Verkeerde diagnose borderline?!

17-02-2018 14:18 40 berichten
Alle reacties Link kopieren
Einde zomer vorig jaar ging het heel slecht met me op mentaal gebied. Mijn relatie hing aan een zijden draadje; ik zat in een relatie met een manipulatief persoon en dit heeft mij enorm beschadigd. Ben door de huisarts doorverwezen naar een psycholoog en na wat gesprekken te hebben gehad en testen te hebben gedaan, kreeg ik de diagnose "Emotieregulatiestoornis", beter bekend als Borderline Persoonlijkheidsstoornis.

Er vielen dingen op zijn plaats, anderzijds vond ik het apart dat ik niet aan alle criteria voldeed van iemand met borderline. Ze noemde het daarom ook een milde vorm van deze persoonlijkheidsstoornis. Ik kreeg de diagnose overigens op het moment dat mijn relatie was verbroken en ik daar héél veel verdriet van had.

Nu, zes maanden verder is mijn liefdesverdriet geschiedenis en zit ik veel lekkerder in mijn vel. Ze hebben mij daarom de afgelopen weken opnieuw onder de loep genomen. Ik heb nieuwe persoonlijkheidstesten moeten maken. Mijn psychologe twijfelt of het wel een Borderline Persoonlijkheidsstoornis is. Ik heb namelijk vrijwel geen klachten meer en iemand met BPS zou ook problemen ervaren in het dagelijks leven, met vrienden/familie en op het werk. Ik heb echter nergens last meer van. Ik heb alleen last gehad van bepaalde klachten tijdens en na mijn relatie. (Of als ik contact heb met mijn ex, maar hij haalt dan ook wel het bloed onder mijn nagels vandaan).

Psycholoog heeft inmiddels teamoverleg gehad en kwam met een nieuwe conclusie: HSP, oftewel hoogsensitief. Hier kan ik me veel meer in vinden en voldoe ik aan bijna alle criteria in plaats van aan maar een paar.

Diagnose 2: Verlatingsangst > ik heb namelijk nooit geleerd om voor lange tijd alleen te zijn en heb zo deze angst ontwikkeld. Verlatingsangst is een kenmerk van Borderline en de uitingen van verlatingsangst (claimen, krampachtig voorkomen dat iemand je verlaat, paniek) lijken ook weer op kenmerken van Borderline. Zo hebben ze dus schijnbaar die fout kunnen maken. Daarnaast was ik op het moment van testen gewoon totaal niet happy door de breuk, ik verkeerde in intens liefdesverdriet. Mijn psycholoog heeft dus wel een redelijk goede uitleg gegeven waarom ze de verkeerde diagnose hebben gesteld.

Aan de ene kant: Hier ben ik blij mee. Verlatingsangst kan in mijn geval minder worden of weggaan, doordat ik nu al een tijd alleen ben en ervaar dat dat niet eens zo erg is. En ook al gaat dit niet weg, heb ik inmiddels wel geleerd hoe ik ermee om moet gaan.

Aan de andere kant: Ik heb een beetje mijn twijfels. Gebeurt dit vaker dat er op deze manier een verkeerde diagnose wordt gesteld? Of zullen ze er nu wéér naast zitten? Heb er niet zo heel veel vertrouwen meer in.

Wie heeft dit ook weleens meegemaakt dat er een verkeerde diagnose is gesteld? Is dit reden om van psycholoog te switchen en mij bij een andere instantie te laten checken?
anoniem_360098 wijzigde dit bericht op 17-02-2018 14:45
0.00% gewijzigd
HSP is geen officiële diagnose. Het verbaast me dan ook dat een psycholoog die stelt. Psychologen zijn trouwens niet degenen die een diagnose mogen stellen, daarvoor zijn psychiaters.
Alle reacties Link kopieren
Vroeger was je gewoon dom, lui, druk of gevoelig. Nu moet er overal een etiketje op. Maar verandert dat wat? Nee. Leef je leven, je bent zoals je bent en stop met dat psychologengedoe, kost alleen maar veel geld.
ik geef mn bek ook maar een douw
Alle reacties Link kopieren
Dat gebeurd heel vaak helaas. Ik snap dat je twijfels hebt. HSP is trouwens geen diagnose, het is een persoonskenmerk.
Alle reacties Link kopieren
Tr0tter schreef:
17-02-2018 14:29
HSP is geen officiële diagnose. Het verbaast me dan ook dat een psycholoog die stelt. Psychologen zijn trouwens niet degenen die een diagnose mogen stellen, daarvoor zijn psychiaters.
GZ-psychologen en klinisch psychologen mogen wel diagnoses stellen.

@TO: hsp is idd geen dsm-diagnose. Als je hulp wilt van de ggz moet je een erkende diagnose hebben.

Dat er een 'verkeerde' diagnose wordt gesteld is niet zo heel bijzonder: diagnoses kennen nogal wat overlap en als klachten verminderen kan het dat je niet meer voldoet aan de criteria.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Ik heb je een privé bericht gestuurd TO.
Alle reacties Link kopieren
Als HSP geen diagnose is, "mag" mijn psychologe dit dan wel benoemen? Of hoe zit dat dan?

In ieder geval "fijn" om te lezen dat het vaker gebeurt en dat er een logische verklaring voor is.
Alle reacties Link kopieren
bl1ksem schreef:
17-02-2018 14:59
Als HSP geen diagnose is, "mag" mijn psychologe dit dan wel benoemen? Of hoe zit dat dan?

In ieder geval "fijn" om te lezen dat het vaker gebeurt en dat er een logische verklaring voor is.
Waarom zou ze het niet mogen benoemen?
Het is alleen geen diagnose, maar het kan wel dingen verklaren.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
bl1ksem schreef:
17-02-2018 14:59
Als HSP geen diagnose is, "mag" mijn psychologe dit dan wel benoemen? Of hoe zit dat dan?

In ieder geval "fijn" om te lezen dat het vaker gebeurt en dat er een logische verklaring voor is.
Ik geloof het wel ja, want voor HSP zijn wel testen die worden afgenomen bij een psycholoog, waar dan uit kan blijken dat je wel of geen HSPer bent. Maar het is geen stoornis, dus staat ook niet ik de DSM.
Jongeren hebben vaak ook problemen met emotieregulatie. Hebben echter niet allemaal een persoonlijkheidsstoornis. Dus ja kan heel goed dat er uiteindelijk geen sprake van is als je even verder bent en beter in je vel zit.
Alle reacties Link kopieren
Solomio schreef:
17-02-2018 15:01
Waarom zou ze het niet mogen benoemen?
Het is alleen geen diagnose, maar het kan wel dingen verklaren.
Oh, nee, omdat het niet officieel is hoor ik jullie zeggen. Dus ik snapte het even niet! :)
Alle reacties Link kopieren
Je hebt een diagnose nodig om de zorg vergoed te krijgen.
Dus als je op dat moment net aan de criteria van borderline voldoet dan is dat dus meteen je diagnose.
Ik heb ook onterecht de diagnose borderline gehad. Zelfs een intensieve behandelopname voor gehad. Maar uiteindelijk blijkt dat ik helemaal geen borderline heb, maar ADHD en ocd. Er is vaak overlap

Hsp wordt door mijn psycholoog ook genoemd. Het is geen diagnose maar wel iets waar je soms last van kan hebben.

Zonder diagnose krijg je dus geen psychologische hulp.
Alle reacties Link kopieren
Ja kan inmiddels kwartetten met al je etiketjes.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Ja kan inmiddels kwartetten met al je etiketjes.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Redballoon schreef:
17-02-2018 15:27
Je hebt een diagnose nodig om de zorg vergoed te krijgen.
Dus als je op dat moment net aan de criteria van borderline voldoet dan is dat dus meteen je diagnose.
Ik heb ook onterecht de diagnose borderline gehad. Zelfs een intensieve behandelopname voor gehad. Maar uiteindelijk blijkt dat ik helemaal geen borderline heb, maar ADHD en ocd. Er is vaak overlap

Hsp wordt door mijn psycholoog ook genoemd. Het is geen diagnose maar wel iets waar je soms last van kan hebben.

Zonder diagnose krijg je dus geen psychologische hulp.
Aha, dan begrijp ik nu beter waarom ik die diagnose heb gekregen. Ben in ieder geval blij dat ik me beter voel, daar gaat het uiteindelijk om. :)
Alle reacties Link kopieren
Als je verliefd bent of liefdesverdriet hebt (op zich al een "soort van ziekte") kan het ook lijken op verlatingsangst.
Omdat je diegene zoooo graag wil zien en je aan het afkicken van je ex bent.
Een chemisch proces.
Als je dan in die verdrietige momenten getest wordt zit je tijdelijk anders in je velletje.
Ik heb geen verlatingsangst, net wat jij ook al voor jezelf al aangeeft maar zouden ze mij testen net nadat het uit was nou dat zou niet kloppen. O_o
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
Alle reacties Link kopieren
Ja hoor dat kan heel goed en gebeurd ook vaak.

De diagnoses worden vaak gesteld aan testen met vragen die je moet invullen en daar vaak nooit-vaak of 1-5 in moet vullen en antwoorden die jij op vragen geeft bij de psycholoog.
Hier kunnen uiteraard communicatiefouten optreden. Als jij net uit een relatie komt zul je de vraag 'ik voel me vaak niet goed genoeg' e.d. eerder een 5 geven dan anders.

Eigenlijk is voor een goede diagnose jaren observatie in je dagelijkse leven door anderen en jezelf nodig; maar die luxe is er niet altijd. Wat aantekeningen van leraren als je geluk hebt, en de mening van (gekleurde) ouders.
Ook bestaat er een effect dat als mensen iets willen zien, ze het zien, inclusief jezelf. Als jij al dénkt dat je borderline hebt zal je tests anders invullen. Als jij tegen vrienden en familie zegt dat je het stempel borderline hebt; zullen ze in eerste instantie zeggen 'oh ja joh?' (wat een goed teken is dat je een foute diagnose hebt) maar er nu over gaan nadenken en op letten en tóch opeens dingen zien. 'Die keer 7 jaar geleden toen jou beste vriendin ging met degene waar jij verliefd op was werd je inderdaad wel heel boos en emotioneel'.

Ik zou me focussen op welk gedrag je van jezelf vervelend vind en niet zo zeer een diagnose. In hoeverre dit haalbaar is om te veranderen. Want je mentaal goed voelen na een slechte relatie kan niemand.
Alle reacties Link kopieren
Eslarealidad schreef:
17-02-2018 16:48
Als je verliefd bent of liefdesverdriet hebt (op zich al een "soort van ziekte") kan het ook lijken op verlatingsangst.
Omdat je diegene zoooo graag wil zien en je aan het afkicken van je ex bent.
Een chemisch proces.
Als je dan in die verdrietige momenten getest wordt zit je tijdelijk anders in je velletje.
Ik heb geen verlatingsangst, net wat jij ook al voor jezelf al aangeeft maar zouden ze mij testen net nadat het uit was nou dat zou niet kloppen. O_o

Dat klopt inderdaad wel ja.
Ik zat totaal anders in mijn vel en dat was wel degelijk te wijten aan het verdriet en niet per se aan hoe ik ben als persoon. De relatie waar ik in zat was ook gewoon heel intens, vermoeiend en maakte me ongelukkig. Was gewoon even een shitty periode. Nu het beter met me gaat, vind ik het eigenlijk ook niet gek dat mijn psycholoog is gaan twijfelen. Snap in ieder geval nu ook beter waarom de verkeerde diagnose is gesteld..
Alle reacties Link kopieren
Ja, snap ik ook, zo een relatie is energievretend, vol met stress, angsten en het gevoel niet zonder de ander te kunnen. Hoe zielig zijn we dan hè. ;)
Wat niet zo blijkt te zijn haha.
Verlatingsangst echt niet, was alleen een bijverschijnsel van de afkick van zo een ex. Die je knettergek maakte (dit is een puntje om bij stil te staan: wat je eigenlijk alleen jezelf aandoet, jezelf gek maken, een ander kan dat niet doen).
Misschien is het een idee om te testen als je helemaal jezelf weer bent. Afgekickt en wel, helemaal van die ex.
Misschien komt er dan niks uit.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
Ja, dit gebeurt wel vaker. Soms is het slordig, soms was er gewoon te weinig relevante informatie op het moment van diagnosticeren. In die zin is het goed dat je psycholoog hierover met je communiceert en de diagnose bijstelt. Regelmatig wordt er in de GGZ vrij snel en met vrij onzorgvuldige diagnostiek een conclusie getrokken. Beetje jammer. Aan de andere kant is het ook niet zo zwart/wit als, bijvoorbeeld, een bloedonderzoek naar iets waar uit komt ja/nee. Sommige mensen denken dat als je bij een psycholoog een testje doet, daar een diagnose uitrolt of in ieder geval een ja/nee. Maar zo werkt het niet in de psychiatrie. Daarnaast gaan er gaan meerdere interpretaties over de gegeven informatie heen, eerst jouw eigen selectie van de informatie en jouw eigen interpretatie van je eigen belevingen en gedrag, de manier waarop je dat communiceert naar de psycholoog en dan weer de interpretatie van de psycholoog.

Je hoeft niet aan alle kenmerken van borderline te voldoen om de diagnose te krijgen. De DSM stelt dat je aan 5 van de 9 kenmerken moet voldoen. Ik mag eigenlijk hopen dat de diagnose niet alleen gesteld is door hoe je reageerde na het uitgaan van je relatie? Belangrijk voor borderline is wel een "pervasief patroon van instabiliteit in van de interpersoonlijke relaties". HSP is geen diagnose, evenals verlatingsangst, maar zoals je psycholoog al zegt hoort verlatingsangst wel vaak bij borderline. Of psychologen het hebben over HSP of niet is, net als onder de 'gewone' bevolking, afhankelijk van de waarde die de psycholoog zelf aan zo'n verschijnsel hangt. Blijkbaar gelooft ze erin. Er zullen anderen zijn die dat niet doen en het er dus ook niet over zullen hebben. Die mensen zullen de problemen waar je tegenaan loopt dan anders beschrijven.

Belangrijkst voor jou in ieder geval is dat je geholpen wordt met de zaken waar je in het dagelijkse leven tegenaan loopt. En als die er niet meer zijn kan je de therapie afsluiten. Fijn dat je je beter voelt!
Alle reacties Link kopieren
@KeaAlpine, ik denk haast wel dat die diagnose is gebaseerd op mijn reactie na het verbreken van de relatie en hoe ik me in de laatste maanden van de relatie heb gevoeld. De maanden daarna is het er ook niet beter op geworden omdat ik contact bleef houden met mijn ex, dus dezelfde reactie bleef houden wanneer we weer ruzie kregen.

Pas toen we voor langere tijd geen contact meer hadden en ik op geen manier meer werd geconfronteerd met hem, ging het stukken beter en had ik geen klachten meer in het dagelijkse leven. Deze kwamen echter weer terug toen ik weer contact kreeg met hem. (Zeg niet dat het door hem komt, maar ik kan niet met zijn gedrag omgaan.)

Nu weer geen contact en ik ben de rust zelve. Dus daar kon mijn psychologe wel een andere conclusie uit trekken.

Ik vind het aan de ene kant slordig, omdat ze dus niet goed rekening hebben gehouden met de situatie. Aan de andere kant konden ze op dat moment natuurlijk niet zien hoe ik onder normale omstandigheden ben als persoon.
Alle reacties Link kopieren
Had jij dan wel aangegeven dat je liefdesverdriet toen had?
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
Alle reacties Link kopieren
Eslarealidad schreef:
18-02-2018 17:46
Had jij dan wel aangegeven dat je liefdesverdriet toen had?
Absoluut! Daarvan waren ze maar al te goed op de hoogte.
Alle reacties Link kopieren
bl1ksem schreef:
19-02-2018 17:37
Absoluut! Daarvan waren ze maar al te goed op de hoogte.
Hoe hielden ze daar dan rekening mee?
Als het een extreem liefdesverdriet is dan is dat al een soort van diagnose op zich. :nut:
Liefdesverdriet wordt soms wel onderschat.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf een aantal jaar geleden ook een verkeerde diagnose gekregen. Ik zou een autisme spectrum stoornis hebben. In de tijd dat ik onderzocht werd was mijn leven een puinhoop en werd ook nog gepest. Nu een paar jaar later gaat het super goed en op sociaal gebied ben ik weer zoals ik was, gewoon spontaan en niet bang voor een praatje. Nu zijn er dus ook twijfels en willen ze me weer opnieuw testen op ADHD.

Ik heb nu zoiets van, een andere diagnose veranderd niks aan mij als persoon. Ik doe zelf mijn best om ermee om te gaan. In het begin was een diagnose zeker prettig, eindelijk herkenning. Maar eigenlijk ben je dan geen stap verder. Wat wel zo Is, is dat met de juiste diagnose je een gerichte aanpak kunt krijgen.

Wat Ik in ieder geval bedoel, richt je niet teveel op de diagnose die je krijgt, maar kijk naar jezelf wat je nodig hebt of moet doen om je goed te voelen. Bij iedereen verschilt het immers ook. Voor de ene persoon die HSP is kan het een goed werken en voor de ander totaal niet.

Ik ben laatste jaren bezig geweest met voor mezelf ontdekken hoe ik met mn klachten om kan gaan. En dat werkt prima. Hopelijk kun je hier iets mee.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven