Psyche
alle pijlers
Gewoon op
zaterdag 27 januari 2018 23:54
Ik ben 28 jaar en ik ben jaren lang door mijn vader fysiek en geestelijk mishandeld. Verschillende dingen hebben zich voor gedaan waar ik nu niet op in ga te veel om op te noemen
Hij heeft mij geslagen, gekleineerd en vernederderd. Maar hield niet op bij thuis maar op school had ik er ook last van dat ik dan vaak werd gepesten omdat ik niet de nieuwste kleding had en helaas loste ik dit vaak dan agressief op omdat ik niks anders wist. Hierdoor weinig vrienden gemaakt want die wouden dan bij mijn thuis komen en dat kon ik niet omdat mij vader mij zou vernederen en dat zou het pesten verder doen escaleren.
Hij had last van narsische persoonlijkheid stoornis. Hierdoor leek het naar de buitenwereld als aardige man maar achter gesloten deuren zijn heel wat televisies en tafels en servies gesneuveld. Maar ik hoor nu van familie dat hij in zijn vorige relatie ook losse handjes had. En dat hij vroeger voor zijn eigen moeder zelfs onhandelbaar was. En daardoor werd hij naartehuizen werd gestuurd. Hij heeft mijn moeder en zus ook te pakken genomen. Maar toch bleef mijn moeder tot het einde bij hem. En dat neem ik haar ook zeer kwalijk want ze heeft kansen gehad om bij hem weggegaan maar geeft nu als excuus dat de katten of niet mee konden of geen verblijfplaats.
Hij heeft vaak mij ook misbruikt in de zin van als ik geld had dat ik dat moest afgeven zodat hij spullen kon kopen.
Maar dan deed hij er dan niks mee. Dus heb vaak ook spullen weer terug gebracht of retour gestuurd. Waardoor hij weer super boos werd en dat afreageerde op iedereen thuis.
Nu ik heb nu door deze ervaringen slecht zelfvertrouwen, geestelijke achterstand met leeftijdsgenoten, en sociaal wel actief maar ben zeer wantrouwig. Ik denk dat ik vaak mensen tot last ben. Dus dat ik nutteloos besta daardoor heb ik vaak last van angsten en neerslachtigheid, vermoeidheid. Ik loop nu bij psycholoog maar deze zegt dat ik mijn vader een brief moet schrijven wat hij mij heeft aangedaan maar ik heb hem niks meer te zeggen want hij is er makkelijk vanaf gekomen. Hij is recent overleden door de gevolgen van suikerziekte en hart & vaat problemen.
Nu zegt de psycholoog nieuwe contacten maken om hiermee andere mensen te belasten ( dat ik mijn gevoel dan) of zo als ik nu doe op een forum mijn verhaal schrijven.
Maar wat ik hiermee bereik heb ik geen idee of het opluchting geeft moet ik nog zien
Hij heeft mij geslagen, gekleineerd en vernederderd. Maar hield niet op bij thuis maar op school had ik er ook last van dat ik dan vaak werd gepesten omdat ik niet de nieuwste kleding had en helaas loste ik dit vaak dan agressief op omdat ik niks anders wist. Hierdoor weinig vrienden gemaakt want die wouden dan bij mijn thuis komen en dat kon ik niet omdat mij vader mij zou vernederen en dat zou het pesten verder doen escaleren.
Hij had last van narsische persoonlijkheid stoornis. Hierdoor leek het naar de buitenwereld als aardige man maar achter gesloten deuren zijn heel wat televisies en tafels en servies gesneuveld. Maar ik hoor nu van familie dat hij in zijn vorige relatie ook losse handjes had. En dat hij vroeger voor zijn eigen moeder zelfs onhandelbaar was. En daardoor werd hij naartehuizen werd gestuurd. Hij heeft mijn moeder en zus ook te pakken genomen. Maar toch bleef mijn moeder tot het einde bij hem. En dat neem ik haar ook zeer kwalijk want ze heeft kansen gehad om bij hem weggegaan maar geeft nu als excuus dat de katten of niet mee konden of geen verblijfplaats.
Hij heeft vaak mij ook misbruikt in de zin van als ik geld had dat ik dat moest afgeven zodat hij spullen kon kopen.
Maar dan deed hij er dan niks mee. Dus heb vaak ook spullen weer terug gebracht of retour gestuurd. Waardoor hij weer super boos werd en dat afreageerde op iedereen thuis.
Nu ik heb nu door deze ervaringen slecht zelfvertrouwen, geestelijke achterstand met leeftijdsgenoten, en sociaal wel actief maar ben zeer wantrouwig. Ik denk dat ik vaak mensen tot last ben. Dus dat ik nutteloos besta daardoor heb ik vaak last van angsten en neerslachtigheid, vermoeidheid. Ik loop nu bij psycholoog maar deze zegt dat ik mijn vader een brief moet schrijven wat hij mij heeft aangedaan maar ik heb hem niks meer te zeggen want hij is er makkelijk vanaf gekomen. Hij is recent overleden door de gevolgen van suikerziekte en hart & vaat problemen.
Nu zegt de psycholoog nieuwe contacten maken om hiermee andere mensen te belasten ( dat ik mijn gevoel dan) of zo als ik nu doe op een forum mijn verhaal schrijven.
Maar wat ik hiermee bereik heb ik geen idee of het opluchting geeft moet ik nog zien
anoniem_363449 wijzigde dit bericht op 24-03-2018 21:42
0.80% gewijzigd
zondag 28 januari 2018 00:21
zondag 28 januari 2018 00:21
Hey! Ik vind dat je dit mooi hebt geschreven. Het klinkt alsof je een heel zwaar leven hebt gehad en de reden hiervoor is zeer begrijpelijk. Ik vind het heel mooi van je dat jij dit allemaal in jezelf inziet en eraan werkt om meer rust te vinden en je geluk te vinden. Dat kan namelijk wel eens een hele moeilijke taak zijn die voor veel uitputting en frustratie kan zorgen.
Wat je relatie met je vader betreft om dat te kunnen loslaten kan ook heel lastig zijn. Ik denk persoonlijk dat je vader het ook niet beter wist, hoe klote dat ook kan klinken. Net zoals dat jij vroeger dingen agressief oploste en niet beter wist of waarom, deed jou vader wellicht via die zelfde reden zo.
Wat zijn je hobby's? Wat vind jij leuk om te doen? Heb je op dit moment vrienden waarmee je iets leuks mee kunt doen? Werk jij?
Wat je relatie met je vader betreft om dat te kunnen loslaten kan ook heel lastig zijn. Ik denk persoonlijk dat je vader het ook niet beter wist, hoe klote dat ook kan klinken. Net zoals dat jij vroeger dingen agressief oploste en niet beter wist of waarom, deed jou vader wellicht via die zelfde reden zo.
Wat zijn je hobby's? Wat vind jij leuk om te doen? Heb je op dit moment vrienden waarmee je iets leuks mee kunt doen? Werk jij?
zondag 28 januari 2018 00:34
Ik ga sinds mei 2017 naar fantasy evenementen die zijn om de zoveel maanden door onzekerheid /faalangst durf zelf geen kostuums te maken. En door vervoer en zo lukt het niet altijd om daar heen te gaan. heb ik wel vrienden van die groep die wonen niet echt om de hoek (over het hele land) en ik wil graag persoonlijk ook mensen spreken.
Maar ik ben mijn huidige vrienden uitelkaar gegroeid omdat zij nu in andere levensfase zitten dan ik
Maar ik ben mijn huidige vrienden uitelkaar gegroeid omdat zij nu in andere levensfase zitten dan ik
zondag 28 januari 2018 00:45
Zit er tussen die vrienden iemand waar je hierover kan praten dat je het door je verleden het moeilijk vind om zelf een kostuum te maken. Misschien kunnen ze je helpen (een weekend met elkaar afspreken) of misschien kan je zelf klein beginnen. Dat je enkele onderdelen los koopt en iets kleins in het begin maakt? Een accessoire bijvoorbeeld?Lovescooby schreef: ↑28-01-2018 00:34Ik ga sinds mei 2017 naar fantasy evenementen die zijn om de zoveel maanden door onzekerheid /faalangst durf zelf geen kostuums te maken. En door vervoer en zo lukt het niet altijd om daar heen te gaan. heb ik wel vrienden van die groep die wonen niet echt om de hoek (over het hele land) en ik wil graag persoonlijk ook mensen spreken.
Maar ik ben mijn huidige vrienden uitelkaar gegroeid omdat zij nu in andere levensfase zitten dan ik
violetskies wijzigde dit bericht op 28-01-2018 00:46
0.00% gewijzigd
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
zondag 28 januari 2018 00:46
Dat klinkt heel leuk die fantasy evenementen en om kostuums te maken. Jammer dat het je nu niet lukt vanwege onzekerheid en faalangst. Ik begrijp het volkomen. Ik heb dit zelf ook jaren gehad, maar ben nu meer zelfverzekerd dan ooit en ik heb het vertrouwen dat die potentie ook in jou zit.
Zou sporten je eventueel helpen om wat rust te creëren maar ook om lekkerder in je vel te zitten? Een wat getraind lichaam zorgt automatisch voor bewust en onbewust meer zelfvertrouwen en een rustigere gedachtegang. Trainen zorgt er ook voor dat je wat meer endorfine in je brein krijgt blijkbaar en het dus je stemming allemaal wat beter balanceert.
Is het mogelijk om terug in contact te komen met je oude/huidige vrienden? Mocht je het willen maar problemen mee hebben bijvoorbeeld door je onzekerheid/faalangst dan kun je me altijd een persoonlijk berichtje sturen en dan help ik je er graag mee
Cognitieve gedragstherapie helpt volgens mij bij problemen als onzekerheid/faalangst. Is dat de therapie die je nu volgt?
Wat ik ook telkens iedereen aanraad om eens uit te proberen is om koude douches te nemen in plaats van warme douches. Dit heeft mij enorm geholpen met mijn mentale problemen.
Zou sporten je eventueel helpen om wat rust te creëren maar ook om lekkerder in je vel te zitten? Een wat getraind lichaam zorgt automatisch voor bewust en onbewust meer zelfvertrouwen en een rustigere gedachtegang. Trainen zorgt er ook voor dat je wat meer endorfine in je brein krijgt blijkbaar en het dus je stemming allemaal wat beter balanceert.
Is het mogelijk om terug in contact te komen met je oude/huidige vrienden? Mocht je het willen maar problemen mee hebben bijvoorbeeld door je onzekerheid/faalangst dan kun je me altijd een persoonlijk berichtje sturen en dan help ik je er graag mee
Cognitieve gedragstherapie helpt volgens mij bij problemen als onzekerheid/faalangst. Is dat de therapie die je nu volgt?
Wat ik ook telkens iedereen aanraad om eens uit te proberen is om koude douches te nemen in plaats van warme douches. Dit heeft mij enorm geholpen met mijn mentale problemen.
zondag 28 januari 2018 08:16
Ik rij paard 1 x keer in de week maar door recente veranderingen van baan heb ik daar zelfs vaak geen energie voor.Ghettonoom schreef: ↑28-01-2018 00:46Dat klinkt heel leuk die fantasy evenementen en om kostuums te maken. Jammer dat het je nu niet lukt vanwege onzekerheid en faalangst. Ik begrijp het volkomen. Ik heb dit zelf ook jaren gehad, maar ben nu meer zelfverzekerd dan ooit en ik heb het vertrouwen dat die potentie ook in jou zit.
Zou sporten je eventueel helpen om wat rust te creëren maar ook om lekkerder in je vel te zitten? Een wat getraind lichaam zorgt automatisch voor bewust en onbewust meer zelfvertrouwen en een rustigere gedachtegang. Trainen zorgt er ook voor dat je wat meer endorfine in je brein krijgt blijkbaar en het dus je stemming allemaal wat beter balanceert.
Is het mogelijk om terug in contact te komen met je oude/huidige vrienden? Mocht je het willen maar problemen mee hebben bijvoorbeeld door je onzekerheid/faalangst dan kun je me altijd een persoonlijk berichtje sturen en dan help ik je er graag mee
Cognitieve gedragstherapie helpt volgens mij bij problemen als onzekerheid/faalangst. Is dat de therapie die je nu volgt?
Wat ik ook telkens iedereen aanraad om eens uit te proberen is om koude douches te nemen in plaats van warme douches. Dit heeft mij enorm geholpen met mijn mentale problemen.
Maar niemand van deze groep woont in de buurt allemaal in het uitste plekken van het land.
Ik volg helemaal geen therapie
Alleen om de zoveel tijd gesprek met een psycholoog.
zondag 28 januari 2018 08:17
Ze wonen allemaal ver weg en hebben zelf drukke schema’svioletskies schreef: ↑28-01-2018 00:45Zit er tussen die vrienden iemand waar je hierover kan praten dat je het door je verleden het moeilijk vind om zelf een kostuum te maken. Misschien kunnen ze je helpen (een weekend met elkaar afspreken) of misschien kan je zelf klein beginnen. Dat je enkele onderdelen los koopt en iets kleins in het begin maakt? Een accessoire bijvoorbeeld?
zondag 28 januari 2018 13:25
Allemachtig Scooby,
Jij hebt het behoorlijk voor je kiezen gehad wanneer ik het zo lees.
Ik kan ook heel goed begrijpen dat dit allemaal door heeft gewerkt toen je ouder werd en dat dit nog steeds door werkt bij je.
Knap van je datje het forum gebruikt om het van je af te schrijven. Vaak is de beste manier om dit soort dingen te verwerken door er over te praten. Wanneer je gesprekspartner dan ook nog een stukje begrip toont is het nog beter voor je.
Ik vraag mij ook af wat dit met je zelfbeeld en zelfvertrouwen heeft gedaan. Ik kan mij voorstellen dat daar weinig tot niets meer van over is.
Ik vraag mij af hoe het tegenwoordig is met je geweldadige gedrag. Heb je dit tegenwoordig onder controle of heb je daar nog steeds last van ?
Hoe leef jij nu ? Woon je nog thuis ? woon je zelfstandig ? Woon je in een opvang ? woon je met begeleiding ? Woon je met een partner ?
Ik denk dat je psycholoog ook wel begrijpt dat je een brief die je schrijft niet meer aan je vader kunt geven maar het kan vaak wel heel goed helpen bij een stukje verwerking. Vaak wordt er ook gezegd dat je die brief niet moet geven of versturen maar moet verbranden.
Wanneer je nieuwe contacten legt dan is dat toch niet om die andere mensen te belasten ? Er zit een heel groot verschil tussen iemand belasten en bij iemand zo af en toe even je ei kwijt kunnen. Bij nieuwe contacten is het niet alleen zo dat je jouw verhaal kwijt kunt, wanneer het goed is ontstaat er dan een wisselwerking en kunnen je nieuwe contacten ook bij jou terecht wanneer ze ergens mee zitten.
Ik kan altijd zo boos worden wanneer iemands leven op een dergelijke manier helemaal naar de knoppen wordt geholpen. Mocht je behoefte hebben om hier in een wat meer afgeschermde omgeving over door te praten dan mag je altijd een privebericht sturen.
Het is in ieder geval hartstikke sterk van je dat je je verhaal hier hebt kunnen en durven schrijven.
Jij hebt het behoorlijk voor je kiezen gehad wanneer ik het zo lees.
Ik kan ook heel goed begrijpen dat dit allemaal door heeft gewerkt toen je ouder werd en dat dit nog steeds door werkt bij je.
Knap van je datje het forum gebruikt om het van je af te schrijven. Vaak is de beste manier om dit soort dingen te verwerken door er over te praten. Wanneer je gesprekspartner dan ook nog een stukje begrip toont is het nog beter voor je.
Ik vraag mij ook af wat dit met je zelfbeeld en zelfvertrouwen heeft gedaan. Ik kan mij voorstellen dat daar weinig tot niets meer van over is.
Ik vraag mij af hoe het tegenwoordig is met je geweldadige gedrag. Heb je dit tegenwoordig onder controle of heb je daar nog steeds last van ?
Hoe leef jij nu ? Woon je nog thuis ? woon je zelfstandig ? Woon je in een opvang ? woon je met begeleiding ? Woon je met een partner ?
Ik denk dat je psycholoog ook wel begrijpt dat je een brief die je schrijft niet meer aan je vader kunt geven maar het kan vaak wel heel goed helpen bij een stukje verwerking. Vaak wordt er ook gezegd dat je die brief niet moet geven of versturen maar moet verbranden.
Wanneer je nieuwe contacten legt dan is dat toch niet om die andere mensen te belasten ? Er zit een heel groot verschil tussen iemand belasten en bij iemand zo af en toe even je ei kwijt kunnen. Bij nieuwe contacten is het niet alleen zo dat je jouw verhaal kwijt kunt, wanneer het goed is ontstaat er dan een wisselwerking en kunnen je nieuwe contacten ook bij jou terecht wanneer ze ergens mee zitten.
Ik kan altijd zo boos worden wanneer iemands leven op een dergelijke manier helemaal naar de knoppen wordt geholpen. Mocht je behoefte hebben om hier in een wat meer afgeschermde omgeving over door te praten dan mag je altijd een privebericht sturen.
Het is in ieder geval hartstikke sterk van je dat je je verhaal hier hebt kunnen en durven schrijven.
Niet geschoten is altijd mis
zondag 28 januari 2018 19:03
Ik woon bij mijn moeder en tweeling zus. Tegenwoordig helemaal geen last van boosheid meer. Meer verdriet en machteloosheid dat er nooit iets is veranderd.Bitje93 schreef: ↑28-01-2018 13:25Allemachtig Scooby,
Jij hebt het behoorlijk voor je kiezen gehad wanneer ik het zo lees.
Ik kan ook heel goed begrijpen dat dit allemaal door heeft gewerkt toen je ouder werd en dat dit nog steeds door werkt bij je.
Knap van je datje het forum gebruikt om het van je af te schrijven. Vaak is de beste manier om dit soort dingen te verwerken door er over te praten. Wanneer je gesprekspartner dan ook nog een stukje begrip toont is het nog beter voor je.
Ik vraag mij ook af wat dit met je zelfbeeld en zelfvertrouwen heeft gedaan. Ik kan mij voorstellen dat daar weinig tot niets meer van over is.
Ik vraag mij af hoe het tegenwoordig is met je geweldadige gedrag. Heb je dit tegenwoordig onder controle of heb je daar nog steeds last van ?
Hoe leef jij nu ? Woon je nog thuis ? woon je zelfstandig ? Woon je in een opvang ? woon je met begeleiding ? Woon je met een partner ?
Ik denk dat je psycholoog ook wel begrijpt dat je een brief die je schrijft niet meer aan je vader kunt geven maar het kan vaak wel heel goed helpen bij een stukje verwerking. Vaak wordt er ook gezegd dat je die brief niet moet geven of versturen maar moet verbranden.
Wanneer je nieuwe contacten legt dan is dat toch niet om die andere mensen te belasten ? Er zit een heel groot verschil tussen iemand belasten en bij iemand zo af en toe even je ei kwijt kunnen. Bij nieuwe contacten is het niet alleen zo dat je jouw verhaal kwijt kunt, wanneer het goed is ontstaat er dan een wisselwerking en kunnen je nieuwe contacten ook bij jou terecht wanneer ze ergens mee zitten.
Ik kan altijd zo boos worden wanneer iemands leven op een dergelijke manier helemaal naar de knoppen wordt geholpen. Mocht je behoefte hebben om hier in een wat meer afgeschermde omgeving over door te praten dan mag je altijd een privebericht sturen.
Het is in ieder geval hartstikke sterk van je dat je je verhaal hier hebt kunnen en durven schrijven.
zondag 28 januari 2018 19:46
Wat sterk van je dat je bij je moeder blijft wonen ondanks dat zij geen moeite heeft gedaan om je te redden in het verleden en jij haar dat nog steeds zeer kwalijk neemt.
Heeft je zus geen nadelige gevolgen over gehouden van haar verleden ? Of loopt zij tegen dezelfde problemen aan als jou ?
Je geeft aan een geestelijke achterstand te hebben op je leeftijdsgenoten, hoe merk je dat ? Waar loop je daardoor tegen aan ?
Je hebt nog steeds verdriet en boosheid omdat er nooit iets is veranderd, betekend dit dat je nog steeds in zo'n moeilijke en zware situatie zit op sommige punten? Of gaat dat om het verleden ?
Heeft je zus geen nadelige gevolgen over gehouden van haar verleden ? Of loopt zij tegen dezelfde problemen aan als jou ?
Je geeft aan een geestelijke achterstand te hebben op je leeftijdsgenoten, hoe merk je dat ? Waar loop je daardoor tegen aan ?
Je hebt nog steeds verdriet en boosheid omdat er nooit iets is veranderd, betekend dit dat je nog steeds in zo'n moeilijke en zware situatie zit op sommige punten? Of gaat dat om het verleden ?
Niet geschoten is altijd mis
zondag 28 januari 2018 20:05
Zus is nuchter eronder praat er ook niet over. Voor haar is het klaar omdat hij dood is.Bitje93 schreef: ↑28-01-2018 19:46Wat sterk van je dat je bij je moeder blijft wonen ondanks dat zij geen moeite heeft gedaan om je te redden in het verleden en jij haar dat nog steeds zeer kwalijk neemt.
Heeft je zus geen nadelige gevolgen over gehouden van haar verleden ? Of loopt zij tegen dezelfde problemen aan als jou ?
Je geeft aan een geestelijke achterstand te hebben op je leeftijdsgenoten, hoe merk je dat ? Waar loop je daardoor tegen aan ?
Je hebt nog steeds verdriet en boosheid omdat er nooit iets is veranderd, betekend dit dat je nog steeds in zo'n moeilijke en zware situatie zit op sommige punten? Of gaat dat om het verleden ?
Waardoor ik zeg dat ik een geestelijke achterstand heb is doordat ik merk dat ik vaak nog kinderlijk ben. En vaak naïef ben over dingen.
Ik heb geen andere keus om ergens anders te gaan wonen wegens financeele redenen te weinig inkomen
Boos omdat mijn vader er makkelijk vanaf is gekomen en verdrietig omdat ik nu met de lasten zit
zondag 28 januari 2018 21:21
Aan de ene kant is het prettig dat je zus nuchter is maar aan de andere kant lijkt het ook een beetje op binnenvetten, de kop in het zand steken. Net of het nooit gebeurd is.
Ik denk dat het voor je zus ook goed zou zijn wanneer zij er over zou kunnen praten om het een en ander te verwerken.
Jij denkt dat je een geestelijke achterstand hebt maar je bent in ieder geval slim genoeg om op zoek te gaan naar een plek waar je je verhaal kwijt kunt, waar er naar je geluisterd wordt. Ik denk daarom dat die achterstand niet zo heel groot is.
Je ziet financieel geen mogelijkheid om op jezelf te gaan. Wat heb je aan inkomen ? Werk je ? Of moet je het met een uitkering doen ? En is het niet slim om te kijken of je die situatie niet om kunt buigen op de één of andere manier ? Nu gaat alles nog goed maar er komt een moment dat je niet meer bij je moeder kunt blijven wonen.
En wanneer jullie in een huurwoning wonnen, staan jij en je zus dan ingeschreven als medehuurders ? Dan hoef je in ieder geval het huis niet uit wanneer je moeder wegvalt.
Hoe vind je het trouwens dat er op jou gereageerd wordt en met je meegedacht wordt ?
Ik denk dat het voor je zus ook goed zou zijn wanneer zij er over zou kunnen praten om het een en ander te verwerken.
Jij denkt dat je een geestelijke achterstand hebt maar je bent in ieder geval slim genoeg om op zoek te gaan naar een plek waar je je verhaal kwijt kunt, waar er naar je geluisterd wordt. Ik denk daarom dat die achterstand niet zo heel groot is.
Je ziet financieel geen mogelijkheid om op jezelf te gaan. Wat heb je aan inkomen ? Werk je ? Of moet je het met een uitkering doen ? En is het niet slim om te kijken of je die situatie niet om kunt buigen op de één of andere manier ? Nu gaat alles nog goed maar er komt een moment dat je niet meer bij je moeder kunt blijven wonen.
En wanneer jullie in een huurwoning wonnen, staan jij en je zus dan ingeschreven als medehuurders ? Dan hoef je in ieder geval het huis niet uit wanneer je moeder wegvalt.
Hoe vind je het trouwens dat er op jou gereageerd wordt en met je meegedacht wordt ?
Niet geschoten is altijd mis
zondag 28 januari 2018 22:02
Is het trouwens niet misschien een idee om therapie aan te vragen bij je psycholoog? Ik denk dat jou dit heel veel zou helpen in dit geval.
Heb je ook wel eens gedacht aan vrijwilligerswerk? Zo kun je wat ervaring oplopen en nieuwe mensen leren kennen. Ik weet dat dit moeilijk is wanneer je weinig zelf vertouwen hebt. Maar mensen die vrijwilligerswerk volgen zijn vaak heel aardig en houden rekening mee met je problemen Met vrijwilligers werk kun je ook je 'geestelijke achterstand' weer inhalen.
Heb je ook wel eens gedacht aan vrijwilligerswerk? Zo kun je wat ervaring oplopen en nieuwe mensen leren kennen. Ik weet dat dit moeilijk is wanneer je weinig zelf vertouwen hebt. Maar mensen die vrijwilligerswerk volgen zijn vaak heel aardig en houden rekening mee met je problemen
Met vrijwilligers werk kun je ook je 'geestelijke achterstand' weer inhalen.
zondag 28 januari 2018 22:32
Ik werk voltijd maar voor een schijt loon en kan ik niet als medehuurder worden gezet want ik heb door opleiding schulden gemaakt die ik nu aan het aflossen ben.Bitje93 schreef: ↑28-01-2018 21:21Aan de ene kant is het prettig dat je zus nuchter is maar aan de andere kant lijkt het ook een beetje op binnenvetten, de kop in het zand steken. Net of het nooit gebeurd is.
Ik denk dat het voor je zus ook goed zou zijn wanneer zij er over zou kunnen praten om het een en ander te verwerken.
Jij denkt dat je een geestelijke achterstand hebt maar je bent in ieder geval slim genoeg om op zoek te gaan naar een plek waar je je verhaal kwijt kunt, waar er naar je geluisterd wordt. Ik denk daarom dat die achterstand niet zo heel groot is.
Je ziet financieel geen mogelijkheid om op jezelf te gaan. Wat heb je aan inkomen ? Werk je ? Of moet je het met een uitkering doen ? En is het niet slim om te kijken of je die situatie niet om kunt buigen op de één of andere manier ? Nu gaat alles nog goed maar er komt een moment dat je niet meer bij je moeder kunt blijven wonen.
En wanneer jullie in een huurwoning wonnen, staan jij en je zus dan ingeschreven als medehuurders ? Dan hoef je in ieder geval het huis niet uit wanneer je moeder wegvalt.
Hoe vind je het trouwens dat er op jou gereageerd wordt en met je meegedacht wordt ?
Ik reageer misschien negatief, maar ik kan zelf niet een weekend weg want dan zegt mijn supervisor dat hij mij niet kan gebruiken omdat weekenden vaak drukker zijn maar hij verdomd het te gaan rouleren met personeel hij vind 4 (waaronder hij zelf) genoeg terwijl er soms maar 1 persoon op een verdieping werkt met veel check outs
anoniem_363449 wijzigde dit bericht op 28-01-2018 22:38
Reden: Te weinig info
Reden: Te weinig info
10.77% gewijzigd
zondag 28 januari 2018 22:34
Ghettonoom schreef: ↑28-01-2018 22:02Is het trouwens niet misschien een idee om therapie aan te vragen bij je psycholoog? Ik denk dat jou dit heel veel zou helpen in dit geval.
Heb je ook wel eens gedacht aan vrijwilligerswerk? Zo kun je wat ervaring oplopen en nieuwe mensen leren kennen. Ik weet dat dit moeilijk is wanneer je weinig zelf vertouwen hebt. Maar mensen die vrijwilligerswerk volgen zijn vaak heel aardig en houden rekening mee met je problemen
ik heb daar geen tijd voor krijg niet eens hele weekenden vrij halve
En mijn oude vrijwilligerswerk is van vrijdag tot zondag
Dus kan ook niks meer op sociale vlak meer doen want ik werk in de housekeeping
Dat is 7 dagen werk hele jaar door
maandag 29 januari 2018 17:12
Dat je nooit een vrij weekend hebt dat klopt niet, daar zijn wettelijke regels voor en anders ligt er vak nog wel ergens iets vast in een CAO. Hetzelfde geldt eigenlijk voor een schijtloontje.
Ik heb het idee dat er misschien een beetje misbruik van je gemaakt wordt doordat je in het verleden nooit hebt geleerd voor jezelf op te komen en een beetje assertief te zijn.
Wanneer je het prettig vind dat daar even iemand met je naar kijkt wil ik dat met alle plezier doen.
Maar volgens mij begint het nu een beetje op een slowchat te lijken hier wat volgens de huisregels niet mag.
Ik vind ook wel dat er erg veel privacy gevoelige info van jou op het forum komt te staan dat echt door de hele wereld mee kan worden gelezen wat mij er dan ook nog van weerhoud om meer dingen van mijzelf prijs te geven.
Wanneer je door wilt kletsen, ga dan even naar je profiel en zet een vinkje bij "Anderen mogen mij priveberichten sturen" en stuur mij even een berichtje, dan gaan we verder zonder dat de hele wereld mee kan lezen.
Ik heb het idee dat er misschien een beetje misbruik van je gemaakt wordt doordat je in het verleden nooit hebt geleerd voor jezelf op te komen en een beetje assertief te zijn.
Wanneer je het prettig vind dat daar even iemand met je naar kijkt wil ik dat met alle plezier doen.
Maar volgens mij begint het nu een beetje op een slowchat te lijken hier wat volgens de huisregels niet mag.
Ik vind ook wel dat er erg veel privacy gevoelige info van jou op het forum komt te staan dat echt door de hele wereld mee kan worden gelezen wat mij er dan ook nog van weerhoud om meer dingen van mijzelf prijs te geven.
Wanneer je door wilt kletsen, ga dan even naar je profiel en zet een vinkje bij "Anderen mogen mij priveberichten sturen" en stuur mij even een berichtje, dan gaan we verder zonder dat de hele wereld mee kan lezen.
Niet geschoten is altijd mis
zaterdag 24 maart 2018 21:50
Als je geen prioriteit geeft aan je psychische problemen zal je er op een gegeven moment aan onderdoor gaan.Lovescooby schreef: ↑28-01-2018 22:34ik heb daar geen tijd voor krijg niet eens hele weekenden vrij halve
En mijn oude vrijwilligerswerk is van vrijdag tot zondag
Dus kan ook niks meer op sociale vlak meer doen want ik werk in de housekeeping
Dat is 7 dagen werk hele jaar door
Ik denk ook dat wat serieuzere therapie op zijn plaats is. Dat kost je even een paar jaar (kan gewoon naast een baan), maar daarna sta je veel krachtiger in het leven en maak je de rest van je leven keuzes waar je op kan bouwen.
Je kan overigens ook op kamers gaan. Als je onder de bijstandsnorm verdient wordt je inkomen aangevuld. Je kunt misschien ook een opleiding gaan doen.
Investeer in jezelf. Je hebt een hoop nare dingen meegemaakt en ondervindt nu nog de problemen daarvan. Hoe jonger je bent als je ervoor kiest je problemen te verwerken des te meer tijd je hebt om je leven weer sterk en fijn op te bouwen.
Kies voor jezelf en investeer tijd in therapie. Maak jezelf prioriteit! De ellende houdt op als jij je verleden gaat verwerken en leert in je volwassen leven goed voor jezelf, je emoties en je behoeftes te zorgen.
zaterdag 24 maart 2018 21:55
De ellende houdt op als je zelf stappen gaat zetten. Dus zeg elke dag wat aardigs tegen jezelf. Dat is al een stap in de richting. Als je nu huis bent vanwege die operatie kan je ook dingen op een rijtje zetten. Maak een lijst met wat je wilt, ga lekker op de bank met een boek of kijk naar een film. Bedenk wat je met je toekomst wil en zet kleine stapjes vooruit.
De brief die je kan schrijven heeft wel nut, het geeft je verlichting dat je nu kan zeggen wat je wilt, hoe het voelde en dat je nu beter af bent zonder hem. Bedenk dat je die brief uiteindelijk wel kan schrijven als je er zelf aan toe bent. Ik denk niet dat je vader er makkelijk vanaf is gekomen. Hart en vaatziektes zijn in het algemeen geen prettige ziektes. Maar ik begrijp waarom je het zegt. Ga gewoon er vanuit dat elke dag een stapje naar een ander leven is en dat jij het zo leuk kan maken als je zelf wilt.
De brief die je kan schrijven heeft wel nut, het geeft je verlichting dat je nu kan zeggen wat je wilt, hoe het voelde en dat je nu beter af bent zonder hem. Bedenk dat je die brief uiteindelijk wel kan schrijven als je er zelf aan toe bent. Ik denk niet dat je vader er makkelijk vanaf is gekomen. Hart en vaatziektes zijn in het algemeen geen prettige ziektes. Maar ik begrijp waarom je het zegt. Ga gewoon er vanuit dat elke dag een stapje naar een ander leven is en dat jij het zo leuk kan maken als je zelf wilt.
dinsdag 17 april 2018 14:44
Op mijzelf is geen optie want ik heb gewoon een baan dus krijg geen aanvulling ben ik al achteraan geweesttu1nhek schreef: ↑24-03-2018 21:50Als je geen prioriteit geeft aan je psychische problemen zal je er op een gegeven moment aan onderdoor gaan.
Ik denk ook dat wat serieuzere therapie op zijn plaats is. Dat kost je even een paar jaar (kan gewoon naast een baan), maar daarna sta je veel krachtiger in het leven en maak je de rest van je leven keuzes waar je op kan bouwen.
Je kan overigens ook op kamers gaan. Als je onder de bijstandsnorm verdient wordt je inkomen aangevuld. Je kunt misschien ook een opleiding gaan doen.
Investeer in jezelf. Je hebt een hoop nare dingen meegemaakt en ondervindt nu nog de problemen daarvan. Hoe jonger je bent als je ervoor kiest je problemen te verwerken des te meer tijd je hebt om je leven weer sterk en fijn op te bouwen.
Kies voor jezelf en investeer tijd in therapie. Maak jezelf prioriteit! De ellende houdt op als jij je verleden gaat verwerken en leert in je volwassen leven goed voor jezelf, je emoties en je behoeftes te zorgen.
