Psyche
alle pijlers
Steeds nét niet
woensdag 18 oktober 2017 21:56
Hallo,
Ik zit al enige tijd (ruim een jaar) in een behoorlijke dip waar ik maar niet uit lijk te komen, op allerlei vlakken. Sollicitaties die maar geen baan opleveren omdat je net niet genoeg ervaring hebt, op assessments 1 fout teveel maakt, er veel mensen reageren, een ander beter in het team past... Dates die maar geen relaties worden, niet wederzijds of gewoon het verkeerde type. Ik begin er langzamerhand in te geloven dat het allemaal ook niet meer goed gaat komen, zoveel teleurstellingen dat ik mezelf ook afvraag: wie ben ik eigenlijk, ik kan nooit mezelf bewijzen omdat ik geen echte kans krijg. Het is lastig om positief te blijven... ik wil zo graag! Hebben jullie tips om dat wel te blijven?
Ik zit al enige tijd (ruim een jaar) in een behoorlijke dip waar ik maar niet uit lijk te komen, op allerlei vlakken. Sollicitaties die maar geen baan opleveren omdat je net niet genoeg ervaring hebt, op assessments 1 fout teveel maakt, er veel mensen reageren, een ander beter in het team past... Dates die maar geen relaties worden, niet wederzijds of gewoon het verkeerde type. Ik begin er langzamerhand in te geloven dat het allemaal ook niet meer goed gaat komen, zoveel teleurstellingen dat ik mezelf ook afvraag: wie ben ik eigenlijk, ik kan nooit mezelf bewijzen omdat ik geen echte kans krijg. Het is lastig om positief te blijven... ik wil zo graag! Hebben jullie tips om dat wel te blijven?
woensdag 18 oktober 2017 22:12
Nou, kan me best voorstellen dat het frustrerend is!
Helaas heb je geen (volledige) invloed op het krijgen van een baan. Word je uitgenodigd op gesprekken? Heb je anderen ook eens naar je brieven laten kijken? Ziet je cv er netjes uit?
Wat je kunt doen, is na een afwijzing bellen naar de organisatie met de vraag waarom ze je hebben afgewezen. Niet als verwijt, maar om verbeterpunten te verkrijgen voor een volgende sollicitatie.
Hoeveel sollicitaties doe je per week? Solliciteer je ook op "mindere" functies, ben je misschien te kritisch daarin?
Veel meer dan bovenstaand kan ik even niet bedenken. Het is, ondanks dat het steeds meer aantrekt op de arbeidsmarkt, soms nog steeds lastig om
een baan te vinden en dan ligt het er natuurlijk ook aan in welke branche je werk zoekt.
Is het een idee vrijwilligerswerk te gaan doen om ook jezelf te kunnen ontwikkelen?
Ook op het krijgen van een relatie heb je weinig invloed, behalve dan "gewoon jezelf zijn". Niet te geforceerd gaan zoeken, er zal vast ooit iemand voorbij komen maar nu misschien even niet.
Wanneer je ontevreden bent, straal je dat vaak onbedoeld ook uit.
Weet je jezelf goed te vermaken en heb je hobby's? Vriendinnen/familie met wie je afspreekt?
Helaas heb je geen (volledige) invloed op het krijgen van een baan. Word je uitgenodigd op gesprekken? Heb je anderen ook eens naar je brieven laten kijken? Ziet je cv er netjes uit?
Wat je kunt doen, is na een afwijzing bellen naar de organisatie met de vraag waarom ze je hebben afgewezen. Niet als verwijt, maar om verbeterpunten te verkrijgen voor een volgende sollicitatie.
Hoeveel sollicitaties doe je per week? Solliciteer je ook op "mindere" functies, ben je misschien te kritisch daarin?
Veel meer dan bovenstaand kan ik even niet bedenken. Het is, ondanks dat het steeds meer aantrekt op de arbeidsmarkt, soms nog steeds lastig om
een baan te vinden en dan ligt het er natuurlijk ook aan in welke branche je werk zoekt.
Is het een idee vrijwilligerswerk te gaan doen om ook jezelf te kunnen ontwikkelen?
Ook op het krijgen van een relatie heb je weinig invloed, behalve dan "gewoon jezelf zijn". Niet te geforceerd gaan zoeken, er zal vast ooit iemand voorbij komen maar nu misschien even niet.
Wanneer je ontevreden bent, straal je dat vaak onbedoeld ook uit.
Weet je jezelf goed te vermaken en heb je hobby's? Vriendinnen/familie met wie je afspreekt?
woensdag 18 oktober 2017 22:18
Je meet je succes/welzijn af aan zaken waar je geen invloed op hebt.
Er zijn je de laatste tijd dus heel wat stomme relaties en niet-passende banen bespaard gebleven.
Probeer je te focussen op zaken waar je wel invloed op hebt en ook te bedenken waarom de niet gelukte dates en sollicitaties niet waren wat je zocht.
En waar je op gaat letten de komende tijd bij daten en solliciteren.
Misschien moet je het daten nu ook even laten als je er niet vrolijker van wordt.
Net als andere zaken die je teveel kosten.
Kun je misschien niet een wat makkelijker te verkrijgen baan krijgen in de tussentijd, en dan hulp zoeken bij deze gevoelens?
Er zijn je de laatste tijd dus heel wat stomme relaties en niet-passende banen bespaard gebleven.
Probeer je te focussen op zaken waar je wel invloed op hebt en ook te bedenken waarom de niet gelukte dates en sollicitaties niet waren wat je zocht.
En waar je op gaat letten de komende tijd bij daten en solliciteren.
Misschien moet je het daten nu ook even laten als je er niet vrolijker van wordt.
Net als andere zaken die je teveel kosten.
Kun je misschien niet een wat makkelijker te verkrijgen baan krijgen in de tussentijd, en dan hulp zoeken bij deze gevoelens?
woensdag 18 oktober 2017 22:25
Lola, dat heeft in jouw geval met je instelling te maken. Je werkt al een jaar niet, langer zelfs, zit thuis met een uitkering. Jouw 'sociale kring' accepteert het niet als jij als postbezorger aan het werk gaat, zeg jij, want dat is geen baan 'op jouw niveau'. Je kijkt neer op laaggeschoold werk en bent boos als de sociale dienst je na een jaar verplicht om te gaan werken.
Als jij aan je dates net zo veel eisen stelt, ga je geen partner vinden.
Tip: verander je instelling. Lukt dat je zelf niet, ga dan naar de huisarts of ga op zoek naar een coach.
Tip: wees bereid om naar jezelf te kijken. Dat is moeilijk en doet soms zeer, dat weet ik uit ervaring. Tegelijkertijd is dat het enige wat jij kan doen om hieruit te komen.
Tip: pak alles aan wat je krijgen kunt, qua werk. Doe er vrijwilligerswerk bij voor relevante werkervaring. En wees bereid om met minder dan 'waar je voor opgeleid bent' genoegen te nemen.
Als jij aan je dates net zo veel eisen stelt, ga je geen partner vinden.
Tip: verander je instelling. Lukt dat je zelf niet, ga dan naar de huisarts of ga op zoek naar een coach.
Tip: wees bereid om naar jezelf te kijken. Dat is moeilijk en doet soms zeer, dat weet ik uit ervaring. Tegelijkertijd is dat het enige wat jij kan doen om hieruit te komen.
Tip: pak alles aan wat je krijgen kunt, qua werk. Doe er vrijwilligerswerk bij voor relevante werkervaring. En wees bereid om met minder dan 'waar je voor opgeleid bent' genoegen te nemen.
woensdag 18 oktober 2017 22:47
Niet dat ik helemaal geen laag opgeleid werk wil doen, maar de baan die jij noemt is zeker niet mijn droombaan. Ik wil best in een winkel werken maar daar nemen ze niet aan omdat ik te oud ben bijvoorbeeld of bang dat ik snel weg ben. Banen in mijn richting ben ik niet goed genoeg voor en alles daaronder is lastig binnen te komen.blueeyes*3 schreef: ↑18-10-2017 22:25Lola, dat heeft in jouw geval met je instelling te maken. Je werkt al een jaar niet, langer zelfs, zit thuis met een uitkering. Jouw 'sociale kring' accepteert het niet als jij als postbezorger aan het werk gaat, zeg jij, want dat is geen baan 'op jouw niveau'. Je kijkt neer op laaggeschoold werk en bent boos als de sociale dienst je na een jaar verplicht om te gaan werken.
Als jij aan je dates net zo veel eisen stelt, ga je geen partner vinden.
Tip: verander je instelling. Lukt dat je zelf niet, ga dan naar de huisarts of ga op zoek naar een coach.
Tip: wees bereid om naar jezelf te kijken. Dat is moeilijk en doet soms zeer, dat weet ik uit ervaring. Tegelijkertijd is dat het enige wat jij kan doen om hieruit te komen.
Tip: pak alles aan wat je krijgen kunt, qua werk. Doe er vrijwilligerswerk bij voor relevante werkervaring. En wees bereid om met minder dan 'waar je voor opgeleid bent' genoegen te nemen.
woensdag 18 oktober 2017 23:00
Oei Lola, ik had nog niet geloept.
Ik vind je erg neerslachtig overkomen en ook een tíkkeltje slachtofferrol.
Ik zie nu dat je een baan aangeboden hebt gekregen als postbezorger. Ik snáp dat het onder je niveau is, maar alles beter dan thuis op de bank en verder in die negatieve spiraal geraken, toch?!
Een werkgever heeft liever dat je iets op je cv hebt staan, dan een gat van meer dan een jaar zonder reden...
Zie het van de positieve kant: het is gezond om buiten te zijn, je bent veel in beweging en je hebt inkomsten en kunt daarvan lekker shoppen, een leuke sport gaan doen, nieuwe mensen leren kennen......(het kan zo oppervlakkig zijn als dat je het zelf maakt, jij hebt daar ook een aandeel in.. )
Ik vind je erg neerslachtig overkomen en ook een tíkkeltje slachtofferrol.
Ik zie nu dat je een baan aangeboden hebt gekregen als postbezorger. Ik snáp dat het onder je niveau is, maar alles beter dan thuis op de bank en verder in die negatieve spiraal geraken, toch?!
Een werkgever heeft liever dat je iets op je cv hebt staan, dan een gat van meer dan een jaar zonder reden...
Zie het van de positieve kant: het is gezond om buiten te zijn, je bent veel in beweging en je hebt inkomsten en kunt daarvan lekker shoppen, een leuke sport gaan doen, nieuwe mensen leren kennen......(het kan zo oppervlakkig zijn als dat je het zelf maakt, jij hebt daar ook een aandeel in.. )
woensdag 18 oktober 2017 23:05
Wees niet zo streng voor jezelf Lola.
Misschien lukt het vinden van een baan niet omdat je jezelf niet kan verkopen of niet voldoende zicht hebt op wat werkgevers willen. En vaak is dat iets wat in de kleine lettertjes staat om het zo maar te zeggen. Handig om daar eerst achter te komen. Zou je dan zelf iets kunnen creëren om je talent te laten zien?
Je andere probleem over relaties is lastiger. Ik denk een zekere zakelijkheid, dus niet je tijd verknoeien met types waarmee het toch niets wordt. En ook de kans kunnen grijpen wanneer die zich voor doet.
Je schreef;" Banen in mijn richting ben ik niet goed genoeg voor en alles daaronder is lastig binnen te komen. "
Maak je zelf niet onnodig klein.
Misschien lukt het vinden van een baan niet omdat je jezelf niet kan verkopen of niet voldoende zicht hebt op wat werkgevers willen. En vaak is dat iets wat in de kleine lettertjes staat om het zo maar te zeggen. Handig om daar eerst achter te komen. Zou je dan zelf iets kunnen creëren om je talent te laten zien?
Je andere probleem over relaties is lastiger. Ik denk een zekere zakelijkheid, dus niet je tijd verknoeien met types waarmee het toch niets wordt. En ook de kans kunnen grijpen wanneer die zich voor doet.
Je schreef;" Banen in mijn richting ben ik niet goed genoeg voor en alles daaronder is lastig binnen te komen. "
Maak je zelf niet onnodig klein.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
donderdag 19 oktober 2017 03:35
Een positieve dingen dagboekje bijhouden waarin je elke dag schrijft wat er wel goed gaat. Ik weet het, dat zorgt er niet direct voor dat je een baan/relatie krijgt, maar het geeft wel een positieve focus in de tussentijd. En vaak staan we op 'wachtstand' in ons leven, dus die tijd kunnen we maar beter genieten van wat er wel lukt, geloof ik.
donderdag 19 oktober 2017 09:16
Je zou denken van wel hé... Ik denk alleen: nog 10 weken en er is weer een jaar voorbij helaas. Ik ben de afwachtmodus zat.Kinase3000 schreef: ↑19-10-2017 02:44Ik snap dat het zwaar is maar je wordt wél uitgenodigd voor sollicitatiegesprekken, assessments & dates. Dat betekent dus dat het binnenkort een keer jouw kant uit zal vallen. Houd vol, ‘alles sal reg kom’.
donderdag 19 oktober 2017 09:16
Ik heb in jouw situatie gezeten. Ik heb een hele brede HBO studie gedaan (wetenschappelijke richting) en ben 'gewoon' in 4 jaar afgestudeerd. En toen kwam het solliciteren. "We hebben iemand die geschikter is" "Je kennis is niet specifiek genoeg". Een jaar lang heb ik op alles gesolliciteerd wat maar enigszins in het werkveld was, maar ik werd het telkens niet. Ik heb mensen mijn cv laten zien, mijn brieven laten lezen, maar het was allemaal prima. Ik heb zelfs in de afwijzingen complimenten over de brieven gekregen. Ik werd er down van, stelde mezelf dezelfde vragen als jij hier in je post stelt. Ik kwam in een negatieve spiraal terecht, maar had het op het moment zelf niet door.
Mijn omslag kwam een jaar terug. Ik had het "geluk" dat ik een chronische aandoening heb, en dat ik op een ochtend wakker werd en er compleet klaar mee was. Ik ging alles proberen wat ik kon bedenken wat er eventueel invloed op zou kunnen hebben. Voeding, beweging, noem maar op. Wat ik niet in had gecalculeerd is dat dat invloed zou kunnen hebben op mijn mentale situatie. Er was tenslotte niks mis met me, ik was alleen maar een beetje down...
Long story short, het bleek dat het heel slecht met me ging. Of ik echt depressief was weet ik niet zeker - ik ben nooit naar de huisarts geweest - maar dat ik uit die spiraal ben gekomen was meer geluk dan wijsheid. Hoe beter het met me ging, hoe meer ik besefte dat het zo niet langer kon. Ik ben systematisch gaan bedenken wat ik leuk vond, wat ik graag wou doen, wat ik kon, wat ik wou leren... En daar heb ik een werkveld bij gezocht. Gelukkig zijn ze in dat werkveld bereid mensen zonder kennis op te leiden.
En nu, na 3 (!) jaar, heb ik eindelijk een contract getekend en begin ik komende maand.
Wat ik je hieruit wil meegeven: ik weet hoe je je voelt, ik ken je situatie. Ik had het geluk dat ik een flinke spaarrekening had, een lieve vriend (die eigenlijk aan de bel had moeten trekken in plaats van me tot in de eeuwigheid te steunen), en uiteindelijk een sterke motivatie die me heeft geholpen eruit te komen. Had ik het achteraf weer zo gedaan? Absoluut niet. Achteraf gezien had ik naar de huisarts moeten gaan, en dat is eigenlijk ook mijn tip aan jou. Zoek alsjeblieft hulp, zodat je niet in mijn situatie terecht komt. Het is -wederom- meer geluk dan wijsheid dat ik werk heb gevonden met zo'n enorm gat in mijn cv. Waarschijnlijk had zelfs wc's schoonmaken beter op mijn cv gestaan.
En voor het halve viva-forum over me heen valt: Ik heb nooit enige vorm van uitkering gehad - ik kwam zelfs niet in aanmerking voor zorgtoeslag
Mijn omslag kwam een jaar terug. Ik had het "geluk" dat ik een chronische aandoening heb, en dat ik op een ochtend wakker werd en er compleet klaar mee was. Ik ging alles proberen wat ik kon bedenken wat er eventueel invloed op zou kunnen hebben. Voeding, beweging, noem maar op. Wat ik niet in had gecalculeerd is dat dat invloed zou kunnen hebben op mijn mentale situatie. Er was tenslotte niks mis met me, ik was alleen maar een beetje down...
Long story short, het bleek dat het heel slecht met me ging. Of ik echt depressief was weet ik niet zeker - ik ben nooit naar de huisarts geweest - maar dat ik uit die spiraal ben gekomen was meer geluk dan wijsheid. Hoe beter het met me ging, hoe meer ik besefte dat het zo niet langer kon. Ik ben systematisch gaan bedenken wat ik leuk vond, wat ik graag wou doen, wat ik kon, wat ik wou leren... En daar heb ik een werkveld bij gezocht. Gelukkig zijn ze in dat werkveld bereid mensen zonder kennis op te leiden.
En nu, na 3 (!) jaar, heb ik eindelijk een contract getekend en begin ik komende maand.Wat ik je hieruit wil meegeven: ik weet hoe je je voelt, ik ken je situatie. Ik had het geluk dat ik een flinke spaarrekening had, een lieve vriend (die eigenlijk aan de bel had moeten trekken in plaats van me tot in de eeuwigheid te steunen), en uiteindelijk een sterke motivatie die me heeft geholpen eruit te komen. Had ik het achteraf weer zo gedaan? Absoluut niet. Achteraf gezien had ik naar de huisarts moeten gaan, en dat is eigenlijk ook mijn tip aan jou. Zoek alsjeblieft hulp, zodat je niet in mijn situatie terecht komt. Het is -wederom- meer geluk dan wijsheid dat ik werk heb gevonden met zo'n enorm gat in mijn cv. Waarschijnlijk had zelfs wc's schoonmaken beter op mijn cv gestaan.
En voor het halve viva-forum over me heen valt: Ik heb nooit enige vorm van uitkering gehad - ik kwam zelfs niet in aanmerking voor zorgtoeslag
Live with what you cannot change.
donderdag 19 oktober 2017 10:04
Bedankt voor je inspirerende verhaal! Wat is uiteindelijk jouw werkveld geworden dan? Dat omslagpunt heb ik nu ook bereikt, het voelt niet goed meer dat doelloos thuiszitten.Moraine schreef: ↑19-10-2017 09:16Ik heb in jouw situatie gezeten. Ik heb een hele brede HBO studie gedaan (wetenschappelijke richting) en ben 'gewoon' in 4 jaar afgestudeerd. En toen kwam het solliciteren. "We hebben iemand die geschikter is" "Je kennis is niet specifiek genoeg". Een jaar lang heb ik op alles gesolliciteerd wat maar enigszins in het werkveld was, maar ik werd het telkens niet. Ik heb mensen mijn cv laten zien, mijn brieven laten lezen, maar het was allemaal prima. Ik heb zelfs in de afwijzingen complimenten over de brieven gekregen. Ik werd er down van, stelde mezelf dezelfde vragen als jij hier in je post stelt. Ik kwam in een negatieve spiraal terecht, maar had het op het moment zelf niet door.
Mijn omslag kwam een jaar terug. Ik had het "geluk" dat ik een chronische aandoening heb, en dat ik op een ochtend wakker werd en er compleet klaar mee was. Ik ging alles proberen wat ik kon bedenken wat er eventueel invloed op zou kunnen hebben. Voeding, beweging, noem maar op. Wat ik niet in had gecalculeerd is dat dat invloed zou kunnen hebben op mijn mentale situatie. Er was tenslotte niks mis met me, ik was alleen maar een beetje down...
Long story short, het bleek dat het heel slecht met me ging. Of ik echt depressief was weet ik niet zeker - ik ben nooit naar de huisarts geweest - maar dat ik uit die spiraal ben gekomen was meer geluk dan wijsheid. Hoe beter het met me ging, hoe meer ik besefte dat het zo niet langer kon. Ik ben systematisch gaan bedenken wat ik leuk vond, wat ik graag wou doen, wat ik kon, wat ik wou leren... En daar heb ik een werkveld bij gezocht. Gelukkig zijn ze in dat werkveld bereid mensen zonder kennis op te leiden.
Wat ik je hieruit wil meegeven: ik weet hoe je je voelt, ik ken je situatie. Ik had het geluk dat ik een flinke spaarrekening had, een lieve vriend (die eigenlijk aan de bel had moeten trekken in plaats van me tot in de eeuwigheid te steunen), en uiteindelijk een sterke motivatie die me heeft geholpen eruit te komen. Had ik het achteraf weer zo gedaan? Absoluut niet. Achteraf gezien had ik naar de huisarts moeten gaan, en dat is eigenlijk ook mijn tip aan jou. Zoek alsjeblieft hulp, zodat je niet in mijn situatie terecht komt. Het is -wederom- meer geluk dan wijsheid dat ik werk heb gevonden met zo'n enorm gat in mijn cv. Waarschijnlijk had zelfs wc's schoonmaken beter op mijn cv gestaan.
En voor het halve viva-forum over me heen valt: Ik heb nooit enige vorm van uitkering gehad - ik kwam zelfs niet in aanmerking voor zorgtoeslag
donderdag 19 oktober 2017 10:26
Ik ben de computerwereld in gegaan, maar heb ook andere werkvelden gezien waar ze traineeships/opleidingen aanbieden. Als je een traineeship wil doen zit je meestal wel vast aan een boete, dus als je dat overweegt moet je wel eerst heel goed bedenken wat je wil! Anders zit je meteen twee jaar vast aan iets wat niets voor je is. Daarnaast zijn de sollicitaties behoorlijk intensief en ga je heel veel (grondige) vragen krijgen over je motivatie en het gat in je cv, dus je moet alles wel heel duidelijk voor ogen hebben. Aangezien jij (nu nog) een uitkering krijgt, zou ik eerst settelen voor een rotbaantje, hulp zoeken en intussen bedenken wat je zou willen.
Bij mij viel eigenlijk alles op zijn plek naarmate het lichamelijk (en geestelijk) beter ging. Ik ging in eerste instantie op zoek naar manieren om vanuit huis geld te verdienen (en naar dingen die ik mezelf aan zou kunnen leren om een baan te vinden), en kwam daardoor al vrij snel in dit werkveld terecht. Ik ben het toen 40-50 uur in de week gaan leren, kwam erachter dat dat niet ging werken om er echt geld mee te verdienen, en ben gaan zoeken naar vacatures. De eerste paar sollicitaties werden niets, maar uiteindelijk was het raak.
Om het even nog een keer te benadrukken, ik moest het bij mijn sollicitaties ECHT van mijn motivatie hebben. Ik moest ontzettend goed kunnen beargumenteren waarom ik dat werkveld perfect voor me vond (wederom, weet wat je wil en doe goed research naar wat je solliciteert!), waarom ik perfect voor het werkveld was, etc...
Ik zou het fijn vinden als je de quote weghaalt (en deze post ook niet quote), zodat ik mijn verhaal eventueel nog weg kan halen/aan kan passen
Bij mij viel eigenlijk alles op zijn plek naarmate het lichamelijk (en geestelijk) beter ging. Ik ging in eerste instantie op zoek naar manieren om vanuit huis geld te verdienen (en naar dingen die ik mezelf aan zou kunnen leren om een baan te vinden), en kwam daardoor al vrij snel in dit werkveld terecht. Ik ben het toen 40-50 uur in de week gaan leren, kwam erachter dat dat niet ging werken om er echt geld mee te verdienen, en ben gaan zoeken naar vacatures. De eerste paar sollicitaties werden niets, maar uiteindelijk was het raak.
Om het even nog een keer te benadrukken, ik moest het bij mijn sollicitaties ECHT van mijn motivatie hebben. Ik moest ontzettend goed kunnen beargumenteren waarom ik dat werkveld perfect voor me vond (wederom, weet wat je wil en doe goed research naar wat je solliciteert!), waarom ik perfect voor het werkveld was, etc...
Ik zou het fijn vinden als je de quote weghaalt (en deze post ook niet quote), zodat ik mijn verhaal eventueel nog weg kan halen/aan kan passen
Live with what you cannot change.
donderdag 19 oktober 2017 11:52
To: postbezorger was onder je niveau. Servicedeskmedewerker wilde je niet, je hebt zelfs overwogen om niet naar die sollicitatie te gaan. Secretaresse wilde je niet. Wat jij wil is meteen een baan op HBO niveau met bijpassend salaris in het vakgebied waarin jij hebt gestudeerd. En op HBO communicatie is gewoon verdomd weinig te vinden. Veel bedrijven hebben een vacaturestop op hun communicatie-afdeling, of zelfs een krimp. Je hebt een gat van een jaar in je cv, een jaar waarin je liever uitkering krijgt dan achter een balie gaat staan, secretaresse bent of de post rondbrengt.
Ik heb jarenlang achter een balie gezeten. Bezoekers aanmelden, mensen in dat kantorenpand bellen dat hun bezoek er is, gedag zeggen, post rondbrengen. Was dat op mijn niveau? Nee. Waarom deed ik het dan? Omdat het beter stond dan thuis zitten. Omdat ik dan onder de mensen was. En omdat ik de twee bedrijven die in dat pand zaten leerde kennen, en zo een behoorlijk netwerk opbouwde. Dat heeft me overigens ook een aantal maanden relevante werkervaring opgeleverd (ziektevervanging op een van de afdelingen binnen het bedrijf) en een aantal goede referenties.
Ik heb jarenlang achter een balie gezeten. Bezoekers aanmelden, mensen in dat kantorenpand bellen dat hun bezoek er is, gedag zeggen, post rondbrengen. Was dat op mijn niveau? Nee. Waarom deed ik het dan? Omdat het beter stond dan thuis zitten. Omdat ik dan onder de mensen was. En omdat ik de twee bedrijven die in dat pand zaten leerde kennen, en zo een behoorlijk netwerk opbouwde. Dat heeft me overigens ook een aantal maanden relevante werkervaring opgeleverd (ziektevervanging op een van de afdelingen binnen het bedrijf) en een aantal goede referenties.
donderdag 19 oktober 2017 12:09
Als je student bent heb je in ieder geval automatisch een daginvulling... nu heb ik tijd over en proppen alle gedachten zich in mijn hoofd op. Ook het 'nieuwe' solliciteren terwijl je niet lekker in je vel zit helpt niet mee: digitale testen, video's opnemen als motivatie etc. Voordat je überhaupt een écht gesprek hebt kan je al vijf keer worden afgewezen.
donderdag 19 oktober 2017 12:15
Dus ook tijdens je studie heb je niet gewerkt? Niet in de supermarkt vakken gevuld, ergens achter de kassa gezeten?lola712 schreef: ↑19-10-2017 12:09Als je student bent heb je in ieder geval automatisch een daginvulling... nu heb ik tijd over en proppen alle gedachten zich in mijn hoofd op. Ook het 'nieuwe' solliciteren terwijl je niet lekker in je vel zit helpt niet mee: digitale testen, video's opnemen als motivatie etc. Voordat je überhaupt een écht gesprek hebt kan je al vijf keer worden afgewezen.
donderdag 19 oktober 2017 12:37
Dit dus. Bovendien ben je echt niet aantrekkelijk voor een werkgever als je al lang werkloos thuis zit.blueeyes*3 schreef: ↑18-10-2017 22:25Lola, dat heeft in jouw geval met je instelling te maken. Je werkt al een jaar niet, langer zelfs, zit thuis met een uitkering. Jouw 'sociale kring' accepteert het niet als jij als postbezorger aan het werk gaat, zeg jij, want dat is geen baan 'op jouw niveau'. Je kijkt neer op laaggeschoold werk en bent boos als de sociale dienst je na een jaar verplicht om te gaan werken.
Als jij aan je dates net zo veel eisen stelt, ga je geen partner vinden.
Tip: verander je instelling. Lukt dat je zelf niet, ga dan naar de huisarts of ga op zoek naar een coach.
Tip: wees bereid om naar jezelf te kijken. Dat is moeilijk en doet soms zeer, dat weet ik uit ervaring. Tegelijkertijd is dat het enige wat jij kan doen om hieruit te komen.
Tip: pak alles aan wat je krijgen kunt, qua werk. Doe er vrijwilligerswerk bij voor relevante werkervaring. En wees bereid om met minder dan 'waar je voor opgeleid bent' genoegen te nemen.
Ik ben nog hoger opgeleid dan TO maar toen ik werkeloos thuis zat heb ik ook een baan geaccepteerd die heel ver onder mijn werk- en denkniveau lag. Die heeft me echter wel gebracht naar leukere en beter betaalde banen.
donderdag 19 oktober 2017 12:45
Ik kan me voorstellen dat je de moed begint te verliezen, maar uiteindelijk ben jij toch echt degene die er zelf iets van moet maken. Het wordt niet vanzelf in je schoot geworpen.
Ben je al bij (studenten)uitzendbureaus geweest? Naar werkervaringsplaatsen gekeken? Tijdelijke banen om bijv. iemand tijdens een zwangerschapsverlof te vervangen, vakantiewerk, wat verder van huis, etc. Allemaal niet ideaal, maar je kunt maar iets doen. Ik snap dan ook niet dat je een baan als postbezorger, secretaresse of wat dan ook gelijk afwijst zonder het eerst te proberen of tijdelijk aan te nemen.
Of is vrijwilligerswerk (tijdelijk) iets? Bijv. maatje worden van een ouder iemand of iemand met een lichamelijke/fysieke beperking. Ook al is het maar 2 uur per week, dan heb je wel iets om naar uit te kijken.
Een nieuwe (deeltijd) opleiding?
Met iedere bezigheid leer je wel wat, wat je weer mee kunt nemen naar een volgende baan. In de tussentijd kun je natuurlijk verder blijven solliciteren naar iets wat je leuker lijkt. Zou jij als werkgever ook niet liever iemand aannemen die zich altijd nuttig heeft gemaakt dan iemand die al weet ik hoe lang thuis zit af te wachten?
Er is ook een boek Ja-maar wat als alles lukt?
Is dat wat voor je? Soms zijn je eigen gedachten je grootste vijand. Kom je zelf niet uit een negatieve gedachtengang is dat ook geen schande, maar dan doe je er wel goed aan om daar hulp bij te zoeken.
Ben je al bij (studenten)uitzendbureaus geweest? Naar werkervaringsplaatsen gekeken? Tijdelijke banen om bijv. iemand tijdens een zwangerschapsverlof te vervangen, vakantiewerk, wat verder van huis, etc. Allemaal niet ideaal, maar je kunt maar iets doen. Ik snap dan ook niet dat je een baan als postbezorger, secretaresse of wat dan ook gelijk afwijst zonder het eerst te proberen of tijdelijk aan te nemen.
Of is vrijwilligerswerk (tijdelijk) iets? Bijv. maatje worden van een ouder iemand of iemand met een lichamelijke/fysieke beperking. Ook al is het maar 2 uur per week, dan heb je wel iets om naar uit te kijken.
Een nieuwe (deeltijd) opleiding?
Met iedere bezigheid leer je wel wat, wat je weer mee kunt nemen naar een volgende baan. In de tussentijd kun je natuurlijk verder blijven solliciteren naar iets wat je leuker lijkt. Zou jij als werkgever ook niet liever iemand aannemen die zich altijd nuttig heeft gemaakt dan iemand die al weet ik hoe lang thuis zit af te wachten?
Er is ook een boek Ja-maar wat als alles lukt?
Is dat wat voor je? Soms zijn je eigen gedachten je grootste vijand. Kom je zelf niet uit een negatieve gedachtengang is dat ook geen schande, maar dan doe je er wel goed aan om daar hulp bij te zoeken.
donderdag 19 oktober 2017 13:18
Ik reageer ook op zulke banen maar dan moeten ze je wel alsnog aannemen.. Ik ben nou eenmaal een persoon die echt tot zijn recht komt als ik lekker aan de gang ben, dus mezelf verkopen (niet op papier) heb ik het moeite mee. Daar krijg ik wel tips en begeleiding voor. Het is gewoon echt niet zo makkelijk als iedereen denkt: voor veel banen te oud/duur, andere denken ze waarom reageer je met zo'n opleiding?, te ver weg. Ook omdat ik nog geen echte meters heb gemaakt (bijbanen tijdens studie voegen niet veel toe merk ik) blijf je altijd achteraan eindigen.Ceci schreef: ↑19-10-2017 12:37Dit dus. Bovendien ben je echt niet aantrekkelijk voor een werkgever als je al lang werkloos thuis zit.
Ik ben nog hoger opgeleid dan TO maar toen ik werkeloos thuis zat heb ik ook een baan geaccepteerd die heel ver onder mijn werk- en denkniveau lag. Die heeft me echter wel gebracht naar leukere en beter betaalde banen.
donderdag 19 oktober 2017 13:51
Dan ga je vrijwilligerswerk in jouw vakgebied doen. En dan ondertussen zo'n baan 'die niet je droombaan is'.lola712 schreef: ↑19-10-2017 13:18Ik reageer ook op zulke banen maar dan moeten ze je wel alsnog aannemen.. Ik ben nou eenmaal een persoon die echt tot zijn recht komt als ik lekker aan de gang ben, dus mezelf verkopen (niet op papier) heb ik het moeite mee. Daar krijg ik wel tips en begeleiding voor. Het is gewoon echt niet zo makkelijk als iedereen denkt: voor veel banen te oud/duur, andere denken ze waarom reageer je met zo'n opleiding?, te ver weg. Ook omdat ik nog geen echte meters heb gemaakt (bijbanen tijdens studie voegen niet veel toe merk ik) blijf je altijd achteraan eindigen.
Of je regelt met de uitkerende instantie dat je een project mag doen bij Kickstart your social impact, en daarnaast een aantal uur werk doet 'wat niet je droombaan is'.
Jij moet initiatief gaan tonen. Jij moet het doen. Roepen 'dat het allemaal niet zo makkelijk is' brengt je niet verder. Je schreef ook mee in het werklozen-topic, daar had bijna iedereen een baan gevonden behalve jij.
Ik denk dat het, zeker qua werk, wel echt aan jou ligt. Als het mij lukt om zonder afgeronde opleiding tot twee keer toe binnen een half jaar een betaalde baan te vinden, dan moet het jou toch ook lukken?
donderdag 19 oktober 2017 19:23
Hoi Lola,
Ik reageer bijna nooit maar lees vaak mee en heb jouw eerdere berichten ook gelezen. Als ik het me goed herinner heb je eerder geschreven dat je geen rijbewijs hebt maar wel spaargeld, waarom ga je daar niet je best voor doen? Als je een rijbewijs hebt ben je al een stuk aantrekkelijker voor werkgevers en daarnaast krijg je direct veel meer mogelijkheden qua vacatures. De baan als postbezorger zou ik persoonlijk wel aannemen! Lijkt me vele malen leuker dan schoonmaken en je werkt ook nog eens betaald aan je lijn![😉]()
Van werken wordt je gemoedstoestand beter dan van thuiszitten ![🙂]()
Succes!
Ik reageer bijna nooit maar lees vaak mee en heb jouw eerdere berichten ook gelezen. Als ik het me goed herinner heb je eerder geschreven dat je geen rijbewijs hebt maar wel spaargeld, waarom ga je daar niet je best voor doen? Als je een rijbewijs hebt ben je al een stuk aantrekkelijker voor werkgevers en daarnaast krijg je direct veel meer mogelijkheden qua vacatures. De baan als postbezorger zou ik persoonlijk wel aannemen! Lijkt me vele malen leuker dan schoonmaken en je werkt ook nog eens betaald aan je lijn
Van werken wordt je gemoedstoestand beter dan van thuiszitten 
Succes!
Sometimes good things fall apart so better things can fall together
donderdag 19 oktober 2017 20:06
Heb je niet het verkeerde vak gekozen? HBO communicatie en jezelf niet op papier kunnen verkopen is toch wel een probleem, of niet? Van een IT-er, een analyst of een accountant verwacht men minder sterke communicatie vaardigheden, maar van een communicatiedeskundige verwacht je toch enige wervings- en overtuigingskracht. En zelfs voor die eerder genoemde beroepen word je op goede brieven en gesprekken geselecteerd.lola712 schreef: ↑19-10-2017 13:18Ik reageer ook op zulke banen maar dan moeten ze je wel alsnog aannemen.. Ik ben nou eenmaal een persoon die echt tot zijn recht komt als ik lekker aan de gang ben, dus mezelf verkopen (niet op papier) heb ik het moeite mee. Daar krijg ik wel tips en begeleiding voor. Het is gewoon echt niet zo makkelijk als iedereen denkt: voor veel banen te oud/duur, andere denken ze waarom reageer je met zo'n opleiding?, te ver weg. Ook omdat ik nog geen echte meters heb gemaakt (bijbanen tijdens studie voegen niet veel toe merk ik) blijf je altijd achteraan eindigen.
anoniem_350483 wijzigde dit bericht op 19-10-2017 20:12
0.05% gewijzigd
