Dip

17-05-2018 21:45 26 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik wil niet meer, ik ben op. Het spijt me, weer, er zijn steeds periodes waarin ik wegval, niks lukt, alles is zwaar, zwart, negatief. Het liefst wil ik me dan verstoppen maar dat is geen fatsoenlijke reactie dus bikkel ik door. Ook al komt er dan letterlijk niks uit m'n handen. Wat het alleen nog maar zwaarder maakt. Het kost tijd om die spiraal weer om te buigen. Ik zit nu weer helemaal onderaan (joepie, het zou dus weer de positieve kant op moeten gaan), maar ik wil niet meer, ik ben op. Ik kan de kinderen niet alleen laten maar ik kan niet meer, ik wil niet meer.
:hug:
Sterkte TO.
Voor morgen een afspraak met de huisarts of je hulpverlener maken en als je het vanavond niet meer trekt de huisartsenpost bellen, niet te lang wachten.
Alle reacties Link kopieren
Hoe oud zijn je kinderen? Ik weet helaas hoe je je voelt. Zoek hulp!
https://www.113.nl/?gclid=EAIaIQobChMIn ... gJA0_D_BwE
Alle reacties Link kopieren
Bel eventueel de huisartsenpost met je verhaal.
113 is vaak bezet is mijn ervaring.

Beter nu even met iemand bellen en vooral eerlijk zijn over wat je voelt en denkt.

Echt doen hoor. :hug:

Laat je even weten of je iemand gebeld hebt?
Mocht een hulp instantie niet opnemen mag je ook altijd 112 bellen om je verhaal te doen.
Alle reacties Link kopieren
Je eigen huisarts en dan het spoednummer mag ook. Of een vriend, kennis, familielid wat jij prettig vind. :hug:
Je hebt kinderen.
En daar is alles mee gezegd.
Doorleven en hulp zoeken.
Alle reacties Link kopieren
Ik doe geen gekke dingen, dat kan ik niet maken. Ik ga naar bed, ik wil slapen en niks weten. Topic geopend met tekst die ik in de app had staan maar weer heb verwijderd. Ik kan geen herrie schoppen, het leidt toch nergens toe. Voor mezelf hier neergepoot, misschien dat ik daar morgen wat mee kan doen. Ik wil dit niet. Ik wil niks,
Dan proberen te slapen en morgen om 8u gelijk de huisarts bellen.
Ik hoop dat je een beetje kunt slapen.
Alle reacties Link kopieren
.
Ik ken het gevoel helaas.
Hulp zoeken is misschien een grote stap maar er is echt hulp, het kan beter worden.
Alle reacties Link kopieren
Dat f*cking verantwoordelijkheidsgevoel ook altijd! Kan wel weg willen rennen maar dat kan ik niet maken.
Wegrennen lost ook niks op, het komt altijd weer terug op m'n eigen bord. Het lukte me lang niet te huilen, ik ben nu helemaal nat van de tranen. Nog een geluk dat ik geen paniekaanvallen meer heb. Ik wil met dingen gooien, wat dan ook. En het stomme is dat ik heus wel weet dat dit weer overgaat maar ik word het zo moe daar op te wachten. Telkens weer. Stoppen nou!
Alle reacties Link kopieren
Lekker gaan slapen. Welterusten!
Toch proberen te slapen en anders de HAP bellen, daar zijn ze voor.
Alle reacties Link kopieren
Je kan voor emotionele support gratis terecht bij stichting Emotionele Support (ES). Je kan chatten tot 23:30, e-mailen kan ook.

http://www.stichtinges.nl/hoe-werkt-het/

Chatten kan iedere dag van 9.00 tot 24.00 uur (tot 23.30 uur worden nieuwe gesprekken aangenomen).

Wil je met ons mailen?
Dit kan op elk moment van de dag, stuur een e-mail naar supportvragen@stichtinges.nl en wij reageren binnen vijf werkdagen op jouw mail.
anoniem_368371 wijzigde dit bericht op 17-05-2018 22:49
43.38% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
:hug:

Gun jezelf een goede nachtrust. Bij mij helpt een luisterboek vaak om m'n gedachten af te leiden. Zeker als bepaalde medicatie even geen optie is, is een luisterboek een goede oplossing.

En morgen even de huisarts bellen, of contact zoeken met je behandelaar.

Dip sucks. En een feniks zijn (steeds herrijzen uit je as, steeds uit de negatieve spiraal komen) is loodzwaar.
:hug:

Het afgelopen halfjaar bracht heel veel verandering voor je. Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar bij mij zijn ingrijpende veranderingen een trigger. Heb je hulp? Bel je straks anders de huisarts? :redrose:
Hoe is het nu to?
Alle reacties Link kopieren
Vanmiddag naar ha, verwacht doorverwijzing psycholoog of zo
Nu aan het werk, moe, down, maar m'n werkgever is juist hyperactief en vrolijk, daar probeer ik me een beetje aan op te trekken. Foto's gezien van z'n jongste die net een maand oud is.
Moe, leeg. Vanavond avondvierdaagse, komt goed, ben gister ook meegelopen, geen sociaal contact, zoon wilde dat ik bij hem bleef dus heb vooral met hem gewandeld en naar z'n gebabbel geluisterd. Vanavond zal het drukker en chaotischer zijn, tja. Morgen nog verplicht met de kinderen op stap, zondag en maandag kindloos en vrij.
Werd vanochtend vrij laat wakker dus heb blijkbaar best goed geslapen (lig meestal uren te draaien voordat de wekker gaat). Durf niet te uiten hier dat m'n hoofd zo vol zit. Collega weet nu dat ze ziek is, en vader van een klasgenootje is gisteravond omgekomen hoorde ik net, wat zit ik dan te piepen.
Vergeet m'n taken, komt niet echt iets uit m'n handen, maar heb zo met een collega afgesproken, we pakken dan samen iets op, dat moet makkelijker gaan. Die heeft gistermiddag ook zo'n beetje m'n gewauwel aangehoord, die weet een klein beetje hoe het zit.
Doorgaan. Zoveel opties zijn er niet. Stil zitten is ook doorgaan. Niks doen is ook iets doen. Moe.
Ik hoop dat je een doorverwijzing hebt gekregen.
Goed dat je nu hulp zoekt. :hug:
Fijn dat je goed hebt geslapen. Je zit niet te piepen maar begrijp dat dat soms zo voelt. Probeer eerlijk te zijn tegen de huisarts, goed dat je gaat
Alle reacties Link kopieren
femke09 schreef:
18-05-2018 13:20
Doorgaan. Zoveel opties zijn er niet. Stil zitten is ook doorgaan. Niks doen is ook iets doen. Moe.
Er zijn veel meer opties dan je (nu) denkt, maar die zie je niet omdat je erdoor zit.
Je denkt nu als een stoplicht: groen=doorzettten en rood=opgeven, maar jouw oplossing/verlichting zit in het gebied daartussen.
Ik hoop dat je -met hulp- die andere opties gaat onderzoeken en zult zien dat je er nog een hoop leven valt te ontdekken.
Sterkte.
To, Hoe gaat het?
Alle reacties Link kopieren
Ik weet het niet, bij de ha weer naar huis gestuurd met 'gut ja, jonge kinderen, alleenstaand, drukke baan, sterke hè' :( en ik had de puf niet me ertegen te verzetten.
Inmiddels weer druk bezig met erbovenop klimmen (as always, en daar zie ik steeds meer tegenop). Klerezooi in huis met m'n zus aangepakt, mijn zwager heeft geholpen met een klusje waar ik tegenaan hikte en ik ben gisteren met de kinderen bij vrienden geweest, ook met eten. Aan alle kanten wordt hulp geboden en ik neem dat niet aan, kán dat niet aannemen. En dat heb ik nu maar eens gezegd. Zo van, ik weet dat het stom is maar ik vind het zo moeilijk om hulp aan te nemen. Da's de eerste stap om die drempel voor mezelf te verlagen.
Waarom kun je geen hulp aannemen?

Wat een sukkel van een huisarts. Kun je niet rechtstreeks een afspraak bij je eerdere psycholoog maken of bij de POH?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven