Psyche
alle pijlers
Praten in mijzelf
zaterdag 17 februari 2018 00:57
Hallo,
Elke avond voordat ik ga slapen (of gewoon overdag) ga ik in mijzelf praten, en echt hele verhalen herhalen en herhalen, soms hele mooie verhalen en soms echt verhalen over moord en dood, ik ga regelmatig naar de psycholoog maar ik ben bang om dit te vertellen, ik heb dit namelijk gekregen toen mijn ouders gingen scheiden en nog wat conflicten had gehad, in middels heb ik het nu 3 jaar en ik vertel nog steeds constant verhalen elke avond alsof ik tegen een vriend praat die ik al jaren ken, moet ik hiermee over psycholoog hebben of is dat niet echt nodig?
Elke avond voordat ik ga slapen (of gewoon overdag) ga ik in mijzelf praten, en echt hele verhalen herhalen en herhalen, soms hele mooie verhalen en soms echt verhalen over moord en dood, ik ga regelmatig naar de psycholoog maar ik ben bang om dit te vertellen, ik heb dit namelijk gekregen toen mijn ouders gingen scheiden en nog wat conflicten had gehad, in middels heb ik het nu 3 jaar en ik vertel nog steeds constant verhalen elke avond alsof ik tegen een vriend praat die ik al jaren ken, moet ik hiermee over psycholoog hebben of is dat niet echt nodig?
zaterdag 17 februari 2018 01:02
Ik zou het zeker wel vertellen.
Denk daarbij eens na hoe jij je voelt op het moment dat je die verhalen vertelt aan jezelf. Maken ze je bang of wordt je er gespannen van? Of lucht het je juist op?
Vertel je ze als het ware aan "iemand" die er bij is of aan jezelf, of voel je jezelf eigenlijk helemaal niet meer en treed je zo'n beetje uit je lichaam?
Waarom denk je zelf dat je die verhalen vertelt? Hoeveel tijd neemt het in beslag en beïnvloed het je leven (negatief of positief)?
Dus nogmaals, ik zou het er zeker een keer over hebben!
Denk daarbij eens na hoe jij je voelt op het moment dat je die verhalen vertelt aan jezelf. Maken ze je bang of wordt je er gespannen van? Of lucht het je juist op?
Vertel je ze als het ware aan "iemand" die er bij is of aan jezelf, of voel je jezelf eigenlijk helemaal niet meer en treed je zo'n beetje uit je lichaam?
Waarom denk je zelf dat je die verhalen vertelt? Hoeveel tijd neemt het in beslag en beïnvloed het je leven (negatief of positief)?
Dus nogmaals, ik zou het er zeker een keer over hebben!
zaterdag 17 februari 2018 01:57
Zolang dat vertellen je over het algemeen een prettig gevoel geeft is er niets mee mis. Zo niet is het wel belangrijk om het te vertellen omdat het een onderdeel kan zijn van waarom je het lastig hebt.
Tegen jezelf praten is verder niet gek. Het maakt je niet schizofreen of een gesplitste persoonlijkheid. Ik vermoed dat het je steun gaf in moeilijke tijden. Dat is alleen maar goed.
Tegen jezelf praten is verder niet gek. Het maakt je niet schizofreen of een gesplitste persoonlijkheid. Ik vermoed dat het je steun gaf in moeilijke tijden. Dat is alleen maar goed.
Het leven is niet eerlijk
zaterdag 17 februari 2018 03:12
Ik lees soms voor uit een boek voor mezelf als ik in bed lig met mijn ogen dicht zonder boek. Dat boek zie ik dan wel. Is meestal ontspannend. Zie het niet als gekte.
Alles beter dan nare gedachten.
Is al weer even geleden, maar heb dat met vlagen. Geniet ervan als het je niet tot last is.
Het is half slapen, half waken.
Weet niet wat voor verhalen over moord je verteld, maar een mens moet zich toch ergens mee bezig houden cq tijd verdoen.
Alles beter dan nare gedachten.
Is al weer even geleden, maar heb dat met vlagen. Geniet ervan als het je niet tot last is.
Het is half slapen, half waken.
Weet niet wat voor verhalen over moord je verteld, maar een mens moet zich toch ergens mee bezig houden cq tijd verdoen.
zaterdag 17 februari 2018 07:04
Geloof mij er zijn mensen die nog veel raardere dingen doen en denken. Wat jij doet doen heel veel mensen weleens. Het is niet abnormaal en kan er met name voor zorgen dat jij wat minder rust ervaart in je hoofd en daar kan de psych je bij helpen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 17 februari 2018 07:21
Och.. zo raar is dat niet hoor! Ik praat ook tegen mijzelf, tijdens het koken of als ik iets belangrijks moet doen, dan praat ik zo van: Honing, geen zorgen het komt goed. Of als ik boos ben dan: wat een kloteklapper was die vent in de supermarkt zeg! Hahaha. Het is iets van een bevestiging voor jezelf! En ook wel hele verhalen. Dus niets raars aan, of eh.. moet ik mij nu zorgen gaan maken 
''Geen woorden maar daden''
zaterdag 17 februari 2018 07:23
Er zat eens een keer een vrouw in de bus die hardop hele gesprekken met een onzichtbaar persoon zat te voeren tegenover haar en ook nog eens keihard. De mensen om haar heen raakten verontrust, geïrriteerd en sommigen werden zelfs kwaad en vroegen aan de bestuurder om haar eruit te zetten.
Ik denk dat de vrouw echt dacht dat haar gesprekspartner in de bus zat en dat ze dus de werkelijkheid kwijt was. Raar overigens dat niemand zo moeiijk zou hebben gedaan als ze een telefoon in haar hand had gehad.
Er is een groot verschil tussen iemand die weet dat hij alleen is en hardop denkt en iemand die echt denkt dat er iemand aanwezig is.
Ik denk dat de vrouw echt dacht dat haar gesprekspartner in de bus zat en dat ze dus de werkelijkheid kwijt was. Raar overigens dat niemand zo moeiijk zou hebben gedaan als ze een telefoon in haar hand had gehad.
Er is een groot verschil tussen iemand die weet dat hij alleen is en hardop denkt en iemand die echt denkt dat er iemand aanwezig is.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 17 februari 2018 07:32
Hm, daar heb je een goed geheugen voor nodig, maar soms herinner ik me de laatste zin van een boek, als ik heel erg onder de indruk was. Alsof ik door die te herhalen meer te weten kom.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 17 februari 2018 08:26
Waarom zou je het niet vertellen?
Je komt bij een psycholoog omdat je inzicht wilt krijgen in je problemen. Je wilt beter functioneren. Zo'n psycholoog kan je helpen om te begrijpen waarom je dit doet en of het zorgelijk is of niet. Als jij uit angst of schaamte informatie weg laat, blijf je zelf met die vragen, angsten en schaamte zitten terwijl je psycholoog er waarschijnlijk wel een antwoord op heeft. Probeer het dus te vertellen, dan haal je ook het beste uit je behandeling.
Je komt bij een psycholoog omdat je inzicht wilt krijgen in je problemen. Je wilt beter functioneren. Zo'n psycholoog kan je helpen om te begrijpen waarom je dit doet en of het zorgelijk is of niet. Als jij uit angst of schaamte informatie weg laat, blijf je zelf met die vragen, angsten en schaamte zitten terwijl je psycholoog er waarschijnlijk wel een antwoord op heeft. Probeer het dus te vertellen, dan haal je ook het beste uit je behandeling.
zaterdag 17 februari 2018 08:52
Ik doe het ook, om situaties te oefenen (als ik weet dat ik een pittig gesprek aan moet gaan), of soms als iets gebeurd is waar ik anders had willen reageren.
Mijn dochter doet het ook, om dezelfde reden. Maar zij verteld ook gewoon verhalen. Zoon ook trouwens, maar die doet volgens mij zijn zus na. Mijn man zegt over het algemeen vrij weinig, maar daar is ook niet zo veel ruimte voor met al dat geklep om hem heen .
Ik weet niet of je bang bent om het te vertellen omdat je bang bent dat het vreemd is, maar zoals je leest ben je in ieder geval niet de enige die het doet. Dus als het vreemd zou zijn, zijn we met z'n allen vreemd. De reden waarom je het doet, is eigenlijk wel verstandig om te achterhalen. Zoals gezegd, ik doe het om te oefenen met sociale interactie (net als mijn dochter), en dochter en zoon doen het ook om de dag te verwerken. Zij vertellen meestal over hun dag, en vaak komen er in de situaties dat zij zich niet prettig voelden dingen bij die het wél aangenaam maken, een Pokemon die opeens in de klas staat als er een pestsituatie is waardoor het pesten ophield.
Mijn dochter doet het ook, om dezelfde reden. Maar zij verteld ook gewoon verhalen. Zoon ook trouwens, maar die doet volgens mij zijn zus na. Mijn man zegt over het algemeen vrij weinig, maar daar is ook niet zo veel ruimte voor met al dat geklep om hem heen
. Ik weet niet of je bang bent om het te vertellen omdat je bang bent dat het vreemd is, maar zoals je leest ben je in ieder geval niet de enige die het doet. Dus als het vreemd zou zijn, zijn we met z'n allen vreemd. De reden waarom je het doet, is eigenlijk wel verstandig om te achterhalen. Zoals gezegd, ik doe het om te oefenen met sociale interactie (net als mijn dochter), en dochter en zoon doen het ook om de dag te verwerken. Zij vertellen meestal over hun dag, en vaak komen er in de situaties dat zij zich niet prettig voelden dingen bij die het wél aangenaam maken, een Pokemon die opeens in de klas staat als er een pestsituatie is waardoor het pesten ophield.
zaterdag 17 februari 2018 10:17
Ik houd ook hele verhalen tegen mezelf, en soms ook als ik iets aan het doen ben(werken bijvoorbeeld). Ik zou het gewoon vertellen, desnoods opschrijven als je het niet durft te zeggen.
Ik heb ook een poosje iets niet durven vertellen tegen mijn psycholoog omdat ik dacht dat het zo raar was, maar toen ik het uiteindelijk vertelde kwam ik er mede door haar ook wel achter dat het helemaal niet zo vreemd was.
Ik heb ook een poosje iets niet durven vertellen tegen mijn psycholoog omdat ik dacht dat het zo raar was, maar toen ik het uiteindelijk vertelde kwam ik er mede door haar ook wel achter dat het helemaal niet zo vreemd was.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
zaterdag 17 februari 2018 10:34
Hier durf ik dat wel te zeggen: ik doe dat ook.
Als ik alleen thuis ben ga ik boze tirades houden die ik irl niet kan/durf doen. Opnieuw en opnieuw. Dit kan uren duren en pas stoppen als er weer iemand thuis komt.
Ik verlies de tijd uit het oog waardoor ik de hele dag niets doe of dat ik laat in bed lig maar voor de rest heeft het geen nadelige gevolgen. Behalve dat ik het aan niemand durf te vertellen.
Maar het komt ook wel eens voor dat ik juist hele fijne conversaties heb. Eerder hardop dagdromen is dat dan. Dat zijn dan dingen waarvan ik graag wil dat ze gebeuren en waar ik me dus beter van ga voelen of juist gefrustreerd omdat het irl niet lukt.
Ik denk zelf dat het een manier is om te verwerken ofzo.
Als ik alleen thuis ben ga ik boze tirades houden die ik irl niet kan/durf doen. Opnieuw en opnieuw. Dit kan uren duren en pas stoppen als er weer iemand thuis komt.
Ik verlies de tijd uit het oog waardoor ik de hele dag niets doe of dat ik laat in bed lig maar voor de rest heeft het geen nadelige gevolgen. Behalve dat ik het aan niemand durf te vertellen.
Maar het komt ook wel eens voor dat ik juist hele fijne conversaties heb. Eerder hardop dagdromen is dat dan. Dat zijn dan dingen waarvan ik graag wil dat ze gebeuren en waar ik me dus beter van ga voelen of juist gefrustreerd omdat het irl niet lukt.
Ik denk zelf dat het een manier is om te verwerken ofzo.
