Psyche
alle pijlers
Angststoornis
vrijdag 13 april 2018 10:41
Hoi iedereen,
Ik had al gereageerd in een ander (oud) topic, maar daar kreeg ik geen reactie op: misschien dat het niet goed op viel omdat het een oud topic was, of misschien is er niemand die er ervaring mee heeft. Dus ik probeer het nog maar een keer, sorry voor de spam als dat zo overkomt!
Vorige week heb ik te horen gekregen dat ik een gegeneraliseerde angststoornis heb. Ik kreeg ook te horen dat er door middel van cognitieve gedragstherapie heel goed mee om te gaan is.
Omdat ik op dit moment natuurlijk niet echt een lichtpuntje aan het einde van de tunnel zie (het is nu op zijn hevigst en zie niet hoe het beter kan worden), ben ik benieuwd naar ervaringen van mensen die deze stoornis ook hebben en die therapie hebben gevolgd. Kom je er ooit helemaal vanaf? Lukt het uiteindelijk om er goed mee om te gaan? Ik ben heel benieuwd!
Ik had al gereageerd in een ander (oud) topic, maar daar kreeg ik geen reactie op: misschien dat het niet goed op viel omdat het een oud topic was, of misschien is er niemand die er ervaring mee heeft. Dus ik probeer het nog maar een keer, sorry voor de spam als dat zo overkomt!
Vorige week heb ik te horen gekregen dat ik een gegeneraliseerde angststoornis heb. Ik kreeg ook te horen dat er door middel van cognitieve gedragstherapie heel goed mee om te gaan is.
Omdat ik op dit moment natuurlijk niet echt een lichtpuntje aan het einde van de tunnel zie (het is nu op zijn hevigst en zie niet hoe het beter kan worden), ben ik benieuwd naar ervaringen van mensen die deze stoornis ook hebben en die therapie hebben gevolgd. Kom je er ooit helemaal vanaf? Lukt het uiteindelijk om er goed mee om te gaan? Ik ben heel benieuwd!
vrijdag 13 april 2018 10:52
Geen ervaring met cognitieve gedragstherapie maar wél met een angststoornis. Ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt.
In mijn geval zijn goede gesprekken voeren, doorzettingsvermogen en vooral de angsten confronteren the key to succes geweest. En daar had ik in mijn geval geen psycholoog voor nodig.
Maar dat is specifiek mijn ervaring.
Het komt goed, vertrouw op jezelf! Er komt een betere tijd!
In mijn geval zijn goede gesprekken voeren, doorzettingsvermogen en vooral de angsten confronteren the key to succes geweest. En daar had ik in mijn geval geen psycholoog voor nodig.
Maar dat is specifiek mijn ervaring.
Het komt goed, vertrouw op jezelf! Er komt een betere tijd!
vrijdag 13 april 2018 11:01
Wat erg voor je. Goed dat je hulp hebt gezocht en dat je een diagnose hebt gekregen. Herken je jezelf in de diagnose?
Je zit nu op het diepste punt.. in de volledige wetenschap dat er iets ernstigs met je aan de hand is, maar tegelijkertijd in de volledige ónwetendheid over de toekomst.
De weg naar herstel ligt voor je, er komt hulp, dat is heel goed nieuws. Welke vorm van therapie krijg je aangeboden?
Ik heb schematherapie gedaan. Vorig jaar zag ik geen enkele uitweg meer, nu ben ik weer aan het werk en gaat het beter met me dan ik ooit had durven dromen. Soms voel ik dat ik terug dreig te vallen in een depressie, maar ik kan mezelf eruit halen en dat kon ik vroeger niet. Dat betekend dus dat mijn klachten niet helemaal verdwenen zijn (dat gaat niet meer gebeuren helaas) maar wel dat ik er nu zó mee om kan gaan dat ik een normaal leven kan leiden. Ik hoop en wens voor jou hetzelfde
Dus welke vorm van therapie krijg je precies?
Je zit nu op het diepste punt.. in de volledige wetenschap dat er iets ernstigs met je aan de hand is, maar tegelijkertijd in de volledige ónwetendheid over de toekomst.
De weg naar herstel ligt voor je, er komt hulp, dat is heel goed nieuws. Welke vorm van therapie krijg je aangeboden?
Ik heb schematherapie gedaan. Vorig jaar zag ik geen enkele uitweg meer, nu ben ik weer aan het werk en gaat het beter met me dan ik ooit had durven dromen. Soms voel ik dat ik terug dreig te vallen in een depressie, maar ik kan mezelf eruit halen en dat kon ik vroeger niet. Dat betekend dus dat mijn klachten niet helemaal verdwenen zijn (dat gaat niet meer gebeuren helaas) maar wel dat ik er nu zó mee om kan gaan dat ik een normaal leven kan leiden. Ik hoop en wens voor jou hetzelfde
Dus welke vorm van therapie krijg je precies?
vrijdag 13 april 2018 11:08
Hoi Victoria, wat kun je je ellendig voelen met zo'n angststoornis he..... ik heb er al jaren bij tijd en wijlen last van en ik kan je echt beloven, er is goed mee te leven. Niet altijd en soms heb ik echt nog wel dagen dat ik er even niet tegenin kan gaan, maar er komen ook weer mooie tijden. Echt waar!
Wat mij erg helpt is bedenken dat de angst een overgevoeligheid is in je hersenen. Je hersenen reageren overactief op 'gewone' situaties. Het is een biologische reactie die naarmate je er steeds meer aan toe geeft, steeds sterker wordt. En met cognitieve gedragstherapie leer je anders te reageren op die angstprikkel en zo het angstmonster weer in z'n hok te krijgen. Dan blijft de angst in sommige momenten nog wel aanwezig, maar als het goed is kun je hem dan beteugelen.
Zo moest ik afgelopen week een kies trekken. Doodeng vond ik dat, maar wat moest dat moest. En uiteraard kreeg ik in de stoel een paniekaanval. Ik weet dan dat het een lichamelijke reactie is op alle vrijgekomen stress-hormonen zoals adrenaline e.d. Ik heb dan even tijd nodig om dat over me heen te laten komen en dan is het het snelst weer weg. Maar goed.... dat heeft wel een hoop oefening en moeilijke momenten (en sinds een half jaar antidepressiva) gekost om dat te realiseren en daarmee te werken.
Wat mij erg helpt is bedenken dat de angst een overgevoeligheid is in je hersenen. Je hersenen reageren overactief op 'gewone' situaties. Het is een biologische reactie die naarmate je er steeds meer aan toe geeft, steeds sterker wordt. En met cognitieve gedragstherapie leer je anders te reageren op die angstprikkel en zo het angstmonster weer in z'n hok te krijgen. Dan blijft de angst in sommige momenten nog wel aanwezig, maar als het goed is kun je hem dan beteugelen.
Zo moest ik afgelopen week een kies trekken. Doodeng vond ik dat, maar wat moest dat moest. En uiteraard kreeg ik in de stoel een paniekaanval. Ik weet dan dat het een lichamelijke reactie is op alle vrijgekomen stress-hormonen zoals adrenaline e.d. Ik heb dan even tijd nodig om dat over me heen te laten komen en dan is het het snelst weer weg. Maar goed.... dat heeft wel een hoop oefening en moeilijke momenten (en sinds een half jaar antidepressiva) gekost om dat te realiseren en daarmee te werken.
vrijdag 13 april 2018 11:12
Bedankt voor jullie reacties Hippiemeisje en Welsie!
Wat vervelend dat jullie het zelfde hebben, maar het is goed om te horen dat het een stuk beter gaat worden. Ik ga ook schematherapie volgen, vind het erg spannend. Maar ik ben wel heel blij dat ik ermee aan de slag kan. Ik loop al jaren met dit probleem en loop ook al jaren bij verschillende psychologen, maar met geen enkele kon ik een goede klik vinden. Bij deze wel, en toen kwam de diagnose. Ik ga over twee weken beginnen met therapie. Kan jij vertellen hoe jij dit hebt ervaren?
Welsie, gek he, hoe je hersenen zoiets kunnen bedenken? Iets wat eigenlijk helemaal niet aan de hand is of eng is? Ik hoop dat ik inderdaad 'snel' van de angst af ben (ik weet dat ik een lange weg te gaan heb, maar sinds ik het weet en me realiseer dat ik ook echt een 'probleem' heb, voel ik me al best opgelucht!) Hoe gaat het nu met jou?
Wat vervelend dat jullie het zelfde hebben, maar het is goed om te horen dat het een stuk beter gaat worden. Ik ga ook schematherapie volgen, vind het erg spannend. Maar ik ben wel heel blij dat ik ermee aan de slag kan. Ik loop al jaren met dit probleem en loop ook al jaren bij verschillende psychologen, maar met geen enkele kon ik een goede klik vinden. Bij deze wel, en toen kwam de diagnose. Ik ga over twee weken beginnen met therapie. Kan jij vertellen hoe jij dit hebt ervaren?
Welsie, gek he, hoe je hersenen zoiets kunnen bedenken? Iets wat eigenlijk helemaal niet aan de hand is of eng is? Ik hoop dat ik inderdaad 'snel' van de angst af ben (ik weet dat ik een lange weg te gaan heb, maar sinds ik het weet en me realiseer dat ik ook echt een 'probleem' heb, voel ik me al best opgelucht!) Hoe gaat het nu met jou?
vrijdag 13 april 2018 11:18
vrijdag 13 april 2018 11:27
Door juist te doen waar ik angst voor had. Het is bij mij begonnen met paniekaanvallen, dat was echt killing. Door de paniekaanvallen durfte ik niet meer in ruimtes waar ik niet snel weg kon (denk aan treinen, bus, het gehele openbaar vervoer). Ook autorijden was een drama. En daarnaast alle drukke plekken waar ik heen moest omdat ik angst had dat mensen het aan mij konden zien. Het gehele plaatje zorgt al snel voor een geïsoleerd leven en dat wilde ik ten alle tijden voorkomen. Dus dan maar dwars door de angst heen gaan. Het is pittig maar het werkt wel, juist omdat je dan na een tijdje merkt dat er geen reden voor angst is. Op dit moment is alleen reizen met de trein nog een probleem. De rest heb ik allemaal al “overwonnen”.victoria26 schreef: ↑13-04-2018 11:00Bedankt voor je antwoord Hallodhdh, goed om te horen dat het bij jou beter gaat. Heb je er op dit moment nog last van? Hoe confronteerde jij je angsten?
Het is wel iets wat me altijd bij blijft... op elk moment waar ik ooit extreme angst voor had zit altijd nog een stukje angst. Maar het geeft een geweldig gevoel als ik mezelf heb bewezen dat de angst niet nodig was.
vrijdag 13 april 2018 11:37
Schematherapie is echt heel goed 
ik ben blij dat je dat gaat krijgen!
Hoe ik het ervoer (ervaarde? Ervaren heb? Enfin; wat ik ervan vond
)
Nou, eerst moest ik door heel veel weerstand heen. De benamingen (kwetsbare kind-modus bijv) zorgden bij mij voor heel veel jeuk. Net als "mild zijn voor jezelf", enzo. Dat was wel even wennen. Toch zijn dit de sleutelwoorden. Het heeft veel tijd nodig, maar de therapie werkt mits je hem heel serieus neemt. De therapie hanteert bepaalde benamingen waar je aan zult moeten wennen en die je je eigen moet gaan maken. Tijdens de therapie praat je in die termen, daarbuiten natuurlijk niet. Uiteindelijk krijg je ahgi inzicht in jezelf en in je eigen "bestraffende ouder", je "veeleisende ouder" en in je "kwetsbare kind" (brrrrr, nog steeds kriebels!) en dan kan het heel snel gaan. Maar het kostte mij, zeker in het begin, veel tijd en doorzettingsvermogen. Je krijgt dit mooie kado niet kado!
Veel sterkte en succes! Het werkt echt!
ik ben blij dat je dat gaat krijgen! Hoe ik het ervoer (ervaarde? Ervaren heb? Enfin; wat ik ervan vond
) Nou, eerst moest ik door heel veel weerstand heen. De benamingen (kwetsbare kind-modus bijv) zorgden bij mij voor heel veel jeuk. Net als "mild zijn voor jezelf", enzo. Dat was wel even wennen. Toch zijn dit de sleutelwoorden. Het heeft veel tijd nodig, maar de therapie werkt mits je hem heel serieus neemt. De therapie hanteert bepaalde benamingen waar je aan zult moeten wennen en die je je eigen moet gaan maken. Tijdens de therapie praat je in die termen, daarbuiten natuurlijk niet. Uiteindelijk krijg je ahgi inzicht in jezelf en in je eigen "bestraffende ouder", je "veeleisende ouder" en in je "kwetsbare kind" (brrrrr, nog steeds kriebels!) en dan kan het heel snel gaan. Maar het kostte mij, zeker in het begin, veel tijd en doorzettingsvermogen. Je krijgt dit mooie kado niet kado!
Veel sterkte en succes! Het werkt echt!
vrijdag 13 april 2018 21:51
Ik heb zelf ervaring met angststoornis en cognitieve gedragstherapie. Ik moet wel zeggen dat het ongeveer 5 sessies heeft geduurd voordat ik een verschil zag. Ik heb geleerd hoe ik negatieve gedachtes anders/objectiever kan interpreteren.
Wat ook bij mij hielp was acupunctuur. Het is natuurlijk heel wat anders dan therapie maar Chinese geneeskunde ziet lichaam en geest als een geheel, dus ze pakken ook alle lichamelijke klachten aan. Als je aanvullend verzekerd bent, is het vaak vergoed.
Wat ook bij mij hielp was acupunctuur. Het is natuurlijk heel wat anders dan therapie maar Chinese geneeskunde ziet lichaam en geest als een geheel, dus ze pakken ook alle lichamelijke klachten aan. Als je aanvullend verzekerd bent, is het vaak vergoed.
zaterdag 14 april 2018 01:13
Sinds een half jaar heb ik angststoornis (door burn out ).
Het is heel heftig geweest; ik durfde niet meer de deur uit.
Ik ben toen Asgawandha (Een Indiaas kruid in capsulevorm) gaan gebruiken , dat hielp me fantastisch . Inmiddels durf en kan ik bijna alles weer.
Misschien is het ook iets voor jou ? Hier wat info : https://ayuhuid.nl/ashwagandha-tegen-st ... eloosheid/
Verkoopadressen kan je googlen.
Het is heel heftig geweest; ik durfde niet meer de deur uit.
Ik ben toen Asgawandha (Een Indiaas kruid in capsulevorm) gaan gebruiken , dat hielp me fantastisch . Inmiddels durf en kan ik bijna alles weer.
Misschien is het ook iets voor jou ? Hier wat info : https://ayuhuid.nl/ashwagandha-tegen-st ... eloosheid/
Verkoopadressen kan je googlen.
Que Sera Sera
zaterdag 14 april 2018 10:09
@hallohdhd: heel knap dat jij dat zo hebt weten op te lossen! Ik denk wel echt dat ik therapie nodig heb, want ik kom nu al bijna mijn huis niet meer uit. Ik vind het echt indrukwekkend hoe jij dat hebt gedaan. wie weet kan ik dit in de toekomst ook!
Thanks! Ik ken uit eerdere therapieën die benamingen, en daar kon ik nooit zo goed tegen. Maar toen was ik ook nog niet klaar voor therapie en nu wel, ik ben echt klaar met de hele situatie! Dus ik hoop dat het nu wel gaat werken. Bedankt voor je verhaal en je ervaring!Hippiemeisje schreef: ↑13-04-2018 11:37De benamingen (kwetsbare kind-modus bijv) zorgden bij mij voor heel veel jeuk. Net als "mild zijn voor jezelf", enzo. Dat was wel even wennen. Toch zijn dit de sleutelwoorden. Het heeft veel tijd nodig, maar de therapie werkt mits je hem heel serieus neemt.
zaterdag 14 april 2018 10:10
Hoe gaat het nu met je? en hoelang heb je nu therapie gehad? Ik zal eens kijken naar accupuntuur, bedankt voor de tip!american_girl schreef: ↑13-04-2018 21:51Ik heb zelf ervaring met angststoornis en cognitieve gedragstherapie. Ik moet wel zeggen dat het ongeveer 5 sessies heeft geduurd voordat ik een verschil zag. Ik heb geleerd hoe ik negatieve gedachtes anders/objectiever kan interpreteren.
zondag 15 april 2018 13:16
Welsie wat goed omschreven! Ik print je tekst uit en stop het in mijn beurs. Zo voelt het inderdaad, zo hypergevoelig reageren. Bij mij is dat vaak rond mijn menstruatie..is die eenmaal een paar dagen achter de rug dan sta ik er weer stukken steviger met mijn voeten op de grond.welsie schreef: ↑13-04-2018 11:08
Wat mij erg helpt is bedenken dat de angst een overgevoeligheid is in je hersenen. Je hersenen reageren overactief op 'gewone' situaties. Het is een biologische reactie die naarmate je er steeds meer aan toe geeft, steeds sterker wordt. En met cognitieve gedragstherapie leer je anders te reageren op die angstprikkel en zo het angstmonster weer in z'n hok te krijgen. Dan blijft de angst in sommige momenten nog wel aanwezig, maar als het goed is kun je hem dan beteugelen.
Schematherapie kan ik ook zeker aanraden!
zondag 15 april 2018 15:54
Dank Matz voor jouw antwoord. De tekst van Welsie is inderdaad goed. Ik probeer me dat ook te bedenken als ik een soort van 'aanval' krijg. Dit heeft mijn psychologe ook verteld inderdaad en dat probeer ik soms nog wel te bedenken. Het gaat alleen nog niet heel goed, maar dat komt wel!
Het helpt ook wel om hier te schrijven en te lezen dat er meerdere mensen zijn met deze ervaringen, dus bedankt!!
Het helpt ook wel om hier te schrijven en te lezen dat er meerdere mensen zijn met deze ervaringen, dus bedankt!!
maandag 16 april 2018 20:21
maandag 16 april 2018 21:19
dinsdag 17 april 2018 17:34
Ja! Ik mag vrij snel beginnen, nog maar anderhalve week wachten. Hier vallen de wachttijden dus wel mee gelukkig. Je zei laatst dat je na vijf sessies pas verschil merkte. Werd het rustiger in je hoofd en kon je er beter mee omgaan? En hoe is het nu na zeven (toch?) sessies?american_girl schreef: ↑16-04-2018 20:21
Heb je al een doorverwijzing gekregen en hoe zijn de wachttijden in jouw regio? Bij mij waren ze namelijk heel lang - bij sommige psychologen hadden ze een wachttijd van 14-16 weken!
dinsdag 17 april 2018 20:11
Gelukkig mag je snel terecht! Ik moest echt rondbellen om een psych te vinden waar ik binnen een paar weken terecht kon.
Ik merk zeker dat ik rustiger ben in m’n hoofd en daardoor slaap ik ook beter. De psycholoog legde tijdens de eerste sessie uit dat het heel normaal is dat mensen met angststoornissen het einde van de tunnel niet zien. Na een aantal sessies wordt dit gevoel minder. Jouw gevoel is heel herkenbaar, maar het komt echt goed!
Ik merk zeker dat ik rustiger ben in m’n hoofd en daardoor slaap ik ook beter. De psycholoog legde tijdens de eerste sessie uit dat het heel normaal is dat mensen met angststoornissen het einde van de tunnel niet zien. Na een aantal sessies wordt dit gevoel minder. Jouw gevoel is heel herkenbaar, maar het komt echt goed!
woensdag 18 april 2018 09:09
Hoihoi,
Ik heb een angststoornis gehad, geen therapie gevolgd of medicatie gebruikt.
Ik kreeg paniek aanvallen op de raarste momenten, was er op een gegeven moment ook de hele dag mee bezig. Ik durfde ook nergens meer naartoe (want menigtes vond ik eng en de supermarkt was onveilig omdat ik geen overzicht had). Dus ik bleef veilig thuis en ondernam niks meer.
Het is nu ruim 4 jaar geleden. Ik voelde me altijd goed en vrolijk, en opeens had ik die paniekklachten. Daar schrok ik vooral heel erg van en maakte dat ik nóg meer ging nadenken.
Dieptepunt was dat ik ook dwanggedachten kreeg..
Toen ben ik naar een psycholoog gegaan waar ik eens in de 2 weken een gesprek mee had.
Wat ik je vooral wil mee geven, hoe moeilijk het ook is;
Het gaat voorbij. Blijf leuke dingen doen, naar buiten gaan. Afspreken met mensen. Goed eten en goed voor jezelf zorgen.
Het hielp mij ook vaak om "mn hoofd uit te zetten". Dan dacht ik: "nu ga je niet meer in je hoofd zitten, gewoon leuke dingen ondernemen".
En erover praten, dat luchtte mij in elk geval ook op.
Onthoud dat er naast je slechte momenten ook weer een hoop goede momenten aan gaan komen.
Ik weet niet of het de juiste aanoak is, maar ik dwong mezelf naar de supermarkt te gaan en de langste rij te nemen. Ik dwong mezelf naar menigtes te gaan. En zelfspot, ook belangrijk en kan heel goed helpen.
Ik heb een angststoornis gehad, geen therapie gevolgd of medicatie gebruikt.
Ik kreeg paniek aanvallen op de raarste momenten, was er op een gegeven moment ook de hele dag mee bezig. Ik durfde ook nergens meer naartoe (want menigtes vond ik eng en de supermarkt was onveilig omdat ik geen overzicht had). Dus ik bleef veilig thuis en ondernam niks meer.
Het is nu ruim 4 jaar geleden. Ik voelde me altijd goed en vrolijk, en opeens had ik die paniekklachten. Daar schrok ik vooral heel erg van en maakte dat ik nóg meer ging nadenken.
Dieptepunt was dat ik ook dwanggedachten kreeg..
Toen ben ik naar een psycholoog gegaan waar ik eens in de 2 weken een gesprek mee had.
Wat ik je vooral wil mee geven, hoe moeilijk het ook is;
Het gaat voorbij. Blijf leuke dingen doen, naar buiten gaan. Afspreken met mensen. Goed eten en goed voor jezelf zorgen.
Het hielp mij ook vaak om "mn hoofd uit te zetten". Dan dacht ik: "nu ga je niet meer in je hoofd zitten, gewoon leuke dingen ondernemen".
En erover praten, dat luchtte mij in elk geval ook op.
Onthoud dat er naast je slechte momenten ook weer een hoop goede momenten aan gaan komen.
Ik weet niet of het de juiste aanoak is, maar ik dwong mezelf naar de supermarkt te gaan en de langste rij te nemen. Ik dwong mezelf naar menigtes te gaan. En zelfspot, ook belangrijk en kan heel goed helpen.
woensdag 18 april 2018 09:40
@American girl: Het is zo fijn dat het gevoel herkenbaar is en dat het nu al beter gaat met je. Die vijf sessies die je noemde is al best snel (begrijp natuurlijk ook dat dat voor mij anders kan zijn, dus ik staar me er niet blind op).
Ook merk er moment zijn dat ik echt bang ben voor alles. Dan durf ik wel naar de supermarkt (er zijn ook dagen dat ik er echt niet kom) maar zit ik in mijn hoofd en ben ik bang dat mijn beste vriendin de vriendschap wil verbreken (terwijl zij echt heel erg behulpzaam is en een grote steun!) Dan ga ik zoeken naar allemaal bewijzen hiervoor, die natuurlijk nergens op slaan. Hadden jullie dit ook? Of ws het bij jullie alleen met het ontwijken van plekken?
Bedankt voor je woorden, Mwrosa. Ik ben blij dat het met jou een stuk beter gaat en vind het knap dat het zo goed gelukt is! Ik merk dat het echt met ups en downs gaat de afgelopen weken. Ik weet dat ik eraan ga werken, dus daar ben ik blij mee. Maar zie dus nog niet het einde van de tunnel.Mwrosa schreef: ↑18-04-2018 09:09
Wat ik je vooral wil mee geven, hoe moeilijk het ook is;
Het gaat voorbij. Blijf leuke dingen doen, naar buiten gaan. Afspreken met mensen. Goed eten en goed voor jezelf zorgen.
Het hielp mij ook vaak om "mn hoofd uit te zetten". Dan dacht ik: "nu ga je niet meer in je hoofd zitten, gewoon leuke dingen ondernemen".
En erover praten, dat luchtte mij in elk geval ook op.
Onthoud dat er naast je slechte momenten ook weer een hoop goede momenten aan gaan komen.
Ook merk er moment zijn dat ik echt bang ben voor alles. Dan durf ik wel naar de supermarkt (er zijn ook dagen dat ik er echt niet kom) maar zit ik in mijn hoofd en ben ik bang dat mijn beste vriendin de vriendschap wil verbreken (terwijl zij echt heel erg behulpzaam is en een grote steun!) Dan ga ik zoeken naar allemaal bewijzen hiervoor, die natuurlijk nergens op slaan. Hadden jullie dit ook? Of ws het bij jullie alleen met het ontwijken van plekken?
woensdag 18 april 2018 20:03
Bedankt Elize voor het delen! Ik heb het doorgelezen en vind het erg waardevolle informatie!! Kan me voorstellen dat het je geholpen heeft! Ik denk dat het mij ook gaat helpenelize_ schreef: ↑16-04-2018 21:19https://www.paniekaanval.nl/forum/tips- ... t2425.html
dit heeft mij heel erg geholpen!
