Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou uit je depressie?
woensdag 1 maart 2017 21:19
Ik wil hier graag een mooi en positief topic van maken.
Ik zit middenin een ernstig depressie (aldus diagnose psycholoog) en het is soms heel moeilijk om het licht aan het einde van de tunnel te zien. Psycholoog heeft geadviseerd dat ik vooral verder ga met mijn studie, dus ik werk nu vanuit huis aan mijn verslagen. Ik heb volgende week donderdag een deadline en dat begint nu echt steeds meer op een dodenlijn te lijken... hoe dichter ik bij de deadline kom hoe minder er uit mijn vingers komt. Ik ben doodsbang om niet goed genoeg te zijn, waardoor ik helemaal blokkeer tijdens het typen van mijn verslagen. En dat terwijl het de laatste loodjes zijn... maar die zijn duidelijk het zwaarst. Ik heb een hele rits aan tegenslagen met school achter de rug en als ik zo doorga heb ik donderdag de volgende tegenslag. Ik ben daar ook enorm boos over en zou mezelf het liefst een flinke schop onder m'n kont verkopen maar ook dat heeft tot nu toe nog niet echt effect.
Ik heb psychologische hulp, maar dat is maar 1x per week (nu al 2 weken niet gehad, aangezien psych op vakantie was). Ik heb nu 5 sessies gehad, maar goed dat zet nog geen zoden aan de dijk. We zijn nu bezig met cognitieve gedragstherapie vanuit de 4 g's (gebeurtenis, gedachte, gevoel, gedrag). En vervolgens mijn gedachtes omdraaien. Maar dat is verdomde moeilijk, als ik m'n gedachte aanpas dan nog krijg ik m'n gevoel niet mee lijkt het wel. Zal ik ook allemaal met de psycholoog bespreken hoor, maar toch.
Ik ben benieuwd wie hier ervaring mee heeft (gehad) en wat jou helpt / heeft geholpen om met depressie om te gaan / eruit te komen? Wat zorgde ervoor dat je leven weer wat mooier werd?
Edit: Mocht iemand ook een depressie hebben of een depressie hebben gehad wees dan vooral welkom om hier je verhaal te delen. Zo helpen we elkaar.
Ik zit middenin een ernstig depressie (aldus diagnose psycholoog) en het is soms heel moeilijk om het licht aan het einde van de tunnel te zien. Psycholoog heeft geadviseerd dat ik vooral verder ga met mijn studie, dus ik werk nu vanuit huis aan mijn verslagen. Ik heb volgende week donderdag een deadline en dat begint nu echt steeds meer op een dodenlijn te lijken... hoe dichter ik bij de deadline kom hoe minder er uit mijn vingers komt. Ik ben doodsbang om niet goed genoeg te zijn, waardoor ik helemaal blokkeer tijdens het typen van mijn verslagen. En dat terwijl het de laatste loodjes zijn... maar die zijn duidelijk het zwaarst. Ik heb een hele rits aan tegenslagen met school achter de rug en als ik zo doorga heb ik donderdag de volgende tegenslag. Ik ben daar ook enorm boos over en zou mezelf het liefst een flinke schop onder m'n kont verkopen maar ook dat heeft tot nu toe nog niet echt effect.
Ik heb psychologische hulp, maar dat is maar 1x per week (nu al 2 weken niet gehad, aangezien psych op vakantie was). Ik heb nu 5 sessies gehad, maar goed dat zet nog geen zoden aan de dijk. We zijn nu bezig met cognitieve gedragstherapie vanuit de 4 g's (gebeurtenis, gedachte, gevoel, gedrag). En vervolgens mijn gedachtes omdraaien. Maar dat is verdomde moeilijk, als ik m'n gedachte aanpas dan nog krijg ik m'n gevoel niet mee lijkt het wel. Zal ik ook allemaal met de psycholoog bespreken hoor, maar toch.
Ik ben benieuwd wie hier ervaring mee heeft (gehad) en wat jou helpt / heeft geholpen om met depressie om te gaan / eruit te komen? Wat zorgde ervoor dat je leven weer wat mooier werd?
Edit: Mocht iemand ook een depressie hebben of een depressie hebben gehad wees dan vooral welkom om hier je verhaal te delen. Zo helpen we elkaar.
woensdag 1 maart 2017 21:25
Eerlijk? Slaapmedicatie. Zodra ik beter sliep, verdwenen een groot deel van mijn sombere gedachten en sloeg de therapie veel beter aan. O, en sporten, hielp en helpt ook enorm. In mijn geval kickboksen.
Verder helpt het mij als ik merk dat ik ga piekeren/malen om een luisterboek aan te zetten. Je moet je dan echt focussen op het verhaal en daardoor is er geen ruimte voor de sombere gedachtes. In slechte periodes had ik permanent een luisterboek aan.
Wat mij ook helpt: rustige dingen doen waar ik blij van word. Bij mij is dat koken, een boek lezen of kleuren of met (strijk)kraaltjes in de weer. Voor jou kunnen dat andere dingen zijn, dit moet je zelf ontdekken. Vaak zijn het wel dingen die je als kind ook al leuk vond.
Verder helpt het mij als ik merk dat ik ga piekeren/malen om een luisterboek aan te zetten. Je moet je dan echt focussen op het verhaal en daardoor is er geen ruimte voor de sombere gedachtes. In slechte periodes had ik permanent een luisterboek aan.
Wat mij ook helpt: rustige dingen doen waar ik blij van word. Bij mij is dat koken, een boek lezen of kleuren of met (strijk)kraaltjes in de weer. Voor jou kunnen dat andere dingen zijn, dit moet je zelf ontdekken. Vaak zijn het wel dingen die je als kind ook al leuk vond.
woensdag 1 maart 2017 21:25
Mijn ex nam me soms verplicht mee naar dingen. Geen zin en blablabla. Maar ik was hem altijd dankbaar dat hij dat wel deed. Afspreken met vriendinnen. Geen zin. Maar soms was het wel fijn onder de mensen. Maar ik kan heel goed op mezelf zijn en iedereen zat te trekken aan me. Daar ging ik vol tegen in. Tijdje sommige contacten bewust op afstand gehouden en alleen dingen gedaan met mijn ex. Toen kwam de zon en wezen touren. Ijsje eten ergens in ander dorp. Of picknicken... daar knapte ik langzaam van op.
Bam!!!!
woensdag 1 maart 2017 21:28
Wat vervelend zeg 
Ik heb het ook meegemaakt. Ik ben nu 23 en op mijn 15e eerste depressie gehad tgv angst en zeer onzeker zijn. Toen heb ik antidepressiva gekregen en ging het een tijd goed.
Anderhalf jaar terug had ik dat afgebouwd en dat was enorm zwaar, werd weer erg depressief. Verschillende middelen gebruikt maar het hielp niet genoeg, ook omdat ik amper therapie had gehad. Nu 2 maanden zonder medicatie.
Inmiddels is gebleken dat ik een vorm van autisme heb waardoor ik steeds over mijn eigen grens heen ging en daardoor weer in een dal raakte. Nu ben ik bezig met het maken van een signaleringsplan samen met mijn begeleider.
Wat mij heeft geholpen tijdens de depressie zijn meerdere dingen (even afgezien van de medicatie):
- Sporten (ook al moet je daar helemaal niet aan denken, op het moment zelf vond ik het wel fijn om even mijn gedachten te verzetten en alleen maar met de sport bezig te zijn).
- Naar buiten gaan, frisse lucht in je opnemen.
- Het delen met mensen om mij heen en ook op mijn werk, zodat ik er niet meer alleen mee zat. Het verbaasde mij hoe begaan mensen eigenlijk zijn.
- Om een vaste tijd gaan slapen en om een vaste tijd uit bed. Als ik dat niet deed, bleef ik namelijk het liefst de hele dag in bed.
- Elke dag 3 positieve dingen opschrijven (dit kan iets heel kleins zijn, bijv. de zon die schijnt). Maar het kan zijn dat dit nog te moeilijk is.
- En helaas kost het gewoon veel tijd, en gaat het herstel met vallen en opstaan is mijn ervaring. Wees trots op jezelf als je bijv. een rondje hebt gewandeld! Dat is zeker hoe je je nu voelt al heel wat, verwacht niet teveel van jezelf.
Bijna vergeten op te schrijven: mindfulness helpt mij ook heel erg, tegen piekeren en als ik in een negatieve spiraal zit. Het is erg gericht op in het hier en nu zijn, en het accepteren van (negatieve) gevoelens.
Ik heb het ook meegemaakt. Ik ben nu 23 en op mijn 15e eerste depressie gehad tgv angst en zeer onzeker zijn. Toen heb ik antidepressiva gekregen en ging het een tijd goed.
Anderhalf jaar terug had ik dat afgebouwd en dat was enorm zwaar, werd weer erg depressief. Verschillende middelen gebruikt maar het hielp niet genoeg, ook omdat ik amper therapie had gehad. Nu 2 maanden zonder medicatie.
Inmiddels is gebleken dat ik een vorm van autisme heb waardoor ik steeds over mijn eigen grens heen ging en daardoor weer in een dal raakte. Nu ben ik bezig met het maken van een signaleringsplan samen met mijn begeleider.
Wat mij heeft geholpen tijdens de depressie zijn meerdere dingen (even afgezien van de medicatie):
- Sporten (ook al moet je daar helemaal niet aan denken, op het moment zelf vond ik het wel fijn om even mijn gedachten te verzetten en alleen maar met de sport bezig te zijn).
- Naar buiten gaan, frisse lucht in je opnemen.
- Het delen met mensen om mij heen en ook op mijn werk, zodat ik er niet meer alleen mee zat. Het verbaasde mij hoe begaan mensen eigenlijk zijn.
- Om een vaste tijd gaan slapen en om een vaste tijd uit bed. Als ik dat niet deed, bleef ik namelijk het liefst de hele dag in bed.
- Elke dag 3 positieve dingen opschrijven (dit kan iets heel kleins zijn, bijv. de zon die schijnt). Maar het kan zijn dat dit nog te moeilijk is.
- En helaas kost het gewoon veel tijd, en gaat het herstel met vallen en opstaan is mijn ervaring. Wees trots op jezelf als je bijv. een rondje hebt gewandeld! Dat is zeker hoe je je nu voelt al heel wat, verwacht niet teveel van jezelf.
Bijna vergeten op te schrijven: mindfulness helpt mij ook heel erg, tegen piekeren en als ik in een negatieve spiraal zit. Het is erg gericht op in het hier en nu zijn, en het accepteren van (negatieve) gevoelens.
woensdag 1 maart 2017 21:38
Ik lees al goede tips! Iets leuks doen met vriendinnen, even lekker eruit, werkt hier ook fantastisch goed! Maar zodra ik weer thuis ben begint de ellende weer, dus dat zijn eigenlijk meer kortdurende oplossingen helaas.
@blueeyes Mag ik vragen wat voor een slaapmedicatie je hebt? Mijn huisarts en psycholoog zijn hier nogal huiverig in. Omdat ze me te jong vinden en dat ik emoties moet verwerken etc. Maar ik heb al anderhalf jaar slaapproblemen en het breekt me behoorlijk op. We zijn nu bezig met een slaaproutine. Ik moet uit bed als ik merk dat ik lig te piekeren, even iets anders doen. Ik merk wel dat ik hierdoor gemakkelijker inslaap, maar uiteindelijk blijven het hazenslaapjes. Psycholoog zegt dat het tijd nodig heeft etc... maar mij duurt het eigenlijk te lang.
Ik bedenk nu zelf ook een tip! De app headspace. Het helpt mij enorm om te mediteren. Dat werkt bij mij super om de dag te beginnen, maar dit gevoel is moeilijk vast te houden als ik aan de slag ga.
@blueeyes Mag ik vragen wat voor een slaapmedicatie je hebt? Mijn huisarts en psycholoog zijn hier nogal huiverig in. Omdat ze me te jong vinden en dat ik emoties moet verwerken etc. Maar ik heb al anderhalf jaar slaapproblemen en het breekt me behoorlijk op. We zijn nu bezig met een slaaproutine. Ik moet uit bed als ik merk dat ik lig te piekeren, even iets anders doen. Ik merk wel dat ik hierdoor gemakkelijker inslaap, maar uiteindelijk blijven het hazenslaapjes. Psycholoog zegt dat het tijd nodig heeft etc... maar mij duurt het eigenlijk te lang.
Ik bedenk nu zelf ook een tip! De app headspace. Het helpt mij enorm om te mediteren. Dat werkt bij mij super om de dag te beginnen, maar dit gevoel is moeilijk vast te houden als ik aan de slag ga.
woensdag 1 maart 2017 21:43
@Rosanna wat een mooie adviezen, dankjewel! Vooral die trots zijn op jezelf ga ik heel hard inprinten.
Mag ik vragen de doorslag heeft gegeven dat je zo jong aan de antidepressiva mocht? Ook hierin zijn mijn huisarts en psycholoog nogal huiverig namelijk. Daar heb ik overigens verder geen mening over, ik wil gewoon zo snel mogelijk weer de ouwe zijn, maar ben toch benieuwd hoe zoiets gaat.
Mag ik vragen de doorslag heeft gegeven dat je zo jong aan de antidepressiva mocht? Ook hierin zijn mijn huisarts en psycholoog nogal huiverig namelijk. Daar heb ik overigens verder geen mening over, ik wil gewoon zo snel mogelijk weer de ouwe zijn, maar ben toch benieuwd hoe zoiets gaat.
woensdag 1 maart 2017 21:55
Hier een aantal tips van mij wat mij heeft geholpen:
-Iedere dag een positief punt v/d dag opschrijven
-Iedere dag ademhalingsoefening
-Bij piekeren over de toekomst/wat geweest is mezelf terughalen naar het hier en nu waar ik nu ben ik wat ik nu letterlijk aan het doen ben en mezelf toespreken dat ik nog niet weet wat komen gaat en het verleden niet kan veranderen.
-Elke dag een stukje wandelen.
-Niet boos zijn op mezelf wanneer ik echt een rotdag had (veel snacken en in pyjama op de bank alleen Netflix kijken; deze dagen mogen er ook zijn en blijkbaar heb je zo'n dag nodig op dat moment!)
-Zorgen voor structuur in de dag. Voor 8.30 mijn bed uit, 9.00 ontbijten, 11.00 wandelen, 12.00 lunchen, middag variabel, 18.00 avondeten, voor 22.00 naar bed.
-Ik heb tegen mijn omgeving gezegd dat ze mij niet moeten vragen hoe het met me gaat/hoe ik geslapen heb, want meestal is dat toch slecht en ik wil niet dat het daar over gaat. Sowieso wou ik het niet met mijn omgeving over mijn depressie hebben, maar over hun/ andere dingen van mij. Depressie besprak ik met mijn psycholoog.
-Ervoor zorgen dat ik sowieso 2 a 3 keer per week echt even de stad in ging voor een lunch/shoppen/ijsje etc.
Hopelijk kun je hier wat mee!
-Iedere dag een positief punt v/d dag opschrijven
-Iedere dag ademhalingsoefening
-Bij piekeren over de toekomst/wat geweest is mezelf terughalen naar het hier en nu waar ik nu ben ik wat ik nu letterlijk aan het doen ben en mezelf toespreken dat ik nog niet weet wat komen gaat en het verleden niet kan veranderen.
-Elke dag een stukje wandelen.
-Niet boos zijn op mezelf wanneer ik echt een rotdag had (veel snacken en in pyjama op de bank alleen Netflix kijken; deze dagen mogen er ook zijn en blijkbaar heb je zo'n dag nodig op dat moment!)
-Zorgen voor structuur in de dag. Voor 8.30 mijn bed uit, 9.00 ontbijten, 11.00 wandelen, 12.00 lunchen, middag variabel, 18.00 avondeten, voor 22.00 naar bed.
-Ik heb tegen mijn omgeving gezegd dat ze mij niet moeten vragen hoe het met me gaat/hoe ik geslapen heb, want meestal is dat toch slecht en ik wil niet dat het daar over gaat. Sowieso wou ik het niet met mijn omgeving over mijn depressie hebben, maar over hun/ andere dingen van mij. Depressie besprak ik met mijn psycholoog.
-Ervoor zorgen dat ik sowieso 2 a 3 keer per week echt even de stad in ging voor een lunch/shoppen/ijsje etc.
Hopelijk kun je hier wat mee!
woensdag 1 maart 2017 21:56
Hier ook slaapmedicatie, na wat probeersels nu Zopiclon en dat werkt voor mij het prettigst. Het slapen was nog het grootste probleem. Ik had al geen energie, geen puf, geen zin, kon me niks meer schelen, en dan komt daar nog een extreme vermoeidheid bovenop door nachten en nachten wakker te zijn.
Escitalopram. Gestart met anti-depressiva. Dat geeft me echt een duwtje de goede richting uit. Je moet het nog steeds zelf doen, maar het haat allemaal wat lichtvoetiger
Sociale contacten. Die fleuren me echt op. Niet teveel, niet te lang, maar wel regelmatig met mensen en activiteiten die ik echt fijn vindt
Naar buiten. Hoeft niet om te hardlopen of te sporten, maar de wind voelen, zuurstof inademen, de krokussen zien en de vogels in de bomen, zo fijn! Nu kan ik het weer zelf, eerder moest ik echt uit huis gesleurd worden
In het arbeidsproces blijven. Met minder uur, maar wel blijven werken
Openheid van zaken. Mensen zien en merken dat het niet lekker gaat, maar ze snappen niet wat er aan de hand is. Het heeft mij veel lucht gegeven om open kaart te spelen, zowel op mijn werk, als privé. Dat heeft echt meer opgelucht dan ik dacht. Dat 's ochtends aanwezig zijn vaak niet haalbaar vanwege slapeloosheid en medicatie, en dat ik op dit moment onderpresteer en er niks bij kan hebben naast mijn hoofdtaken
De volgende stap voor mij is mijn leven vorm geven opnieuw. Ik ben in deze depressie gerold, na jaren er tegenaan zitten en ertegen vechten, ging het nu niet meer. Dat heeft een reden. Dat moet ik onderzoeken.
Baan
Relatie
Vrijetijdsbesteding
Op zoek naar dingen waar ik energie van krijg
Loslaten wat energie zuigt
Accepteren dat depressie in mijn bloed zit en ik daar ook mee moet dealen, zo goed als het kan.
Escitalopram. Gestart met anti-depressiva. Dat geeft me echt een duwtje de goede richting uit. Je moet het nog steeds zelf doen, maar het haat allemaal wat lichtvoetiger
Sociale contacten. Die fleuren me echt op. Niet teveel, niet te lang, maar wel regelmatig met mensen en activiteiten die ik echt fijn vindt
Naar buiten. Hoeft niet om te hardlopen of te sporten, maar de wind voelen, zuurstof inademen, de krokussen zien en de vogels in de bomen, zo fijn! Nu kan ik het weer zelf, eerder moest ik echt uit huis gesleurd worden
In het arbeidsproces blijven. Met minder uur, maar wel blijven werken
Openheid van zaken. Mensen zien en merken dat het niet lekker gaat, maar ze snappen niet wat er aan de hand is. Het heeft mij veel lucht gegeven om open kaart te spelen, zowel op mijn werk, als privé. Dat heeft echt meer opgelucht dan ik dacht. Dat 's ochtends aanwezig zijn vaak niet haalbaar vanwege slapeloosheid en medicatie, en dat ik op dit moment onderpresteer en er niks bij kan hebben naast mijn hoofdtaken
De volgende stap voor mij is mijn leven vorm geven opnieuw. Ik ben in deze depressie gerold, na jaren er tegenaan zitten en ertegen vechten, ging het nu niet meer. Dat heeft een reden. Dat moet ik onderzoeken.
Baan
Relatie
Vrijetijdsbesteding
Op zoek naar dingen waar ik energie van krijg
Loslaten wat energie zuigt
Accepteren dat depressie in mijn bloed zit en ik daar ook mee moet dealen, zo goed als het kan.
woensdag 1 maart 2017 21:57
quote:Jempo schreef op 01 maart 2017 @ 21:43:
@Rosanna wat een mooie adviezen, dankjewel! Vooral die trots zijn op jezelf ga ik heel hard inprinten.
Mag ik vragen de doorslag heeft gegeven dat je zo jong aan de antidepressiva mocht? Ook hierin zijn mijn huisarts en psycholoog nogal huiverig namelijk. Daar heb ik overigens verder geen mening over, ik wil gewoon zo snel mogelijk weer de ouwe zijn, maar ben toch benieuwd hoe zoiets gaat.
Ik was op mijn 15e naar een psycholoog gegaan, maar dat hielp niet voldoende. Ik had op internet veel gelezen over medicatie en wilde dat graag proberen. Mijn psycholoog zei dat het wel een oplossing kon zijn, maar dat ik dit dan bij de HA moest vragen. Die schreef het na een aantal vragen voor (paroxetine). Toen was ik er heel blij mee.
Achteraf gezien vind ik het heel erg dat dit zo is gelopen. 1. omdat er niet eerst psychologisch onderzoek is verricht (ik zat bij een eerstelijns psycholoog) want dan was mijn autisme wellicht veel eerder aan het licht gekomen en dat had een hoop ellende kunnen besparen. En 2. omdat mijn antidepressiva helemaal niet is opgebouwd, maar ik als 15 jarige meteen 20 mg kreeg terwijl dat best gevaarlijk kan zijn bij jongeren.
Maar dan wist ik toen allemaal niet, en ik dacht dat de dokter het allemaal wel zou weten.
Doordat ik veel problemen had met afbouwen, heeft de huisarts mij toen doorverwezen naar de psychiater. Uiteindelijk werd mijn begeleider langdurig ziek en hebben ze mijn klachten proberen op te vangen met medicatie (psychiater) maar kreeg ik verder geen therapie.
Gelukkig is mijn begeleider weer beter en heeft ze nu van alles in gang gezet qua therapie en ben ik 2 maanden zonder de medicatie. En dat vind ik niet altijd makkelijk, omdat ik 8 jaar die medicatie heb gehad en erg moet wennen aan al die gevoelens, dat was eerder veelal afgevlakt.
Maar als jij denk dat medicatie nodig is, ga dan alsjeblieft wel naar een psychiater. Die hebben er gewoon meer verstand van als een huisarts. Wel heb je een verwijzing nodig van je huisarts. Misschien is dit anders als je bij een praktijk bent waar een psychiater is aangesloten, dat weet ik niet precies.
Misschien willen ze eerst de therapie proberen.
En snap dat je wilt dat dit gevoel snel stopt, het is een heel naar gevoel. Krijg je wel steun vanuit je omgeving / kan je wel bij mensen terecht?
@Rosanna wat een mooie adviezen, dankjewel! Vooral die trots zijn op jezelf ga ik heel hard inprinten.
Mag ik vragen de doorslag heeft gegeven dat je zo jong aan de antidepressiva mocht? Ook hierin zijn mijn huisarts en psycholoog nogal huiverig namelijk. Daar heb ik overigens verder geen mening over, ik wil gewoon zo snel mogelijk weer de ouwe zijn, maar ben toch benieuwd hoe zoiets gaat.
Ik was op mijn 15e naar een psycholoog gegaan, maar dat hielp niet voldoende. Ik had op internet veel gelezen over medicatie en wilde dat graag proberen. Mijn psycholoog zei dat het wel een oplossing kon zijn, maar dat ik dit dan bij de HA moest vragen. Die schreef het na een aantal vragen voor (paroxetine). Toen was ik er heel blij mee.
Achteraf gezien vind ik het heel erg dat dit zo is gelopen. 1. omdat er niet eerst psychologisch onderzoek is verricht (ik zat bij een eerstelijns psycholoog) want dan was mijn autisme wellicht veel eerder aan het licht gekomen en dat had een hoop ellende kunnen besparen. En 2. omdat mijn antidepressiva helemaal niet is opgebouwd, maar ik als 15 jarige meteen 20 mg kreeg terwijl dat best gevaarlijk kan zijn bij jongeren.
Maar dan wist ik toen allemaal niet, en ik dacht dat de dokter het allemaal wel zou weten.
Doordat ik veel problemen had met afbouwen, heeft de huisarts mij toen doorverwezen naar de psychiater. Uiteindelijk werd mijn begeleider langdurig ziek en hebben ze mijn klachten proberen op te vangen met medicatie (psychiater) maar kreeg ik verder geen therapie.
Gelukkig is mijn begeleider weer beter en heeft ze nu van alles in gang gezet qua therapie en ben ik 2 maanden zonder de medicatie. En dat vind ik niet altijd makkelijk, omdat ik 8 jaar die medicatie heb gehad en erg moet wennen aan al die gevoelens, dat was eerder veelal afgevlakt.
Maar als jij denk dat medicatie nodig is, ga dan alsjeblieft wel naar een psychiater. Die hebben er gewoon meer verstand van als een huisarts. Wel heb je een verwijzing nodig van je huisarts. Misschien is dit anders als je bij een praktijk bent waar een psychiater is aangesloten, dat weet ik niet precies.
Misschien willen ze eerst de therapie proberen.
En snap dat je wilt dat dit gevoel snel stopt, het is een heel naar gevoel. Krijg je wel steun vanuit je omgeving / kan je wel bij mensen terecht?
woensdag 1 maart 2017 21:58
Het duurt even voordat het gevoel aan die gedachte word gekoppeld. Vaak in je achterhoofd geloof je ook nog niet er helemaal in(had ik dan) maar dit komt vanzelf!
Bij mij hielp : elke dag echt bewegen, afleiding, fijne mensen om me heen, en alles uiten wat je denkt (de ergste shit). Lief zijn voor mezelf, gedachten ombuigen, in een boekje alles beschrijven en bijhouden, voor elke dag een doel maken en me hieraan houden, ook structuur/dagindelingen maken, en veel praten
Ik ben bang dat je zult moeten accepteren dat zoiets niet snel voorbij gaat, medicatie kan, maar anti depressiva geven ook bijwerkingen, en zeker de eerste weken/maanden zullen je klachten eerst verergeren, ook kun je blijvende bijwerkingen houden, en je moet er na een tijd ook weer vanaf wat ook de nodige klachten geeft.
Dit is echter wel voor elk mens verschillend, en het kan ook goed werken, maar het is wel iets waar je goed over moet nadenken,
persoonlijk klinkt het alsof je al heel erg goed onderweg bent!! het is begrijpelijk dat je snel wil, maar dit is niet met weken over
geef het de tijd en ga zo door hoe je nu bezig bent!
Heel erg veel succes en sterkte toegewenst!!
Bij mij hielp : elke dag echt bewegen, afleiding, fijne mensen om me heen, en alles uiten wat je denkt (de ergste shit). Lief zijn voor mezelf, gedachten ombuigen, in een boekje alles beschrijven en bijhouden, voor elke dag een doel maken en me hieraan houden, ook structuur/dagindelingen maken, en veel praten
Ik ben bang dat je zult moeten accepteren dat zoiets niet snel voorbij gaat, medicatie kan, maar anti depressiva geven ook bijwerkingen, en zeker de eerste weken/maanden zullen je klachten eerst verergeren, ook kun je blijvende bijwerkingen houden, en je moet er na een tijd ook weer vanaf wat ook de nodige klachten geeft.
Dit is echter wel voor elk mens verschillend, en het kan ook goed werken, maar het is wel iets waar je goed over moet nadenken,
persoonlijk klinkt het alsof je al heel erg goed onderweg bent!! het is begrijpelijk dat je snel wil, maar dit is niet met weken over
geef het de tijd en ga zo door hoe je nu bezig bent!Heel erg veel succes en sterkte toegewenst!!
dont be afraid to build youre own path
woensdag 1 maart 2017 22:09
Fijn dat depressies tegenwoordig serieus worden genomen en geen taboe meer zijn. Het is goed dat er nu openlijk over gesproken kan worden. Ik loop sinds vorige week bij de psycholoog voor een milde depressie. Ik probeer het te zien als een (tijdelijke) blessure; de een krijgt last van z'n knie en gaat naar een fysio om van de pijn af te komen, ik ga naar een psycholoog om m'n gedachten weer goed te krijgen. Niets mis mee
Ik kreeg het volgende mee om te doen:
- sporten: puur vanuit biologische aspecten, want bij het sporten maak je endorfine aan - het gelukshormoon
- dingen doen die ik leuk vind (waar ik best om moest lachen, want ik kon maar op niets komen wat ik echt leuk vond om te doen... heeft natuurlijk met mn dip te maken waarom ik bij haar loop)
- routine: blijf een schema aanhouden in je dag. Vanuit je dip ben je geneigd om steeds vaker dingen over te slaan omdat je geen zin hebt of moe bent. Niet naar werk, niet afspreken, niet sporten... maar dat zorgt er juist weer voor dat je verder in je negatieve spiraal komt.
- opschrijven wat er met me gebeurt wanneer ik me shit voel of geirriteerd raak: wat is er gebeurd en wat is mijn lichamelijke reactie. Ik denk dat dit later terug gaat komen en dat ik dat gevoel dan kan onderbreken en omdraaien voordat ik in de negatieve gedachtegang kom.
Wat ik wel lastig vind is wanneer ik weet dat ik me rot voel en niets wil doen, en nu weet dat ik iets moet ondernemen, en mijn gevoel sterker is dan wat m'n hersenen me vertellen. Maar dat ga ik nog leren.
Jempo, wees asjeblieft niet boos op jezelf wanneer het niet lukt. Je hebt geen schop onder je kont nodig, je gevoel is gegrond. Stap voor stap.
Ik kreeg het volgende mee om te doen:
- sporten: puur vanuit biologische aspecten, want bij het sporten maak je endorfine aan - het gelukshormoon
- dingen doen die ik leuk vind (waar ik best om moest lachen, want ik kon maar op niets komen wat ik echt leuk vond om te doen... heeft natuurlijk met mn dip te maken waarom ik bij haar loop)
- routine: blijf een schema aanhouden in je dag. Vanuit je dip ben je geneigd om steeds vaker dingen over te slaan omdat je geen zin hebt of moe bent. Niet naar werk, niet afspreken, niet sporten... maar dat zorgt er juist weer voor dat je verder in je negatieve spiraal komt.
- opschrijven wat er met me gebeurt wanneer ik me shit voel of geirriteerd raak: wat is er gebeurd en wat is mijn lichamelijke reactie. Ik denk dat dit later terug gaat komen en dat ik dat gevoel dan kan onderbreken en omdraaien voordat ik in de negatieve gedachtegang kom.
Wat ik wel lastig vind is wanneer ik weet dat ik me rot voel en niets wil doen, en nu weet dat ik iets moet ondernemen, en mijn gevoel sterker is dan wat m'n hersenen me vertellen. Maar dat ga ik nog leren.
Jempo, wees asjeblieft niet boos op jezelf wanneer het niet lukt. Je hebt geen schop onder je kont nodig, je gevoel is gegrond. Stap voor stap.
woensdag 1 maart 2017 22:13
Met zopiclon mocht ik niet rijden en ik bleef er idd langer duf van. Hoewel ik er niet perse beter op sliep.
Niet slapen is hier een huge trigger.
Ik slik elke nacht 1 zolpidem en midden in de nacht meestal nog een halve.
Overdag regelmatig oxazepam.
Ik heb allerlei anti depressiva gebruikt en onlangs weer met een moeten stoppen. Bij mij werken ze hartproblemen en psychoses achtige verschijnselen in de hand.
Wat ik doe?
Ik zit er momenteel ook in vrij zwaar weer. Ik word apathisch, zie niemand meer, douche niet, hang aan elkaar van angst en paniek en hyperventilatie. Ik eet niet. Heb zweetaanvallen en dan weer rillend van de kou.
Ik ben moe, moe, alsof er een deken van beton op je schouders ligt.
Niet weg te slapen moe. Dag in, dag uit.
Neem de telefoon niet op.
Durf de straat niet op. Doe de deur niet open. Maak me niet op en kleed me niet aan.
Werkelijk niks interesseerde me meer.
Geen blijdschap of geluk kunnen ervaren.
Maar wel een gezin dat op je rekent. En maar tot op zekere hoogte begrip heeft voor je situatie..
Bij mij hielp: slapen, stress reductie, practische zorg en.......tijd!
Niet slapen is hier een huge trigger.
Ik slik elke nacht 1 zolpidem en midden in de nacht meestal nog een halve.
Overdag regelmatig oxazepam.
Ik heb allerlei anti depressiva gebruikt en onlangs weer met een moeten stoppen. Bij mij werken ze hartproblemen en psychoses achtige verschijnselen in de hand.
Wat ik doe?
Ik zit er momenteel ook in vrij zwaar weer. Ik word apathisch, zie niemand meer, douche niet, hang aan elkaar van angst en paniek en hyperventilatie. Ik eet niet. Heb zweetaanvallen en dan weer rillend van de kou.
Ik ben moe, moe, alsof er een deken van beton op je schouders ligt.
Niet weg te slapen moe. Dag in, dag uit.
Neem de telefoon niet op.
Durf de straat niet op. Doe de deur niet open. Maak me niet op en kleed me niet aan.
Werkelijk niks interesseerde me meer.
Geen blijdschap of geluk kunnen ervaren.
Maar wel een gezin dat op je rekent. En maar tot op zekere hoogte begrip heeft voor je situatie..
Bij mij hielp: slapen, stress reductie, practische zorg en.......tijd!
woensdag 1 maart 2017 22:15
Naast alle tips van structuur in de dag, zelfzorg in de vorm van goed slapen (melatonine en hop van melatomatine), eten, sporten, wandelen, yoga/mindfullness e.d. heb ik na lang zoeken een goede therapeut gevonden, die me heeft doen inzien dat ik mezelf oa depressief maakte door constant negatief te zijn tegen mezelf: een soort innerlijke stem die constant zegt dat ik niet goed genoeg ben, niet voldoende ben, tekortschiet, niet snel genoeg ben etcetera. Werkelijk ziekmakend. Als je je voorstelt dat je bv een kind zo zou behandelen, zou het de reinste mishandeling zijn. Als je je eigen gedachten analyseert komt het veelal hier op neer. Sinds dit inzicht lukt het me deze gedachtentrein te analyseren en te stoppen en milder voor mezelf te zijn. En mezelf niet te veroordelen als dat niet altijd lukt. Blijft overigens een valkuil in stressvolle situaties en bij levensfase overgangen.
O, en muziek luisteren en emoties laten stromen. Ik geloof dat depressie het gevolg is van onderdrukken van emoties, boosheid bv, voor mij gold dat iig.
Ik hoop dat je hier ook iets aan hebt.
O, en muziek luisteren en emoties laten stromen. Ik geloof dat depressie het gevolg is van onderdrukken van emoties, boosheid bv, voor mij gold dat iig.
Ik hoop dat je hier ook iets aan hebt.
woensdag 1 maart 2017 22:32
Antidepressiva op jonge leeftijd geven groter risico op dat je flipt, vandaar dat je huisarts terughoudend is.
- niet boos zijn op jezelf en de situatie accepteren (de moeilijkste van allemaal)
- goede slaaphygi?ne, zorgen dat je genoeg slaap krijgt
- gezond eten. Vit D bijslikken, evt ook b12
- fietsen/wandelen, liefst in de natuur. Ik heb ook bomen geknuffeld . Voelen/ruiken/horen/proeven is heel goed om in contact met jezelf te komen ( )
- leuke dingen doen (weer een ). Wrs vind je nu niets leuk, dus dingen doen die je vroeger leuk vond en graag deed
- muziek draaien waar je een betere stemming van krijgt
- met je scriptie ben je veel in je hoofd, iets met je handen kan ook fijn zijn: handwerken, kleuren etc.
- voldoende rust
- therapie. Dat cognitieve werkte bij mij minder goed, begrijpen waarom ik dingen denk, doe en voel, werpt meer vruchten af
- drie dingen per dag opschrijven die je leuk/fijn/aangenaam)/mooi vond
- lekker de zon op je gezicht (nu wat lastig)
- huisdieren knuffelen
- niet teveel op internet
- niet boos zijn op jezelf en de situatie accepteren (de moeilijkste van allemaal)
- goede slaaphygi?ne, zorgen dat je genoeg slaap krijgt
- gezond eten. Vit D bijslikken, evt ook b12
- fietsen/wandelen, liefst in de natuur. Ik heb ook bomen geknuffeld . Voelen/ruiken/horen/proeven is heel goed om in contact met jezelf te komen ( )
- leuke dingen doen (weer een ). Wrs vind je nu niets leuk, dus dingen doen die je vroeger leuk vond en graag deed
- muziek draaien waar je een betere stemming van krijgt
- met je scriptie ben je veel in je hoofd, iets met je handen kan ook fijn zijn: handwerken, kleuren etc.
- voldoende rust
- therapie. Dat cognitieve werkte bij mij minder goed, begrijpen waarom ik dingen denk, doe en voel, werpt meer vruchten af
- drie dingen per dag opschrijven die je leuk/fijn/aangenaam)/mooi vond
- lekker de zon op je gezicht (nu wat lastig)
- huisdieren knuffelen
- niet teveel op internet
woensdag 1 maart 2017 22:34
quote:Miepje1973 schreef op 01 maart 2017 @ 22:15:
Naast alle tips van structuur in de dag, zelfzorg in de vorm van goed slapen (melatonine en hop van melatomatine), eten, sporten, wandelen, yoga/mindfullness e.d. heb ik na lang zoeken een goede therapeut gevonden, die me heeft doen inzien dat ik mezelf oa depressief maakte door constant negatief te zijn tegen mezelf: een soort innerlijke stem die constant zegt dat ik niet goed genoeg ben, niet voldoende ben, tekortschiet, niet snel genoeg ben etcetera. Werkelijk ziekmakend. Als je je voorstelt dat je bv een kind zo zou behandelen, zou het de reinste mishandeling zijn. Als je je eigen gedachten analyseert komt het veelal hier op neer. Sinds dit inzicht lukt het me deze gedachtentrein te analyseren en te stoppen en milder voor mezelf te zijn. En mezelf niet te veroordelen als dat niet altijd lukt. Blijft overigens een valkuil in stressvolle situaties en bij levensfase overgangen.
O, en muziek luisteren en emoties laten stromen. Ik geloof dat depressie het gevolg is van onderdrukken van emoties, boosheid bv, voor mij gold dat iig.
Ik hoop dat je hier ook iets aan hebt.
De innerlijke criticus...
En idd je gevoel herkennen en kunnen zijn wie je bent.
Naast alle tips van structuur in de dag, zelfzorg in de vorm van goed slapen (melatonine en hop van melatomatine), eten, sporten, wandelen, yoga/mindfullness e.d. heb ik na lang zoeken een goede therapeut gevonden, die me heeft doen inzien dat ik mezelf oa depressief maakte door constant negatief te zijn tegen mezelf: een soort innerlijke stem die constant zegt dat ik niet goed genoeg ben, niet voldoende ben, tekortschiet, niet snel genoeg ben etcetera. Werkelijk ziekmakend. Als je je voorstelt dat je bv een kind zo zou behandelen, zou het de reinste mishandeling zijn. Als je je eigen gedachten analyseert komt het veelal hier op neer. Sinds dit inzicht lukt het me deze gedachtentrein te analyseren en te stoppen en milder voor mezelf te zijn. En mezelf niet te veroordelen als dat niet altijd lukt. Blijft overigens een valkuil in stressvolle situaties en bij levensfase overgangen.
O, en muziek luisteren en emoties laten stromen. Ik geloof dat depressie het gevolg is van onderdrukken van emoties, boosheid bv, voor mij gold dat iig.
Ik hoop dat je hier ook iets aan hebt.
De innerlijke criticus...
En idd je gevoel herkennen en kunnen zijn wie je bent.
woensdag 1 maart 2017 22:41
Goede adviezen hier!
Ik heb de 5 minute journal. Hierin moet je elke dag positieve dingen schrijven. Het lukt me niet elke dag om iets op te schrijven, maar meestal wel.
5htp ga ik bespreken met de psycholoog, ik lees hier goede ervaringen over.
@suikerbloem Niet teveel bespreken met anderen doe ik ook. Ik heb erg veel onbegrip in mijn omgeving namelijk, helaas, en die strijd kan ik er niet bij hebben. Meestal werkt dat het beste. Alleen soms zou ik willen dat ze in mijn hoofd kunnen kijken. Net weer een gigantische ruzie hier waarom ik m'n verslagen nog niet af heb. Ik kan daar geen antwoord op geven zonder dat het een smoesje is, feit is dat ik er gewoon geen verklaring voor heb, ik snap mezelf ook niet.
@rosanna Dankjewel! Ik heb echt geen idee of ik medicatie 'nodig' heb... hoe bepaal je dat voor jezelf? Ik heb wel suïcidale gedachten, maar ben nog niet suïcidaal, als het zover is dan wel denk ik. Er zit een psychiater aangesloten bij de praktijk waar ik zit.
Familie vindt het wel goed dat ik naar de psycholoog, maar steunen mij naar mijn mening niet in mijn depressie. In elk geval begrijpen ze niet wat er aan de hand is. Zorgt voor de nodige spanningen wat het niet beter maakt.
Vriendinnen steunen me wel en zorgen dat ik de deur uit kom voor een beetje ontspanning soms. Maar dat zorgt ook weer voor ruzies thuis, want die hebben liever dat ik die tijd aan mijn studie zit om mijn verslagen af te maken. En ik weet eerlijk gezegd momenteel niet meer waar ik goed aan doe, ik voel me alsof ik het nooit goed kan doen.
@jade44 Ik maak gebruik van de productivity planner, dus ik stel minimaal één (max. drie) doelen voor elke dag. Maar het lukt me niet altijd om me hieraan te houden, zeker als de dag niet zo loopt volgens m'n planning raak ik erg in paniek en komt er niet meer uit m'n handen. Wat hielp jou om je doelen wel te realiseren?
@b-haatje Wat fijn dat je dit zo ervaart, dat het geen taboe meer is! Ik probeer ook altijd eerlijk te zijn dat ik depressief ben en daar wordt altijd goed op gereageerd... behalve als ik iets niet af heb. Op school wordt dit regelmatig als een excuus gezien en als ik dan uitleg wat er in mijn hoofd omgaat begrijpen ze het wel iets beter, maar ik voel me nog niet erg serieus genomen. Zij zeggen ook: Wij zijn geen psychologen, we kijken puur naar je prestaties. En die zijn niet goed en daar beoordelen we je op. Maar ik heb niet het idee dat ze begrijpen hoeveel verband die twee hebben. Door mijn depressies heb ik ook al twee stages niet gehaald.
@Miepje wauw heb de tranen in m'n ogen staan. Wat heb je dat onwijs goed omschreven! Ik herken erg wat je schrijft. Helaas ervaar ik nu mijn hele leven als een stressvolle situatie, aangezien ik aan het afstuderen ben.
Ik ga nu slapen, wekker gaat weer om 05.00 uur. Het helpt wel om hier zoveel herkenning te lezen en de tips en adviezen! Slaap lekker iedereen.
Ik heb de 5 minute journal. Hierin moet je elke dag positieve dingen schrijven. Het lukt me niet elke dag om iets op te schrijven, maar meestal wel.
5htp ga ik bespreken met de psycholoog, ik lees hier goede ervaringen over.
@suikerbloem Niet teveel bespreken met anderen doe ik ook. Ik heb erg veel onbegrip in mijn omgeving namelijk, helaas, en die strijd kan ik er niet bij hebben. Meestal werkt dat het beste. Alleen soms zou ik willen dat ze in mijn hoofd kunnen kijken. Net weer een gigantische ruzie hier waarom ik m'n verslagen nog niet af heb. Ik kan daar geen antwoord op geven zonder dat het een smoesje is, feit is dat ik er gewoon geen verklaring voor heb, ik snap mezelf ook niet.
@rosanna Dankjewel! Ik heb echt geen idee of ik medicatie 'nodig' heb... hoe bepaal je dat voor jezelf? Ik heb wel suïcidale gedachten, maar ben nog niet suïcidaal, als het zover is dan wel denk ik. Er zit een psychiater aangesloten bij de praktijk waar ik zit.
Familie vindt het wel goed dat ik naar de psycholoog, maar steunen mij naar mijn mening niet in mijn depressie. In elk geval begrijpen ze niet wat er aan de hand is. Zorgt voor de nodige spanningen wat het niet beter maakt.
Vriendinnen steunen me wel en zorgen dat ik de deur uit kom voor een beetje ontspanning soms. Maar dat zorgt ook weer voor ruzies thuis, want die hebben liever dat ik die tijd aan mijn studie zit om mijn verslagen af te maken. En ik weet eerlijk gezegd momenteel niet meer waar ik goed aan doe, ik voel me alsof ik het nooit goed kan doen.
@jade44 Ik maak gebruik van de productivity planner, dus ik stel minimaal één (max. drie) doelen voor elke dag. Maar het lukt me niet altijd om me hieraan te houden, zeker als de dag niet zo loopt volgens m'n planning raak ik erg in paniek en komt er niet meer uit m'n handen. Wat hielp jou om je doelen wel te realiseren?
@b-haatje Wat fijn dat je dit zo ervaart, dat het geen taboe meer is! Ik probeer ook altijd eerlijk te zijn dat ik depressief ben en daar wordt altijd goed op gereageerd... behalve als ik iets niet af heb. Op school wordt dit regelmatig als een excuus gezien en als ik dan uitleg wat er in mijn hoofd omgaat begrijpen ze het wel iets beter, maar ik voel me nog niet erg serieus genomen. Zij zeggen ook: Wij zijn geen psychologen, we kijken puur naar je prestaties. En die zijn niet goed en daar beoordelen we je op. Maar ik heb niet het idee dat ze begrijpen hoeveel verband die twee hebben. Door mijn depressies heb ik ook al twee stages niet gehaald.
@Miepje wauw heb de tranen in m'n ogen staan. Wat heb je dat onwijs goed omschreven! Ik herken erg wat je schrijft. Helaas ervaar ik nu mijn hele leven als een stressvolle situatie, aangezien ik aan het afstuderen ben.
Ik ga nu slapen, wekker gaat weer om 05.00 uur. Het helpt wel om hier zoveel herkenning te lezen en de tips en adviezen! Slaap lekker iedereen.
woensdag 1 maart 2017 23:14
Inhakend op Miepje. Ik heb een foto van mezelf als klein meisje, in de zandbak met een zonnehoedje op, in een lijstje staan. Dit heb ik gedaan zodat ik weet en iedere keer dat meisje zie, en weet dat ik goed voor haar moet zorgen.
Dat helpt me om lief te zijn voor mezelf. Wat ook ik herken wat je schrijft. Soms als ik heel verdrietig ben pak ik het lijstje en realiseer me dat ik haar vergeten ben en besef ik me weer dat ik beter moet zorgen voor dat meisje op de foto, dat lieve zachte meisje, die het beste verdient. Net als alle kinderen het beste verdienen.
Dat helpt me om lief te zijn voor mezelf. Wat ook ik herken wat je schrijft. Soms als ik heel verdrietig ben pak ik het lijstje en realiseer me dat ik haar vergeten ben en besef ik me weer dat ik beter moet zorgen voor dat meisje op de foto, dat lieve zachte meisje, die het beste verdient. Net als alle kinderen het beste verdienen.
woensdag 1 maart 2017 23:42
Ik herken de innerlijke criticus ook enorm. Heb een soort poster over mezelf gemaakt waarop de positieve dingen over mezelf staan beschreven. In het begin geloof je het niet maar hoe vaker je ernaar kijkt, hoe meer je het gaat geloven. Uiteraard gaat dat ook de ene dag beter dan de andere dag, maar voor mij werkt het. Net als het herkennen van de negatieve gedachten en dan mezelf rustig en liefdevol 'aan de hand pakken' en bedenken dat het goed is dat ik het herken en dat ik daar dus iets mee kan doen, in plaats van mezelf op mn kop te geven dat ik weer zo over mezelf denk..
Stapje voor stapje ga ik vooruit (en soms ook niet).
Stapje voor stapje ga ik vooruit (en soms ook niet).
donderdag 2 maart 2017 00:05
Trouwens anti depressiva werkte bij mij ook averechts. Inderdaad de uitjes zijn van korte duur.
Slaap medicatie had ik wel. Huisarts wilde dit ook het liefst niet. Maar heb gezegd dat het mijn keuze is. En dat ik degene was dat slecht kon slapen en dat ik daar graag wat voor wilde.
Dat mindfulness heeft mijn vriendin gedaan. Dat moet ook een aanrader zijn.
En spijtig het kost zoveel tijd en energie.... maar die MOET je jezelf gunnen want anders heb je ook tijdsdruk erbij. Dat had ik ook... en eerlijk dat is 'erbij' niet te handelen. Ik zakte juist weer Verder weg ipv dat ik langzaam weer bij kwam..
Slaap medicatie had ik wel. Huisarts wilde dit ook het liefst niet. Maar heb gezegd dat het mijn keuze is. En dat ik degene was dat slecht kon slapen en dat ik daar graag wat voor wilde.
Dat mindfulness heeft mijn vriendin gedaan. Dat moet ook een aanrader zijn.
En spijtig het kost zoveel tijd en energie.... maar die MOET je jezelf gunnen want anders heb je ook tijdsdruk erbij. Dat had ik ook... en eerlijk dat is 'erbij' niet te handelen. Ik zakte juist weer Verder weg ipv dat ik langzaam weer bij kwam..
Bam!!!!
