Kind met diagnose schizofrenie

18-01-2018 15:46 13 berichten
Alle reacties Link kopieren
Een tijdje geleden is bij mijn zoon een psychotische stoornis vastgesteld. De diagnose schizofrenie zit eraan te komen. Het gaat momenteel best goed, maar ik ken weinig tot geen mensen in mijn directe omgeving die ervaring hebben met deze ziekte. En soms "praat" het makkelijker op een schermpje waar je anoniem bent... Zijn er moeders, andere familieleden of mensen met dezelfde diagnose als mijn zoon die willen meepraten?
Alle reacties Link kopieren
Mijn moeder had schizofrenie.
Ik hoop van harte voor jou dat er heden betere medicatie is dan in de tijd dat er bij mijn moeder de diagnose gesteld is.
Mijn moeder kon door haar ziekte van de liefste engel ineens veranderen in een boosaardige agressieve heks die het vooral op mijn vader en mijn oma voorzien had.
Tegen mij is ze nooit agressief geweest maar door haar onvoorspelbaar gedrag was de sfeer bij ons thuis wel te snijden!
Pas na tientallen jaren had ze de juiste medicatie en bleven de buien van agressie en tergend stilzwijgen achterwege.
Ik wens je in ieder geval veel sterkte toe want het is vreselijk om iemand waar je van houdt zo te zien lijden. Want lijden is het, wees daar maar zeker van.
Alle reacties Link kopieren
Geen ervaring mee, wel veel sterkte gewenst!!
Alle reacties Link kopieren
Nee geen ervaring maar wat zal dat moeilijk zijn voor je, én voor je zoon Heel veel sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Mijn vader had schizofrenie... paranoïde en vaak agressief. Heeft uiteindelijk ingestemd met zich laten opnemen, maar is daar nooit meer uitgekomen. Ondanks dat hij zich met medicatie redelijk goed voelde bleven er ook problemen. Hij heeft zich uiteindelijk van het leven beroofd. Ook omdat hij gewoon geen hoop meer had op een normaal leven.
Het is idd een enorme lijdensweg, dus ik voel met jou en je zoon mee. Heel veel sterkte toegewenst. :hug:
carpe diem.
Alle reacties Link kopieren
Zowel in mijn werk als privé ken ik aardig wat mensen met schizofrenie en het komt in allerlei vormen en gradaties. Zo begeleid ik mensen die constant in een psychose zitten maar heb ik ook een goede vriendin die haar leven, met wat kleine aanpassingen, vol kan leven. Zo rijdt zij geen auto ivm medicatie en moet zij zich soms even terugtrekken in roerige periodes.
Je zou bij de Spv’er of psychiater van je zoon kunnen vragen naar een programma voor familieleden. Het is heel fijn om met andere familieleden te kunnen praten en ik weet dat er, in ieder geval in mijn omgeving, goede bijeenkomsten worden georganiseerd door ggz instelling speciaal gericht op familie.
Don't be afraid to fail, be afraid not to try
Ik heb psychotische stoornis
Diagnose schizofrenie is gesteld en er weer afgehaald door de vorige psych.
Nu is het beetje onduidelijk of het wel of geen schizofrenie is
Krijg elke 4 weken een spuit met antipsychotica. Onlangs gestopt en dat ging niet goed. Erger psychotisch


Ik vind mn leven niet zinvol en.leuk.
Mn stemming is vaak somber en ik heb veelnlast van angst. Heb ook angststoornis. Mn oude spv zegt dat angst bij schizofrenie hoort.ook
Ik kan niet werken maar ken iemand met schizofrenie die wel werkt.
Sterkte voot je zoon en jou
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een psychotische stoornis.
Dankzij medicatie functioneer ik goed gelukkig. Maar ik ben er wel 20kg door aangekomen. Ik kan het niet verwerken dat ik psychoses gehad heb en dat eigenlijk niemand snapt hoe dat voelt. Dat voelt heel eenzaam. Want het is het meest verschrikkelijke dat ik ooit heb meegemaakt.
Oja 8k ook 36 kg aangekomen door ap en ad samen
Na stoppen ad wel12 afgevallen
Ik heb een broer met schizofrenie. Zware shit is dat.

Heb je al een psycho educatie cursus gevolgd?

Dat is echt heel zinvol. Voor jezelf en voor hem als ondersteuning.
Heeft hij een signaleringplan gemaakt al bij de hulpverlening? Die zou ik vragen als hij klaar is. En heeft hij die niet zou ik dat voor gaan vragen. Is echt een belangrijk iets. Ziekteinzicht voor hem en zijn omgeving is echt belangrijk.

Zodat hij ( maar ook)jij op tijd signalen herkent van ontregeling.. soms al heel vroeg. En als omgeving ook precies weet waar je moet zijn dan.
Ik heb geen familie, maar wel een ex en goede vriend die deze diagnose hebben gekregen. Met ex gaat het voor zover ik weet nog altijd niet goed, wil zich ook niet laten behandelen, al heb ik geen contact meer wegens uitspraken die op mij bedreigend overkwamen.

Maar ik wilde toch ook even een high note geven. Die goede vriend is inmiddels al 7 jaar stabiel en productief, heeft een succesvol eigen bedrijf met vrienden, is al jaren van de antipsychotica af. Of de diagnose dan de juiste was kan ik niet zeggen. Maar dat soort verhalen zijn er ook.

Het lijkt me enorm zwaar voor jullie om mee te dealen. Veel sterkte en liefde.
Zelf geen ervaring maar wel in mijn omgeviving 2 mannen met deze diagnose.

Ik weet dat ze in het verleden beiden opgenomen zijn geweest.
Maar inmiddels al jaren zelfstandig wonen, werken, (met begeleiding) leven.
Een keer per jaar hebben ze 1 a 2 weken intern voor het opnieuw instellen van de medicatie.
Beiden hebben een goed figuur, maar doen ook veel aan fitness.
Een van het heeft een rijbewijs waar hij bijna dagelijks gebruik van maakt.
Verder hebben zij goede contacten met familie, vrienden en collega's.

De weg die voor je ligt kan lang zijn maar is dus zeker niet hopeloos.
Alle reacties Link kopieren
Dankjewel voor jullie reacties. Mijn zoon heeft 3 jaar geleden zijn eerste psychose gehad en is na een 1e heel roerig jaar (agressie, angst, waanideeen, gedwongen opname incl. separeercel) bij een goede instantie terecht gekomen waar hij de juiste medicatie krijgt voorgeschreven. Na ontkenning van zijn ziekte slikt hij nu wel vrijwillig zijn medicijnen en dat is een verschil van dag en nacht. Ik heb het gevoel dat ik mijn kind terug heb. UIteraard is het niet alleen maar goed nieuws, hij heeft veel last van cognitieve en negatieve symptomen en heeft minimaal 10-12 uur slaap per etmaal nodig. Een 'normale' baan zit er dan voorlopig ook niet in. Gelukkig doet hij wel vrijwilligerswerk en hij sport 1x per week. Ik ben vooral bang voor de toekomst en vind het lastig dat hij weinig ziekte-inzicht heeft en er ook niet open voor staat om over te praten. Zijn behandelaar probeert dit wel, maar niet erg succesvol. Hebben jullie misschien tips hoe ik dit toch bespreekbaar kan maken? Of misschien juist niet? Het is een heftig proces...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven