Psyche
alle pijlers
Ouder worden......
dinsdag 20 maart 2018 12:43
Dames,
Ik merk nu dan toch echt dat ik ouder word. En nee dan bedoel ik niet die paar grijze haren en die steeds meer zichtbaar wordende fijne lijntjes in mijn gezicht, maar het mentale aspect.
Zo voelde ik me een paar jaar geleden nog klote als ik in het weekend een avondje of de bank had gehangen, want in de kroeg was waar het allemaal gebeurde. Nu interesseert het me niets meer. Als ik ergens geen zin in heb, doe ik het niet. Ook had ik altijd de drang om de halve wereld over te trekken, maar ook dat is wat minder geworden. Ik ervaar een soort rust die ik eerder nog niet zo had.
En ik heb fijne duurzame vriendschappen. Mensen waar ik echt van op aan kan. Niet meer allemaal van die oppervlakkige kennissen. En ik heb het laatste jaar ook nieuwe beginnende vriendschappen opgebouwd. Iets waarvan ik dacht dat dat na de 30 toch wel voorbij zou zijn.
En het beste van alles: wat anderen doen en vinden kan me steeds minder schelen. Ieder zijn nukken, niemand is perfect: ook ik niet.
En dan ben ik pas 31... Als het nog beter wordt dan dit. Zo dacht ik met 27 ook al alle wijsheid in pacht te hebben. Maar nu een paar jaar later merk ik toch dat de dingen zich verder ontwikkeld hebben in positieve zin.
Kortom:ouder worden is best leuk. Al gruwel ik van rimpels etc. Maar waarschijnlijk kan me dat ook steeds minder schelen.
Hoe ervaren jullie ouder worden? Wat is er nu anders voor je dan pak en beet 5 jaar geleden?
Ik merk nu dan toch echt dat ik ouder word. En nee dan bedoel ik niet die paar grijze haren en die steeds meer zichtbaar wordende fijne lijntjes in mijn gezicht, maar het mentale aspect.
Zo voelde ik me een paar jaar geleden nog klote als ik in het weekend een avondje of de bank had gehangen, want in de kroeg was waar het allemaal gebeurde. Nu interesseert het me niets meer. Als ik ergens geen zin in heb, doe ik het niet. Ook had ik altijd de drang om de halve wereld over te trekken, maar ook dat is wat minder geworden. Ik ervaar een soort rust die ik eerder nog niet zo had.
En ik heb fijne duurzame vriendschappen. Mensen waar ik echt van op aan kan. Niet meer allemaal van die oppervlakkige kennissen. En ik heb het laatste jaar ook nieuwe beginnende vriendschappen opgebouwd. Iets waarvan ik dacht dat dat na de 30 toch wel voorbij zou zijn.
En het beste van alles: wat anderen doen en vinden kan me steeds minder schelen. Ieder zijn nukken, niemand is perfect: ook ik niet.
En dan ben ik pas 31... Als het nog beter wordt dan dit. Zo dacht ik met 27 ook al alle wijsheid in pacht te hebben. Maar nu een paar jaar later merk ik toch dat de dingen zich verder ontwikkeld hebben in positieve zin.
Kortom:ouder worden is best leuk. Al gruwel ik van rimpels etc. Maar waarschijnlijk kan me dat ook steeds minder schelen.
Hoe ervaren jullie ouder worden? Wat is er nu anders voor je dan pak en beet 5 jaar geleden?
dinsdag 20 maart 2018 12:54
nee dat duurt nog even.
dinsdag 20 maart 2018 12:55
Wordt alleen nog maar beter.
Ik kan makkelijker nee zeggen, dat ik een dikke kont heb kan me niet schelen, ik wil vooral rust aan mijn kop, kunst en cultuur interesseert me veel meer, ik kan niet meer tegen een kater en ik vind het ontzettend grappig en raar dat kinderen van vriendinnen gewoon bijna volwassen zijn. De cirkel van het leven.
Ik kan makkelijker nee zeggen, dat ik een dikke kont heb kan me niet schelen, ik wil vooral rust aan mijn kop, kunst en cultuur interesseert me veel meer, ik kan niet meer tegen een kater en ik vind het ontzettend grappig en raar dat kinderen van vriendinnen gewoon bijna volwassen zijn. De cirkel van het leven.
dinsdag 20 maart 2018 13:00
Ik ben niet eens zo veel ouder dan jij, maar ik moest echt wel even lachen om je post (niet gemeen bedoeld!). Als je begint de op te lezen lijkt het echt te gaan over iemand van minstens 50 
Maar om je vraag te beantwoorden: 5 jaar geleden (toen ik 31 was) waren mijn kinderen zorgintensiever, wilde ik me veel meer bewijzen op mijn werk en vroegen we ons af of we een huis moesten kopen of blijven huren. Nu is mijn leven eigenlijk een stuk rustiger.
En de kroeg? Wat is dat ook alweer?
Maar om je vraag te beantwoorden: 5 jaar geleden (toen ik 31 was
) waren mijn kinderen zorgintensiever, wilde ik me veel meer bewijzen op mijn werk en vroegen we ons af of we een huis moesten kopen of blijven huren. Nu is mijn leven eigenlijk een stuk rustiger. En de kroeg? Wat is dat ook alweer?
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 20 maart 2018 13:14
DIt heb ik ook wel eens. Ik ben 41 en als er dan weer een leger aan trainees binnenkomt van begin 20, dan moet ik soms wel even slikken. Want ik voel me verder helemaal nog niet zo oud (maar in hun ogen ben ik natuurlijk al bejaard).
Ik zat al te knikken en in te stemmen met TO, totdat ik zag dat je pas 31 bent!!
dinsdag 20 maart 2018 13:35
Ik ben wel 15 jaar ouder, TO. Wat mij door de dagen helpt, als ik baal van mijn leeftijd... Is mijn bestuurswerk. Ik werk met mensen van alle leeftijden, er zitten 70ers bij, die een boek schrijven. Of een nieuw (vaak cultureel, de richting van het bestuurswerk) initiatief opzetten.
Het leven stopt niet na je 31, 45e, 75e etc.
ja, het lichaam wordt wat slapper (moet zeggen, ben gezegend met prima lichaam en een geest die graag de positieve kanten ziet).
Het leven stopt niet na je 31, 45e, 75e etc.
ja, het lichaam wordt wat slapper (moet zeggen, ben gezegend met prima lichaam en een geest die graag de positieve kanten ziet).
dinsdag 20 maart 2018 13:50
valt ook tegen.Vergeetmenietje1980 schreef: ↑20-03-2018 13:12en dan over een jaar of 10 kom je in de midlifecrisis!
ik zag mezelf al in een cabrio met een lekkere vent van 25 naast me.
in werkelijkheid ben ik compleet ontspoord omdat ik een beetje flubberbuik heb als ik voorover buig....
hoe fanatiek ik ook sport, het gaat niet weg.
en ook totale waanzin, ik heb maatje S.
ik blijf wachten op een wat leukere midlife crisis.
wij slapen nooit.
dinsdag 20 maart 2018 14:09
Ik ben bijna 60 en het fijne van deze leeftijd is dat het je allemaal geen ene moer kan schelen. Niet wat men van je denkt, niet dat je saai bent, niet dat je liever thuis een boek leest i.p.v. uit gaat, niet dat je vroeg naar bed gaat omdat je ogen vanzelf dichtvallen na een drukke werkdag, je hoeft geen carriere meer te maken, je hoeft niet meer te concurreren met leeftijdgenoten, niet dat je grijs wordt en niet meer zo strak als vroeger.
Heeeerlijk ontspannend!
Heeeerlijk ontspannend!
dinsdag 20 maart 2018 15:13
ja dat ken ik ook. en tussen denkwijze en communiceren met die mensen lijkt dan geen verschil te zitten, maar dan realiseer ik mij ineens de jaren leeftijdsverschil. heel vreemd vind ik dat
Don't cry, buy a bag and move on.
dinsdag 20 maart 2018 23:22
Ik ben van dezelfde leeftijd en merk inderdaad dat ik, mentaal gezien, de afgelopen 5 jaar grote sprongen heb gemaakt. Ook kwa emotionele ontwikkeling ben ik vooruit gegaan en voel ik mij veel stabieler.
Begin 20 was ik een druktemaker/hittepetitje van jewelste, beetje randje neurotisch.
Rond mijn 25e zag ik in dat het enige wat ik zeker weet, is dat ik niets weet. Alles is een leerproces en ontwikkeld zich. En dat proces houdt nooit op. En dat is mooi, heel mooi.
Nu begin 30 ben ik zelfbewust, heb ik een breder inzicht en perspectief richting anderen en situaties in het algemeen. Ik hecht mij minder aan materialistische dingen en geniet echt van momenten.
Daar komt ook bij dat ik moeder ben geworden, laat ben begonnen met studeren en daardoor echt bewust heb gekozen voor iets waar ik mij goed bij voel. In het buitenland woon ( dit had ik mij never nooit kunnen voorstellen 10 jaar geleden) en een heel leuk sociaal leven heb opgebouwd.
Ik moet er ook niet meer aan denken om ieder weekend in de kroeg te hangen, die kater de volgende ochtend is toch heel anders dan 10 jaar geleden, wat een ellende
Begin 20 was ik een druktemaker/hittepetitje van jewelste, beetje randje neurotisch.
Rond mijn 25e zag ik in dat het enige wat ik zeker weet, is dat ik niets weet. Alles is een leerproces en ontwikkeld zich. En dat proces houdt nooit op. En dat is mooi, heel mooi.
Nu begin 30 ben ik zelfbewust, heb ik een breder inzicht en perspectief richting anderen en situaties in het algemeen. Ik hecht mij minder aan materialistische dingen en geniet echt van momenten.
Daar komt ook bij dat ik moeder ben geworden, laat ben begonnen met studeren en daardoor echt bewust heb gekozen voor iets waar ik mij goed bij voel. In het buitenland woon ( dit had ik mij never nooit kunnen voorstellen 10 jaar geleden) en een heel leuk sociaal leven heb opgebouwd.
Ik moet er ook niet meer aan denken om ieder weekend in de kroeg te hangen, die kater de volgende ochtend is toch heel anders dan 10 jaar geleden, wat een ellende
woensdag 21 maart 2018 12:14
Ik ben 32 en leid een rustig, simpel leven. Deels door mijn introverte karakter, maar ook door psychische problemen. Ik doe werk onder mijn niveau, wat best eentonig is. Had ik niet voor ogen, maar is niet anders. Ik kan niet mee in de snelle maatschappij en ben hier al vaak mee vastgelopen. Maar sinds dit jaar wordt ik regelmatig ingezet op een andere afdeling. Dat werk vind ik leuk om te doen. Je bent meer bezig. Omdat ik heel snel overprikkeld ben, werk ik halve dagen. Thuis doe ik mijn huishouden (wat ik over de week verdeel) boodschappen, wandelen met mijn honden. 's Avonds ben ik bijna altijd thuis en vermaak me met TV kijken, Internetten, beetje kleuren. In de winter dan. In de zomer ben ik veel buiten. Moet wel mooi weer zijn.
Vriendinnen heb ik weinig. Die zou ik best wat meer willen hebben, maar vind nauwelijks mensen om interesses mee te delen. Tot een paar jaar terug deed ik meer om mensen te ontmoeten. Clubjes, cursussen. Contacten hield ik er niet aan over of maar heel kort. Ik vind het lastig om iets op te bouwen met iemand waar ik geen historie mee heb. Na de standaard vragen weet ik weinig meer te zeggen. De paar vriendschappen die ik nu heb, ontstonden toevallig op het werk.
Ik ben geen uitgaanstype, houd niet van mensenmassa's en harde muziek. Al sinds 2005 niet meer buiten de Benelux geweest. Vroeger wel. En hoewel die reizen mooi en leuk waren, vond ik het toch veel gedoe. Na een dag of 10-12 had het wel gezien. Tegenwoordig blijf ik meestal in eigen land, een midweek. En na 4 dagen verlang ik weer naar huis. Tja, ik lijk soms wel bejaard.
Vriendinnen heb ik weinig. Die zou ik best wat meer willen hebben, maar vind nauwelijks mensen om interesses mee te delen. Tot een paar jaar terug deed ik meer om mensen te ontmoeten. Clubjes, cursussen. Contacten hield ik er niet aan over of maar heel kort. Ik vind het lastig om iets op te bouwen met iemand waar ik geen historie mee heb. Na de standaard vragen weet ik weinig meer te zeggen. De paar vriendschappen die ik nu heb, ontstonden toevallig op het werk.
Ik ben geen uitgaanstype, houd niet van mensenmassa's en harde muziek. Al sinds 2005 niet meer buiten de Benelux geweest. Vroeger wel. En hoewel die reizen mooi en leuk waren, vond ik het toch veel gedoe. Na een dag of 10-12 had het wel gezien. Tegenwoordig blijf ik meestal in eigen land, een midweek. En na 4 dagen verlang ik weer naar huis. Tja, ik lijk soms wel bejaard.
