Pittige schema-therapie

16-04-2018 19:49 14 berichten
Sinds een paar weken ben ik begonnen met schematherapie in groepsverband. Ik merk dat het me ontzettend veel doet; zowel positief als negatief.

Positief is het dat ik nu al kleine veranderingen zie in mijn eigen gedachtenpatroon. Ik merk nu soms al op wanneer ik in mijn valkuilen trap en weet daar dan een andere draai aan te geven.

Negatief vind ik dat ik zo ontzettend doodmoe ben elke week na de therapie. Ik voel me echt helemaal leeggezogen, het kost blijkbaar veel energie. Het is groepstherapie en dus hoor je ook veel verhalen van andere mensen, wat ik me soms ook best aantrek. De dag na de therapie krijg ik eigenlijk bijna niks uit mijn handen.

Ook ben ik erg emotioneel sinds ik deze therapie ben gaan volgen. Emoties liggen bij mij soiweso best dicht onder het oppervlak, maar nu kan ik al in huilen uitbarsten om een zielige reclame :@@:

Verder dan nog een stukje piekeren. Ik leer nu dus over de patronen / valkuilen die ervoor zorgen dat ik elke keer weer vastloop. Maar wil daar ook heel graag dingen in veranderen. Als dat niet lukt kan ik echt flink piekeren over wat ik nou verkeerd heb gedaan, welke schema's en modi daarvoor verantwoordelijk zijn etc.

Herkent iemand dit? En wie heeft er tips hoe ik sneller kan 'herstellen' na zo'n therapiesessie? Of kan ik het beter maar gewoon toelaten zoals het nu gaat?
Alle reacties Link kopieren
Die emoties zijn deel van je herstelproces. Laat ze toe dan kun je het een plek geven. Wanneer het na een aantal maanden niet beter gaat wel aan de bel trekken natuurlijk
Alle reacties Link kopieren
Heel herkenbaar dat had ik aan het begin ook bij schematherapie. Je krijgt ook zoveel info over modi's en schema's. Van jezelf en van anderen.

Mijn advies is bespreek het eens in de groep. Ik denk dat je daar ook veel herkenning zal vinden en wellicht meer ideeën over hoe ermee om te gaan.
Ikzelf merkte bv dat het voor mij goed werkte om te sporten. Even uit het hoofd in het lijf.

Inmiddels 5 jaar geleden en soms denk ik nog: ow jee ibi nou schiet je weer in de afstandelijke beschermer of in de strenge of veeleisende ouder.
Dan probeer ik te bedenken wat ik nu kan doen om weer naar de gezonde volwassene te komen. Het heeft mij enorm geholpen iig.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
@Koffielepel: zal ik zeker doen.

@Ibiopviva: fijn om te lezen dat het erbij hoort. :) En dat jij zoveel hebt gehad aan de schema-therapie.

Opzich is het onderwerp vandaag aan de orde gekomen,er waren meer mensen die er last van hadden. Maar de therapeuten gaan er niet echt op in hoe je er beter mee om kunt gaan, die knikken alleen een beetje en zeggen dat het erbij hoort.... Wat ik opzich wel snap maar ik wil gewoon heel graag resultaat en niet janken (veeleisende ouder aan het woord hier :roll: )
Je wil te veel en te snel.

Waarom moet je per se sneller 'herstellen'. Zo'n dag maakt nogal wat los, gun jezelf de ruimte om gewoon te voelen wat je voelt. Zorg goed voor jezelf.

Je hebt je niet zo ontwikkeld in een paar weken, dus je gaat natuurlijk ook niet na een paar weken alles ongedaan maken, alles door hebben en nooit meer in een 'valkuil' trappen. Je gaat heel je leven nog in valkuilen trappen, dan doe je niet iets 'verkeerd' het gebeurt gewoon. En op termijn wil je dat wel minder gaan doen, maar je bent pas een paar weken begonnen! Schematherapie gaat veel vaker niet zo zeer over 'oh, nu weet ik dit en ga ik het anders doen' maar over het gevoel dat daarbij komt kijken. Uit eindelijk ga je het vaak anders doen omdat je het gevoel hebt behandeld.

Dus ga eerst gewoon lekker veel voelen en signaleren wat verschillende dingen met je doen. Ook wat betreft je eigen schema's/modi.
Wat me vooral frustreert (momenteel) is dat ik last heb van verstrengeling. En dat ik dat wéét en dat ik toch tegelijkertijd elke keer maar weer erin meega. Terwijl het beter voor me is om wat losser te proberen te komen. :roll:

En dat weet ik al langer dan de therapie, maar het lukte me hiervoor al niet, en nu (voor mijn gevoel) moet ik er dan ook echt wat mee gaan doen.Maar het is ook een schema dat ik als enige van de groep heb, terwijl andere schema's vaak terugkomen. Dus ik kan daarin ook niet echt van andermans verhalen leren. :-(
Bumba1985 schreef:
16-04-2018 20:21
Opzich is het onderwerp vandaag aan de orde gekomen,er waren meer mensen die er last van hadden. Maar de therapeuten gaan er niet echt op in hoe je er beter mee om kunt gaan, die knikken alleen een beetje en zeggen dat het erbij hoort...
Misschien kun je een volgende keer concreet vragen of jullie hulp kunnen krijgen om hiermee om te gaan?
CommonSense schreef:
17-04-2018 20:42
Misschien kun je een volgende keer concreet vragen of jullie hulp kunnen krijgen om hiermee om te gaan?

Dat heb ik tijdens de derde sessie gedaan. Maar de therapeuten kijken dan zo gelukzalig zo van: ja, we weten dat je je nu rot voelt, maar in latere sessies komt aan de orde wat we eraan kunnen doen. Ze volgen echt een vast programma.
Ik vind het sowieso wel apart die therapie.... De therapeuten zeggen eigenlijk heel weinig. "Dat moet moeilijk voor je zijn geweest" of "wat doet dit verhaal met de rest van de groep"... Dat hoor ik ze vaak zeggen. Maar verder komt eigenlijk alles uit de groepsgenoten,heb ik het idee
Bumba1985 schreef:
17-04-2018 20:50
Dat heb ik tijdens de derde sessie gedaan. Maar de therapeuten kijken dan zo gelukzalig zo van: ja, we weten dat je je nu rot voelt, maar in latere sessies komt aan de orde wat we eraan kunnen doen. Ze volgen echt een vast programma.
Gek, een vast programma. Je stemt je programma natuurlijk altijd af op de deelnemers. Al zal dat bij groepstherapie niet zo simpel zijn vergeleken met individuele therapie.
Je schrijft dat ze een vast programma volgen? Is het een groep die tegelijk begint en eindigt? Is het voor een bepaald aantal weken en dan klaar? Persoonlijk hou ik hier wat minder van, want iedereen zijn proces verloopt verschillend, maar goed, betekent niet dat je er niks mee kan. Ik snap op zich wel dat ze in de eerste weken bezig zijn met luisteren en jullie je verhaal laten doen, elkaar leren kennen. Maar een 'vast programma' kan ook wat rigide zijn soms.

Wat bedoel je met die 'verstrengeling' en dat je beter wat losser kan proberen te komen? (Bedoel je dat je gaat doen wat anderen willen, ook al wil jij misschien iets anders?) Heb je in de groep concreet zo'n situatie waarin je tegen die verstrengeling aan liep besproken? Of meerdere van die situaties, omdat dat is wat je vooral frustreert momenteel. Het maakt niet uit dat jij de enige bent met een bepaald schema.
Ja het is 20 weken. Sommige mensen volgen het programma voor de 2e keer, maar in principe start je met een groepje allemaal tegelijk en word na 20 weken geëvalueerd of je nog een ronde van 20 gesprekken gaat meedoen of dat het genoeg is. Dit om de wachtlijst korter te houden; anders blijven mensen langer in therapie dan nodig is (of zoiets)

De eerste paar sessies is om ieders schema's te bekijken en hoe dat zo is gekomen. Daarna steeds meer herkennen en pas daarna ook daadwerkelijk er iets aan doen.

Ik ben erg verstrengeld met mijn familie. Ik ga veel te vaak naar ze toe, we hebben heel veel contact en er zijn weinig grenzen. Bijvoorbeeld als ik mijn zoontje probeer op te voeden dan bemoeien zij zich ermee. En dat is ook mijn schuld, want IK ga vaak naar hen toe,dat komt echt van mijn kant. Ik probeer nu bij te houden hoe vaak ik ze zie en minder vaak te gaan, maar dat gaat dan even goed en dan opeens zit ik weer (bijna) elke dag daar.

Ik weet het, ik zie het gebeuren,maar ik weet niet hoe ik het moet oplossen :facepalm:
Alle reacties Link kopieren
To, ik heb ook schematherapie gevolgd en ga binnenkort waarschijnlijk voor een tweede ronde. Ons werd uitgelegd dat je de volgende fasen doorloopt:
Onbewust onbekwaam
Bewust onbekwaam
Onbewust bekwaam
Bewust bekwaam.
Vooral de fase bewust onbekwaam is erg frustrerend! Je ziet dat je in je valkuilen trapt, maar hebt nog niet genoeg handvatten om het anders te doen.... Heb vertrouwen dat die handvatten wel komen 😃

Trouwens, in mijn groep was steeds nieuwe instroom. Daardoor zijn er altijd groepsgenoten die al meer inzicht hebben. Vond ik heel fijn voor mijn proces.

Succes verder met de therapie!
Ja, ik denk dat ik nu in die fase zit. Misschien ben ik te streng voor mezelf, maar dan denk ik: hoe kan dat toch? Ik heb al een assertiviteitscursus gevolgd, ik weet prima hoe ik mijn grenzen aan moet geven en doe dat ook steeds meer, maar in sommige gevallen voel ik me weer net een klein kind ofzo :facepalm:

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven