Paniek door de herbelevingen - deel III

16-01-2017 12:54 3010 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).

De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!

Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:



Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.



Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).



Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.



Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.



Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??



Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.



Link naar deel 1:

Paniek door de herbelevingen



Link naar deel 2:

Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
@Elmervrouw. Controledingetje, he? Als je het zelf afkapt, ben je de ander voor. Maar hij is natuurlijk niet onder dwang bij jou. Hij is bij jou omdat hij daarvoor kiest. Maar ik snap het mechanisme wel.
Alle reacties Link kopieren
quote:Snowfall schreef op 16 januari 2017 @ 17:43:

Hoe kijk je daar nu tegenaan dan? Vind je het niet schrijnend? Zie je niet dat je een kind was en dat jij niet stout of slecht was? Of zie je dat niet? Kan hoor, ik heb daar geen waardeoordeel over. Toen ik zelf mijn dagboek van vroeger las, vond ik het echt heel zielig voor het kind dat ik was. Ik wou haar zeggen dat ze niet gek of verkeerd was. Dat het niet aan haar lag. Dat ze misschien een beetje gevoelig was, maar dat dat niet betekende dat ze dan maar als deurmat gebruikt mocht worden.



Ik vind het heel schrijnend wat je hierboven schrijft uit je dagboek. Het is dat ik je niet IRL ken, anders zou ik nu huilen.





Lief van je Snow, deze reactie, dank je wel

Door je laatste zin vroeg ik mij af hoe m'n vriend erop zou reageren en heb ik het hem voorgelezen. Zijn reactie: ik word hier heel verdrietig van, ik heb even tijd nodig dit te verwerken (hij knuffelde me eerst wel). Daarna zei hij: jeetje meisje, arm kind, ik vind het vooral zo naar dat je moeder je zo alleen gelaten heeft.

Weer knuffels

Duss... klopt misschien wel wat jij zegt ..



Hoe kijk ik er zelf tegenaan..?

Ik vind het heel verdrietig voor het kind

Maar ik kan me niet voorstellen dat ik dat kind was..



Dat is raar want de positieve dingen (het is even zoeken maar die staan er zeker ) toveren wel een glimlach op m'n gezicht en ervaar ik nog wel als onderdeel van mezelf (bijv een gekregen verjaardagskadootje).



Het is net of dat onderdeel, wat alles ondergaan heeft, niet geaccepteerd wordt door een deel van mij.

De knuffels die vriend mij net gaf, moest ik ook ondergaan dmv dissociatie

Want ik mag niet geknuffeld worden om deze dingen.

Toen vriend en ik dat merkten liet hij me wel snel los hoor...

Dit zijn dingen die ik niet mag delen, en waar ik al helemaal geen knuffels voor mag krijgen...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
@snowfall, is niet erg. Mijn spver en psycholoog weten hier allang van.

Ik had het ook niet moeten schrijven. Nou ja, het is terecht dat ik waarschuwing kreeg.
Alle reacties Link kopieren
quote:Elmervrouw schreef op 16 januari 2017 @ 17:55:

Ik moet wel even schrijven voordat ik rare dingen ga doen.(

Och

Ik snap je gevoelens hoor

Herkenbaar helaas...

Maar weet ook dat je nu niks hoeft te doen

Dit voelt even heel heftig

En kan de komende dagen zo blijven voelen

Maar dat zal ook weer afzwakken

Zodat er weer ruimte komt om gezond te denken: je bent inderdaad goed zoals je bent en hij is bij jou om jou.

Je hoeft nu geen actie te ondernemen

I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
quote:KaitlynTodd schreef op 16 januari 2017 @ 18:13:

@snowfall, is niet erg. Mijn spver en psycholoog weten hier allang van.

Ik had het ook niet moeten schrijven. Nou ja, het is terecht dat ik waarschuwing kreeg.



Fijn dat je het zo kunt zien.

Ik sluit me aan bij wat Snow geschreven heeft

Ik probeer er sinds de waarschuwing ook om te denken

Ben zorgvuldig in mijn woorden

Moet wel..

Sterkte!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Knuffel hoe vind je het om die berichten terug te lezen uit je dagboek?

Als ik het lees dan vind ik het zo sneu hoe je jezelf hebt weggecijferd om anderen gelukkig te houden.

Ik durf mijn dagboeken niet te openen, laat staan te lezen. Dapper dat jij het wel aandurft.



Dromen zijn nodig om gevoelens te kunnen plaatsen. Vooral de vage gevoelens die je overdag niet hebt kunnen verwerken krijgen een kader waardoor ze opgeslagen kunnen worden. Heb hier pas nog op gegoogled hoe dat nu toch zit met al die rare dromen maar nu ik hierover gelezen heb voelt het beter. Voelt dan meer nuttig ipv hopeloos. En het is dan een teken dat je gevoelens aan het plaatsen bent . Ok



Kaitlyn, wat rot dat je zaterdag geen andere weg zag om met die nare gevoelens om te kunnen gaan. Je mag er hier over schrijven als je dat wilt? Dan kan het toch ergens heen. Mij lucht het altijd op als ik erover schrijf. Doet wel ff zeer maar voel me erna meer ontspannen.
Doubt kills more dreams than failure ever will
Alle reacties Link kopieren
quote:VivaFleur schreef op 16 januari 2017 @ 18:19:

Knuffel hoe vind je het om die berichten terug te lezen uit je dagboek?

Als ik het lees dan vind ik het zo sneu hoe je jezelf hebt weggecijferd om anderen gelukkig te houden.

Ik durf mijn dagboeken niet te openen, laat staan te lezen. Dapper dat jij het wel aandurft.



Dromen zijn nodig om gevoelens te kunnen plaatsen. Vooral de vage gevoelens die je overdag niet hebt kunnen verwerken krijgen een kader waardoor ze opgeslagen kunnen worden. Heb hier pas nog op gegoogled hoe dat nu toch zit met al die rare dromen maar nu ik hierover gelezen heb voelt het beter. Voelt dan meer nuttig ipv hopeloos. En het is dan een teken dat je gevoelens aan het plaatsen bent . Ok . Ja bedankt VivaFleur, dat is een fijne manier om ernaar te kijken ..

Ik word alleen helemaal gek van mezelf

Heb/krijg nergens rust van de beelden, van m'n hoofd, van de herinneringen, van de gedachten, van m'n lichaam...

Ja die rust vind ik in oud gedrag, dat weet ik zeker en dat trekt dan ook enorm

Ik wou dat die drang weg was want ik heb het gevoel dat ik jullie wegjaag als ik erover schrijf omdat het zo gestoord over komt.

Sorry daarvoor
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
@ EV, zou je het durven om je date te laten weten wanneer je ergens van schrikt? En dan hoef je natuurlijk niet alle ins en outs te vertellen maar dat jij er ook mag zijn met schrik en dat je hier minder alleen in bent.

En indd wat Knuffel zegt, hoe rotter je je voelt hoe beter je even niet kunt handelen. Ook dit gevoel gaat voorbij, hoe naar het ook is.
Doubt kills more dreams than failure ever will
Alle reacties Link kopieren
Met het lezen van het dagboek komt wel herkenning van het krachtigste deel in mij, hetgeen het heel erg lang voor het zeggen heeft gehad, namelijk de gedachten in mijn hoofd.. En die weten nog wel hoe slecht ik mij voelde en hoe zij mij gered hebben.. die herinneringen zich wel de machteloosheid en hulpeloosheid en het verdriet en de boosheid van m'n moeder.. Ze zeggen: 'wij weten hoe heftig dat voelde, hoe alleen je was. Wij hebben je gered van die gevoelens en gezorgd voor jou. Wij hebben manieren gevonden om de gevoelens te blokkeren en jou te laten functioneren. We begrijpen nu dan ook niks van jouw ondankbaarheid.'



Hmm ja, ik begrijp ze echt wel... Het is moeilijk ze ongelijk te geven hierin. Het is moeilijk niet toe te geven aan de drang.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Snap ik Knuffel, is ook moeilijk. Bij mij is oud gedrag, gevoel uitzetten. Dat gaat zo automatisch dat ik het soms amper door heb. Het is een vlucht en heeft me al heel vaak geholpen om even die rottige gevoelens niet te hoeven voelen. Maar afleiding werkt ook. Dus dat probeer ik nu vaak te doen. De andere optie is door het filmpje heen gaan en opschrijven. Dat is de naarste methode maar helpt ook om meer rust te creëren.

Van mij mag je erover schrijven hoor Knuf. Het is zoals het is. Mij schrik je er niet mee af, ik weet dat je hulp hebt en heb het vertrouwen dat dit gaat afnemen naarmate er meer gevoelens verwerkt worden. Weet je eigenlijk wat je wel en niet mag schrijven? Is het hebben over oud gedrag wel ok (wb de moderators)?
Doubt kills more dreams than failure ever will
Alle reacties Link kopieren
Hmm, de gevoelens uitzetten kan ik wel door te dissociëren, maar dat is iets wat ik eigenlijk niet meer mag doen van mijn therapeut. IK weet ook wel dat het even helpt, maar dat ik daarna alsnog de volle lading krijg. Waardoor ik ná het dissociëren nog meer moeite heb de drang te weerstaan...

Afleiding werkt een beetje, maar helaas achtervolgt het me overal. Ik kan mezelf niet 24/7 afleiden.. Het opschrijven heb ik nu een paar keer gedaan en helpt inderdaad. Maar het is eng, want er zit veel angst bij schrijven erover. Laat staan praten.. Ook al leest niemand het. Op het moment dat ik erover schrijf, voor mezelf, komt er een deel naar buiten wat beschermd wordt door de gedachten, maar dan ruimte krijgt. En wat dat deel vertelt (schrijft) kan niet, mag niet...



Lief dat je zegt dat ik erover mag schrijven, ik ben echter wel heel voorzichtig geworden sinds de waarschuwing.. Ik weet dat het via pb mag omdat ze dat niet controleren blijkbaar..

En ik heb begrepen dat ik hier wel over hele nare herinneringen mag schrijven, waar de drang vandaan komt, maar dat durf ik dus zelf niet.

En ik heb begrepen dat het niet expliciet mag, het moet genuanceerd. Dat lukt me volgens mij momenteel wel aardig



Het is gewoon zo, dat het enorm zou helpen... en het is frustrerend om het niet te mogen/willen doen.

En ik heb nog steeds boosheid naar mijn therapeut. Om hoe ze omgegaan is met wat ik zei. Ook al weet ik dat het mij helpt.. Mijn vriend zei toen hij het hoorde: wat knap dat zij doorheeft dat dat werkt bij jou.

Uh, knap? Sodemieter op, ze moet reageren zoals ik verwacht/wil, niet zoals ze nu gedaan heeft
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
VivaFleur, ik heb wel gezegd dat ik schrok, maar vervolgens ging ik er overheen praten en deed alsof het allemaal niet zoveel voorstelde. En hij kent me nog niet goed genoeg om eerdere signalen ook al te zien. Nu ik vandaag heel erg mijn vluchtneiging zie, en erover nadenk waarom dat zo sterk was vandaag, ging ik hier pas echt over nadenken. Het wordt allemaal te eng als iemand mij echt zou zien. Mij in alle kwetsbaarheid/gekte/weetikveel. Terwijl hij en ik ook grapjes kunnen maken over onze 'autistische opruim- en ordeningsneigingen, en er hard om kunnen lachen. Dat vind ik voor mezelf ook iets acceptabelers dan... andere dingen zeg maar.

Hoe erg ik er ook naar verlang om echt gezien en gekend te worden - blijkbaar kan ik dat ook niet aan.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
Waarom zou het trouwens ondankbaar zijn van jou dat je nu een andere methode kiest om met de problemen om te gaan? De oude methode heeft je zeker geholpen om door te kunnen gaan, naar school te kunnen blijven gaan en je moeder te kunnen blijven helpen. Die methode heeft er alleen niet voor gezorgd dat de gevoelens een plekje kregen en daarmee naar de achtergrond gingen. Zo heeft alles zijn voor en nadelen. Je bevindt je nu onder andere omstandigheden, je bent niet afhankelijk van anderen voor overleving, dus is er ruimte om een methode te kiezen die meer nadruk legt op genezen ipv overleven. Dat maakt je oude methode niet meteen slecht.
Doubt kills more dreams than failure ever will
Alle reacties Link kopieren
quote:VivaFleur schreef op 16 januari 2017 @ 18:47:

Waarom zou het trouwens ondankbaar zijn van jou dat je nu een andere methode kiest om met de problemen om te gaan? De oude methode heeft je zeker geholpen om door te kunnen gaan, naar school te kunnen blijven gaan en je moeder te kunnen blijven helpen. Die methode heeft er alleen niet voor gezorgd dat de gevoelens een plekje kregen en daarmee naar de achtergrond gingen. Zo heeft alles zijn voor en nadelen. Je bevindt je nu onder andere omstandigheden, je bent niet afhankelijk van anderen voor overleving, dus is er ruimte om een methode te kiezen die meer nadruk legt op genezen ipv overleven. Dat maakt je oude methode niet meteen slecht.

Dank je VivaFleur

Op heldere momenten helpen dit soort woorden mij om door te zetten

Heel fijn dus



Helaas op de momenten dat de drang heel groot is, zijn het de gedachten die mijn nieuwe manieren ondankbaar vinden en het gevoel hebben afgewezen te worden.

Ze begrijpen er niks van; 'wij zijn er toch voor jou? Waarom wil je die gevoelens voelen en die beelden zien? Ze doen je pijn en leggen je plat.. zorgen er voor dat je minder goed functioneert.. Daarbij: je weet wat je aan ons hebt! Je hebt geen idee wat dit nieuwe je gaat brengen. Maar hoogst waarschijnlijk: je raakt werkeloos, functioneert steeds slechter, gaat alles zien wat de dader en je moeder je aangedaan hebben, raakt je vriend kwijt, je vriendinnen en eindigt net als je moeder.'

Ze begrijpen niet waarom ik niet voor hun bescherming en veiligheid kies...

En op momenten als deze wil ik het allerliefste zelf ook terug grijpen op hun bescherming

Die is naar want jezelf pijn doen is naar, maar voelt wel vertrouwd

Maakt het leven weet wat veiliger.. overzichtelijker.. meer controleerbaar
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Ja over nare herinneringen delen staat niets in de huisregels. Dus als het je helpt kun je het weer proberen als je daar aan toe bent. Snap wel dat het eng is. Ik durf het ook niet. Ik vind het hier thuis opschrijven voor mezelf al heel eng omdat de herinnering niet af is en er altijd iets komt want ik nog niet wist / bewust van was. Ik weet wel dat de kracht van delen heel groot is en dat hetgeen in je hoofd meer macht heeft als het onuitgesproken is.
Doubt kills more dreams than failure ever will
Alle reacties Link kopieren
Maar hoe heb je het dan tijdens de emdr sessies kunnen uitspreken VivaFleur? Was dat niet eng, moeilijk?



Ik heb daarnaast ook nog de overtuiging dat ik het hier niet kan schrijven omdat het nare beelden zijn en niemand die wil lezen

Als ik jullie nu nog niet afgeschrikt heb, dan wel als ik daar over zou schrijven



En dat is ook zo met m'n therapeuten, ik wil ze niet wegjagen.. of dat ze zeggen dat ik zulke dingen niet mag vertellen... of weet ik veel, hoe reageer je op zulke verhalen?! Die mogen niet bestaan...

Het zegt heel veel over mij dat ik ze in m'n hoofd heb, dat maakt mij slecht
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
quote:Elmervrouw schreef op 16 januari 2017 @ 18:46:

Hoe erg ik er ook naar verlang om echt gezien en gekend te worden - blijkbaar kan ik dat ook niet aan. Ik herken het. Ik weet ook dat hoe meer ik zelf mijn angst accepteerde en er liet zijn hoe minder kwetsbaar ik werd voor de reactie van anderen. Blijkbaar mag dit stukje van jou er (nog) niet zijn. Geeft wel weer een aanknopingspunt om aan te werken toch? Dus hopeloos is het zeker niet .
Doubt kills more dreams than failure ever will
Alle reacties Link kopieren
Het voelt gewoon zo vies, smerig wat hij deed

Hoe kan ik nou goed zorgen voor een lichaam dat zo 'besmet' is door zijn daden??

Dat was ik er nooit meer af, dat blijft vies...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Sja tijdens de emdr sessies ben ik eigenlijk wel gewoon in het diepe gesprongen. Ik deed vaak alsof ik alleen in de kamer was. Ik sloot me mentaal af voor de ander. Zolang diegene zich aan het protocol hield hoefde ik ook geen persoonlijk contact te hebben. Wat de therapeut namelijk zegt en vraagt is toch de hele tijd hetzelfde. En sommige dingen heb ik niet durven zeggen. Daar pluk ik nu de vruchten van . Maar goed gelukkig kun je dan gewoon nog een keer gaan. En het eerst zelf thuis uittypen helpt ook, dan kan ik me beter voorbereiden op hetgeen ik tijdens ik de emdr naar boven krijg.



Het verhaal van een ander (tenzij je het zelf ook hebt meegemaakt) heeft voor degene die het leest of hoort veel minder impact dan voor jou. Voor jou is het heel heftig (alle alarmbellen gaan af, je reageert enorm fysiek en kunt niet meer helder denken) voor de ander ligt dat anders. Die vinden het over het algemeen gewoon heel rot voor jou, zijn meer bezig met hoe het had moeten zijn, wat je gemist hebt. Ik hoor soms verhalen van anderen en dan merk ik wel echt een verschil in perspectief en wat het met me doet.



Ik heb zelf ook maanden gedaan om allerlei dingen die ik niet durfde uit te spreken toch uit te spreken. Voor mij werkte het om het aan te kondigen. Dat ik het niet durfde, dat ik twijfelde om het uberhaupt te vertellen, wat mijn doemscenario was etc. Door het vooraf te bespreken met de therapeut bouwde ik meer zekerheden in waardoor de drempel lager werd. Mijn hoofd zat vol met rood gloeiende steentjes die niet zomaar aangeraakt mochten worden. Dat kostte gewoon tijd, veel tijd. Stukje bij beetje ga je uitpakken.
Doubt kills more dreams than failure ever will
Alle reacties Link kopieren
Knuffel er komt wel een moment dat je het los gaat zien, als je meer hebt kunnen verwerken. Maar voor nu snap ik dat het moeilijk is om voor jezelf te zorgen. Ik moest mezelf ook altijd dwingen om toch mezelf te blijven verzorgen. Het is helaas nu zo
Doubt kills more dreams than failure ever will
Alle reacties Link kopieren
VivaFleur bedankt voor je ervaringen.

Wat betreft het vooraf aankondigen, het bespreken van de angst om te praten, etc. zorgt er bij mij altijd voor dat ik het uiteindelijk nog minder goed durf te zeggen.

Want dan heb ik het heel groot gemaakt (er heel veel over gepraat, zonder het nog te benoemen, want het is zo eng), en valt het misschien wel mee (voor de ander).

Ik heb het gevoel, als ik het zo bespreekbaar maak, dat de therapeut een heel heftig verhaal verwacht en dan is het minder heftig voor haar dan ik ervan gemaakt heb.

Ik schaam me er namelijk heel erg voor dat ik er niet 'gewoon' over durf te praten en het zo groot maak...



Ik vind het knap hoe jij het aangegaan bent!



In mijn herinneringen (plus herbelevingen, beelden, nachtmerries, etc.) zitten ook veel expliciete, vieze, nare dingen, zoals zijn geslachtsdeel, zijn gehijg, het klaarkomen, wat er uit kwam, etc. etc.

Dat zijn dingen die ik echt niet mag/kan zeggen lijkt mij. Dat is toch te smerig voor woorden...?

Dat had ik als kind nooit mogen zien natuurlijk...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
quote:VivaFleur schreef op 16 januari 2017 @ 19:21:

Knuffel er komt wel een moment dat je het los gaat zien, als je meer hebt kunnen verwerken. Maar voor nu snap ik dat het moeilijk is om voor jezelf te zorgen. Ik moest mezelf ook altijd dwingen om toch mezelf te blijven verzorgen. Het is helaas nu zo

Dank je

Ik vind het hierdoor extra moeilijk mijn lichaam te voelen en te ervaren.

Wil niet dat het bij mij hoort.. dat het iets te zeggen heeft..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Wat goed dat je een nieuw topic hebt geopend Knuf!
Alle reacties Link kopieren
Dank je wel MissGrannySmith

Ben blij dat jullie er nog zijn.

Voel me zo alleen, maar nu toch iets minder
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
Een van de naarste dingen is natuurlijk het opnieuw voelen van zijn handen, zijn 'spul' op mijn lichaam.

Dat maakt me gek.

Ik wéét dat het niet echt is, dat het er niet echt is.

En toch voel ik zijn handen en de rest...

Ik wil niet gek zijn, gestoord overkomen

I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven