Psyche
alle pijlers
Ik ben gescheiden... en eenzaam
zaterdag 11 november 2017 19:09
Mijn huwelijk is na zes jaar gestrand. We waren iets langer dan 16 jaar samen.
Ik weet me geen raad. Ik ben nu vier maanden alleen en ik mis hem nog steeds dagelijks. Ik probeer leuke dingen te doen, zoals cursussen, meer te werken (ik heb leuk werk), veel vrienden te zien, maar veel van de vrienden zijn gezamenlijke vrienden, dus dat is wat complex, ook omdat mijn ex al vrij snel een nieuwe relatie had.
Mijn andere vriendinnen zijn vaak opgeslokt door het gezinsleven. Ik contact hen veel, maar ze zijn gewoon druk en als ze een keer een vrije avond hebben, besteden ze die graag samen met hun partner, waar ik overigens alle begrip voor heb.
Ik weet me echt geen raad meer. Vanavond is de zoveelste zaterdagsavond alleen thuis en ik kan weer alleen maar huilen. Zo gaat het niet langer. Het vooruitzicht om morgen weer alleen wakker te worden en weer de zondag alleen door te brengen. Ik trek het niet meer. Ik kijk al uit naar de maandagochtend.
Ik ben 38 en mijn leven voelt mislukt. Ik moet accepteren dat ik misschien wel nooit kinderen zal krijgen, nooit een gezinsleven zal kennen en dat die eenzaamheid blijft. Met mijn grote liefde word ik niet oud. Mijn leven voelt eenvoudigweg aan als iets wat simpelweg niet gelukt is.
Is er herkenning, een opbeurend woord, een verhaal vol inspiratie?
Ik weet me geen raad. Ik ben nu vier maanden alleen en ik mis hem nog steeds dagelijks. Ik probeer leuke dingen te doen, zoals cursussen, meer te werken (ik heb leuk werk), veel vrienden te zien, maar veel van de vrienden zijn gezamenlijke vrienden, dus dat is wat complex, ook omdat mijn ex al vrij snel een nieuwe relatie had.
Mijn andere vriendinnen zijn vaak opgeslokt door het gezinsleven. Ik contact hen veel, maar ze zijn gewoon druk en als ze een keer een vrije avond hebben, besteden ze die graag samen met hun partner, waar ik overigens alle begrip voor heb.
Ik weet me echt geen raad meer. Vanavond is de zoveelste zaterdagsavond alleen thuis en ik kan weer alleen maar huilen. Zo gaat het niet langer. Het vooruitzicht om morgen weer alleen wakker te worden en weer de zondag alleen door te brengen. Ik trek het niet meer. Ik kijk al uit naar de maandagochtend.
Ik ben 38 en mijn leven voelt mislukt. Ik moet accepteren dat ik misschien wel nooit kinderen zal krijgen, nooit een gezinsleven zal kennen en dat die eenzaamheid blijft. Met mijn grote liefde word ik niet oud. Mijn leven voelt eenvoudigweg aan als iets wat simpelweg niet gelukt is.
Is er herkenning, een opbeurend woord, een verhaal vol inspiratie?
zaterdag 11 november 2017 19:24
Jammer om te horen dat je je zo kut voelt, maar volledig begrijpelijk! Je hebt gewoon een gebroken hart en dat moet helen, dat kost tijd.
Ik herken je verhaal heel erg in mijn moeders situatie toen ze net van mijn vader was gescheiden, ze kon ook alleen maar huilen en hij had al snel een nieuwe relatie. Haar hielp het om inderdaad veel dingen te doen die ze leuk vindt, in jouw geval werken, cursussen en vrienden zien.
Je leven is absoluut niet mislukt! Een scheiding kan iedereen overkomen en je bent zeker niet alleen, misschien helpt het om te praten met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt? Of je misschien inschrijven bij een datingsite?
Ik herken je verhaal heel erg in mijn moeders situatie toen ze net van mijn vader was gescheiden, ze kon ook alleen maar huilen en hij had al snel een nieuwe relatie. Haar hielp het om inderdaad veel dingen te doen die ze leuk vindt, in jouw geval werken, cursussen en vrienden zien.
Je leven is absoluut niet mislukt! Een scheiding kan iedereen overkomen en je bent zeker niet alleen, misschien helpt het om te praten met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt? Of je misschien inschrijven bij een datingsite?
zaterdag 11 november 2017 19:25
Allereerst 
Wat kan een mens zich eenzaam voelen hè, vooral omdat je ex alweer gelukkig lijkt te zijn.
Toch gaat deze periode weer voorbij en dan zul je zien dat hoe donker het nu ook lijkt, je er toch iets uitgehaald hebt en van geleerd hebt.
Houd dus voor dat het iets tijdelijks is en visualiseer waar je volgend jaar rond deze tijd wil zijn.
Je bent nog harstikke jong joh, nou ja voor de meeste dingen dan.
Lezen heeft mij door eenzame periodes gesleept.
Wat kan een mens zich eenzaam voelen hè, vooral omdat je ex alweer gelukkig lijkt te zijn.
Toch gaat deze periode weer voorbij en dan zul je zien dat hoe donker het nu ook lijkt, je er toch iets uitgehaald hebt en van geleerd hebt.
Houd dus voor dat het iets tijdelijks is en visualiseer waar je volgend jaar rond deze tijd wil zijn.
Je bent nog harstikke jong joh, nou ja voor de meeste dingen dan.
Lezen heeft mij door eenzame periodes gesleept.
Hatsjikideee...
zaterdag 11 november 2017 19:32
Sneu voor je, TO. Het is ook niet makkelijk. In feite ben je aan het rouwen. Niet alleen om je partner, maar ook omdat je toekomstbeeld in duigen is gevallen. En dat heeft tijd nodig. En wij kunnen wel zeggen dat je afleiding moet gaan zoeken, maar dat snap je zelf ook wel. Geef het even de tijd. En probeer het voor jezelf gezellig te maken. En misschien kun je je inderdaad aanmelden bij een datingsite of zo. Heel veel sterkte en een dikke
zaterdag 11 november 2017 19:38
Vooruit, even een succesverhaal: mijn huidige man kwam op z'n 36e na een relatie van 15 jaar weer alleen te staan (met co-ouderschap over drie jonge kinderen). Hij heeft zich in de eerste maanden ontzettend eenzaam en waardeloos gevoeld. Een klein jaar later kwamen wij elkaar tegen. Inmiddels zijn we alweer zes jaar samen en hebben we samen nog een zoontje gekregen. Op zoveel geluk had man nooit meer gerekend na die heftige scheiding. Ik hoop zo dat er voor jou net zoveel moois nog op je pad komt
zaterdag 11 november 2017 19:40
Wat rot dat je je zo voelt. Kan me voorstellen dat je je nu eenzaam voelt. Ik denk dat je op de goede weg zit door leuke dingen te doen, werk en cursussen. Is het een idee om te kijken of je ergens nieuwe contacten op kan doen? Wellicht gelijkgestemden, mensen zonder gezin die in de weekeinden vaker kunnen afspreken? Bij een sportclub gaan? Of evt online contacten? Wellicht een clubje via het forum?
Wees extra lief voor jezelf. Een leuke film, goed boek, warm bad, je favo eten en zo een saaie zondag doorkomen. Of naar de sauna een keer? Weten je vriendinnen hoe je je voelt? Of wil je ze niet belasten?
Wees extra lief voor jezelf. Een leuke film, goed boek, warm bad, je favo eten en zo een saaie zondag doorkomen. Of naar de sauna een keer? Weten je vriendinnen hoe je je voelt? Of wil je ze niet belasten?
zaterdag 11 november 2017 19:43
Je voelt je eenzaam omdat het zaterdagavond is en je zondag de hele dag alleen zit. En wat als je partner zo'n weekend sport doet dan? En zondags "lekker"aan de lijn staat? dan ben je toch ook alleen? Dat eenzaam zit meer in je hoofd dan ergens anders. Als je er op uit wil zijn er genoeg barretjes en gelegenheden waar je geen 18 meer hoeft te zijn en waar je als vrouw alleen echt heel snel aanspraak hebt. Of je plaatst een contact advertentie om iemand te zoeken in dezelfde situatie en dan samen de hort op.
zaterdag 11 november 2017 20:08
Bedankt allemaal. Het helpt om jullie reacties te lezen. Zeker het succesverhaal 
Het is ook fijn om te lezen dat dit waarschijnlijk overgaat. Al kan ik me daar nog niets bij voorstellen...
Ik ben nog niet klaar voor een nieuwe relatie, dus ik vermijd de datingsites nog maar even.
Ik zit eraan te denken om misschien een sport te gaan doen. Alhoewel ik niet sportief ben. Of misschien een bijbaan. Al zou alleen die ellendige zaterdagavond maar gedekt zijn.
Met mijn vriendinnen van de gezamenlijke vriendengroep kan ik het er wel over hebben, maar het is voor hen ook lastig en ik wil me niet steeds opdringen aan hen. Ze zitten ook al eindeloos lang in een relatie en kunnen zich moeilijk verplaatsen in de eenzaamheid.
Het is ook fijn om te lezen dat dit waarschijnlijk overgaat. Al kan ik me daar nog niets bij voorstellen...
Ik ben nog niet klaar voor een nieuwe relatie, dus ik vermijd de datingsites nog maar even.
Ik zit eraan te denken om misschien een sport te gaan doen. Alhoewel ik niet sportief ben. Of misschien een bijbaan. Al zou alleen die ellendige zaterdagavond maar gedekt zijn.
Met mijn vriendinnen van de gezamenlijke vriendengroep kan ik het er wel over hebben, maar het is voor hen ook lastig en ik wil me niet steeds opdringen aan hen. Ze zitten ook al eindeloos lang in een relatie en kunnen zich moeilijk verplaatsen in de eenzaamheid.
zaterdag 11 november 2017 20:12
Het boek zal ik overigens zeker gaan lezen!
En Nina, ik denk dat de eenzaamheid voor een deel ook zeker in mijn hoofd zit.
Ik dacht dat ik altijd heel veel vrienden had, maar dat bleek een luchtkasteel, omdat dat nu toch echt zijn vrienden blijken te zijn.
Dus ik heb nu volgens mij helemaal niet minder vrienden dan toen, maar dat leek toen wel zo.
En Nina, ik denk dat de eenzaamheid voor een deel ook zeker in mijn hoofd zit.
Ik dacht dat ik altijd heel veel vrienden had, maar dat bleek een luchtkasteel, omdat dat nu toch echt zijn vrienden blijken te zijn.
Dus ik heb nu volgens mij helemaal niet minder vrienden dan toen, maar dat leek toen wel zo.
zaterdag 11 november 2017 20:37
zaterdag 11 november 2017 21:02
Herkenbaar!! Heel erg herkenbaar zelfs. Het is zaterdag avond en ik zit alleen. Al 8 maanden. Door de weeks gaat alles prima. Ik heb nu 2 banen en doe vrijwilligerswerk. Dat lijdt voldoende af.
De zondag vind ik de “ergste” dag, omdat dat de dag was, dat we leuke dingen deden. Stad bezoeken, wandeling maken, uit eten, zomaar wat drinken, rondje rijden. Dat zie ik mezelf niet in mijn eentje doen. Om ergens alleen binnen te stappen, dan voel ik me nog zieliger. Langzaamaan gaat het wat beter. Maar die zondagen he....
Als er op maandag aan me gevraagd wordt: hoe was je weekend en ik zeg: goed hoor, dan komt er eens een dag dat ik dat nog meen ook. Haha.
Kortom iedereen zegt dat het goed komt, en dat doet het ook, ooit. Ook voor jou.
Voor nu een dikke knuffel
De zondag vind ik de “ergste” dag, omdat dat de dag was, dat we leuke dingen deden. Stad bezoeken, wandeling maken, uit eten, zomaar wat drinken, rondje rijden. Dat zie ik mezelf niet in mijn eentje doen. Om ergens alleen binnen te stappen, dan voel ik me nog zieliger. Langzaamaan gaat het wat beter. Maar die zondagen he....
Als er op maandag aan me gevraagd wordt: hoe was je weekend en ik zeg: goed hoor, dan komt er eens een dag dat ik dat nog meen ook. Haha.
Kortom iedereen zegt dat het goed komt, en dat doet het ook, ooit. Ook voor jou.
Voor nu een dikke knuffel
zaterdag 11 november 2017 21:42
Geef het tijd, na 16 jaar is je hele systeem ingesteld op samen i.p.v. single. Over een tijdje zal je ineens beseffen dat je een hele dag niet meer aan hem hebt gedacht. Het wordt beter, echt.
Zou het voor jou een optie zijn om bewust alleenstaand moeder te worden, of wil je die wens samen met een man vervullen?
Heel veel sterkte in ieder geval .
Zou het voor jou een optie zijn om bewust alleenstaand moeder te worden, of wil je die wens samen met een man vervullen?
Heel veel sterkte in ieder geval
.
zaterdag 11 november 2017 22:36
Hier ongeveer dezelfde situatie en ik vind de zaterdagavond het ergste moment van de week. Als ik op zaterdagavond niets met andere mensen gepland heb, voel ik me zo eenzaam en rot en eigenlijk gaat dat dan ook over in de zondag. Op een gegeven moment was ik dat helemaal zat en nu heb ik een bioscoop abonnement en sindsdien ga ik bijna elke zaterdagavond waarop ik niets anders heb naar de bios. Alleen, en dat voelt eerst een beetje gek, maar nu heb ik daar lak aan. Liever alleen in de bios een goede film kijken, dan thuis alleen op de bank zitten en me rot voelen (zo leuk vind ik het een tv-aanbod namelijk niet op zaterdag).
En heb je misschien familie? Ik nodig mezelf ook regelmatig gewoon uit bij mijn ouders en broer en schoonzus. Die vinden dat heel gewoon en gezellig.
En heb je misschien familie? Ik nodig mezelf ook regelmatig gewoon uit bij mijn ouders en broer en schoonzus. Die vinden dat heel gewoon en gezellig.
zondag 12 november 2017 11:10
Fijn om enige herkenning te lezen.
Ik heb geïnformeerd naar het invriezen van eicellen, maar dat is te duur. En een bam-moederschap lijkt me zo verdrietig alleen. Als ik verhalen van vriendinnen hoor over bevallingen en echo’s lijkt me dat toch wel het allermooiste om dat met iemand te delen. Maar misschien is het toch wel waard om er doorheen te bijten.
Ja familie zou een optie zijn. Maar Mijn zus woont helaas in Singapore en mijn ouders wonen in Spanje. Ik ben ook wel eens een paar weken met een groepsreis meegeweest, maar toen had ik het gevoel dat de vriendengroep zich helemaal zonder mij vormt.
Misschien moet ik me toch maar eens verdiepen in een sport.
God wat een ellende.
Ik heb geïnformeerd naar het invriezen van eicellen, maar dat is te duur. En een bam-moederschap lijkt me zo verdrietig alleen. Als ik verhalen van vriendinnen hoor over bevallingen en echo’s lijkt me dat toch wel het allermooiste om dat met iemand te delen. Maar misschien is het toch wel waard om er doorheen te bijten.
Ja familie zou een optie zijn. Maar Mijn zus woont helaas in Singapore en mijn ouders wonen in Spanje. Ik ben ook wel eens een paar weken met een groepsreis meegeweest, maar toen had ik het gevoel dat de vriendengroep zich helemaal zonder mij vormt.
Misschien moet ik me toch maar eens verdiepen in een sport.
God wat een ellende.
zondag 12 november 2017 12:16
Waarom lijkt bam-moeder je zo verdrietig? Een kind is toch het mooiste wat er is? En er zijn vast genoeg mensen om het mee te delen.
Ik heb er ook voor gekozen, ben nu bezig met een donor. Na mijn laatste miskraam (van emotioneel afwezige klootzak) en 2 jaar vergeefs proberen met laatste ex heb ik zoiets van, ik heb geen man nodig, behalve voor de bevruchting. Vrienden genoeg die er voor me zijn in moeilijke tijden, dus als het beter wordt zijn ze er echt ook wel. Mijn familie woont ook niet naast de deur.
En ik ben 42 dus heb geen tijd meer om een man te leren kennen en vertrouwen en dan nog eens aan kinderen te beginnen.... ex heeft me na 12.5 jaar bedonderd (na zelf bedonderd te zijn en dat dus nooooooit te zullen doen
) dus voordat ik een man weer zo vertrouw....
Ik heb er ook voor gekozen, ben nu bezig met een donor. Na mijn laatste miskraam (van emotioneel afwezige klootzak) en 2 jaar vergeefs proberen met laatste ex heb ik zoiets van, ik heb geen man nodig, behalve voor de bevruchting. Vrienden genoeg die er voor me zijn in moeilijke tijden, dus als het beter wordt zijn ze er echt ook wel. Mijn familie woont ook niet naast de deur.
En ik ben 42 dus heb geen tijd meer om een man te leren kennen en vertrouwen en dan nog eens aan kinderen te beginnen.... ex heeft me na 12.5 jaar bedonderd (na zelf bedonderd te zijn en dat dus nooooooit te zullen doen
) dus voordat ik een man weer zo vertrouw....
Hou de wet van drie in ere, driemaal zullen je daden wederkeren. Leer de wet en leer ook goed, dat wat je zaait je ook oogsten moet!
Disclaimer: alles wat ik schrijf is mijn mening, ongeacht de overeenkomsten met waarheid....
Disclaimer: alles wat ik schrijf is mijn mening, ongeacht de overeenkomsten met waarheid....
zondag 12 november 2017 16:19
Ik herken je gevoel... al had ik wel twee kinderen. Die hebben me er enerzijds doorheen gesleept, maar anderzijds voelde ik me nog meer alleen. Ging ik oudste ophalen van een speelafspraak, jongste met me mee slepend... moeder deed open, vader stond achter het fornuis, kinderen speelden op de achtergrond... heel confronterend. En ook zwaar om alles alleen te moeten doen. Ik heb wel geleerd dat het vooral te maken heeft hoe je je situatie ziet, wil zien, kan zien... kortom, mindset.
Een paar jaar later kreeg ik een vriend die in zijn omgeving werd gezien als 'eeuwige vrijgezel'. We wonen samen en vormen samen met mijn kinderen een gezin... Dat had hij ook niet verwacht, dat hij die kinderen zo in z'n schoot geworpen kreeg. Dus zo kan het óók nog gaan...
Een paar jaar later kreeg ik een vriend die in zijn omgeving werd gezien als 'eeuwige vrijgezel'. We wonen samen en vormen samen met mijn kinderen een gezin... Dat had hij ook niet verwacht, dat hij die kinderen zo in z'n schoot geworpen kreeg. Dus zo kan het óók nog gaan...
zondag 12 november 2017 16:21
zondag 12 november 2017 16:24
Twee geweldige vakantieadressen!!! Wow! Lekker 'n weekje Singapore boeken en af en toe 'n lang weekend naar Spanje!JC_79_ schreef: ↑12-11-2017 11:10Fijn om enige herkenning te lezen.
Ik heb geïnformeerd naar het invriezen van eicellen, maar dat is te duur. En een bam-moederschap lijkt me zo verdrietig alleen. Als ik verhalen van vriendinnen hoor over bevallingen en echo’s lijkt me dat toch wel het allermooiste om dat met iemand te delen. Maar misschien is het toch wel waard om er doorheen te bijten.
Ja familie zou een optie zijn. Maar Mijn zus woont helaas in Singapore en mijn ouders wonen in Spanje. Ik ben ook wel eens een paar weken met een groepsreis meegeweest, maar toen had ik het gevoel dat de vriendengroep zich helemaal zonder mij vormt.
Misschien moet ik me toch maar eens verdiepen in een sport.
God wat een ellende.
Hoe bedoel je dat met die groepsreis? Viel jij buiten de groep? Zelf ben ik vroeger best vaak met Djoser mee geweest op groepsreis en hoewel ik niet echt een sociaal dier ben had ik er altijd leuke contacten om 'ns wat samen te ondernemen of 's avonds mee uit eten te gaan.
zondag 12 november 2017 16:35
