Psyche
alle pijlers
Al jaren angststoornis, is er nog hoop?
dinsdag 20 maart 2018 14:07
Ik heb al 6 jaar een angststoornis.
Begonnen met paniekaanvallen, maar die heb ik niet meer.
Nu speelt alles in m'n hoofd af, dwanggedachten en continu je gedachtes controleren, depressief, geen lol in 't leven.
Er zijn betere periodes, maar de slechte komen altijd weer terug.
Ik heb al zoveel gedaan en geleerd, cognitieve gedragstherapie, emdr, antidepressiva (slik al jaren dezelfde, misschien zit hier nog een oplossing), ademtherapie, pieker cursus, mindfullnes, veel slapen, stoppen met werken (heb ook 3 jonge kids), en zo nog meer.
Ik ben op een punt gekomen dat ik er geen zin meer in heb.
Geen zin meer in die terugvallen en vervelende gedachten.
Het lijkt zo eindeloos lang te duren.
Momenteel zit ik in een terugval die nu 5 weken duurt, en 't sloopt je.
Donderdag heb ik weeeeeeer een afspraak met de huisarts.
Dit keer ga ik vragen of het misschien nog een optie is om andere ad te proberen.
Dat heb ik nog nooit gedaan.
Ben daar ook enorm angstig voor.
Op dit moment slik ik Sertraline 125mg.
Ik heb een lieve man, leuk huis, lieve kids en geen nare dingen, op de normale live events na.
Vroeger wel veel meegemaakt maar niet 't idee dat dat me nog in de weg zit.
Zijn er hier viva mensen die na zoveel jaar nog beterschap hebben geboekt?
Of mensen met tips.
Begonnen met paniekaanvallen, maar die heb ik niet meer.
Nu speelt alles in m'n hoofd af, dwanggedachten en continu je gedachtes controleren, depressief, geen lol in 't leven.
Er zijn betere periodes, maar de slechte komen altijd weer terug.
Ik heb al zoveel gedaan en geleerd, cognitieve gedragstherapie, emdr, antidepressiva (slik al jaren dezelfde, misschien zit hier nog een oplossing), ademtherapie, pieker cursus, mindfullnes, veel slapen, stoppen met werken (heb ook 3 jonge kids), en zo nog meer.
Ik ben op een punt gekomen dat ik er geen zin meer in heb.
Geen zin meer in die terugvallen en vervelende gedachten.
Het lijkt zo eindeloos lang te duren.
Momenteel zit ik in een terugval die nu 5 weken duurt, en 't sloopt je.
Donderdag heb ik weeeeeeer een afspraak met de huisarts.
Dit keer ga ik vragen of het misschien nog een optie is om andere ad te proberen.
Dat heb ik nog nooit gedaan.
Ben daar ook enorm angstig voor.
Op dit moment slik ik Sertraline 125mg.
Ik heb een lieve man, leuk huis, lieve kids en geen nare dingen, op de normale live events na.
Vroeger wel veel meegemaakt maar niet 't idee dat dat me nog in de weg zit.
Zijn er hier viva mensen die na zoveel jaar nog beterschap hebben geboekt?
Of mensen met tips.
dinsdag 20 maart 2018 14:49
Och och. Ik herken dit zo, erg droevig voor je. Ik heb al zeker 13 jaar een angststoornis. Waarvan de eerste 10 jaar ongeveer zo gingen zoals jij omschrijft. Ik heb ook in therapie gezeten en medicijnen geprobeerd, het enige wat bij mij echt goed werkte was af en toe een oxazepam.
Antidepressiva maakte het voor mij erger, heb jij geen positief verschil gemerkt toen je begon met medicijnen?
Ik herken je gevoel dat je er geen zin meer in hebt, dit heb ik ook heel erg gehad.
Weet je, eigenlijk ben ik gewoon toe gaan geven aan de stoornis. En dat is positiever dan het klinkt
Ik weet niet hoe het bij jou zit, en wat zoal jouw angstpunten zijn..
Maar ik heb heel erg gevochten tegen mijn stoornis, elke paniekaanval kreeg zoveel aandacht omdat ik mij er maar uit probeerde te vechten. Ik was er de hele tijd mee bezig. Ik concentreerde me daardoor veel te veel op wat ik voelde.
Nu heb ik eigenlijk leren leven met de paniek. Het klinkt zo makkelijk zoals ik het zeg.. Maar dat is het natuurlijk niet.
Het is voor mij steeds minder gaan worden. Ik gaf steeds minder aandacht aan de paniek en ik ging ook niet op zoek naar geruststelling. Dat laatste is vooral belangrijk, want je triggert meer angst bij jezelf los.. Laat die angst maar even toe en ga niet op zoek naar oplossingen.
Puur fysiek helpt het bij mij altijd als ik zorg dat ik het niet te warm krijg tijdens paniek. Ik trek altijd gauw mijn vest uit en ga soms ook even op de grond liggen (thuis natuurlijk
) als het echt erg is.
Een goede periode was vroeger bij mij enkele dagen of weken, van enkele weken is dat overgegaan in maanden en daarna is dat overgegaan in enkele jaren. Dus ja, er is zeker hoop. Ik heb nu een goede periode van 3 jaar. En geloof me, ik zat ook echt slecht.
Voor mij helpt alleen zijn goed. De woensdag is mijn dag, mijn zoontje is dan weg, en die dag ontspan ik hele dag, ik doe niks wat ook maar een beetje vervelend is. Netflix, beetje internetten. Nagels lakken. Of ik ga lekker even in bed liggen en op mijn telefoon spelletjes spelen.
Het is mijn vorm van mediteren misschien.
Ik kan me voorstellen dat dat erg lastig is met 3 kinderen hoor.
Ik wou dat ik wat meer tips voor je had, ik ga even goed nadenken wat ik zoal anders heb gedaan waardoor het beter ging.
Antidepressiva maakte het voor mij erger, heb jij geen positief verschil gemerkt toen je begon met medicijnen?
Ik herken je gevoel dat je er geen zin meer in hebt, dit heb ik ook heel erg gehad.
Weet je, eigenlijk ben ik gewoon toe gaan geven aan de stoornis. En dat is positiever dan het klinkt
Ik weet niet hoe het bij jou zit, en wat zoal jouw angstpunten zijn..
Maar ik heb heel erg gevochten tegen mijn stoornis, elke paniekaanval kreeg zoveel aandacht omdat ik mij er maar uit probeerde te vechten. Ik was er de hele tijd mee bezig. Ik concentreerde me daardoor veel te veel op wat ik voelde.
Nu heb ik eigenlijk leren leven met de paniek. Het klinkt zo makkelijk zoals ik het zeg.. Maar dat is het natuurlijk niet.
Het is voor mij steeds minder gaan worden. Ik gaf steeds minder aandacht aan de paniek en ik ging ook niet op zoek naar geruststelling. Dat laatste is vooral belangrijk, want je triggert meer angst bij jezelf los.. Laat die angst maar even toe en ga niet op zoek naar oplossingen.
Puur fysiek helpt het bij mij altijd als ik zorg dat ik het niet te warm krijg tijdens paniek. Ik trek altijd gauw mijn vest uit en ga soms ook even op de grond liggen (thuis natuurlijk
) als het echt erg is. Een goede periode was vroeger bij mij enkele dagen of weken, van enkele weken is dat overgegaan in maanden en daarna is dat overgegaan in enkele jaren. Dus ja, er is zeker hoop. Ik heb nu een goede periode van 3 jaar. En geloof me, ik zat ook echt slecht.
Voor mij helpt alleen zijn goed. De woensdag is mijn dag, mijn zoontje is dan weg, en die dag ontspan ik hele dag, ik doe niks wat ook maar een beetje vervelend is. Netflix, beetje internetten. Nagels lakken. Of ik ga lekker even in bed liggen en op mijn telefoon spelletjes spelen.
Het is mijn vorm van mediteren misschien.
Ik kan me voorstellen dat dat erg lastig is met 3 kinderen hoor.
Ik wou dat ik wat meer tips voor je had, ik ga even goed nadenken wat ik zoal anders heb gedaan waardoor het beter ging.
dinsdag 20 maart 2018 14:52
Ik herken wat je schrijft, ik heb inmiddels 5 jaar een angststoornis. Naar dat je het idee hebt dat er geen hoop is! Weet dat er wel degelijk hoop is. Als je uitbehandeld zou zijn, zou je behandelaar dat namelijk echt wel aangeven. Heb je de weinig hoop in herstellen benoemd?
Misschien een heel stomme vraag maar heb je wel is een PO gehad? Ik heb namelijk ook tot nu toe voornamelijk CGT gedaan (met o.a. medicatie, mindfulness, enz.). Bij mij is hieruit gekomen dat CGT niet helpend is en dat een andere behandelvorm veel passender is. CGT werkt namelijk bij veel mensen, maar een aantal niet. Misschien is iets anders passender?
Misschien een heel stomme vraag maar heb je wel is een PO gehad? Ik heb namelijk ook tot nu toe voornamelijk CGT gedaan (met o.a. medicatie, mindfulness, enz.). Bij mij is hieruit gekomen dat CGT niet helpend is en dat een andere behandelvorm veel passender is. CGT werkt namelijk bij veel mensen, maar een aantal niet. Misschien is iets anders passender?
dinsdag 20 maart 2018 15:17
dinsdag 20 maart 2018 15:23
Ik heb nu geen tijd om mijn verhaal te typen. Maar is een therapie reis naar het buitenland voor een aantal weken/ maanden geen optie? Je hebt hierin verschillende opties en het kan soms helpen voor mensen die al lange tijd vastlopen. Een voorbeeld is ' yes we can' maar dit is geloof ik voor jongeren met uiteenlopende problemen. Zoiets is er vast ook voor volwassen.
dinsdag 20 maart 2018 16:12
Beter lezen?
Ik heb al zoveel gedaan en geleerd, cognitieve gedragstherapie, emdr, antidepressiva (slik al jaren dezelfde, misschien zit hier nog een oplossing), ademtherapie, pieker cursus, mindfullnes, veel slapen, stoppen met werken (heb ook 3 jonge kids), en zo nog meer.
dinsdag 20 maart 2018 16:56
Ik herken het wel zoals niet meer naar de winkel durven of bij een klant iets doen en het zweet breekt je uit zodat het lijkt of je in de overgang bent maar ben een man dus dat is heel vreemd.
Het erge is dat je bij iedere keer als het gebeurt nog meer angstig bent dat het de volgende keer weer gebeurt.
Ik gebruik geen AD want daar werd het alleen maar erger van.
Nu gebruik ik alleen een medicijn tegen de opvliegers en zweten.
Wat voor soort angstaanvallen heb je dan?
Langzamerhand werd het daarmee beter omdat ik weer op mijn lichaam kon rekenen en ik weer zelfverzekerd werd.
Het is een hele negatieve spiraal die je moet proberen te stoppen en om te draaien.
Het erge is dat je bij iedere keer als het gebeurt nog meer angstig bent dat het de volgende keer weer gebeurt.
Ik gebruik geen AD want daar werd het alleen maar erger van.
Nu gebruik ik alleen een medicijn tegen de opvliegers en zweten.
Wat voor soort angstaanvallen heb je dan?
Langzamerhand werd het daarmee beter omdat ik weer op mijn lichaam kon rekenen en ik weer zelfverzekerd werd.
Het is een hele negatieve spiraal die je moet proberen te stoppen en om te draaien.
dinsdag 20 maart 2018 16:57
Hier een heel positief verhaal:
5 jaar zware depressie met angststoornissen gehad. Eigenlijk al min of meer geaccepteerd dat mijn leven nooit meer leuk zou worden en dat ik het er maar mee moest doen.
Andere medicijnen proberen? DOODENG vond ik het, want hiermee was alles wat gedempt en het echte diepe wanhopige gevoel kon ik niet meer aan.
Toch de stap gemaakt, want wat had ik nou eigenlijk te verliezen?
In een paar maanden tijd ben ik compleet terug mijn oude zelf. Ik geniet volop. De angsten zijn weg. Ik lach, heb weer oprechte interesse in anderen. En ja, soms voel ik me even heel kut (zoals iedereen dat wel eens heeft) en dat was in het begin verschrikkelijk, want wat als dat gevoel weer nooit meer over zou gaan.
Inmiddels ervaar ik dat het gevoel na max een dag weer weg is. Ik heb dat vertrouwen ook weer terug en is het niet meer eng om me klote te voelen.
Ik ben weer helemaal ik.
5 jaar zware depressie met angststoornissen gehad. Eigenlijk al min of meer geaccepteerd dat mijn leven nooit meer leuk zou worden en dat ik het er maar mee moest doen.
Andere medicijnen proberen? DOODENG vond ik het, want hiermee was alles wat gedempt en het echte diepe wanhopige gevoel kon ik niet meer aan.
Toch de stap gemaakt, want wat had ik nou eigenlijk te verliezen?
In een paar maanden tijd ben ik compleet terug mijn oude zelf. Ik geniet volop. De angsten zijn weg. Ik lach, heb weer oprechte interesse in anderen. En ja, soms voel ik me even heel kut (zoals iedereen dat wel eens heeft) en dat was in het begin verschrikkelijk, want wat als dat gevoel weer nooit meer over zou gaan.
Inmiddels ervaar ik dat het gevoel na max een dag weer weg is. Ik heb dat vertrouwen ook weer terug en is het niet meer eng om me klote te voelen.
Ik ben weer helemaal ik.
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
dinsdag 20 maart 2018 17:00
Volgens de ggz was ik na drie jaar uitbehandeld. Conclusie: chronisch depressief.Iemand358 schreef: ↑20-03-2018 14:52Ik herken wat je schrijft, ik heb inmiddels 5 jaar een angststoornis. Naar dat je het idee hebt dat er geen hoop is! Weet dat er wel degelijk hoop is. Als je uitbehandeld zou zijn, zou je behandelaar dat namelijk echt wel aangeven. Heb je de weinig hoop in herstellen benoemd?
Misschien een heel stomme vraag maar heb je wel is een PO gehad? Ik heb namelijk ook tot nu toe voornamelijk CGT gedaan (met o.a. medicatie, mindfulness, enz.). Bij mij is hieruit gekomen dat CGT niet helpend is en dat een andere behandelvorm veel passender is. CGT werkt namelijk bij veel mensen, maar een aantal niet. Misschien is iets anders passender?
Andere behandelaar gezocht en ik ben volledig hersteld!
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
dinsdag 20 maart 2018 17:07
Ik ben ook wel benieuwd wat voor soort angstaanvallen het zijn.
Dat laatste, dat is het ook. Zo heb ik het ook ervaren. Wanneer je uit die negatieve spiraal bent kan je weer wat meer zelfvertrouwen krijgen en durf je weer wat meer, waardoor het automatisch ook weer beter gaat.
Ik denk dat dat de reden is dat je slechte en goede periodes kan hebben. Maar als je dan weer een paniekaanval hebt en je richt jezelf daar op, dan kan dat ook weer langer door sudderen.
Wat ik trouwens ook nog wel even wou benadrukken voor je, TO, is dat je ook jezelf mag blijven mét angst. Dat het er mag zijn. Een slechte dag.
Ik heb bijv een tijd in een relatie gezeten met iemand die het heel vervelend vond als ik eens een slecht dagje had, waardoor ik zo ontzettend mijn best deed geen angst te voelen, en daardoor ging het juist mis. Hele dagen was ik er mee bezig en stond ik onder spanning; gaat het wel goed?!
Een beetje loslaten. Laat het gevoel er maar even zijn.
dinsdag 20 maart 2018 17:17
Hier ook stevige terugval verschrikkelijk , gelijk weer de wanhoop dit gaat nooit meer over.
Ik weet waar deze terugval vandaan komt maar ik kan er ook niet mee omgaan.ik wil me niet meer zo voelen! Ik wil die k.t gedachtes niet die angst en paniek niet
Ik hang op bed of op de bank en heb alleen maar angst.
De honden uitlaten eng! Net gedaan nadat ik eerst een paniekaanval had wat een leven dit.
6 jaar weinig klachten gehad en nu bam
Ik moet ook nog naar de winkel durf niet.....
Sluit me af voor iedereen ben maar het liefst alleen ook bang dat ik nare dwanggedacnte krijg anders en daarvan weer angst
Wel weer therapie en vind het wel fijn om te praten erover maar wat voel ik me ongelukkig
Ik weet waar deze terugval vandaan komt maar ik kan er ook niet mee omgaan.ik wil me niet meer zo voelen! Ik wil die k.t gedachtes niet die angst en paniek niet
Ik hang op bed of op de bank en heb alleen maar angst.
De honden uitlaten eng! Net gedaan nadat ik eerst een paniekaanval had wat een leven dit.
6 jaar weinig klachten gehad en nu bam
Ik moet ook nog naar de winkel durf niet.....
Sluit me af voor iedereen ben maar het liefst alleen ook bang dat ik nare dwanggedacnte krijg anders en daarvan weer angst
Wel weer therapie en vind het wel fijn om te praten erover maar wat voel ik me ongelukkig
dinsdag 20 maart 2018 18:03
dinsdag 20 maart 2018 21:47
Wauw. Wat ontzettend fijn voor je. Mag ik vragen welke medicatie je gewisseld hebt? Ik weet dat het per persoon anders is, maar ben wel benieuwd.wiezel schreef: ↑20-03-2018 16:57Hier een heel positief verhaal:
5 jaar zware depressie met angststoornissen gehad. Eigenlijk al min of meer geaccepteerd dat mijn leven nooit meer leuk zou worden en dat ik het er maar mee moest doen.
Andere medicijnen proberen? DOODENG vond ik het, want hiermee was alles wat gedempt en het echte diepe wanhopige gevoel kon ik niet meer aan.
Toch de stap gemaakt, want wat had ik nou eigenlijk te verliezen?
In een paar maanden tijd ben ik compleet terug mijn oude zelf. Ik geniet volop. De angsten zijn weg. Ik lach, heb weer oprechte interesse in anderen. En ja, soms voel ik me even heel kut (zoals iedereen dat wel eens heeft) en dat was in het begin verschrikkelijk, want wat als dat gevoel weer nooit meer over zou gaan.
Inmiddels ervaar ik dat het gevoel na max een dag weer weg is. Ik heb dat vertrouwen ook weer terug en is het niet meer eng om me klote te voelen.
Ik ben weer helemaal ik.
dinsdag 20 maart 2018 21:52
Sereia schreef: ↑20-03-2018 14:49Och och. Ik herken dit zo, erg droevig voor je. Ik heb al zeker 13 jaar een angststoornis. Waarvan de eerste 10 jaar ongeveer zo gingen zoals jij omschrijft. Ik heb ook in therapie gezeten en medicijnen geprobeerd, het enige wat bij mij echt goed werkte was af en toe een oxazepam. NAM JE DIT VAAK? HEB ZE OOK IN HUIS MAAR VIND 'T ENG.
Antidepressiva maakte het voor mij erger, heb jij geen positief verschil gemerkt toen je begon met medicijnen?
Ik herken je gevoel dat je er geen zin meer in hebt, dit heb ik ook heel erg gehad. NIET VEEL POSITIVITEIT. WEL VERDWENEN DE PANIEKAANVALLEN. NIET DE DWANGGEDACHTEN EN HET PIEKEREN.
Weet je, eigenlijk ben ik gewoon toe gaan geven aan de stoornis. En dat is positiever dan het klinkt
Ik weet niet hoe het bij jou zit, en wat zoal jouw angstpunten zijn.. DIT PROBEER IK NU.
Maar ik heb heel erg gevochten tegen mijn stoornis, elke paniekaanval kreeg zoveel aandacht omdat ik mij er maar uit probeerde te vechten. Ik was er de hele tijd mee bezig. Ik concentreerde me daardoor veel te veel op wat ik voelde.
Nu heb ik eigenlijk leren leven met de paniek. Het klinkt zo makkelijk zoals ik het zeg.. Maar dat is het natuurlijk niet.
Het is voor mij steeds minder gaan worden. Ik gaf steeds minder aandacht aan de paniek en ik ging ook niet op zoek naar geruststelling. Dat laatste is vooral belangrijk, want je triggert meer angst bij jezelf los.. Laat die angst maar even toe en ga niet op zoek naar oplossingen.
Puur fysiek helpt het bij mij altijd als ik zorg dat ik het niet te warm krijg tijdens paniek. Ik trek altijd gauw mijn vest uit en ga soms ook even op de grond liggen (thuis natuurlijk
Een goede periode was vroeger bij mij enkele dagen of weken, van enkele weken is dat overgegaan in maanden en daarna is dat overgegaan in enkele jaren. Dus ja, er is zeker hoop. Ik heb nu een goede periode van 3 jaar. En geloof me, ik zat ook echt slecht. HIER OOK SOMS EEN GOEDE PERIODE VAN EEN HALF JAAR GEHAD, MAAR MEESTAL OM DE PAAR MAANDEN EEN TERUGVAL, EN NU ZELFS 2X SNEL OP ELKAAR.
Voor mij helpt alleen zijn goed. De woensdag is mijn dag, mijn zoontje is dan weg, en die dag ontspan ik hele dag, ik doe niks wat ook maar een beetje vervelend is. Netflix, beetje internetten. Nagels lakken. Of ik ga lekker even in bed liggen en op mijn telefoon spelletjes spelen.
Het is mijn vorm van mediteren misschien.
Ik kan me voorstellen dat dat erg lastig is met 3 kinderen hoor.
Ik wou dat ik wat meer tips voor je had, ik ga even goed nadenken wat ik zoal anders heb gedaan waardoor het beter ging. BEDANKT VOOR JE REACTIE. VIND IK FIJN.
dinsdag 20 maart 2018 22:58
Ik slikte paroxetine en pipamperon.
Nu slik ik enkel nog fluoxetine.
En had een hele lieve psychologe. (Als je in de buurt van Breda woont wil ik je haar gegevens wel geven. De organisatie is top daar. Werken goed samen met psychiater en hoofdbehandelaar)
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
woensdag 21 maart 2018 11:30
Ik ben ook ergens chronisch (deel liever niet wat) en bij een andere behandelaar hebben ze dat inderdaad tegengesproken. Ik heb het ook niet over een behandelaar of een instelling, maar echt grondig kijken naar wat wel werkt i.p.v. niet.
