Gekker moet het niet worden.

Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen en onder welke pijler dit eigenlijk zou moeten passen. Kinderen of Psyche? Wat ik wel weet, ik heb er al jaren slapeloze nachten van en dat breekt me op, Doe me hard voor naar de buitenwereld, maar eigenlijk wil ik het liefste in een hoekje gaan zitten huilen en schreeuwen. Maar ja dat schiet niet op, moet toch door gaan.

Mijn zoon, nu 18 jaar, vader een diagnose Narcist, vastgesteld door een psychiater, alcoholist en we zijn al 15 jaar uit elkaar. Mijn zoon heeft wel omgang met hem moeten hebben van BJZ, maar altijd/vaak onder toezicht. Dat mijn zoon 12 jaar was, is door geweld van zijn vader kant, de omgang verboden geweest door de rechtbank. Zijn vader moest afkicken en iets doen aan zijn geestelijke toestand. Beiden niet gelukt, hij had geen problemen. Mijn zoon is wel toen grondig onderzocht en daar uit bleek dat hij een emotionele achterstand had.

Dat mijn zoon 12 jaar was, ben ik samen met hem naar België gevlucht, mijn ex wou me niet met rust laten en bleef me bedreigen met geweld. Zal mijn zoon even verder C noemen, leest makkelijker. De eerste twee jaar ging het goed met C, hij had wel woede uitbarstingen, waar ik hulp voor gezocht heb, maar hij kon niet praten, hij zat op slot.
Daarna begon het stelen, alles wat hij mooi vond nam hij, van knikkers, tot glimmende auto's, weer hulp gezocht en de hulp verlening had hier, het is niet echt stelen, hij lijkt wel dingen te verzamelen die hij mooi vind, net als een raaf. Oke dan, hoe lossen we dat op? Uhh dat weten we niet, hou hem maar goed in de gaten en laat hem niet alleen, zodat hij de kans niet krijgt. Hij was toen 14 jaar en zat op school, ik kon hem niet 24/7 in de gaten houden. Gevolg, hij werd betrapt op school met stelen, wat hij geleerd had van zijn pa, gewoon een grote mond opzetten. Ging niet goed, de kinderen hier begonnen hem te mijden en noemden hem een dief. Nadat hij van een klasgenootje iets gepikt had, werd hij een bushokje op gejaagd, hebben ze gefilmd en stond op FB. Dus wij naar de politie, maar we wisten niet alles. Wel was er elke dag politie op school om te zorgen dat C veilig thuis kon komen. De hulpverlening draaide op volle toeren, maar C zat nog altijd op slot qua praten. Andere school dan, je weet het niet meer wat te doen. Andere school dus, hele andere richting ook, hout bewerking ipv van wetenschap. Het eerste jaar ging goed, toch kregen we verontrustende berichten, hij zonderde zich af, sloot zich niet aan en had vaak een grote mond. Zijn cijfers zakten dramatische, weer praten, praten, proberen hem te stimuleren. Er was 1 vriend die hem omhoog trok, maar die veranderde van school.

Dat C 16 jaar werd, leek het wel alsof hij terug zakte in zijn kindertijd, wou het liefste zandkastelen maken in de tuin, in bad spelen met bootjes, praatte in zich zelf, zoals kleine kinderen dat doen. Enkel hij keek op tv wel naar oorlog en Hitler was zijn grote held. Hij had daar hele verhalen rond, die me echt wel bang maakte. Maar ondertussen zat hij ook hele nachten te spelen op zijn mobiel, worldcraft. Hij zat ondertussen te chatten met een meisje van 12 jaar onder 2 accounts, ene die haar afbrak en onder zijn eigen naam beschermde hij haar. Hij had zelfs gesprekken onder dat tweede account met zich zelf. Zwaarder hulpverlening aangeroepen. Eerst ontkennen en erna toch toegeven, ik was toen al de Arghhh nabij. Dat ik er achter kwam en zijn mobiel pakte, heeft hij mijn polsen hard vast gepakt en begon mijn polsen om te draaien en zijn ogen stonden op rood. Mijn man heeft hem bij zijn nek moeten vastpakken om mij los te laten.

Dat we in zijn geschiedenis keken, werd ik wit, de porno die hij keek, draaide alles rond verkrachten, we hebben toen geprobeerd om eindeloos te praten, mobiel tijden in stellen, alles onder controle proberen te houden. Hem te laten schrijven over wat hij voelde, wat hij dacht. Hulpverlening kwamen we geen stap verder mee, hij loog ze voor, toch zijn we ermee door gegaan. Hij kreeg zijn eerste weekend baan bij een ijssalon, hij bloeide op, eindelijk kwam hij de deur uit. Niet wetende dat hij ons weer keihard voor loog, hij vertelde ons namelijk dat zijn baas hem niet betaalde, maar dat zou nog komen. Na 4 maanden werken had ik, ga toch eens bellen, mijn huidige man had, wacht even. Er zit iemand op onze internet verbinding, weer had ik zo stom als ik ben, dat kan C niet zijn, zijn mobiel ligt hier in de la. Hij was wel uitbetaald en van dat geld had hij een ander mobiel gekocht. C zette zijn wekker om te kunnen gamen en te chatten, hij ging gewoon zijn eigen gang. Dat we hem er op aan spraken en dat mobiel innamen, ging hij zijn tas pakken om weg te lopen, hij nam mee, lego, een Harry Potter boek en potloden. Maar hij kwam terug, hij wou zijn mobiel ook. Ik had je komt er even niet in, hij wou een steen door het raam gooien. Dat hij rustiger werd hebben we hem binnen gelaten, maar de volgende dag meteen de hulpverlening gebeld, die hadden plaats hem in crisis opname, oke super en vlak erna zeiden ze, we hebben nu geen plaats.....Oke, maar weer door gaan denk?

Ondertussen jatte C als de raven, geld verdween, at alles op wat er in huis was, was geen bijhouden aan. ruim 1000 euro van zijn opa en oma, die zijn al iets ouder en schrijven hun paswoorden op, wat we ook zeiden , we kregen geen hulp. C zou op internaat gaan, omdat het geen leven meer was en hij wou het zelf graag. Al zijn spullen waren er, hij zou na zijn werk bij de ijssalon nog thuis komen en dan zouden wij hem zijn dekbed en kussen ernaar toe brengen. Maar dat was juist de avond dat we erachter kwamen dat hij dat geld gepikt had van zijn opa en oma. Hij wou perse 1 tas nog hebben en dat vond ik raar, dus heb nee gezegd. Woest werd hij, hij wou perse die tas hebben, waarom wist ik toen nog niet. Hij is weg gegaan op de fiets met zijn dekbed en kussens, ik ben gaan kijken in die tas die hij perse wou. Daar zaten de kogeltjes in van mijn man zijn wedstrijd wapen. Heb gelijk gezegd tegen mijn man, waar is dat wapen? Nou dat was weg, de volgende dag meteen school gebeld en dat wapen zat geladen in zijn tas. Spoed opname, politie erbij, iedereen in rep en roer. Behalve C, 5 verklaringen gekregen, de rillingen lopen nog door mijn lijf, want we weten nog altijd niet wat hij van plan was. Door de rechter geplaatst in een psychiatrische instelling, maar ja hij werd 18 en dan is de vogel los. Zijn school heeft hem ten dele een tweede kans gegeven, iets waar ik om gevraagd had. De instelling had, we kunnen niet anders dan hem te laten gaan, das de wet.

Hij zit nu op een soort van begeleid wonen, in juli word hij 19 jaar. Vorige week is C betrapt op fikkie stoken in zijn klas, een klas vol met houtstof. Hij is geschorst en is niet langer welkom op die school en daar kan ik inkomen. Elke nacht zie ik weer wat had kunnen gebeuren, het is een school met 1200 leerlingen, hij had er 600 mee kunnen nemen als het hem gelukt was. Ik heb hem gemaild en weer is het niet zijn schuld. Hoe vaak ik ook zeg dat hij gevaarlijk is, word niet geloofd.

Bedankt voor alle lieve reacties.

C is is maandenlang onderzocht, door verschillende kinderpsychiaters en psychologen. De ene had het vermoeden autisme, de andere DID, weer een andere Schizofreen, we hebben PTSS gehoord, maar ze kwamen er maar niet uit.

Zijn gedrag naar de buitenwereld is heel erg verschillend, het ene moment heel erg behulpzaam en beleefd en het andere moment heel agressief , achterdochtig en bedreigend. Al de vrienden die hij had, hebben hem het laatste jaar laten vallen door zijn gedrag. Mijn vermoeden is nog altijd DID, niets strookt namelijk met een andere diagnose.

Ik heb dit toen ook aan gegeven bij zijn psychiater, die hem het meest heeft onderzocht en die dacht dat ook. Maar het probleem was, dat er in de instelling waar hij geplaatst was meerdere hem onderzocht hebben.
C weigert nu alle hulp, hij heeft weer contact met zijn vader en die fluistert hem helaas dingen in.

In de instelling waar hij zat, maakte ze zich ernstig zorgen over hem, maar omdat ze maar geen diagnose konden stellen, konden ze hem niet langer verplicht vasthouden. Terwijl hij daar ook andere jongeren ging bedreigen en ook de begeleiders, dat ik elke keer vroeg is dat door gegeven aan de rechter, werd dit ontkennend beantwoord. Dus de rechter heeft de verplichte opname opgeheven.

Ik stond machteloos, 3 dagen voordat hij 18 werd, zat hij thuis nog aan tafel, hij had 2 uur verlof. 1 dag erna wou hij me niet meer kennen, maar wel vaak mailen, onze mobiels en computers hacken. We zijn hier steeds mee naar de politie gegaan, is nog altijd in onderzoek.

@Zonnebloem, hij kan manipuleren als de beste, ze geloven ons wel, maar ze kunnen niets doen. Ik ben met mails naar de politie gegaan dat hij me bedreigde met de dood, maar hij zei doodleuk, mijn computer was gehackt, heb ik niet geschreven. Ik kon hem voorheen betrappen met een mond vol snoep en nog zei hij doodleuk, nee hoor, is niet waar.
Hij dreigde in dezelfde mail dat hij me met de dood bedreigde ook om een melding te doen bij de kinderbescherming voor zijn jongere broertje van 4 jaar. Dit heeft hij ook gedaan, onderzoek gehad en de kinderbescherming hier zei ook, dat komt van hem af.
Vorige week melding ervan gemaakt bij de politie, dat zijn eerdere verklaring hiermee geen steek houd. Ja mevrouw, we voegen het toe aan het dossier, zucht.

Zijn Iq is trouwens hoog, 145, Eq laag, 60, zijn psychiater noemde hem gewetenloos, maar dat is niet zoals ik hem kende. Op bepaalde punten wel, maar daarom denk ik ook aan Did. Ik zal kort proberen uit te leggen waarom, mij kennende gaat dat kort niet lukken.

Als 10 jarige, zag hij zijn vader stelen, van BJZ moesten we gezinnetje blijven spelen, dus daar hoorde boodschappen doen met begeleiding ook bij. Zijn vader legde een pakje zalm, scheermesjes onder zijn kratten bier, C wou het gaan vertellen bij het personeel dat zijn vader aan het stelen was. De begeleiding deed alsof zijn neus bloede, groot drama in de winkel, zijn vader gooide alles uit de kar van C eruit. De begeleider maakte zich uit de voeten, nooit meer gezien trouwens. C en ik mochten zelf naar huis lopen, oke we hebben wel de bus gepakt.

Dat C zijn broertje geboren werd, gaf hij zijn lievelings knuffel aan hem, want die beschermde hem al jaren tegen slechte dromen, hij was dol op hem, maar een deel haatte hem ook. C kon op de bank zitten met een kopje thee en dan de thee over zichzelf heen gieten, waar hij vervolgens niet meer wist wat er gebeurd was, enkel dat hij hij verbrand was. Maar dan wel zijn broertje de schuld geven dat hij dat had gedaan.
Zo kon hij over me opscheppen dat ik er altijd voor hem was en op andere momenten doodleuk zeggen, ze is er nooit. Hij heeft het ook wel aangegeven dat hij stemmen hoorde.

Hij vertelde bv op school dat er hier nooit eten in huis was, dus hij kon tussen de middag gratis eten krijgen. Terwijl hij de lunch die ik hem maakte gewoon weggooide en op school drank uit de automaat haalde. Hij was stapel op onze hond en zijn kippen, maar aan de andere kant, was hij er niet te beroerd voor om de hond zijn voorpootjes onder zijn lijf weg te trappen en hem zo te zien vallen, daar kon hij zich rot om lachen.
Maar als ik hem er op aansprak, had hij dat niet gedaan.

Idd is hij een lopende tijdbom, hij wil nu terug naar NL verhuizen, denk om een nieuwe start te maken. Maar hij is gevaarlijk en inderdaad zwaar ziek, toch hou ik van hem. Maar sta volkomen machteloos.

Sorry, was gister even niet online, ben zeker niet verdwenen, maar moest het wat Lachattenior zei en de link even laten bezinken.
C was in mijn ogen een normaal kind, totdat hij de pubertijd in ging, heel zorgzaam en begaan. Hij was dol op Lego, tekenen, hielp graag mee in de keuken, speelde graag buiten. Wel had hij weinig vrienden, hij speelde liever met oudere of jongere kinderen.
Dat we naar België verhuisden is het nog 18 maanden goed gegaan, de school waar hij toen naar toe wou gaan, was te hoog gegrepen voor hem, voor Latijn moest hij werken en daar had hij niet veel zin in. Misschien juist door zijn hoge iq was hij gewend dat alles vanzelf zou gaan, ik weet het niet,
Feit is wel dat hij zich toen begon af te zonderen en raar begon te gedragen, vaker op zijn kamer zitten , eisen wou stellen over douche tijden. Maar dacht oke, zal de pubertijd wel zijn. Maar hij begon toen ook hele gesprekken met zichzelf te voeren, iedereen praat wel eens in zichzelf. Maar hij had hele gesprekken, hij gaf zichzelf dan antwoord met een andere stem. Als ik er naar vroeg had hij , ach mam, ik doe maar wat.

Wat het me het meest opviel van die link en dat vind ik best vergelijkbaar, we hadden toen 2 kippen, Truus en Toos. Truus was een bruine kip en Toos is een grijze kip. Sorry voor de woordspeling, maar ze waren beiden zo gezond als een kip. Elke dag een eitje leggen, afijn, mijn man en ik gingen boodschappen doen, we kwamen terug en C had Truus heeft het loodje gelegd. In mijn ogen kan een kip niet gewoon dood neer vallen op een uur tijd. Ze was nog warm, maar nek gebroken, dus ik vroeg aan C wat is er gebeurd? Hij wist het niet, terwijl hij bezig was in de tuin dat we weg gingen.
Hij heeft geen traan om haar gelaten, oke was maar een kip, maar ik heb wel gesnotterd.
Vanaf toen, hoefde hij de kippen niet meer te verzorgen ( we kregen een paar dagen 2 nieuwe kippen erbij) .

Zijn gewoon zoveel dingen die raar zijn, maar misschien denken andere daar anders over. Zo kon hij de diepvries leeg plunderen als we sliepen en dan at hij gerust bevroren bami schijven en frikandellen op. Als hij niet kon slapen kroop hij het dak op en ging daar zitten zingen. Ramen dicht gemaakt met balken zodat hij dat niet meer kon doen. Rukte hij gewoon het hele kozijn eruit. Van zolder afgehaald en op de slaapkamer naast ons gelegd, raam wel verzegeld zodat die enkel op kiep kon staan.

Denk niet meer dat er een diagnose gaat komen, hij zit nu op google+ en doet zich voor als een auto handelaar en op you tube als DJ. Soms denk ik wel eens dat ik droom en wakker moet worden, maar helaas kan niet slapen van ellende. Mijn therapeut zegt laat het los, maar na de schietpartij in America, heb ik zoiets, dat had C ook kunnen doen. Als hij niet gestopt gaat worden, gaan er doden vallen. Maar ja....