Psyche
alle pijlers
Jong en antidepressiva
maandag 2 oktober 2017 20:01
Dit hoort eigenlijk ook een beetje onder gezondheid. Naar aanleiding van mijn andere topic psyche/wat-hielp-jou-uit-je-depressie/l ... #p27617670 ben ik benieuwd of hier jonge mensen zijn met een depressie en of je wel/niet antidepressiva slikt en hoe je tot dat besluit bent gekomen?
Mijn verhaal: Ik ben 23 en nu 2 jaar aan het worstelen met recidiverende depressies. Ik heb net een intensief traject van driekwart jaar afgerond bij de psycholoog. Het gaat nu wel iets beter maar ben er absoluut nog niet. Ik lees op het topic wel veel over antidepressiva en krijg ook wel vaak de vraag waarom ik geen ad slik. Zowel mijn huisarts en psycholoog zijn er best wel op tegen, aangezien als je op jonge leeftijd begint ermee het kan zorgen voor hart- en vaatziekten en het de klachten ook flink erger kan maken tot suïcide aan toe.
Ik ben daarom wel benieuwd hoe mensen hier daar tegenaan kijken! Alle ervaringen zijn welkom!
Mijn verhaal: Ik ben 23 en nu 2 jaar aan het worstelen met recidiverende depressies. Ik heb net een intensief traject van driekwart jaar afgerond bij de psycholoog. Het gaat nu wel iets beter maar ben er absoluut nog niet. Ik lees op het topic wel veel over antidepressiva en krijg ook wel vaak de vraag waarom ik geen ad slik. Zowel mijn huisarts en psycholoog zijn er best wel op tegen, aangezien als je op jonge leeftijd begint ermee het kan zorgen voor hart- en vaatziekten en het de klachten ook flink erger kan maken tot suïcide aan toe.
Ik ben daarom wel benieuwd hoe mensen hier daar tegenaan kijken! Alle ervaringen zijn welkom!
maandag 2 oktober 2017 20:03
maandag 2 oktober 2017 20:06
Ik ben 25 en slik nu anderhalf jaar AD. Ik was een jaar of 5 depressief, maar nu sinds een paar maanden EINDELIJK niet meer. 
Ik slik nog wel AD, maar dan een lagere dosering.
Ik ben ermee begonnen, nadat ik in het ziekenhuis belandde na een zmpoging. Adequate therapie heb ik nooit gehad, dus dan moet je iets.
Ik slik nog wel AD, maar dan een lagere dosering. Ik ben ermee begonnen, nadat ik in het ziekenhuis belandde na een zmpoging. Adequate therapie heb ik nooit gehad, dus dan moet je iets.
maandag 2 oktober 2017 20:18
Hier 25 en slik zo'n 8 jaar AD vanwege terugkerende depressie. Ik ben redelijk tegen AD ondanks dat ik het zelf gebruik. Ik vind nl dat het te vaak te snel wordt voorgeschreven en vervolgens na een jaar weer afgebouwd met vaak een terugval als resultaat.
Ik ben zelf er pas mee begonnen toen bleek dat therapie 2 jaar lang niet hielp en na adviezen van therapeut en psychiater. Het heeft mij ontzettend geholpen, maar het duurde flink lang voor ik de juiste soort had. Op- en afbouwen is verschrikkelijk maar dat wisselt wel per persoon. Heb je nu therapie? Ik zou het namelijk absoluut niet zonder therapie starten, omdat de kans op terugvallen in het begin groter is.
Als je het idee hebt dat het nog niet lekker gaat, zou ik dus eerst weer in therapie (een groepstherapie bijv) gaan en dan pas kijken naar AD.
Oja mijn voordelen: minder diepe dalen, minder paniek en angst, minder overheersend stressgevoel
Nadelen: veel zweten bij weinig inspanning, droge mond, zeer lage libido & restless legs
Ik ben zelf er pas mee begonnen toen bleek dat therapie 2 jaar lang niet hielp en na adviezen van therapeut en psychiater. Het heeft mij ontzettend geholpen, maar het duurde flink lang voor ik de juiste soort had. Op- en afbouwen is verschrikkelijk maar dat wisselt wel per persoon. Heb je nu therapie? Ik zou het namelijk absoluut niet zonder therapie starten, omdat de kans op terugvallen in het begin groter is.
Als je het idee hebt dat het nog niet lekker gaat, zou ik dus eerst weer in therapie (een groepstherapie bijv) gaan en dan pas kijken naar AD.
Oja mijn voordelen: minder diepe dalen, minder paniek en angst, minder overheersend stressgevoel
Nadelen: veel zweten bij weinig inspanning, droge mond, zeer lage libido & restless legs
rainisjustconfetti wijzigde dit bericht op 02-10-2017 20:22
10.47% gewijzigd
maandag 2 oktober 2017 20:18
Ik heb AD geslikt op mijn 21e, en nog eens op 31e, en dat was echt niet anders. Ik geloof niet dat de risico's daadwerkelijk anders zijn (nou ja mss op een ontwikkelend brein, maar jou hersenen zijn wel al volwassen), maar dat men gewoon minder risico's wil nemen bij jongeren.
Een psycholoog heeft niet zoveel te zeggen he over medicatie, daar zijn ze niet voor opgeleid. En huisartsen verschillen enorm in hun bereidheid tot AD voorschrijven. Die van mij schrijft het uberhaubt nooit voor, alleen via psychiater. De bijwerkingen, waaronder een tijdelijke mogelijke verergering van de klachten, spelen bijna altijd alleen in de eerste paar dagen tot paar weken. Dan is het zaak om goed vinger aan de pols te laten houden door arts en/of omgeving. Bij mij viel het iig reuze mee, en had er ook maar een paar dagen last van. Dat is het echt wel waard als je daarna zo op kan knappen. Ik ben er enthousiast over, maar het is jou eigen weg.
Risico voor hart en vaten speelt overigens alleen bij een aantal AD's, zoals Lexapro en Citalopram (hartritme), en qua bloeddruk Venlafaxine. En is zeer zeldzaam. Als je je daar zorgen over maakt, laat je door een psychiater adviseren welke AD dat niet heeft.
EDIT: Een langdurige depressie kent ook veel nare bijwerkingen, op je hersenen + overlijdensrisco. Het klinkt alsof ik erg pro-AD's ben, en nou ja, dat ben ik eigenlijk ook. Tuurlijk kan je beter gaan sporten als je gewoon niet lekker in je vel zit en therapie is altijd een goede weg! Maar bij mij had ik echt meer aan therapie toen ik mentaal stabieler was. Als je echt van het padje af bent, ben je vaak alleen aan het happen naar adem. Ik weet niet of het bij jou ook zo is natuurlijk. Goed dat je iig aan jezelf werkt met therapie!
Een psycholoog heeft niet zoveel te zeggen he over medicatie, daar zijn ze niet voor opgeleid. En huisartsen verschillen enorm in hun bereidheid tot AD voorschrijven. Die van mij schrijft het uberhaubt nooit voor, alleen via psychiater. De bijwerkingen, waaronder een tijdelijke mogelijke verergering van de klachten, spelen bijna altijd alleen in de eerste paar dagen tot paar weken. Dan is het zaak om goed vinger aan de pols te laten houden door arts en/of omgeving. Bij mij viel het iig reuze mee, en had er ook maar een paar dagen last van. Dat is het echt wel waard als je daarna zo op kan knappen. Ik ben er enthousiast over, maar het is jou eigen weg.
Risico voor hart en vaten speelt overigens alleen bij een aantal AD's, zoals Lexapro en Citalopram (hartritme), en qua bloeddruk Venlafaxine. En is zeer zeldzaam. Als je je daar zorgen over maakt, laat je door een psychiater adviseren welke AD dat niet heeft.
EDIT: Een langdurige depressie kent ook veel nare bijwerkingen, op je hersenen + overlijdensrisco. Het klinkt alsof ik erg pro-AD's ben, en nou ja, dat ben ik eigenlijk ook. Tuurlijk kan je beter gaan sporten als je gewoon niet lekker in je vel zit en therapie is altijd een goede weg! Maar bij mij had ik echt meer aan therapie toen ik mentaal stabieler was. Als je echt van het padje af bent, ben je vaak alleen aan het happen naar adem. Ik weet niet of het bij jou ook zo is natuurlijk. Goed dat je iig aan jezelf werkt met therapie!
anoniem_65325db34735a wijzigde dit bericht op 02-10-2017 20:26
18.30% gewijzigd
maandag 2 oktober 2017 20:19
Ik slik sinds mijn 24 ste antidepressiva en ben nu 43. Begonnen met Anafranyl (een tricyclisch middel), toen een aantal jaar Citalopram (een SSRI) maar later toch weer teruggegaan naar Anafranyl.
Het is voor mij een wereld van verschil (in positieve zin). Ik heb geen last van bijwerkingen. In het begin bij opstarten (heb een paar keer proberen te stoppen en toen na een aantal weken opnieuw moeten opbouwen) wel wat hoofdpijn/dufheid en wellicht wat toename van angst, maar in die perioden functioneerde ik sowieso niet en was het dus lastig onderscheid te maken tussen alle symptomen van de ernstige depressie/angststoornis zelf en de bijwerkingen.
Ik houd het inmiddels niet meer allemaal zo bij maar destijds was er vooral kritiek over Seroxat dat aan minderjarigen werd voorgeschreven en daar ontstonden problemen zijn. Met 23 lijk je met niet per definitie te jong voor AD.
Toename suicide is geconstateerd als bijwerking in het begin dus is het belangrijk dat je daarvan bewust bent en onder goede controle staat bij opbouw en desnoods tijdelijk benzo's gebruikt.
Toename van hart en vaatziekten heb ik helemaal nog nooit van gehoord bij tricyclische middelen (en die worden als sinds 1970 veel gebruikt) of SSRI's (en die worden sinds de jaren negentig massaal geslikt).
Een bekende bijwerking is wel gewichtstoename dus wellicht dat men dat dan aan diabetes en hart en vaatziekten koppelt. Ik ben wel te zwaar maar niet extreem obese ofzo en kan ook gewoon afvallen als ik gewoon netjes eet en wijt dat dus niet echt aan de medicijnen.
Bij antipsychotica zoals seroquel is volgens mij wel bekend dat het rechtstreeks je cholesterol waarden kan verhogen en dus van invloed kan zijn op hart en vaatziekten. Dat middel wordt tegenwoordig ook wel voorgeschreven bij mensen zonder psychotische kenmerken omdat het volgens mij ook van invloed is op angst en slaap verbeterd.
Mijn informatie is juist (bevestigd door mijn huisarts enkele jaren geleden en ook nooit anders gehoord van mijn psychiater in die periode) is dat beiden soorten AD's (tricyclische en SSR's) niet van schadelijke invloed zijn op je organen en hersenen, daar ook geen veranderingen in aanbrengen en dat het ook niet van invloed is op je levensverwachting.
En zelfs al zou ik er 10 of zelfs 20 jaar korter van leven (waar ik dus nog nooit iets over gelezen heb) dan is de kwaliteit voor mij veel belangrijker dan de kwantiteit.
Het is voor mij een wereld van verschil (in positieve zin). Ik heb geen last van bijwerkingen. In het begin bij opstarten (heb een paar keer proberen te stoppen en toen na een aantal weken opnieuw moeten opbouwen) wel wat hoofdpijn/dufheid en wellicht wat toename van angst, maar in die perioden functioneerde ik sowieso niet en was het dus lastig onderscheid te maken tussen alle symptomen van de ernstige depressie/angststoornis zelf en de bijwerkingen.
Ik houd het inmiddels niet meer allemaal zo bij maar destijds was er vooral kritiek over Seroxat dat aan minderjarigen werd voorgeschreven en daar ontstonden problemen zijn. Met 23 lijk je met niet per definitie te jong voor AD.
Toename suicide is geconstateerd als bijwerking in het begin dus is het belangrijk dat je daarvan bewust bent en onder goede controle staat bij opbouw en desnoods tijdelijk benzo's gebruikt.
Toename van hart en vaatziekten heb ik helemaal nog nooit van gehoord bij tricyclische middelen (en die worden als sinds 1970 veel gebruikt) of SSRI's (en die worden sinds de jaren negentig massaal geslikt).
Een bekende bijwerking is wel gewichtstoename dus wellicht dat men dat dan aan diabetes en hart en vaatziekten koppelt. Ik ben wel te zwaar maar niet extreem obese ofzo en kan ook gewoon afvallen als ik gewoon netjes eet en wijt dat dus niet echt aan de medicijnen.
Bij antipsychotica zoals seroquel is volgens mij wel bekend dat het rechtstreeks je cholesterol waarden kan verhogen en dus van invloed kan zijn op hart en vaatziekten. Dat middel wordt tegenwoordig ook wel voorgeschreven bij mensen zonder psychotische kenmerken omdat het volgens mij ook van invloed is op angst en slaap verbeterd.
Mijn informatie is juist (bevestigd door mijn huisarts enkele jaren geleden en ook nooit anders gehoord van mijn psychiater in die periode) is dat beiden soorten AD's (tricyclische en SSR's) niet van schadelijke invloed zijn op je organen en hersenen, daar ook geen veranderingen in aanbrengen en dat het ook niet van invloed is op je levensverwachting.
En zelfs al zou ik er 10 of zelfs 20 jaar korter van leven (waar ik dus nog nooit iets over gelezen heb) dan is de kwaliteit voor mij veel belangrijker dan de kwantiteit.
maandag 2 oktober 2017 20:25
Ik heb ze een tijdje geslikt, verschillende soorten, maar het hielp niet.
Ik ben er radicaal en acuut en cold turkey mee gestopt en vanaf dat moment ging het juist beter met me.
Ook heb ik van dichtbij iemand meegemaakt die certraline kreeg voorgeschreven in een vrij hoge dosis en toen een zelfmoordpoging deed. Hij gaf zelf de schuld aan de medicatie...staat trouwens op de bijsluiter...dat dat medicijn ervoor kan zorgen dat mensen juist eerder over gaan op zelfmoord.
Ik denk dat het heel verschillend is of ad werken omdat mensen ook om verschillende redenen depressief zijn.
Alleen als mensen depressief zijn door een chemische disbalans zal medicatie effectief zijn.
Maar als de depressie wordt veroorzaakt door de levensomstandigheden dan zal het bijzonder weinig helpen zo'n pilletje en dat is dan hooguit een tijdelijke pleister op de wonde.
Ik denk dus ook dat veel mensen te veel van medicatie verwachten bij depressie en ook bij angst overigens.
Wat jouw huisarts en psychiater zeggen dat denk ik ook, die medicijnen zijn helemaal niet zo onschuldig en geven veel bijwerkingen die op lange termijn erg schadelijk kunnen zijn.
Ik heb veel bijsluiters gelezen en ze gaan van vergrootte kans op zelfdoding tot vergrootte kans op diabetes en van alles daar tussenin.
Soms misschien wel makkelijk voor de omgeving, bijvoorbeeld iemand is depressief vanwege eenzaamheid, maar gooi er een pilletje in en laat die persoon het dan verder zelf maar uitzoeken...in plaats van dat je elke dag even die persoon belt of erbij op bezoek gaat, of dat hem een goede therapie wordt geboden via een zorg-verlenende instantie.
Medicijnen zijn in mijn ogen paardenmiddelen met ook erg vervelende bijwerkingen voor lever en nieren, maar als het echt niet anders kan omdat iemand anders echt niet meer functioneert en alles is verder al geprobeerd dan zouden ze een uitkomst kunnen bieden ja.
Maar ik vind dus die arts en psychiater van jou wel verstandig, want ik denk dat te veel mensen, als ze zich een tijdje ongelukkig voelen, te gemakkelijk denken dat een pilletje wel uitkomst biedt.
Ik ben er radicaal en acuut en cold turkey mee gestopt en vanaf dat moment ging het juist beter met me.
Ook heb ik van dichtbij iemand meegemaakt die certraline kreeg voorgeschreven in een vrij hoge dosis en toen een zelfmoordpoging deed. Hij gaf zelf de schuld aan de medicatie...staat trouwens op de bijsluiter...dat dat medicijn ervoor kan zorgen dat mensen juist eerder over gaan op zelfmoord.
Ik denk dat het heel verschillend is of ad werken omdat mensen ook om verschillende redenen depressief zijn.
Alleen als mensen depressief zijn door een chemische disbalans zal medicatie effectief zijn.
Maar als de depressie wordt veroorzaakt door de levensomstandigheden dan zal het bijzonder weinig helpen zo'n pilletje en dat is dan hooguit een tijdelijke pleister op de wonde.
Ik denk dus ook dat veel mensen te veel van medicatie verwachten bij depressie en ook bij angst overigens.
Wat jouw huisarts en psychiater zeggen dat denk ik ook, die medicijnen zijn helemaal niet zo onschuldig en geven veel bijwerkingen die op lange termijn erg schadelijk kunnen zijn.
Ik heb veel bijsluiters gelezen en ze gaan van vergrootte kans op zelfdoding tot vergrootte kans op diabetes en van alles daar tussenin.
Soms misschien wel makkelijk voor de omgeving, bijvoorbeeld iemand is depressief vanwege eenzaamheid, maar gooi er een pilletje in en laat die persoon het dan verder zelf maar uitzoeken...in plaats van dat je elke dag even die persoon belt of erbij op bezoek gaat, of dat hem een goede therapie wordt geboden via een zorg-verlenende instantie.
Medicijnen zijn in mijn ogen paardenmiddelen met ook erg vervelende bijwerkingen voor lever en nieren, maar als het echt niet anders kan omdat iemand anders echt niet meer functioneert en alles is verder al geprobeerd dan zouden ze een uitkomst kunnen bieden ja.
Maar ik vind dus die arts en psychiater van jou wel verstandig, want ik denk dat te veel mensen, als ze zich een tijdje ongelukkig voelen, te gemakkelijk denken dat een pilletje wel uitkomst biedt.
maandag 2 oktober 2017 20:26
Op mijn achttiende of negentiende begonnen met een SSRI. Eerlijk gezegd kan ik me niet herinneren dat het heel erg hielp. Later wel gemerkt dat het steun was bij recidiverende depressies en angststoornis. Onder begeleiding van psychiater en tijdens traject bij psycholoog. Vind die argumenten van je artsen niet heel goed. Van een depressie kan je ook doodgaan. Of is hun idee dat antidepressivum bij jou niet helpt? Zit je psycholoog bij een instelling? Ik zou eens ter oriëntatie een consult met een psychiater vragen. Huisartsen zijn over het algemeen niet kundig genoeg met antidepressiva.
Verhoogd suïcide-risico zit ook erg in het weer in beweging komen na antidepressiva-gebruik en daardoor simpelweg in staat zijn om zelfmoord te plegen. Depressie werkt verlammend.
Zou gebruik altijd combineren met gesprekstherapie. En zoals al genoemd werd zeker lang genoeg gebruiken. Bij veel stoornissen is indicatie minimaal twee jaar na herstel.
Sterkte.
Verhoogd suïcide-risico zit ook erg in het weer in beweging komen na antidepressiva-gebruik en daardoor simpelweg in staat zijn om zelfmoord te plegen. Depressie werkt verlammend.
Zou gebruik altijd combineren met gesprekstherapie. En zoals al genoemd werd zeker lang genoeg gebruiken. Bij veel stoornissen is indicatie minimaal twee jaar na herstel.
Sterkte.
maandag 2 oktober 2017 20:30
Er is niet bekend waarom AD werken bij bepaalde groepen. Dus ook absoluut niet dat het alleen bij een zogenaamde chemische disbalans werkt! Dat is een kulverhaal waarmee reclame gemaakt wordt in landen waar dat mag (zoals VS).shisha schreef: ↑02-10-2017 20:25
Alleen als mensen depressief zijn door een chemische disbalans zal medicatie effectief zijn.
Maar als de depressie wordt veroorzaakt door de levensomstandigheden dan zal het bijzonder weinig helpen zo'n pilletje en dat is dan hooguit een tijdelijke pleister op de wonde.
Ik denk dus ook dat veel mensen te veel van medicatie verwachten bij depressie en ook bij angst overigens.
(...)
Medicijnen zijn in mijn ogen paardenmiddelen met ook erg vervelende bijwerkingen voor lever en nieren, maar als het echt niet anders kan omdat iemand anders echt niet meer functioneert en alles is verder al geprobeerd dan zouden ze een uitkomst kunnen bieden ja.
Depressie is ook nogal heftig. Zijn paardenmiddelen voor nodig vaak.
anoniem_350303 wijzigde dit bericht op 02-10-2017 20:33
19.79% gewijzigd
maandag 2 oktober 2017 20:31
Antidepressiva zijn juist niet verslavend.deafbakker schreef: ↑02-10-2017 20:06Zelf geen ervaring, maar wel van mensen dichtbij meegemaakt dat terugvallen erger worden bij het stoppen met ad, oftewel een soort verslaving ontstaat die moeilijk af te bouwen is
Wat jij omschrijft is hooguit gewenning of afhankelijkheid. Dat betekent dat stoppen de eerste weken moeilijk kan zijn omdat je lichaam moet wennen aan de verandering en dat kan wat vervelende bijwerkingen krijgen. Ook gebeurt het vaak dat de depressie/angststoornis vroeg of laat weer terugkeert als er geen (kennelijk dus adequate) medicatie meer geslikt wordt en dat betekent dus juist dat de medicatie werkt en je het nodig hebt. Iemand met diabetes die stopt met insuline krijgt ook klachten en dan zeg je ook niet dat het verslavend is.
Bij een verslaving heb je juist steeds meer van het middel nodig voor hetzelfde effect en is er vaak een sterke graving naar het middel waarbij gebruik bijna direct leidt tot een rush/bevrediging.
Dat is bij AD's allemaal niet van toepassing. Sterker nog: je moet zeker in het begin juist veel wilskracht hebben om het wel te nemen ipv niet. Het werkt namelijk pas na 4 tot 8 weken en in het begin voel je je vaak slechter. Bij uitstek dus geen verslavende werking.
maandag 2 oktober 2017 20:40
Ik was 18 toen ik voor het eerst AD voorgeschreven kreeg.
Ik ben nu 31, en zit na jaren schipperen nu op een onderhoudsdosis AD waardoor ik de laatste paar jaren redelijk stabiel ben. Weet sinds die tijd ook dat ik chronisch depressief ben, met af en toe een dubbele depressie (en dan gaat het vaak mis)
Ik ben nu 31, en zit na jaren schipperen nu op een onderhoudsdosis AD waardoor ik de laatste paar jaren redelijk stabiel ben. Weet sinds die tijd ook dat ik chronisch depressief ben, met af en toe een dubbele depressie (en dan gaat het vaak mis)
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
maandag 2 oktober 2017 20:43
Ik heb besloten dat ik de docent ga mailen dat ik de deadline van vanavond niet haal. Dan morgenochtend heel vroeg de wekker en hopen dat ik het dan af kan maken. Ik merk aan mezelf dat ik helemaal gesloopt ben en heel verdrietig en dat er gewoon niets uit mijn handen komt.
Wel fijn dat je nu klachtenvrij bent, dat gun ik je van harte! Ik hoop niet dat het bij mij zo ver hoeft te komen...
Jeetje was heftig zeg!
Wel fijn dat je nu klachtenvrij bent, dat gun ik je van harte! Ik hoop niet dat het bij mij zo ver hoeft te komen...
maandag 2 oktober 2017 20:44
Precies dit. Zo schofferend.Saga_Röversdotter schreef: ↑02-10-2017 20:30Er is niet bekend waarom AD werken bij bepaalde groepen. Dus ook absoluut niet dat het alleen bij een zogenaamde chemische disbalans werkt! Dat is een kulverhaal waarmee reclame gemaakt wordt in landen waar dat mag (zoals VS).
Depressie is ook nogal heftig. Zijn paardenmiddelen voor nodig vaak.
Tegen iemand met diabetes zeg je toch ook niet dat insuline maar een tijdelijke pleister en een paardenmiddel is?
maandag 2 oktober 2017 20:45
Ik zou eens serieus naar je belasting kijken. Fulltime studeren én 3 dagen werken is voor een ‘normaal’ mens al een opgave.Jempo schreef: ↑02-10-2017 20:43Ik heb besloten dat ik de docent ga mailen dat ik de deadline van vanavond niet haal. Dan morgenochtend heel vroeg de wekker en hopen dat ik het dan af kan maken. Ik merk aan mezelf dat ik helemaal gesloopt ben en heel verdrietig en dat er gewoon niets uit mijn handen komt.
Jeetje was heftig zeg!
maandag 2 oktober 2017 20:46
Bedankt voor de adviezen! Ik ben nu klaar met therapie, omdat mijn behandelingen "op" waren. Maar als het écht niet ging konden we wel kijken naar mogelijkheden. En ik merk nu dus dat het niet gaat.RainIsJustConfetti schreef: ↑02-10-2017 20:18Heb je nu therapie? Ik zou het namelijk absoluut niet zonder therapie starten, omdat de kans op terugvallen in het begin groter is.
Als je het idee hebt dat het nog niet lekker gaat, zou ik dus eerst weer in therapie (een groepstherapie bijv) gaan en dan pas kijken naar AD.
Oja mijn voordelen: minder diepe dalen, minder paniek en angst, minder overheersend stressgevoel
Nadelen: veel zweten bij weinig inspanning, droge mond, zeer lage libido & restless legs
Die nadelen vind ik niet zo erg klinken als ik kijk naar de "bijwerkingen" die ik heb van de depressie (slaapproblemen, problemen met zicht, angstaanvallen, etc.)
maandag 2 oktober 2017 20:51
Ik ben er zelf niet bang voor. Als het helpt wil ik het risico wel nemen. Huisarts en psycholoog hebben nog hoop dat het me zonder AD lukt om hier uit te komen. Hoe zorg ik dat ik word doorverwezen naar een psychiater?
En verder dank voor de rest van je comment
maandag 2 oktober 2017 20:51
Ik heb van mijn 21e tot mijn 25e ad geslikt, na jong ouderloos te zijn geworden. Ik raakte heel snel in een spiraal van paniekaanvallen en daaruit volgend een depressie. Aangeklopt bij een psycholoog, maar kwam op een wachtlijst en kreeg antidepressiva aangeboden om me in de tussentijd 'te helpen'. Het deed het tegenovergestelde: Ik werd, na een paar dagen, ontzettend suicidaal. Niet een echte doodswens, wat ik daarvoor ook niet had, maar een soort 'drang': ik kon aan niets anders denken dan mezelf iets aandoen. Ontzettend vreemd en doodeng. Werd daardoor ook bang voor scharen/snoeren, noem maar op, omdat ik bang was dat ik mezelf daarmee van kant zou maken, wat ik absoluut niet wilde. Heb me vrijwillig laten opnemen, waar ze zeiden dat het vanzelf over zou gaan. Dit gebeurde inderdaad na een week of 2, en sindsdien heeft het me wel een tijd behoorlijk geholpen. Het haalde de scherpe randjes eraf, en ik raakte vooral niet meer zo in paniek. Kon de ademruimte gebruiken om mijn leven weer op de rit te krijgen. In de jaren al langzaam afgebouwd, en inmiddels alweer een half jaar zonder en nog steeds klachtvrij.
Ik ben wel overtuigd van de werkzaamheid, maar vind dat ze het veel te snel voorschrijven, en veel te weinig weten over de gevolgen die het kan hebben. Het verhaaltje van: je krijgt weer motivatie, dus daarom worden mensen soms suicidaal, ging bij mij totaal niet op. Ik kreeg gewoon last van intense agressie naar mezelf. Levensgevaarlijk.
Overigens bijwerkingen vond ik ook niet mis: gewichtstoename, libidoverlies, vervlakking van emoties. Maar ik kan me voorstellen dat die voor sommige mensen niet opwegen tegen de verlichting van de zwaarte van een depressie.
Ik ben wel overtuigd van de werkzaamheid, maar vind dat ze het veel te snel voorschrijven, en veel te weinig weten over de gevolgen die het kan hebben. Het verhaaltje van: je krijgt weer motivatie, dus daarom worden mensen soms suicidaal, ging bij mij totaal niet op. Ik kreeg gewoon last van intense agressie naar mezelf. Levensgevaarlijk.
Overigens bijwerkingen vond ik ook niet mis: gewichtstoename, libidoverlies, vervlakking van emoties. Maar ik kan me voorstellen dat die voor sommige mensen niet opwegen tegen de verlichting van de zwaarte van een depressie.
maandag 2 oktober 2017 21:02
Ja dat is ook wel weer zo. Maar ik zie daarin ook niet echt een uitweg (zou daar nog een topic over moeten openen, nee dat gaat te ver haha). Studeren is op dit moment het enige wat me nog wat hoop / ambitie geeft op een beter leven dan dit. En ik vind de studie oprecht leuk en hiermee kan ik worden wat ik op dit moment graag wil worden.MoirenPhae schreef: ↑02-10-2017 20:45Ik zou eens serieus naar je belasting kijken. Fulltime studeren én 3 dagen werken is voor een ‘normaal’ mens al een opgave.
Mijn ouders zeggen wel dat ik de studie ook later kan gaan doen. Maar ik wil uiteindelijk ook op mezelf en een fulltime studie + huur en alle andere vaste lasten is gewoon niet te betalen
Ik woon nu nog thuis, dus ik kan daar nu mooi gebruik van maken. En je hoort ook zoveel dat als je fulltime werkt dat het dan héél moeilijk is om terug te gaan naar fulltime studeren. Misschien doe ik ook wel veel te moeilijk hoor, da's ook wel een beetje de draad in mijn depressie dat ik over alles zo pieker.
maandag 2 oktober 2017 21:06
Bedankt voor je comment thankyouforthedays! Interessant al die verschillende meningen en ook om te lezen hoe anderen hun depressie is gegaan. Gewichtstoename en libidoverlies maakt me niet zoveel uit aangezien ik geen relatie heb (ik ga er vanuit dat ik het niet de rest van mijn leven hoef te slikken). En vervlakking van emoties heb ik nu ook al vaak last van.
maandag 2 oktober 2017 21:08
@jempo, als je tegen je huisarts zegt: ik ben nu al twee jaar depressief en mijn studie en mijn leven lijdt er erg onder, hoezeer ik ook mijn best doe met therapie. Ik wil graag een verwijzing naar een psychiater, om mijn situatie eens voor te leggen.
Ik denk echt niet dat je huisarts dat zou weigeren.
@thankyouforthedays, wat een heftig verhaal! Dat komt natuurlijk ook voor en dat is heel erg. Ik ben er ook niet zo van dat huisartsen het makkelijk voorschrijven, een psychiater is er veel beter in thuis.
Ik heb er zelf geen bijwerkingen van, behalve dat ik wat last heb van maagzuur als ik niet wat eet na de pilinname, en ik kom wat moeilijker klaar. Libido is er wel nog steeds. En ik ben afgevallen (niet door de AD maar wel tegelijkertijd.) Het kan zo verschillen...
Ik was ook heel erg bang voor de bijwerkingen, en heb daarom heel langzaam opgebouwd. Ik vind dat veel mensen snel een hoge dosis krijgen, en dus ook veel bijwerkingen die vermijdbaar waren geweest als ze het rustiger aan hadden gedaan. Goed, het werkt dan ook wel pas later.
Ik denk echt niet dat je huisarts dat zou weigeren.
@thankyouforthedays, wat een heftig verhaal! Dat komt natuurlijk ook voor en dat is heel erg. Ik ben er ook niet zo van dat huisartsen het makkelijk voorschrijven, een psychiater is er veel beter in thuis.
Ik heb er zelf geen bijwerkingen van, behalve dat ik wat last heb van maagzuur als ik niet wat eet na de pilinname, en ik kom wat moeilijker klaar. Libido is er wel nog steeds. En ik ben afgevallen (niet door de AD maar wel tegelijkertijd.) Het kan zo verschillen...
Ik was ook heel erg bang voor de bijwerkingen, en heb daarom heel langzaam opgebouwd. Ik vind dat veel mensen snel een hoge dosis krijgen, en dus ook veel bijwerkingen die vermijdbaar waren geweest als ze het rustiger aan hadden gedaan. Goed, het werkt dan ook wel pas later.
maandag 2 oktober 2017 21:13
Voor mijn ouders een vereiste dat ik werk en niet leen zolang ik bij ze onder het dak woon.MoirenPhae schreef: ↑02-10-2017 21:03Stoppen met werken, wel studeren en eventueel lenen. Zeker als je thuis woont zijn je kosten laag.
En voor je uitzet heb je nauwelijks wat nodig.
Ik hoef niet veel te werken, maar wel iets. Ik zou niet anders kunnen, omdat ik toch mijn zorg, telefoon etc. moet betalen.
Ik heb die baan in september gekregen, dus stoppen is ook niet echt een optie. Het was in eerste instantie een baan voor 4 dagen en ik heb er al veel moeite voor moeten doen om ouders te overtuigen dat 3 dagen werken echt verstandiger was.
Op mezelf en gaan lenen zou wel kunnen, maar kamers zijn hier kneiterduur, dus hoeveel ik dan wel niet moet lenen! En dit is een thuisstudie dus dan zit ik ook de hele week op een kamertje ergens, weet ook niet of ik daar gelukkig van ga worden.
