Psyche
alle pijlers
Rouwen om demente schoonmoeder.
woensdag 13 december 2017 03:13
Mijn schoonmoeder is pas overleden. Ze was echt op, leed al heel lang aan Parkinson. Het was goed zo, het was allang goed. De dood was voor haar een bevrijding. Toch voel ik me soms, zoals nu, heel erg verdrietig. 
En voor mijn gevoel mag dat er niet zijn. Ik heb haar namelijk nooit echt gekend vind ik. Toen ik haar leerde kennen was ze namelijk al erg ziek en daar bovenop werd ze ook nog dement. Ik ken dus alleen deze versie van haar en rouw ook om deze versie. Dat terwijl mijn man zijn moeder zijn hele leven al kent en haar dus veel beter kent. Zo voelt het voor mij dat hij wel verdrietig mag zijn en ik eigenlijk niet. (zegt hij niet hoor) Wie heeft ook zoiets meegemaakt en begrijpt wat ik bedoel?
En voor mijn gevoel mag dat er niet zijn. Ik heb haar namelijk nooit echt gekend vind ik. Toen ik haar leerde kennen was ze namelijk al erg ziek en daar bovenop werd ze ook nog dement. Ik ken dus alleen deze versie van haar en rouw ook om deze versie. Dat terwijl mijn man zijn moeder zijn hele leven al kent en haar dus veel beter kent. Zo voelt het voor mij dat hij wel verdrietig mag zijn en ik eigenlijk niet. (zegt hij niet hoor) Wie heeft ook zoiets meegemaakt en begrijpt wat ik bedoel?
woensdag 13 december 2017 07:36
Hoi nachtvlinder, als eerste veel sterkte toegewenst voor jou en je naasten! Jouw verdriet mag er zeker ook zijn! Mijn vader is vorig jaar overleden en is door oa herseninfarcten ook lang niet de vader geweest zoals ik hem vroeger kende. Mijn man kende hem ook pas sinds na die tijd en hoe jammer ik het ook vind dat hij mijn vader nooit heeft gekend zoals hij echt was, toch steunt het me dat hij ook verdriet heeft om zijn overlijden. Door over vroeger te vertellen krijgt hij toch ook wat mee van hoe hij ooit was. En zoals TV hierboven al zegt: ieders verdriet mag er zijn. 
anoniem_300877 wijzigde dit bericht op 13-12-2017 11:12
Reden: spelfout
Reden: spelfout
0.09% gewijzigd
woensdag 13 december 2017 07:48
Natuurlijk mag jouw rouw er ook zijn. Jij zal misschien om de 'andere', zieke, persoon rouwen terwijl je man en zijn familie ook om de gezonde persoon zullen rouwen. Maar dat maakt jouw verdriet niet minder, hoogstens anders omdat je geen directe familie bent.
Sterkte (ook voor je man)
Sterkte (ook voor je man)
Valhalla! Where the brave may live Forever!
woensdag 13 december 2017 08:32
Zomaar een gedachte hoor, maar ik denk niet dat de dood een bevrijding kan zijn. Dat het leven (en met name zeer ernstige pijn tijdens dat leven) niet te harden is (alsmede psychische pijn) weet ik wel, ook uit ervaring. Maar op het moment dat je dood gaat zal je toch geen verlichting ervaren. Dood is op zich een pijnlijke gebeurtenis, of dacht je dat je organen en alles wat aan je leeft zich niet tegen de dood verzetten? Uiteraard voel je als je eenmaal dood bent niets meer (hopelijk en waarschijnlijk) maar ik denk niet dat je dat als opluchting kan ervaren want je ervaart na je dood niets meer.
Ik ken de controverse uit de tijd dat ik radeloos was door extreme chronische pijn. Je weet niet hoe je de dag en de nacht kan omkrijgen en niets hielp van wat de artsen probeerden. Dus ik zeg niet zomaar iets.
Ik ken de controverse uit de tijd dat ik radeloos was door extreme chronische pijn. Je weet niet hoe je de dag en de nacht kan omkrijgen en niets hielp van wat de artsen probeerden. Dus ik zeg niet zomaar iets.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 13 december 2017 08:42
woensdag 13 december 2017 08:50
Is dit nou echt nodig? Wat nou als TO of de schoonmoeder van TO heilig geloven in een (pijnvrij) hiernamaals. Wie zijn wij dan om “onze waarheid” op te dringen? Daar zijn zat andere topics voor.retrostar schreef: ↑13-12-2017 08:32Zomaar een gedachte hoor, maar ik denk niet dat de dood een bevrijding kan zijn. Dat het leven (en met name zeer ernstige pijn tijdens dat leven) niet te harden is (alsmede psychische pijn) weet ik wel, ook uit ervaring. Maar op het moment dat je dood gaat zal je toch geen verlichting ervaren. Dood is op zich een pijnlijke gebeurtenis, of dacht je dat je organen en alles wat aan je leeft zich niet tegen de dood verzetten? Uiteraard voel je als je eenmaal dood bent niets meer (hopelijk en waarschijnlijk) maar ik denk niet dat je dat als opluchting kan ervaren want je ervaart na je dood niets meer.
Ik ken de controverse uit de tijd dat ik radeloos was door extreme chronische pijn. Je weet niet hoe je de dag en de nacht kan omkrijgen en niets hielp van wat de artsen probeerden. Dus ik zeg niet zomaar iets.
On topic: TO, gecondoleerd! Ik denk dat jouw verdriet er net zo mag zijn. Je zult de laatste jaren zat zorgen hebben gehad om je schoonmoeder, wat niet makkelijk is, als je alleen de zieke schoonmoeder hebt meegemaakt.
Daarbij, iedereen ervaart verdriet anders. Dat maakt het een niet beter of slechter dan het andere.
Adem in, adem uit, en herhaal indien nodig 
woensdag 13 december 2017 08:52
Ja, dat weet ik. Annie M.G. Schmidt is ook gepland en rustig vertrokken. Dus ik weet dat sommigen daarvoor kiezen. Aangezien ik niet wist wat die keus inhield heb ik wel contact gehad met Stichting de Einder en ook advies ontvangen maar ik meende het niet, denk ik achteraf.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 13 december 2017 09:01
Ja hoor want TO vraagt om gedachten over dit onderwerp en ik heb hier uitgebreide ervaring mee.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 13 december 2017 09:13
Mijn vader is niet gepland overleden.retrostar schreef: ↑13-12-2017 08:52Ja, dat weet ik. Annie M.G. Schmidt is ook gepland en rustig vertrokken. Dus ik weet dat sommigen daarvoor kiezen. Aangezien ik niet wist wat die keus inhield heb ik wel contact gehad met Stichting de Einder en ook advies ontvangen maar ik meende het niet, denk ik achteraf.
woensdag 13 december 2017 19:20
Retrostar, ook dank voor jouw mening. Die mag er ook zijn. Ik zie het inderdaad anders, ik geloof in een hiernamaals zonder pijn en lijden. Dus zodoende zie ik het als een bevrijding. Ook omdat zelfs zonder hiernamaals zij geen dag langer meer hoeft te lijden. Ook als ze dat zelf niet meer zal ervaren, ervaren wij het wel zo.
donderdag 14 december 2017 19:24
Ik ben een aanta maanden ook mijn schoonmoeder verloren door kanker. Ik heb haar ook niet lang gekend maar heb wel veel verdriet om haar. Ik huil ook veel om alles eruit te gooien. Ik merk dat dit een andere verlieservaring is dan andere overlijdens die ik heb mee gemaakt. Ik mis vooral hetgeen ik nooit zal ervaren met haar. Wellicht heb jij dit ook ? Als ik topics zie over evil schoonmoeders dan denk ik wees blij dat je er een hebt.. ik heb ook veel verdriet voor mijn partner omdat hij verder moet leven zonder moeder. Dit doet mij ook veel pijn. Niet zozeer voor mezelf maar wel voor hem en zijn familie.
