Introvert? Schrijf mee!

11-12-2015 10:09 3007 berichten
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:



- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen

- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'

- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot

- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd

- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)

- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt

- Dat ik...



Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...



Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
Alle reacties Link kopieren
Bij mij gaat het redelijk. Met man gaat het wisselend, gister hebben we samen in de tuin gewerkt en dat vond ik op zich wel fijn; normaal doe ik de tuin in m’n eentje en dat is in onze huidige situatie eigenlijk te veel. Man vond het soms wel heel pittig, maar wel ergens begrijpelijk ook vanwege de warmte.

Yesss, ik vind je situatie herkenbaar. Ik merk het ook hoor, dat het vaak ‘ieder voor zich’ is. Sommige mensen in mijn omgeving roepen om het hardst ‘we houden contact’, om vervolgens helemaal niets meer van zich te laten horen. Ik vind, dat als je werkelijk om iemand geeft of oprecht aan iemand denkt, er zeker momenten genoeg zijn om even iets van je te laten horen. Ook als het een klein appje.

Ik snap ook ergens wel dat niet iedereen zit te wachten op mijn verhalen (man is depressief en af en toe wil ik ook even m’n hart luchten). Maar aan de andere kant kan ik wel andermans frustraties aanhoren.

En dat het contact inhoudelijk van één kant komt: als de ander reageert, verwachten ze een reactie, maar als je zelf wat aangeeft, dan is het vaak stil. Had dit laatst ook met iemand uit mijn omgeving. We hadden het even over iets wat zij had aangekaart, maar toen ik een onderwerp aansneed wat voor mij relevant is, bleef het stil. Ik heb haar gevraagd naar het waarom. Ik kreeg een laconiek antwoord terug, ‘ach, tja, ik heb het gelezen’. Daarnaast, we hadden onlangs een eetafspraak en die was ze vergeten (ik twijfel of dit echt zo is), nu hebben we wel een nieuwe datum gepland, al heb ik daar eerlijk gezegd geen zin meer in. Dat zet me dan wel aan het denken. Stiekem heb ik ergens al voor mezelf de conclusie getrokken dat deze ‘vriendschap’ eigenlijk zeer weinig voorstelt en de titel ‘vriendschap’ niet waard is. Ik zit er zelfs over te denken om dat aan te geven en de afspraak te annuleren. Alleen, hoe dan?

Gelukkig heb ik twee goede vriendinnen. We hebben geen dagelijks contact en dat hoeft ook niet, maar we appen / bellen / zien elkaar regelmatig. En dan zijn de gesprekken ook goed. Er is dan ruimte voor beide partijen om het hart te luchten, maar ook voor humor en gesprekken over andere dingen.
In this mad house we must all survive
Alle reacties Link kopieren
En zo hoort het ook Zijdehoentje, je laatste stukje.
Veel contact hoeft ook niet maar dat áls je dan contact hebt er voor beiden ruimte is. Dat mis ik vaak wel hoor.

Ik heb in ieder geval besloten om drastisch te minderen met social media. Niet dat ik heel veel plaatste, maar wel regelmatig maar ik merk dat op dat vlak het me eigenlijk niet meehelpt in mijn gemoedstoestand. Van die momentjes die ik plaats waar dan niemand even op inhaakt, erg jammer dus ik ga daar mijn tijd en energie voorlopig niet aan besteden.

Ik snap helemaal dat je geen zin meer hebt om af te spreken, misschien toch afzeggen? Grote kans dat het je geen fijn gevoel meer gaat opleveren als je afspreekt. Ik denk ook, dat als je gevoelsmens/empatisch bent misschien te lang trouw blijft aan mensen.
Ik merk dat aan mezelf wel, dan denk ik waarom doe ik dit eigenlijk? Het levert me eigenlijk helemaal geen fijn gevoel op.
Maarja, het inzien is al stap1, ik ga sowieso niks meer laten horen.

Wel fijn dat je een paar fijne vriendinnen hebt waar je ook je verhaal bij kwijt kan en waarbij je je goed voelt.
En inderdaad, eigenlijk is het geen vrienschap als daar geen ruimte voor is en het contact geen fijn gevoel meer oplevert.
Alle reacties Link kopieren
Vind ik ook hoor, Yesss. Ik loop wel vaker tegen dit soort dingen aan. Ergens in de loop der tijd is de vriendschap dan scheef gegroeid.

Had het er van de week nog even over met mijn man. De vriendschap kost mij zoveel energie. M'n man geeft aan dat het een goede optie is om het bespreekbaar te maken. En daar wringt voor mij de schoen. Aan de ene kant vind ik het lastig om dit soort zaken te bespreken, ik vind het eng om mezelf te uiten, assertief te zijn. Aan de andere kant heb ik het wel eens een dilemma geprobeerd aan te kaarten en dat is ook niet helemaal goed gegaan (deels omdat ik er zelf niet goed in ben en deels omdat het verkeerd viel bij de ander). Ik ga er in ieder geval over nadenken hoe ik dit handig ga aanpakken. In ieder geval wat punten opschrijven waar voor mij de schoen wringt in deze vriendschap (of wat daar nog van over is).

Wat je schrijft over social media is voor mij (een beetje) herkenbaar. Jammer dat soms - ook al plaats je er zelf niet veel op - mensen er niet echt op reageren. Ik vind het soms zo vluchtig, zo snel gaan. Even iets op Facebook of Instagram zetten en weer verder, ik heb het idee dat de meesten alleen een podium voor zichzelf willen en niet kijken (of maar half) wat een ander heeft geplaatst. Ik was lid van een Facebook-groep van mijn werk, maar daar ben ik uitgestapt. De negativiteit overstemde regelmatig en ik merk dat ik daar vatbaar voor ben.
In this mad house we must all survive
Alle reacties Link kopieren
Topic is dood dus nevermind :)
Alle reacties Link kopieren
Hoe gaat het hier?
Heb al even niet meer geschreven maar momenteel weer wat dingen die weer even opspelen.
Voel me met vlagen best wel rot en alleen eigenlijk... maar zit ook in een soort verwerking over hoe bepaalde dingen zijn gelopen, wat betreft vriendschappen enz. En sommige dingen zijn toch wel confronterende omdat mijn wereldje best wel klein is.

Hoe gaat het Zijdehoentje?
Heb je het nog aangekaart bij die vriendin? Ik vind dat ook een lastige hoor.. zoiets moet toch een beetje vanzelf gaan, dat je die wederkerigheid hebt. Maar misschien ben ik daar ook wel te trots voor om zoiets aan te kaarten en het ligt er ook aan hoelang het al zo gaat zeg maar.
Als je voelt dat de vriendschap toch wat over aan het gaan is dan is het je energie ook niet meer waard.

Wat betreft social media, ik volg nog wat oude vrienden en dat is eigenlijk niet heel erg goed voor mijn gemoedstoestand merk ik.
Dat gaat altijd een tijdje goed totdat ik dus weer merk hoe ieder voor zich het is en precies wat je zegt, het vluchtige en dat sommige mensen toch wel heel erg hun leven etaleren staat me met vlagen enorm tegen. Dat competitieve daar heb ik gewoon helemaal geen zin meer in joh, dus tijd om weer even wat afstand te nemen.
yesss wijzigde dit bericht op 13-07-2020 17:40
11.29% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ritmodelanoche schreef:
16-06-2020 08:34
Topic is dood dus nevermind :)
Topic liep best wel goed maar laatste tijd inderdaad wat rustiger :)
Maar als je iets kwijt wil kan het altijd dat er later iemand nog reageert.
Hey Yess,

Ja dat herken ik. Nu is het op mijn social media sowieso rustiger, omdat ik een paar mensen op niet volgen heb gezet omdat die nogal fanatiek verhalen delen over het virus. Mijn tijdlijn ontplofte zowat dus even wat instellingen gewijzigd ;)

Hier gaat het eigenlijk wel zijn gangetje. Ik merk dat ik de laatste tijd wat meer gewend ben aan de huidige situatie in NL. Ik heb weer wat dingen gepland staan, maar blijf er ook voor zorgen dat ik tijd voor mezelf heb. Zo had ik afgelopen weekend met een vriendin afgesproken, maar de dag erna had ik geblokt zodat ik lekker de tijd voor mezelf had. Heerlijk!

Ik ben in deze week jarig en ik ga het wel klein vieren, maar ik zorg dat ik de dagen erna niets gepland heb. Niet iedereen accepteert dat, maar dat is niet mijn probleem ;)
Alle reacties Link kopieren
yesss schreef:
13-07-2020 17:31
[...]

Hoe gaat het Zijdehoentje?
Heb je het nog aangekaart bij die vriendin? Ik vind dat ook een lastige hoor.. zoiets moet toch een beetje vanzelf gaan, dat je die wederkerigheid hebt. Maar misschien ben ik daar ook wel te trots voor om zoiets aan te kaarten en het ligt er ook aan hoelang het al zo gaat zeg maar.
Als je voelt dat de vriendschap toch wat over aan het gaan is dan is het je energie ook niet meer waard.

[...]
Nee, ik heb haar hierover helaas niet meer gesproken. Ze zou onlangs bij ons blijven eten en het leek me een goede insteek om ergens in de loop van de avond het onderwerp bespreekbaar te maken. Alleen: ze heeft op het laatste moment afgezegd. De reden waarom ze niet kon was begrijpelijk, alleen het is niet de eerste keer dat ze een etentje met ons had afgezegd of was vergeten. Ik had echt begrip voor de reden waarom ze afgezegd had, alleen viel ik over het op het laatste moment een afspraak afzeggen (ik had alles al in huis en had al een deel van het gerecht voorbereid). En daarbij, het was niet de eerste keer dat ze een etentje met ons had afgezegd of was vergeten. Ik ga ook geen energie meer steken in deze vriendschap. Had nog wel voorgesteld om een keer koffie te drinken, al heb ik daar op dit moment weinig behoefte aan.

Ik vind het moeilijk om 'lastige' onderwerpen bespreekbaar te maken. Ik kan me soms verbaal minder goed uiten. Omdat ik dicht klap, niet goed uit mijn woorden kom, niet goed weet wat en hoe ik het moet zeggen en wat ik zeg, dekt nog niet de lading met wat ik eigenlijk wil zeggen. En daar baal ik zo van.
In this mad house we must all survive
Wow Zijdehoentje, daar zou ik ook klaar mee zijn. :hug:
Alle reacties Link kopieren
Ja, en ik heb al zo'n moeite om vriendschappen te onderhouden en dan komt dit er ook nog eens bij. Maar goed, het is niet anders en ik probeer me te richten op mensen waarmee ik wel een goede band heb. Binnenkort staan er een aantal afspraken met kennissen en vrienden gepland. Sommigen heb ik al een tijdje niet gezien, anderen wel wat vaker. Ik vind het leuk om met hen weer bij te praten.

Vanmorgen nog een heel goed gesprek gehad met een vriendin/kennis. Even zitten janken in verband met een voor mij pijnlijk onderwerp, maar ook het uitgieren van het lachen.
In this mad house we must all survive
Ik ken het helaas, van die vriendschappen. Ik heb geen grote vriendengroep en dat hoeft ook echt niet. Ik heb genoeg rotte appels in mijn omgeving gehad die 'vrienden' waren. Maar al doende leert men ;)

Nu alles weer langzaam normaler wordt spreek ik ook weer wat vaker (1 op 1 af). Heb dat wel gemist merk ik.
Alle reacties Link kopieren
Ik las vanmiddag nog een topic waarin ik wat herkenning vond (gaat om dit topic: psyche/verandering-is-de-enige-constant ... ges/465320). Geen idee of je eigenlijk iets mag quoten vanuit een ander topic, weet iemand dat?
In this mad house we must all survive
Alle reacties Link kopieren
In dat topic wordt o.a. gesproken over de tijdgeest. Het continue ge-verander en weet ik het hoeveel prikkels. En alsof het heel raar is als je weet ik het hoeveel jaar bij elkaar bent / blijft, in hetzelfde huis blijft wonen, niet meedoet met de vernieuwing en zo (even heel kort samengevat).
Ik vind dat gewoon lastig. Ik zie bij meerdere mensen om me heen waarvan de relatie na een aantal jaar stuk loopt, sommigen hebben kinderen van verschillende vaders of verhuizen om de paar jaar. Op social media gaat het ook snel, vluchtig. En al die prikkels bij elkaar... Misschien trek ik me ook meer aan van m'n omgeving dan anderen, dat kan.
Hoe doen jullie dat?
In this mad house we must all survive
Alle reacties Link kopieren
Ja dat topic zag ik ook Zijdehoentje, heel herkenbaar...! Wilde daar ook al mee schrijven. Zo ervaar ik het ook. Vind dat ook lastig hoor...

Ik kom later trouwens weer even uitgebreider reageren maar wel leuk dat dit topic weer een beetje loopt :)
Ik was dit topic eigenlijk al een beetje vergeten.. Totdat ik het weer in mijn lijst zag; 'oh ja..'

Fijn dat het weer wat actiever is hier :)
Alle reacties Link kopieren
Lees al jaren mee en zeer veel dingen herkenbaar.
Ben dankbaar voor iedereen die schrijft en zij of haar verhaal deelt.
Kan het gevoel het beste beschrijven als "begrepen" worden.

Vooral het topic vriendschappen vind ik lastig zoals ik ook bij andere lees.
De mensen die met mij vrienden willen zijn, zijn vaak dominant.
Ik snap wel waarom ik dat soort mensen aantrek, ben rustig type en vooral een luisterend oor.
Maar vaak weet ik ook niet wat te zeggen koetjes en kalfjes ben ik zo snel klaar mee als ik al een gesprek begint vind ik mezelf sociaal onhandig.
Ik praat wel maar eigenlijk denk ik blahblahblah.
En ik vind het dan weer lastig om die personen die zo graag contact met je willen op afstand te houden.
Het verwateren lukt dan ook niet met dat soort personen en die confrontaties heb ik zelfs na jaren nog last van.
Je komt dan voor jezelf op en je moet eigenlijk trots zijn op jezelf maar toch vind ik het zo jammer.
Het voelt dan toch alsof je iemand hebt teleurgesteld en dat was niet mijn bedoeling.

Dus voor iedereen die worstelt met vriendschappen, je bent niet alleen :hug:
Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Fijn dat het hier weer actiever is!

Wat ik steeds opnieuw merk is hoeveel moeite ik heb met onaardige reacties. Ik ben, zacht gezegd, niet altijd heel handig. Kan wel eens dingen over het hoofd zien, iets niet zo snel begrijpen enz. Komt toch met enige regelmaat voor dat totaal onbekende mensen me uitschelden, ik vind dat echt bizar.

Vandaag nog: ik was gestopt op de stoep om even mijn capuchon beter vast te maken, ik ging weer het fietspad op (langzaam, echt niet hard of onbezonnen) en op dat moment realiseerde ik me dat ik wel nog even achterom moest kijken of er niet een fietser aankwam. Maar dat was dus wel het geval en woest was ze. Ze schreeuwde kutwijf en allemaal verwijten die ik niet verstond (gelukkig). Ja, het was niet handig van mij, ze schrok (hoewel ik dus echt nog maar nauwelijks snelheid had) maar jee... doe een beetje rustig. Ik accepteer het dus echt niet als iemand me uitscheldt. En al he-le-maal niet voor kutwijf. Dat ben ik gewoon niet, af en toe iets minder handig of wat trager van begrip maar dat maakt me géén slecht mens!
Herkenbaar Dagdromer.

Misschien schrok die fietser heel hard en reageerde ze zo heftig?

Ik heb het ook weleens gehad in een situatie. Ik reageer normaal heel rustig maar ik schrok ergens een keer van waardoor ik fel uit de hoek kwam. Ik bood daarna wel mijn excuses aan maar ik was zo van mijn apropos..

Maar om iemand nu uit te schelden vind ik inderdaad wel ver gaan.
Alle reacties Link kopieren
Ja, dat denk ik... ik denk dat ze zelf hard fietste en daarom schrok want ik had zo weinig snelheid, kan me niet voorstellen dat ze daar zo van schrok.

Heftig reageren begrijp ik heel goed :) Dat is gewoon schrikreactie. Maar het is specifiek het schelden dat ik te ver vind gaan, de rest snap ik.
Goed dat jij ook nog eens je excuses hebt aangeboden! Kan me voorstellen dat je zelf ook verbaasd was over je felheid... Had het erg op prijs gesteld als zij dat ook had gedaan.
Ja, schrikreactie bedoelde ik. Ik kwam even niet op dat woord haha.

Ja, was wel het minste wat ik kon doen toch? Mensen verwachten het ook helemaal niet van me, als ik fel uit de hoek kom. Of je moet me héél kwaad maken ;) Maar dat komt bijna niet voor gelukkig :proud:
Alle reacties Link kopieren
Inderdaad herkenbaar wat betreft vriendschappen..
Ik ben ook gewoon mensen ontgroeit maar dan blijft er toch een lijntje open staan via social media en eigenlijk stoort me dat.. vooral bij een oude vriendin, nu kennis.

Verwijderen doe ik niet, maar zij plaatst zoveel... vooral over de kinderen, echt dagelijks meerdere posts, maar dan zogenaamd andersom te druk om een keer te reageren.. dat bedoel ik ook met dat 'ieder voor zich'
Maar ook dat het allemaal druk moet zijn en vooral veel ondernemen.

Dat sluit ook wel aan met dat andere topic, over verandering.
Soms lijkt het alsof mijn leven stilstaat maar eigenlijk is dat niet zo, maar ja als je het vergelijkt met anderen is mijn leven relatief rustig ja..
Voor mij ook wel een moment om afstand te nemen van social media, word ook heel moe van het altijd bij moeten houden van wat anderen allemaal doen.
Alle reacties Link kopieren
Lolainthebigcity schreef:
14-07-2020 19:12

Vooral het topic vriendschappen vind ik lastig zoals ik ook bij andere lees.
De mensen die met mij vrienden willen zijn, zijn vaak dominant.
Ik snap wel waarom ik dat soort mensen aantrek, ben rustig type en vooral een luisterend oor.
Ja herkenbaar, zo was ik altijd...
Ik kan nog goed luisteren hoor maar laat mezelf meer horen en ben niet meer zo meegaand, misschien dat daarom sommige vriendschappen ook deels over zijn gegaan, heb gewoon geen zin meer in eenzijdig gedoe dus ik stop op een gegeven ook met investeren.
Liever geen vrienden als mensen waar je geen goed gevoel meer aan over houd.
Herkenbaar Yess, ik heb ook wat vriendschappen laten verwateren. Bewust, omdat het steeds van mijn kant kwam. Had ik geen zin meer in.
1 vriendschap is langzaam weer wat aan het opbloeien maar diegene is wel van 'vriend' naar 'kennis' gegaan. Als we elkaar weer spreken is het gezellig hoor, maar vrienden? Nee. Niet meer zoals voorheen in ieder geval.
Alle reacties Link kopieren
Jullie tips? Heb zaterdag een feestje van mn man's werk. Vind dat zo verschrikkelijk, waarom kan ik niet gewoon sociaal zijn. Heb het er met paar mensen over gehad, sommigen begrijpen me maar anderen geven juist aan dat het ze het leuk vinden, zo'n feestje met mensen die ze niet/amper kennen. Gewoon beetje babbelen, nieuwe mensen leren kennen. Maar dat is dus zo niks voor mij. Ik weet precies hoe het gaat. Mijn man heeft het gezellig, gezellig met collega's praten. En ik, ik zit erbij en kijk er naar. Ik ben geen prater en al helemaal niet met mensen die ik niet ken. 5 minuten praten uit beleefdheid en dan weet ik echt niet meer wat ik moet zeggen. Of je moet toevallig dezelfde interesse hebben. Maar anders. Zie er echt tegenop. Het is een bbq, dus iedereen zal wel wat rondlopen. Vind ik dan nog lastiger dan wanneer je aan een tafel zit. Dan heb je een paar mensen waar je mee kunt praten en zit je man waarschijnlijk ook naast je waar je mee kan praten. Maar als je rond 'moet' lopen moet je dus telkens maar kijken bij welk groepje je je aan kan sluiten. Zal duidelijk tegen man zijn dat ik het fijn zou vinden als hij ook beetje bij mij blijft. Hij is ook wel iemand die het dan leuk vindt om achter die bbq te gaan staan en te helpen met bakken. Dan ben ik dus helemaal 'alleen'. Klinkt heel kinderachtig en zielig nu ik dat zo zeg, maar het is gewoon echt niks voor mij. Hoe komen jullie zo'n avond door? Afzeggen gaat niet meer. Heb ik wel vaker gedaan bij personeelsfeestjes van zijn werk. Uitgelegd dat er voor man ook niks aan is als hij ziet dat ik het niet naar mn zin heb. Kan hij net zo goed alleen gaan. Maar deze avond is vanwege een speciale gelegenheid, kan eigenlijk niet maken niet te gaan. Ben nu ook al aangemeld dus ga sowieso niet meer afmelden. Maar vraag me wel een beetje af wie het nu echt leuk vind om naar een personeelsfeest van je partner te gaan. Je partner kent daar een boel mensen, maar jij kent er niemand. Waarom is dat leuk? Ik ben zelf ook altijd blij dat ze dat op mijn werk niet doen. Ik vind (sommige) feestjes op mn eigen werk wel leuk, maar kan me heel goed voorstellen dat mn man daar echt niks aan vindt (hij is ook geen makkelijke prater bij vreemden) en dan zou ik er zelf dus ook niks aan vinden als ik zie dat hij zich niet fijn voelt.
tulpje21 wijzigde dit bericht op 15-07-2020 16:50
25.76% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Nee precies Kwebbeltje, het gaat gewoon scheef zitten en dan voelt het op een gegeven moment niet meer goed..

Ook wel kwetsend/raar hoe sommige dingen zijn gegaan hoor. Heb er best veel moeite mee gehad.

Gelukkig kan ik er nu beter mee omgaan omdat het van mij ook niet meer hoeft, als het dan al heel lang op een bepaalde manier is gegaan ben je er op een gegeven moment wel klaar mee.

Ik richt me nu zoveel mogelijk op andere dingen waar ik wel energie uit haal en dat gaat me best goed af de laatste tijd :)
yesss wijzigde dit bericht op 15-07-2020 19:53
17.65% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven