Psyche
alle pijlers
Ongepland zwanger.. Zit helemaal in de knoop.
dinsdag 21 november 2017 13:49
Goedemiddag,
Na lang nadenken toch ervoor gekozen om mijn verhaal te delen.
Ik ben een vrouw van 30 jaar, student, geen vaste relatie, geen kinderen.
Op mijn 18e heb ik een abortus laten plegen toen ik een relatie had met mijn toenmalige vriend. De keuze was toen snel gemaakt en heb daar geen moeite mee gehad.
In de jaren erna heel laks geweest met de pil en werd nooit zwanger. Uiteindelijk ook gestopt met de pil met het idee dat ik (waarschijnlijk) onvruchtbaar zou zijn. Mijn huisarts heeft gezegd dat ik inderdaad onvruchtbaar kon zijn, om het zeker te weten zou ik onderzoeken kunnen doen, Maar er nooit aan begonnen omdat ik nog geen relatie had.
Maar goed, ik was er dus van overtuigd dat ik zonder hulp niet zwanger kon raken (beetje naïef, maar na ruim 7 jaar niet aan de pil te zijn en ook niet zwanger te raken leek dat gewoon mijn realiteit)
Ik heb in de jaren na mijn abortus toch wel veel gedacht aan de abortus, en of ik het wel had moeten doen gezien de kans op een zwangerschap blijkbaar veel kleiner was dan ik op mijn 18e dacht.
Vaak achteraf getwijfeld of ik toendertijd wel de juiste keuze heb gemaakt, aangezien het misschien wel mijn enige kans was op een zwangerschap, maar gedane zaken nemen geen keer.
Vanaf januari dit jaar toch wel aan de pil geweest (met een andere reden). En nu komt het:
2 weken geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben van een man waar ik al ruim een jaar mee om ga. We hebben in het begin geprobeerd een relatie aan te gaan maar het werkte gewoon niet, maar zijn elkaar wel regelmatig blijven zien.
Hij wil nu absoluut geen kind. En zou graag willen dat ik een abortus pleeg.
En nu twijfel ik enorm.
De situatie is alles behalve ideaal. Ik ben al een hele tijd op zoek naar een andere woning (zonder geluk) en waar ik nu woon kan ik geen kind opvoeden.
Ik heb nu wel inkomen maar ben niet in loondienst en ik zou mijn baan kwijt raken als ik met verlof zou moeten gaan.
Ik heb geen relatie met de vader en dat zal er ook niet van komen.
Kortom, ik heb niet veel. Maar gezien mijn geschiedenis kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om weer een abortus te plegen. Het idee maakt me al misselijk en ik heb geen idee hoe ik dat dit keer zou moeten verwerken, maar tegelijkertijd zit ik ook met een groot schuldgevoel omdat hem niet wil dwingen vader te worden. En daarnaast heb ik zelf gewoon niets op een rijtje nu.
Ik weet echt niet wat ik moet..
Iemand een advies of ervaringsverhalen die mij kunnen helpen deze voor mij onmogelijke keuze te maken?
T.
Na lang nadenken toch ervoor gekozen om mijn verhaal te delen.
Ik ben een vrouw van 30 jaar, student, geen vaste relatie, geen kinderen.
Op mijn 18e heb ik een abortus laten plegen toen ik een relatie had met mijn toenmalige vriend. De keuze was toen snel gemaakt en heb daar geen moeite mee gehad.
In de jaren erna heel laks geweest met de pil en werd nooit zwanger. Uiteindelijk ook gestopt met de pil met het idee dat ik (waarschijnlijk) onvruchtbaar zou zijn. Mijn huisarts heeft gezegd dat ik inderdaad onvruchtbaar kon zijn, om het zeker te weten zou ik onderzoeken kunnen doen, Maar er nooit aan begonnen omdat ik nog geen relatie had.
Maar goed, ik was er dus van overtuigd dat ik zonder hulp niet zwanger kon raken (beetje naïef, maar na ruim 7 jaar niet aan de pil te zijn en ook niet zwanger te raken leek dat gewoon mijn realiteit)
Ik heb in de jaren na mijn abortus toch wel veel gedacht aan de abortus, en of ik het wel had moeten doen gezien de kans op een zwangerschap blijkbaar veel kleiner was dan ik op mijn 18e dacht.
Vaak achteraf getwijfeld of ik toendertijd wel de juiste keuze heb gemaakt, aangezien het misschien wel mijn enige kans was op een zwangerschap, maar gedane zaken nemen geen keer.
Vanaf januari dit jaar toch wel aan de pil geweest (met een andere reden). En nu komt het:
2 weken geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben van een man waar ik al ruim een jaar mee om ga. We hebben in het begin geprobeerd een relatie aan te gaan maar het werkte gewoon niet, maar zijn elkaar wel regelmatig blijven zien.
Hij wil nu absoluut geen kind. En zou graag willen dat ik een abortus pleeg.
En nu twijfel ik enorm.
De situatie is alles behalve ideaal. Ik ben al een hele tijd op zoek naar een andere woning (zonder geluk) en waar ik nu woon kan ik geen kind opvoeden.
Ik heb nu wel inkomen maar ben niet in loondienst en ik zou mijn baan kwijt raken als ik met verlof zou moeten gaan.
Ik heb geen relatie met de vader en dat zal er ook niet van komen.
Kortom, ik heb niet veel. Maar gezien mijn geschiedenis kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om weer een abortus te plegen. Het idee maakt me al misselijk en ik heb geen idee hoe ik dat dit keer zou moeten verwerken, maar tegelijkertijd zit ik ook met een groot schuldgevoel omdat hem niet wil dwingen vader te worden. En daarnaast heb ik zelf gewoon niets op een rijtje nu.
Ik weet echt niet wat ik moet..
Iemand een advies of ervaringsverhalen die mij kunnen helpen deze voor mij onmogelijke keuze te maken?
T.
dinsdag 21 november 2017 13:53
dinsdag 21 november 2017 13:54
dinsdag 21 november 2017 13:56
AnneSophie123 schreef: ↑21-11-2017 13:54Zie het als een zegen in plaats van iets wat niet gewenst is, ook al is dat misschien moeilijk. Je kindje zal je dankbaar zijn.
Alles komt altijd weer goed, ook al lijkt deze situatie nu allesbehalve ideaal.
TO zegt niet gepland. Zo te lezen is het wel gewenst.
dinsdag 21 november 2017 13:57
Oh, wat heerlijk een dankbaar kindje!
dinsdag 21 november 2017 14:00
Wat??? Een vrouw die zo laks omspringt met iets belangrijks als anti-conceptie, zelfs nadat ze al een abortus had gehad, die aangeeft geen geschikte woonruimte te hebben, onvoldoende financiële middelen, een onwillige verwekker en die nu uit misplaatst schuldgevoel haar vorige abortus ahw ongedaan wil maken aanraden om dit kind te laten komen? Onwijs onverstandig.
dinsdag 21 november 2017 14:07
dinsdag 21 november 2017 14:11
ja maar nee, het kind zal haar dankbaar zijn.Oakes schreef: ↑21-11-2017 14:00Wat??? Een vrouw die zo laks omspringt met iets belangrijks als anti-conceptie, zelfs nadat ze al een abortus had gehad, die aangeeft geen geschikte woonruimte te hebben, onvoldoende financiële middelen, een onwillige verwekker en die nu uit misplaatst schuldgevoel haar vorige abortus ahw ongedaan wil maken aanraden om dit kind te laten komen? Onwijs onverstandig.
dinsdag 21 november 2017 14:15
Natuurlijk. Elk kind staat erom te springen om in zon'n achterstandspositie geboren te worden. Dat geeft meteen zo'n leuke uitdaging aan het leven.
dinsdag 21 november 2017 14:19
Weet je wat het tegenovergestelde van 'ongepland zwanger' is in jouw geval: gepland niet-zwanger!
Jeetje wat ben jij laks en naief omgegaan met jouw vruchtbaarheid zeg.
Aannemen dat je niet vruchtbaar bent?
Terwijl je al een keer zwanger bent geweest?
En verder: verlof voor zwangerschap is een recht. Daar kun je niet voor ontslagen worden.
Een contract niet verlengen kan altijd, maar daarin mag niet vanwege zwangerschap gediscrimineerd worden.
Een kind krijgt de eerste twee jaar echt heel weinig mee van een 'eigen kamer' of zo, dus daar zou ik ook niet te zwaar aan tillen.
Maar goed, een kind is wel HEEL VEEL verantwoordelijkheid. Kun je dat aan?
Jeetje wat ben jij laks en naief omgegaan met jouw vruchtbaarheid zeg.
Aannemen dat je niet vruchtbaar bent?
Terwijl je al een keer zwanger bent geweest?
En verder: verlof voor zwangerschap is een recht. Daar kun je niet voor ontslagen worden.
Een contract niet verlengen kan altijd, maar daarin mag niet vanwege zwangerschap gediscrimineerd worden.
Een kind krijgt de eerste twee jaar echt heel weinig mee van een 'eigen kamer' of zo, dus daar zou ik ook niet te zwaar aan tillen.
Maar goed, een kind is wel HEEL VEEL verantwoordelijkheid. Kun je dat aan?
dinsdag 21 november 2017 14:31
Dit precies.Sophiever schreef: ↑21-11-2017 13:53Ga praten met het fiom zodat je 100% achter je keuze staat en misschien hebben zij handvaten voor binnen die keuze.
Geen ervaring in de situatie maar ik wil je wel veel sterkte wensen met je keuze en maak je borst maar nat. Je roept met dit topic wel de viva pro abortus groep op.
En iig veel sterkte met een besluit nemen.
Denk erom dat het echt niet makkelijk is om een alleenstaande moeder te worden/zijn. Maak het van nabij mee...
dinsdag 21 november 2017 14:43
Ga met het fiom praten, zij zijn hierin gespecialiseerd.
Ik denk dat jij wel weet wat je moet doen, en ik denk dat ik jij ook wel weet wat je wilt, met het fiom samen, zet je het allemaal samen met jou op een rij. Daarmee kun je hoop ik voor je gemakkelijker een beslissing nemen, welke je ook neemt, sta er achter, dat maakt het voor jezelf het makkelijkste.
Ik denk dat jij wel weet wat je moet doen, en ik denk dat ik jij ook wel weet wat je wilt, met het fiom samen, zet je het allemaal samen met jou op een rij. Daarmee kun je hoop ik voor je gemakkelijker een beslissing nemen, welke je ook neemt, sta er achter, dat maakt het voor jezelf het makkelijkste.
dinsdag 21 november 2017 14:44
Oakes schreef: ↑21-11-2017 14:00Wat??? Een vrouw die zo laks omspringt met iets belangrijks als anti-conceptie, zelfs nadat ze al een abortus had gehad, die aangeeft geen geschikte woonruimte te hebben, onvoldoende financiële middelen, een onwillige verwekker en die nu uit misplaatst schuldgevoel haar vorige abortus ahw ongedaan wil maken aanraden om dit kind te laten komen? Onwijs onverstandig.
En ik geef je helemaal gelijk.
dinsdag 21 november 2017 14:48
Dat je in de knoop zit, heb je compleet aan jezelf te danken. Wat naïef...
Los van dit alles moet je je afvragen of je überhaupt een kind wil (stap 1). Of je alleenstaand moeder wil zijn. Of je het ook kan zijn, want je hebt echt een groot vangnet nodig. It runs a family tot raise a child.
In jouw geval zou ik professionele begeleiding zoeken en bij de keuze voor abortus absoluut daarna maatregelen treffen!
Los van dit alles moet je je afvragen of je überhaupt een kind wil (stap 1). Of je alleenstaand moeder wil zijn. Of je het ook kan zijn, want je hebt echt een groot vangnet nodig. It runs a family tot raise a child.
In jouw geval zou ik professionele begeleiding zoeken en bij de keuze voor abortus absoluut daarna maatregelen treffen!
