Angststoornis

19-08-2017 11:44 3089 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)

4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.

Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.

Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
Libe dat holter onderzoek heb ik gehad. Ik had ook elecroden op mijn lijf en een soort kastje om mijn nek. Elke keer als ik een overslag voelde, kon ik ergens op drukken. Ik had m een week (was bang dat er geen overslagen zouden komen als ik dat kastje droeg). Ik heb heel vaak gedrukt. Ze konden de overslagen zien, maar zagen ook dat t onschuldig was. Dus mij heeft t echt geholpen omdat ik er minder angstig was omdat ik wist t bidder ernstig was (blijft een rotgevoel, dat helaas wel)..
Dat slapen met t kastje was ook geen probleem, dus misschien toch t overwegen waard?
Alle reacties Link kopieren
Sorry als ik ook niet op iedereen reageer...
Ik lees wel alles :)

Snap het helemaal Libe met die lange reistijd, ik zou dat ook niet trekken.
Alleen maar goed dat je dat van jezelf weet, hopelijk vind je gauw iets wat wat dichterbij huis is, reistijd kan zo opbreken, zeker als je dan al een lange dag hebt gehad.

Wat betreft medicatie, ik twijfel daar ook al zo lang over..
Ik zou het liefst iets natuurlijks slikken, ik slik nu niks... Alleen extra vitamines. Geen idee wat mogelijk zou zijn. Zeker omdat hormonen een grote rol spelen denk ik er moeten toch meer alternatieven zijn?
yesss wijzigde dit bericht op 17-11-2019 21:17
53.07% gewijzigd
kaatje71 schreef:
06-11-2019 10:10


Matz een hond lijkt me inderdaad echt een maatje. Onze 2 katten vinden ons heus wel leuk, maar blijven toch heel onafhankelijk.
Wij hebben een kitten van 5 maanden en een kat van 1.5 jaar. Die van 1.5 is heel rustig, terwijl de kitten echt heel speels is. Ze mag nog niet naar buiten en heeft energie voor 10. En als onze kat dan binnenkomt nadat hij buiten is geweest, wordt hij echt belaagd door de kleine, die is dan zo blij....
We spelen dus maar heel veel met die kleine, maar na een klein dutje staat ze weer 'aan'.
Heerlijk zo'n klein beestje! We hebben zelf ook 2 katten.
Yesss; ik neem sinds kort weer Rhodiola; is een soort natuurlijke antidepressiva (een adaptogeen) en schijnt ook goed te zijn bij hormonale klachten.

Waar ik ook veel aan heb gehad is Maca. Dit is ook een adaptogeen (google maar 's :) ) ..dit doet alleen niks meer. Schijnt dat je lichaam er aan kan wennen en dat t goed is om af en toe even te stoppen. Dit werkte maar was van korte duur.

Zo zijn er nog wel een aantal van zulke natuurlijke supplementen.
Alle reacties Link kopieren
Mirre73 schreef:
07-11-2019 18:12
Hallo allemaal!

Ook ik zou me graag bij jullie forum aansluiten :)
Tja...waar zal ik beginnen? Bij mij is rond mijn 27e een angststoornis geconstateerd en zo erg als de angsten toen waren is het eigenlijk nooit meer geweest(afkloppen!:) , maar het is altijd mijn gevoelige plek gebleven en in periodes dook het weer op...

Nou...in zo'n periode zit ik nu dus ook😐 en merk net hoe fijn het is om hier zoveel herkenning te lezen!

Ik zit in een drukke periode (ben op mn 43e met een opleiding begonnen en nu in mijn laatste jaar), ben erg gevoelig voor stress...het beoordeeld worden (en dat hoort er uiteraard bij in de opleiding)...en tja...dan ga ik weer op lichamelijke kwaaltjes letten,die er uiteraard dan ook zijn☺ en voor ik het weet ben ik weer aan het hypochonderen!

Naja....de paniek zit er weer in en ik hoop hier dingen te kunnen delen en jullie verhalen te lezen!

Liefs, "Mirre"
Hoi! Ik ben ook net aangesloten maar welkom :-D Wat ontzettend stoer trouwens dat je weer met een opleiding bent begonnen!
Alle reacties Link kopieren
Dankjewel voor de tips Matz :)
Ik ga daar eens wat over uitzoeken, ik wil echt iets gaan slikken waardoor ik me hopelijk wat beter ga voelen.
yesss wijzigde dit bericht op 17-11-2019 21:20
68.73% gewijzigd
Mirre73 schreef:
07-11-2019 18:12
Hallo allemaal!

Ook ik zou me graag bij jullie forum aansluiten :)
Tja...waar zal ik beginnen? Bij mij is rond mijn 27e een angststoornis geconstateerd en zo erg als de angsten toen waren is het eigenlijk nooit meer geweest(afkloppen!:) , maar het is altijd mijn gevoelige plek gebleven en in periodes dook het weer op...

Nou...in zo'n periode zit ik nu dus ook😐 en merk net hoe fijn het is om hier zoveel herkenning te lezen!

Ik zit in een drukke periode (ben op mn 43e met een opleiding begonnen en nu in mijn laatste jaar), ben erg gevoelig voor stress...het beoordeeld worden (en dat hoort er uiteraard bij in de opleiding)...en tja...dan ga ik weer op lichamelijke kwaaltjes letten,die er uiteraard dan ook zijn☺ en voor ik het weet ben ik weer aan het hypochonderen!

Naja....de paniek zit er weer in en ik hoop hier dingen te kunnen delen en jullie verhalen te lezen!

Liefs, "Mirre"
Welkom Mirre!

Wat knap joh dat je op je 43e met een opleiding begonnen bent!
Ik herken wel wat je schrijft..in tijden van stress of verandering krijg ik ook last van hypochondrie, niet zozeer van sensaties in mn lichaam maar iets wat ik zie (bijv een bultje wat er al jaren zit :facepalm: ) waar ik me ineens druk om ga maken. Ik heb de opleiding Doktersassistente gedaan en die medische kennis is soms handig maar vaak ook niet..
Het is een vorm van controle denk ik.

Hormonen spelen ook mee..bij jou ook? In de 40 gaan vrouwen soms al wat de hormoonverschuivingen/daling merken (perimenopauze). Ik ben 41 en heb omstreeks mn menstruatie dat mijn angsten weer erg naar voren komen. Dan kan ik slecht relativeren..
Alle reacties Link kopieren
Hai iedereen,

Ik heb een aantal weken niks geschreven maar wel meegelezen. Vorige week had ik mijn laatste groepstherapie dat 4 weken duurde, tussendoor ook nog individuele gesprekken gehad. Volgende week begin ik met een andere groepstherapie, ik merk dat ik in een groep mijn emoties slecht onder controle heb. Maar dat vind ik niet erg, ik zie het als een leerproces omdat ik voorheen altijd wel mensen om mij heen had.

Ik wil iets delen waarvan ik zo een terugslag heb gekregen, vorige week heeft een vriendin van mij aangegeven dat ze niet meer met mij wil omgaan. Het was een stormbezoek van een paar minuten en voor ik het wist was ze weg. En mij verbaasd achterlatend het was ook totaal geen gelijkwaardig gesprek. Sindsdien erg emotioneel, paniek en vol twijfel over mezelf. Het liefst wil ik het niet groter maken dan het is maar het raakt mij. Ik moest vanochtend naar therapie en kwam 2 bekenden onderweg tegen, ik word er bijna paranoide van dat ik na hallo en dag ontweken word.

Een heel verhaal misschien ook wat warrig.
Welkom nieuwe mensen!
Het lukt niet om op iedereen te reageren, maar ik lees jullie.
Vlin02der. Wat onwijs naar voor je.. Ik zou er ook verdrietig om zijn en onzeker van worden Vooral als je niet weet wat je fout heb gedaan.
Misschien kun je haar en kaart sturen waarin je om uitleg vraagt, zodat je in elk geval weet wat de reden is. Veel sterkte meis :hug:
Alle reacties Link kopieren
Wat rot Vlinder.. :hug: raar ook van die vriendin. Hebben jullie ruzie gehad of was er iets voorgevallen?
Als je liever niet in detail wil treden snap ik dat hoor.
Maar het klinkt niet echt fair van haar om zo met iemand om te gaan.
Zoek het niet bij jezelf, sommige mensen zijn nou eenmaal niet wat je nodig hebt en daar kom je dan misschien op zo'n rot manier achter. Kun je er wel met iemand over praten en het een beetje loslaten?

Hier gaat het vandaag redelijk. Even rustig aan gedaan het weekend en wat dingetjes op een rij gezet. Sommige dingen wat beter gaan plannen en wat meer rust inlassen.

Vanmorgen voelde ik me wel weer gespannen en hoofdpijnerig op vrijwilligers werk maar het was qua drukte gelukkig goed te doen.
Had nog een beetje energie over vandaag dus nog zitten schilderen, een hobby die ik sinds kort weer heb opgepakt :)
Ik zag deze topic en wilde graag reageren🙂

Sinds donderdag gestart met Sertraline 25mg ivm een gegeneraliseerde angststoornis. Ik heb het echt onderschat: thuis ging het goed en vandaag weer aan het werk gegaan (7:00 beginnen) . Vanochtend hele rare paniek en onrust in mijn lichaam, ontzettend eng, daarbij echt kramp in mijn kaak. Ik ben naar huis gegaan. Zijn dit bekende klachten bij AD? Hoe gingen jullie ermee om? Thuis ging het prima dus raar dat het op het werk zo eng verliep, misschien omdat het zo vroeg was? Ik neem de tablet savonds in.

Ik moet de gehele week nog werken eigenlijk. Als ik op 25 mg al zo heftig reageer?! Na dit van vandaag twijfel ik sterk er aan of ik er wel goed aan doe dit te slikken...
Alle reacties Link kopieren
Dank voor jullie reactie, ik heb er ook over nagedacht om haar te mailen of iets dergelijks. Er is naar mijn weten niks bijzonders voorgevallen, ik voelde mij juist heel veilig bij haar en heel af en toe sprak ik wel is over mijn angst en paniekaanvallen, en dat is waar ze niet mee kon omgaan. Terwijl ik het voor mijn gevoel heel beknopt heb gehouden en niet teveel over het emotionele aspect heb gehad. Maar goed, ik zal hiermee moeten dealen.

Fijne avond maar vooral voor iedereen een goede nachtrust :hug:
Alle reacties Link kopieren
Klavertje4 welkom.

Wat vervelend voor je, ik denk dat een ieder anders reageer op ad en vaak heeft het tijd nodig, zoals ik begreep een week of 6. Heb je de medicatie van huisarts of pschychiater gekregen? Anders morgen even informeren daarover, ik lees nooit de bijsluiter wat de bijverschijnsels kunnen zijn want dan krijg ik het spontaan. Ik zelf heb 2 maanden ad geslikt maar ben daar toen mee gestopt omdat ik er alleen maar beroerder van werd. Maar wat ik al zei, ieder mens reageer anders.

Sterkte
Klavertje4; ja dat herken ik wel wat je omschrijft. Er zijn volgens mij wel meer topics over betreft starten met AD..misschien heb je daar wat aan?

Soms schrijven artsen iets rustgevends voor als iemand veel last van onrust heeft. Het gaat sowieso weer over; kan bij t inwerken horen maar is niet fijn.

Ik heb 2 jaar geleden mijn AD opgehoogd en toen had ik er ook weer last van.
matz schreef:
12-11-2019 07:22
Klavertje4; ja dat herken ik wel wat je omschrijft. Er zijn volgens mij wel meer topics over betreft starten met AD..misschien heb je daar wat aan?

Soms schrijven artsen iets rustgevends voor als iemand veel last van onrust heeft. Het gaat sowieso weer over; kan bij t inwerken horen maar is niet fijn.

Ik heb 2 jaar geleden mijn AD opgehoogd en toen had ik er ook weer last van.
Hoelang duurde dit toen bij jou?
KlavertjexVier schreef:
12-11-2019 11:44
Hoelang duurde dit toen bij jou?
Bij het starten van de antidepressiva? Niet zo heel lang...een week misschien? Het is alweer best lang geleden..Je kunt ook naar een topic zoeken dmv de zoekfunctie.
Alle reacties Link kopieren
Over antidepressiva: Ik heb zelf ook ooit één zo'n pil genomen in een ver verleden. Mijn angsten werden toen tijdelijk heel erg versterkt. Als ik door het huis liep, voelde het alsof ik zweefde. Mijn pupillen waren ook enorm. Ik ben er 2 dagen ziek van geweest. Achteraf bleek de dosis veel te hoog. (20 mg). Ik heb het daarna nooit meer durven nemen. Het kan daar dus best mee te maken hebben Klavertjexvier. Ik hoop dat het nu weer wat beter met je gaat.

Vlinder: wat een rare vriendin om zoiets te doen!

Kaatje: fijn om jouw ervaringen te leven over het holteronderzoek. Ergens geeft me dat op dit moment al genoeg geruststelling, dus ik stel het nog even uit.
Ik moest gister naar het UWV, op gesprek voor werk. Die mevrouw bleef maar doorvragen waarom ik me niet verder liet behandelen voor mijn angststoornis. Ik heb gezegd dat ik al zoveel therapie gehad heb in het verleden, dat ik voor mijn gevoel wel klaar ben om met mensen te praten over mijn angst. Ik word altijd zo moe van mensen die zelf geen angststoornis hebben en denken dat alles te behandelen is.
Ze wist uiteindelijk niet meer wat ze met me aan moest, dus ik heb beroepskeuzetesten meegekregen om een beter beeld te krijgen van welke banen misschien bij me zouden passen.
Do you want to be right? Or happy?
Alle reacties Link kopieren
Libe, wat vervelend voor je, wat wil jij wat werkzaamheden betreft? Ben je er al aan toe om aan het werk te gaan. Ga je voor parttime, fulltime?

Ik ben al vanaf eind Januari thuis, en moet er niet aan denken om aan het werk te gaan. Maar dat is voor iedereen ook weer anders.
Alle reacties Link kopieren
Vlinder, ik weet het zelf ook niet helemaal. Misschien een lichte administratieve of secretariele functie? Of iets anders? Vandaar de beroepskeuzetesten. UWV houdt geen rekening met angststoornis. Ik moet over een paar maanden alle passende banen accepteren, anders stoppen ze mijn WW zei ze. :-(
Do you want to be right? Or happy?
Libe; o ja, heb ook het een en ander gehad. Waar ik wel wat aan had is schematherapie..
Maar met cognitieve gedragstherapie kon ik niet zoveel. Ik kan t wel mijn gedachten wel onder de loep nemen maar het gevoel blijft.
Met schematherapie (in een groep) ga je onderzoeken waar bepaalde patronen vandaan komen. Die kun je jezelf bijv hebben aangeleerd in je kindertijd. Wel pittig hoor want je geeft jezelf bloot in een groep maar dat was voor mij ook weer een overwinning.

Wat heb jij voor therapie gehad Libe?
Alle reacties Link kopieren
Libe, hoe kunnen ze de druk nog meer opvoeren zeg! Als ik mij herinner was je vorige baan vrij pittig wat verantwoordelijkheden betreft, misschien dat licht administratief werk je wat minder stress geeft en dat dit jouw wat rust geeft. En voor het zover is probeer dingen te ondernemen wat je kracht en energie geeft. Maar begrijp je onmacht volkomen.

Ik ben gisteren weer begonnen met rescue druppels, nu met water zodat ik door de dag heen wat slokjes kan nemen.

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Vind dit zo moeilijk om te vragen een angstoornis is al moeilijk maar zijn er ook nog andere diagnoses vastgesteld. Deze vraag is voor iedereen.

Bij mij wel.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een half jaar cognitieve gedragstherapie/schematherapie gehad bij GGZ. Daar moest ik dan 3 dagen per week heen, het was net school. Uiteindelijk hebben ze me nog aangeboden om intern te gaan in een kliniek in Halsteren maar daar heb ik voor bedankt. Was er op dat moment helemaal klaar mee en ben gaan werken.
Do you want to be right? Or happy?
libe schreef:
14-11-2019 11:53
Over antidepressiva: Ik heb zelf ook ooit één zo'n pil genomen in een ver verleden. Mijn angsten werden toen tijdelijk heel erg versterkt. Als ik door het huis liep, voelde het alsof ik zweefde. Mijn pupillen waren ook enorm. Ik ben er 2 dagen ziek van geweest. Achteraf bleek de dosis veel te hoog. (20 mg). Ik heb het daarna nooit meer durven nemen. Het kan daar dus best mee te maken hebben Klavertjexvier. Ik hoop dat het nu weer wat beter met je gaat.

Vlinder: wat een rare vriendin om zoiets te doen!

Kaatje: fijn om jouw ervaringen te leven over het holteronderzoek. Ergens geeft me dat op dit moment al genoeg geruststelling, dus ik stel het nog even uit.
Ik moest gister naar het UWV, op gesprek voor werk. Die mevrouw bleef maar doorvragen waarom ik me niet verder liet behandelen voor mijn angststoornis. Ik heb gezegd dat ik al zoveel therapie gehad heb in het verleden, dat ik voor mijn gevoel wel klaar ben om met mensen te praten over mijn angst. Ik word altijd zo moe van mensen die zelf geen angststoornis hebben en denken dat alles te behandelen is.
Ze wist uiteindelijk niet meer wat ze met me aan moest, dus ik heb beroepskeuzetesten meegekregen om een beter beeld te krijgen van welke banen misschien bij me zouden passen.
Gelukkig gaat het idd weer iets beter. Het enige waar ik nog last van heb is echt exteme vermoeidheid😕
.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven