Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 13:07
Even mijn antwoord op de vraag van Tobbert in deel 2.
Ik heb een spver, zij belt mij om 16.00. Eerst heb ik gezegt dat ik geen gesprek wil, toen later gezegt is prima en net mailde ik, liever niet. Ze moet onderhand knettergek zijn geworden door mijn kuren, dan wel, dan niet.
Ik word er zelf namelijk wel gek van.
Terug naar on topic
Ik heb een spver, zij belt mij om 16.00. Eerst heb ik gezegt dat ik geen gesprek wil, toen later gezegt is prima en net mailde ik, liever niet. Ze moet onderhand knettergek zijn geworden door mijn kuren, dan wel, dan niet.
Ik word er zelf namelijk wel gek van.
Terug naar on topic
maandag 16 januari 2017 13:31
Kaitlyn, je bent on-topic, een van de grootste issues hier is wel-doen-niet-doen.
11 chinchilla's is een leuke verzameling! Ik heb nu "nog maar 4 katten" en mag er even geen beesten meer bij van mijn vriend ( jaja, een vriend hebben geeft ook zo zijn beperkingen )
Knuffie, je bent een held dat je een derde topic hebt gemaakt waar veel mensen wat aan hebben.
Dat we deze ook maar weer vol mogen kliederen met hartekreten, hersenspinsel, vragen, tips, goedbedoelde raad en veel knuffels.
Gezellig dat we hier even massaal hebben gelunched met een eitje en allerlei andere lekkere dingen.
Mijne was gekookt, op een vers kaiserbolletje met helaas veel mayo en een beetje zout. Zo vind ik mijn eitje het lekkerst!
11 chinchilla's is een leuke verzameling! Ik heb nu "nog maar 4 katten" en mag er even geen beesten meer bij van mijn vriend ( jaja, een vriend hebben geeft ook zo zijn beperkingen )
Knuffie, je bent een held dat je een derde topic hebt gemaakt waar veel mensen wat aan hebben.
Dat we deze ook maar weer vol mogen kliederen met hartekreten, hersenspinsel, vragen, tips, goedbedoelde raad en veel knuffels.
Gezellig dat we hier even massaal hebben gelunched met een eitje en allerlei andere lekkere dingen.
Mijne was gekookt, op een vers kaiserbolletje met helaas veel mayo en een beetje zout. Zo vind ik mijn eitje het lekkerst!
maandag 16 januari 2017 14:24
quote:pruttel schreef op 16 januari 2017 @ 13:31:
Knuffie, je bent een held dat je een derde topic hebt gemaakt waar veel mensen wat aan hebben.
Dat we deze ook maar weer vol mogen kliederen met hartekreten, hersenspinsel, vragen, tips, goedbedoelde raad en veel knuffels.
Dit heb ik maar in mijn achterhoofd gehouden, zodat het minder slecht voelde om topic 3 te openen..
Ben blij jullie enthousiaste reacties te lezen, echt heel fijn, bedankt
Lig nu op de bank en voel hoe moe ik ben
Maar mijn hoofd zit nog vol dingen die moeten ipv uit te rusten
Waaronder reageren op jullie, sorry dat dat nog niet goed lukt
(En buiten lopen, werk dingen, e-mails beantwoorden, boek lezen, koffiefilters kopen, etc moeten ook ipv stom op de bank liggen met uitgeput lichaam..)
Knuffie, je bent een held dat je een derde topic hebt gemaakt waar veel mensen wat aan hebben.
Dat we deze ook maar weer vol mogen kliederen met hartekreten, hersenspinsel, vragen, tips, goedbedoelde raad en veel knuffels.
Dit heb ik maar in mijn achterhoofd gehouden, zodat het minder slecht voelde om topic 3 te openen..
Ben blij jullie enthousiaste reacties te lezen, echt heel fijn, bedankt
Lig nu op de bank en voel hoe moe ik ben
Maar mijn hoofd zit nog vol dingen die moeten ipv uit te rusten
Waaronder reageren op jullie, sorry dat dat nog niet goed lukt
(En buiten lopen, werk dingen, e-mails beantwoorden, boek lezen, koffiefilters kopen, etc moeten ook ipv stom op de bank liggen met uitgeput lichaam..)
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 15:04
Goed dat je een nieuw topic hebt geopend Knuf!
Je mag best moe zijn. Ik ben ook langzaam vandaag. Ik fiets zelfs langzaam.
Misschien is er toch iets waar van die Blue Monday
.
Herkenbaar trouwens over het twijfelen aan je herinneringen.
Heb ik ook gehad, heel vreemd ook hoe al die details ineens springlevend worden.
Dan denk ik verzin ik dit nu? Hoe kan het nu dat ik nog precies weet wat de ander droeg?
En ook de gaten in het verhaal maakt het moeilijk te geloven dat het een echte herinnering is.
Ik heb nu last van een trigger die verwijst naar wat er had kunnen gebeuren. Is niet gebeurd, want obviously leef ik nog. Maar toch heb ik die beelden waarin mij iets wordt aangedaan. Ik heb hier al een aantal keer over gesproken met de behandelaren maar het schijnt er echt bij te horen. Dus ook beelden van wat er had kunnen gebeuren kunnen een traumatische werking hebben.
Ik heb het plaatje gisteren uitgetikt, over wat er had kunnen gebeuren (dus niet echt gebeurd). Ook weer veel details. Ik ga het ook nog checken bij mensen in mijn omgeving in hoeverre dit een hersenspinsel is of qua details waarheid is (dat het plaatje wel tijdens een bedreigende werkelijk gebeurde situatie ontstaan is). Hoe dan ook hebben de behandelaren aangegeven dat ook al is het iets wat mijn hoofd heeft 'verzonnen' dan kan het nog steeds beelden en schrikreacties geven. Dus moet het behandeld worden.
Je mag best moe zijn. Ik ben ook langzaam vandaag. Ik fiets zelfs langzaam.
Misschien is er toch iets waar van die Blue Monday
.Herkenbaar trouwens over het twijfelen aan je herinneringen.
Heb ik ook gehad, heel vreemd ook hoe al die details ineens springlevend worden.
Dan denk ik verzin ik dit nu? Hoe kan het nu dat ik nog precies weet wat de ander droeg?
En ook de gaten in het verhaal maakt het moeilijk te geloven dat het een echte herinnering is.
Ik heb nu last van een trigger die verwijst naar wat er had kunnen gebeuren. Is niet gebeurd, want obviously leef ik nog. Maar toch heb ik die beelden waarin mij iets wordt aangedaan. Ik heb hier al een aantal keer over gesproken met de behandelaren maar het schijnt er echt bij te horen. Dus ook beelden van wat er had kunnen gebeuren kunnen een traumatische werking hebben.
Ik heb het plaatje gisteren uitgetikt, over wat er had kunnen gebeuren (dus niet echt gebeurd). Ook weer veel details. Ik ga het ook nog checken bij mensen in mijn omgeving in hoeverre dit een hersenspinsel is of qua details waarheid is (dat het plaatje wel tijdens een bedreigende werkelijk gebeurde situatie ontstaan is). Hoe dan ook hebben de behandelaren aangegeven dat ook al is het iets wat mijn hoofd heeft 'verzonnen' dan kan het nog steeds beelden en schrikreacties geven. Dus moet het behandeld worden.
Doubt kills more dreams than failure ever will
maandag 16 januari 2017 16:28
Toch nog even over de berichtjes in het vorige topic
Daarna hier maar even door
Pruttel, bedankt voor je redenatie mbt mijn tempo (dat te langzaam is).
Je hebt helemaal gelijk hoor. Het is en blijft niet goed, dus kan ik net zo goed me er bij neer leggen...
KaitlynTodd, een van de redenen voor mij op dit topic te openen was herkenning te vinden.
Wanneer jij dus schrijft, ben je daarmee volledig on-topic en help je daar mij bij. Daarnaast voelt het voor mij veel fijner dat er ook anderen zijn die verhalen/ervaringen delen, omdat ik mij anders alsnog ontzettend eenzaam voel. Dus schrijf gerust, zoveel je wilt
Snowfall, ik hoop dat je dat nog vaker durft, die ruimte in te nemen. Snap hoe eng dat gevoeld moet hebben, ik hoop niet dat ik over je grenzen heen gegaan ben toen Ik hoop dat je nog vaker durft te delen. Daarover gesproken: hoe gaat het vandaag met lief zijn voor jezelf?
EV klinkt niet fijn hoe je je voelt, zijn er dingen die helpen?
Hanke, 'fijn' dat jij die twijfel ook gehad hebt (jaren zelfs.. ). Ik weet niet eens meer over die post van jou en wat ik erop geschreven had, sorry.. Hoe ging jij ermee om?
Je leest dit vast als je uit je werk komt, ik hoop dat het een beetje gaat (na vanmiddag eerder) en zo niet, mag dat ook gewoon he?
Tobbert: sterkte op je werk, ben je bijna vrij?
Jasse, hoe jij het beschrijft, herken ik veel van. Want de serieuze reacties slaan dan inderdaad ook nergens op... als het allemaal voelt als 'verzonnen'..
Nu 'mag' ik dus absoluut geen emdr, want ik heb toch niks meegemaakt? Er is niks aan de hand.. Als ik het allemaal verzonnen heb, hoef ik ook de nieuwe therapeut niet te ontmoeten ivm emdr. Ik denk daardoor wel dat het waarschijnlijker is dat ik het niet echt verzonnen heb, maar dat het een verdedigingsmechanisme is wat nu aan het werk is. Alleen voelt het wel heel naar. Datzelfde mechanisme zorgt er namelijk voor dat de herinneringen een soort van weggestopt worden op het moment dat ik ze wil oproepen (waarom zou je dat willen denk je dan, nou omdat dat ook moet in therapie, anders werkt die emdr niet. En dat is dus juist wat ik niet kan...zucht).
Bedankt voor je ervaringen en uitleg Dat van 'hopen op de slechte afloop' herken ik ook heel erg (je voorbeeld is prima!). Mijn vader is heel ziek geweest een paar jaren geleden en ik kon beter omgaan met het idee dat hij dood zou gaan, dan dat hij zo ziek was, maar het zou overleven. Ik sprak daar toen met een vriend over en uiteindelijk kwam daar bij mij uit, dat ik pas verdriet mocht voelen op het moment als iemand echt dood is. En als iemand dood is, mag ik maar zolang verdriet voelen. Kortom: allerlei controle regeltjes om ermee om te gaan. Die vriend zei: je mag nu ook verdrietig zijn, omdat je bang bent je vader te verliezen, omdat de toekomst onzeker is, omdat het je raakt. Daar zijn geen regels aan verbonden.
Dat vond ik toen al heel lastig...
Wb dagboek bijhouden Snow, dat heb ik inderdaad gedaan.
Dat is vreselijk om terug te lezen
Er staan dingen als: 'vandaag voel ik mij lelijk, stom en dik. Ik ben een grote teleurstelling voor iedereen. Was ik maar zoals *naam vriendin* Ik heb ook een moeder, zij is perfect. Ze heeft mij wel echt gemaakt, ik heb zelfs foto's van de bevalling gezien en dat ben ik toch echt. Maar dat kan haast niet, want ik ben niet zo goed en lief als mijn moeder. Ik doe wel mijn best haar te helpen. Ik hoop dat ik daar steeds beter in word. Mijn mama is vaak boos op mij en dat snap ik wel. Ik ben ook vaak boos op mij. Als ik er niet meer ben zou dat beter zijn voor heel veel mensen. Ik denk dat mijn opa en oma wel verdrietig zouden zijn en mijn vader ook. Mijn mama en *naam broertje* zouden heel gelukkig zijn. Het is niet zo dat mijn opa en oma voor altijd ongelukkig zouden zijn, want ze hebben gelukkig elkaar nog en meer kleinkinderen. Mijn vader heeft altijd nog mijn moeder en mijn broertje. Maar zoals dit mag ik niet praten, ik moet blij zijn om alles wat mijn papa en mama mij geven. Ik heb net een fiets gekregen voor mijn verjaardag en ik woon in een heel groot en mooi huis. Ik ga deze bladzijde straks ook weghalen, want als mij wel wat overkomt en mijn vader zou dit lezen, zou hij zich vast heel schuldig voelen en dan heb ik dat hem ook nog aangedaan.'
Vervolgens heb ik zulke pagina's doorgekrast, maar alsnog zijn ze wel te lezen
Ik schaam me er best wel voor hoe ik dacht op die leeftijd..
Daarna hier maar even door
Pruttel, bedankt voor je redenatie mbt mijn tempo (dat te langzaam is).
Je hebt helemaal gelijk hoor. Het is en blijft niet goed, dus kan ik net zo goed me er bij neer leggen...
KaitlynTodd, een van de redenen voor mij op dit topic te openen was herkenning te vinden.
Wanneer jij dus schrijft, ben je daarmee volledig on-topic en help je daar mij bij. Daarnaast voelt het voor mij veel fijner dat er ook anderen zijn die verhalen/ervaringen delen, omdat ik mij anders alsnog ontzettend eenzaam voel. Dus schrijf gerust, zoveel je wilt
Snowfall, ik hoop dat je dat nog vaker durft, die ruimte in te nemen. Snap hoe eng dat gevoeld moet hebben, ik hoop niet dat ik over je grenzen heen gegaan ben toen Ik hoop dat je nog vaker durft te delen. Daarover gesproken: hoe gaat het vandaag met lief zijn voor jezelf?
EV klinkt niet fijn hoe je je voelt, zijn er dingen die helpen?
Hanke, 'fijn' dat jij die twijfel ook gehad hebt (jaren zelfs.. ). Ik weet niet eens meer over die post van jou en wat ik erop geschreven had, sorry.. Hoe ging jij ermee om?
Je leest dit vast als je uit je werk komt, ik hoop dat het een beetje gaat (na vanmiddag eerder) en zo niet, mag dat ook gewoon he?
Tobbert: sterkte op je werk, ben je bijna vrij?
Jasse, hoe jij het beschrijft, herken ik veel van. Want de serieuze reacties slaan dan inderdaad ook nergens op... als het allemaal voelt als 'verzonnen'..
Nu 'mag' ik dus absoluut geen emdr, want ik heb toch niks meegemaakt? Er is niks aan de hand.. Als ik het allemaal verzonnen heb, hoef ik ook de nieuwe therapeut niet te ontmoeten ivm emdr. Ik denk daardoor wel dat het waarschijnlijker is dat ik het niet echt verzonnen heb, maar dat het een verdedigingsmechanisme is wat nu aan het werk is. Alleen voelt het wel heel naar. Datzelfde mechanisme zorgt er namelijk voor dat de herinneringen een soort van weggestopt worden op het moment dat ik ze wil oproepen (waarom zou je dat willen denk je dan, nou omdat dat ook moet in therapie, anders werkt die emdr niet. En dat is dus juist wat ik niet kan...zucht).
Bedankt voor je ervaringen en uitleg Dat van 'hopen op de slechte afloop' herken ik ook heel erg (je voorbeeld is prima!). Mijn vader is heel ziek geweest een paar jaren geleden en ik kon beter omgaan met het idee dat hij dood zou gaan, dan dat hij zo ziek was, maar het zou overleven. Ik sprak daar toen met een vriend over en uiteindelijk kwam daar bij mij uit, dat ik pas verdriet mocht voelen op het moment als iemand echt dood is. En als iemand dood is, mag ik maar zolang verdriet voelen. Kortom: allerlei controle regeltjes om ermee om te gaan. Die vriend zei: je mag nu ook verdrietig zijn, omdat je bang bent je vader te verliezen, omdat de toekomst onzeker is, omdat het je raakt. Daar zijn geen regels aan verbonden.
Dat vond ik toen al heel lastig...
Wb dagboek bijhouden Snow, dat heb ik inderdaad gedaan.
Dat is vreselijk om terug te lezen
Er staan dingen als: 'vandaag voel ik mij lelijk, stom en dik. Ik ben een grote teleurstelling voor iedereen. Was ik maar zoals *naam vriendin* Ik heb ook een moeder, zij is perfect. Ze heeft mij wel echt gemaakt, ik heb zelfs foto's van de bevalling gezien en dat ben ik toch echt. Maar dat kan haast niet, want ik ben niet zo goed en lief als mijn moeder. Ik doe wel mijn best haar te helpen. Ik hoop dat ik daar steeds beter in word. Mijn mama is vaak boos op mij en dat snap ik wel. Ik ben ook vaak boos op mij. Als ik er niet meer ben zou dat beter zijn voor heel veel mensen. Ik denk dat mijn opa en oma wel verdrietig zouden zijn en mijn vader ook. Mijn mama en *naam broertje* zouden heel gelukkig zijn. Het is niet zo dat mijn opa en oma voor altijd ongelukkig zouden zijn, want ze hebben gelukkig elkaar nog en meer kleinkinderen. Mijn vader heeft altijd nog mijn moeder en mijn broertje. Maar zoals dit mag ik niet praten, ik moet blij zijn om alles wat mijn papa en mama mij geven. Ik heb net een fiets gekregen voor mijn verjaardag en ik woon in een heel groot en mooi huis. Ik ga deze bladzijde straks ook weghalen, want als mij wel wat overkomt en mijn vader zou dit lezen, zou hij zich vast heel schuldig voelen en dan heb ik dat hem ook nog aangedaan.'
Vervolgens heb ik zulke pagina's doorgekrast, maar alsnog zijn ze wel te lezen
Ik schaam me er best wel voor hoe ik dacht op die leeftijd..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 16:33
quote:Snowfall schreef op 16 januari 2017 @ 14:27:
Weet je wat je moet doen? Helemaal niks.
Lief van je Snow
Dat is wat ik gedaan heb; op de bank gaan liggen en ogen dicht. Ik was binnen een minuut vertrokken? Ondanks het vechten.. (of misschien dus juist wel dankzij..).
Ik werd wakker gebeld na een dik uur door mijn werk. Wakker gebeld uit een nachtmerrie.
Meestal word ik pas wakker uit een nachtmerrie op het moment dat het weer te afschuwelijk wordt. Nu was het daarvoor (door werk telefoontje) en moest ik enorm snel schakelen.
De stem van mijn collega trok me gelukkig in het hier en nu en de veilige omgeving van mijn huis droeg daar aan bij.
In de nachtmerrie had mijn moeder de dader uitgenodigd op de koffie (serieus, die 2 personen zijn zo aan elkaar gekoppeld door mijn stomme hoofd, dat zeg ik omdat ik dat niet uit kan staan).
Mijn broertje en ik waren er ook bij. Mijn moeder ging heel vrolijk met de dader praten. Hij had zijn dochter ook meegenomen. Mijn moeder wist al van het misbruik, maar zei dat het niet zo erg was (in de nachtmerrie). De dader keek mij steeds aan... Na afloop van de visite nam de dader mij en zijn dochter mee naar huis. Daar gebeurden de dingen die er altijd gebeurden, net als vroeger. Toen werd ik dus wakker gebeld..
Dat ik zelfs nu midden op de dag, in het licht, droom hierover is echt geen goed teken. Betekent dat het volgens mij alleen maar slechter gaat.. Ben nu nog bang van de nachtmerrie. Zijn blik zie ik steeds weer terug, bah.
Weet je wat je moet doen? Helemaal niks.
Lief van je Snow
Dat is wat ik gedaan heb; op de bank gaan liggen en ogen dicht. Ik was binnen een minuut vertrokken? Ondanks het vechten.. (of misschien dus juist wel dankzij..).
Ik werd wakker gebeld na een dik uur door mijn werk. Wakker gebeld uit een nachtmerrie.
Meestal word ik pas wakker uit een nachtmerrie op het moment dat het weer te afschuwelijk wordt. Nu was het daarvoor (door werk telefoontje) en moest ik enorm snel schakelen.
De stem van mijn collega trok me gelukkig in het hier en nu en de veilige omgeving van mijn huis droeg daar aan bij.
In de nachtmerrie had mijn moeder de dader uitgenodigd op de koffie (serieus, die 2 personen zijn zo aan elkaar gekoppeld door mijn stomme hoofd, dat zeg ik omdat ik dat niet uit kan staan).
Mijn broertje en ik waren er ook bij. Mijn moeder ging heel vrolijk met de dader praten. Hij had zijn dochter ook meegenomen. Mijn moeder wist al van het misbruik, maar zei dat het niet zo erg was (in de nachtmerrie). De dader keek mij steeds aan... Na afloop van de visite nam de dader mij en zijn dochter mee naar huis. Daar gebeurden de dingen die er altijd gebeurden, net als vroeger. Toen werd ik dus wakker gebeld..
Dat ik zelfs nu midden op de dag, in het licht, droom hierover is echt geen goed teken. Betekent dat het volgens mij alleen maar slechter gaat.. Ben nu nog bang van de nachtmerrie. Zijn blik zie ik steeds weer terug, bah.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 16:40
quote:VivaFleur schreef op 16 januari 2017 @ 15:04:
Goed dat je een nieuw topic hebt geopend Knuf!
Je mag best moe zijn. Ik ben ook langzaam vandaag. Ik fiets zelfs langzaam.
Misschien is er toch iets waar van die Blue Monday.
Herkenbaar trouwens over het twijfelen aan je herinneringen.
Heb ik ook gehad, heel vreemd ook hoe al die details ineens springlevend worden.
Dan denk ik verzin ik dit nu? Hoe kan het nu dat ik nog precies weet wat de ander droeg?
En ook de gaten in het verhaal maakt het moeilijk te geloven dat het een echte herinnering is.
Ik heb nu last van een trigger die verwijst naar wat er had kunnen gebeuren. Is niet gebeurd, want obviously leef ik nog. Maar toch heb ik die beelden waarin mij iets wordt aangedaan. Ik heb hier al een aantal keer over gesproken met de behandelaren maar het schijnt er echt bij te horen. Dus ook beelden van wat er had kunnen gebeuren kunnen een traumatische werking hebben.
Ik heb het plaatje gisteren uitgetikt, over wat er had kunnen gebeuren (dus niet echt gebeurd). Ook weer veel details. Ik ga het ook nog checken bij mensen in mijn omgeving in hoeverre dit een hersenspinsel is of qua details waarheid is (dat het plaatje wel tijdens een bedreigende werkelijk gebeurde situatie ontstaan is). Hoe dan ook hebben de behandelaren aangegeven dat ook al is het iets wat mijn hoofd heeft 'verzonnen' dan kan het nog steeds beelden en schrikreacties geven. Dus moet het behandeld worden.Yes, blue monday it is and blue thuesday, wednesday, thursday,....
Heftig wat je vertelt
Fijn dat je behandelaren je zo goed begeleiden daarin.
Bedankt voor het delen VivaFleur
Goed dat je een nieuw topic hebt geopend Knuf!
Je mag best moe zijn. Ik ben ook langzaam vandaag. Ik fiets zelfs langzaam.
Misschien is er toch iets waar van die Blue Monday
.Herkenbaar trouwens over het twijfelen aan je herinneringen.
Heb ik ook gehad, heel vreemd ook hoe al die details ineens springlevend worden.
Dan denk ik verzin ik dit nu? Hoe kan het nu dat ik nog precies weet wat de ander droeg?
En ook de gaten in het verhaal maakt het moeilijk te geloven dat het een echte herinnering is.
Ik heb nu last van een trigger die verwijst naar wat er had kunnen gebeuren. Is niet gebeurd, want obviously leef ik nog. Maar toch heb ik die beelden waarin mij iets wordt aangedaan. Ik heb hier al een aantal keer over gesproken met de behandelaren maar het schijnt er echt bij te horen. Dus ook beelden van wat er had kunnen gebeuren kunnen een traumatische werking hebben.
Ik heb het plaatje gisteren uitgetikt, over wat er had kunnen gebeuren (dus niet echt gebeurd). Ook weer veel details. Ik ga het ook nog checken bij mensen in mijn omgeving in hoeverre dit een hersenspinsel is of qua details waarheid is (dat het plaatje wel tijdens een bedreigende werkelijk gebeurde situatie ontstaan is). Hoe dan ook hebben de behandelaren aangegeven dat ook al is het iets wat mijn hoofd heeft 'verzonnen' dan kan het nog steeds beelden en schrikreacties geven. Dus moet het behandeld worden.Yes, blue monday it is and blue thuesday, wednesday, thursday,....
Heftig wat je vertelt
Fijn dat je behandelaren je zo goed begeleiden daarin.
Bedankt voor het delen VivaFleur
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 16:42
quote:pruttel schreef op 16 januari 2017 @ 15:13:
Ik zou koffiefilters gaan halen. Prioriteit in mijn leven is koffie
De rest kan wachten!
Heb er hier ook zo'n eentje zitten.
Ik ging op de bank zitten en vriend trok z'n schoenen aan. Ik zei: wat ga jij doen?
Hij: koffiefilters halen
Ik zou koffiefilters gaan halen. Prioriteit in mijn leven is koffie
De rest kan wachten!
Heb er hier ook zo'n eentje zitten.
Ik ging op de bank zitten en vriend trok z'n schoenen aan. Ik zei: wat ga jij doen?
Hij: koffiefilters halen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 16:46
Merk wel dat de mist een beetje weg is.
Kan door de nachtmerrie komen, dat de beelden die ik zag nodig waren om weer verder te kunnen..
Kan ook door het uur slaap komen. Ondanks dat het een nachtmerrie was, slaap ik dan natuurlijk wel..
Maakt niet uit waar het door komt, wat er voor teruggekomen is is boosheid.
Boos op mijn hoofd dat zo tekeer gaat.
Steeds beelden laat zien, pfff..
Boos op mijn lichaam dat zo uitgeput voelt, pijnlijk is.
Boos op het feit dat ik gedachten heb,
heel veel dwang had waar ik nu veel minder aan toegeef.
Dat ik alsnog heel veel drang heb om mezelf te straffen,
maar daar ook niet aan toegeef.
Ik weet wel dat het niet eerlijk is boos op mezelf te zijn.
Ik weet even niet hoe ik er anders naar kan kijken.
Het sloopt me gewoon zo
Kan door de nachtmerrie komen, dat de beelden die ik zag nodig waren om weer verder te kunnen..
Kan ook door het uur slaap komen. Ondanks dat het een nachtmerrie was, slaap ik dan natuurlijk wel..
Maakt niet uit waar het door komt, wat er voor teruggekomen is is boosheid.
Boos op mijn hoofd dat zo tekeer gaat.
Steeds beelden laat zien, pfff..
Boos op mijn lichaam dat zo uitgeput voelt, pijnlijk is.
Boos op het feit dat ik gedachten heb,
heel veel dwang had waar ik nu veel minder aan toegeef.
Dat ik alsnog heel veel drang heb om mezelf te straffen,
maar daar ook niet aan toegeef.
Ik weet wel dat het niet eerlijk is boos op mezelf te zijn.
Ik weet even niet hoe ik er anders naar kan kijken.
Het sloopt me gewoon zo
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 16:48
Er overdag over dromen vind ik geen teken dat het slechter met je gaat. Dromen doe je vaak over dingen waar je je veel mee bezig houdt. Zo droom ik over verhuizen als ik iemand help met verhuizen of over een puppy als iemand in mijn omgeving een hondje heeft gekregen. Dus nee, niet direct de conclusie eraan verbinden dat het daarom slechter met je gaat.
Wat verdrietig, wat je in je dagboek schreef. Schreef je ook over gebeurtenissen? Waarschijnlijk niet over het misbruik, maar misschien wel over je thuissituatie, wat je ouders tegen je zeiden of over school?
Hier gaat het wel vandaag.
Wat verdrietig, wat je in je dagboek schreef. Schreef je ook over gebeurtenissen? Waarschijnlijk niet over het misbruik, maar misschien wel over je thuissituatie, wat je ouders tegen je zeiden of over school?
Hier gaat het wel vandaag.
maandag 16 januari 2017 17:30
Fijn om te horen Snow
Ja ik schreef ook over gebeurtenissen maar daar word ik niet veel vrolijker van.
Inderdaad nooit over het misbruik.
Als hij niet opgepakt was, zou ik nu niet geloven dat het echt gebeurd is
Ik twijfel er nu zelfs aan of ik niet dat ook allemaal verzonnen heb en dat z'n dochter uit huis geplaatst is en z'n vrouw depressief en zo..
Terwijl ik gewoon nog een gesprek vorig jaar met z'n vrouw gevoerd heb, waarin ze aangaf nog steeds AD te slikken sinds die dag (dat ik het vertelde ) en nooit meer gewerkt had..
Realiteit en dromen lopen momenteel teveel door elkaar Dát lijkt me wel een teken dat het slecht gaat..?
Oke dan wat uit m'n dagboek (schaam me er wel voor):
Vandaag heb ik vrij van school en ik ben heel hard (hart staat er ) geslagen door mijn mama omdat ik stout was
Hoi dagboek, heb jij al veel beleefd vandaag? Ik wel, ik heb namelijk *vul het andere familie geheim/drama in* gehoord, erg he? Ja het is een heel verhaal en heel zielig voor mijn mama. Daarom was ze boos en sloeg ze mij. Maar meer vertel ik je nog wel een keer, daag!
Het was niet zo leuk toen ik op kamp was, want ik werd heel veel gepest. Toen ik terug kwam brachten mijn ouders me naar (naam dader). Wat beleef ik veel he dagboek?
Hoi dagboek, ik ben zo blij dat ik jou alles kan vertellen. Ik ben zo bang dat ik niet leuk ben. Ik ben zo stom en doe zoveel verkeerd. Ik heb ook maar 1 vriendin want de rest heb ik weggestuurd omdat ik zo stom ben. Ik hoop dat zij leukere vriendinnen vinden en van mij verlost zijn.
Hoi dagboek. Ik ben toch wel verdrietig dat ik mijn vriendinnen weggestuurd heb want nu geven ze een feestje en ben ik niet uitgenodigd en nu voel ik me heel erg alleen, stom he? Gelukkig heb ik jou.
Hoi dagboek, sorry dat ik steeds zo verdrietig ben, maar ik heb weer je raad nodig. Op school ben ik eenzaam en alleen en thuis heb ik steeds ruzie met mijn mama. Nu moet ik ook nog naar de politie, heftig he? Het zit zo: *naam familielid (zijn dochter)* is verkracht door haar vader en dat heb ik gezien en nu moet ik daarover vertellen. Je snapt gelukkig dat ik dat eng vind, maar toch moet het. Ik wil dat niet. Maar mijn oma zei dat mijn tijd nog wel komt en dat ik moet geloven in mijn hart. Dat probeer ik nu. Vind jij mij flink? Bedankt voor het luisteren, nu gaat het wel weer.
Morgen moet ik naar de politie en ik vind het heel eng. Ik zei dat tegen mijn mama en toen zei ze dat ik een beloning mocht bedenken. Nou dat weet ik wel, ik wil nog heel graag een keer naar center parcs. Toen ik dat zei zei mijn mama: nou dan moet je dat morgen na de politie maar aan papa vragen. Maar dagboek dat durf ik niet, dus dan zal ik proberen het te vergeten. Sorry voor mijn geschrijf.
Ik ben al het hele weekend op mijn kamer dagboek, omdat het zo'n troep is zegt mijn mama. Papa is een weekend weg met *naam vriend* en ik wou zo graag bij *naam broertje* en mama zitten beneden. Ik hou van gezellig tv kijken met elkaar. Maar ik snap wel dat ik dat niet mag als het zo'n troep is. Ik heb het wel opgeruimd maar mama was nog te boos om mij te kunnen zien. Gelukkig ben jij er wel lief dagboek.
Lief dagboek, sorry alvast voor mijn bui maar ik ben zo verdrietig. Waarom heb ik zo'n rot leven, dat heb ik toch niet verdiend? Ik vertrouw niemand meer na het praten over *naam dader* Kun je me alsjeblieft helpen?? Ik zit er zo vol van en het is niet eerlijk. Of vind jij van wel? Help me please.
Hoi dagboek vandaag moet ik weer op kamp en ik vind het heel spannend want misschien gaan ze me weer pesten. Gelukkig ben jij er als ik terug kom.
Oh nee dagboek, ik ben vandaag met mijn mama naar de psycholoog geweest en ik moet er nu elke week heen omdat ik het ene verteld heb. Mijn mama is zo boos, wat moet ik nou doen? Die psycholoog leek heel slim maar mama gaat mij leren wat ik hem zeggen moet.
Ja ik schreef ook over gebeurtenissen maar daar word ik niet veel vrolijker van.
Inderdaad nooit over het misbruik.
Als hij niet opgepakt was, zou ik nu niet geloven dat het echt gebeurd is
Ik twijfel er nu zelfs aan of ik niet dat ook allemaal verzonnen heb en dat z'n dochter uit huis geplaatst is en z'n vrouw depressief en zo..
Terwijl ik gewoon nog een gesprek vorig jaar met z'n vrouw gevoerd heb, waarin ze aangaf nog steeds AD te slikken sinds die dag (dat ik het vertelde ) en nooit meer gewerkt had..
Realiteit en dromen lopen momenteel teveel door elkaar Dát lijkt me wel een teken dat het slecht gaat..?
Oke dan wat uit m'n dagboek (schaam me er wel voor):
Vandaag heb ik vrij van school en ik ben heel hard (hart staat er ) geslagen door mijn mama omdat ik stout was
Hoi dagboek, heb jij al veel beleefd vandaag? Ik wel, ik heb namelijk *vul het andere familie geheim/drama in* gehoord, erg he? Ja het is een heel verhaal en heel zielig voor mijn mama. Daarom was ze boos en sloeg ze mij. Maar meer vertel ik je nog wel een keer, daag!
Het was niet zo leuk toen ik op kamp was, want ik werd heel veel gepest. Toen ik terug kwam brachten mijn ouders me naar (naam dader). Wat beleef ik veel he dagboek?
Hoi dagboek, ik ben zo blij dat ik jou alles kan vertellen. Ik ben zo bang dat ik niet leuk ben. Ik ben zo stom en doe zoveel verkeerd. Ik heb ook maar 1 vriendin want de rest heb ik weggestuurd omdat ik zo stom ben. Ik hoop dat zij leukere vriendinnen vinden en van mij verlost zijn.
Hoi dagboek. Ik ben toch wel verdrietig dat ik mijn vriendinnen weggestuurd heb want nu geven ze een feestje en ben ik niet uitgenodigd en nu voel ik me heel erg alleen, stom he? Gelukkig heb ik jou.
Hoi dagboek, sorry dat ik steeds zo verdrietig ben, maar ik heb weer je raad nodig. Op school ben ik eenzaam en alleen en thuis heb ik steeds ruzie met mijn mama. Nu moet ik ook nog naar de politie, heftig he? Het zit zo: *naam familielid (zijn dochter)* is verkracht door haar vader en dat heb ik gezien en nu moet ik daarover vertellen. Je snapt gelukkig dat ik dat eng vind, maar toch moet het. Ik wil dat niet. Maar mijn oma zei dat mijn tijd nog wel komt en dat ik moet geloven in mijn hart. Dat probeer ik nu. Vind jij mij flink? Bedankt voor het luisteren, nu gaat het wel weer.
Morgen moet ik naar de politie en ik vind het heel eng. Ik zei dat tegen mijn mama en toen zei ze dat ik een beloning mocht bedenken. Nou dat weet ik wel, ik wil nog heel graag een keer naar center parcs. Toen ik dat zei zei mijn mama: nou dan moet je dat morgen na de politie maar aan papa vragen. Maar dagboek dat durf ik niet, dus dan zal ik proberen het te vergeten. Sorry voor mijn geschrijf.
Ik ben al het hele weekend op mijn kamer dagboek, omdat het zo'n troep is zegt mijn mama. Papa is een weekend weg met *naam vriend* en ik wou zo graag bij *naam broertje* en mama zitten beneden. Ik hou van gezellig tv kijken met elkaar. Maar ik snap wel dat ik dat niet mag als het zo'n troep is. Ik heb het wel opgeruimd maar mama was nog te boos om mij te kunnen zien. Gelukkig ben jij er wel lief dagboek.
Lief dagboek, sorry alvast voor mijn bui maar ik ben zo verdrietig. Waarom heb ik zo'n rot leven, dat heb ik toch niet verdiend? Ik vertrouw niemand meer na het praten over *naam dader* Kun je me alsjeblieft helpen?? Ik zit er zo vol van en het is niet eerlijk. Of vind jij van wel? Help me please.
Hoi dagboek vandaag moet ik weer op kamp en ik vind het heel spannend want misschien gaan ze me weer pesten. Gelukkig ben jij er als ik terug kom.
Oh nee dagboek, ik ben vandaag met mijn mama naar de psycholoog geweest en ik moet er nu elke week heen omdat ik het ene verteld heb. Mijn mama is zo boos, wat moet ik nou doen? Die psycholoog leek heel slim maar mama gaat mij leren wat ik hem zeggen moet.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 16 januari 2017 17:43
Hoe kijk je daar nu tegenaan dan? Vind je het niet schrijnend? Zie je niet dat je een kind was en dat jij niet stout of slecht was? Of zie je dat niet? Kan hoor, ik heb daar geen waardeoordeel over. Toen ik zelf mijn dagboek van vroeger las, vond ik het echt heel zielig voor het kind dat ik was. Ik wou haar zeggen dat ze niet gek of verkeerd was. Dat het niet aan haar lag. Dat ze misschien een beetje gevoelig was, maar dat dat niet betekende dat ze dan maar als deurmat gebruikt mocht worden.
Ik vind het heel schrijnend wat je hierboven schrijft uit je dagboek. Het is dat ik je niet IRL ken, anders zou ik nu huilen.
Ik vind het heel schrijnend wat je hierboven schrijft uit je dagboek. Het is dat ik je niet IRL ken, anders zou ik nu huilen.
maandag 16 januari 2017 17:49
Toen ik mijn dagboeken van vroeger las, schaamde ik me zo en vond ik het allemaal zo overdreven, dat ik ze in de kachel heb gegooid en heb verbrand
Later natuurlijk spijt want nu denk ik soms ook dat ik alles verzonnen of in ieder geval overdreven heb. Ik zie hier dezelfde worsteling. Inderdaad, hoezo dan wel al die heftige gevolgen, als het zogenaamd ineens allemaal niet waar is?
Later natuurlijk spijt want nu denk ik soms ook dat ik alles verzonnen of in ieder geval overdreven heb. Ik zie hier dezelfde worsteling. Inderdaad, hoezo dan wel al die heftige gevolgen, als het zogenaamd ineens allemaal niet waar is?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 16 januari 2017 17:55
Ik moet wel even schrijven voordat ik rare dingen ga doen. Dit weekend samen geweest met date. We keken een keer een film en er waren een paar momenten dat ik zo erg schrok, dat ik het ijskoud kreeg en wat moest gaan rondlopen om de spanning/paniek/whatever kwijt te raken. Ik wilde hem hier niets van laten merken, ik wil nog steeds 'normale EV' spelen, of in ieder geval zoiets dus heel erg afzwakken. Eerlijk gezegd vind ik het allemaal, nu we elkaar beter leren kennen, zo eng worden dat ik met de hele relatie (oh wacht, we noemen het geen relatie) wil stoppen. Liever zelf (weer) alles afkappen dan dat de ander mij niet leuk/normaal/goed genoeg vindt. Ik moet vandaag echt steeds tegen mezelf zeggen dat ik goed ben zoals ik ben... met alles wat er is... maar ik geloof het niet
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 16 januari 2017 17:57
@Kaitlyn. Ik wist niet hoe ik op je moest reageren, ik heb het idee dat je zulke dingen (over einde maken) beter met een daartoe opgeleide hulpverlener kan delen dan op zo'n forum. Wij staan absoluut machteloos. Ik vind het dan ook alleen maar juist dat dat soort dingen niet op het forum worden geaccepteerd. Overigens heb ik niet gestaft, maar dat maakt weinig uit. Ik wil je wel veel sterkte wensen. En je kunt heus blijven schrijven hier, alleen niet over jezelf verwonden of anderszins jezelf iets aandoen.
