Psyche
alle pijlers
Hoe ontdek je je eigen grenzen?
maandag 23 oktober 2017 01:12
Ik merk dat ik nogal wat last heb om mijn eigen grenzen te voelen. Vooral in contact met dominante mensen die vaak en veel om me heen zijn kan ik heel goed aanvoelen wat HUN willen of verwachten, maar als ik dan naar mezelf kijk dan weet ik eigenlijk niet wat ik van een ander verwacht.
Heel vaak voel ik dat ik geen recht heb om eisen te stellen aan het contact. Dit heb ik al helemaal in contact met familieleden.
Ik ben zelf opgegroeid in een omgeving waar er veel kritiek op mij werd geuit. Ik vond het moeilijk om me daar tegen te verweren en deed daarom maar niks meer. Nu heb ik daar last van. Vooral in contact met mijn moeder is het voor mij heel lastig om te voelen wat ik vind van wat zij zegt of doet, Ik voel het pas als ik weer alleen ben. Soms voel ik het wel direct maar ga dan meestal in de geruststellende rol zitten. Ik vermijd heel veel contacten hierdoor. Ik vind het dood vermoeiend om tijd door te brengen met mensen en alles maar binnen te laten komen. Als ik zoiets vind word ik ook weer boos op mezelf omdat ik zelf juist zo een behoefte heb om een x gehoord te worden. Van mezelf moet ik alles op de juiste manier zeggen. Nee zeggen, of aangeven dat iets me te ver gaat, doe ik eigenlijk al bijna niet.
Herkennen mensen dit? En hoe ga je met dit soort dingen om....
Heel vaak voel ik dat ik geen recht heb om eisen te stellen aan het contact. Dit heb ik al helemaal in contact met familieleden.
Ik ben zelf opgegroeid in een omgeving waar er veel kritiek op mij werd geuit. Ik vond het moeilijk om me daar tegen te verweren en deed daarom maar niks meer. Nu heb ik daar last van. Vooral in contact met mijn moeder is het voor mij heel lastig om te voelen wat ik vind van wat zij zegt of doet, Ik voel het pas als ik weer alleen ben. Soms voel ik het wel direct maar ga dan meestal in de geruststellende rol zitten. Ik vermijd heel veel contacten hierdoor. Ik vind het dood vermoeiend om tijd door te brengen met mensen en alles maar binnen te laten komen. Als ik zoiets vind word ik ook weer boos op mezelf omdat ik zelf juist zo een behoefte heb om een x gehoord te worden. Van mezelf moet ik alles op de juiste manier zeggen. Nee zeggen, of aangeven dat iets me te ver gaat, doe ik eigenlijk al bijna niet.
Herkennen mensen dit? En hoe ga je met dit soort dingen om....
maandag 23 oktober 2017 01:35
Door er overheen te gaan, eroverheen te laten gaan en te leren door ervaring, door de jaren heen...kortom het is een soms jarenlang proces.
Je zou eens kunnen beginnen met minder streng voor jezelf te zijn en meer streng naar de ander. Nee zeggen is daar essentieel in, dat is namelijk hoe je begint met "dit soort dingen om te gaan", zoals je zegt.
Gewoon beginnen, doen, zonder ja maar en ellenlange zelfanalyses voor of achteraf.
Mag ik vragen hoe oud je bent?
Je zou eens kunnen beginnen met minder streng voor jezelf te zijn en meer streng naar de ander. Nee zeggen is daar essentieel in, dat is namelijk hoe je begint met "dit soort dingen om te gaan", zoals je zegt.
Gewoon beginnen, doen, zonder ja maar en ellenlange zelfanalyses voor of achteraf.
Mag ik vragen hoe oud je bent?
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 23 oktober 2017 04:51
Hoi!
Ik herken stukken wel.
Je hebt je zo geconformeerd aan de ander dat je je eigen grenzen niet voelt.
Goed van je dat je het uitspreekt en voor jezelf verandering wil aanbrengen! Ik denk dat je er wel hulp bij kunt gebruiken.
Je zou een cursus assertiviteitstraining kunnen doen. Maar.......omdat je veel over gevoel praat kan het zijn dat je meer gevoelsmatig leert ipv met woorden.
Haptonomie zou je denk ik goed kunnen helpen. Daar leer je gevoelsmatig. En kun je gevoelsmatig je grenzen leren kennen.
Haptonomie is een populaire therapie en veel mensen hebben er baat bij. Je kunt zo opzoeken of er een Haptonomie praktijk in je omgeving zit.
Ik voeg even een link toe met uitleg over Haptonomie als je het nog niet kent.
https://www.allehaptonomen.nl/haptonomie-wat-dat/
Ik herken stukken wel.
Je hebt je zo geconformeerd aan de ander dat je je eigen grenzen niet voelt.
Goed van je dat je het uitspreekt en voor jezelf verandering wil aanbrengen! Ik denk dat je er wel hulp bij kunt gebruiken.
Je zou een cursus assertiviteitstraining kunnen doen. Maar.......omdat je veel over gevoel praat kan het zijn dat je meer gevoelsmatig leert ipv met woorden.
Haptonomie zou je denk ik goed kunnen helpen. Daar leer je gevoelsmatig. En kun je gevoelsmatig je grenzen leren kennen.
Haptonomie is een populaire therapie en veel mensen hebben er baat bij. Je kunt zo opzoeken of er een Haptonomie praktijk in je omgeving zit.
Ik voeg even een link toe met uitleg over Haptonomie als je het nog niet kent.
https://www.allehaptonomen.nl/haptonomie-wat-dat/
maandag 23 oktober 2017 05:33
Misschien kun je beginnen met het oefenen met grenzen aangeven op een gemakkelijke manier. Kleine stapjes. Bijvoorbeeld "nee, dank je' tegen zo'n abonnementenverkoper op straat, of tegen een telemarketeer aan de telefoon. En in contact met familie en vrienden nee zeggen in eenvoudige situaties, bijvoorbeeld dat je in plaats van koffie liever thee wilt. Iedere dag een keer ergens richting iemand een grens aangeven en van daaruit verder uitbouwen.
maandag 23 oktober 2017 05:43
maandag 23 oktober 2017 07:20
Je hebt dus het idee dat alles op een bepaalde manier (de juiste) gedaan moet worden en je denkt dat anderen beter zijn in het verzinnen van de juiste manier dan jij.
Ach, bij bepaalde risicovolle operaties is het belangrijk dat alles op de juiste manier gebeurt maar bij heel veel andere beroepen (dan chirurg) zijn er meerdere manieren om een goed resultaat te krijgen.
Ach, bij bepaalde risicovolle operaties is het belangrijk dat alles op de juiste manier gebeurt maar bij heel veel andere beroepen (dan chirurg) zijn er meerdere manieren om een goed resultaat te krijgen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 23 oktober 2017 07:33
Sorry; geloof dat ik je toch niet snap. Wat is precies de lol om te gehoorzamen aan dominante mensen? Dat zijn toch ook maar feilbare mensen? Bovendien met een slechte karaktereigenschap: zichzelf veel hoger aanslaan dan de ander en de ander willen kleineren.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 23 oktober 2017 08:38
Wanneer ze weer met iets komt kun je ook zeggen: ik moet daar even over nadenken of ik weet het nu niet ik ga er een nachtje overslapen. Zo maak je meer tijd en agstand voor jezelf.
Je hoeft niet super assertief te zijn om toch niet mee te gaan met het idee van de ander.
Je hoeft niet super assertief te zijn om toch niet mee te gaan met het idee van de ander.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 23 oktober 2017 12:26
Bedankt voor een aantal sterke adviezen die er tussen staan.
@Cazandra: ik kan heel makkelijk nee zeggen tegen verkopers of koffie of thee het zit hem bij mij meer in hele persoonlijke relaties zoals bij mijn ouders bijvoorbeeld. Ik ben echt bang voor de gevolgen: geroddel of op afstand gezet worden omdat ik niet dezelfde mening heb.
@koffiekop: weglopen of tijdvragen is een goeie inderdaad.
@Viva-amber: ik begrijp wat je zegt maar ik heb ook last van dat ontwijkende omdat ik meteen zelf daarmee afstand neem. Ik durf mijn ouders ook nooit om hulp te vragen bijvoorbeeld omdat ik ervan uit ga dat ze: het met tegenzin doen, geen ruimte ervoor hebben, het al belachelijk vinden dat ik het durf te vragen, dat ze het daarna met z'n tweeën bespreken hoe belachelijk het is dat ik het vroeg. Precies dit houd mij enorm tegen want ik heb ook hulp nodig. Als ik hun wil helpen met iets verwacht ik eigenlijk dat het nooit goed genoeg is. Ik denk dat dit allemaal redenen zijn waarom mijn ouders niet graag bij mij komden en andersom.
@Cazandra: ik kan heel makkelijk nee zeggen tegen verkopers of koffie of thee het zit hem bij mij meer in hele persoonlijke relaties zoals bij mijn ouders bijvoorbeeld. Ik ben echt bang voor de gevolgen: geroddel of op afstand gezet worden omdat ik niet dezelfde mening heb.
@koffiekop: weglopen of tijdvragen is een goeie inderdaad.
@Viva-amber: ik begrijp wat je zegt maar ik heb ook last van dat ontwijkende omdat ik meteen zelf daarmee afstand neem. Ik durf mijn ouders ook nooit om hulp te vragen bijvoorbeeld omdat ik ervan uit ga dat ze: het met tegenzin doen, geen ruimte ervoor hebben, het al belachelijk vinden dat ik het durf te vragen, dat ze het daarna met z'n tweeën bespreken hoe belachelijk het is dat ik het vroeg. Precies dit houd mij enorm tegen want ik heb ook hulp nodig. Als ik hun wil helpen met iets verwacht ik eigenlijk dat het nooit goed genoeg is. Ik denk dat dit allemaal redenen zijn waarom mijn ouders niet graag bij mij komden en andersom.
maandag 23 oktober 2017 16:40
Wel jammer dat je deze aanname hebt tegenover je ouders. Je vult in wat je niet 100% zeker weet, maar denkt...
Soms helpt het ook om te weten wat je rechten zijn als individu; je hebt altijd het recht om nee te zeggen, je grenzen aan te geven, erover na te denken. Op een besluit terug te komen etc.. Waarschijnlijk niet zo geleerd in je opvoeding. Je hebt meer rechten dan je denkt. Een assertiveitscursus kan zeker helpen om te leren omgaan om beter voor jezelf op te komen en ruimte voor jezelf te maken.
Soms helpt het ook om te weten wat je rechten zijn als individu; je hebt altijd het recht om nee te zeggen, je grenzen aan te geven, erover na te denken. Op een besluit terug te komen etc.. Waarschijnlijk niet zo geleerd in je opvoeding. Je hebt meer rechten dan je denkt. Een assertiveitscursus kan zeker helpen om te leren omgaan om beter voor jezelf op te komen en ruimte voor jezelf te maken.
maandag 23 oktober 2017 18:49
Ik zou toch proberen om wat meer lis te komen van hun oordeel. Jij mag nee zeggen of misschien maar zij ook. Dan maar Hulp vragen via vrienden, inkopen, andere familie of Facebook.
Jij wilt nee leren zeggen tegen je ouders . Accepteer dan ook dat jouw vraag om hulp met ja of nee beantwoord kan worden.
Jij wilt nee leren zeggen tegen je ouders . Accepteer dan ook dat jouw vraag om hulp met ja of nee beantwoord kan worden.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 23 oktober 2017 18:58
Afstand nemen is een hele goede tip. Je hoeft niet altijd meteen overal op te antwoorden. En een groot deel kan ook door onzekerheid komen. Wees jezelf er goed van bewust dat jij net zo veel waard bent als mens als ieder ander. Jouw persoonlijkheid mag er ook zijn!
Ik heb het idee dat heel veel met je opvoeding te maken heeft, vooral omdat je moeite hebt met grenzen aangeven richting je ouders..
Heb je het op je werk ook of daar iets minder?
Ik heb het idee dat heel veel met je opvoeding te maken heeft, vooral omdat je moeite hebt met grenzen aangeven richting je ouders..
Heb je het op je werk ook of daar iets minder?
woensdag 25 oktober 2017 01:18
Ja dat klopt. Ik ben geneigd dat te denken en daar heb ik veel last van. Mijn ouders kunnen daar niks aan doen maar het komt ook wel een beetje door hoe zij zelf zich hebben opgesteld. Ik denk dat het ook een gebrek aan communicatie is. Ik zou wat meer vragen kunnen stellen in plaats van zomaar dingen al invullen zoals jij zegt idd.fruityjuice schreef: ↑23-10-2017 16:40Wel jammer dat je deze aanname hebt tegenover je ouders. Je vult in wat je niet 100% zeker weet, maar denkt.
woensdag 25 oktober 2017 01:28
Ik heb het minder met mensen waar ik geen band mee heb en er dus minder op het spel staat. Ik ben denk ik bang voor consequenties. Op het werk kan ik wel van mij afbijten. Ik oefen er ook steeds meer mee dus daardoor gaat het beter.
