Psyche
alle pijlers
Schoonzus doet zelfmoordpoging, schoonouders gaan op reis
donderdag 24 mei 2018 09:48
Beste Viva-forumdames,
Ik lees al een tijdje mee maar heb nog nooit iets gepost. Nu heb ik iets op mijn hart en ik weet echt niet wat ik er mee aanmoet. Hopelijk heeft iemand tips!
Ik had altijd veel respect voor mijn schoonouders. Het zijn hoogopgeleide mensen die altijd hard hebben gewerkt en erg succesvol zijn. Ze zijn een beetje elitair en voelen zich beter dan anderen, maar als ik zie wat ze gespresteerd hebben kan ik dat wel accepteren (niet dat ik ze beter vind dan anderen, laat dat duidelijk zijn).
Dat mijn schoonvader een tikkeltje narcistisch is, dat wist ik ook wel maar kon daar altijd wel mee dealen. Een van mijn talenten is aanpassen aan anderen en daar zelf geen problemen me ondervinden.
Het gezin van mijn schoonouders bestaat uit 8 (!) kinderen. Bijna allemaal erg geslaagd in het leven. En er is redelijk goed contact tussen de kinderen en hun ouders. Mijn schoonouders zijn altijd in het buitenland, maar iedereen lijkt dat geaccepteerd te hebben. Hun opvoedfilosofie is 'laissez faire' wat inhoud: bemoei je niet met je kinderen en besteedt er weinig aandacht aan. Dat heeft goed uitgepakt voor een aantal kinderen (waaronder mijn man) en wat minder goed voor anderen.
Mijn schoonzusje van begin 30 is het zwarte schaap van de familie. Zij is jong in een psychose geraakt en eigenlijk sindsdien altijd psychotisch geweest. De ouders van mijn man konden hier, toen dit gebeurde, niet mee omgaan: mijn man heeft als student een jaar van zijn studie opgeofferd om zijn zusje te begeleiden bij therapeuten en artsen.
Haar ouders leggen geen enkele blaam bij zichzelf en zien de psychose als puur medisch. De stress van de gezinsstructuur en het niet accepteren van 'gevoeligheid', de nadruk op hard werken en geen gevoel tonen hebben echter zonder twijfel invloed gehad op het ontstaan van haar psychose.
Haar ouders negeren de zorg voor haar, zijn het grootste gedeelte van het jaar luxe op reis, en laten hun dochter bijna volledig over aan de verzorgingsstaat. Terwijl ze zelf exorbitant leven en 'belangrijk' doen, in mijn ogen. (ze presenteren zich ook nadrukkelijk als belangrijk en fantastische mensen).
Nu heeft mijn schoonzus (10 jaar later) een zelfmoordpoging gedaan. Een gedeelte van de broers en zussen spingt op en neemt de zorg op zich. Mijn schoonouders komen 3(!) dagen naar nederland, een week na dato, en vetrekken vervolgens naar Amerika. voor 3 maanden. Terwijl mijn schoonzus volledig fysiek en psychisch in de prak in het ziekenhuis ligt en de komende 3 maanden daar zal moeten blijven.
Een vreselijke situatie dus.
Maar wat is nu mijn probleem? Het probleem is dat ik me dit enorm aantrek en dit wil 'oplossen'. Ik vind de sitatie vreselijk onrechtvaardig en wil dit duidelijk maken aan mijn schoonouders. Zij moeten hier verdorie hun dochter ondersteunen en dat niet overlaten hun eigen kinderen die allemaal in het spitsuur van hun leven zitten (met kleine kinderen etc.). Zij moeten hier staan! en verantwoordelijkheid nemen voor hun fouten! Zij kunnen niet weggaan en op reis gaan en hun dochter laten stikken??
Alle kinderen van mijn schoonouders (ook mijn man) houden de hand boven hun hoofd. Onder het mom van 'onze ouders zijn incapabel om deze situatie op te lossen'. Daardoor worden mijn schoonouders gespaard. En kunnen zij vrolijk op reis terwijl hun kinderen de ellende oplossen. (Of niet oplossen: beter proberen te maken). In mijn ogen zijn de enige die dit beter kunnen maken mijn schoonouders zelf, door aandacht en liefde te geven aan hun dochter.
Ik geloof wel dat mijn schoonouders incapabel zijn.. maar niemand wijst ze hierin terecht. Ze proberen het niet eens en blazen nog wel hoog van de toren met hun goede opvoedadviezen en hun status.
Mijn probleem hier in is dat ik niet tegen onrecht kan. Ik kan me hier zo boos over maken dat ik het uitvit op mijn man. wat natuurlijk helemaaaal niet juist is (hij kan beter mijn steun gebruiken dan mijn verwijten over zijn ouders). Maar ergens doet dit iets met mij wat mijn hele gevoel overhoop haalt. Ik wil kalm blijven en het juiste doen. Maar wat het juiste is is misschien niet luisteren naar mijn intuitie.
Alles schreeuwt in mij: maak het onrecht weer recht!! Trek die ouders bij de les! confonteer ze! Help die arme meid!
Mijn intuitie roept: luister naar je gevoel! laat dit niet gebeuren! ga er niet bijstaan! los dit op!!
Anderzijds wil ik ook mijn man steunen en het hem niet moeilijker maken. Hij zou liever hebben dat ik accepteer dat mijn schoonouders dit niet kunnen en hun ego in tact laten. En me vooral niet kritisch uitlaten want dat breekt met mijn (narcistische) schoonvader. Mijn man heeft goed contact met zijn ouders omdat hij zich goed kan schikken (zonder daarmee over zijn eigen grenzen te gaan). Hij is daar erg pragmatisch in.
Ik niet. Ik sta in volledige tweestrijd. en voel me emotioneel meegesleurd in iets waar ik niets aan kan veranderen maar wat me opbreekt. Ik kan niet niet aanzien.
Wat zouden jullie doen?
Hoe zouden jullie mijn schoonzus helpen?
Zouden jullie je schoonouders confronteren (en luisteren naar je rechtvaardogheidsgevoel) of juist je man bijstaan en je schikken naar zijn wensen (en dus die van je schoonvader) en ja en amen zeggen en zijn troep opruimen?
dat was een heeeel verhaal.
Ik hoop op reacties!
Anna
Ik lees al een tijdje mee maar heb nog nooit iets gepost. Nu heb ik iets op mijn hart en ik weet echt niet wat ik er mee aanmoet. Hopelijk heeft iemand tips!
Ik had altijd veel respect voor mijn schoonouders. Het zijn hoogopgeleide mensen die altijd hard hebben gewerkt en erg succesvol zijn. Ze zijn een beetje elitair en voelen zich beter dan anderen, maar als ik zie wat ze gespresteerd hebben kan ik dat wel accepteren (niet dat ik ze beter vind dan anderen, laat dat duidelijk zijn).
Dat mijn schoonvader een tikkeltje narcistisch is, dat wist ik ook wel maar kon daar altijd wel mee dealen. Een van mijn talenten is aanpassen aan anderen en daar zelf geen problemen me ondervinden.
Het gezin van mijn schoonouders bestaat uit 8 (!) kinderen. Bijna allemaal erg geslaagd in het leven. En er is redelijk goed contact tussen de kinderen en hun ouders. Mijn schoonouders zijn altijd in het buitenland, maar iedereen lijkt dat geaccepteerd te hebben. Hun opvoedfilosofie is 'laissez faire' wat inhoud: bemoei je niet met je kinderen en besteedt er weinig aandacht aan. Dat heeft goed uitgepakt voor een aantal kinderen (waaronder mijn man) en wat minder goed voor anderen.
Mijn schoonzusje van begin 30 is het zwarte schaap van de familie. Zij is jong in een psychose geraakt en eigenlijk sindsdien altijd psychotisch geweest. De ouders van mijn man konden hier, toen dit gebeurde, niet mee omgaan: mijn man heeft als student een jaar van zijn studie opgeofferd om zijn zusje te begeleiden bij therapeuten en artsen.
Haar ouders leggen geen enkele blaam bij zichzelf en zien de psychose als puur medisch. De stress van de gezinsstructuur en het niet accepteren van 'gevoeligheid', de nadruk op hard werken en geen gevoel tonen hebben echter zonder twijfel invloed gehad op het ontstaan van haar psychose.
Haar ouders negeren de zorg voor haar, zijn het grootste gedeelte van het jaar luxe op reis, en laten hun dochter bijna volledig over aan de verzorgingsstaat. Terwijl ze zelf exorbitant leven en 'belangrijk' doen, in mijn ogen. (ze presenteren zich ook nadrukkelijk als belangrijk en fantastische mensen).
Nu heeft mijn schoonzus (10 jaar later) een zelfmoordpoging gedaan. Een gedeelte van de broers en zussen spingt op en neemt de zorg op zich. Mijn schoonouders komen 3(!) dagen naar nederland, een week na dato, en vetrekken vervolgens naar Amerika. voor 3 maanden. Terwijl mijn schoonzus volledig fysiek en psychisch in de prak in het ziekenhuis ligt en de komende 3 maanden daar zal moeten blijven.
Een vreselijke situatie dus.
Maar wat is nu mijn probleem? Het probleem is dat ik me dit enorm aantrek en dit wil 'oplossen'. Ik vind de sitatie vreselijk onrechtvaardig en wil dit duidelijk maken aan mijn schoonouders. Zij moeten hier verdorie hun dochter ondersteunen en dat niet overlaten hun eigen kinderen die allemaal in het spitsuur van hun leven zitten (met kleine kinderen etc.). Zij moeten hier staan! en verantwoordelijkheid nemen voor hun fouten! Zij kunnen niet weggaan en op reis gaan en hun dochter laten stikken??
Alle kinderen van mijn schoonouders (ook mijn man) houden de hand boven hun hoofd. Onder het mom van 'onze ouders zijn incapabel om deze situatie op te lossen'. Daardoor worden mijn schoonouders gespaard. En kunnen zij vrolijk op reis terwijl hun kinderen de ellende oplossen. (Of niet oplossen: beter proberen te maken). In mijn ogen zijn de enige die dit beter kunnen maken mijn schoonouders zelf, door aandacht en liefde te geven aan hun dochter.
Ik geloof wel dat mijn schoonouders incapabel zijn.. maar niemand wijst ze hierin terecht. Ze proberen het niet eens en blazen nog wel hoog van de toren met hun goede opvoedadviezen en hun status.
Mijn probleem hier in is dat ik niet tegen onrecht kan. Ik kan me hier zo boos over maken dat ik het uitvit op mijn man. wat natuurlijk helemaaaal niet juist is (hij kan beter mijn steun gebruiken dan mijn verwijten over zijn ouders). Maar ergens doet dit iets met mij wat mijn hele gevoel overhoop haalt. Ik wil kalm blijven en het juiste doen. Maar wat het juiste is is misschien niet luisteren naar mijn intuitie.
Alles schreeuwt in mij: maak het onrecht weer recht!! Trek die ouders bij de les! confonteer ze! Help die arme meid!
Mijn intuitie roept: luister naar je gevoel! laat dit niet gebeuren! ga er niet bijstaan! los dit op!!
Anderzijds wil ik ook mijn man steunen en het hem niet moeilijker maken. Hij zou liever hebben dat ik accepteer dat mijn schoonouders dit niet kunnen en hun ego in tact laten. En me vooral niet kritisch uitlaten want dat breekt met mijn (narcistische) schoonvader. Mijn man heeft goed contact met zijn ouders omdat hij zich goed kan schikken (zonder daarmee over zijn eigen grenzen te gaan). Hij is daar erg pragmatisch in.
Ik niet. Ik sta in volledige tweestrijd. en voel me emotioneel meegesleurd in iets waar ik niets aan kan veranderen maar wat me opbreekt. Ik kan niet niet aanzien.
Wat zouden jullie doen?
Hoe zouden jullie mijn schoonzus helpen?
Zouden jullie je schoonouders confronteren (en luisteren naar je rechtvaardogheidsgevoel) of juist je man bijstaan en je schikken naar zijn wensen (en dus die van je schoonvader) en ja en amen zeggen en zijn troep opruimen?
dat was een heeeel verhaal.
Ik hoop op reacties!
Anna
anoniem_370057 wijzigde dit bericht op 24-05-2018 09:52
Reden: spelfouten
Reden: spelfouten
1.44% gewijzigd
donderdag 24 mei 2018 09:55
Ik zou er zijn voor mijn schoonzus, en mijn schoonouders laten voor wat het is
Hoezo confronteren?
Denk jij dat zij dan denken...nou jaaaaaaaaaaa verhip zeg, nu gaan we er 24/7 voor mijn dochter zijn?
Ik zou me die teleurstelling onthouden.
Daarnaast vind ik dat niet aan jou maar aan de broers en zussen
Hoezo confronteren?
Denk jij dat zij dan denken...nou jaaaaaaaaaaa verhip zeg, nu gaan we er 24/7 voor mijn dochter zijn?
Ik zou me die teleurstelling onthouden.
Daarnaast vind ik dat niet aan jou maar aan de broers en zussen
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 24 mei 2018 09:56
Korte samenvatting?
Je vindt het dus irritant dat je man en zijn siblings een beetje voor haar zorgen?
Die ouders hebben dat al héél lang gedaan, wie weet is het juist verstandig dat zij zich terug trekken en is dat gemakkelijker als er letterlijk afstand is.
Je vindt het dus irritant dat je man en zijn siblings een beetje voor haar zorgen?
Die ouders hebben dat al héél lang gedaan, wie weet is het juist verstandig dat zij zich terug trekken en is dat gemakkelijker als er letterlijk afstand is.
snoesje666 wijzigde dit bericht op 24-05-2018 09:58
1.32% gewijzigd
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
donderdag 24 mei 2018 10:04
donderdag 24 mei 2018 10:10
‘Ik had altijd veel respect voor mijn schoonoiders’, schrijf je aan het begin van je post. Daar blijkt uit het vervolg bar weinig van, zeker als je tussen de regels door ze ook nog verantwoordelijk maakt voor de psychose van hun dochter.
Wat wilde je gaan doen? Ze eens fijntjes gaan vertellen dat ze incapabele ouders waren en zijn? Puik plan!
Wat wilde je gaan doen? Ze eens fijntjes gaan vertellen dat ze incapabele ouders waren en zijn? Puik plan!
donderdag 24 mei 2018 10:12
Dit.
En weet jij hoe veel zorg je schoonouders al gehad hebben over hun dochter?
Je schrijft alsof jij de enige bent die de situatie doorziet, maar als aangetrouwd familielid heb je per definitie een heel stuk voorgeschiedenis gemist en zou het je sieren om iets minder te oordelen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
donderdag 24 mei 2018 10:16
Probeer te accepteren dat je schoonouders gewoon zo zijn. Laat het los. Het aankaarten van dit soort zaken, wekt alleen maar irritaties op. Hun kinderen weten al lang hoe ze in elkaar steken en hebben een manier gevonden om daarmee om te gaan. Voor hun is het geen issue meer.
Ik zou mijn energie dus gebruiken om positief bij te dragen. Gelukkig staat je schoonzus niet alleen. Steun haar en degenen die er voor haar zijn.
Sterkte!
Ik zou mijn energie dus gebruiken om positief bij te dragen. Gelukkig staat je schoonzus niet alleen. Steun haar en degenen die er voor haar zijn.
Sterkte!
donderdag 24 mei 2018 10:17
Dit. Hoe verdrietig ook, en ik kan me je onmacht wel voorstellen, maar laat het waar het is. Je man en zijn siblings hebben hier hun eigen weg in gevonden, laat de verantwoordelijkheid daar en laat jouw emoties bij jou.
Daarbij: ben jij psychiater, oftewel ben jij gerechtigd en in staat om zo maar diagnoses te stellen? Je schoonvader is narcistisch (vastgesteld door een psychater?), en de psychose van je schoonzus heeft mede te maken met de houding van je schoonouders ..... Als het zo 'simpel' was hadden een aantal broers/zussen ook te kampen met psychoses, en dat is blijkbaar niet het geval.
Ik ben geen arts, maar ik weet wel dat aanleg voor een psychose inderdaad een medisch iets is en wellicht/waarschijnlijk ongeneeslijk. Als je schoonzus goed en deskundig verzorgd wordt moet dat in principe voldoende zijn. Natuurlijk zou het wenselijk zijn dat haar ouders zich meer om haar bekommerden, meer medegevoel zouden tonen, maar wat er niet is, is er niet; dat is erg jammer, maar je kunt die mensen niet veranderen. Dit is de manier waarop zij met het leven omgaan.
Gelukkig voor je schoonzus dat zij voldoende siblings heeft (en jou als meevoelende schoonzus ....) die haar wel aandacht, liefde en warmte kunnen en willen geven.
donderdag 24 mei 2018 10:17
Echt zó dit!! Houd je erbuiten TO!
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
donderdag 24 mei 2018 10:19
Dit.Summerdance schreef: ↑24-05-2018 09:55Ik zou er zijn voor mijn schoonzus, en mijn schoonouders laten voor wat het is
Hoezo confronteren?
Denk jij dat zij dan denken...nou jaaaaaaaaaaa verhip zeg, nu gaan we er 24/7 voor mijn dochter zijn?
Ik zou me die teleurstelling onthouden.
Daarnaast vind ik dat niet aan jou maar aan de broers en zussen
Besteed je energie liever constructief dan jezelf op te blazen als een soort gefrustreerde robin hood.
donderdag 24 mei 2018 10:21
Jij accepteert dat ze wel een beetje elitair zijn omdat ze veel gepresteerd hebben? Jij wilt ze aanspreken? Ze confronteren? Jij houdt hen verantwoordelijk voor de psychoses van hun dochter?
Volgens mij moet jij je plek een beetje leren kennen. Jij bent degene die moeilijk doet terwijl je weinig kennis van zaken en van de familieachtergronden hebt. Wie denk jij wel niet wie je bent door serieus te overwegen je schoonouders aan te spreken terwijl de rest van de familie de situatie accepteert zoals deze is?
Tsk, serieus denken dat je je schoonzus helpt door een familieruzie te willen veroorzaken.
Als jij je schoonzus en je man serieus zou willen helpen (maar dat wil je eigenlijk niet, je wilt voornamelijk je eigen gevoel sussen en gelijk krijgen) steun je haar en je man. Nee, jij gaat zitten vitten en wil ruzie gaan schoppen.
Volgens mij moet jij je plek een beetje leren kennen. Jij bent degene die moeilijk doet terwijl je weinig kennis van zaken en van de familieachtergronden hebt. Wie denk jij wel niet wie je bent door serieus te overwegen je schoonouders aan te spreken terwijl de rest van de familie de situatie accepteert zoals deze is?
Tsk, serieus denken dat je je schoonzus helpt door een familieruzie te willen veroorzaken.
Als jij je schoonzus en je man serieus zou willen helpen (maar dat wil je eigenlijk niet, je wilt voornamelijk je eigen gevoel sussen en gelijk krijgen) steun je haar en je man. Nee, jij gaat zitten vitten en wil ruzie gaan schoppen.
donderdag 24 mei 2018 10:23
Sowieso ben jij niet de persoon om je schoonouders te confronteren. Dat is niet jouw plaats en bovendien heeft het geen zin, als zij al jaren hetzelfde gedrag vertonen dan gaan zij dat echt niet ineens veranderen omdat hun schoondochter ze confronteert.
Dat alle broers en zussen je schoonouders de hand boven het hoofd houden is niet voor niks. Er spelen dingen waar jij geen weet van hebt. Waarschijnlijk weet de familie beter dan jij dat zij écht niet kunnen helpen, om wat voor reden dan ook. Het zou goed kunnen dat waar jij denkt dat je schoonouders je schoonzus er weer bovenop kunnen helpen, dat zij weten dat je schoonouders de situatie juist alleen maar erger zouden maken. Als je schoonvader echt een narcist is, dan begrijp ik niet dat jij die man in de buurt van je schoonzusje wil hebben. Hoe denk je dat dat gaat helpen?
Laat het los, wees er voor je schoonzus én voor je man, en maak de situatie niet nog moeilijker dan het al is.
Dat alle broers en zussen je schoonouders de hand boven het hoofd houden is niet voor niks. Er spelen dingen waar jij geen weet van hebt. Waarschijnlijk weet de familie beter dan jij dat zij écht niet kunnen helpen, om wat voor reden dan ook. Het zou goed kunnen dat waar jij denkt dat je schoonouders je schoonzus er weer bovenop kunnen helpen, dat zij weten dat je schoonouders de situatie juist alleen maar erger zouden maken. Als je schoonvader echt een narcist is, dan begrijp ik niet dat jij die man in de buurt van je schoonzusje wil hebben. Hoe denk je dat dat gaat helpen?
Laat het los, wees er voor je schoonzus én voor je man, en maak de situatie niet nog moeilijker dan het al is.
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
donderdag 24 mei 2018 10:24
Amen!Solomio schreef: ↑24-05-2018 10:12Dit.
En weet jij hoe veel zorg je schoonouders al gehad hebben over hun dochter?
Je schrijft alsof jij de enige bent die de situatie doorziet, maar als aangetrouwd familielid heb je per definitie een heel stuk voorgeschiedenis gemist en zou het je sieren om iets minder te oordelen.
donderdag 24 mei 2018 10:26
Ik kan me voorstellen dat het op jou heel naar overkomt, maar als ik je verhaal zo lees, ligt het wel zo'n beetje in de lijn der verwachtingen dat je schoonouders zo zouden reageren. En dat weten je man en zijn broers en zussen natuurlijk als geen ander. Ik denk dat zij zich daar al lang geleden bij neer hebben gelegd en weten dat het alleen maar extra energie kost om in discussie te gaan met hun ouders, dat ze die mensen toch niet meer veranderen na al die jaren, en dat ze die energie liever aan hun zus besteden. Gelukkig zijn ze met zijn zevenen, gelukkig zijn zij er wel.
Ik zou me, hoe oneerlijk het ook voelt, erbij neerleggen dat je hier echt niks aan gaat veranderen. Als je wil helpen kun je ook beter je energie in je schoonzus steken.
Ik zou me, hoe oneerlijk het ook voelt, erbij neerleggen dat je hier echt niks aan gaat veranderen. Als je wil helpen kun je ook beter je energie in je schoonzus steken.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 24 mei 2018 10:26
Ik begrijp je tweestrijd ook TO, maar het is zoals het is. Luister naar je man. Daarnaast zou ik mij zeker ook afvragen of schoonzus überhaupt zit te wachten op hulp van haar ouders. Hoezo zou je dat willen nadat je blijkbaar 30 jaar lang een mismatch bent geweest als ouder-kind. Kijk als haar therapeuten zouden zeggen dat het heel goed zou zijn als zij samen eens met begeleiding een gesprek zouden hebben. Dat dit goed zou zijn voor haar herstel volgens de artsen en zij zeggen nou over drie maanden zijn we terug uit Amerika en kunnen we wellicht een uurtje dan zou ik wat meer op mijn strepen gaan staan en een direct beroep op hun doen (in overleg met man natuurlijk).
donderdag 24 mei 2018 10:26
Zie ik hier nou een heuse ouderwetsche HRS?Lemonsandlemonade schreef: ↑24-05-2018 10:21Wat heftig dat je dit moet meemaken trouwens. Als iemand in je directe omgeving een zelfmoordpoging doet. Je zult behoorlijk aangeslagen zijn zeg.
Hoe gaat het met jou na dit alles en met je man?
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
