Psyche
alle pijlers
vriendschap verbreken
donderdag 7 december 2017 23:03
Sinds de middelbare school sport ik bij de zelfde club. Na vele jaren nog steeds met een vriend van me. Hij woont alleen sinds zijn scheiding zo'n 10 jaar geleden. Leuke vriendin gehad na een paar jaar die toch om dezelfde reden alls ex is opgestapt ze was wel echt verliefd maar de leugens werden haar teveel.
Zijn vele leugens om beter voor de dag te komen. Had meer dan 10 jaar een uitstekende baan met hoog inkomen vertelde hij overal. ik weet wel beter. Nog niet modaal. Geeft meer geld uit dan hij heeft op structurele basis.
Een paar maanden geleden is hij ontslagen op zijn werk. Weigerde gesprekken op aanraden van de bedrijfsarts met een therapeut daar ziet hij het nut er niet van in.
Schrok toen hij vertelde over de lagere functie die hij had gekregen, op eigen verzoek wat ik een vreemd verhaal vind. De vriendschap afkappen is wat ik wil.
Wat me weerhoud is dat het echt slecht met hem gaat. Laatste keer dat ik hem sprak zei ik hem dat het mede eigen schuld is omdat hij niet geholpen wil worden. En waarom die leugens over veel zaken. Dure auto of vakanties waarvoor hij geld van zijn vader krijgt. Hij noemt het lenen of een voorschot op de erfenis.
Ook heeft hij gezondheidsproblemen en veel vrienden hebben hem allang laten vallen.
Wat is wijsheid ik wil een goede vriend zijn maar uitgestoken handen slaat hij weg en dat begint op mijn zenuwen te werken.
Leuk gezelschap is hij eigenlijk al jaren niet meer echt. Toch voelt het idee van laten vallen niet goed.
Zijn vele leugens om beter voor de dag te komen. Had meer dan 10 jaar een uitstekende baan met hoog inkomen vertelde hij overal. ik weet wel beter. Nog niet modaal. Geeft meer geld uit dan hij heeft op structurele basis.
Een paar maanden geleden is hij ontslagen op zijn werk. Weigerde gesprekken op aanraden van de bedrijfsarts met een therapeut daar ziet hij het nut er niet van in.
Schrok toen hij vertelde over de lagere functie die hij had gekregen, op eigen verzoek wat ik een vreemd verhaal vind. De vriendschap afkappen is wat ik wil.
Wat me weerhoud is dat het echt slecht met hem gaat. Laatste keer dat ik hem sprak zei ik hem dat het mede eigen schuld is omdat hij niet geholpen wil worden. En waarom die leugens over veel zaken. Dure auto of vakanties waarvoor hij geld van zijn vader krijgt. Hij noemt het lenen of een voorschot op de erfenis.
Ook heeft hij gezondheidsproblemen en veel vrienden hebben hem allang laten vallen.
Wat is wijsheid ik wil een goede vriend zijn maar uitgestoken handen slaat hij weg en dat begint op mijn zenuwen te werken.
Leuk gezelschap is hij eigenlijk al jaren niet meer echt. Toch voelt het idee van laten vallen niet goed.
donderdag 7 december 2017 23:20
Misschien helpt het om een time-out te nemen in de vriendschap. Dan Kom je er ook achter of je de vriendschap mist of niet. Als hij jouw vriendschap mist, zal hij weer contact zoeken, zo niet dan heeft jkbaar echt geen behoefte aan hulp. Dat is jammer, maar als iemand niet geholpen wil worden doe je daar vaak weinig aan. Als hij doorheeft dat zijn leugens hem niet helpen, is dat misschien de eerste stap naar de waarheid accepterem voor hem. Sterkte!
donderdag 7 december 2017 23:43
Op dit moment is dat precies wat me een goed idee lijkt. Goed om te lezen dat een ander zonder vooroordelen hetzelfde denkt. V.a. volgende week vakantiebreak in de sport dan is er geen noodzaak hem te contacten daarover.
Ik denk dat hij best hulp en steun wil maar dat zijn trots hem in de weg zit. Dat maakt me boos we kennen elkaar al zo lang en hebben zoveel meegemaakt.
Maar appen doet hij plotseling niet meer, hij is uit de groepsapp verdwenen en voicemail beantwoorden ook niet. Nummer klopt nog wel. Ik wacht gewoon af en laat initiatief bij hem. Geduld is helemaal op hier. Pijnlijk ook na al die tijd.
Ik denk dat hij best hulp en steun wil maar dat zijn trots hem in de weg zit. Dat maakt me boos we kennen elkaar al zo lang en hebben zoveel meegemaakt.
Maar appen doet hij plotseling niet meer, hij is uit de groepsapp verdwenen en voicemail beantwoorden ook niet. Nummer klopt nog wel. Ik wacht gewoon af en laat initiatief bij hem. Geduld is helemaal op hier. Pijnlijk ook na al die tijd.
donderdag 7 december 2017 23:44
vrijdag 8 december 2017 00:19
@Enn De vinger op de zere plek mijn geduld is op. En daar voel ik schuldig over merk ik. Hij denkt dat hij vrienden verliest omdat ze nu kinderen hebben. Onzin ik ben ook alleengaand zonder kinderen.
Dat ze wel tijd maken voor sport of eropuit met lekker weer en hij net zo welkom is wil hij niet horen. Toch doet het me verdriet de rest heeft allang opgegeven.
Ik ga trouwens wel mee met die uitjes. We kennen elkaar al zó lang.
Zit me hier boos te maken opeens met dat eeuwige Ik loop er toch voor joker bij.
Je hebt gelijk Klaar is klaar. Graag of niet. De uitjes zijn in de zomer vaak naar het bos of strand met de kinderen. Niemand is boos dat ik geen kind heb ze vinden het allang fijn een extra paar ogen en handen. Op het strand, in het bos en ik kan mooie hutten of zandkastelen bouwen met ze. Jammer hij mist veel maar het is zijn keuze.
Dat ze wel tijd maken voor sport of eropuit met lekker weer en hij net zo welkom is wil hij niet horen. Toch doet het me verdriet de rest heeft allang opgegeven.
Ik ga trouwens wel mee met die uitjes. We kennen elkaar al zó lang.
Zit me hier boos te maken opeens met dat eeuwige Ik loop er toch voor joker bij.
Je hebt gelijk Klaar is klaar. Graag of niet. De uitjes zijn in de zomer vaak naar het bos of strand met de kinderen. Niemand is boos dat ik geen kind heb ze vinden het allang fijn een extra paar ogen en handen. Op het strand, in het bos en ik kan mooie hutten of zandkastelen bouwen met ze. Jammer hij mist veel maar het is zijn keuze.
vrijdag 8 december 2017 07:49
Ik zou het contact oppervlakkig houden hooguit. In principe is de relatie minder gelijkwaardig op het moment dat je hem wil helpen. Wanneer het professionals al niet lukt omdat hij te eigenwijs is. Zijn eigen keuze...dat liegen ook.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 8 december 2017 18:51
Hoi Lenn,
Je verhaal lijkt heel erg op het verhaal van mij en een vriend. Heb hier eerder een keer ook een topic over geopend, maar kan hem helaas niet terugvinden, kan ook zijn dat ik dit met een oude account oid gedaan heb. Heel jammer, want ons verhaal heeft veel gelijkenissen, misschien had je er wat aan (en aan de tips die toen gegeven zijn).
(alvast sorry voor het ellenlange verhaal haha)
Samenvatting:
Ik en mijn partner hadden een gezamenlijke vriend waar we veel langsgingen en bijvoorbeeld zelfs ook kerst mee vierden, geen oppervlakkige vriendschap dus, want dat doe je alleen met 'echte' vrienden.
Ook deze jongen loog over heel veel dingen, net als bij jou om zichzelf interessanter/belangrijker te doen overkomen. Sommige verhalen waren behoorlijk spectaculair (overvallen, vechtpartijen, arrestaties), daar kregen we op den duur argwaan door, zijn leven leek wel een film. Later bleek ook dat hij over dagelijkse zaken loog; exvriendinnen die niet bestonden, verhalen over zijn werk en een verzonnen leidinggevende rol die zogenaamd had, verhalen over diploma's en opleidingen die niet klopten, verhalen over dates en sexpartners etc.
Hij is uiteindelijk door de mand gevallen toen wij in contact kwamen met een gezamenlijke kennis van ons en hem; een meisje waarover hij beweerde een relatie mee te hebben. Toen zij daarop wel heel verbaasd reageerde zijn we na lang terugdenken over vreemde verhalen tot de conclusie gekomen dat hij over heel veel dingen loog.
We hebben hem uiteindelijk geconfronteerd. Hij was vooral boos, omdat wij zijn 'relatie' verpest hadden (relatie die dus niet bestond, ze hadden niet eens gezoend en ze was nog nooit bij hem thuisgeweest, terwijl hij vertelde dat ze al maanden bij hem logeerde), op het liegen ging hij niet echt in. Het meisje in kwestie wou niks meer met hem te maken hebben, want die vond het vreselijk dat hij verzonnen liefdes- en sexverhalen rondbazuinde. Andere vrienden gaven aan onze kant te kiezen, ook zij hadden al tijden door dat hij loog en vonden dat hij te ver was gegaan, ze vonden het niet logisch dat hij kwaad was op ons, hij moest kwaad zijn op zichzelf.
Na een tijd radiostilte nam hij weer contact op, en gaf aan hulp te gaan zoeken. Het feit dat hij vrienden verloren was door dit alles en zijn kansen bij het meisje dat hij leuk vond verkeken waren (hij was verliefd op haar maar er kwam nooit wat van, hij durfde de eerste stap niet te zetten) hadden bij hem toch de doorslag gegeven.
Mijn partner wil niets meer met hem te maken hebben, die voelt zich te erg bedonderd. Ik ga nog wel af en toe langs, maar de vriendschap staat op een veel lager pitje; het echte vertrouwen is en blijft toch weg. Over het vele liegen hebben we niet veel gesproken, alleen de eerste keer dat we elkaar weer zagen. Ik merkte dat dit voor hem heel pijnlijk en beschamend was, omdat hij zo lang in een leugen geleefd had. Ik kreeg het idee dat hij zelf op den duur zijn eigen leugens geloofde en hij hierdoor meer zelfvertrouwen kreeg, want hij maakte spectaculaire dingen mee, had een vriendin, aanzien op het werk, etc. En door de verhalen kreeg hij aandacht. De wilde verhalen zijn sindsdien wel gestopt, ik hoor hem nooit meer over rare dingen die gebeurd zouden zijn.
Ik ben geen psycholoog, maar ik denk dat mensen die zoveel liegen dit eigenlijk doen uit onzekerheid en bang zijn buiten de boot te vallen en graag indruk willen maken op anderen. Als ze hun eigen leugens geloven en aandacht krijgen met die leugens groeit hun zelfvertrouwen. Bij het confronteren van iemand die veel liegt kunnnen ze heel raar uit de hoek komen; de bubbel waarin ze geleefd hebben verdwijnt en ze hebben alleen zichzelf, iemand die blijkbaar niet de moeite waard is, anders maak je je leven niet spectaculairder met allerlei verhalen.
Ik heb de keuze gemaakt om de vriendschap wel (deels) in stand te houden omdat dit wel iemand is om wie ik veel geef. Buiten de leugens om is het een topvent, staat voor je klaar, een groot hart.. Toch is de vriendschap niet meer wat het geweest is. Als hij geen hulp had gezocht of nog steeds had lopen liegen was het voor mij wel klaar geweest.
Ik denk dat ook jouw vriend eerst rock bottom moet raken en alles kwijt moet raken voor hij hulp accepteert. Het is een verslaving, dat liegen, de leugens zijn voor deze mensen net heroine, of ze er nou geld of vrienden door kwijtraken maakt velen niet uit. Verandering kan alleen komen als ze het zelf willen, en dat is zwaar want ze moeten gaan uitzoeken en erkennen waarom ze zichzelf blijkbaar niet de moeite waard vinden, anders dik je je leven niet aan met drama en suspense. Ik had het geluk dat mijn vriend wel op tijd inzag dat hij zo niet verder kon. Ik denk zelf dat je hem niet kunt helpen door de leugens te negeren, misschien maakt het verbreken van de vriendschap wel indruk. Er is ook een kans dat dit geen indruk gaat maken (hij is immers al een vrouw en vriendin kwijtgeraakt hierdoor, en gaat nog steeds door). Ik zou dan gewoon voor jezelf kiezen, want dit kan niet zo..
Wat was zijn reactie toen jij hem confronteerde? Boosheid? Leek hij juist opgelucht? Ontkenning? Geschrokken dat jij hem doorhebt? Daar kan je ook veel uithalen.
Je verhaal lijkt heel erg op het verhaal van mij en een vriend. Heb hier eerder een keer ook een topic over geopend, maar kan hem helaas niet terugvinden, kan ook zijn dat ik dit met een oude account oid gedaan heb. Heel jammer, want ons verhaal heeft veel gelijkenissen, misschien had je er wat aan (en aan de tips die toen gegeven zijn).
(alvast sorry voor het ellenlange verhaal haha)
Samenvatting:
Ik en mijn partner hadden een gezamenlijke vriend waar we veel langsgingen en bijvoorbeeld zelfs ook kerst mee vierden, geen oppervlakkige vriendschap dus, want dat doe je alleen met 'echte' vrienden.
Ook deze jongen loog over heel veel dingen, net als bij jou om zichzelf interessanter/belangrijker te doen overkomen. Sommige verhalen waren behoorlijk spectaculair (overvallen, vechtpartijen, arrestaties), daar kregen we op den duur argwaan door, zijn leven leek wel een film. Later bleek ook dat hij over dagelijkse zaken loog; exvriendinnen die niet bestonden, verhalen over zijn werk en een verzonnen leidinggevende rol die zogenaamd had, verhalen over diploma's en opleidingen die niet klopten, verhalen over dates en sexpartners etc.
Hij is uiteindelijk door de mand gevallen toen wij in contact kwamen met een gezamenlijke kennis van ons en hem; een meisje waarover hij beweerde een relatie mee te hebben. Toen zij daarop wel heel verbaasd reageerde zijn we na lang terugdenken over vreemde verhalen tot de conclusie gekomen dat hij over heel veel dingen loog.
We hebben hem uiteindelijk geconfronteerd. Hij was vooral boos, omdat wij zijn 'relatie' verpest hadden (relatie die dus niet bestond, ze hadden niet eens gezoend en ze was nog nooit bij hem thuisgeweest, terwijl hij vertelde dat ze al maanden bij hem logeerde), op het liegen ging hij niet echt in. Het meisje in kwestie wou niks meer met hem te maken hebben, want die vond het vreselijk dat hij verzonnen liefdes- en sexverhalen rondbazuinde. Andere vrienden gaven aan onze kant te kiezen, ook zij hadden al tijden door dat hij loog en vonden dat hij te ver was gegaan, ze vonden het niet logisch dat hij kwaad was op ons, hij moest kwaad zijn op zichzelf.
Na een tijd radiostilte nam hij weer contact op, en gaf aan hulp te gaan zoeken. Het feit dat hij vrienden verloren was door dit alles en zijn kansen bij het meisje dat hij leuk vond verkeken waren (hij was verliefd op haar maar er kwam nooit wat van, hij durfde de eerste stap niet te zetten) hadden bij hem toch de doorslag gegeven.
Mijn partner wil niets meer met hem te maken hebben, die voelt zich te erg bedonderd. Ik ga nog wel af en toe langs, maar de vriendschap staat op een veel lager pitje; het echte vertrouwen is en blijft toch weg. Over het vele liegen hebben we niet veel gesproken, alleen de eerste keer dat we elkaar weer zagen. Ik merkte dat dit voor hem heel pijnlijk en beschamend was, omdat hij zo lang in een leugen geleefd had. Ik kreeg het idee dat hij zelf op den duur zijn eigen leugens geloofde en hij hierdoor meer zelfvertrouwen kreeg, want hij maakte spectaculaire dingen mee, had een vriendin, aanzien op het werk, etc. En door de verhalen kreeg hij aandacht. De wilde verhalen zijn sindsdien wel gestopt, ik hoor hem nooit meer over rare dingen die gebeurd zouden zijn.
Ik ben geen psycholoog, maar ik denk dat mensen die zoveel liegen dit eigenlijk doen uit onzekerheid en bang zijn buiten de boot te vallen en graag indruk willen maken op anderen. Als ze hun eigen leugens geloven en aandacht krijgen met die leugens groeit hun zelfvertrouwen. Bij het confronteren van iemand die veel liegt kunnnen ze heel raar uit de hoek komen; de bubbel waarin ze geleefd hebben verdwijnt en ze hebben alleen zichzelf, iemand die blijkbaar niet de moeite waard is, anders maak je je leven niet spectaculairder met allerlei verhalen.
Ik heb de keuze gemaakt om de vriendschap wel (deels) in stand te houden omdat dit wel iemand is om wie ik veel geef. Buiten de leugens om is het een topvent, staat voor je klaar, een groot hart.. Toch is de vriendschap niet meer wat het geweest is. Als hij geen hulp had gezocht of nog steeds had lopen liegen was het voor mij wel klaar geweest.
Ik denk dat ook jouw vriend eerst rock bottom moet raken en alles kwijt moet raken voor hij hulp accepteert. Het is een verslaving, dat liegen, de leugens zijn voor deze mensen net heroine, of ze er nou geld of vrienden door kwijtraken maakt velen niet uit. Verandering kan alleen komen als ze het zelf willen, en dat is zwaar want ze moeten gaan uitzoeken en erkennen waarom ze zichzelf blijkbaar niet de moeite waard vinden, anders dik je je leven niet aan met drama en suspense. Ik had het geluk dat mijn vriend wel op tijd inzag dat hij zo niet verder kon. Ik denk zelf dat je hem niet kunt helpen door de leugens te negeren, misschien maakt het verbreken van de vriendschap wel indruk. Er is ook een kans dat dit geen indruk gaat maken (hij is immers al een vrouw en vriendin kwijtgeraakt hierdoor, en gaat nog steeds door). Ik zou dan gewoon voor jezelf kiezen, want dit kan niet zo..
Wat was zijn reactie toen jij hem confronteerde? Boosheid? Leek hij juist opgelucht? Ontkenning? Geschrokken dat jij hem doorhebt? Daar kan je ook veel uithalen.
vrijdag 8 december 2017 23:38
Gucciguilty: Allereerst bedankt voor de moeite die je hebt genomen om jouw ervaring met een ziekelijke leugenaar te vertellen. Zo noem ik hem, een ziekelijke leugenaar.
Het verhaal is griezelig hetzelfde. Ontzettend jammer dat jouw verhaal verdwenen is ik kwam wel op dit forum uit via google waarom mensen zo liegen maar dat ging dan over liefdesrelaties Het enige verschil is dat hij niet liegt over vriendinnen die nergens van weten. Hij doet juist net alsof hij geen behoefte heeft aan een relatie. Ik denk omdat hij met zulke leugens al te vaak door de mand is gevallen nog voor hij zijn vrouw ontmoette. Daar is het kringetje net iets te klein voor dus hij kiest voor bluffen over hoe succesvol en rijk hij is kort gezegd. Bijna directeur van het bedrijf waar hij werkte als je hem vroeg wat hij deed voor de kost en of het beviel.
Ik ontmoette zijn chef op een bruiloft zonder dat ik wist dat het zijn chef was, zei dat ik iemand kende die daar werkte en noemde zijn naam, zei dat hij (die vriend voor alle duidelijkheid) daar leidinggevende was en vroeg of hij hem kende. Toen stond ik dus met zijn chef te praten wat behoorlijk genant was. Ik dacht dat hij leiding gaf aan die chef en zijn afdeling. Zou een boek kunnen schrijven bij alles wat hij ons verteld heeft ooit. denk nu over veel dingen zou dat echt gebeurd zijn of komt ook dat uit zijn duim?
Hij heeft op zijn dure tripjes wel heel veel pech met foto's die hij dan per ongeluk wist. Of laat zijn mobiel vallen niet meer te repareren natuurlijjk. Een keer is hij door de mand gevallen toen hij niet op was komen dagen op een groot feest. Liever ging hij spontaan naar Parijs, daar was lekker weer voorspeld dat weekend. Toeval: Een collega van mij ging ook naar Parijs, was allang gepland. Hij kwam sjaggerijnig terug het hele weekend stortregen. Hij had wel foto's gemaakt en het was duidelijk een grauwe natte boel in Parijs.
Diezelfde avond zat vriend te lachen om ons thuisblijvers: hij had lekker in de zon gezeten in Parijs. Ik zei meteen dat kan niet, het regende het hele weekend wat heb jij uitgevoerd, geen zin in het feest zeker. Nee hoor, toen was het opeens zondagmiddag laat nog zonnig geweest. Mijn collega was net te vroeg naar huis gegaan. Dat moest het zijn. Dat soort onnozele leugens waarvan je denkt waarom toch.
Maar zijn reactie toen ik hem opzocht en zei dat ik zijn chef gesproken had en wist dat en waarom hij ontslagen was en nog iets belangrijks was eerst ontkennend. Die vent was gek en een van de redenen dat hij ander werk wilde. Toen ik door bleef vragen en ook zei dat ik hem niet meer geloofde met het mes op zijn keel bij wijze van spreken werd hij boos en niet een klein beetje ook.
Even laten sudderen een paar dagen toen hem opgebeld. Zonder appje vooraf en zonder nummerherkenning. Hij boos en betweterig dat ik onredelijk was. Hij mankeerde niks maar de wereld om hem heen was een ramp. En nu begon ik als enigste en beste vriend van kleins af aan ook al. Terwijl hij ziek was en net tussen 2 banen in echt niet tof van me.
Uiteindelijk heb ik zelf opgehangen want ik werd echt kwaad en wilde het niet laten escaleren. Direct daarna verdween hij uit de groepsapp voor het sporten.
Ik laat het maar gaan en denk dat je gelijk hebt hij moet eerst maar eens begrijpen dat behalve zijn ouders niemand dit nog van hem accepteert. Want zo is het wel. Zichzelf niet goed genoeg vinden: klopt helemaal. Hart van goud ook, behulpzaam, droog gevoel voor humor en absoluut niet dom
Dat maakt het zo moeilijk.
Sorry voor mijn lange verhaal. Het zit me echt hoog en de rest haalt allang zijn schouders op. Wil hem ook niet affakkelen als iemand naar hem vraagt. Zeg dan alleen dat ik hem ook weinig zie of hoor.
Het opschrijven en jouw verhaal (zo herkenbaar) maakt wel duidelijk dat hij het zelf op moet lossen.
Ik hoop dat hij zelf ooit weer contact opneemt, anders is het jammer maar helaas. DAt blokkeren had hij niet moeten doen voelt als een trap na. Mocht hij spijt krijgen of hebben stapt hij maar over zijn trots heen. Of de vriendschap herstelt kan worden durf ik niet te zeggen, al zou ik hem best willen steunen als hij zelf hulp zoekt of vraagt. Met de juiste intenties, niet alles is weer vergeven en vergeten en we gaan gewoon op de oude voet verder.
Nu weekend vieren en stoppen met malen, hij is wel gewend dat ik dat doe er niet meer over praten en maar laten zitten als ik iets "ontdek" wat niet klopt.
Maar wat ik al zei mijn geduld is echt schoon op.
Het verhaal is griezelig hetzelfde. Ontzettend jammer dat jouw verhaal verdwenen is ik kwam wel op dit forum uit via google waarom mensen zo liegen maar dat ging dan over liefdesrelaties Het enige verschil is dat hij niet liegt over vriendinnen die nergens van weten. Hij doet juist net alsof hij geen behoefte heeft aan een relatie. Ik denk omdat hij met zulke leugens al te vaak door de mand is gevallen nog voor hij zijn vrouw ontmoette. Daar is het kringetje net iets te klein voor dus hij kiest voor bluffen over hoe succesvol en rijk hij is kort gezegd. Bijna directeur van het bedrijf waar hij werkte als je hem vroeg wat hij deed voor de kost en of het beviel.
Ik ontmoette zijn chef op een bruiloft zonder dat ik wist dat het zijn chef was, zei dat ik iemand kende die daar werkte en noemde zijn naam, zei dat hij (die vriend voor alle duidelijkheid) daar leidinggevende was en vroeg of hij hem kende. Toen stond ik dus met zijn chef te praten wat behoorlijk genant was. Ik dacht dat hij leiding gaf aan die chef en zijn afdeling. Zou een boek kunnen schrijven bij alles wat hij ons verteld heeft ooit. denk nu over veel dingen zou dat echt gebeurd zijn of komt ook dat uit zijn duim?
Hij heeft op zijn dure tripjes wel heel veel pech met foto's die hij dan per ongeluk wist. Of laat zijn mobiel vallen niet meer te repareren natuurlijjk. Een keer is hij door de mand gevallen toen hij niet op was komen dagen op een groot feest. Liever ging hij spontaan naar Parijs, daar was lekker weer voorspeld dat weekend. Toeval: Een collega van mij ging ook naar Parijs, was allang gepland. Hij kwam sjaggerijnig terug het hele weekend stortregen. Hij had wel foto's gemaakt en het was duidelijk een grauwe natte boel in Parijs.
Diezelfde avond zat vriend te lachen om ons thuisblijvers: hij had lekker in de zon gezeten in Parijs. Ik zei meteen dat kan niet, het regende het hele weekend wat heb jij uitgevoerd, geen zin in het feest zeker. Nee hoor, toen was het opeens zondagmiddag laat nog zonnig geweest. Mijn collega was net te vroeg naar huis gegaan. Dat moest het zijn. Dat soort onnozele leugens waarvan je denkt waarom toch.
Maar zijn reactie toen ik hem opzocht en zei dat ik zijn chef gesproken had en wist dat en waarom hij ontslagen was en nog iets belangrijks was eerst ontkennend. Die vent was gek en een van de redenen dat hij ander werk wilde. Toen ik door bleef vragen en ook zei dat ik hem niet meer geloofde met het mes op zijn keel bij wijze van spreken werd hij boos en niet een klein beetje ook.
Even laten sudderen een paar dagen toen hem opgebeld. Zonder appje vooraf en zonder nummerherkenning. Hij boos en betweterig dat ik onredelijk was. Hij mankeerde niks maar de wereld om hem heen was een ramp. En nu begon ik als enigste en beste vriend van kleins af aan ook al. Terwijl hij ziek was en net tussen 2 banen in echt niet tof van me.
Uiteindelijk heb ik zelf opgehangen want ik werd echt kwaad en wilde het niet laten escaleren. Direct daarna verdween hij uit de groepsapp voor het sporten.
Ik laat het maar gaan en denk dat je gelijk hebt hij moet eerst maar eens begrijpen dat behalve zijn ouders niemand dit nog van hem accepteert. Want zo is het wel. Zichzelf niet goed genoeg vinden: klopt helemaal. Hart van goud ook, behulpzaam, droog gevoel voor humor en absoluut niet dom
Dat maakt het zo moeilijk.
Sorry voor mijn lange verhaal. Het zit me echt hoog en de rest haalt allang zijn schouders op. Wil hem ook niet affakkelen als iemand naar hem vraagt. Zeg dan alleen dat ik hem ook weinig zie of hoor.
Het opschrijven en jouw verhaal (zo herkenbaar) maakt wel duidelijk dat hij het zelf op moet lossen.
Ik hoop dat hij zelf ooit weer contact opneemt, anders is het jammer maar helaas. DAt blokkeren had hij niet moeten doen voelt als een trap na. Mocht hij spijt krijgen of hebben stapt hij maar over zijn trots heen. Of de vriendschap herstelt kan worden durf ik niet te zeggen, al zou ik hem best willen steunen als hij zelf hulp zoekt of vraagt. Met de juiste intenties, niet alles is weer vergeven en vergeten en we gaan gewoon op de oude voet verder.
Nu weekend vieren en stoppen met malen, hij is wel gewend dat ik dat doe er niet meer over praten en maar laten zitten als ik iets "ontdek" wat niet klopt.
Maar wat ik al zei mijn geduld is echt schoon op.
zaterdag 9 december 2017 20:55
Oh bah, wat is dit herkenbaar... Ook hier oa leugens over leidinggevende functie op het werk, collega's die hem als aanspreekpunt zagen, klachten over manager van het bedrijf, stoere verhalen over tegen de manager ingaan en bijval krijgen van collega's, etc.
Ook hier waren sommige leugens heel makkelijk na te trekken, het is net of hij steeds onvoorzichtiger werd. Op het hoogtepunt van zijn leugens vertelde hij rustig in groepsverband over een ex waarmee hij samen had gewoond, terwijl zijn beste vriend erbij zat (jongen waar hij van kinds af aan contact mee had en wekelijks zag/ziet). De hele vriendin bestond niet en had nooit bestaan, hij had nog nooit samen gewoond, en zijn beste vriend die hij wekelijks zag wist dat natuurlijk en had hem zo kunnen ontmaskeren als leugenaar. Juist omdat hij zoveel dingen vertelde met zoveel mensen erbij die het konden weerleggen dachten wij er niks van, tot de verhalen steeds extremer werden (hij meldde ooit dat hij een pistool in huis had voor een drugsdealer, die moest ervan af omdat de politie ernaar op zoek was, zulke extreem bizarre dingen) en we dus contact kregen met het meisje van zijn wilde sexverhalen. We kwamen er niet eens expres achter, hetzelfde verhaal als met jouw vriend en zijn chef; je komt op het onderwerp 'vriend' en opeens valt alles op zn plaats.
Bij ons een punt; iedereen had het wel door maar dacht 'laat maar mooi, als hij gelukkig is met zijn leugens zeggen we gewoon 'ja, ja, ok' en gaan we snel over op een ander onderwerp'. In de vriendengroep werd er ook nooit over gesproken. Ik denk een vorm van voorkomen van ruzie en om vriend te sparen, want iedereen vond het vooral triest en zielig dat hij dit deed, terwijl het een schat van een vent is die bij wijze van meteen de portomonnee zou trekken als je geldproblemen hebt, een logeerkamer beschikbaar heeft als je nergens terecht kan, etc.
Wij (ik en partner) kwamen er heel naïef dus veel later achter, en toen we het met wat goede vrienden bespraken had iedereen verhalen over hem en zijn leugens. Het gedrag was al jaren zo, sommigen hadden het zelfs over leugens van toen ze hem net leerden kennen, tig jaar terug. Maar niemand ondernam actie, ze lieten het maar zo.
Over waar allemaal over gelogen is kan ik wel een boek schrijven, van kleine dingen zoals verhalen over dates tot hele rampscenario's met gevechten, nachten in de politiecel doorbrengen en compleet verzonnen relaties en personen. Ergens ben ik ook bang geweest dat hij over mij verhalen verzonnen en verteld heeft (ik ben een vrouw, sinds ik hem ken al samen met partner, dus als hij wat zou rondbazuinen zou het betekenen dat mensen gaan denken dat ik vreemdga) maar na navraag in de vriendengroep (na de confrontatie met vriend) is hier gelukkig niks uitgekomen.
Denk dat jouw vriend nu boos is omdat hij betrapt is en op zijn kwetsbaarst is, zijn perfect gecreëerde wereldje valt in duigen, want jij ziet hem niet meer als leidinggevende, op vakantie gaande, spectaculair levende persoon, maar gewoon als 'naam vriend'. En dat is dus blijkbaar niet genoeg. Dat hij zegt geen relatie te willen kan ook een masker zijn, 'kijk mij zelfstandig zijn'. Mensen op afstand houden zodat ze zijn echte ik niet zien, bang om weer betrapt te worden op leugens, of zelfs bang om weer een relatie te beginnen die weer verpest gaat worden door leugens. . (klink nu heel zweverig haha)
Mijn vriend heeft heel lullig gezegd geen spectaculair leven, daar is helemaal niks mis mee want dat heb ik ook niet. Het is gewoon een heel normale vent, normaal inkomen. Hij is single, lage woonlasten, dus genoeg geld om van te leven en leuke dingen te doen. Misschien is het de sleur van het dagelijks leven en het zien van veel relaties in zijn vriendengroep die ervoor gezorgd hebben dat hij de behoefte voelde om zijn leven aan te dikken, dat hij bang is buiten de boot te vallen oid. En daarna is het misschien uit de hand gelopen, omdat hij met kleine leugens wegkwam, dus werden zijn leugens steeds groter en meer bizar.
Nu er meer single vrienden in de groep zitten en hij in therapie is geweest hoor ik hem nooit meer over dates of vriendinnen, terwijl hij normaal elk weekend de meeste spectaculaire sexavonturen had, doordeweeks op het werk dagelijks sjans had met collega's en klanten, etc. Andere rare dingen hoor ik ook niet meer, hij is nu meer van het interessant doen met feitjes die hij ergens gehoord heeft
Gelukkig zijn dat feiten Het is en blijft wel iemand die graag indruk op anderen maakt.
Wat je nu doet is denk ik het beste, want meer kan je niet. Het is sneu voor hem, maar beter als meer mensen hem laten vallen, want misschien gaat hij dan wel hulp zoeken
Je hebt echt gedaan wat je kon 
En dat je lange verhalen typt is niet erg hoor, doe ik ook haha! Als je verder wil praten, reageer gerust weer
Ook hier waren sommige leugens heel makkelijk na te trekken, het is net of hij steeds onvoorzichtiger werd. Op het hoogtepunt van zijn leugens vertelde hij rustig in groepsverband over een ex waarmee hij samen had gewoond, terwijl zijn beste vriend erbij zat (jongen waar hij van kinds af aan contact mee had en wekelijks zag/ziet). De hele vriendin bestond niet en had nooit bestaan, hij had nog nooit samen gewoond, en zijn beste vriend die hij wekelijks zag wist dat natuurlijk en had hem zo kunnen ontmaskeren als leugenaar. Juist omdat hij zoveel dingen vertelde met zoveel mensen erbij die het konden weerleggen dachten wij er niks van, tot de verhalen steeds extremer werden (hij meldde ooit dat hij een pistool in huis had voor een drugsdealer, die moest ervan af omdat de politie ernaar op zoek was, zulke extreem bizarre dingen) en we dus contact kregen met het meisje van zijn wilde sexverhalen. We kwamen er niet eens expres achter, hetzelfde verhaal als met jouw vriend en zijn chef; je komt op het onderwerp 'vriend' en opeens valt alles op zn plaats.
Bij ons een punt; iedereen had het wel door maar dacht 'laat maar mooi, als hij gelukkig is met zijn leugens zeggen we gewoon 'ja, ja, ok' en gaan we snel over op een ander onderwerp'. In de vriendengroep werd er ook nooit over gesproken. Ik denk een vorm van voorkomen van ruzie en om vriend te sparen, want iedereen vond het vooral triest en zielig dat hij dit deed, terwijl het een schat van een vent is die bij wijze van meteen de portomonnee zou trekken als je geldproblemen hebt, een logeerkamer beschikbaar heeft als je nergens terecht kan, etc.
Wij (ik en partner) kwamen er heel naïef dus veel later achter, en toen we het met wat goede vrienden bespraken had iedereen verhalen over hem en zijn leugens. Het gedrag was al jaren zo, sommigen hadden het zelfs over leugens van toen ze hem net leerden kennen, tig jaar terug. Maar niemand ondernam actie, ze lieten het maar zo.
Over waar allemaal over gelogen is kan ik wel een boek schrijven, van kleine dingen zoals verhalen over dates tot hele rampscenario's met gevechten, nachten in de politiecel doorbrengen en compleet verzonnen relaties en personen. Ergens ben ik ook bang geweest dat hij over mij verhalen verzonnen en verteld heeft (ik ben een vrouw, sinds ik hem ken al samen met partner, dus als hij wat zou rondbazuinen zou het betekenen dat mensen gaan denken dat ik vreemdga) maar na navraag in de vriendengroep (na de confrontatie met vriend) is hier gelukkig niks uitgekomen.
Denk dat jouw vriend nu boos is omdat hij betrapt is en op zijn kwetsbaarst is, zijn perfect gecreëerde wereldje valt in duigen, want jij ziet hem niet meer als leidinggevende, op vakantie gaande, spectaculair levende persoon, maar gewoon als 'naam vriend'. En dat is dus blijkbaar niet genoeg. Dat hij zegt geen relatie te willen kan ook een masker zijn, 'kijk mij zelfstandig zijn'. Mensen op afstand houden zodat ze zijn echte ik niet zien, bang om weer betrapt te worden op leugens, of zelfs bang om weer een relatie te beginnen die weer verpest gaat worden door leugens. . (klink nu heel zweverig haha)
Mijn vriend heeft heel lullig gezegd geen spectaculair leven, daar is helemaal niks mis mee want dat heb ik ook niet. Het is gewoon een heel normale vent, normaal inkomen. Hij is single, lage woonlasten, dus genoeg geld om van te leven en leuke dingen te doen. Misschien is het de sleur van het dagelijks leven en het zien van veel relaties in zijn vriendengroep die ervoor gezorgd hebben dat hij de behoefte voelde om zijn leven aan te dikken, dat hij bang is buiten de boot te vallen oid. En daarna is het misschien uit de hand gelopen, omdat hij met kleine leugens wegkwam, dus werden zijn leugens steeds groter en meer bizar.
Nu er meer single vrienden in de groep zitten en hij in therapie is geweest hoor ik hem nooit meer over dates of vriendinnen, terwijl hij normaal elk weekend de meeste spectaculaire sexavonturen had, doordeweeks op het werk dagelijks sjans had met collega's en klanten, etc. Andere rare dingen hoor ik ook niet meer, hij is nu meer van het interessant doen met feitjes die hij ergens gehoord heeft
Gelukkig zijn dat feiten Het is en blijft wel iemand die graag indruk op anderen maakt. Wat je nu doet is denk ik het beste, want meer kan je niet. Het is sneu voor hem, maar beter als meer mensen hem laten vallen, want misschien gaat hij dan wel hulp zoeken
Je hebt echt gedaan wat je kon En dat je lange verhalen typt is niet erg hoor, doe ik ook haha! Als je verder wil praten, reageer gerust weer
zaterdag 9 december 2017 23:35
Nou zeg als die vriend van mij ook zo over vrouwen sprak had ik gedacht: dat moet hem bijna wel zijn. Maar dat is het enigste waar hij niet over liegt hij heeft alleen helemaal geen relatie nodig, dat is het. Gezeur van vrouwen en ze gaan nog vreemd ook altijd terwijl ik plat gezegd denk dat geen vrouw zin in hem heeft. En over dat vreemdgaan van zijn ex ik geloof er niks van. De vriendin daarna heeft meerdere malen verteld dat ze hem niet vertrouwde omdat ze hem steeds op leugens betrapte.
Ben nu toch al de hele dag verkouden en boos en sjachrijnig van het hele gedoe dus ik neem je aanbod aan ik ga nog even verder. Aardig van je want het zit me meer dwars dan ik dacht. Ook boos op mezelf want waarom niet eerder een denkbeeldig mes op zijn keel gezet.
Hij zei bv tegen de vriendin na zijn scheiding die ik ook erg graag mocht dat hij had moeten overwerken, een ongeluk had gehad met zijn auto. Door de remmen getrapt en een oude man aangereden. Niet ernstig maar wel naar het ziekenhuis gebracht en daarna naar huis. Dat doe je, dat hoort zo. Past ook wel bij hem zoiets zou hij ook wel doen in het echt. Hij was pas om 12 uur thuis en had daarom niets meer van zich laten horen. Ze belden altijd nog eventjes in de avond maar hij was niet te bereiken toen zij het probeerde omdat ze wilde gaan slapen.
Twee dagen later was ze met hem meegegaan naar zijn ouders even op de koffie en zijn moeder zei lachend nou je woonplaats staat er weer mooi op heb je de Rijdende Rechter nog gezien. Nee niet gezien, ze vroeg wie wat waar toen zei moeder, *naam vriend* jij zei toch dat is vlakbij waar mijn vriendin woont ik herken de buurt en een dönertent bij haar om de hoek.
Vriendin vroeg heel slim o hebben jullie samen gekeken dat is toch altijd rond tien uur? Ja, hij had bij hun gegeten en was ook blijven slapen het was koud en glad op de weg.
Dan zei ze o dan snap ik wel dat je die arme oude man naar het ziekenhuis bracht. Ben je toen naar je moeder gegaan om de Rijdende Rechter te kijken en daarna die man weer ophalen en naar huis brengen dit snap ik niet. Nou moeder ook niet, ze zei tegen vriendin je zal je wel vergist hebben in de dag. Omdat die moeder raar reageerde (schaamde zich voor haar liegende zoon?) dacht zij dat hij zijn moeder op het hart had gedrukt om te zeggen dat hij bij haar was geweest de hele avond.
Dit was einde relatie want leugen nr. zoveel en ze zei wat erg voor die man we gaan hem morgen een bos bloemen brengen.
Ja hoe want hij wist geen adres. Maar hij had hem thuisgebracht. Toch wist hij het niet meer en het was zo donker. Geen probleem ze belde wel even naar de EHBO van dat ziekenhuis om het adres, desnoods alleen een naam was een klein streekziekenhuis dat moest lukken.
hij wist opeens weer waar het was ongeveer en ging morgen zelf wel. Maar ze belde gewoon en natuurlijk was er niemand gebracht met zo'n verhaal die week.
Hij had of gelogen over het bij zijn moeder zijn maar wel die aflevering gezien die man was hoe dan ook een leugen. Toen heeft hij haar afgesnauwd en gezegd ben je nou blij sherlock met je gewroet in mijn prive leven.
Dat heeft ze me een paar dagen later in tranen verteld en ik geloof het meteen. Voor haar was het einde verhaal en ze liet zich eventjes niet meer zien. Toen zei hij dat ze stiekem een ander had. DAt geloof ik nog steeds niet, ze was echt gek op hem was ieders indruk. Ruim een jaar later was ze er nog verdrietig om en wilde niet mee naar een concert omdat hij ook ging dat vond ze te pijnlijk. Waarop hij weer zei ze schaamt zich natuurlijk die slang. Ik vond haar zachtaardig en vriendelijk en snapte heel goed dat ze er genoeg van had.
Geld had hij juist niet maar daarom ging hij als er iets duurs voor de deur stond nou ja duur, iets waarvoor je een cadeau meeneemt en geen bioscoopbon altijd net op reis toevallig. Even naar New York gadgets kopen. Of in dat geweldige restaurant in Milaan eten, je was er zo!
Maar ook vechtpartijen op straat: toevallig liep hij er altijd net langs en suste de boel. Hij wel. Hield er nooit een krasje aan over maar dat kwam vast omdat hij ook een paar zware jongens kende. Zit nu bijna te lachen terwijl ik me de hele dag al loop op te vreten. Zit me meer dwars dan ik zou willen en had eigenlijk wel een berichtje verwacht als ik heel eerlijk ben.
Het was wel echt een goede vriend van me al met al en ik heb ook vervelende eigenschappen of eigenlijk heeft iedereen die wel.
Ben eigenlijk het meest boos op mij en de anderen waarom hebben we dit zo lang laten gaan. Ik heb wel gezegd dat ik toen zijn ex-vriendin had gesproken maar veel te vrijblijvend.
Dat ging zo: ik heb je vriendin gesproken zij zegt dat ze helemaal geen ander heeft maar denkt dat jij een ander hebt. Zullen we de Rijdende Rechter erbij roepen.
Dan kreeg hij een knalrooie kop, keek me woest aan en ik hield mijn mond.
Ben ik niet trots op ik had voor haar op moeten komen.
Deed ik niet omdat ik dacht het is toch uit en ik heb gezegd dat ik wist hoe het zat. maar niet duidelijk genoeg meer een hint naar hem.
De rest kon het allang niet meer schelen. Zeiden alleen joh al had ze een ander ik snap wel dat ze er geen zin meer in had. Hij trekt het gewoon niet dat hij aan de kant is gezet dus krijgt zij de schuld. Laat gaan..................
Tof dat ik even van me af mag schrijven. Gek genoeg hoopte ik bijna dat iemand hier zou zeggen je moet het accepteren zo is hij nu eenmaal. Vind het echt moeilijk om hem in zijn sop gaar te laten koken. Vooral ook omdat hij echt een serieus probleem met zijn gezondheid heeft. Dat maakt echt dat ik me schuldig voel je laat iemand die misschien erg ziek is niet vallen.
Hoewel ik nu opeens denk zou het waar zijn........ het was wel weer spectaculair en zeldzaam. Hij wacht op de specialist uit de VS die speciaal voor hem hiernaartoe komt.......... het klinkt opeens heel erg nep ook al bestaat die arts dat heb ik gechekt. Maar nu denk ik dat wil nog niet zeggen dat hij ook speciaal voor hem naar Nederland komt met zijn zeldzame aandoening.
Kan hij ook opgezocht hebben. Naar het ziekenhuis geloof ik nog wel ik had ook de indruk dat hij niet goed in zijn vel zat. Veel moe bleek gezicht, snel spierpijn en ook tijdens het sporten zag je echt dat er iets niet goed was maar nu denk ik: bloedarmoede is ook een mogelijkheid. Niemand die met hem meegaat naar binnen of soms zijn vader die hem brengt. ZEGT HIJ.
Nu ga ik even de laptop uitzetten ik ben echt blij dat je nog reageerde en keek steeds ook andere verhalen gelezen en ik merk nu al dat ik de helft gewoon niet geloof. Ben echt achterdochtig aan het worden en daar baal ik wel van hoor.
Denk net als jij wie weet wat hij verteld over mij nu. DAt ik geld heb geleend en niet terug wil geven daarom zit hij nu zonder geld of zoiets zou hem wel goed uitkomen. maar ze kennen mij ook al heel lang dus maak me niet echt zorgen dat er nog meer ruzies bijkomen ze zouden me vragen hoe dat zit zeker weten!
Ben toch blij dat ik nu hoor van een ander die het nog bonter maakte en ook dat wegwuiven en zwijgen van anderen zoals bij jouw vriend die loog over die meisjes terwijl er iemand naastzat die wel beter weet. Moet je maar durven, doe je alleen als je weet dat je ermee wegkomt inderdaad.
Het is denk ik normaal als je echt niet weet wat je ermee aanmoet. Alsof je iemand die duidelijk minstens 50 is hoort zeggen dat hij net 21 is geworden. Wat kan je dan zeggen zonder dat er een nare sfeer ontstaat.
Zeker als diegene geen grapje maakt maar denkt dat gelooft iedereen wel.
Als je er nog bent bedankt voor je tijd en aandacht ik voel me minder opgefokt en merk nu dat ik de hele dag mijn mobiel in de gaten hou alsof ik verliefd ben ik hoopte echt op een We moeten praten-berichtje.
Helaas. ik blijf lekker thuis geen zin om weg te gaan zeker met dit weer. Filmpje kijken dan weet je zeker dat het een verzonnen verhaal is
Als hij dit weekend nog contact opneemt schrijf ik het hier nog even op. Op zijn ouders en een veel jonger zusje heeft hij nu niemand meer. ook zijn collega's niet meer binnenkort. Ik hoop echt heel erg dat hij net als jouw vriend in gaat zien dat het zo niet verder kan. Of hij word heel eenzaam. We wachten het af. Heb een fijn weekend nog verder!
Ben nu toch al de hele dag verkouden en boos en sjachrijnig van het hele gedoe dus ik neem je aanbod aan ik ga nog even verder. Aardig van je want het zit me meer dwars dan ik dacht. Ook boos op mezelf want waarom niet eerder een denkbeeldig mes op zijn keel gezet.
Hij zei bv tegen de vriendin na zijn scheiding die ik ook erg graag mocht dat hij had moeten overwerken, een ongeluk had gehad met zijn auto. Door de remmen getrapt en een oude man aangereden. Niet ernstig maar wel naar het ziekenhuis gebracht en daarna naar huis. Dat doe je, dat hoort zo. Past ook wel bij hem zoiets zou hij ook wel doen in het echt. Hij was pas om 12 uur thuis en had daarom niets meer van zich laten horen. Ze belden altijd nog eventjes in de avond maar hij was niet te bereiken toen zij het probeerde omdat ze wilde gaan slapen.
Twee dagen later was ze met hem meegegaan naar zijn ouders even op de koffie en zijn moeder zei lachend nou je woonplaats staat er weer mooi op heb je de Rijdende Rechter nog gezien. Nee niet gezien, ze vroeg wie wat waar toen zei moeder, *naam vriend* jij zei toch dat is vlakbij waar mijn vriendin woont ik herken de buurt en een dönertent bij haar om de hoek.
Vriendin vroeg heel slim o hebben jullie samen gekeken dat is toch altijd rond tien uur? Ja, hij had bij hun gegeten en was ook blijven slapen het was koud en glad op de weg.
Dan zei ze o dan snap ik wel dat je die arme oude man naar het ziekenhuis bracht. Ben je toen naar je moeder gegaan om de Rijdende Rechter te kijken en daarna die man weer ophalen en naar huis brengen dit snap ik niet. Nou moeder ook niet, ze zei tegen vriendin je zal je wel vergist hebben in de dag. Omdat die moeder raar reageerde (schaamde zich voor haar liegende zoon?) dacht zij dat hij zijn moeder op het hart had gedrukt om te zeggen dat hij bij haar was geweest de hele avond.
Dit was einde relatie want leugen nr. zoveel en ze zei wat erg voor die man we gaan hem morgen een bos bloemen brengen.
Ja hoe want hij wist geen adres. Maar hij had hem thuisgebracht. Toch wist hij het niet meer en het was zo donker. Geen probleem ze belde wel even naar de EHBO van dat ziekenhuis om het adres, desnoods alleen een naam was een klein streekziekenhuis dat moest lukken.
hij wist opeens weer waar het was ongeveer en ging morgen zelf wel. Maar ze belde gewoon en natuurlijk was er niemand gebracht met zo'n verhaal die week.
Hij had of gelogen over het bij zijn moeder zijn maar wel die aflevering gezien die man was hoe dan ook een leugen. Toen heeft hij haar afgesnauwd en gezegd ben je nou blij sherlock met je gewroet in mijn prive leven.
Dat heeft ze me een paar dagen later in tranen verteld en ik geloof het meteen. Voor haar was het einde verhaal en ze liet zich eventjes niet meer zien. Toen zei hij dat ze stiekem een ander had. DAt geloof ik nog steeds niet, ze was echt gek op hem was ieders indruk. Ruim een jaar later was ze er nog verdrietig om en wilde niet mee naar een concert omdat hij ook ging dat vond ze te pijnlijk. Waarop hij weer zei ze schaamt zich natuurlijk die slang. Ik vond haar zachtaardig en vriendelijk en snapte heel goed dat ze er genoeg van had.
Geld had hij juist niet maar daarom ging hij als er iets duurs voor de deur stond nou ja duur, iets waarvoor je een cadeau meeneemt en geen bioscoopbon altijd net op reis toevallig. Even naar New York gadgets kopen. Of in dat geweldige restaurant in Milaan eten, je was er zo!
Maar ook vechtpartijen op straat: toevallig liep hij er altijd net langs en suste de boel. Hij wel. Hield er nooit een krasje aan over maar dat kwam vast omdat hij ook een paar zware jongens kende. Zit nu bijna te lachen terwijl ik me de hele dag al loop op te vreten. Zit me meer dwars dan ik zou willen en had eigenlijk wel een berichtje verwacht als ik heel eerlijk ben.
Het was wel echt een goede vriend van me al met al en ik heb ook vervelende eigenschappen of eigenlijk heeft iedereen die wel.
Ben eigenlijk het meest boos op mij en de anderen waarom hebben we dit zo lang laten gaan. Ik heb wel gezegd dat ik toen zijn ex-vriendin had gesproken maar veel te vrijblijvend.
Dat ging zo: ik heb je vriendin gesproken zij zegt dat ze helemaal geen ander heeft maar denkt dat jij een ander hebt. Zullen we de Rijdende Rechter erbij roepen.
Dan kreeg hij een knalrooie kop, keek me woest aan en ik hield mijn mond.
Ben ik niet trots op ik had voor haar op moeten komen.
Deed ik niet omdat ik dacht het is toch uit en ik heb gezegd dat ik wist hoe het zat. maar niet duidelijk genoeg meer een hint naar hem.
De rest kon het allang niet meer schelen. Zeiden alleen joh al had ze een ander ik snap wel dat ze er geen zin meer in had. Hij trekt het gewoon niet dat hij aan de kant is gezet dus krijgt zij de schuld. Laat gaan..................
Tof dat ik even van me af mag schrijven. Gek genoeg hoopte ik bijna dat iemand hier zou zeggen je moet het accepteren zo is hij nu eenmaal. Vind het echt moeilijk om hem in zijn sop gaar te laten koken. Vooral ook omdat hij echt een serieus probleem met zijn gezondheid heeft. Dat maakt echt dat ik me schuldig voel je laat iemand die misschien erg ziek is niet vallen.
Hoewel ik nu opeens denk zou het waar zijn........ het was wel weer spectaculair en zeldzaam. Hij wacht op de specialist uit de VS die speciaal voor hem hiernaartoe komt.......... het klinkt opeens heel erg nep ook al bestaat die arts dat heb ik gechekt. Maar nu denk ik dat wil nog niet zeggen dat hij ook speciaal voor hem naar Nederland komt met zijn zeldzame aandoening.
Kan hij ook opgezocht hebben. Naar het ziekenhuis geloof ik nog wel ik had ook de indruk dat hij niet goed in zijn vel zat. Veel moe bleek gezicht, snel spierpijn en ook tijdens het sporten zag je echt dat er iets niet goed was maar nu denk ik: bloedarmoede is ook een mogelijkheid. Niemand die met hem meegaat naar binnen of soms zijn vader die hem brengt. ZEGT HIJ.
Nu ga ik even de laptop uitzetten ik ben echt blij dat je nog reageerde en keek steeds ook andere verhalen gelezen en ik merk nu al dat ik de helft gewoon niet geloof. Ben echt achterdochtig aan het worden en daar baal ik wel van hoor.
Denk net als jij wie weet wat hij verteld over mij nu. DAt ik geld heb geleend en niet terug wil geven daarom zit hij nu zonder geld of zoiets zou hem wel goed uitkomen. maar ze kennen mij ook al heel lang dus maak me niet echt zorgen dat er nog meer ruzies bijkomen ze zouden me vragen hoe dat zit zeker weten!
Ben toch blij dat ik nu hoor van een ander die het nog bonter maakte en ook dat wegwuiven en zwijgen van anderen zoals bij jouw vriend die loog over die meisjes terwijl er iemand naastzat die wel beter weet. Moet je maar durven, doe je alleen als je weet dat je ermee wegkomt inderdaad.
Het is denk ik normaal als je echt niet weet wat je ermee aanmoet. Alsof je iemand die duidelijk minstens 50 is hoort zeggen dat hij net 21 is geworden. Wat kan je dan zeggen zonder dat er een nare sfeer ontstaat.
Zeker als diegene geen grapje maakt maar denkt dat gelooft iedereen wel.
Als je er nog bent bedankt voor je tijd en aandacht ik voel me minder opgefokt en merk nu dat ik de hele dag mijn mobiel in de gaten hou alsof ik verliefd ben ik hoopte echt op een We moeten praten-berichtje.
Helaas. ik blijf lekker thuis geen zin om weg te gaan zeker met dit weer. Filmpje kijken dan weet je zeker dat het een verzonnen verhaal is
Als hij dit weekend nog contact opneemt schrijf ik het hier nog even op. Op zijn ouders en een veel jonger zusje heeft hij nu niemand meer. ook zijn collega's niet meer binnenkort. Ik hoop echt heel erg dat hij net als jouw vriend in gaat zien dat het zo niet verder kan. Of hij word heel eenzaam. We wachten het af. Heb een fijn weekend nog verder!
vrijdag 15 december 2017 17:53
Hoi, sorry voor het late reageren, had geen notificatie gehad
Heb je inmiddels al iets van hem gehoord? En hoe gaat het met jou, lukt het een beetje om het los te laten?
Weer heel herkenbare verhalen
Wat betreft t durven liegen terwijl er mensen bijzitten die er tegenin kunnen gaan; ik kreeg zelf soms het idee dat zijn leugens zo groot werden dat hij t ook zelf geloofde, en dingen die hij vertelde ook echt herinneringen waren geworden, soort droomwereld waarin geleefd werd, zoals bijvoorbeeld met het samenwonen met eennniet bestaande ex. Hij kon alles perfect omschrijven alsof hij het voor zich zag, van de kleuren van de bank tot zijn zogenaamde ex-schoonouders. En dan ook zonder knipperen, geen zenuwen of zachter praten omdat zijn beste vriend er dichtbij zat. Het blijft iets heel aparts...Net of de leugens zo diep gingen dat hij het zelf ook begon te geloven.
Beetje vreemde vergelijking, maar ik heb zelf als kind eens ergens over gelogen, wou niet naar school vanwege pesterijen. Mijn verhaal was dat ik gevallen was met de fiets en hele erge hoofdpijn had, op die manier kon ik thuisblijven. Ik kon het verhaal op den duur zo gedetailleerd vertellen dat het ook echt een herinnering werd, 'die ene keer dat ik viel met de fiets', het was zo erg dat ik na sneeuwval niet meer door een bepaalde straat durfde te fietsen omdat ik daar vanwege gladheid door sneeuw was 'gevallen'. Het is dan heel bizar hoe je jezelf kan 'programmeren', dat je ook daadwerkelijk een angstreactie krijgt omdat je een bepaalde plek herinnert als 'eng', ookal is er niks gebeurd.
Ik krijg het idee dat dit bij mijn vriend ook zo was, dat hij het daadwerkelijk geloofde omdat hij er misschien uitgebreid over gefantaseerd had, een samenwonend leven met een leuke vrouw. Misschien heeft jouw vriend zichzelf ook wel op een terrasje in het buitenland hebben zien zitten of heeft hij ten tijde van verveling/slechte financiële periode gefantaseerd hoe het zou zijn om rijk te zijn en daar een soort vage herinnering uit opgebouwd. Het is geen excuus, maar misschien een manier om een bepaalde manier van denken en redeneren te kunnen uitleggen.
Heb je inmiddels al iets van hem gehoord? En hoe gaat het met jou, lukt het een beetje om het los te laten?
Weer heel herkenbare verhalen
Wat betreft t durven liegen terwijl er mensen bijzitten die er tegenin kunnen gaan; ik kreeg zelf soms het idee dat zijn leugens zo groot werden dat hij t ook zelf geloofde, en dingen die hij vertelde ook echt herinneringen waren geworden, soort droomwereld waarin geleefd werd, zoals bijvoorbeeld met het samenwonen met eennniet bestaande ex. Hij kon alles perfect omschrijven alsof hij het voor zich zag, van de kleuren van de bank tot zijn zogenaamde ex-schoonouders. En dan ook zonder knipperen, geen zenuwen of zachter praten omdat zijn beste vriend er dichtbij zat. Het blijft iets heel aparts...Net of de leugens zo diep gingen dat hij het zelf ook begon te geloven.
Beetje vreemde vergelijking, maar ik heb zelf als kind eens ergens over gelogen, wou niet naar school vanwege pesterijen. Mijn verhaal was dat ik gevallen was met de fiets en hele erge hoofdpijn had, op die manier kon ik thuisblijven. Ik kon het verhaal op den duur zo gedetailleerd vertellen dat het ook echt een herinnering werd, 'die ene keer dat ik viel met de fiets', het was zo erg dat ik na sneeuwval niet meer door een bepaalde straat durfde te fietsen omdat ik daar vanwege gladheid door sneeuw was 'gevallen'. Het is dan heel bizar hoe je jezelf kan 'programmeren', dat je ook daadwerkelijk een angstreactie krijgt omdat je een bepaalde plek herinnert als 'eng', ookal is er niks gebeurd.
Ik krijg het idee dat dit bij mijn vriend ook zo was, dat hij het daadwerkelijk geloofde omdat hij er misschien uitgebreid over gefantaseerd had, een samenwonend leven met een leuke vrouw. Misschien heeft jouw vriend zichzelf ook wel op een terrasje in het buitenland hebben zien zitten of heeft hij ten tijde van verveling/slechte financiële periode gefantaseerd hoe het zou zijn om rijk te zijn en daar een soort vage herinnering uit opgebouwd. Het is geen excuus, maar misschien een manier om een bepaalde manier van denken en redeneren te kunnen uitleggen.
zaterdag 16 december 2017 21:47
Hallo, dankjewel voor je bericht volgens mij krijg je geen notificatie als er iemand reageert en ik snap het helemaal als je hier niet elke dag leest als ik geen griep had gehad zou ik dat ook niet doen
Maar niks meer van hem gehoord, anderen ook niet.
Wat een zinnige dingen schrijf je zeg het maakt wel dat ik steeds beter ga snappen waarom hij zo doet altijd.
Ook wat je vertelde over die valpartij met de fiets die bijna echt werd in je herinnering ik wist niet wat ik las want dat verschijnsel ken ik zelf ook moet ik zeggen. En voor ik het vergeet: een warme knuffel omdat je zo gepest bent op school vroeger dat je zulke sprongen moest maken om maar niet naar school te hoeven gaan. Dat raakte me echt.
Ben ook een poos gepest op school en kan me nog herinneren dat dingen als heeeeeeel misselijk en hoofdpijn niet te controleren zijn en een nieuwe onderwijzer me toen echt bezorgd vroeg of ik al eens naar de dokter was geweest en ik zei dat mijn ouders dat niet nodig vonden. Het kon ze ook niet schelen dat pesten (word je hard van, gewoon terugpesten pfffft..) gelukkig ging in het vierde jaar naar een andere klas in een ander gebouw en daar ging het beter. Toch vergeet je het nooit meer wat rot voor je want zo te lezen was je echt in paniek die keer dat kan niet anders. Ik hoop maar dat je er nu niet al te veel last meer van heb je bent juist zo aardig en meelevend!!!!
Het heeft me wel heel erg aan het denken gezet want ik had altijd wel wat als er een uitstapje van school was. toen heb ik een keer een hele tijd staan twijfelen of ik met een hamer een klap op mijn vinger zou geven. de linkerpink die heb je toch niet zo nodig en met een gebroken vinger hoefde ik vast niet mee. Ik sloeg echt maar trok mijn hand terug haha zo stom achteraf en triest ook wel. Weet niet meer hoe het is afgelopen wel dat ik niet mee ben gegaan met school. Hoefde niet meer.
Maar wel dat ik OOK echt??? een klap op mijn vinger had gegeven ooit om die reden en daarbij een beeld in mijn hoofd van een rit naar het ziekenhuis met een bijna huilende moeder. Zoiets hebben we ooit meegemaakt als kind alleen het ging om mijn zusje. Ze had haar vingertop tussen de deur van de auto gekregen, zag er vreselijk uit helemaal blauw, nagel helemaal stuk en nog altijd een litteken en een rare nagel.
Mijn grijze cellen maakten ervan dat ik dat was en dat ik zelf had gemept met die hamer. Het was nog niet eens haar pink maar haar middelvinger wat bizar hoe je geest dan kan werken. Ik zeg nog weleens pas op je vinger tussen de deur is geen pretje. Zeg het ook niet om aandacht te vragen maar gewoon, net zoals je zegt pas op bij de rotonde als je naar de snelweg rijdt alles is heel onduidelijk aangegeven tegen visite die de weg niet goed weet hier.
Snap precies wat je bedoelt en dat is wat de anderen ook zeggen; hij liegt zo goed dat hij het zelf gaat geloven. grapje dacht ik altijd maar ik heb er inmiddels meer over gelezen en dat is bij hem ook echt zo! Hij gelooft het zelf! De conferentie in Geneve, zijn koffer zoek op de terugweg van New York en helaas net de koffer vol dure spullen... zijn kleding en toiletspullen had hij terug dat was alles. Wat een pech. En de verzekering keert niet uit zo vervelend allemaal en ga zo maar door... hij kan dan echt de pest erin hebben dat een duur gadget uit New York net in de gestolen of zoekgeraakte koffer zat je zou hem bijna geld geven voor een nieuwe.
Ook anderen hebben niets meer van hem gehoord alleen weet ik nu meer over zijn ziek-zijn: hij slikt medicijnen al heel lang, een paar maanden geleden heeft een arts in de USA een manier gevonden om met een kleine ingreep nooit meer medicijnen te hoeven slikken. was groot nieuws maar geen NOS journaal nieuws alleen voor patienten heel fijn. Die ingreep is nu voor het eerst uitgevoerd in de USA op maar een handjevol mensen en als dat goed uitpakt ook na een jaar of weet ik hoelang gaat die arts Europese -ook Nederlandse- artsen leren hoe die ingreep uit te voeren en hoef je niet meer 2 of zelfs 3x daags aan je medicatie te denken. Die arts komt helemaal niet naar Europa, de INGREEP word in de toekomst ook in Nederland mogelijk meer is er niet van te maken.
Het handjevol eerste patienten gaat prima en nu is hij de eerste Nederlander??? die ook onder het mes gaat. Je houd er geen litteken aan over stond erbij het is een soort kijkoperatie. Dat klinkt goed moet hij gedacht hebben.
Werkelijkheid volgens zijn zusje: Hij voelt zich niet goed omdat hij voor nu alleen andere medicijnen heeft gekregen. Ook nieuw en verbeterd dan hoeft hij maar 1x daags een tabletje te slikken, nu 3. Wel moest hij eerst de andere medicijnen afbouwen even kort door de bocht, dan de nieuwe en wat extra controle's om te kijken of het ook bij hem goed gaat. Dat geloof ik direct. De rest niet.
Verder geloof ik het wel moeilijk om met iemand om te gaan die zo in elkaar zit. Wel over gesproken met vrienden gisteravond nog en ze denken dat het ermee te maken heeft dat zijn vader vroeger veel in het buitenland werkte en dan een tijdje weg was en dan een paar weken thuis. Dan wilde hij indruk maken op pappa. Toen begon hij te fantaseren zoals kinderen doen maar zijn vader deed net of hij alles geloofde. Moeder beschermt tegen een wolf in de tuin! Een dief! Zn vader prees hem de hemel in en durfde met een gerust hart weer op reis te gaan. Ze denken dat het toen begonnen is verzin een goed verhaal en je vader vind je een held.
Als laatste wil ik wel zeggen dat ik hem toen nog niet kende en me ooit vertelde dat zijn vader nu bijna elke avond thuiswas maar toen hij klein was altijd 3 maanden van huis was en dan 3 maanden thuis. Maar dan was ook alle aandacht alleen voor de kinderen, iedere seconde. Dus geen tekort aan aandacht. Nooit bij stilgestaan tot ik daar over de vloer kwam af en toe en een keer tegen zijn moeder zei dat het best bijzonder was 3 maanden werken 3 maanden thuis. Ze zei hoe kom je erbij? Hij was 9 maanden per jaar afwezig en na 3 maanden bleef hij hooguit 2 weken. dan moesten we de hele familie langs anders waren die beledigt dus nee we zagen hem amper. Bellen was zeldzaam en Facebook bestond nog niet. Ik zei dat tegen hem, in in zijn hoofd had hij ervan gemaakt dat ze altijd feest hadden of de helft van het jaar als pappa thuis was.
Ook niet waar maar wel begrijpelijk zeker voor een kind jonger dan 10 jaar. Zijn moeder is een erg nerveus type die het helemaal niet aankon en snel ging huilen. dan voelde hij zich verantwoordelijk en nam de vaderrol over. en loog erop los tegen moeder dat iedereen zijn taken had gedaan van tanden poetsen tot huiswerk maken aan toe dan was ze blij. Nu ik dit schrijf vind ik het weer triest. Zo'n snotaap die zich verantwoordelijk voelt voor zijn moeder en de rest van het gezin en desnoods liegt over hoe goed hij zijn vader kan vervangen als hij weg is.
Maar hij is nu allang en breed volwassen. weigert alle hulp en weet echt wel dat hij nu moet stoppen met die onzin.
Daarom laat ik het nu ook rusten verder. Zeggen dat hij ook als hij geen cent zou hebben en op kamers zou wonen hij nog steeds dezelfde gast is met een gouden hart hebben we al gedaan. Ikzelf al een paar keer zelfs en de laatste ruzie zelfs dat hij niemand over ging houden en hij echt op moest houden met fantaseren.
Letterlijk met pijn in mijn hart laat ik hem dan ook maar in zijn sop gaarkoken. hopelijk belt hij met kerst of oud en nieuw dat zijn mooie excuses om toch even een berichtje te sturen. En dan zien we wel verder maar geen zand erover voor hij zelf ziet dat dit niet normaal is. Als ik hem weer spreek ga ik wel zeggen dat ik het begrijp maar dat hij gewoon als NAAM echt gewaardeerd word om hoe hij is.
Want dat is echt zo ik waardeer hem echt. dat hij als kind veel had aan dat liegen, een blijje moeder, trotse vader maar dat dat nu echt niet meer nodig is en dat hij ook eens moet gaan praten over de band met zijn ouders want hij plakt aan ze vast of hij net voor het eerst op kamers woont en het een beetje eng vind allemaal.
Heel erg bedankt, je hebt me echt goed op weg geholpen ben blij dat ik nu beter begrijp waarom hij zo doet want echt het is een doodgoeie vent verder. Blijkt ook wel omdat hij als ukkie zijn moeder al beschermde tegen zijn zogenaamd lastige zusje. die gewoon niet wilde gaan slapen. Om dan te gaan huilen als moeder zijnde: als jullie vader hier is gaat alles vanzelf waarom luisteren jullie niet boehoehoe is in mijn ogen hele foute boel. Ze manipuleert nog steeds flink en gaat altijd huilen als de zaken niet lopen zoals zij wil. En dat werkt ook voor haar nog steeds. Hij wilde een keer mee op vakantie met kerst met zijn vrouw. Ik weet niet wat er is gezegd maar hij heeft geannuleerd want ja, zijn moeder trekt dat niet kerst vieren als er iemand ontbreekt.
Dat maakt het zo moeilijk denk ik. ik zie steeds dat jochie voor me dat hij ooit was zenuwachtig tegen zijn zusje hier heb je de helft van mijn chocoladeletter en je hoeft je tanden niet te poetsen maar ga naar bed mamma huilt weer........ dan zeg ik dat je je tanden gepoetst hebt en al slaapt nu.
Maar nu moet hij toch begrijpen met dat ontslag ook en geen mens die bezorgd aan de deur komt hoe het nou met hem gaat. waarom hij uit de app is verdwenen dat het tijd word om eens goed in de spiegel te kijken. Dankjewel!
Voor alle duidelijkheid: iemand van de sportvereniging had hem gebeld maar puur zakelijk omdat het een teamsport is en het dus wel handig is om te weten wanneer hij weer komt, toen kwam dat verhaal over de medicijnenwissel.. over een ingreep heeft hij het helemaal niet gehad. Hij weet niet of hij nog terugkomt. Uit de app gestapt? Hij zou eens kijken dat was dan per ongeluk gegaan hij wist nergens van.
Nou prima, maar dan had hij nu toch wel iets kunnen laten horen hij weet al 4 dagen dat hij uit die app is verdwenen maar het blijft doodstil. Zijn keuze....
Maar niks meer van hem gehoord, anderen ook niet.
Wat een zinnige dingen schrijf je zeg het maakt wel dat ik steeds beter ga snappen waarom hij zo doet altijd.
Ook wat je vertelde over die valpartij met de fiets die bijna echt werd in je herinnering ik wist niet wat ik las want dat verschijnsel ken ik zelf ook moet ik zeggen. En voor ik het vergeet: een warme knuffel omdat je zo gepest bent op school vroeger dat je zulke sprongen moest maken om maar niet naar school te hoeven gaan. Dat raakte me echt.
Ben ook een poos gepest op school en kan me nog herinneren dat dingen als heeeeeeel misselijk en hoofdpijn niet te controleren zijn en een nieuwe onderwijzer me toen echt bezorgd vroeg of ik al eens naar de dokter was geweest en ik zei dat mijn ouders dat niet nodig vonden. Het kon ze ook niet schelen dat pesten (word je hard van, gewoon terugpesten pfffft..) gelukkig ging in het vierde jaar naar een andere klas in een ander gebouw en daar ging het beter. Toch vergeet je het nooit meer wat rot voor je want zo te lezen was je echt in paniek die keer dat kan niet anders. Ik hoop maar dat je er nu niet al te veel last meer van heb je bent juist zo aardig en meelevend!!!!
Het heeft me wel heel erg aan het denken gezet want ik had altijd wel wat als er een uitstapje van school was. toen heb ik een keer een hele tijd staan twijfelen of ik met een hamer een klap op mijn vinger zou geven. de linkerpink die heb je toch niet zo nodig en met een gebroken vinger hoefde ik vast niet mee. Ik sloeg echt maar trok mijn hand terug haha zo stom achteraf en triest ook wel. Weet niet meer hoe het is afgelopen wel dat ik niet mee ben gegaan met school. Hoefde niet meer.
Maar wel dat ik OOK echt??? een klap op mijn vinger had gegeven ooit om die reden en daarbij een beeld in mijn hoofd van een rit naar het ziekenhuis met een bijna huilende moeder. Zoiets hebben we ooit meegemaakt als kind alleen het ging om mijn zusje. Ze had haar vingertop tussen de deur van de auto gekregen, zag er vreselijk uit helemaal blauw, nagel helemaal stuk en nog altijd een litteken en een rare nagel.
Mijn grijze cellen maakten ervan dat ik dat was en dat ik zelf had gemept met die hamer. Het was nog niet eens haar pink maar haar middelvinger wat bizar hoe je geest dan kan werken. Ik zeg nog weleens pas op je vinger tussen de deur is geen pretje. Zeg het ook niet om aandacht te vragen maar gewoon, net zoals je zegt pas op bij de rotonde als je naar de snelweg rijdt alles is heel onduidelijk aangegeven tegen visite die de weg niet goed weet hier.
Snap precies wat je bedoelt en dat is wat de anderen ook zeggen; hij liegt zo goed dat hij het zelf gaat geloven. grapje dacht ik altijd maar ik heb er inmiddels meer over gelezen en dat is bij hem ook echt zo! Hij gelooft het zelf! De conferentie in Geneve, zijn koffer zoek op de terugweg van New York en helaas net de koffer vol dure spullen... zijn kleding en toiletspullen had hij terug dat was alles. Wat een pech. En de verzekering keert niet uit zo vervelend allemaal en ga zo maar door... hij kan dan echt de pest erin hebben dat een duur gadget uit New York net in de gestolen of zoekgeraakte koffer zat je zou hem bijna geld geven voor een nieuwe.
Ook anderen hebben niets meer van hem gehoord alleen weet ik nu meer over zijn ziek-zijn: hij slikt medicijnen al heel lang, een paar maanden geleden heeft een arts in de USA een manier gevonden om met een kleine ingreep nooit meer medicijnen te hoeven slikken. was groot nieuws maar geen NOS journaal nieuws alleen voor patienten heel fijn. Die ingreep is nu voor het eerst uitgevoerd in de USA op maar een handjevol mensen en als dat goed uitpakt ook na een jaar of weet ik hoelang gaat die arts Europese -ook Nederlandse- artsen leren hoe die ingreep uit te voeren en hoef je niet meer 2 of zelfs 3x daags aan je medicatie te denken. Die arts komt helemaal niet naar Europa, de INGREEP word in de toekomst ook in Nederland mogelijk meer is er niet van te maken.
Het handjevol eerste patienten gaat prima en nu is hij de eerste Nederlander??? die ook onder het mes gaat. Je houd er geen litteken aan over stond erbij het is een soort kijkoperatie. Dat klinkt goed moet hij gedacht hebben.
Werkelijkheid volgens zijn zusje: Hij voelt zich niet goed omdat hij voor nu alleen andere medicijnen heeft gekregen. Ook nieuw en verbeterd dan hoeft hij maar 1x daags een tabletje te slikken, nu 3. Wel moest hij eerst de andere medicijnen afbouwen even kort door de bocht, dan de nieuwe en wat extra controle's om te kijken of het ook bij hem goed gaat. Dat geloof ik direct. De rest niet.
Verder geloof ik het wel moeilijk om met iemand om te gaan die zo in elkaar zit. Wel over gesproken met vrienden gisteravond nog en ze denken dat het ermee te maken heeft dat zijn vader vroeger veel in het buitenland werkte en dan een tijdje weg was en dan een paar weken thuis. Dan wilde hij indruk maken op pappa. Toen begon hij te fantaseren zoals kinderen doen maar zijn vader deed net of hij alles geloofde. Moeder beschermt tegen een wolf in de tuin! Een dief! Zn vader prees hem de hemel in en durfde met een gerust hart weer op reis te gaan. Ze denken dat het toen begonnen is verzin een goed verhaal en je vader vind je een held.
Als laatste wil ik wel zeggen dat ik hem toen nog niet kende en me ooit vertelde dat zijn vader nu bijna elke avond thuiswas maar toen hij klein was altijd 3 maanden van huis was en dan 3 maanden thuis. Maar dan was ook alle aandacht alleen voor de kinderen, iedere seconde. Dus geen tekort aan aandacht. Nooit bij stilgestaan tot ik daar over de vloer kwam af en toe en een keer tegen zijn moeder zei dat het best bijzonder was 3 maanden werken 3 maanden thuis. Ze zei hoe kom je erbij? Hij was 9 maanden per jaar afwezig en na 3 maanden bleef hij hooguit 2 weken. dan moesten we de hele familie langs anders waren die beledigt dus nee we zagen hem amper. Bellen was zeldzaam en Facebook bestond nog niet. Ik zei dat tegen hem, in in zijn hoofd had hij ervan gemaakt dat ze altijd feest hadden of de helft van het jaar als pappa thuis was.
Ook niet waar maar wel begrijpelijk zeker voor een kind jonger dan 10 jaar. Zijn moeder is een erg nerveus type die het helemaal niet aankon en snel ging huilen. dan voelde hij zich verantwoordelijk en nam de vaderrol over. en loog erop los tegen moeder dat iedereen zijn taken had gedaan van tanden poetsen tot huiswerk maken aan toe dan was ze blij. Nu ik dit schrijf vind ik het weer triest. Zo'n snotaap die zich verantwoordelijk voelt voor zijn moeder en de rest van het gezin en desnoods liegt over hoe goed hij zijn vader kan vervangen als hij weg is.
Maar hij is nu allang en breed volwassen. weigert alle hulp en weet echt wel dat hij nu moet stoppen met die onzin.
Daarom laat ik het nu ook rusten verder. Zeggen dat hij ook als hij geen cent zou hebben en op kamers zou wonen hij nog steeds dezelfde gast is met een gouden hart hebben we al gedaan. Ikzelf al een paar keer zelfs en de laatste ruzie zelfs dat hij niemand over ging houden en hij echt op moest houden met fantaseren.
Letterlijk met pijn in mijn hart laat ik hem dan ook maar in zijn sop gaarkoken. hopelijk belt hij met kerst of oud en nieuw dat zijn mooie excuses om toch even een berichtje te sturen. En dan zien we wel verder maar geen zand erover voor hij zelf ziet dat dit niet normaal is. Als ik hem weer spreek ga ik wel zeggen dat ik het begrijp maar dat hij gewoon als NAAM echt gewaardeerd word om hoe hij is.
Want dat is echt zo ik waardeer hem echt. dat hij als kind veel had aan dat liegen, een blijje moeder, trotse vader maar dat dat nu echt niet meer nodig is en dat hij ook eens moet gaan praten over de band met zijn ouders want hij plakt aan ze vast of hij net voor het eerst op kamers woont en het een beetje eng vind allemaal.
Heel erg bedankt, je hebt me echt goed op weg geholpen ben blij dat ik nu beter begrijp waarom hij zo doet want echt het is een doodgoeie vent verder. Blijkt ook wel omdat hij als ukkie zijn moeder al beschermde tegen zijn zogenaamd lastige zusje. die gewoon niet wilde gaan slapen. Om dan te gaan huilen als moeder zijnde: als jullie vader hier is gaat alles vanzelf waarom luisteren jullie niet boehoehoe is in mijn ogen hele foute boel. Ze manipuleert nog steeds flink en gaat altijd huilen als de zaken niet lopen zoals zij wil. En dat werkt ook voor haar nog steeds. Hij wilde een keer mee op vakantie met kerst met zijn vrouw. Ik weet niet wat er is gezegd maar hij heeft geannuleerd want ja, zijn moeder trekt dat niet kerst vieren als er iemand ontbreekt.
Dat maakt het zo moeilijk denk ik. ik zie steeds dat jochie voor me dat hij ooit was zenuwachtig tegen zijn zusje hier heb je de helft van mijn chocoladeletter en je hoeft je tanden niet te poetsen maar ga naar bed mamma huilt weer........ dan zeg ik dat je je tanden gepoetst hebt en al slaapt nu.
Maar nu moet hij toch begrijpen met dat ontslag ook en geen mens die bezorgd aan de deur komt hoe het nou met hem gaat. waarom hij uit de app is verdwenen dat het tijd word om eens goed in de spiegel te kijken. Dankjewel!
Voor alle duidelijkheid: iemand van de sportvereniging had hem gebeld maar puur zakelijk omdat het een teamsport is en het dus wel handig is om te weten wanneer hij weer komt, toen kwam dat verhaal over de medicijnenwissel.. over een ingreep heeft hij het helemaal niet gehad. Hij weet niet of hij nog terugkomt. Uit de app gestapt? Hij zou eens kijken dat was dan per ongeluk gegaan hij wist nergens van.
Nou prima, maar dan had hij nu toch wel iets kunnen laten horen hij weet al 4 dagen dat hij uit die app is verdwenen maar het blijft doodstil. Zijn keuze....
zondag 17 december 2017 15:35
Sam2323: Dat is een goeie gouden regel en makkelijk te beantwoorden want het vreet energie. ondanks alles valt het me best zwaar om mijn schouders op te halen en het uit mijn hoofd te zetten.
Steeds zegt een stem ja maar weet je nog hoe hij je heeft geholpen met allerlei dingen waar hij echt goed in is. laptop doet niks meer hij fixt het wel al is hij er uren mee bezig. Eerlijkheid, vertrouwen het zijn wel de hoekstenen van een relatie of het nou om familie vrienden of een geliefde gaat en het vertrouwen is 0 geworden.
Eerlijkheid van andere mensen staat gelijk aan zich betrapt voelen, andersom is verwachten dat hij eerlijk is een beetje dom.
We kennen elkaar al zo lang en het is echt moeilijk om te zeggen tot hier en niet verder genoeg geweest NU ophouden met die onzin maar zelfs dat hielp niet.
Nu prent ik me steeds in wat hierboven iemand al zei: een vriendschap op basis van medelijden slaat nergens op........... Ik hoop dat hij hulp gaat zoeken en niet bij zijn ouders uit zit te huilen hoe gemeen iedereen tegen hem is al denk ik dat dat precies is wat hij op dit moment doet, ze zullen hem groot gelijk geven.
Waardeloze vrienden die je laten vallen als je je niet lekker voelt door de andere medicijnen ik hoor het ze zeggen want ze twijfelen nooit aan hem voor zover ik weet. Maar dat weet ik niet zeker en hoop echt dat hij zelf inziet dat het niet langer nodig is om te liegen. want het is nergens voor nodig hij hoeft zich niet te schamen voor zijn vrienden niemand heeft een hekel aan hem maar wel aan zijn onbetrouwbaarheid.
Zo jammer dat hij zelf denkt dat juist die leugens hem interessant maken. Ik heb wel het gevoel dat hij nu genoeg kritiek heeft gehad en nu moet kiezen: of blijven liegen en nieuwe vrienden zoeken of normaal gaan doen. Ontslagen is hij al er moet toch ergens een belletje gaan rinkelen dat dit gedrag hem niet verder helpt.
Ik laat het verder rusten als ik nu weer contact opneem zou ik niet weten wat ik nog kan zeggen alles is al gezegd in rondjes draaien is zinloos..... afwachten geblazen en hopen dat hij denkt het roer moet helemaal om. de wonderen zijn de wereld nog niet uit wie weet. Ik hoop het vooral voor hemzelf!!!!!!
Steeds zegt een stem ja maar weet je nog hoe hij je heeft geholpen met allerlei dingen waar hij echt goed in is. laptop doet niks meer hij fixt het wel al is hij er uren mee bezig. Eerlijkheid, vertrouwen het zijn wel de hoekstenen van een relatie of het nou om familie vrienden of een geliefde gaat en het vertrouwen is 0 geworden.
Eerlijkheid van andere mensen staat gelijk aan zich betrapt voelen, andersom is verwachten dat hij eerlijk is een beetje dom.
We kennen elkaar al zo lang en het is echt moeilijk om te zeggen tot hier en niet verder genoeg geweest NU ophouden met die onzin maar zelfs dat hielp niet.
Nu prent ik me steeds in wat hierboven iemand al zei: een vriendschap op basis van medelijden slaat nergens op........... Ik hoop dat hij hulp gaat zoeken en niet bij zijn ouders uit zit te huilen hoe gemeen iedereen tegen hem is al denk ik dat dat precies is wat hij op dit moment doet, ze zullen hem groot gelijk geven.
Waardeloze vrienden die je laten vallen als je je niet lekker voelt door de andere medicijnen ik hoor het ze zeggen want ze twijfelen nooit aan hem voor zover ik weet. Maar dat weet ik niet zeker en hoop echt dat hij zelf inziet dat het niet langer nodig is om te liegen. want het is nergens voor nodig hij hoeft zich niet te schamen voor zijn vrienden niemand heeft een hekel aan hem maar wel aan zijn onbetrouwbaarheid.
Zo jammer dat hij zelf denkt dat juist die leugens hem interessant maken. Ik heb wel het gevoel dat hij nu genoeg kritiek heeft gehad en nu moet kiezen: of blijven liegen en nieuwe vrienden zoeken of normaal gaan doen. Ontslagen is hij al er moet toch ergens een belletje gaan rinkelen dat dit gedrag hem niet verder helpt.
Ik laat het verder rusten als ik nu weer contact opneem zou ik niet weten wat ik nog kan zeggen alles is al gezegd in rondjes draaien is zinloos..... afwachten geblazen en hopen dat hij denkt het roer moet helemaal om. de wonderen zijn de wereld nog niet uit wie weet. Ik hoop het vooral voor hemzelf!!!!!!
