Vergeven en vergeten?

21-09-2017 05:38 10 berichten
Vergeven en vergeten. Kunnen jullie mensen die je bewust iets hebben aangedaan vergeven? Er een plek aan geven?

In mijn verleden ben ik diverse keren door iemand vastgehouden, ik kon die omgeving niet uit. Dat gevoel van paniek heb ik nog als ik in ruimtes ben waar iemand de deur op slot doet.Hoe groot of klein die dan ook is. Hoe vertrouwd/veilig het ook voelt, ik raak in paniek.. laat me er uit! Het is nu ongeveer 20 jr geleden maar dat gevoel van angst blijft. Wat ik daarna meegemaakt heb a.u.b. geen vragen over dat. Het doet er niet toe.

Of het de juiste manier is dat weet ik niet, maar ik heb hem een hele lange mail gezonden. 20 jaar later. Hij heeft zijn excuus aangeboden. Ik heb hem vergeven. Om verder te kunnen gaan.
Wat goed en dapper dat je het hebt aangepakt.

Fijn dat hij zijn excuus heeft aangeboden.

Hopelijk kun je het nu achter je laten.
En je lichaam ook.

Maar mocht dat niet goed lukken dan heb ik gehoord dat haptonomie kan helpen om ook je lichaam te laten vergeten.

In elk geval, goed gedaan, Bellia! :rose:
Als het je helpt is het de juiste keuze. Dus het doet er niet zo veel toe hoe anderen ermee zouden omgaan. Ik denk wel dat je paniek meer te maken heeft met het gevoel dat je destijds hebt gehad, je angst en machteloosheid en dat het misschien helpt om daar iets mee te doen. Angst wordt opgeslagen in je lichaam, dan kan je nog zo veel vergeven, maar vaak is het nodig om juist naar jezelf te kijken en iets te doen met die trauma. Maar fijn dat hij excuses heeft aangeboden en dit je geholpen heeft.

Wat betreft mijzelf is het geheel afhankelijk van de gebeurtenis en de omstandigheden of ik iemand voor iets kan vergeven. Wat houdt vergeven ook precies in? Ik denk niet echt in termen van vergeven/vergeten, maar het leven gaat wel door. Doorgaan betekent niet altijd dat je moet vergeven, je kan ook doorgaan zonder te vergeven. Accepteren of ergens vrede mee hebben vind ik dan ook niet per se vergeven.
Alle reacties Link kopieren
Ik ken niemand die me bewust, uit een soort sadisme, iets heeft aangedaan. Wel was het zo dat men in mijn jonge tijd opvallend veel voor zijn eigen belang koos en als gevolg hiervan mij liet stikken. Maar hier zat geen opzet in. Vermoedelijk hadden ze geen ruimte om het toen anders te doen.

Dus mocht er iets misgegaan zijn vroeger dan zie ik dit eerder als pech (voor mij) dan als boze opzet. Dat ik deze mensen niet echt verantwoordelijk stel wil niet zeggen dat ik ze mag of hoogacht. Dat is me niet mogelijk.

En mogelijk is dat bij jou ook het geval: men was met zijn eigen belang bezig en dacht vermoedelijk dat dit om een of andere verwrongen reden ook jouw belang was. Of mogelijk handelde men in het veronderstelde gezinsbelang.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Nee ik kan niet iedereen vergeten en vergeven. Ik kan prima doen alsof. Mijn moeder en stiefvader kan ik niet vergeven en vergeten. En ook al zouden ze het goed willen maken, ik wil dat niet meer.

Ik vind het oprecht knap dat je dat kan.
Ik heb wel wat naars meegemaakt maar degene die mij dat heeft aangedaan ziet dat heel anders. Excuses zal ik dus nooit krijgen, maar ik heb het wel moeten vergeven cq loslaten cq erkennen dat ik het verleden niet meer kan veranderen, om verder te kunnen gaan. De littekens blijven, maar het worden steeds meer alleen maar schimmen in plaats van dikke rode striemen.
Alle reacties Link kopieren
vergeven zich alles over de persoon die vergeeft en niets over de andere persoon.

op het moment dat je iemand vergeeft, kan je het loslaten. Dan heeft het minder invloed op je leven. De ander kan dan op zijn kop gaan staan, doodvallen of de loterij winnen, het boeit gewoon niet meer.

heb je hier ooit met iemand over gesproken? misschien is therapie een optie, om zo van je angst af te komen?
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Ik vind het ontzettend knap van je. En ook goed dat je een excuus hebt gekregen.
Ik hoop dat het je helpt, dat is het allerbelangrijkste. Ik denk dat angsten die zijn ontwikkeld door een traumatische gebeurtenis niet zo 1,2,3, zijn verdwenen met zo'n excuus, maar wellicht is het een stap in de goede richting!
Alle reacties Link kopieren
vergeven en loslaten (vergeten zul je het nooit) lukt vaak het beste als het uitgesproken is en onderkent door de tegenpartij.
heel goed dus dat je die mail gestuurd hebt. dapper van je. en fijn dat de ander excuses gemaakt heeft en je gevoelens erkent. dat zal zeker meehelpen.
of je lichamelijke reactie op afgesloten ruimtes daardoor verminderd weet ik zo net nog niet.dat zit in je systeem en is een puur lichamelijke reactie geworden.
heb je hulp/therapie of is dat een optie voor je?
mijn broer heeft (emdr?) therapie gehad waarbij hij een film moest kijken en als zn hersenen de negatieve reactie gaven dan stopte de film. dat heeft hem wel goed geholpen.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan veel vergeven en vergeten, ook omdat het voor mezelf lekker is. Het moment, dat je weet, dat iets je niet meer raakt.
Maar er zijn grenzen. Niet alles is te vergeven zonder dat de ander toch minstens ´sorry´ heeft gezegd, tot die tijd... geen vergiffenis

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven