoonmaakwoede, de haren moeten ineens rood, geld uitgeven en te veel feesten te onderdrukken. Niemand kan me volgen zo snel als ik denk en doe.. En ik weet ook wat er komt daarna, dus mijn hypomanie voelt maar even goed, daarna komt al heel snel de angst...Heeft dus niks met het onder controle hebben te maken.
Nee dat klinkt inderdaad niet echt als onder controle hebben. Heb je een partner die het ziet aankomen en die je daarbij kan afremmen? Hoe lang duurt zo'n periode bij jou? Dagen of weken?
Ik vind het vooral op mijn werk genant. Ik heb dan ineens allerlei goede ideeën, ga projecten bedenken, mensen erbij betrekken, voel me helemaal on top of the world. En blijkbaar breng ik het ook goed want mensen gaan er helemaal in mee. Het blijft dus nog realistisch genoeg om niet manisch over te komen. Maar goed, voordat zo'n project dus afgerond is of überhaupt is begonnen, begin ik al weer helemaal oververmoeid en depressief te worden en dan sterft zo'n project een stille dood. Sneu he, ik schaam me er echt voor.
En ik heb helemaal niks onder controle bij een hypomanie, het is er ineens en het kan echt moeilijk zijn om de schoonmaakwoede, de haren moeten ineens rood, geld uitgeven en te veel feesten te onderdrukken. Niemand kan me volgen zo snel als ik denk en doe.. En ik weet ook wat er komt daarna, dus mijn hypomanie voelt maar even goed, daarna komt al heel snel de angst...Heeft dus niks met het onder controle hebben te maken.
Nee dat klinkt inderdaad niet echt als onder controle hebben. Heb je een partner die het ziet aankomen en die je daarbij kan afremmen? Hoe lang duurt zo'n periode bij jou? Dagen of weken?
Ik vind het vooral op mijn werk genant. Ik heb dan ineens allerlei goede ideeën, ga projecten bedenken, mensen erbij betrekken, voel me helemaal on top of the world. En blijkbaar breng ik het ook goed want mensen gaan er helemaal in mee. Het blijft dus nog realistisch genoeg om niet manisch over te komen. Maar goed, voordat zo'n project dus afgerond is of überhaupt is begonnen, begin ik al weer helemaal oververmoeid en depressief te worden en dan sterft zo'n project een stille dood. Sneu he, ik schaam me er echt voor.
dinsdag 29 juli 2014 09:50
quote:stokroos79 schreef op 29 juli 2014 @ 09:47:
[...]
Nee dat klinkt inderdaad niet echt als onder controle hebben. Heb je een partner die het ziet aankomen en die je daarbij kan afremmen? Hoe lang duurt zo'n periode bij jou? Dagen of weken?
Ik vind het vooral op mijn werk genant. Ik heb dan ineens allerlei goede ideeën, ga projecten bedenken, mensen erbij betrekken, voel me helemaal on top of the world. En blijkbaar breng ik het ook goed want mensen gaan er helemaal in mee. Het blijft dus nog realistisch genoeg om niet manisch over te komen. Maar goed, voordat zo'n project dus afgerond is of überhaupt is begonnen, begin ik al weer helemaal oververmoeid en depressief te worden en dan sterft zo'n project een stille dood. Sneu he, ik schaam me er echt voor.
Ik herken het zelf heel goed hoor, vandaar de angst en ik heb nu genoeg handvatten en trucs om te kalmeren, vaak lukt dat wel en de depressies zijn dan ook vaak minder heftig. Soms vlieg ik nog uit de bocht, vaak door externe prikkels.
En mijn partner ziet het ook inderdaad, veel praten en veel plannen.
Op het werk herken ik ook, jammer genoeg werk ik dus niet tijdelijk.
Dus daar zou zo'n plan ook goed voor zijn, wat doe je als je je zo voelt mbt werk en signalering en dempen is dan heel belangrijk.
[...]
Nee dat klinkt inderdaad niet echt als onder controle hebben. Heb je een partner die het ziet aankomen en die je daarbij kan afremmen? Hoe lang duurt zo'n periode bij jou? Dagen of weken?
Ik vind het vooral op mijn werk genant. Ik heb dan ineens allerlei goede ideeën, ga projecten bedenken, mensen erbij betrekken, voel me helemaal on top of the world. En blijkbaar breng ik het ook goed want mensen gaan er helemaal in mee. Het blijft dus nog realistisch genoeg om niet manisch over te komen. Maar goed, voordat zo'n project dus afgerond is of überhaupt is begonnen, begin ik al weer helemaal oververmoeid en depressief te worden en dan sterft zo'n project een stille dood. Sneu he, ik schaam me er echt voor.
Ik herken het zelf heel goed hoor, vandaar de angst en ik heb nu genoeg handvatten en trucs om te kalmeren, vaak lukt dat wel en de depressies zijn dan ook vaak minder heftig. Soms vlieg ik nog uit de bocht, vaak door externe prikkels.
En mijn partner ziet het ook inderdaad, veel praten en veel plannen.
Op het werk herken ik ook, jammer genoeg werk ik dus niet tijdelijk.
Dus daar zou zo'n plan ook goed voor zijn, wat doe je als je je zo voelt mbt werk en signalering en dempen is dan heel belangrijk.
dinsdag 29 juli 2014 09:51
dinsdag 29 juli 2014 11:20
Deze site al bekeken? Is een actieve vereniging met bijeenkomsten en huiskamer projecten en een blad met informatie.
http://www.vmdb.nl/
http://www.vmdb.nl/
dinsdag 29 juli 2014 12:20
Ik denk dat je vooral inzicht moet krijgen in je activiteitenpatroon. Er is een 'fase' dat je nog wel tegen jezelf kunt zeggen: Ik ben al een avond op stap geweest deze week, het is genoeg zo, ik ga vanavond niet weer feesten.
Dan is de drang nog niet 'onvermijdelijk'.
Een bekende van mij die bipolair is, plant één activiteit in het weekend. Punt. (In de zin van weg, niet de boodschappen etc. Of een verjaardag of een dag wandelen.... maar één ding. Wekelijks bezoek aan zijn moeder telt hij dan niet mee. Ik vind het knap want ik loop altijd weer te puzzelen omdat ik meer wil dan maar één ding )
Je moet er echt met je verstand naar kijken. Je bent met twee projecten bezig op het werk dus neem je er geen derde bij. Dan is de kans groter dat je het af kunt maken.
Bovendien, áls je dan een dip hebt kun je misschien met twee projecten nog doorwerken maar met 11 niet.
Je kunt er echt zelf in sturen. En met sommige medicijnen gaat het ook wat meer vanzelf omdat je niet meer die behoefte voelt om 30 dingen tegelijk te doen.
Dan is de drang nog niet 'onvermijdelijk'.
Een bekende van mij die bipolair is, plant één activiteit in het weekend. Punt. (In de zin van weg, niet de boodschappen etc. Of een verjaardag of een dag wandelen.... maar één ding. Wekelijks bezoek aan zijn moeder telt hij dan niet mee. Ik vind het knap want ik loop altijd weer te puzzelen omdat ik meer wil dan maar één ding )
Je moet er echt met je verstand naar kijken. Je bent met twee projecten bezig op het werk dus neem je er geen derde bij. Dan is de kans groter dat je het af kunt maken.
Bovendien, áls je dan een dip hebt kun je misschien met twee projecten nog doorwerken maar met 11 niet.
Je kunt er echt zelf in sturen. En met sommige medicijnen gaat het ook wat meer vanzelf omdat je niet meer die behoefte voelt om 30 dingen tegelijk te doen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 30 juli 2014 08:41
quote:Annapalona schreef op 29 juli 2014 @ 11:20:
Deze site al bekeken? Is een actieve vereniging met bijeenkomsten en huiskamer projecten en een blad met informatie.
http://www.vmdb.nl/Dank voor deze tip, die huiskamerbijeenkomsten lijken me wel wat. Heb je daar ervaring mee?
Deze site al bekeken? Is een actieve vereniging met bijeenkomsten en huiskamer projecten en een blad met informatie.
http://www.vmdb.nl/Dank voor deze tip, die huiskamerbijeenkomsten lijken me wel wat. Heb je daar ervaring mee?
woensdag 30 juli 2014 08:48
quote:Moonlight82 schreef op 29 juli 2014 @ 12:20:
Een bekende van mij die bipolair is, plant één activiteit in het weekend. Punt. (In de zin van weg, niet de boodschappen etc. Of een verjaardag of een dag wandelen.... maar één ding. Wekelijks bezoek aan zijn moeder telt hij dan niet mee. Ik vind het knap want ik loop altijd weer te puzzelen omdat ik meer wil dan maar één ding )
Je moet er echt met je verstand naar kijken. Je bent met twee projecten bezig op het werk dus neem je er geen derde bij. Dan is de kans groter dat je het af kunt maken.
Bovendien, áls je dan een dip hebt kun je misschien met twee projecten nog doorwerken maar met 11 niet.
Ja lastig is dat he om je week zo te plannen dat het niet teveel is en niet te weinig. Ik probeer zoveel mogelijk mijn agenda te checken of het allemaal nog haalbaar is en ik bespreek ook zoveel mogelijk met mijn man, omdat hij een stuk realistischer is dan ik
Maar moeilijk is het wel, want als ik te weinig inplan in een weekend, ben ik het hele weekend chagerijnig... En teveel is ook weer niet goed. Hoe doe jij dat met plannen, lukt het jou inmiddels al wel aardig?
Een bekende van mij die bipolair is, plant één activiteit in het weekend. Punt. (In de zin van weg, niet de boodschappen etc. Of een verjaardag of een dag wandelen.... maar één ding. Wekelijks bezoek aan zijn moeder telt hij dan niet mee. Ik vind het knap want ik loop altijd weer te puzzelen omdat ik meer wil dan maar één ding )
Je moet er echt met je verstand naar kijken. Je bent met twee projecten bezig op het werk dus neem je er geen derde bij. Dan is de kans groter dat je het af kunt maken.
Bovendien, áls je dan een dip hebt kun je misschien met twee projecten nog doorwerken maar met 11 niet.
Ja lastig is dat he om je week zo te plannen dat het niet teveel is en niet te weinig. Ik probeer zoveel mogelijk mijn agenda te checken of het allemaal nog haalbaar is en ik bespreek ook zoveel mogelijk met mijn man, omdat hij een stuk realistischer is dan ik
Maar moeilijk is het wel, want als ik te weinig inplan in een weekend, ben ik het hele weekend chagerijnig... En teveel is ook weer niet goed. Hoe doe jij dat met plannen, lukt het jou inmiddels al wel aardig?
woensdag 30 juli 2014 12:24
quote:stokroos79 schreef op 30 juli 2014 @ 08:41:
[...]
Dank voor deze tip, die huiskamerbijeenkomsten lijken me wel wat. Heb je daar ervaring mee?
Is per regio heel verschillend. Ik begin er in september mee. Hier zijn de 'huiskamerbijeenkomsten' weer ondergebracht bij GGZ. De ervaring leerde dat huiskamergroepen toch vroeg of laat op hun gat kwamen te liggen door uiteenlopende redenen.
Nu wordt het 'geregeld' door de maatschappelijk werkster. (locatie, aan/afmeldingen). Zij opent en sluit dan met de groep en in de tussentijd gaat ze wat anders doen.
Wel is hier voorwaarde dat je psychoeducatie hebt gehad. Zegt dat je iets?
[...]
Dank voor deze tip, die huiskamerbijeenkomsten lijken me wel wat. Heb je daar ervaring mee?
Is per regio heel verschillend. Ik begin er in september mee. Hier zijn de 'huiskamerbijeenkomsten' weer ondergebracht bij GGZ. De ervaring leerde dat huiskamergroepen toch vroeg of laat op hun gat kwamen te liggen door uiteenlopende redenen.
Nu wordt het 'geregeld' door de maatschappelijk werkster. (locatie, aan/afmeldingen). Zij opent en sluit dan met de groep en in de tussentijd gaat ze wat anders doen.
Wel is hier voorwaarde dat je psychoeducatie hebt gehad. Zegt dat je iets?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 30 juli 2014 12:28
Lukt het plannen: niet echt stokroos
Ik heb een aantal best wel rustige/slome jaren achter de rug en afgelopen jaar was ik echt weer op zoek naar een leven met méér. Meer doen, meer beleven, niet meer dat suffe.
Maar ik ben regelmatig weer een paar dagen of weken uit de roulatie.
Het blijft zoeken maar dat hele voorzichtige (alles regelmatig, nooit uitgaan, prikkels vermijden) dat wil ik ook niet. Ik wil wel een beetje leven. Dus ik zoek nog naar de middenweg maar t gaat al een stuk beter dan toen ik net de diagnose had.
Ik heb een aantal best wel rustige/slome jaren achter de rug en afgelopen jaar was ik echt weer op zoek naar een leven met méér. Meer doen, meer beleven, niet meer dat suffe.
Maar ik ben regelmatig weer een paar dagen of weken uit de roulatie.
Het blijft zoeken maar dat hele voorzichtige (alles regelmatig, nooit uitgaan, prikkels vermijden) dat wil ik ook niet. Ik wil wel een beetje leven. Dus ik zoek nog naar de middenweg maar t gaat al een stuk beter dan toen ik net de diagnose had.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 30 juli 2014 12:36
He Moonlight, een paar jaar geleden ben ik bij PsyQ (Den Haag) geweest en kreeg daar de diagnose bipolair 2. Door een maatschappelijk werkster werd ik daar aangemeld voor psychoeducatie. Maar heb die 'cursus' nooit gevolgd, zat nl nog in de ontkenningsfase... Misschien moet ik het nu maar wel doen, waarschijnlijk krijg je toch wel handige handvaten aangereikt.
Maar ik blijf het moeilijk vinden. Voor een deel BEN ik ook gewoon een persoon met heel veel ideeën die soms een beetje overenthousiast is. Zo kennen mensen mij ook. Maar is dat enthousiaste deel dan een ziekte of een deel van je persoonlijkheid?
Maar ik blijf het moeilijk vinden. Voor een deel BEN ik ook gewoon een persoon met heel veel ideeën die soms een beetje overenthousiast is. Zo kennen mensen mij ook. Maar is dat enthousiaste deel dan een ziekte of een deel van je persoonlijkheid?
