Hoe is het jou gelukt je (levens)houding te veranderen?

13-02-2018 12:07 23 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hai allemaal,

Ik schrijf dit bericht op het moment dat ik zelf weer enorm loop te piekeren.

Piekeren is voor mij een ingesleten patroon, net als dat ik moeite heb met mezelf uiten en grenzen aangeven. Dit komt voort uit een moeilijke jeugd (bekritiserende ouders, geen warmte, geen ruimte voor het uiten van gevoelens, veel negativiteit) en bijkomende levensgebeurtenissen.
Eigenlijk heb ik twee kanten. Een deel van mij is ook optimistisch, kijkt naar de toekomst en wilt doorzetten (van binnen zit er een 'pittig' persoon). Toch verval ik vaak weer in het pessimisme en voel ik op dit moment dat ik niet vooruit kom in het leven (alsof ik in cirkels ren, hoe hard ik ook aan mezelf werk en veranderingen probeer aan te brengen).
Kanttekening: ik ben inmiddels weer terug in therapie gestapt en hoop dat mij dit nog veel gaat brengen.

Hoe is het jou gelukt om iets te veranderen in de manier waarop je in het leven staat?
Hoe heb jij het geluk van binnen weer leren voelen?
Ik ben heel benieuwd!
Alle reacties Link kopieren
Door jezelf tijd te gunnen om te herstellen. Niet altijd maar dit moeten en dat moeten. Door vertrouwen te hebben en te houden dat het allemaal wel goed gaat komen. Op het juiste moment komt datgene wat je nodig hebt. Dus vooral even loslaten. Hou je ritme, eet gezond, kom in beweging, geniet van de natuur en frisse lucht maar jaag jezelf niet teveel op.

O ja en praktisch: bij mij hielp yoga en mindfulness/meditatie (de rust in mijzelf vinden maar ook verwerken van emoties). Bij de ander helpt sporten.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben ook altijd een enorme pessimist geweest. Wel vrolijk en een doorzetter. Maar zo perfectionistisch en hard tegen mezelf. Schold mezelf de hele dag uit, niks was goed genoeg. Ik vond mezelf zo lelijk en slecht in alles, werd er super ongelukkig van. Meerdere mensen in mijn omgeving gaven al aan dat ik misschien hulp meost zoeken. Maar ik functioneerde toch gewoon? Dus ik ging maar zo door. Toen ben ik depressief geworden. Echt een zwart gat waar ik in viel. Dat was heel zwaar. Ik realiseerde mij toen dat er twee opties waren. Of het roer moest volledig om, alles op alles zou ik zetten op positiviteit en geluk of ik moest er maar een eind aan maken. Nou was dat tweede voor mij geen optie. Dus ben ik voor optie 1 gegaan. Dat was een lange weg. Maar die knop is toch omgegaan. Ik richt me op de positieve dingen en behandel mezelf nu zoals ik andere mensen altijd al behandelde, met veel respect, empathie en positiviteit. Die knop kan alleen jij omzetten. Ik zag mezelf altijd minder als andere mensen. Ik maakte mezelf wel heel speciaal daar mee. Ik vond namelijk iedereen goed genoeg behalve mezelf. Open zijn over je onzekerheden heeft mij ook geholpen. Mensen zijn echt heel lief en begripvol. Ik heb veel mooie complimenten gekregen. Ik ben nog steeds wel onzeker natuurlijk. Dat is menselijk. Maar ik heb mezelf en het leven wel geaccepteerd zoals ze zijn. En dat is al genoeg. Want goed genoeg is echt goed genoeg! Heel veel succes en positiviteit toegewenst. Je kunt dit echt!
Alle reacties Link kopieren
jup, probeer eens mindfulness en aanverwante zaken
jezelf afleiden als je piekert, zorg voor zinvolle input

(ik volg bijvoorbeeld op instagram alleen accounts waar ik blij en rustig van word)

trek deze lijn door in alles en je kijkt geen series meer waar je zenuwachtig van raakt, luister alleen nog muziek die oppept en je gaat alleen nog om met leuke mensen

verder; ben lief voor jezelf (je kunt jezelf ook warmte en complimenten geven), en bouw voldoende tijd in voor alles zodat je jezelf niet afstraft voor dingen die niet goed genoeg of snel genoeg gingen... easy...
Lorem Ipsum
Alle reacties Link kopieren
Wat ook wel een goede tip is trouwens het niet zo blijven hangen in het verleden. Je geeft hier al aan wat je allemaal tekort bent gekomen in je jeugd. Heel vervelend dat begrijp ik. Maar richt je eens op de mooie herinneringen. De dingen je wel had. Vriendjes en vriendinnetjes, leuke hobbies, mooie vakanties misschien wel, een lief huisdier, een mooi huis waar je woonde, veel speelgoed. Dat kan natuurlijk vanalles zijn. Het heeft geen zin om je ouders (indirect) de schuld te gaan geven van wat er nu in je leven gebeurd. Daar ben jij verantwoordelijk voor! Dat is een enge gedachte misschien, maar ook een hele mooie! Als jij je beseft dat de verantwoordelijkheid bij jou ligt, weet je ook dat jij de macht hebt de zaken anders te doen. En dat is precies wat je wilt! Wat voor achtergrond, valse start je ook gehad hebt, jij kan gelukkig worden. En als je dat maar weet en gelooft, gaat je het je lukken ook.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb aan dit boek best veel gehad: https://www.bol.com/nl/p/je-gevoel-de-b ... 059720849/
Alle reacties Link kopieren
ouder-worden helpt erg. Ik weet niet hoe oud jij bent, maar letterlijk je jeugd achter je laten werkt prima. Ik was op mijn 25e echt anders dan op mijn 30e, 35e, 45e zelfs

de juiste partner treffen hielp me ook
Kinderen krijgen al helemaal
Alle reacties Link kopieren
licht-blauw schreef:
13-02-2018 12:30
Wat ook wel een goede tip is trouwens het niet zo blijven hangen in het verleden. Je geeft hier al aan wat je allemaal tekort bent gekomen in je jeugd. Heel vervelend dat begrijp ik. Maar richt je eens op de mooie herinneringen. De dingen je wel had. Vriendjes en vriendinnetjes, leuke hobbies, mooie vakanties misschien wel, een lief huisdier, een mooi huis waar je woonde, veel speelgoed. Dat kan natuurlijk vanalles zijn. Het heeft geen zin om je ouders (indirect) de schuld te gaan geven van wat er nu in je leven gebeurd. Daar ben jij verantwoordelijk voor! Dat is een enge gedachte misschien, maar ook een hele mooie! Als jij je beseft dat de verantwoordelijkheid bij jou ligt, weet je ook dat jij de macht hebt de zaken anders te doen. En dat is precies wat je wilt! Wat voor achtergrond, valse start je ook gehad hebt, jij kan gelukkig worden. En als je dat maar weet en gelooft, gaat je het je lukken ook.

Een van de dingen waar ik heel slecht in ben is 'loslaten'. Hoe doet een persoon dit?
Het geen m.b.t. mijn jeugd heb ik opgeschreven om kort toe te lichten waar het vandaan komt. Hoefde wellicht niet, ik vind het altijd belangrijk om te benoemen.
Ik kan me zeker richten op de mooie dingen (die vind ik wat later in het leven), maar kan ze slecht vasthouden.
Ik vind het altijd knap hoe mensen, met een slechte/minder fijne basis, zich toch heel positief kunnen voelen.
Ik weet dat het ook in mij zit. Raak het positieve gevoel alleen vaak kwijt.
Alle reacties Link kopieren
Wanneer er zaken in het verleden zijn gebeurd dan is het wel belangrijk het een plek te geven. Als dat betekent dat je tijdelijk (alsnog) boos bent laat dat er dan zijn. Als jou onrecht is aangedaan dan kan en mag je boos en verdrietig zijn. Het punt is nameijk, die gevoelens gaan niet weg omdat je maar doorgaat. Het wordt hooguit weggestopt om er op een ander moment nog uit te komen. Het is daarom ook heel goed dat je in therapie gaat. In therapie wordt vaak duidelijk waar je ontwikkelpunten zijn, waar je zwaktes zijn (hoe je die dan ook maar hebt verkregen) en hoe je dat sterker kan maken. We hebben allemaal onze ontwikkelpunten, dat kan niet anders want niemand zijn jeugd (en ouders of andere omgeving) is perfect geweest.
Alle reacties Link kopieren
Koe1 schreef:
13-02-2018 12:44
Een van de dingen waar ik heel slecht in ben is 'loslaten'. Hoe doet een persoon dit?
Het geen m.b.t. mijn jeugd heb ik opgeschreven om kort toe te lichten waar het vandaan komt. Hoefde wellicht niet, ik vind het altijd belangrijk om te benoemen.
Ik kan me zeker richten op de mooie dingen (die vind ik wat later in het leven), maar kan ze slecht vasthouden.
Ik vind het altijd knap hoe mensen, met een slechte/minder fijne basis, zich toch heel positief kunnen voelen.
Ik weet dat het ook in mij zit. Raak het positieve gevoel alleen vaak kwijt.
Loslaten doe je door de situatie te accepteren zoals die is (en niet zoals je had gewild dat het was of hoe het zou moeten zijn). Daarbij de bijkomende gevoelens te laten komen, te voelen en uiteindelijk wordt het minder en laat je het los.

Verder zou ik me vasthouden aan wat je weet over jezelf. Dat je mooi en prachtig bent, dat je heel veel dingen kan. Misschien nu even niet maar dat komt wel weer terug. Het hebben van vertrouwen is een sleutelwoord hierin. Dit is slechts een tijdelijke staat waar je doorheen gaat en uiteindelijk vind jij jezelf weer terug met alle pit die je in je hebt.
Alle reacties Link kopieren
Door positieve / oplossingsgerichte gedachten af te dwingen bij mezelf zodra ik doorhad (heb) dat ik te lang in een negatieve gedachte bleef (blijf) hangen. Ik doe het nog steeds. Eigenlijk is het een soort van je eigen gedachtes overstemmen.
Whoever said "Out of sight, out of mind" never had a spider disappear in their bedroom.
Alle reacties Link kopieren
licht-blauw schreef:
13-02-2018 12:23
Ik ben ook altijd een enorme pessimist geweest. Wel vrolijk en een doorzetter. Maar zo perfectionistisch en hard tegen mezelf. Schold mezelf de hele dag uit, niks was goed genoeg. Ik vond mezelf zo lelijk en slecht in alles, werd er super ongelukkig van. Meerdere mensen in mijn omgeving gaven al aan dat ik misschien hulp meost zoeken. Maar ik functioneerde toch gewoon? Dus ik ging maar zo door. Toen ben ik depressief geworden. Echt een zwart gat waar ik in viel. Dat was heel zwaar. Ik realiseerde mij toen dat er twee opties waren. Of het roer moest volledig om, alles op alles zou ik zetten op positiviteit en geluk of ik moest er maar een eind aan maken. Nou was dat tweede voor mij geen optie. Dus ben ik voor optie 1 gegaan. Dat was een lange weg. Maar die knop is toch omgegaan. Ik richt me op de positieve dingen en behandel mezelf nu zoals ik andere mensen altijd al behandelde, met veel respect, empathie en positiviteit. Die knop kan alleen jij omzetten. Ik zag mezelf altijd minder als andere mensen. Ik maakte mezelf wel heel speciaal daar mee. Ik vond namelijk iedereen goed genoeg behalve mezelf. Open zijn over je onzekerheden heeft mij ook geholpen. Mensen zijn echt heel lief en begripvol. Ik heb veel mooie complimenten gekregen. Ik ben nog steeds wel onzeker natuurlijk. Dat is menselijk. Maar ik heb mezelf en het leven wel geaccepteerd zoals ze zijn. En dat is al genoeg. Want goed genoeg is echt goed genoeg! Heel veel succes en positiviteit toegewenst. Je kunt dit echt!
Super knap dat bij jou die knop is omgegaan!
Hoelang denk je dat het ongeveer heeft geduurd? Ook enorm knap dat je het gevoel kan blijven vasthouden.
Een fijne omgeving is altijd top. Die heb ik ook wel, maar ik heb ook al meerdere malen ervaren dat mensen juist 'gebruik maken' van de informatie die zij over mij hebben (dan heb ik het over dingen die ik gedeeld hebt/ onzekerheden die ik gedeeld heb). Meer in de zin van uiteindelijk tegen mij gebruiken. Er zijn mensen die zich daardoor beter over zichzelf voelen (vaak uit eigen onzekerheid).
Alle reacties Link kopieren
Als je op geluk uitbent dan vind je het niet, hooguit in drugs en dromen.

Dat werd me steeds duidelijker dus ik ben meer bij de dag gaan leven.

Verder ben ik niet zoveel veranderd.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced.
Quote van Soren Kierkegaard

Na zoveel jaar therapie benaderde ik alles wat niet lekker ging als probleem. Maar het leven is geen probleem dat je moet oplossen. Ik vond dat wel een eye opener. Best wel erg, eigenlijk. ;-D
EnglishmaninNewYork schreef:
13-02-2018 14:17
Door positieve / oplossingsgerichte gedachten af te dwingen bij mezelf zodra ik doorhad (heb) dat ik te lang in een negatieve gedachte bleef (blijf) hangen. Ik doe het nog steeds. Eigenlijk is het een soort van je eigen gedachtes overstemmen.

Dit dus eigenlijk. Omdenken noemen ze het ook wel. Als je merkt dat je negatieve gedachten hebt, blijf daar dan niet te lang in hangen maar probeer ze om te buigen naar positieve gedachten. En als je met problemen zit probeer dan te denken in oplossingen.
Soms is dat hard werken omdat het heel makkelijk is om in negatieve gedachten te blijven hangen. Klagen is makkelijker dan er iets aan doen. Maar je schiet er niets mee op, en als je je dat realiseert dan ben je al halverwege.
Alle reacties Link kopieren
Wat vervelend zeg! Helaas ook erg herkenbaar bij mij.

Een tijdje terug stond ik ook vrij pessimistisch in het leven, dat kwam bij mij vooral omdat ik me druk maakte om de dingen die in de wereld gebeuren, zoals oorlog, mishandeling, honger, noem maar op. Ook altijd een piekeraar geweest. Sowieso vanaf jonge af aan altijd een storm in mn hoofd. Die was vaak neutraal en soms positief of negatief. Anyway

Sinds een paar weken was ik het echt helemaal zat, het begon ook echt te escaleren bij mezelf :')

Ik ben niet specifiek opzoek gegaan naar een aanpak maar ik ben me wel meer gaan focussen op een uitlaatklep en manieren om te ontspannen. Ik sport sinds een tijdje en dat geeft echt heel veel rust. Ten eerste voel ik me lichamelijk lekkerder en kan ik mijn frustraties kwijt. Daarnaast geeft het rust in mijn hoofd en na het sporten ben ik gewoon moe en merk ik dat ik ook minder gedachtes heb.

Daarnaast heb ik ook gekozen om minder op social media te zitten of het nieuws te checken. Dat waren voor mij echt triggers omdat je daar zoveel discussies en vaak negativiteit tegenkomt.

En wat ook helpt, maar dit lukt maar de helft van de tijd, is als ik doorschiet in mn gedachtes mezelf te stoppen en aan iets positiefs te denken of afleiding zoeken.

Hopelijk heb je hier wat aan. Je mag me ook een pm sturen voor anfere tips of gewoon wat te praten ;)
Alle reacties Link kopieren
Ik ben blij dat ik tegen dit topic aangelopen ben....bij mij is het ook altijd op de achtergrond aanwezig; ik ben aan de buitenkant vrolijk, open,...maar door meerdere dingen in mijn leven (het nooit weten wat ik nou precies wil qua baan, geruime tijd zonder relatie, niet echt thuis voelen in de stad waar ik woon..) komt geregeld toch die negatieve gedachtengang en het eeuwige analyseren en piekeren op gang. Waardoor de energie om daadwerkelijk leuke dingen te gaan doen dus ook ontbreekt.

Bij mij heeft wel al voor een deel cognitieve gedragstherapie erg geholpen: dit bood mij handvatten om die negatieve gedachtenstroom aan te pakken. Maar op dit moment voel ik me gewoon even verdrietig, en ik merk nu al dat het helpt om dit topic te lezen en dat we met elkaar tips kunnen uitwisselen en te delen. :shame:
Alle reacties Link kopieren
Ik zag net dat er weer een reactie was, dus ik dacht ff regeren! :)

Tips zijn zo handig!
Wat ik aan mezelf merk is dat ik rationeel wel weet dat piekeren niet helpt en een copingsmechanisme is, maar dat het tot voor kort niet hielp om dit daadwerkelijk te temperen.

Ik herken dat niet op gang komen. Ik heb mezelf nu een aantal malen ertoe gezet iets te ondernemen, al is het poetsen. Al deed ik het op een slakken tempo, ik deed wel wat! Ik merk nu, door dit een aantal maal te hebben gedaan, dat ik pas een patroon kan doorbreken.
Eigenlijk heel logisch, want in je hersenen heb je paadjes gelegd (letterlijk) en die paadjes zijn ingesleten. Heb je ooit extreem gepiekerd naar aanleiding van een situatie(mogelijk leverde het wat op), zullen je hersenen dit een volgende keer herhalen.
Ik denk zelf nu dat het echt een kwestie is van hersenpaadjes gaan 'veranderen'.
Denk dat je zelf al erg goed op weg bent!

Herken je verdriet ook echt!
Fijn om elkaar te steunen zo!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben er nog mee bezig en hoop dat ik mijn houding (blijvend) kan veranderen. :$

Momenteel volg ik schema therapie, ivm burn-out en depressie. Heb veel baat bij het herkennen van patronen merk ik! Hierdoor zijn mijn emoties nu minder heftig en voel ik me weer iets positiever.

Wat mij ook goed helpt is wandelen en sporten. Raak zo de negatieve energie kwijt. Koste in het begin wel even moeite om me toe te zetten. (Resultaat op je lichaam is ook wel motiverend :biggrin: )
Het niet op gang kunnen komen heb ik gehad, maar door “gewoon” te doen, is dat bij mij weggegaan. (Was best een strijd met mezelf.)

Tip: ipv piekeren, kijk meer naar waar jij behoefte aan hebt, wat jij nodig hebt, en ga daar aan werken! Dus niet: dit dat zus zo is vervelend en hoe kan dat.. Maar: waar heb ik nu behoefte aan?


:redrose:
Door mijn partner.

Ik was zelf al op weg, maar mijn man maakt het makkelijker.

Ik ben een pessimistisch, perfectionistisch, rationeel persoon. Soms heel handig maar voor je eigen levensgeluk heel vermoeiend. Man trekt me meer in het emotionele, laat me zien dat niet alles nut moet hebben of perfect moet zijn.

En ik houd me vast aan de uitspraken:
- laat los dan heb je beide handen vrij (met betrekking tot piekeren en alles perfect willen doen)
- je bent de smid van je eigen geluk
- voor een tevreden mens bestaan er geen ongemakkelijke stoelen
Alle reacties Link kopieren
Waar ik nu om stress is de gedachte aan mogelijke afwijzing in de toekomst (werk/kritiek) en mezelf verschrikkelijk vinden dat ik for nog reason bloos. Sjee, ga weg gedachten!
Alle reacties Link kopieren
Laloba schreef:
20-03-2018 08:26
Ik ben er nog mee bezig en hoop dat ik mijn houding (blijvend) kan veranderen. :$

Momenteel volg ik schema therapie, ivm burn-out en depressie. Heb veel baat bij het herkennen van patronen merk ik! Hierdoor zijn mijn emoties nu minder heftig en voel ik me weer iets positiever.

Wat mij ook goed helpt is wandelen en sporten. Raak zo de negatieve energie kwijt. Koste in het begin wel even moeite om me toe te zetten. (Resultaat op je lichaam is ook wel motiverend :biggrin: )
Het niet op gang kunnen komen heb ik gehad, maar door “gewoon” te doen, is dat bij mij weggegaan. (Was best een strijd met mezelf.)

Tip: ipv piekeren, kijk meer naar waar jij behoefte aan hebt, wat jij nodig hebt, en ga daar aan werken! Dus niet: dit dat zus zo is vervelend en hoe kan dat.. Maar: waar heb ik nu behoefte aan?


:redrose:
Heb je misschien een (onschuldig) voorbeeld inzake het piekeren versus denken aan wat je nu nodig hebt?
Alle reacties Link kopieren
Stel, je gaat een reis maken voor je werk. Je moet in je eentje voor het eerst naar de andere kant van de wereld.

In eerste instantie denk je:leuk! Maar hoe meer je er over nadenkt hoe zenuwachtiger je wordt. Allerlei gedachten. Ben ik wel veilig, waar moet ik precies zijn, enz enz.

De achterliggende behoefte zou kunnen zijn, dat je eigenlijk behoefte hebt aan geruststelling en duidelijkheid.

Je kunt dan doorgaan met piekeren, of je herkent bij jezelf wat de behoefte is. Is dat duidelijkheid en geruststelling, dan zou je extra info kunnen opzoeken over de reis, een collega bellen die de reis al eens heeft gemaakt, vragen om geruststelling Etc.

Heel simpel voorbeeld hoor.
In sommige gevallen is je eigen behoefte herkennen veel moeilijker. Maar het is altijd goed om te weten waar je behoefte aan hebt, en wat je kunt doen om die te vervullen.

Ik vraag wel eens aan mezelf als ik een bepaalde stemming heb: wat wil ik nu eigenlijk? Wat is mijn behoefte?
Ik ben een hele lange tijd boos geweest. Mijn behoefte bleek rust te zijn. En dat heeft het ook verholpen. Ik heb dat alleen heel lang niet doorgehad. Ik was vooral aan het piekeren en malen dat ik zo boos was, of ik een akelig mens was of wat er nou precies gebeurde enz enz.

Hoop dat je hier iets mee kunt! Vond het lastig om uit te leggen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven