Psyche
alle pijlers
Veel piekeren; ondermeer over problemen in sociale omgang
woensdag 9 mei 2018 08:38
Vind sociale omgang vaak erg complex.
Er zijn weliswaar genoeg mensen waar ik een goede band mee heb.
Helaas zijn er ook mensen waar ik moeilijk mee overweg kan (ondermeer op de werkvloer).
Ik lijk er haast wat overgevoelig voor en het maakt me erg onzeker.
Voortdurend ben ik hierover aan het piekeren en ik kamp ergens ook met schuldgevoelens.
Met laatstgenoemde bedoel ik ook met betrekking tot bepaalde vriendschappen die geëindigd zijn.
Vorig jaar is dit ook eens op een vervelende manier gebeurd en ik had dit anders moeten doen.
Heb in het verleden sowieso vrij veel moeite gehad met vriendschappen die steeds moeizamer verliepen en wat me veel energie kostte.
Dat lag heus niet alleen aan de ander.
Zelf vond ik het ook moeilijk om mijn gevoelens hierover te uiten.
Daar moet ik nog steeds erg aan werken (assertiever worden, meer open kaart spelen etc) en wil meer mijn verantwoordelijkheid ook gaan nemen.
Tevens ga ik Cognitieve Gedragstherapie doen (wacht nog steeds op een reactie hierover) en hopelijk ook vaardigheidstraining.
Heb erg veel last van piekeren en rumineren (ook door mijn vorm van autisme).
Wie herkent eigenlijk piekeren oid?
EDIT; zie een schrijffout in mijn topictitel (is 'Veel' uiteraard)
Er zijn weliswaar genoeg mensen waar ik een goede band mee heb.
Helaas zijn er ook mensen waar ik moeilijk mee overweg kan (ondermeer op de werkvloer).
Ik lijk er haast wat overgevoelig voor en het maakt me erg onzeker.
Voortdurend ben ik hierover aan het piekeren en ik kamp ergens ook met schuldgevoelens.
Met laatstgenoemde bedoel ik ook met betrekking tot bepaalde vriendschappen die geëindigd zijn.
Vorig jaar is dit ook eens op een vervelende manier gebeurd en ik had dit anders moeten doen.
Heb in het verleden sowieso vrij veel moeite gehad met vriendschappen die steeds moeizamer verliepen en wat me veel energie kostte.
Dat lag heus niet alleen aan de ander.
Zelf vond ik het ook moeilijk om mijn gevoelens hierover te uiten.
Daar moet ik nog steeds erg aan werken (assertiever worden, meer open kaart spelen etc) en wil meer mijn verantwoordelijkheid ook gaan nemen.
Tevens ga ik Cognitieve Gedragstherapie doen (wacht nog steeds op een reactie hierover) en hopelijk ook vaardigheidstraining.
Heb erg veel last van piekeren en rumineren (ook door mijn vorm van autisme).
Wie herkent eigenlijk piekeren oid?
EDIT; zie een schrijffout in mijn topictitel (is 'Veel' uiteraard)
woensdag 9 mei 2018 08:50
Je kan het piekeren noemen, maar dat geeft het een negatief tintje.
Als je het meer positief wil bekijken, dan kan je het ook reflecteren noemen, want je onderzoekt ook je eigen gedrag, neemt verantwoordelijkheid voor de dingen die je doet en onderneemt actie om dingen te verbeteren daarin.
Je hebt met een aantal mensen een goede band schrijf je, dus een naar mens zal je zeker niet zijn.
En er zijn mensen waar je minder goed mee overweg kan, maar is dat niet heel normaal? Je kan niet met iedereen beste vrienden zijn.
Heb je zelf last van dat piekeren?
Als je het meer positief wil bekijken, dan kan je het ook reflecteren noemen, want je onderzoekt ook je eigen gedrag, neemt verantwoordelijkheid voor de dingen die je doet en onderneemt actie om dingen te verbeteren daarin.
Je hebt met een aantal mensen een goede band schrijf je, dus een naar mens zal je zeker niet zijn.
En er zijn mensen waar je minder goed mee overweg kan, maar is dat niet heel normaal? Je kan niet met iedereen beste vrienden zijn.
Heb je zelf last van dat piekeren?
woensdag 9 mei 2018 09:03
Bedankt voor je reactie Kwartel123.
Heb zelf behoorlijk veel last van piekeren.
Zelfreflectie is goed; ik sla hier echter wat te veel in door.
Ondermeer in te veel analyseren, malen etc.
Ben zelf ook niet altijd de makkelijkste en ben ook wel veel op mezelf.
Daardoor krijgen sommige mensen weinig hoogte van me.
Wat ook weer voor scheve verhoudingen kan zorgen.
Dit betreur ik ten zeerste.
Heb zelf behoorlijk veel last van piekeren.
Zelfreflectie is goed; ik sla hier echter wat te veel in door.
Ondermeer in te veel analyseren, malen etc.
Ben zelf ook niet altijd de makkelijkste en ben ook wel veel op mezelf.
Daardoor krijgen sommige mensen weinig hoogte van me.
Wat ook weer voor scheve verhoudingen kan zorgen.
Dit betreur ik ten zeerste.
woensdag 9 mei 2018 10:42
Hoelang wacht je al op een reactie over CGT?
Ik heb hetzelfde als jij gehad. Na CGT en gestalttherapie is dat een heel stuk minder geworden. Ook ben ik assertiever geworden. Ik hoef niet (meer!) met iedereen goed op te kunnen schieten.
Ik heb verder veel gehad aan het boek How to influence people and win friends van Dale Carnegie. De titel is ruk, maar het boek staat eigenlijk gewoon bomvol manieren om makkelijk en laagdrempelig contact te maken met mensen om je heen. En verder kan ik je de site www.succeedsocially.com aanraden. Ook hier veel tips over sociale omgang met anderen.
Ik heb hetzelfde als jij gehad. Na CGT en gestalttherapie is dat een heel stuk minder geworden. Ook ben ik assertiever geworden. Ik hoef niet (meer!) met iedereen goed op te kunnen schieten.
Ik heb verder veel gehad aan het boek How to influence people and win friends van Dale Carnegie. De titel is ruk, maar het boek staat eigenlijk gewoon bomvol manieren om makkelijk en laagdrempelig contact te maken met mensen om je heen. En verder kan ik je de site www.succeedsocially.com aanraden. Ook hier veel tips over sociale omgang met anderen.
woensdag 9 mei 2018 10:47
Ik herken het piekeren wel. Ik heb ADD en zit daardoor veel 'in mijn hoofd'. Voor mij is het ook altijd lastig geweest vriendschappen in stand te houden. Inmiddels gaat het al een lange tijd goed door het gebruik van medicatie en een begeleidingstraject wat me goed geholpen heeft.
Heb je zelf veel last van het piekeren? Zo ja, geef dit aan bij de therapie. Cognitieve gedragstherapie kan goed helpen om eventuele negatieve gedachten om te zetten in meer realistische gedachten.
Qua sociale omgang: vind je het wel leuk om dingen met anderen te ondernemen of sociaal contact te hebben? Of vind je dit eerder vervelend, lastig en wil je dit liever vermijden?
Heb je zelf veel last van het piekeren? Zo ja, geef dit aan bij de therapie. Cognitieve gedragstherapie kan goed helpen om eventuele negatieve gedachten om te zetten in meer realistische gedachten.
Qua sociale omgang: vind je het wel leuk om dingen met anderen te ondernemen of sociaal contact te hebben? Of vind je dit eerder vervelend, lastig en wil je dit liever vermijden?
woensdag 9 mei 2018 12:38
Daar heb je volkomen gelijk in.Kwartel123 schreef: ↑09-05-2018 09:10Ik lees dat je heel erg je best doet om door iedereen aardig gevonden te worden.
Dat is echter een onmogelijke opgave.
Wat maakt het uit als een aantal mensen geen hoogte van je krijgt?
Ik merk vooral op de werkvloer dat bepaalde personen mij niet helemaal kunnen plaatsen.
Komt ook omdat ik ook anderzijds best wel gereserveerd en ook onzeker kan zijn.
Dat is voor mij ook weer een trigger om te gaan piekeren.
woensdag 9 mei 2018 12:40
Wacht er al een aantal weken op; maar hoor er vrij weinig over.Snowkitty schreef: ↑09-05-2018 10:42Hoelang wacht je al op een reactie over CGT?
Ik heb hetzelfde als jij gehad. Na CGT en gestalttherapie is dat een heel stuk minder geworden. Ook ben ik assertiever geworden. Ik hoef niet (meer!) met iedereen goed op te kunnen schieten.
Ik heb verder veel gehad aan het boek How to influence people and win friends van Dale Carnegie. De titel is ruk, maar het boek staat eigenlijk gewoon bomvol manieren om makkelijk en laagdrempelig contact te maken met mensen om je heen. En verder kan ik je de site www.succeedsocially.com aanraden. Ook hier veel tips over sociale omgang met anderen.
Toch nog maar weer contact gaan opnemen.
Met gestalttherapie ben ik trouwens niet bekend.
Heel erg bedankt voor je tip en link.
Zal het zeker goed gaan bekijken.
anoniem_368547 wijzigde dit bericht op 09-05-2018 12:44
0.06% gewijzigd
woensdag 9 mei 2018 12:43
Heb zelf (naast ASS) ook ADD en vermoedelijk ook nog OPS.Fhemke schreef: ↑09-05-2018 10:47Ik herken het piekeren wel. Ik heb ADD en zit daardoor veel 'in mijn hoofd'. Voor mij is het ook altijd lastig geweest vriendschappen in stand te houden. Inmiddels gaat het al een lange tijd goed door het gebruik van medicatie en een begeleidingstraject wat me goed geholpen heeft.
Heb je zelf veel last van het piekeren? Zo ja, geef dit aan bij de therapie. Cognitieve gedragstherapie kan goed helpen om eventuele negatieve gedachten om te zetten in meer realistische gedachten.
Qua sociale omgang: vind je het wel leuk om dingen met anderen te ondernemen of sociaal contact te hebben? Of vind je dit eerder vervelend, lastig en wil je dit liever vermijden?
Van piekeren heb ik zeer veel last en het kan als een loden last om me heen hangen.
Het merkwaardige is dat ik het best wel leuk vind om af te spreken.
Echter kan het ook weer zo zijn dat ik hierin doorsla en teveel afspraken maak.
Dat is dan weer echt teveel van het goede.
Wel heb ik zeer sterk de neiging om vervelende contacten te vermijden, zoals met bepaalde personen op de werkvloer.
woensdag 9 mei 2018 12:51
Ik las hier op het forum ooit iets van een andere forummer, wat me bij is gebleven: dat 1/3 van de mensen die je tegenkomt je leuk vinden, 1/3 vindt je niet leuk en 1/3 is neutraal. Ik weet niet waar het op gebaseerd is en of het uberhaupt waar is, maar ik vond het toch behulpzaam: het hielp mij om de mensen die me kennelijk niet leuk vinden gewoon te 'classeren' en het te accepteren.
Niet iedereen HOEFT jou leuk te vinden, TO. En mocht het een troost zijn, ikzelf en vast nog anderen met mij, houden zelfs meer van gecompliceerde mensen omdat we nu eenmaal zelf ook zo zijn.
Niet iedereen HOEFT jou leuk te vinden, TO. En mocht het een troost zijn, ikzelf en vast nog anderen met mij, houden zelfs meer van gecompliceerde mensen omdat we nu eenmaal zelf ook zo zijn.
woensdag 9 mei 2018 13:59
Het is gek. We zitten niet in de gevangenis maar veel mensen voelen zich niet vrij in Nederland. Ik heb daar ook veel mee geworsteld en ik worstel daar nog dagelijks mee.
Belangrijk is te beseffen dat het aangeleerd gedrag is: "onvrij gedrag". Meestal komt het uit de jeugd waar er geen veilige omgeving was.
Als kind ontwikkelen we dan slimme vermijdingsmechanisme om onszelf te beschermen. Op die manier overleven we de jeugd.
De prijs is dat het beschermingsmechanisme blijft hangen en dat we onvrij zijn in de volwassenheid.
Wat mij helpt is om bewust te worden wat er allemaal in mijn lichaam gebeurt.
Belangrijk is te beseffen dat het aangeleerd gedrag is: "onvrij gedrag". Meestal komt het uit de jeugd waar er geen veilige omgeving was.
Als kind ontwikkelen we dan slimme vermijdingsmechanisme om onszelf te beschermen. Op die manier overleven we de jeugd.
De prijs is dat het beschermingsmechanisme blijft hangen en dat we onvrij zijn in de volwassenheid.
Wat mij helpt is om bewust te worden wat er allemaal in mijn lichaam gebeurt.
woensdag 9 mei 2018 14:31
Herkenbaar. Ik ga zelf een assertiviteitstraining doen waar ik wat aan hoop te hebben voor dit probleem. Ik heb nu wel een fijne werkplek waar ik mezelf kan zijn, maar ik heb wel te maken gehad met collega’s die niks van me moesten hebben. Ik ben introvert, dat wordt niet altijd begrepen. En naïef als ik was (er was me wel voor gewaarschuwd voor ik begon), had ik geen probleem om met extraverte mensen te werken… gewoon leven en laten leven toch? Alleen, zo dachten zij er niet over. Ze vonden me raar. Voor mijn gevoel deed ik aardig, dus waarom konden zij dat niet gewoon terug zijn? Heb ik ook vreselijk over gepiekerd. Je lost er niks mee op, je weet het, maar toch kun je die trein aan gedachten in je hoofd niet stoppen. Ik weet inmiddels dat er mensen zijn die jouw angst herkennen in die zogenaamde aardigheid. En dat triggert. Het is ergens heel naar dat mensen je de grond in stampen, zodra ze je zwakte in de gaten hebben… voelt voor hen vaak goed, omdat ze zelf ook zo hun issues hebben. Ik vond het heel lastig, maar ik heb het een keer aangekaart. Wat ik al dacht… ze was zich van geen kwaad bewust. Maar daarna ging het wel een stuk beter, dus ik denk dat ze het wel degelijk wist… en dat ze niet had verwacht dat ik het zou durven benoemen.
woensdag 9 mei 2018 20:21
Ben erg benieuwd ook naar het volgende.
Hoe gaan jullie eigenlijk om met lastige en vervelende mensen?
Wellicht een beetje algemeen samengevat deze vraag.
Hiermee bedoel ik vooral ook mensen die bijv dominant, autoritair en/of grensoverschrijdend kunnen zijn, bijv dmv te direct zijn of zelfs kwetsend oid.
Nogmaals; zelf ben ik ook niet altijd de makkelijkste en heb lange tijd onvoldoende mijn grenzen aangegeven en me niet weerbaar genoeg opgesteld.
Wat dat betreft wil ik niet met het vingertje naar een ander wijzen.
Heb er wel behoorlijk veel last van dat ik met bepaalde contacten (zoals vriendschappen) spaak ben gelopen in het verleden en dat het mij geen goed heeft gedaan
En hier pieker ik dus ook veel over en ondervind last van schuldgevoelens.
Hoe gaan jullie eigenlijk om met lastige en vervelende mensen?
Wellicht een beetje algemeen samengevat deze vraag.
Hiermee bedoel ik vooral ook mensen die bijv dominant, autoritair en/of grensoverschrijdend kunnen zijn, bijv dmv te direct zijn of zelfs kwetsend oid.
Nogmaals; zelf ben ik ook niet altijd de makkelijkste en heb lange tijd onvoldoende mijn grenzen aangegeven en me niet weerbaar genoeg opgesteld.
Wat dat betreft wil ik niet met het vingertje naar een ander wijzen.
Heb er wel behoorlijk veel last van dat ik met bepaalde contacten (zoals vriendschappen) spaak ben gelopen in het verleden en dat het mij geen goed heeft gedaan
En hier pieker ik dus ook veel over en ondervind last van schuldgevoelens.
woensdag 9 mei 2018 23:16
Wil er nog aan toevoegen dat ik het best moeilijk vond om mijn vorige post en vraag te plaatsen.
Zelf besef ik dat ik ook best lastig kan zijn in bepaalde situaties.
Dat wil ik ook zeker niet over mezelf ontkennen.
Het valt me zwaar dat ik met bepaalde personen ben gebotst in het verleden en dit kan me nog steeds erg achtervolgen.
Sommige vriendschappen uit het verleden hebben mij erg veel (negatieve) energie gekost en ergens ben ik ook wel blij dat deze voorbij zijn.
Steeds heb ik het gevoel dat er iets niet klopt en dat het allemaal mijn schuld is, alhoewel ik ergens ook wel weer besef dat dit niet reëel is.
Het is een soort onzekerheid wat mij hierin aan het triggeren is en wat zich steeds aan me blijft opdringen.
Dit wil ik ondermeer met CGT gaan verhelpen.
Zelf besef ik dat ik ook best lastig kan zijn in bepaalde situaties.
Dat wil ik ook zeker niet over mezelf ontkennen.
Het valt me zwaar dat ik met bepaalde personen ben gebotst in het verleden en dit kan me nog steeds erg achtervolgen.
Sommige vriendschappen uit het verleden hebben mij erg veel (negatieve) energie gekost en ergens ben ik ook wel blij dat deze voorbij zijn.
Steeds heb ik het gevoel dat er iets niet klopt en dat het allemaal mijn schuld is, alhoewel ik ergens ook wel weer besef dat dit niet reëel is.
Het is een soort onzekerheid wat mij hierin aan het triggeren is en wat zich steeds aan me blijft opdringen.
Dit wil ik ondermeer met CGT gaan verhelpen.
woensdag 9 mei 2018 23:22
Wil nog laten weten dat ik erg veel herken in deze reactie.vivinnetje schreef: ↑09-05-2018 14:31Herkenbaar. Ik ga zelf een assertiviteitstraining doen waar ik wat aan hoop te hebben voor dit probleem. Ik heb nu wel een fijne werkplek waar ik mezelf kan zijn, maar ik heb wel te maken gehad met collega’s die niks van me moesten hebben. Ik ben introvert, dat wordt niet altijd begrepen. En naïef als ik was (er was me wel voor gewaarschuwd voor ik begon), had ik geen probleem om met extraverte mensen te werken… gewoon leven en laten leven toch? Alleen, zo dachten zij er niet over. Ze vonden me raar. Voor mijn gevoel deed ik aardig, dus waarom konden zij dat niet gewoon terug zijn? Heb ik ook vreselijk over gepiekerd. Je lost er niks mee op, je weet het, maar toch kun je die trein aan gedachten in je hoofd niet stoppen. Ik weet inmiddels dat er mensen zijn die jouw angst herkennen in die zogenaamde aardigheid. En dat triggert. Het is ergens heel naar dat mensen je de grond in stampen, zodra ze je zwakte in de gaten hebben… voelt voor hen vaak goed, omdat ze zelf ook zo hun issues hebben. Ik vond het heel lastig, maar ik heb het een keer aangekaart. Wat ik al dacht… ze was zich van geen kwaad bewust. Maar daarna ging het wel een stuk beter, dus ik denk dat ze het wel degelijk wist… en dat ze niet had verwacht dat ik het zou durven benoemen.
Ook dat ik het gevoel heb dat bepaalde collega's niks van me lijken te moeten hebben.
Komt misschien ook omdat ik erg gereserveerd en ook introvert kan zijn.
Verder heb ik ook een vriend gehad, die mij nu de grond in stampt vanwege bepaalde zwaktes bij mij (dat ik autisme heb, een maatschappelijk werker heb, overgewicht heb etc).
Heel naar en erg laf ook.
Hoor echter van meer mensen dat ze deze persoon niet echt hoog hebben zitten en mijn gevoel word hierin alleen maar bevestigd over hem.
donderdag 10 mei 2018 11:56
Leer ervan. Volgende keer niet zo snel allerlei persoonlijke zaken vertellen.
Weet je, uiteindelijk kun je alleen jezelf en je eigen gedrag veranderen. Je kunt anderen niet veranderen en soms is dat ronduit rot. Je komt in het leven nou eenmaal leuke en minder leuke mensen tegen. Ik heb een tijdlang alle mensen vermeden na een aantal vervelende ervaringen. Maar daar had ik uiteindelijk alleen mezelf mee. In principe gaf ik mensen uit het verleden daarmee nog steeds macht over mijn latere leven. Zo zonde. Het is een rotervaring als mensen niet te vertrouwen blijken te zijn en ook nog misbruik van je hebben gemaakt (wil je vertellen hoe?). Maar dat zou dan een extra reden zijn om niet meer met die specifieke mensen om te gaan, toch?
Weet je, uiteindelijk kun je alleen jezelf en je eigen gedrag veranderen. Je kunt anderen niet veranderen en soms is dat ronduit rot. Je komt in het leven nou eenmaal leuke en minder leuke mensen tegen. Ik heb een tijdlang alle mensen vermeden na een aantal vervelende ervaringen. Maar daar had ik uiteindelijk alleen mezelf mee. In principe gaf ik mensen uit het verleden daarmee nog steeds macht over mijn latere leven. Zo zonde. Het is een rotervaring als mensen niet te vertrouwen blijken te zijn en ook nog misbruik van je hebben gemaakt (wil je vertellen hoe?). Maar dat zou dan een extra reden zijn om niet meer met die specifieke mensen om te gaan, toch?
donderdag 10 mei 2018 12:14
Bedankt voor je reactie, Snowkitty.
Dit maakt erg veel indruk op mij.
De mensen (voormalig vrienden) die min of meer misbruik van me hebben gemaakt, konden vooral niet omgaan met gevoelige informatie die ik met hun deelde.
Bijvoorbeeld dat ik autisme heb, bij een zorgboerderij werk (met PGB-ondersteuning), moeite heb om sommige vriendschappen vast te houden, onzeker ben in mijn communicatie, moeite heb met grenzen aangeven etc.
Natuurlijk ben ik daar ook zelf verantwoordelijk voor geweest.
Heb me er helaas in vergist en een verkeerde inschatting hiermee gemaakt; naïviteit ook.
Dit maakt erg veel indruk op mij.
De mensen (voormalig vrienden) die min of meer misbruik van me hebben gemaakt, konden vooral niet omgaan met gevoelige informatie die ik met hun deelde.
Bijvoorbeeld dat ik autisme heb, bij een zorgboerderij werk (met PGB-ondersteuning), moeite heb om sommige vriendschappen vast te houden, onzeker ben in mijn communicatie, moeite heb met grenzen aangeven etc.
Natuurlijk ben ik daar ook zelf verantwoordelijk voor geweest.
Heb me er helaas in vergist en een verkeerde inschatting hiermee gemaakt; naïviteit ook.
donderdag 10 mei 2018 12:25
Mja herkenbaar, ik pieker me dan ook suf over waar ik in de fout ben gegaan tot op het obsessieve af.
En vaak denk ik, het ligt echt aan mij want iedere keer gebeurt er iets, dat kan geen toeval meer zijn. Ook al lijkt het als of ik er niets aan kan doen, misschien zijn sommige mensen van nature splijtzwam. Ik weet het ook niet behalve dat ik het ook enorm complex vind.
En vaak denk ik, het ligt echt aan mij want iedere keer gebeurt er iets, dat kan geen toeval meer zijn. Ook al lijkt het als of ik er niets aan kan doen, misschien zijn sommige mensen van nature splijtzwam. Ik weet het ook niet behalve dat ik het ook enorm complex vind.
donderdag 10 mei 2018 12:31
Maar andere mensen gebeuren die dingen misschien ook, alleen schenken ze daar minder aandacht aan en zijn ze helemaal niet bezig met het willen voorkomen dat het nog eens gebeurt. Analyseren is een vorm van controle willen houden (als ik de volgende keer zus of zo doe, dan gaat het wél goed), maar je hebt helemaal geen controle over anderen. Bovendien zijn mensen totaal niet consequent, dus wat de ene keer 'werkt', doet dat de andere keer niet. Blijft over: van jezelf uitgaan.
Ik ken iemand die bij een zorgboerderij werkt, maar ik zie niet hoe je dat tegen iemand zou kunnen gebruiken. Het is meer een feit dat hij daar werkt.
De andere dingen, over waar je moeite mee hebt, zou je op zich niet hoeven zeggen tegen anderen. In mijn ervaring vinden mensen het al snel aanstellerig als je het over zulke dingen hebt. En de mensen die wel leuk contact met je onderhouden, komen er eigenlijk vanzelf wel achter.
Ik ken iemand die bij een zorgboerderij werkt, maar ik zie niet hoe je dat tegen iemand zou kunnen gebruiken. Het is meer een feit dat hij daar werkt.
De andere dingen, over waar je moeite mee hebt, zou je op zich niet hoeven zeggen tegen anderen. In mijn ervaring vinden mensen het al snel aanstellerig als je het over zulke dingen hebt. En de mensen die wel leuk contact met je onderhouden, komen er eigenlijk vanzelf wel achter.
donderdag 10 mei 2018 12:39
2e alinea vind ik zeer herkenbaar ook.strikjemetstippels schreef: ↑10-05-2018 12:25Mja herkenbaar, ik pieker me dan ook suf over waar ik in de fout ben gegaan tot op het obsessieve af.
En vaak denk ik, het ligt echt aan mij want iedere keer gebeurt er iets, dat kan geen toeval meer zijn. Ook al lijkt het als of ik er niets aan kan doen, misschien zijn sommige mensen van nature splijtzwam. Ik weet het ook niet behalve dat ik het ook enorm complex vind.
Het is ook zo frustrerend als je met iemand in conflict komt; jouw woord tegen die van het ander.
Dat levert vaak alleen maar vervelende situaties op met eindeloze verwijten.
