Psyche
alle pijlers
Wel of niet naar reünie
donderdag 30 oktober 2014 22:33
Hoi,
Vandaag kreeg ik een mail van een oud-klasgenote van de basisschool. Ze wil met onze oude klas een reünie organiseren. We zijn inmiddels 16 jaar van die school af. Het was toen een hele leuke klas en ik had wel verwacht dat er ooit een reünie zou komen. Aan de ene kant lijkt het me leuk om iedereen weer eens te zien. Sommigen heb ik al meer dan 10 jaar niet gezien. Ik denk nog vaak terug aan die basisschooltijd. Daar had ik best veel vriendinnen. Sociaal gezien was dat eigenlijk mijn beste tijd. Nu is dat allemaal verwaterd, iedereen is zijn eigen weg gegaan. En na die school heb ik nooit meer zo'n leuke klas gehad. Ik heb zoiets van: nu is mijn kans.
Maar ik heb ook een paar dingen die me in de weg staan.
Ten eerste hebben 3 meiden van die klas mij op de middelbare school zo gepest dat ik van school moest. Ik kon er niet meer tegen en raakte overspannen. Daarna ben ik ze nog wel eens tegengekomen, maar we hebben nooit meer tegen elkaar gesproken. Ik zou het wel moeilijk vinden als ik op zo'n avond "gezellig" met hun moet gaan doen. Want ik ben dat nooit vergeten. Ze hebben ook nooit hun excuus aangeboden. Heb door het gepest een minderwaardigheidscomplex gekregen.
Ten tweede heb ik bijna niks bereikt en de anderen wel. Ik ben autistisch en werk bij de SW. Ik kon wel leren, maar niet werken. Omdat ik niet aan de eisen kon voldoen. Ben al vaak vastgelopen op stages en werkplekken. Het is ook onzeker of het ooit gaat lukken. Van de klasgenoten waarvan ik weet wat ze nu doen, hebben die allemaal een baan, partner en soms al kinderen. Van sommigen weet ik niks. Maar ik heb dat allemaal niet. Ik heb nog nooit een relatie gehad. En iedereen gaat vast praten over hun partner en hun baan. Ik ben bang dat ze mij een minkukel gaan vinden. Of me gaan uitlachen. Ik wil me niet rottig voelen bij zoiets.
Nu is die reünie pas in het voorjaar en de echte uitnodiging moet nog komen. Maar het zit wel in mijn hoofd. Wat zouden jullie doen in mijn situatie?
Vandaag kreeg ik een mail van een oud-klasgenote van de basisschool. Ze wil met onze oude klas een reünie organiseren. We zijn inmiddels 16 jaar van die school af. Het was toen een hele leuke klas en ik had wel verwacht dat er ooit een reünie zou komen. Aan de ene kant lijkt het me leuk om iedereen weer eens te zien. Sommigen heb ik al meer dan 10 jaar niet gezien. Ik denk nog vaak terug aan die basisschooltijd. Daar had ik best veel vriendinnen. Sociaal gezien was dat eigenlijk mijn beste tijd. Nu is dat allemaal verwaterd, iedereen is zijn eigen weg gegaan. En na die school heb ik nooit meer zo'n leuke klas gehad. Ik heb zoiets van: nu is mijn kans.
Maar ik heb ook een paar dingen die me in de weg staan.
Ten eerste hebben 3 meiden van die klas mij op de middelbare school zo gepest dat ik van school moest. Ik kon er niet meer tegen en raakte overspannen. Daarna ben ik ze nog wel eens tegengekomen, maar we hebben nooit meer tegen elkaar gesproken. Ik zou het wel moeilijk vinden als ik op zo'n avond "gezellig" met hun moet gaan doen. Want ik ben dat nooit vergeten. Ze hebben ook nooit hun excuus aangeboden. Heb door het gepest een minderwaardigheidscomplex gekregen.
Ten tweede heb ik bijna niks bereikt en de anderen wel. Ik ben autistisch en werk bij de SW. Ik kon wel leren, maar niet werken. Omdat ik niet aan de eisen kon voldoen. Ben al vaak vastgelopen op stages en werkplekken. Het is ook onzeker of het ooit gaat lukken. Van de klasgenoten waarvan ik weet wat ze nu doen, hebben die allemaal een baan, partner en soms al kinderen. Van sommigen weet ik niks. Maar ik heb dat allemaal niet. Ik heb nog nooit een relatie gehad. En iedereen gaat vast praten over hun partner en hun baan. Ik ben bang dat ze mij een minkukel gaan vinden. Of me gaan uitlachen. Ik wil me niet rottig voelen bij zoiets.
Nu is die reünie pas in het voorjaar en de echte uitnodiging moet nog komen. Maar het zit wel in mijn hoofd. Wat zouden jullie doen in mijn situatie?
donderdag 30 oktober 2014 22:48
Het is de leukste klas ooit geweest, je laat je toch niet afschrikken door 3 van die mutsen die jou niets kunnen maken? En je hoeft niet "gezellig" te doen met ze, hallo zeggen en vervolgens verder gaan met wat je aan het doen bent.
Ik snap dat je je minderwaardig voelt ten opzichte van anderen, geen baan, geen relatie, geen kinderen. Dat is vervelend en daar kun jij niets aan doen. Een relatie en kinderen zijn ook niet zaligmakend, dat weet je zelf ook als je hier de relatie- en kinderpijler leest.
Er is altijd de keus aan jou om te zeggen dat je over sommige dingen niet wilt praten en dan kaats je de bal weer terug naar de ander. Jij bent door één van je oud-klasgenoten benaderd; zij heeft dus goede herinneringen aan jou en dat zullen er meer zijn!
En zolang iedereen over zijn eigen "geweldige" leven praat hoef jij niets te zeggen .
Ik snap dat je je minderwaardig voelt ten opzichte van anderen, geen baan, geen relatie, geen kinderen. Dat is vervelend en daar kun jij niets aan doen. Een relatie en kinderen zijn ook niet zaligmakend, dat weet je zelf ook als je hier de relatie- en kinderpijler leest.
Er is altijd de keus aan jou om te zeggen dat je over sommige dingen niet wilt praten en dan kaats je de bal weer terug naar de ander. Jij bent door één van je oud-klasgenoten benaderd; zij heeft dus goede herinneringen aan jou en dat zullen er meer zijn!
En zolang iedereen over zijn eigen "geweldige" leven praat hoef jij niets te zeggen .
donderdag 30 oktober 2014 22:52
Ik ben ook enorm gepest, zowel op basisschool als middelbare school. En heb totaal geen behoefte om naar een reunie te gaan, als die er ooit nog mocht komen. Hoewel ik inmiddels ook wel een man heb en een kind en tot voor kort best een goede baan had heb ik geen enkele behoefte om gezellig te gaan doen met de mensen die mijn leven destijds tot een hel maakten. Excuses heb ik niet van ze nodig, zij waren ook kind destijds en hebben nooit enig idee gehad van wat ze me hebben aangedaan, het was zoals het was. Maar ik had toen al geen connectie met ze, dus waarom zou dat nu anders zijn?
Jij schrijft dat je op de basisschool het wel gezellig had en dat er ook mensen zijn die je wel graag terugziet. Als dat zo is, dan zou ik of wel naar die reunie gaan en schijt hebben aan die 3 meiden, want als je met 20 in de klas zat zijn er nog 16 over waar je het wel gezellig mee had. Je kunt mss ook proberen of je de mensen die je wel weer terug zou willen zien zelf kunt benaderen op facebook o.id. en een officieuze reunie afspreken zonder die 3 etterbuilen erbij.
Jij schrijft dat je op de basisschool het wel gezellig had en dat er ook mensen zijn die je wel graag terugziet. Als dat zo is, dan zou ik of wel naar die reunie gaan en schijt hebben aan die 3 meiden, want als je met 20 in de klas zat zijn er nog 16 over waar je het wel gezellig mee had. Je kunt mss ook proberen of je de mensen die je wel weer terug zou willen zien zelf kunt benaderen op facebook o.id. en een officieuze reunie afspreken zonder die 3 etterbuilen erbij.
donderdag 30 oktober 2014 23:01
Bedenk vooral: heb je er zin in? Krijg je energie van het idee? Dan gaan. Anders kun je het ook laten passeren.
Mijn ervaring is dat reünies leuker zijn als je boven de 40 bent dan als je achterin de twintig bent. Op die leeftijd zijn veel mensen erg bezig met te laten zien hoe geslaagd ze zijn, met verhalen over auto's en banen. Boven de 40 hebben wat meer mensen butsen en builen opgelopen en wordt er weer wat relaxter geouwehoerd (ja ik weet het, ik generaliseer).
Mijn ervaring is dat reünies leuker zijn als je boven de 40 bent dan als je achterin de twintig bent. Op die leeftijd zijn veel mensen erg bezig met te laten zien hoe geslaagd ze zijn, met verhalen over auto's en banen. Boven de 40 hebben wat meer mensen butsen en builen opgelopen en wordt er weer wat relaxter geouwehoerd (ja ik weet het, ik generaliseer).
donderdag 30 oktober 2014 23:17
Genevra: Dat heb ik vaker gehoord. Een oud-leraar van die school zei dat eens tegen me. Hij had al eens een reünie bijgewoond van mensen in de 20 en vond dat eigenlijk te vroeg.
Ik heb er gewoon een dubbel gevoel bij. Ben bang dat ik van allebei de keuzes spijt krijg. Als ik niet ga, zal ik het me waarschijnlijk altijd blijven afvragen of ik iets gemist heb. En je hebt ook niet de garantie dat je over 10 jaar nog gezond bent of nog leeft.
Maar als ik wel ga, ben ik bang me minderwaardig te voelen. Ik weet ook niet of partners ook zijn uitgenodigd. Zo ja, dan zie ik het niet zitten om als enige single te gaan. Ik weet niet of iedereen een partner heeft, maar de meeste wel. Je weet niet hoe het gaat lopen en word ik onrustig van. Nu heb ik op die 3 meiden na een leuke herinnering aan die tijd. Vond ze toen al niet aardig, maar echt pesten deden ze nog niet. Dat kwam op de middelbare school. Maar ik zou graag willen dat die herinnering aan die basisschool leuk blijft.
Ik heb er gewoon een dubbel gevoel bij. Ben bang dat ik van allebei de keuzes spijt krijg. Als ik niet ga, zal ik het me waarschijnlijk altijd blijven afvragen of ik iets gemist heb. En je hebt ook niet de garantie dat je over 10 jaar nog gezond bent of nog leeft.
Maar als ik wel ga, ben ik bang me minderwaardig te voelen. Ik weet ook niet of partners ook zijn uitgenodigd. Zo ja, dan zie ik het niet zitten om als enige single te gaan. Ik weet niet of iedereen een partner heeft, maar de meeste wel. Je weet niet hoe het gaat lopen en word ik onrustig van. Nu heb ik op die 3 meiden na een leuke herinnering aan die tijd. Vond ze toen al niet aardig, maar echt pesten deden ze nog niet. Dat kwam op de middelbare school. Maar ik zou graag willen dat die herinnering aan die basisschool leuk blijft.
donderdag 30 oktober 2014 23:19
ik ben ook gepest, een half jaar geleden naar de reunie geweest want het is zoveel jaren later.
Maar het was een foute beslissing, vond ik achteraf. Zodra ik hun zag was mijn gevoel van vroeger meteen weer terug, ik wist niet eens meer hoe het voelde. En ja dan worden je levens vergeleken. Zij allemaal gezinnetjes, ik op dit moment single. Dat ik een geweldig leuke baan heb en bijv. een wereldreis gemaakt heb leek niet interessant te zijn. Er bleef maar gepraat worden over al hun kinderen en bruiloften waar ze elkaar ook natuurlijk zagen. En ik viel weer buiten de boot.
Ik hoopte eigenlijk met mijn belevenissen en succes van de jaren na school, ook nog een beetje positieve aandacht te krijgen op die dag. Wat natuurlijk niet gebeurde. Ben er een paar dagen verdrietig door geweest, en nu weer oke. Maar ik zou hierdoor niet meer naar een reunie gaan.
Maar het was een foute beslissing, vond ik achteraf. Zodra ik hun zag was mijn gevoel van vroeger meteen weer terug, ik wist niet eens meer hoe het voelde. En ja dan worden je levens vergeleken. Zij allemaal gezinnetjes, ik op dit moment single. Dat ik een geweldig leuke baan heb en bijv. een wereldreis gemaakt heb leek niet interessant te zijn. Er bleef maar gepraat worden over al hun kinderen en bruiloften waar ze elkaar ook natuurlijk zagen. En ik viel weer buiten de boot.
Ik hoopte eigenlijk met mijn belevenissen en succes van de jaren na school, ook nog een beetje positieve aandacht te krijgen op die dag. Wat natuurlijk niet gebeurde. Ben er een paar dagen verdrietig door geweest, en nu weer oke. Maar ik zou hierdoor niet meer naar een reunie gaan.
donderdag 30 oktober 2014 23:31
Gewoon gaan, en bevalt het je niet dan ga je weg, maar de kans dat het gewoon gezellig word is heel groot, je praat waar je over wilt praten, je bent niet verplicht om alles te zeggen. En een baan, partner of kind is niet zaligmakend, veel mensen hebben stress op het werk door werkdruk, of dreiging dat ze hun baan kwijt raken, je kunt wel een partner hebben, maar ook daar heb je mindere periodes mee, en ook om je kind kun je je zorgen maken, en soms is het vervelend (dwarse puber die niet naar school wil)
En je avond niet laten verpesten door die trienen, als je je veilig voelt kun je het ook zeggen, dat ze met hun pest gedrag jou middelbare schooltijd hebben verziekt.
En je avond niet laten verpesten door die trienen, als je je veilig voelt kun je het ook zeggen, dat ze met hun pest gedrag jou middelbare schooltijd hebben verziekt.
donderdag 30 oktober 2014 23:34
Ik zou niet gaan denk ik. Je wordt al ongelukkig bij het idee. Zeker als je niet lekker in je vel zit, moet je het niet doen. Ik denk dat je je op die dag ook minderwaardig zal voelen. Het zijn ook meerdere dingen waar je mee zit: het pesten, je hebt geen partner en geen carrière.
Het is allemaal invulling en gevoel en de waarde die jij eraan geeft. Op dit moment pakt dat allemaal niet goed uit, je bent nergens trots op. Wellicht sta je daar later in, dan zou je kunnen gaan, maar nu niet. Ik denk dat je je alleen maar ongelukkig zou voelen als je wel zou gaan.
Het is allemaal invulling en gevoel en de waarde die jij eraan geeft. Op dit moment pakt dat allemaal niet goed uit, je bent nergens trots op. Wellicht sta je daar later in, dan zou je kunnen gaan, maar nu niet. Ik denk dat je je alleen maar ongelukkig zou voelen als je wel zou gaan.
donderdag 30 oktober 2014 23:56
Ik ben laatst ook uitgenodigd voor een reünie.
Niet gepest, maar er zaten wel een paar mensen in mijn klas die ik gewoon nooit meer wilde zien.
Dus ik heb eerst nagevraagd wie er precies kwamen.
En wat bleek die personen kwamen niet. Tot groot genoegen van de rest van de klas.
Ik ben er geweest en het was heel erg leuk. Ook al was de helft van de klas er maar.
Dus als je overweegt te gaan, check eerst wie er allemaal komen
Want de kans dat iedereen komt is toch vaak klein
Niet gepest, maar er zaten wel een paar mensen in mijn klas die ik gewoon nooit meer wilde zien.
Dus ik heb eerst nagevraagd wie er precies kwamen.
En wat bleek die personen kwamen niet. Tot groot genoegen van de rest van de klas.
Ik ben er geweest en het was heel erg leuk. Ook al was de helft van de klas er maar.
Dus als je overweegt te gaan, check eerst wie er allemaal komen
Want de kans dat iedereen komt is toch vaak klein
Geniet elke dag
zaterdag 1 november 2014 12:24
Ik heb mijn e-mailadres doorgegeven. Dan houdt ik de mogelijkheid open. Als je dat doorgeeft, krijg je een uitnodiging. Maar dan kan ik altijd nog afzeggen. Ik twijfel nog, kan slecht keuzes maken. Het is nog vroeg om te vragen wie er komt. De datum is niet nog niet bekend, alleen dat het in het voorjaar is. Maar ik ga het zeker vragen.
Ik denk dat het misschien ook wel eens kan tegenvallen. Het contact is niet voor niets verwaterd. Ik begon oude vriendinnen zo'n 10 jaar geleden al te verliezen, IRL dan. Toen zij relaties kregen en gingen feesten en uitgaan. Ik heb niks met die laatste 2. Een leuke relatie moet je tegen aan lopen. Deze meiden heb ik wel op Facebook, maar van hun kant komt nooit iets. Alleen felicitaties of likes. Geen ruzie, het is gewoon verwaterd. Als ik er een tegenkom, zijn ze erg veranderd en voel geen connectie meer. Ik vind mezelf weinig veranderd vergeleken met hun.
Ik denk dat het misschien ook wel eens kan tegenvallen. Het contact is niet voor niets verwaterd. Ik begon oude vriendinnen zo'n 10 jaar geleden al te verliezen, IRL dan. Toen zij relaties kregen en gingen feesten en uitgaan. Ik heb niks met die laatste 2. Een leuke relatie moet je tegen aan lopen. Deze meiden heb ik wel op Facebook, maar van hun kant komt nooit iets. Alleen felicitaties of likes. Geen ruzie, het is gewoon verwaterd. Als ik er een tegenkom, zijn ze erg veranderd en voel geen connectie meer. Ik vind mezelf weinig veranderd vergeleken met hun.
zondag 2 november 2014 14:27
Dag hondenmens,
Als ik jou was, zou ik niet gaan door de dingen waar je nu al mee zit. Het lijkt me ook maar niets als je het gevoel hebt een masker te moeten opzetten omdat je bang bent om onder te doen voor voor de anderen. Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die je zullen nemen zoals je bent, maar als je al met dat gevoel zit, lijkt het mij moeilijk om daar zomaar eventjes vanaf te raken en zeker op zo'n moment. ASS maakt het er vast ook niet makkelijker op.
Mij lijken reünies maar niets, omdat ik zelf ook nooit goed in de groep lag. Natuurlijk ben ik zelf ook nog maar een jonge twintiger en zou het voor mij nog vroeg zijn om nu al naar zo'n bijeenkomst te gaan alhoewel ik toch foto's op FB heb gezien van de laatste reünie van mijn school en er toch een pak leerlingen waren die ik kende/mee in de klas had gezeten, maar dan nog.
Ik heb er dan wel nog geen ervaring mee, maar het zou me niet verbazen als mensen zoals jij en ik opnieuw dat benauwd, geblokkeerd gevoel van toen zouden kunnen ervaren.
Zelf heb ik ook nog niet veel bereikt, maar zal er hier niet over vertellen wegens te privé.
(Nogmaals: ik weet dat ik nog erg jong ben, maar tegenwoordig kun je het niet vroeg genoeg maken lijkt het wel...)
Zoals Ginevra al zei, is het misschien een beter idee om naar zo'n bijeenkomst te gaan als je wat ouder bent, omdat men het dan minder belangrijk vindt zich bezig te houden met indruk maken a.d.h.v. goede carrière, gezin, e.d.?
Ik heb trouwens nog berichten van je gelezen en herken zaken waar je tegen aanloopt (op het vlak van werk/stage) erg goed; al heb ik zelf geen diagnose. Ik zie dat je PB-functie niet aanstaat, maar zou je er eventueel voor openstaan dit wel te doen, zodat ik je een PB kan sturen? (Als je dit zelf wil natuurlijk!
)
Als ik jou was, zou ik niet gaan door de dingen waar je nu al mee zit. Het lijkt me ook maar niets als je het gevoel hebt een masker te moeten opzetten omdat je bang bent om onder te doen voor voor de anderen. Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die je zullen nemen zoals je bent, maar als je al met dat gevoel zit, lijkt het mij moeilijk om daar zomaar eventjes vanaf te raken en zeker op zo'n moment. ASS maakt het er vast ook niet makkelijker op.
Mij lijken reünies maar niets, omdat ik zelf ook nooit goed in de groep lag. Natuurlijk ben ik zelf ook nog maar een jonge twintiger en zou het voor mij nog vroeg zijn om nu al naar zo'n bijeenkomst te gaan alhoewel ik toch foto's op FB heb gezien van de laatste reünie van mijn school en er toch een pak leerlingen waren die ik kende/mee in de klas had gezeten, maar dan nog.
Ik heb er dan wel nog geen ervaring mee, maar het zou me niet verbazen als mensen zoals jij en ik opnieuw dat benauwd, geblokkeerd gevoel van toen zouden kunnen ervaren.
Zelf heb ik ook nog niet veel bereikt, maar zal er hier niet over vertellen wegens te privé.
(Nogmaals: ik weet dat ik nog erg jong ben, maar tegenwoordig kun je het niet vroeg genoeg maken lijkt het wel...)
Zoals Ginevra al zei, is het misschien een beter idee om naar zo'n bijeenkomst te gaan als je wat ouder bent, omdat men het dan minder belangrijk vindt zich bezig te houden met indruk maken a.d.h.v. goede carrière, gezin, e.d.?
Ik heb trouwens nog berichten van je gelezen en herken zaken waar je tegen aanloopt (op het vlak van werk/stage) erg goed; al heb ik zelf geen diagnose. Ik zie dat je PB-functie niet aanstaat, maar zou je er eventueel voor openstaan dit wel te doen, zodat ik je een PB kan sturen? (Als je dit zelf wil natuurlijk!
)
maandag 3 november 2014 14:24
Ik ben ook best jong, 29 jaar. Vind het eigenlijk ook nog wel vroeg. Mijn moeder heeft ook een reünie gehad van haar basisschool, maar toen waren ze al eind 50. Ook daar kwam niet iedereen. Eén meisje werd altijd buitengesloten en ging om die reden niet. En een ander zat in een instelling vanwege psychische problemen.
Van mij weten de meesten niet dat ik ASS heb, want het is pas om mijn 20e ontdekt. Heb dit wel eens gevraagd later aan een paar op FB of ze dat aan me gemerkt hadden. Ze zeiden alleen dat ik onzeker en verlegen was. Maar toen was dat ook nog niet zo bekend. Ik lag overigens wel goed in de groep en werd daar nog niet gepest. Dat kwam pas op de middelbare school doordat die 3 meiden dezelfde richting kozen. En ze zetten kinderen uit dezelfde woonplaats bij elkaar in de klas. Maar ik heb wel een rotherinnering aan ze.
En hoe zet je die PB-functie aan?? Ik dacht dat dat automatisch aan stond.
Van mij weten de meesten niet dat ik ASS heb, want het is pas om mijn 20e ontdekt. Heb dit wel eens gevraagd later aan een paar op FB of ze dat aan me gemerkt hadden. Ze zeiden alleen dat ik onzeker en verlegen was. Maar toen was dat ook nog niet zo bekend. Ik lag overigens wel goed in de groep en werd daar nog niet gepest. Dat kwam pas op de middelbare school doordat die 3 meiden dezelfde richting kozen. En ze zetten kinderen uit dezelfde woonplaats bij elkaar in de klas. Maar ik heb wel een rotherinnering aan ze.
En hoe zet je die PB-functie aan?? Ik dacht dat dat automatisch aan stond.
maandag 3 november 2014 14:30
Bij mij was het ook zo, hondenmens. Mij op de basisschool niets doen, maar vanaf het middelbaar, waar het allemaal "cool" en "stoer" moet zijn... Dat het net diegenen waren waar ik al die jaren mee in de klas had gezeten, vond ik nog het ergst.
Blijkbaar niet; je moet het bij "mijn voorkeuren" aanvinken als ik mij niet vergis.
Blijkbaar niet; je moet het bij "mijn voorkeuren" aanvinken als ik mij niet vergis.
zaterdag 19 augustus 2017 21:26
Nou, ik ben wel gegaan en iedereen nam meteen zijn oude rol weer aan. Ik werd onmiddellijk weer aangesproken met mijn scheldnaam van vroeger 'Luis'. Ik zeg niet gaan.
Dat is trouwens een bekend gegeven van reünies. Ook al ben je veranderd, deelnemers vallen weer terug in hun oude rol.
[ik weet dat dit een oud forum-draadje is, maar het is nog altijd actueel, ik heb onlangs weer een uitnodiging ontvangen voor een klassenreünie]
Dat is trouwens een bekend gegeven van reünies. Ook al ben je veranderd, deelnemers vallen weer terug in hun oude rol.
[ik weet dat dit een oud forum-draadje is, maar het is nog altijd actueel, ik heb onlangs weer een uitnodiging ontvangen voor een klassenreünie]
zaterdag 19 augustus 2017 23:42
He wat een rotgevoel moet dat geweest zijn! Hoe oud waren jullie bij de reünie?TerrenceRory schreef: ↑19-08-2017 21:26Nou, ik ben wel gegaan en iedereen nam meteen zijn oude rol weer aan. Ik werd onmiddellijk weer aangesproken met mijn scheldnaam van vroeger 'Luis'. Ik zeg niet gaan.
Dat is trouwens een bekend gegeven van reünies. Ook al ben je veranderd, deelnemers vallen weer terug in hun oude rol.
[ik weet dat dit een oud forum-draadje is, maar het is nog altijd actueel, ik heb onlangs weer een uitnodiging ontvangen voor een klassenreünie]
Op een bepaalde leeftijd mag je toch wel verwachten dat ze een beetje normaal doen.
In mijn geval was het gewoon leuk. We kregen eerst ontvangst met koffie en thee. Daarna een rondleiding. Ik raakte al snel aan de praat met oude vriendinnen. Twee van de pesters waren er ook. De hoofdpester bleef maar een uurtje, omdat ze nog weg moest. Opgeruimd staat netjes. De andere pester deed normaal tegen me. Ze vond me veranderd en zei dat ik nu lekker mee kletste. Ze herinnerde me als een stil meisje. Er werden ook namen genoemd van mensen die er niet waren of die een groep lager zaten (combinatieklas). Toen de pester zei dat X vaak de pispaal was gaf ik de hint dat ik op de middelbare school zo door M. gepest werd. Nu ze toch weg was durfde ik dat wel te zeggen. Ze knikte, maar zei er niks op. Toen het groepje waar ik bij stond vroeg wat ik nu deed loog ik een beetje over mijn functie. Wel vertelde ik erbij dat ik ASS heb. Er werd neutraal gereageerd. Ik betwijfel of ze het meende en denk ook niet dat pesters zomaar veranderen. Alleen normaal doen op een bepaald moment. Maar ik vond het niet het moment om frustraties uit te spreken. Het was gezellig wat ik zo wilde houden. Waar de anderen van stonden te kijken is dat ik nog zoveel wist van vroeger. Eentje zei: "Vraag het Hondenmens maar. Die weet alles nog." Vond ik best leuk, dan had ik ook eens iets wat zij niet hadden.
Ik heb ook eens een uitnodiging van mijn vervolgopleiding afgeslagen. Daar ben ik 2 jaar lang gepest en buitengesloten. Alleen de laatste 2 maanden werd ik nog even opgenomen in het "aardige" groepje. Alleen voor de schone schijn. Daarna lieten ze me alsnog vallen. En dan 6 jaar na dato zou ik er ineens weer bij horen. Nee nu waren echt te laat.
