Psyche
alle pijlers
Familielid depressief?
maandag 7 augustus 2017 14:11
Hallo dames,
Ik heb hier al eerder over gehad maar ik dacht om even een update te plaatsen over de huidige situatie. Mijn oudere zus van 30 jaar is depressief. Ik voel mij elke dag schuldig omdat ik het gevoel heb dat ik gewoon verder ga met mijn leven terwijl ik mijn zus in de ''steek' laat terwijl ik weet dat ik niks voor haar kan betekenen. Ik mis gewoon ook om een zus bij mij te hebben. Ik heb inmiddels bemoeizorg ingeschakeld maar het gaat in ieder geval tot oktober duren. Mijn zus heeft een lastig karakter, dominant, erg onzeker en instabiel. Zij is nu 30 wordt 31 in december en voor zover het er uitziet gaat zij richting niets. Zij zit diep in de schulden, geen man, geen kinderen en woont nog thuis bij mijn moeder, laatste tijd huilt ze erg veel en schreeuwt zij ook tegen mijn moeder, ze heeft geen vrienden en heeft niet gewerkt sinds 8 jaar, ze leeft van een uitkering.
Ik voel mij elke dag schuldig want ik weet niet hoe ik haar kan helpen, ik praat al 4 jaar niet meer met haar vanwege haar depressie, ik weet niet hoe ik tegen haar moet praten zonder dat ze schreeuwt of mij uitscheld. Dus ik had haar gelaten, soms denk ik had ik dat maar niet gedaan maarja zelf wist ik ook niet beter. Deze situatie heeft heel onze familie uit elkaar gedreven, de sfeer in dat huis is zo deprimerend en dood dat ikhet liefst ook niet meer langs ga. Ik dacht misschien eraan om een brief te schrijven naar mijn zus dat zij hulp moet accepteren maar mijn moeder zei dat zij alleen maar zou schreeuwen en gaat trippen en dat ik het gewoon moet laten. Hoe kan ik hier mee omgaan? zijn er mensen die ook mensen dichtbij hun die aan een depressie lijden en hoe gaan jullie daar mee om? Ik voel mij heeeeeel schuldig en ben bang dat zij een einde gaat maken aan haar leven.
Ik heb hier al eerder over gehad maar ik dacht om even een update te plaatsen over de huidige situatie. Mijn oudere zus van 30 jaar is depressief. Ik voel mij elke dag schuldig omdat ik het gevoel heb dat ik gewoon verder ga met mijn leven terwijl ik mijn zus in de ''steek' laat terwijl ik weet dat ik niks voor haar kan betekenen. Ik mis gewoon ook om een zus bij mij te hebben. Ik heb inmiddels bemoeizorg ingeschakeld maar het gaat in ieder geval tot oktober duren. Mijn zus heeft een lastig karakter, dominant, erg onzeker en instabiel. Zij is nu 30 wordt 31 in december en voor zover het er uitziet gaat zij richting niets. Zij zit diep in de schulden, geen man, geen kinderen en woont nog thuis bij mijn moeder, laatste tijd huilt ze erg veel en schreeuwt zij ook tegen mijn moeder, ze heeft geen vrienden en heeft niet gewerkt sinds 8 jaar, ze leeft van een uitkering.
Ik voel mij elke dag schuldig want ik weet niet hoe ik haar kan helpen, ik praat al 4 jaar niet meer met haar vanwege haar depressie, ik weet niet hoe ik tegen haar moet praten zonder dat ze schreeuwt of mij uitscheld. Dus ik had haar gelaten, soms denk ik had ik dat maar niet gedaan maarja zelf wist ik ook niet beter. Deze situatie heeft heel onze familie uit elkaar gedreven, de sfeer in dat huis is zo deprimerend en dood dat ikhet liefst ook niet meer langs ga. Ik dacht misschien eraan om een brief te schrijven naar mijn zus dat zij hulp moet accepteren maar mijn moeder zei dat zij alleen maar zou schreeuwen en gaat trippen en dat ik het gewoon moet laten. Hoe kan ik hier mee omgaan? zijn er mensen die ook mensen dichtbij hun die aan een depressie lijden en hoe gaan jullie daar mee om? Ik voel mij heeeeeel schuldig en ben bang dat zij een einde gaat maken aan haar leven.
maandag 7 augustus 2017 14:36
In jouw topic van twee jaar geleden stonden al veel adviezen:
psyche/moet-zij-opgenomen-worden/list_m ... 1#19225191
En in jouw topic over deze zus van januari dit jaar:
psyche/hoe-kan-ik-mijn-oudere-zus-helpe ... s/365485/1
Ze had toen hulp. Die is er inmiddels niet meer?
psyche/moet-zij-opgenomen-worden/list_m ... 1#19225191
En in jouw topic over deze zus van januari dit jaar:
psyche/hoe-kan-ik-mijn-oudere-zus-helpe ... s/365485/1
Ze had toen hulp. Die is er inmiddels niet meer?
anoniem_6363de79f0488 wijzigde dit bericht op 07-08-2017 15:01
23.18% gewijzigd
maandag 7 augustus 2017 14:42
Je moet je niet schuldig voelen. Het is haar leven en zij kiest ervoor om het op deze manier te leven.
Je zou haar wel een brief kunnen schrijven waarin je vertelt wat haar gedrag met jou doet, wat jou gevoelens zijn daarbij. Vanuit jezelf dus. Misschien geeft dat haar stof tot nadenken.
Als ze een einde maakt aan haar leven is dat haar beslissing, daar kan niemand iets aan doen en daar is ook niemand anders schuldig aan dan zijzelf.
Ik denk dat je het beter kunt proberen los te laten, hoe moeilijk dat ook is.
Je zou haar wel een brief kunnen schrijven waarin je vertelt wat haar gedrag met jou doet, wat jou gevoelens zijn daarbij. Vanuit jezelf dus. Misschien geeft dat haar stof tot nadenken.
Als ze een einde maakt aan haar leven is dat haar beslissing, daar kan niemand iets aan doen en daar is ook niemand anders schuldig aan dan zijzelf.
Ik denk dat je het beter kunt proberen los te laten, hoe moeilijk dat ook is.
maandag 7 augustus 2017 14:47
Iemand in mijn omgeving is zwaar depressief en was er waarschijnlijk niet meer geweest als ze geen hulp had gekregen. In eerste instantie was hulp krijgen tegen haar zin in ("ik ben niet depressief, laat me met rust, ik heb geen hulp nodig" en later "dat mens helpt me niet, ik wil die medicijnentroep niet"), maar tegenwoordig zijn de antidepressivia en psych haar beste vrienden. Letterlijk!
Zoek dus zeker hulp voor je zus! Ik weet zelf niet goed hoe, maar je huisarts zal je wel kunnen helpen.
Zoek dus zeker hulp voor je zus! Ik weet zelf niet goed hoe, maar je huisarts zal je wel kunnen helpen.
Live with what you cannot change.
maandag 7 augustus 2017 14:57
In het topic van vandaag van Novastar staan ook goede tips:
psyche/moeder-ongelukkig-en-wij-daardoo ... ges/388065
Wat vindt je therapeut ervan? Welke tips geeft zij jou allemaal?
psyche/moeder-ongelukkig-en-wij-daardoo ... ges/388065
Wat vindt je therapeut ervan? Welke tips geeft zij jou allemaal?
maandag 7 augustus 2017 15:04
Is echt moeilijk hoor, zulke mensen kunnen je ook uitstekend manipuleren.Mimi02 schreef: ↑07-08-2017 14:42Je moet je niet schuldig voelen. Het is haar leven en zij kiest ervoor om het op deze manier te leven.
Je zou haar wel een brief kunnen schrijven waarin je vertelt wat haar gedrag met jou doet, wat jou gevoelens zijn daarbij. Vanuit jezelf dus. Misschien geeft dat haar stof tot nadenken.
Als ze een einde maakt aan haar leven is dat haar beslissing, daar kan niemand iets aan doen en daar is ook niemand anders schuldig aan dan zijzelf.
Ik denk dat je het beter kunt proberen los te laten, hoe moeilijk dat ook is.
maandag 7 augustus 2017 15:04
Je schrijft: ' ik praat al 4 jaar niet meer met haar vanwege haar depressie, ik weet niet hoe ik tegen haar moet praten zonder dat ze schreeuwt of mij uitscheld. '
Dat iemand depressief is, is heel naar. Maar geen excuus om anderen uit te schelden of tegen ze te schreeuwen. Jullie houden het gedrag en de klachten van je zus in stand door alles van haar te accepteren onder het mom van "ze is depressief". Dat is lief bedoeld, maar helpt je zus niet. Integendeel. Ze voelt kennelijk zelf voorlopig geen enkele urgentie om hulp in te schakelen. En ja, ik had iemand nabij die jaren en jarenlang aan depressies leed. Mijn moeder. Die heb ik uiteindelijk gedwongen opgenomen gekregen, maar dat lukt (en maar goed ook op zich) alleen als iemand echt aantoonbaar een gevaar voor zichzelf of z'n omgeving is.
Jouw moeder zal grenzen moeten stellen. Zoals dat er niet tegen haar wordt geschreeuwd in haar eigen huis. Ik snap dat ze denkt dat ze haar dochter hiermee helpt, maar dat is niet zo. Ze helpt alleen haar destructieve gedrag in stand te houden.
Dat iemand depressief is, is heel naar. Maar geen excuus om anderen uit te schelden of tegen ze te schreeuwen. Jullie houden het gedrag en de klachten van je zus in stand door alles van haar te accepteren onder het mom van "ze is depressief". Dat is lief bedoeld, maar helpt je zus niet. Integendeel. Ze voelt kennelijk zelf voorlopig geen enkele urgentie om hulp in te schakelen. En ja, ik had iemand nabij die jaren en jarenlang aan depressies leed. Mijn moeder. Die heb ik uiteindelijk gedwongen opgenomen gekregen, maar dat lukt (en maar goed ook op zich) alleen als iemand echt aantoonbaar een gevaar voor zichzelf of z'n omgeving is.
Jouw moeder zal grenzen moeten stellen. Zoals dat er niet tegen haar wordt geschreeuwd in haar eigen huis. Ik snap dat ze denkt dat ze haar dochter hiermee helpt, maar dat is niet zo. Ze helpt alleen haar destructieve gedrag in stand te houden.
maandag 7 augustus 2017 15:28
Klopt, dat manipuleren is helaas heel herkenbaar voor mij. Het heeft tijd nodig om er helemaal los van te komen. Maar het is wel beter voor je.nicole6592 schreef: ↑07-08-2017 15:04Is echt moeilijk hoor, zulke mensen kunnen je ook uitstekend manipuleren.
maandag 7 augustus 2017 17:51
Ha TO,
Ik heb vandaag een soortgelijk topic gestart (psyche/moeder-ongelukkig-en-wij-daardoo ... #p27398142). Staan best handige adviezen in. Ik kan je helaas niet helpen, maar ben benieuwd hoe jij hier verder mee omgaat.
Ik heb vandaag een soortgelijk topic gestart (psyche/moeder-ongelukkig-en-wij-daardoo ... #p27398142). Staan best handige adviezen in. Ik kan je helaas niet helpen, maar ben benieuwd hoe jij hier verder mee omgaat.
maandag 7 augustus 2017 21:08
Ja moeilijk want mijn moeder blijft mijn zus beschermen, zoals ja je zus wilt gaan eten en de keuken gebruiken ga maar eerder naar huis, nee ik ga haar de brief niet geven want dan gaat ze schreeuwen, nee kom niet langs want dan ben ik niet thuis of nee zij wilt niet dat je langs komt want je zus wilt niet dat je langskomt als ik weg ben (terwijl ik daar was heb liggen) ik wil eigenlijk contact met mijn moeder verbreken want ik geef haar deels de schuld en heb geen zin meer om meer aan te horen wat mijn zus allemaal aanricht. Ik ben het zo zat he want dit heeft heel mijn jeugd afgespeeld, ik wou dat ik allang het contact had verbroken maar het blijft je moeder en ik was heel jong dan je durft je dat minder. Mijn had ook ervoor kunnen zorgen dat mijn zus uit huisgeplaatst kon worden maar dat heeft ze nooit echt gedaan. Mijn moeder is zelf ook niet echt een gelukkig persoon en heeft altijd voor mijn zus gekozen omdat zij zelf ook niet wit veranderen.NovaStar91 schreef: ↑07-08-2017 17:51Ha TO,
Ik heb vandaag een soortgelijk topic gestart (psyche/moeder-ongelukkig-en-wij-daardoo ... #p27398142). Staan best handige adviezen in. Ik kan je helaas niet helpen, maar ben benieuwd hoe jij hier verder mee omgaat.
dinsdag 8 augustus 2017 23:33
klopt maar misscien weet je ze niet beter, ik blijf mij schuldig, elke x als ik van iets geniet denk ik, was zij maar hier om dit ook te beleven.Mimi02 schreef: ↑07-08-2017 14:42Je moet je niet schuldig voelen. Het is haar leven en zij kiest ervoor om het op deze manier te leven.
Je zou haar wel een brief kunnen schrijven waarin je vertelt wat haar gedrag met jou doet, wat jou gevoelens zijn daarbij. Vanuit jezelf dus. Misschien geeft dat haar stof tot nadenken.
Als ze een einde maakt aan haar leven is dat haar beslissing, daar kan niemand iets aan doen en daar is ook niemand anders schuldig aan dan zijzelf.
Ik denk dat je het beter kunt proberen los te laten, hoe moeilijk dat ook is.
woensdag 9 augustus 2017 14:16
Nee maar het is en blijft je zus. Alleen ze luistert niet, ook al zal ik een brief schrijven naar haar, het zou misschien alles nog erger makenMoirenPhae schreef: ↑08-08-2017 23:38Voelt dat lekker om van het drama van een ander jouw drama te maken?
woensdag 9 augustus 2017 14:22
Waarom moet ze doen wat jij wil?nicole6592 schreef: ↑09-08-2017 14:16Nee maar het is en blijft je zus. Alleen ze luistert niet, ook al zal ik een brief schrijven naar haar, het zou misschien alles nog erger maken
En haar vragen wat zij wil en nodig heeft (het meest normale om te doen) gaat natuurlijk niet, aangezien je al 4 jaar niet tegen haar praat.
Gelukkig kan je klagen hoe schuldig jij je voelt en hoe zwaar dat is.
woensdag 9 augustus 2017 17:29
Soms denk ik laat iemand toch gaan. Als iemand hardnekkig ernstig depressief is, is hij of zij er dan wel bij gebaat om jarenlang ongelukkig te leven? Mededogen kan in mijn ogen ook zijn om iemand te laten gaan en niet tot verder psychisch lijden te veroordelen. (Maar dat is mijn persoonlijke visie, zonder iemand voor het hoofd te willen stoten)
woensdag 9 augustus 2017 19:34
En waarom zou ze naar jou moeten luisteren? Je lijkt wel een klein kind, jij moet doen wat ik zeg anders praat ik niet met je. Vind je het gek dat je zus niet meer tegen je wil praten of je in huis wil zonder je moeder. Ik zou je ook niet om me heen willen hebben. Jammer van je was. Dan koop je maar een wasmachine.nicole6592 schreef: ↑09-08-2017 14:16Nee maar het is en blijft je zus. Alleen ze luistert niet, ook al zal ik een brief schrijven naar haar, het zou misschien alles nog erger maken
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
woensdag 9 augustus 2017 22:40
Daar doet ze nooit aan. Helaas. Lullen tegen de muur. Hopelijk dringt haar therapeut beter tot haar door dan wij. Stevige psychische hulp kan dat hele gezin erg goed gebruiken.
woensdag 9 augustus 2017 23:15
Ik besloot niet meer met haar te praten niet omdat zij moest doen wat ik wilde, dat heb ik nooit op haar neergelegd, mijn broer en mijn zusje wel, ik praatte niet meer met haar omdat ik niet meer tegen dat negatieve attitude kon, ik besloot afstand te nemen en met andere mensen om te gaan. Zij heeft ook haarzelf uit mijn fotoalbum geknipt, mijn fotoalbum die ik al had sinds mijn 3de mijn fotoalbum was heel belangrijk voor mij en ik dacht bij mijzelf waarom knip jij en verpest jij mijn enige baby fotos en jeugdfotos? toen was ik echt klaar met haar, in plaats van mij confronteren waarom ze niet blij was, gaat ze mijn enige fotos verpesten, ik heb geen zus en heb dat geaccepteerd, maar dat is echt moeilijk, ik heb voor de rest geen jeugdvrienden mijn broers en zussen zijn de enigste personen die ik ken sinds mijn jeugd
