HELP! Hoe gezond re-integreren?

14-06-2018 00:57 48 berichten
Alle reacties Link kopieren
Lieve iedereen,

Sinds afgelopen november ben ik ziek gemeld op mijn werk. Diagnose: overspannen.
Ik ben al een aantal weken bezig met re-integreren. Ik loop er nu enorm tegenaan dat het me zowel op mijn werk als in mijn privéleven niet lukt om mijn grenzen aan te geven (opkomen voor mijn mening, nee zeggen etc.). Ik ben hier nooit een ster in geweest. Dit is ook een van de redenen waardoor ik ziek ben geworden. Het feit dat het me nu, zelfs na een langere periode van ziek zijn, nog niet lukt frustreert enorm en maakt me angstig. Ik ben ontzettend bang voor een terugval. En deze periode kan toch niet voor niks zijn geweest!?

De afgelopen maanden heb ik cognitieve gedragstherapie gevolgd. Binnen deze therapie vooral gekeken naar gedachten die mij remmen om assertief te reageren en op te komen voor mijn eigen behoeftes. Daarnaast ook bezig met een alternatieve therapie. En toch lukt het niet.... Doordat ik me er nu enorm van bewust ben dat dit belangrijk is word ik alleen maar bozer op mezelf dat ik het nog niet doe en dat het nog niet lukt. Ik vind het gewoon zo enorm lastig mezelf, mijn eigen behoeften, belangrijker (of zelfs maar even belangrijk) te vinden als die van een ander. Het 'hier ben ik' en 'dit is mijn ruimte' lukt me niet / kan ik niet.

Ik werk in een sector waar (werk)stressgerelateerde klachten vaak voorkomen. Van collega's die in soortgelijke situaties hebben gezeten, hoor ik veelvuldig dat ze zo enorm gegroeid zijn nadat ze dit is overkomen. Maar hoe dan?

Ik ben enorm op zoek naar tips om te werken aan mijn assertiviteit. Hoe zorg ik ervoor dat ik niet hetzelfde verkeerd blijf doen (en op korte termijn dus weer thuis zit...). CGT bleek voor mij weinig effect te hebben. Andere tips of ervaringen zijn zeer welkom!

Alvast bedankt!
Alle reacties Link kopieren
Ik ga meelezen.
Alle reacties Link kopieren
Bespreken met de bedrijfsarts en een haalbaar plan van aanpak maken met kleine stapjes.
Alle reacties Link kopieren
In het algemeen kan een kleine tip je helpen. Begin met 1 keer per dag ergens nee tegen te zeggen en benoem in de avond waar je nee tegen hebt gezegd.
En dit kan al nee zijn tegen : wil je wat drinken?
Benoem in de avond waar je nee tegen hebt gezegd, wat dat met jou deed, wat het met de ander deed en bedenk of het aan jouw verwachting (die zal vast iets zijn in de trant van; dan kwets ik de ander) voldeed.
Bedenk ook waar je eigenlijk nog nee had willen zeggen maar waar je dst niet gedaan hebt. Benoem daar waarom je het niet deed, wat je dacht dat het met d eander zou doen.
Begin met 1 keer per dag. En houd dat een tijdje vol. Begin met iets kleins en bouw het uit naar een ‘’moeilijkere” nee.
Alle reacties Link kopieren
Dit is meer tegen het nee zeggen. Qua reintegratie zou ik idd met de bedrijfsarts overleggen en misschiej op zoek gan naar een psycholoog die je kan helpen bij jouw gedachten!
Alle reacties Link kopieren
Heb je dit met je leidinggevende besproken? Hoe is jullie band?
Als ik tegen zoiets zou aanlopen dan zou mijn leidinggevende me daarmee kunnen helpen, samen met mij mn grens bewaken en het nee zeggen leren uitbouwen.

Of is je leidinggevende juist degene die druk op je legt en waar je lastig nee tegen kan zeggen? Dan zou idd de bedrijfsarts misschien hierbij kunnen helpen.

Ik denk dat het je zou helpen als je in kleine stapjes positieve ervaringen op kunt doen. Je hebt het nu in de training geleerd, maar nu moet je in de praktijk nog ervaren dat het je lukt, dat je het kan. Iets nieuws leren begint vaak bij het gevoel dat je het niet kan.
Misschien is een echte assertiviteitstraining ook nog een goede aanvulling?
Alle reacties Link kopieren
Ben je er al wel aan toe om te re-integreren of is het eigenlijk nig iets te vroeg? Ik zou zoeken naar een therapie vorm die wel voor jou werkt want de kans dat je nu weer overspannen thuis komt klinkt, helaas, best groot. Heb je bij de cognitieve therapie tips gekregen over hoe nu verder? Heb je eerlijk aangegeven dat het voor jou niet heeft geholpen op dit vlak?
Zelf ben ik ook aan het re-integreren en bezig met therapie, vorig jaar september ben ik uitgevallen. Nu bezig met schematherapie in groepssessies en 1op1 gesprekken en dat sluit wel bij mij aan maar ik heb nog een lange weg te gaan.
Nee zeggen is bij mij overigens niet het issue maar ik heb andere zaken waar ik aan moet werken. Laat het hier niet bij zitten en ga op zoek naar wat voor jou past!
Alle reacties Link kopieren
Ligt onder jouw probleem misschien een ander probleem?
Hoe is je eigenwaarde? Vind je jezelf belangrijk? Weet je wat je waard bent en voel je dat ook zo? Voel je eigenlijk wel een grens?

Het lijkt me namelijk moeilijk grenzen aangeven als je de ander altijd voorop stelt. Of stiekem voelt dat je het onvoldoende waard bent. Of iets verliest met nee zeggen.
Alle reacties Link kopieren
Ik loop er nu enorm tegenaan dat het me zowel op mijn werk als in mijn privéleven niet lukt om mijn grenzen aan te geven (opkomen voor mijn mening, nee zeggen etc.).
Je luistert vriendelijk naar hun verzoek, laat ze helemaal uitpraten, denkt een seconde na en zegt: helaas; dat gaat momenteel niet; je zal het een ander moeten vragen. Als die persoon aardig is dan licht je je beslissing toe en als je hem niet vertrouwt, niet.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Je mening hoef je niet persé te vertellen; alleen als er voor jou een belang mee gemoeid is. Dat scheelt in de tijd. :)
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Misschien heb je het nodig om op zoek te gaan naar de dieperliggende oorzaak van je probleem.
Verder is veranderen altijd een tijdrovend en moeizaam proces. En dat gaat gepaard met vallen en opstaan. Voor iedereen. Ook voor de collega’s die zeggen zo gegroeid te zijn was/is dat zo.
Het gaat vaak over lang en hardnekkig ingesleten patronen.
Alle reacties Link kopieren
De afgelopen maanden heb ik cognitieve gedragstherapie gevolgd. Binnen deze therapie vooral gekeken naar gedachten die mij remmen om assertief te reageren en op te komen voor mijn eigen behoeftes. Daarnaast ook bezig met een alternatieve therapie. En toch lukt het niet.... Doordat ik me er nu enorm van bewust ben dat dit belangrijk is word ik alleen maar bozer op mezelf dat ik het nog niet doe en dat het nog niet lukt. Ik vind het gewoon zo enorm lastig mezelf, mijn eigen behoeften, belangrijker (of zelfs maar even belangrijk) te vinden als die van een ander. Het 'hier ben ik' en 'dit is mijn ruimte' lukt me niet / kan ik niet.
Ik zou niet boos worden op mezelf.

Het is wel zo dat je een hele kluwen gedachten en gevoelens vaarwel kan zeggen als je voortaan alleen je eigen belang dient en misschien heb je toch het gevoel dat deze nieuwe leefwijze te eenzaam voor je is. Je moet dan een nieuwe tijdsbesteding zien te vinden.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Ontzettend fijn dat er al zoveel waardevolle reacties zijn!
Bespreken met de bedrijfsarts en een haalbaar plan van aanpak maken met kleine stapjes.
Ik heb volgende week weer een afspraak. Tot nu toe ben ik gewend dat de bedrijfsarts vooral kijkt naar het proces: wat zijn de klachten nog en in hoeverre is het al mogelijk om te werken. Ik kan zeker eens kijken of hij me hier in verder kan helpen.
In het algemeen kan een kleine tip je helpen. Begin met 1 keer per dag ergens nee tegen te zeggen en benoem in de avond waar je nee tegen hebt gezegd
.
Een praktische, concrete tip. Dankjewel!
Heb je dit met je leidinggevende besproken? Hoe is jullie band?
Nee. Mijn LG is juist een persoon waar ik mijn grenzen heel erg bij moet bewaken. Wat dus niet lukt... Ik spreek mijn LG ook maar erg weinig (/niet). Ik werk als docent. Momenteel hebben we te maken met flinke tekorten. Mijn LG stuurt er vooral op aan dat ik er zo snel mogelijk weer ben (wat ik ergens dan ook wel weer begrijp...alleen niet zo bevorderlijk voor mijn herstel :) )
Alle reacties Link kopieren
Behalve aan jezelf werken moet je meteen contact opnemen met de bedrijfsarts en aangeven dat het niet goed gaat met re-integreren. Het zou fijn zijn als je ook meteen met je leidinggevende een gesprek aangaat dat het niet goed gaat zoals het nu gaat.
Jij moet niet de oplossing alleen aandragen, je werkgever moet dat ook mogelijk maken.
Alle reacties Link kopieren
Envelop schreef:
14-06-2018 07:36
Ben je er al wel aan toe om te re-integreren of is het eigenlijk nig iets te vroeg? Ik zou zoeken naar een therapie vorm die wel voor jou werkt want de kans dat je nu weer overspannen thuis komt klinkt, helaas, best groot. Heb je bij de cognitieve therapie tips gekregen over hoe nu verder? Heb je eerlijk aangegeven dat het voor jou niet heeft geholpen op dit vlak?
Zelf ben ik ook aan het re-integreren en bezig met therapie, vorig jaar september ben ik uitgevallen. Nu bezig met schematherapie in groepssessies en 1op1 gesprekken en dat sluit wel bij mij aan maar ik heb nog een lange weg te gaan.
Nee zeggen is bij mij overigens niet het issue maar ik heb andere zaken waar ik aan moet werken. Laat het hier niet bij zitten en ga op zoek naar wat voor jou past!
Ik ben er al aan toe om te werken. Maar op deze manier lukt het me niet. Er verandert zo niets. Ook ik ervaar de kans nu erg groot dat het weer mis gaat...
Ik heb aan het einde van mijn therapie een 'terugvalpreventieplan' te maken. Ik heb (schoorvoetend!) aangegeven dat de therapie me niet heeft geholpen op dit vlak en dat dit voor mij wel een groot issue was, is en blijft. Helaas wat weinig reactie hierop gekregen. Ik had een erg jonge psychologe. Ik was een van haar eerste cliënten. Niet erg! Maar het haalde heel erg 'de docent' in mij naar boven en ik heb daar vaak gezeten met het idee: ach, iedereen moet het leren. Ik kreeg een beetje het idee dat de therapeute vooral aan begeleiders en collega's wilde laten zien dat ze het wel kan en dat sommige opmerkingen van mij daarom onder het tapijtje geschoven werden. Nu ik het schrijf realiseer ik me enorm dat ik ervoor had moeten zorgen dat dit anders gelopen was...
Heel veel succes en sterkte met je verdere herstel!
Alle reacties Link kopieren
Eens met parbleumondieu. Denk je zelf dat je wel weer toe bent om te re-integreren? Lastig dat ze met tekorten zitten en je lg niet echt wil mee werken om jou belangen voorop te zetten, klinkt ook als een lastige omgeving om te re-integreren voor jou.
Alle reacties Link kopieren
Frizz schreef:
14-06-2018 07:36
Ligt onder jouw probleem misschien een ander probleem?
Hoe is je eigenwaarde? Vind je jezelf belangrijk? Weet je wat je waard bent en voel je dat ook zo? Voel je eigenlijk wel een grens?

Het lijkt me namelijk moeilijk grenzen aangeven als je de ander altijd voorop stelt. Of stiekem voelt dat je het onvoldoende waard bent. Of iets verliest met nee zeggen.
Inmiddels in de alternatieve therapie (lichaamsgericht) wel geleerd grenzen aan te voelen. Alleen in het moment zelf lukt me dit nog lastig. En de rest van je post is ontzettend waar... Dat zijn de dingen waar ik aan moet werken. Ik weet alleen niet meer waar en hoe!
Alle reacties Link kopieren
Behalve aan jezelf werken moet je meteen contact opnemen met de bedrijfsarts en aangeven dat het niet goed gaat met re-integreren. Het zou fijn zijn als je ook meteen met je leidinggevende een gesprek aangaat dat het niet goed gaat zoals het nu gaat.
Jij moet niet de oplossing alleen aandragen, je werkgever moet dat ook mogelijk maken.
Volgende week gesprek met BA. En ik ben het helemaal met je eens dat ik eigenlijk een gesprek aan zou moeten gaan met mijn LG. Maar ik loop er nu juist dus tegen aan dat ik dat niet durf / dat me dat niet lukt.
Het is wel zo dat je een hele kluwen gedachten en gevoelens vaarwel kan zeggen als je voortaan alleen je eigen belang dient en misschien heb je toch het gevoel dat deze nieuwe leefwijze te eenzaam voor je is. Je moet dan een nieuwe tijdsbesteding zien te vinden.
Nee, dit gevoel heb ik niet. Ik zou het wel heel lastig vinden als mensen me een minder prettig persoontje vinden als ik mijn eigen grens duidelijk aangeef.
Alle reacties Link kopieren
Stop met boos zijn op jezelf, je hebt het gedaan zoals het je geleerd is of hoe je bent opgevoed. En veel vrouwen zijn zorgverslaafd, willen graag anderen helpen en geaccepteerd gevonden worden.

Wat ook kan helpen is om niet direct "nee" te zeggen. Mensen gaan altijd eerst naar iemand waarvan ze weten dat deze toch ja gaat zeggen. Weg van de minste weerstand. Dus de volgende keer dat iemand jou iets vraagt, dan zeg je "nee, daar heb ik geen tijd voor, mocht je morgen (vanmiddag, over een uur, volgende week) niemand gevonden hebben, dan kan ik misschien wel wat schuiven en kijken of dat ik het wel kan doen". In de meeste gevallen zijn de problemen dan allang opgelost.

Verder blijf bij je taak waar je mee bezig bent, maak deze eerst af. Het kost heel veel tijd om iets nieuws te bekijken en beoordelen en dan beslissen of dat je het nu moet doen of dat je dit op de stapel moet leggen. Maak een afspraak met je zelf dat je elk uur (half uur 1x per dag of wat dan ook) de stapel bekijkt en dat je deze dan gaat beoordelen wat een prioriteit heeft.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Heb je ook al een mindfullness cursus gevolgd?

Ik ben ook aan het re-integreren (ben 2 jaar geleden uitgevallen vanwege burnoutklachten en zit inmiddels op de 26 uur van de 40) en dit is ook een punt waar ik vreselijk veel moeite mee heb/had.

Die mindfullnesscursus heeft me geleerd dat je ook lief voor jezelf mag zijn, wat helpende gedachten zijn en wat niet, waar je grenzen liggen (en wat er gebeurd als je eroverheen gaat), waar gedachten vandaan komen.
Deze theorie, met daarna heeeeel veel vallen en opstaan in verschillende situaties, zowel zakelijk als prive, en oefenen maakt dat ik er nu beter mee om kan gaan en zelfs trots op mijzelf kan zijn als ik op tijd mijn grenzen aangegeven heb. Ipv dat gevoel van falen wat ik voorheen had als ik die grenzen aangaf.

Reintegreer je in je eigen werk? Zou het anders een optie zijn om meer 'op de achtergrond' te beginnen en dan langzaam ook de werkzaamheden weer uit te bouwen naar een situatie waarin je zelf weer verantwoordelijk ben voor je grenzen?
Alle reacties Link kopieren
Hoe doe je dat voor de klas dan?
Ohja, en dit klinkt heel zweverig:

Boos zijn op jezelf is vreselijk vermoeiend. Zeker in een werk (eigenlijk leven)-opbouw situatie ga je gewoon veel keer over je grenzen heen en zal je daardoor slechte dagen hebben. In het begin werd ik ook iedere keer boos op mijzelf omdat ik weer gefaald had, weer iedereen teleurgesteld had, dingen moest afzeggen etc.

Inmiddels zie ik het zo: Je hebt op dat moment geen fout gemaakt, je hebt een grens ontdekt.
Alle reacties Link kopieren
Hou er ook rekening mee dat re-integreren meestal niet in een vloeiende lijn alleen maar beter gaat. Terugvallen en slechte dagen zijn vaak normaal in deze periode. Logisch ook, je gaat dingen die je hebt geleerd in praktijk brengen en dat zal niet altijd meteen goed gaan. De re-integratie is onderdeel van je herstel.

Ik hoop dat je een goede ba hebt die je hierin goed adviseert.
Alle reacties Link kopieren
Mbt de tip over nee zeggen. Kan je ook helpen iemand in je omgeving te vragen om je daarin te helpen. En jou dus te vragen waar tegen je nee hebt gezegd. En als het een dag niet lukt ook te besprken waarom niet lukte en of er wel moment was dat je nee wilde zeggen...
Alle reacties Link kopieren
hamerhaai schreef:
14-06-2018 08:43
Stop met boos zijn op jezelf, je hebt het gedaan zoals het je geleerd is of hoe je bent opgevoed. En veel vrouwen zijn zorgverslaafd, willen graag anderen helpen en geaccepteerd gevonden worden.

Wat ook kan helpen is om niet direct "nee" te zeggen. Mensen gaan altijd eerst naar iemand waarvan ze weten dat deze toch ja gaat zeggen. Weg van de minste weerstand. Dus de volgende keer dat iemand jou iets vraagt, dan zeg je "nee, daar heb ik geen tijd voor, mocht je morgen (vanmiddag, over een uur, volgende week) niemand gevonden hebben, dan kan ik misschien wel wat schuiven en kijken of dat ik het wel kan doen". In de meeste gevallen zijn de problemen dan allang opgelost.

Verder blijf bij je taak waar je mee bezig bent, maak deze eerst af. Het kost heel veel tijd om iets nieuws te bekijken en beoordelen en dan beslissen of dat je het nu moet doen of dat je dit op de stapel moet leggen. Maak een afspraak met je zelf dat je elk uur (half uur 1x per dag of wat dan ook) de stapel bekijkt en dat je deze dan gaat beoordelen wat een prioriteit heeft.
Dankjewel voor de tips!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven