Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
donderdag 22 augustus 2019 17:24
Zit mezelf vandaag zo in de weg, ben er beetje door van slag. Ik heb net boodschappen gedaan, wat al niet mijn favoriete bezigheid is, voor mijn gevoel was het zo druk en al dat gepraat het kwam zo op mij af. Nu op de bank, heb een soort van "ik moet huilen gevoel" en ik ga van alles voelen door de spanning.
En ik heb zulke goede weken achter de rug gehad.
Hoe is het met iedereen?
En ik heb zulke goede weken achter de rug gehad.
Hoe is het met iedereen?
donderdag 22 augustus 2019 22:11
Ah Vlinder wat vervelend! Begrijp heel goed wat je bedoelt, al die prikkels! Ik heb er ook al een paar dagen last van. Hoofdpijn, duizelig, raar in mijn hoofd, overgevoelig voor licht en bepaalde patronen in stof bijvoorbeeld. En voor geluiden. Om gek van te worden! Daarnaast voel ik me heel moe, lamlendig. Zonde van dit mooie weer! Ik probeer er wel af en toe op uit te gaan nu ik geen werk meer heb om toch een beetje in mijn ritme te blijven. Merk dat ik me in de middag sterker voel, dus daar maak ik dan maar gebruik van. Ik hoop dat je je snel minder huilerig voelt. Meestal is dat maar tijdelijk. Als er geen directe aanleiding voor is zijn het stemmingswisselingen door hormonen misschien. Sporten of naar buiten gaan helpt dan wel, want dan maak je dopamine aan. ![🙂]()
libe wijzigde dit bericht op 22-08-2019 22:14
0.26% gewijzigd
Do you want to be right?
Or happy?
donderdag 22 augustus 2019 22:13
dinsdag 27 augustus 2019 15:11
Hi hoe gaat t met iedereen?
Vlinder, alweer een beetje beter?
En libe, kun je je ritme wat aanhouden zonder je werk?
En met de rest?
Hier gaat t eigenlijk best ok. Ik had me voorgenomen om meer dingen te gaan doen, en dat is gelukt. 2x naar strand geweest (op de fiets), we hebben een bootje gehuurd en gevaren met mijn ouders en nog ergens gegeten!!! Dus heel trots. Maar vandaag minder. De hitte trek ik slecht. Ik was vannacht duizelig en dat is echt een angst dingetje. Net boodschappen gedaan maar daarna helemaal bleh...
Hopelijk is t snel over en kunnen we weer gewoon naar buiten!
Vlinder, alweer een beetje beter?
En libe, kun je je ritme wat aanhouden zonder je werk?
En met de rest?
Hier gaat t eigenlijk best ok. Ik had me voorgenomen om meer dingen te gaan doen, en dat is gelukt. 2x naar strand geweest (op de fiets), we hebben een bootje gehuurd en gevaren met mijn ouders en nog ergens gegeten!!! Dus heel trots. Maar vandaag minder. De hitte trek ik slecht. Ik was vannacht duizelig en dat is echt een angst dingetje. Net boodschappen gedaan maar daarna helemaal bleh...
Hopelijk is t snel over en kunnen we weer gewoon naar buiten!
dinsdag 3 september 2019 00:08
Wat een slechte avond, vandaag telefonisch contact gehad met een collega aangezien ik een keer langs wil gaan op het werk. Hoe niet welkom kan ik mij voelen zeg! Wij hebben samen de zaak 4 jaar gedraaid en nu vertelde zij ivm nieuwe collega wederom weer dat er geen uren meer zijn voor mij. Ik ben 10 maanden uit roulatie en heb me altijd 200% ingezet. In wat voor wespennest kom ik terecht ook wat collega's op afstand betreft. En weg is mijn posiviteit voor het behalen van dit doel.
dinsdag 3 september 2019 08:39
Hey, vlinder wat naar. ![😓]()
Word je gewoon aan de kant gezet na al die jaren. Echt heel vervelend! Misschien kun je dan maar beter op zoek gaan naar wat anders ipv met die mensen te blijven werken die je zo behandelen. Sterkte.
Hoe gaat het met jou Kaatje? Gelukkig is het nu niet meer zo warm!
Met mij gaat het gelukkig een stuk beter! Ik heb nog wel slechte nachten waarin ik veel wakker lig en vannacht had ik veel last van brandend maagzuur. Maar omdat ik dan de volgende dag niet hoef te werken, ben ik veel minder gestressed. Overdag heb ik me gelukkig nog niet verveeld. We zijn ook begonnen met proberen zwanger te raken, wat ik heel erg spannend vind en ergens ook wel tegenop zie. Maar omdat ik nu wat meer rust heb, kan ik het beter relativeren. Ik vind het alleen wel jammer dat de zomer bijna voorbij is, want ik kan erg genieten van het mooie weer.
Word je gewoon aan de kant gezet na al die jaren. Echt heel vervelend! Misschien kun je dan maar beter op zoek gaan naar wat anders ipv met die mensen te blijven werken die je zo behandelen. Sterkte.Hoe gaat het met jou Kaatje? Gelukkig is het nu niet meer zo warm!
Met mij gaat het gelukkig een stuk beter! Ik heb nog wel slechte nachten waarin ik veel wakker lig en vannacht had ik veel last van brandend maagzuur. Maar omdat ik dan de volgende dag niet hoef te werken, ben ik veel minder gestressed. Overdag heb ik me gelukkig nog niet verveeld. We zijn ook begonnen met proberen zwanger te raken, wat ik heel erg spannend vind en ergens ook wel tegenop zie. Maar omdat ik nu wat meer rust heb, kan ik het beter relativeren. Ik vind het alleen wel jammer dat de zomer bijna voorbij is, want ik kan erg genieten van het mooie weer.
Do you want to be right?
Or happy?
woensdag 4 september 2019 08:48
He vlinder dat is ook balen dat je collega je zo behandeld na al je inzet. Ik kan me voorstellen dat je je niet meer welkom voelt. Heb je enig oude waarom zij/ hij zo tegen je doet? Snapt ze wat er met je is? Misschien kun je haar eens vragen waarom ze zich zei gedraagt. Je bent nu toch ziek gemeld? Is je werkgever dank niet verplicht om mee te werken aan je reïntegratie?
Libe ik snap dat het een prettig gevoel is dat je niet hoeft te werken. Geen stress van hoe je de dag moet doorkomen. Misschien af en toe een dutje overdag.... en zeker spannend oom zwanger proberen te worden! Waar zie jee tegenop? De zwangerschap zelf of meer de baby zelf. Je schreef al dat je bang ben dat je misschien niet kan helpen op school enzo. Nou veel plezier met zwanger proberen te worden
Hier gaat t oké . slaap weer slecht maar dat heb ik wel vaker een periode. Vandaag gaat onze dochter naar de middelbare school... Ik was geloof ik meer gespannen dan zij.. ze heeft er zin in, heeft al afgesproken met klasgenoten die ze op een introductie middag had laten kennen om nog even de naar de markt te gaan na school, dus die was er klaar voor. Zoon ging ook weer naar school (3e middelbare), maar die had minder zin.. op t laatste moment nog van alles kwijt (mijn schuld) en veel te laat weg. Dus dat wordt heel hard fietsen of de eerste dag te laat..
Nou ik ga rustig aan doen na alweer een hele slechte onrustige nacht.
Libe ik snap dat het een prettig gevoel is dat je niet hoeft te werken. Geen stress van hoe je de dag moet doorkomen. Misschien af en toe een dutje overdag.... en zeker spannend oom zwanger proberen te worden! Waar zie jee tegenop? De zwangerschap zelf of meer de baby zelf. Je schreef al dat je bang ben dat je misschien niet kan helpen op school enzo. Nou veel plezier met zwanger proberen te worden
Hier gaat t oké . slaap weer slecht maar dat heb ik wel vaker een periode. Vandaag gaat onze dochter naar de middelbare school... Ik was geloof ik meer gespannen dan zij.. ze heeft er zin in, heeft al afgesproken met klasgenoten die ze op een introductie middag had laten kennen om nog even de naar de markt te gaan na school, dus die was er klaar voor. Zoon ging ook weer naar school (3e middelbare), maar die had minder zin.. op t laatste moment nog van alles kwijt (mijn schuld) en veel te laat weg. Dus dat wordt heel hard fietsen of de eerste dag te laat..
Nou ik ga rustig aan doen na alweer een hele slechte onrustige nacht.
woensdag 4 september 2019 13:41
Kaatje, is de reden dat je slechte nachten hebt, dat je kinderen weer naar school gaan en de indirecte onrust dat het bij je geeft? Ik kan mij nog zo herinneren de periode dat mijn kind op de middelbare school zat. Ik rende overal achterna, huiswerk, op tijd slapen, opstaan, slaapkamer 1 grote chaos en kindlief relax alles op het laatste moment doen.
Collega heeft helemaal niks te zeggen maar collega doet al jaren of ze iets te zeggen heeft. En altijd halve situaties vertellen. En ik wist al van mijn vertrouwenspersoon binnen het bedrijf dat er iemand was aangenomen om mijn uren op te vangen. Maar er werd duidelijk gezegd door vertrouwenspersoon, maanden terug, dat het geen consequenties had voor mij. Maar het voelt voor mij momenteel niet goed, na gesprek met collega ben ik weer 5 stappen achteruit gegaan. Het werk voelt niet aan als een veilige omgeving.
Collega heeft helemaal niks te zeggen maar collega doet al jaren of ze iets te zeggen heeft. En altijd halve situaties vertellen. En ik wist al van mijn vertrouwenspersoon binnen het bedrijf dat er iemand was aangenomen om mijn uren op te vangen. Maar er werd duidelijk gezegd door vertrouwenspersoon, maanden terug, dat het geen consequenties had voor mij. Maar het voelt voor mij momenteel niet goed, na gesprek met collega ben ik weer 5 stappen achteruit gegaan. Het werk voelt niet aan als een veilige omgeving.
donderdag 5 september 2019 10:19
Kaatje, ik zie voornamelijk op tegen de zwangerschap en de bevalling. Zorgen over wanneer de baby er is heb ik nu nog niet zo erg, maar ik ben wel bang dat ik dan niet meer slaap.
Het begin van het schooljaar is altijd een spannende tijd! Kan me voorstellen dat dit bij jou ook de nodige spanningen oplevert.
Ik loop al 4 dagen met een brok in mijn keel/globusgevoel. Mijn keel staat strak en ik heb het gevoel dat ik ervan moet kokhalzen. Word er ontzetten nerveus van.![😳]()
iemand die deze klacht herkent?
Het begin van het schooljaar is altijd een spannende tijd! Kan me voorstellen dat dit bij jou ook de nodige spanningen oplevert.
Ik loop al 4 dagen met een brok in mijn keel/globusgevoel. Mijn keel staat strak en ik heb het gevoel dat ik ervan moet kokhalzen. Word er ontzetten nerveus van.
iemand die deze klacht herkent?
Do you want to be right?
Or happy?
maandag 9 september 2019 14:16
Libe, ik voelde me tijdens mijn zwangerschappen juist heel goed. Misschien dat je onder invloed van hormonen je juist beter gaat voelen. Ik vond het allemaal wel spannend omdat ik me heel verantwoordelijk voelde en je zo weinig controle heb over wat er allemaal in je gebeurd. Bevalling is geen pretje, maar ook daar groei je naartoe tijdens je zwangerschap.
Dat gevoel van een brok in je keel, heb ik zelf nooit, maar ik ken wel mensen die dit hebben. Ik weet helaas niet wat je eraan kan doen.. succes
Vlinder hoe gaat t nu met je?
Hier gaat t zijn gangetje. Kinderen naar school en ik hen wel het gevoel dat ik t los kan laten. Dus de spanning die ik vorige week voelde, is gelukkig aardig weg!
Dat gevoel van een brok in je keel, heb ik zelf nooit, maar ik ken wel mensen die dit hebben. Ik weet helaas niet wat je eraan kan doen.. succes
Vlinder hoe gaat t nu met je?
Hier gaat t zijn gangetje. Kinderen naar school en ik hen wel het gevoel dat ik t los kan laten. Dus de spanning die ik vorige week voelde, is gelukkig aardig weg!
dinsdag 10 september 2019 17:01
Hey Kaatje, gelukkig kun je het nu een beetje loslaten dat je kinderen naar school zijn. Alles went. ![🙂]()
Hoe houd jij jezelf bezig gedurende de dag? Ik merk dat ik nu door niet meer te werken, wel wat passiever aan het worden ben. Ik heb nog steeds last van die brok in mijn keel helaas. En ook al is dat een vrij onschuldige klacht, ik heb daardoor (en door mijn angststoornis) weinig zin om dingen te ondernemen. Wat ik nu doe: koken, boodschappen, poetsen thuis, mijn ouders bezoeken, fietsen met mijn moeder en 1x per week sporten samen met mijn man. Maar die is ook erg druk met zijn fulltime baan. Ik voel me vaak niet lekker en vooral dingen ondernemen in de ochtend gaat lastig omdat ik dan meer onrust heb. Ik heb verder geen vriendinnen om mee af te spreken en heb daar ook niet zo'n behoefte aan, want dat levert weer verplichtingen op. Gelukkig vermaak ik me in de weekenden in het algemeen wel goed.
Ik ben benieuwd hoe ik mij hormonaal ga voelen als ik zwanger ben! Zou fijn zijn als het net als bij jou is Kaatje.![🙂]()
Hoe houd jij jezelf bezig gedurende de dag? Ik merk dat ik nu door niet meer te werken, wel wat passiever aan het worden ben. Ik heb nog steeds last van die brok in mijn keel helaas. En ook al is dat een vrij onschuldige klacht, ik heb daardoor (en door mijn angststoornis) weinig zin om dingen te ondernemen. Wat ik nu doe: koken, boodschappen, poetsen thuis, mijn ouders bezoeken, fietsen met mijn moeder en 1x per week sporten samen met mijn man. Maar die is ook erg druk met zijn fulltime baan. Ik voel me vaak niet lekker en vooral dingen ondernemen in de ochtend gaat lastig omdat ik dan meer onrust heb. Ik heb verder geen vriendinnen om mee af te spreken en heb daar ook niet zo'n behoefte aan, want dat levert weer verplichtingen op. Gelukkig vermaak ik me in de weekenden in het algemeen wel goed. Ik ben benieuwd hoe ik mij hormonaal ga voelen als ik zwanger ben! Zou fijn zijn als het net als bij jou is Kaatje.
Do you want to be right?
Or happy?
dinsdag 10 september 2019 18:26
Kaatje, wat fijn dat je het nu los kunt laten, iets wat spanning geeft kan zo een onrust geven in hoofd en lijf. Hoe ervaren je kinderen een nieuw begin van het schooljaar, gaat het goed?
Libe, ik herken het stuk van thuis zijn. De ene dag onderneem ik dingen en de andere dag ben ik zo futloos. Het laatste komt meer omdat ik sinds vorige week het gevoel hebt dat alle energie uit mij is getrokken. Veel last van spanning en erg emotioneel. Zat zelf te twijfelen om een oxzapam in te nemen maar dat wil en durf ik niet meer. Heb net rescue druppels gehaald en ingenomen, hopelijk help het.
Voelen jullie je ook wel is eenzaam, hierin?
Ik baal er zo van ook boos op mezelf dat ik het gevoel weer zo binnenlaat. Had niet naar de zaak moeten gaan maar dat is voor nu een leerproces dat ik geen doelen moet stellen waar ik niet echt aan toe ben. Ik liep weer te hard, dat is ook mijn valkuil, omdat de goede momenten overheerste.
Hoe is het met Jullie?
Libe, ik herken het stuk van thuis zijn. De ene dag onderneem ik dingen en de andere dag ben ik zo futloos. Het laatste komt meer omdat ik sinds vorige week het gevoel hebt dat alle energie uit mij is getrokken. Veel last van spanning en erg emotioneel. Zat zelf te twijfelen om een oxzapam in te nemen maar dat wil en durf ik niet meer. Heb net rescue druppels gehaald en ingenomen, hopelijk help het.
Voelen jullie je ook wel is eenzaam, hierin?
Ik baal er zo van ook boos op mezelf dat ik het gevoel weer zo binnenlaat. Had niet naar de zaak moeten gaan maar dat is voor nu een leerproces dat ik geen doelen moet stellen waar ik niet echt aan toe ben. Ik liep weer te hard, dat is ook mijn valkuil, omdat de goede momenten overheerste.
Hoe is het met Jullie?
woensdag 11 september 2019 08:54
Hey Vlinder, wat vervelend dat jij je nu zo voelt! Ik herken dit gevoel van extreme futloosheid in combinatie met angst en spanning ook. Soms zijn hormonen of slechte nachtrust de oorzaak. En soms is het fijn om juist iets actiefs te gaan doen dan, zodat het over gaat. Snap wel dat je je nu zo voelt ivm je werk. Ik had dat een paar weken geleden ook toen mijn baan stopte. Probeer het los te laten als je er niets aan kunt veranderen. (Makkelijker gezegd dan gedaan) Ik slikte daar ook wel valeriaan voor soms, maar daarmee ben ik gestopt ivm maagklachten. Ben zelf ook wel benieuwd naar de rescue spray. Heeft het geholpen?
Ik was gisteravond alleen thuis en ben bij mijn buurvrouw op bezoek geweest (ze wonen er pas net). En dat was best gezellig! Het was een beetje een spontane actie omdat ik daar iets moest afgeven. Dus ik had me geen zorgen gemaakt van tevoren. Vaak gaan de dingen dan het beste.
Ik was gisteravond alleen thuis en ben bij mijn buurvrouw op bezoek geweest (ze wonen er pas net). En dat was best gezellig! Het was een beetje een spontane actie omdat ik daar iets moest afgeven. Dus ik had me geen zorgen gemaakt van tevoren. Vaak gaan de dingen dan het beste.
Do you want to be right?
Or happy?
woensdag 11 september 2019 11:11
Libe, ik heb rescue druppels 4 druppels per keer en dat mag ik door de dag naar behoefte innemen. Ben bijna geneigd om het flesje in 1 keer op te drinken 
zonder gekkigheid, ik slik ook 1 keer per dag halve paracetamol erbij en dan kalmeer ik iets. Ik weet dat ik het gevoel moet loslaten. Vandaag had ik een afspraak met een kennis maar heb het verschoven naar vrijdag.
En inderdaad zijn de onverwachte dingen vaak relaxer omdat er dan geen tijd is om erover na te denken en dan kan ik ook meer genieten.
Ik heb mij voorgenomen om eind van de middag een wandeling te doen.
Hebben jullie mensen om je heen waar mee je kan praten als het hoog zit. Ik ben bijna 8 maanden verder en praat er niet echt over behalve mijn fam. Niet dat het geuit is maar krijg het gevoel dat ik er niet meer over kan praten terwijl ik momenten heb dat het diep zit, de angst een onbestemd gevoel, de eenzaamheid in mijn emoties.
zonder gekkigheid, ik slik ook 1 keer per dag halve paracetamol erbij en dan kalmeer ik iets. Ik weet dat ik het gevoel moet loslaten. Vandaag had ik een afspraak met een kennis maar heb het verschoven naar vrijdag.En inderdaad zijn de onverwachte dingen vaak relaxer omdat er dan geen tijd is om erover na te denken en dan kan ik ook meer genieten.
Ik heb mij voorgenomen om eind van de middag een wandeling te doen.
Hebben jullie mensen om je heen waar mee je kan praten als het hoog zit. Ik ben bijna 8 maanden verder en praat er niet echt over behalve mijn fam. Niet dat het geuit is maar krijg het gevoel dat ik er niet meer over kan praten terwijl ik momenten heb dat het diep zit, de angst een onbestemd gevoel, de eenzaamheid in mijn emoties.
woensdag 11 september 2019 11:39
Libe je vraag over hoe ik mijn dag doorkomt kan ik moeilijk beantwoorden, want dat is zo verschillend. Ik werk 3 dagdelen en daarna doe ik wat in het huis, komen mijn kinderen thuis dat soort zaken. Op mijn vrije dagen spreek ik soms wat af, maar het is zo verschillend hoe ik me dan voel. Soms helemaal futloos en gespannen, soms helemaal prima. Ik probeer mijn dag niet teveel te laten beïnvloeden door mijn stemming... maar dat is lastig.
De spanning die verplichtingen oproept herken ik ook maar al te goed, dus spontaan iets gaan doen werkt voor mij ook goed.
Ik heb wel mensen om me heen die het weten, die ik altijd mag bellen of waar ik langs kan gaan. Maar na al die jaren voelt het soms zo nutteloos om t te zeggen. Het is altijd hetzelfde.. Ik voel me niet goed.. Ik weet niet hoe dat komt. Mensen willen graag een oplossing geven of een oorzaak vinden maar die is er niet. Dus nu geef ik t wel aan als ik me niet goed voel, maar zeg meestal dat ik t er verder niet over wil hebben. Het maakt t soms erger als ik er aandacht aan geef. Maar het gevoel van eenzaamheid en er alleen in staan heb ik ook. Soms heb ik me echt door de dag heen geworsteld, heb alles gedaan wat ik me had voorgenomen en dan komt bv mijn man thuis en ben ik heel trots op mezelf en dan krijg ik daar geen waardering voor. Hij zei laatst dat hij t eigenlijk alweer zo vanzelfsprekend vindt dat ik me weer oké voel, dat hij soms niet snapt hoe moeilijk zo'n dag kan zijn geweest en hoe hard ik gewerkt heb. En dat voelt wel eens eenzaam al weet ik ook wel dat het voor iemand die hier geen last van heeft, heel moeilijk voor te stellen is, hoe zwaar t kan zijn.
Vlinder zo balen dat je door je bezoek aan je werk weer zo in de spanning zit. Maar weet je, je hebt t geprobeerd en weet nu dat je er niet aan toe ben. Wees maar aardig voor jezelf.
Gelukkig slaap ik weer goed, ik luister naar een youtube meditatie van yoga nidra en echt ik van er goed mee in slaap (Is ook vrij saai).
Kinderen zijn weer beetje gewend op school. Onze dochter is net op de middelbare begonnen maar heeft gelijk een paar vriendinnen gevonden, dus die is helemaal blij. Onze zoon doet steunend en zuchtend zijn huiswerk, dus ik bemoei me er niet mee(mag ik niet meer tot de herfstvakantie). Nou goede woensdag voor jullie.
De spanning die verplichtingen oproept herken ik ook maar al te goed, dus spontaan iets gaan doen werkt voor mij ook goed.
Ik heb wel mensen om me heen die het weten, die ik altijd mag bellen of waar ik langs kan gaan. Maar na al die jaren voelt het soms zo nutteloos om t te zeggen. Het is altijd hetzelfde.. Ik voel me niet goed.. Ik weet niet hoe dat komt. Mensen willen graag een oplossing geven of een oorzaak vinden maar die is er niet. Dus nu geef ik t wel aan als ik me niet goed voel, maar zeg meestal dat ik t er verder niet over wil hebben. Het maakt t soms erger als ik er aandacht aan geef. Maar het gevoel van eenzaamheid en er alleen in staan heb ik ook. Soms heb ik me echt door de dag heen geworsteld, heb alles gedaan wat ik me had voorgenomen en dan komt bv mijn man thuis en ben ik heel trots op mezelf en dan krijg ik daar geen waardering voor. Hij zei laatst dat hij t eigenlijk alweer zo vanzelfsprekend vindt dat ik me weer oké voel, dat hij soms niet snapt hoe moeilijk zo'n dag kan zijn geweest en hoe hard ik gewerkt heb. En dat voelt wel eens eenzaam al weet ik ook wel dat het voor iemand die hier geen last van heeft, heel moeilijk voor te stellen is, hoe zwaar t kan zijn.
Vlinder zo balen dat je door je bezoek aan je werk weer zo in de spanning zit. Maar weet je, je hebt t geprobeerd en weet nu dat je er niet aan toe ben. Wees maar aardig voor jezelf.
Gelukkig slaap ik weer goed, ik luister naar een youtube meditatie van yoga nidra en echt ik van er goed mee in slaap (Is ook vrij saai).
Kinderen zijn weer beetje gewend op school. Onze dochter is net op de middelbare begonnen maar heeft gelijk een paar vriendinnen gevonden, dus die is helemaal blij. Onze zoon doet steunend en zuchtend zijn huiswerk, dus ik bemoei me er niet mee(mag ik niet meer tot de herfstvakantie). Nou goede woensdag voor jullie.
woensdag 11 september 2019 15:05
Hoi Kaatje, ik vind dat je ondanks alles een mooie indeling hebt gevonden van je tijd. Het lijkt wel in balans zo, zeker met een gezin erbij.
Dat wat je beschrijft over je vaak niet goed voelen en hoe je omgeving daarop reageert is voor mij heel erg herkenbaar. Mijn man en familie hebben inmiddels wel min of meer geaccepteerd dat ik me vaak niet goed voel en mijn moeder zegt altijd dat het vanzelf wel weer over gaat. Mijn vader heeft daar altijd meer moeite mee en hij wil vaak oplossingen zoeken voor het probleem. Ik durf om die reden bijna niet meer naar de huisarts, ook al bedoelt ze het hartstikke goed. Ze blijft me maar constant allemaal therapieën aanraden. Ook op het werk is het ook vaak lastig. Collega's schrikken vaak enorm als je zegt dat je je niet goed voelt en dat je even naar buiten moet. En dan blijven ze maar herhalen of het wel weer gaat... wat mijn klachten alleen maar weer versterkt! En leg dan maar eens uit wat de oorzaak is. Ik denk dat ze me vaak raar vinden daardoor.
Dat wat je beschrijft over je vaak niet goed voelen en hoe je omgeving daarop reageert is voor mij heel erg herkenbaar. Mijn man en familie hebben inmiddels wel min of meer geaccepteerd dat ik me vaak niet goed voel en mijn moeder zegt altijd dat het vanzelf wel weer over gaat. Mijn vader heeft daar altijd meer moeite mee en hij wil vaak oplossingen zoeken voor het probleem. Ik durf om die reden bijna niet meer naar de huisarts, ook al bedoelt ze het hartstikke goed. Ze blijft me maar constant allemaal therapieën aanraden. Ook op het werk is het ook vaak lastig. Collega's schrikken vaak enorm als je zegt dat je je niet goed voelt en dat je even naar buiten moet. En dan blijven ze maar herhalen of het wel weer gaat... wat mijn klachten alleen maar weer versterkt! En leg dan maar eens uit wat de oorzaak is. Ik denk dat ze me vaak raar vinden daardoor.
Do you want to be right?
Or happy?
woensdag 11 september 2019 15:08
zondag 15 september 2019 12:05
Mag ik ook weer even aanhaken?Vlin02der schreef: ↑22-08-2019 17:24Zit mezelf vandaag zo in de weg, ben er beetje door van slag. Ik heb net boodschappen gedaan, wat al niet mijn favoriete bezigheid is, voor mijn gevoel was het zo druk en al dat gepraat het kwam zo op mij af. Nu op de bank, heb een soort van "ik moet huilen gevoel" en ik ga van alles voelen door de spanning.
En ik heb zulke goede weken achter de rug gehad.
Hoe is het met iedereen?
Dit gevoel had ik vanmorgen op de sportschool en liep met zo'n rot gevoel naar huis...
Ik zit momenteel met duizeligheid en kon niet alles meedoen in de les, de muziek kwam ook heel hard binnen enz.
Na de les vroeg iemand hoe het ging en zag nog een oude bekende en dan komt ook weer die sociale angst om de hoek kijken... Ik overdenk dan heel erg wat ik wel en niet zeg... vertelde dat ik duizelig was en niet alles mee kon doen en dat ik daarvan baalde enz.
En dan loop ik naar huis en ben ik zo boos en teleurgesteld dat ik het niet anders heb aangepakt en mezelf voor mijn gevoel weer zo heb lopen verantwoorden. Ik hoef dat namelijk helemaal niet tegen haar te zeggen.
Boeien dat ik niet alles mee kon doen, waarom heb ik dan het idee dat ik dat uit moet leggen. En dan baal ik dat ik geen gedag meer heb gezegd in alle drukte tegen een hele aardige vrouw waar ik weleens mee klets
Zo vermoeiend....
Dat zijn dan zoveel prikkels even bij elkaar dat het even teveel is ofzo en in mijn hoofd werd het echt even een chaos.
Herkenbaar voor iemand? Of misschien tips om niet zo streng te zijn naar mezelf en mezelf minder te verantwoorden?
zondag 15 september 2019 12:24
Ook herkenbaar wat je schrijft Kaatje, ik vind het lastig om een balans te vinden in wel of niet erover praten.
Soms maakte het inderdaad alleen maar erger.
Op vrijwilligers werk probeer ik wel open te zijn maar dat heeft ook weer een keerzijde, want mensen gaan dan ook vaak vragen hoe het gaat en daardoor blijf ik ook weer in een bepaalde modus hangen en dan wil ik ook niet. Alsof ik daardoor ook nooit in mijn kracht sta, maar altijd in mijn angst/emoties zit.
Ik schrijf ook mee in het depressie topic omdat er dingen door elkaar heen lopen maar echt, wat zou ik me graag weer gewoon goed voelen en mijn leven leiden, zonder dat mijn angst en depressies centraal staan. Heb ook vaak allerlei kwalen wat het ook allemaal niet makkelijker maakt.
Het voert gewoon enorm de boventoon de laatste tijd en ik weet niet hoe ik dat anders moet doen of hoe ik me toch nog happy kan voelen.
Soms maakte het inderdaad alleen maar erger.
Op vrijwilligers werk probeer ik wel open te zijn maar dat heeft ook weer een keerzijde, want mensen gaan dan ook vaak vragen hoe het gaat en daardoor blijf ik ook weer in een bepaalde modus hangen en dan wil ik ook niet. Alsof ik daardoor ook nooit in mijn kracht sta, maar altijd in mijn angst/emoties zit.
Ik schrijf ook mee in het depressie topic omdat er dingen door elkaar heen lopen maar echt, wat zou ik me graag weer gewoon goed voelen en mijn leven leiden, zonder dat mijn angst en depressies centraal staan. Heb ook vaak allerlei kwalen wat het ook allemaal niet makkelijker maakt.
Het voert gewoon enorm de boventoon de laatste tijd en ik weet niet hoe ik dat anders moet doen of hoe ik me toch nog happy kan voelen.
zondag 15 september 2019 22:08
Hé yesss natuurlijk mag je hier mee schrijven. Duizeligheid is bij mij ook echt een trigger.. het overheerst bijna alles en ik kan het niet negeren of het er gewoon laten zijn. Dus in de sportschool, in de ochtend en groepsles op muziek doen... echt super knap. Dat je dan niet alles mee kan doen lijkt me heel normaal. Maar dat je je daarvoor gaat verontschuldigen en je je daar later stom over voelt, herken ik ook. Ik heb die neiging ook, als ik ergens ben een ik voel me niet zo goed, ga ik soms me excuseren dat ik me niet zo hoofd voel en bla bla bla en dan hoor ik mezelf 'wauwelen' (zo voel ik dat) maar ik kan t niet stoppen. En daarna voel ik me stom dat ik me zo heb laten kennen, en neem me voor de volgende keer voor om dat niet meer te doen... tot de volgende keer komt en ik precies hetzelfde doe. Ik heb bekaf geen tips over hoe je minder streng kan zijn, maar je bedenken hoe knap het is dat je die les gedaan heb, is misschien een goed begin. En dan elke keer als je hoofd gaat denken aan wat je anders had willen doen, terug gaan naar wat wel goed ging en waar je trots op ben.
Wat je schrijft over die keerzijde van open zijn vind ik heel treffend. Ik denk wel eens dat ik mezelf daarmee tekort doe door dit steeds te benoemen. we hebben sinds kort een stagiair op werk, hele jonge gozer toen dacht ik.. wat nou als ik angst of paniek krijg.. of moet huilen op werk? Dus ik heb m al snel vertelt over mijn klachten, om m voor te bereiden of mezelf in te dekken. Achteraf ook weer spijt van.. dan denk ik, deze klachten is toch niet wat mij maakt wie ik ben.. waarom er dan zo de nadruk op leggen?
Nou mensen, fijne nieuwe week allemaal!
Wat je schrijft over die keerzijde van open zijn vind ik heel treffend. Ik denk wel eens dat ik mezelf daarmee tekort doe door dit steeds te benoemen. we hebben sinds kort een stagiair op werk, hele jonge gozer toen dacht ik.. wat nou als ik angst of paniek krijg.. of moet huilen op werk? Dus ik heb m al snel vertelt over mijn klachten, om m voor te bereiden of mezelf in te dekken. Achteraf ook weer spijt van.. dan denk ik, deze klachten is toch niet wat mij maakt wie ik ben.. waarom er dan zo de nadruk op leggen?
Nou mensen, fijne nieuwe week allemaal!
maandag 16 september 2019 17:52
Welkom Yess. wees trots op jezelf, sporten in een groep met muziek, je doet het ondanks alle prikkels en gedachten echt goed van jou.
Wat openheid betreft dat vind ik ook heel moeilijk, ik hou het bij een aantal mensen waar ik mij veilig bij voel. En bij anderen praat ik er heel nonchalant over dan wil ik het voor de ander niet te zwaar maken maar ook voor mezelf.
Ik had vorige week veel spanning en angst daardoor ook duizelig. Vanaf vrijdag heb ik weer wat controle over mijn emoties en dan voel ik mij weer zo licht als een veertje.
Fijne avond iedereen.
Wat openheid betreft dat vind ik ook heel moeilijk, ik hou het bij een aantal mensen waar ik mij veilig bij voel. En bij anderen praat ik er heel nonchalant over dan wil ik het voor de ander niet te zwaar maken maar ook voor mezelf.
Ik had vorige week veel spanning en angst daardoor ook duizelig. Vanaf vrijdag heb ik weer wat controle over mijn emoties en dan voel ik mij weer zo licht als een veertje.
Fijne avond iedereen.
