Psyche
alle pijlers
Nutteloosheid, weinig plezier in het leven
dinsdag 17 juli 2018 17:41
Om te beginnen heb ik al het gevoel te leven in bonustijd. Mijn beide ouders zijn als 40er overleden. Ik ben de leeftijd van mijn vader al voorbij en ben helemaal gezond, in tegenstelling tot mijn moeder die op deze leeftijd een terminale ziekte had.
Maar in plaats van blij te zijn met dat ik er nog ben en dat me niks mankeert vraag ik me steeds vaker af wat ik hier nog doe.
Alles is klaar, ik heb een kind opgevoed dat nu op eigen benen staat. Op haar leeftijd had ik al geen ouders meer dus ik weet dat ze het zonder mij kan. Blijkt ook wel, ze toont weinig enthousiasme om mij te zien en is vooral met haar eigen leven bezig.
Mijn leven is belachelijk eentonig en leeg. Ik werk wel, en heb een relatie. Maar dat is het zo'n beetje, ik zie weinig tot geen mensen buiten mijn partner en de mensen met wie ik werk. Ik weet dat dit vooral vanuit mezelf komt, ik ben een ontzettende eenling en nogal introvert. Een druk sociaal leven zou niet eens bij me passen want dat houd ik niet vol.
Dan zou je zeggen dat het fijn is om het rustig te hebben. Is het ook, alleen het kan ook té rustig en stil zijn en daar komt weer eenzaamheid van. En ik ben slecht in mezelf bezig houden.
1 op 1 vriendschappen met mensen die niet teveel druk op de vriendschap leggen werken het beste voor mij, maar ik maak niet makkelijk contact. Meestal ben ik de vreemde eend in de bijt, het is lastig om dat soort mensen te vinden met wie het echt klikt.
Hobby's heb ik niet echt, alles waar ik aan begin met het idee "laat ik eens iets nieuws proberen" houdt maximaal een half jaar mijn aandacht vast. Daarna verlies ik de interesse, gaat het voelen als verplichting en hou ik het weer voor gezien.
Het leven sleept zich maar een beetje voort en ik weet eigenlijk niet goed waarvoor ik hier nog ben. (val in herhaling.) Moet steeds denken aan dat mensen lang geleden niet eens veel ouder werden dan ik nu ben, en dat de natuur het dus ook niet zo bedoeld heeft dat je zo lang leeft. Zo bezien klopt mijn gevoel dat ik wel zo'n beetje klaar ben met leven.
Zoveel ellende ook op de wereld en het vooruitzicht op jarenlange ouderdom is een groot schrikbeeld. Nu werk ik tenminste nog, wat moet ik als ik ook door de maatschappij ben afgeschreven? Waarmee moet ik mijn dagen dan vullen?
Ik zou er nooit zelf een einde aanmaken want voor de dood ben ik dan weer bang. Een hiernamaals is er waarschijnlijk niet dus verdwijnt mijn bewustzijn dan in het niets.
Eng, denk ik dan.
Ik vind het allebei niks, leven niet en dood niet. Zou vaak willen dat ik niet geboren was, dan wist ik vanaf het begin al niks. Zo nutteloos: je wordt geboren, moet jarenlang zorgen dat je overleeft, en dan ga je alsnog dood. En voordat er 100 jaar voorbij is weet niemand meer wie je was, dát je er was. Waarvoor dan al die moeite? Was ik maar als een dier geboren, die hebben tenminste al dit soort gedachtes niet.
Wat is mijn vraag? Die heb ik niet. Maar ik voel me eenzaam in dit gevoel en dit forum is een plek waar ik dagelijks kom, dus voor mij de meest logische plek om het te delen.
Maar in plaats van blij te zijn met dat ik er nog ben en dat me niks mankeert vraag ik me steeds vaker af wat ik hier nog doe.
Alles is klaar, ik heb een kind opgevoed dat nu op eigen benen staat. Op haar leeftijd had ik al geen ouders meer dus ik weet dat ze het zonder mij kan. Blijkt ook wel, ze toont weinig enthousiasme om mij te zien en is vooral met haar eigen leven bezig.
Mijn leven is belachelijk eentonig en leeg. Ik werk wel, en heb een relatie. Maar dat is het zo'n beetje, ik zie weinig tot geen mensen buiten mijn partner en de mensen met wie ik werk. Ik weet dat dit vooral vanuit mezelf komt, ik ben een ontzettende eenling en nogal introvert. Een druk sociaal leven zou niet eens bij me passen want dat houd ik niet vol.
Dan zou je zeggen dat het fijn is om het rustig te hebben. Is het ook, alleen het kan ook té rustig en stil zijn en daar komt weer eenzaamheid van. En ik ben slecht in mezelf bezig houden.
1 op 1 vriendschappen met mensen die niet teveel druk op de vriendschap leggen werken het beste voor mij, maar ik maak niet makkelijk contact. Meestal ben ik de vreemde eend in de bijt, het is lastig om dat soort mensen te vinden met wie het echt klikt.
Hobby's heb ik niet echt, alles waar ik aan begin met het idee "laat ik eens iets nieuws proberen" houdt maximaal een half jaar mijn aandacht vast. Daarna verlies ik de interesse, gaat het voelen als verplichting en hou ik het weer voor gezien.
Het leven sleept zich maar een beetje voort en ik weet eigenlijk niet goed waarvoor ik hier nog ben. (val in herhaling.) Moet steeds denken aan dat mensen lang geleden niet eens veel ouder werden dan ik nu ben, en dat de natuur het dus ook niet zo bedoeld heeft dat je zo lang leeft. Zo bezien klopt mijn gevoel dat ik wel zo'n beetje klaar ben met leven.
Zoveel ellende ook op de wereld en het vooruitzicht op jarenlange ouderdom is een groot schrikbeeld. Nu werk ik tenminste nog, wat moet ik als ik ook door de maatschappij ben afgeschreven? Waarmee moet ik mijn dagen dan vullen?
Ik zou er nooit zelf een einde aanmaken want voor de dood ben ik dan weer bang. Een hiernamaals is er waarschijnlijk niet dus verdwijnt mijn bewustzijn dan in het niets.
Eng, denk ik dan.
Ik vind het allebei niks, leven niet en dood niet. Zou vaak willen dat ik niet geboren was, dan wist ik vanaf het begin al niks. Zo nutteloos: je wordt geboren, moet jarenlang zorgen dat je overleeft, en dan ga je alsnog dood. En voordat er 100 jaar voorbij is weet niemand meer wie je was, dát je er was. Waarvoor dan al die moeite? Was ik maar als een dier geboren, die hebben tenminste al dit soort gedachtes niet.
Wat is mijn vraag? Die heb ik niet. Maar ik voel me eenzaam in dit gevoel en dit forum is een plek waar ik dagelijks kom, dus voor mij de meest logische plek om het te delen.
dinsdag 17 juli 2018 17:59
Oei. Wat vind je partner ervan, heb je het er wel eens over? Als mijn vriend zo’n bericht op een forum zou plaatsen, zou ik me echt heel rot voelen. De liefde voor elkaar zou al genoeg moeten zijn om te willen leven?!
Ikzelf heb ook niet zoveel meer dan jij. Maar ik voel me er redelijk goed bij. Dat wil zeggen… over het algemeen ben ik vooral blij dat ik de avonden na mijn werk niet teveel dingen meer heb. En elk weekend waar geen afspraken in staan, daar kijk ik naar uit. De sociale dingen komen vooral vanuit mijn vriend, dus soms ga ik mee… en soms ook niet. Het zijn ook allemaal zijn vrienden, dus ik realiseer me ook dat ze alleen daarom met me omgaan… als onze relatie zou stuklopen, zou ik geen van hen nog zien.
Die eenzaamheid overvalt me soms. Vooral wanneer hij weg is en ik niks heb. Dan denk ik wel eens dat het best fijn zou zijn om iemand te hebben die ik kon bellen… maar als ik eerlijk ben zou ik me voor het blok gezet voelen wanneer diegene iets zou voorstellen op een moment dat ik het wel prima vind zonder afspraken.
De vraag is dus of jij in zo’n moment zit… tijdelijk jezelf alleen voelen… of is dit iets chronisch?
Wat het verhaal van je ouders betreft… ik snap dat je daar op die manier over nadenkt, maar jij bent een op zichzelf staand persoon. Als je het nuchter bekijkt, is het leven vergankelijk en niemand van weinig waarde hier… dus maak voor jezelf een leven dat voor jou waard is om te leven. Da’s ook een eigen verantwoordelijkheid.
Ikzelf heb ook niet zoveel meer dan jij. Maar ik voel me er redelijk goed bij. Dat wil zeggen… over het algemeen ben ik vooral blij dat ik de avonden na mijn werk niet teveel dingen meer heb. En elk weekend waar geen afspraken in staan, daar kijk ik naar uit. De sociale dingen komen vooral vanuit mijn vriend, dus soms ga ik mee… en soms ook niet. Het zijn ook allemaal zijn vrienden, dus ik realiseer me ook dat ze alleen daarom met me omgaan… als onze relatie zou stuklopen, zou ik geen van hen nog zien.
Die eenzaamheid overvalt me soms. Vooral wanneer hij weg is en ik niks heb. Dan denk ik wel eens dat het best fijn zou zijn om iemand te hebben die ik kon bellen… maar als ik eerlijk ben zou ik me voor het blok gezet voelen wanneer diegene iets zou voorstellen op een moment dat ik het wel prima vind zonder afspraken.
De vraag is dus of jij in zo’n moment zit… tijdelijk jezelf alleen voelen… of is dit iets chronisch?
Wat het verhaal van je ouders betreft… ik snap dat je daar op die manier over nadenkt, maar jij bent een op zichzelf staand persoon. Als je het nuchter bekijkt, is het leven vergankelijk en niemand van weinig waarde hier… dus maak voor jezelf een leven dat voor jou waard is om te leven. Da’s ook een eigen verantwoordelijkheid.
dinsdag 17 juli 2018 18:01
Ik herken het wel. Nu is mijn vader een half jaar geleden overleden, wat het allemaal nog nuttelozer maakt momenteel.
Maar ook daarvoor vond ik het leven vrij nutteloos. Als ik dit tegen mensen zeg schrikken ze heel vaak maar het is echt niet dat ik een acute doodswens heb of zo. Maar ik ben niet bang voor de dood.
Ik heb werk, ik heb een relatie, ik heb vriendinnen. Ik kom de dag wel door en voel me eigenlijk niet zo vaak eenzaam. Soms denk ik dat ik meer uit het leven zou moeten en kunnen halen maar het boeit me niet zo. Ik heb nu de kans om goed door te groeien op mijn werk. En ik doe maar wat ik doen moet, maar dat het me nu echt boeit? Neuh.
Heb je ook het idee dat je depressief bent?
Maar ook daarvoor vond ik het leven vrij nutteloos. Als ik dit tegen mensen zeg schrikken ze heel vaak maar het is echt niet dat ik een acute doodswens heb of zo. Maar ik ben niet bang voor de dood.
Ik heb werk, ik heb een relatie, ik heb vriendinnen. Ik kom de dag wel door en voel me eigenlijk niet zo vaak eenzaam. Soms denk ik dat ik meer uit het leven zou moeten en kunnen halen maar het boeit me niet zo. Ik heb nu de kans om goed door te groeien op mijn werk. En ik doe maar wat ik doen moet, maar dat het me nu echt boeit? Neuh.
Heb je ook het idee dat je depressief bent?
lady_day wijzigde dit bericht op 17-07-2018 18:05
33.27% gewijzigd
dinsdag 17 juli 2018 18:06
Als je nu elk half jaar een andere hobby kiest ben je toch weer even bezig. Ik hou van lezen en Netflixen.
Jezelf kunnen vermaken is een groot goed.
Misschien lid worden van NMLK (nieuwe mensen leren kennen) die elke keer iets anders organiseren of een wandelclub etc.
Kijk, dood gaan we toch, je kunt je tijd beter tamelijk nuttig besteden.
Misschien vrijwilliger worden bij dierenasiel, bejaardenzorg...
Of een nieuwe opleiding gaan volgen?
Jezelf kunnen vermaken is een groot goed.
Misschien lid worden van NMLK (nieuwe mensen leren kennen) die elke keer iets anders organiseren of een wandelclub etc.
Kijk, dood gaan we toch, je kunt je tijd beter tamelijk nuttig besteden.
Misschien vrijwilliger worden bij dierenasiel, bejaardenzorg...
Of een nieuwe opleiding gaan volgen?
Hatsjikideee...
dinsdag 17 juli 2018 18:07
Nuca, je noemt het terloops, maar de fase met kinderen die weer hun eigen weg gaan, lijkt mij een pittige. Het is een periode waarin je een grote levensvervulling achter je laat en op zoek gaat naar een andere invulling. Vaak bestaat die al deels, in de vorm van werk en sociale relaties. Jij mist ook nog het voorbeeld van ouders op die leeftijd.
Het is niet vreemd dat jij je zo voelt, maar een beetje depressief klinkt het inderdaad wel.
Het is niet vreemd dat jij je zo voelt, maar een beetje depressief klinkt het inderdaad wel.
dinsdag 17 juli 2018 18:08
Ik herken het ook. Hetzelfde gevoel overvalt mij zo nu en dan. Ik heb niet echt tips, behalve dat ik me beter voel als ik over het algemeen goed slaap. goed eet, lekker beweeg en af en toe maling heb aan goed slapen en goed eten (eens in de paar maanden een beetje doorzakken met leuke mensen en niet weten hoe de avond gaat eindigen doet wonderen).
En misschien klinkt het hoogdravend en snobistisch (vergeef me) maar kunst en filosofie helpen echt. Aan jou de taak om uit te zoeken welke kunst en filosofie voor jou werken, dus gewoon gaan lezen en rondkijken.
En misschien klinkt het hoogdravend en snobistisch (vergeef me) maar kunst en filosofie helpen echt. Aan jou de taak om uit te zoeken welke kunst en filosofie voor jou werken, dus gewoon gaan lezen en rondkijken.
dinsdag 17 juli 2018 18:11
Ik heb bepaalde periodes dat ik zo denk. Maar gelukkig kom ik daar ook altijd weer uit. Ik denk dat je er toch zelf wat van moet maken. Want zoals de toon van je bericht nu is, praat je jezelf de depressie in. Daar schiet je al helemaal niets mee op. Dat van die hobbies herken ik wel. Ik ben mijn hele leven al zoekende geweest. Toch heb ik op mij 45e nog mijn passie gevonden waar ik nu dag en nacht mee bezig ben en wat me nog echt regelmatig blij maakt. Dus het is nooit te laat, hè? Niet dat het leven dan ineens wel nut heeft, maar meer dat ik voor mezelf iets meer die knop om kan zetten.
♥
dinsdag 17 juli 2018 18:12
Helemaal niet hoogdravend, juist een goede tip. Waar kun jij je hart aan ophalen?
Hatsjikideee...
dinsdag 17 juli 2018 18:22
Het klinkt makkelijk, maar ik heb een zeer ruime geest en sta voor veel stromingen open. Vind niet alles mooi, maar wel bijna alles interessant.
Het is denk ik belangrijk om eerst te bestuderen wat bijvoorbeeld filosoferen is (de eeuwige object-subject kwestie bijvoorbeeld, die voor existentiële vraagstukken zoals die van TO, zeer van belang is), maar ook een globale kunstgeschiedenis, omdat kunst ook gemaakt wordt om existentiële vragen te onderzoeken. Als je alleen gaat zoeken naar wat je 'mooi' vindt, en als een dolle van het een naar het andere stuitert, raak je hooguit overprikkelt. Althans, ik.
Het is denk ik belangrijk om eerst te bestuderen wat bijvoorbeeld filosoferen is (de eeuwige object-subject kwestie bijvoorbeeld, die voor existentiële vraagstukken zoals die van TO, zeer van belang is), maar ook een globale kunstgeschiedenis, omdat kunst ook gemaakt wordt om existentiële vragen te onderzoeken. Als je alleen gaat zoeken naar wat je 'mooi' vindt, en als een dolle van het een naar het andere stuitert, raak je hooguit overprikkelt. Althans, ik.
dinsdag 17 juli 2018 18:26
Bovenstaande is een reactie op Pausini, vergat te quoten en maakte er daarna een potje vanJackyBee schreef: ↑17-07-2018 18:22Het klinkt makkelijk, maar ik heb een zeer ruime geest en sta voor veel stromingen open. Vind niet alles mooi, maar wel bijna alles interessant.
Het is denk ik belangrijk om eerst te bestuderen wat bijvoorbeeld filosoferen is (de eeuwige object-subject kwestie bijvoorbeeld, die voor existentiële vraagstukken zoals die van TO, zeer van belang is), maar ook een globale kunstgeschiedenis, omdat kunst ook gemaakt wordt om existentiële vragen te onderzoeken. Als je alleen gaat zoeken naar wat je 'mooi' vindt, en als een dolle van het een naar het andere stuitert, raak je hooguit overprikkelt. Althans, ik.
dinsdag 17 juli 2018 18:28
Klopt, want dit is de crux hè.JackyBee schreef: ↑17-07-2018 18:22
Het is denk ik belangrijk om eerst te bestuderen wat bijvoorbeeld filosoferen is (de eeuwige object-subject kwestie bijvoorbeeld, die voor existentiële vraagstukken zoals die van TO, zeer van belang is), maar ook een globale kunstgeschiedenis, omdat kunst ook gemaakt wordt om existentiële vragen te onderzoeken.
Je kunt ook in therapie gaan TO om er achter te komen wat jij nodig hebt om het leven als waardevol te ervaren.
Of neem eens een chakra-massage.
Hatsjikideee...
dinsdag 17 juli 2018 18:31
Ik zou zo deze tekst geschreven kunnen hebben...
Dus eigenlijk geen nuttige tips..
Enkel een dikke knuffel!
Het is nu vakantie en loop letterlijk mijn muren op.
Ben helaas ook erg op mezelf, ook van de 1 op 1, niet zo hypersociaal en dan wordt het natuurlijk moeilijk. Ook zit ik wat contact betreft heel snel over mijn grens; voelt alsof mijn hoofd op ontploffen staat bij harde geluiden, drukte, enz...Maar tegelijkertijd, zoals je omschrijft, het kan ook te stil zijn, en dan valt de eenzaamheid zo over je heen.
Het is hier ook vaak een gevecht om de dagen door te komen. Wat ik nu al een paar weken probeer is dagelijks 3 positieve momenten/dingen uit mijn dag benoemen, hoe klein ook én 3 momenten om naar uit te gaan kijken (en dat mogen heel simpele dingen zijn. En hoe raar dit ook is en hoe weinig, het doet hem toch iets in de negatieve denkspiraal. Toch misschien dus een heel klein tip
Dus eigenlijk geen nuttige tips..
Enkel een dikke knuffel!
Het is nu vakantie en loop letterlijk mijn muren op.
Ben helaas ook erg op mezelf, ook van de 1 op 1, niet zo hypersociaal en dan wordt het natuurlijk moeilijk. Ook zit ik wat contact betreft heel snel over mijn grens; voelt alsof mijn hoofd op ontploffen staat bij harde geluiden, drukte, enz...Maar tegelijkertijd, zoals je omschrijft, het kan ook te stil zijn, en dan valt de eenzaamheid zo over je heen.
Het is hier ook vaak een gevecht om de dagen door te komen. Wat ik nu al een paar weken probeer is dagelijks 3 positieve momenten/dingen uit mijn dag benoemen, hoe klein ook én 3 momenten om naar uit te gaan kijken (en dat mogen heel simpele dingen zijn. En hoe raar dit ook is en hoe weinig, het doet hem toch iets in de negatieve denkspiraal. Toch misschien dus een heel klein tip
dinsdag 17 juli 2018 18:33
Herkenbaar hoor, heb dat ook best vaak.
Kinderen, werken, huishouden, wat sociale contacten, niet teveel ik ben snel overprikkeld.
En zo gaat dat riedeltje maar door.
Zorgen werken eten slapen en op vrije dagen op het werken na dito regelmatig wat "leuks " doen of gewoon niks.
Nu mijn kinderen wat ouder worden meer zelf doen vaker weg zijn vrienden baan school voel ik me ook vaak een soort van nutteloos.
Ik kijk graag Netflix lees graag, hou van musea af en toe uit.
Mijn werk is verschrikkelijk daar heb ik me voorlopig bij neergelegd.
Dood wil ik niet, ben er ook niet bang voor, maar wat heeft het allemaal voor nut, wat is de toegevoegde waarde van leven.
Bovenstaande? Bedoel wat is behalve dat het " gezellig " is de toegevoegde waarde van een dagje weg, begrijp me niet verkeerd ik vind dat echt wel leuk hoor, maar nuttig?
Werken? ik doe het echt alleen maar om te kunnen leven, maar ja dat geldt ook voor ademhalen.
Ik heb twee heel actieve vriendinnen die feestjes festivals borrels enz aflopen, ik zou dat niet trekken.
Ben een einzelganger, vaak is dat prima maar even zo vaak voelt het eenzaam, maar afspreken doe ik niet, omdat ik na een paar uur echt weer alleen wil zijn.
Leef alsof het je laatste dag is, daar kan ik me niks bij voorstellen, is dat wat mijn vriendinnen doen?
Ik snap er eigenlijk geen zak van dat hele leven niet eerlijk gezegd.
Ik praat daar niet over voor je het weet denken ze dat je levensmoe bent, een einde maken aan mijn leven zou ik niet doen, maar het nut? neuh niet echt.
Kinderen, werken, huishouden, wat sociale contacten, niet teveel ik ben snel overprikkeld.
En zo gaat dat riedeltje maar door.
Zorgen werken eten slapen en op vrije dagen op het werken na dito regelmatig wat "leuks " doen of gewoon niks.
Nu mijn kinderen wat ouder worden meer zelf doen vaker weg zijn vrienden baan school voel ik me ook vaak een soort van nutteloos.
Ik kijk graag Netflix lees graag, hou van musea af en toe uit.
Mijn werk is verschrikkelijk daar heb ik me voorlopig bij neergelegd.
Dood wil ik niet, ben er ook niet bang voor, maar wat heeft het allemaal voor nut, wat is de toegevoegde waarde van leven.
Bovenstaande? Bedoel wat is behalve dat het " gezellig " is de toegevoegde waarde van een dagje weg, begrijp me niet verkeerd ik vind dat echt wel leuk hoor, maar nuttig?
Werken? ik doe het echt alleen maar om te kunnen leven, maar ja dat geldt ook voor ademhalen.
Ik heb twee heel actieve vriendinnen die feestjes festivals borrels enz aflopen, ik zou dat niet trekken.
Ben een einzelganger, vaak is dat prima maar even zo vaak voelt het eenzaam, maar afspreken doe ik niet, omdat ik na een paar uur echt weer alleen wil zijn.
Leef alsof het je laatste dag is, daar kan ik me niks bij voorstellen, is dat wat mijn vriendinnen doen?
Ik snap er eigenlijk geen zak van dat hele leven niet eerlijk gezegd.
Ik praat daar niet over voor je het weet denken ze dat je levensmoe bent, een einde maken aan mijn leven zou ik niet doen, maar het nut? neuh niet echt.
dinsdag 17 juli 2018 18:33
Ik vind jouw kijk op het leven gewoon realistisch.
Ik wil wel nog zoveel mogelijk er zijn voor het geval de kinderen me nodig mochten hebben.
En werken doe ik dan weer niet met plezier, maar om inkomsten te hebben. Waarmee ik leuke dingen kan betalen.
Die leuke dingen doe ik, omdat ik er nu eenmaal ben en dan probeer ik er wat fijns van te maken.
Trouwens, we weten niet wat dieren denken.
Ik wil wel nog zoveel mogelijk er zijn voor het geval de kinderen me nodig mochten hebben.
En werken doe ik dan weer niet met plezier, maar om inkomsten te hebben. Waarmee ik leuke dingen kan betalen.
Die leuke dingen doe ik, omdat ik er nu eenmaal ben en dan probeer ik er wat fijns van te maken.
Trouwens, we weten niet wat dieren denken.
dinsdag 17 juli 2018 18:38
Ik zie al een paar keer dat de mensen die zich hierin herkennen veel op zichzelf zijn en introvert. Daar is op zich niets mis mee natuurlijk maar we worden de hele dag gebombardeerd met uitingen van extraversie. Vooral heel veel YOLO en FOMO en als je niet het onderste uit de kan haalt, dag in dag uit, dan heb je niet 'geleefd'.
dinsdag 17 juli 2018 18:40
Ook al is het leven vrij nutteloos, je komt... je gaat... toch schep ik er veel plezier uit.
Wat mijzelf het meest plezier doet is te beseffen dat het fantastisch is om op deze 'planeet' even aanwezig te zijn geweest. Los van de ellende dat mensen kunnen veroorzaken uiteraard.
Ik geniet van reizen en het overweldigende wat de natuur te bieden heeft. Bergen, oceanen, rivieren, bossen,... heerlijk! Blij dat ik dat als vluchtige bezoeker heb mogen meemaken. Op een planeet staan is toch een unieke ervaring, niet?
Kan je geen voldoening scheppen uit de natuur op deze manier? Ooit al geprobeerd?
Wat mijzelf het meest plezier doet is te beseffen dat het fantastisch is om op deze 'planeet' even aanwezig te zijn geweest. Los van de ellende dat mensen kunnen veroorzaken uiteraard.
Ik geniet van reizen en het overweldigende wat de natuur te bieden heeft. Bergen, oceanen, rivieren, bossen,... heerlijk! Blij dat ik dat als vluchtige bezoeker heb mogen meemaken. Op een planeet staan is toch een unieke ervaring, niet?
Kan je geen voldoening scheppen uit de natuur op deze manier? Ooit al geprobeerd?
dinsdag 17 juli 2018 18:56
Zal wellicht een ding zijn waar introverte mensen mee te kampen hebben.Lady_Day schreef: ↑17-07-2018 18:38Ik zie al een paar keer dat de mensen die zich hierin herkennen veel op zichzelf zijn en introvert. Daar is op zich niets mis mee natuurlijk maar we worden de hele dag gebombardeerd met uitingen van extraversie. Vooral heel veel YOLO en FOMO en als je niet het onderste uit de kan haalt, dag in dag uit, dan heb je niet 'geleefd'.
Grappige is dat bijv mijn collega's mij heel extravert vinden, ben ik uit of inderdaad op mijn werk dan ben ik minder mezelf hoewel ik tegenwoordig vaak in de stilte ruimte ga werken me terugtrekken.
En misschien zeg je wel wat inderdaad. Ik lees graag of thuis of gewoon op een bankje in een park terwijl mijn vriendinnen weer een festival. bierproeverij oid aflopen. Soms denk ik weleens " shit mis ik nou zoveel, ben ik saai, on interessant" Ik weet het niet, ik hou van rust tijd voor mezelf beetje rommelen in huis en tuin mijn dieren.
Misschien is het kabbelen wat ik doe wel waardoor ik denk dat ik niet leef of niet iig zoals YOLO.
Merk wel dat ik moet uitkijken niet teveel alleen te zijn dus ik zeg op enkele uitnodigingen wel ja, maar merk dat ik niet heel vaak gevraagd wordt.
Ben ook meer 1 op 1.
Intoverte mensen zijn ook meer denkers.
dinsdag 17 juli 2018 19:00
Hier kan ik me wel in vinden, merk nu ik ouder word ik daar ook meer mee bezig ben die kleine dingen die eigenlijk heel groots zijn in de natuur.FarFarAway schreef: ↑17-07-2018 18:40Ook al is het leven vrij nutteloos, je komt... je gaat... toch schep ik er veel plezier uit.
Wat mijzelf het meest plezier doet is te beseffen dat het fantastisch is om op deze 'planeet' even aanwezig te zijn geweest. Los van de ellende dat mensen kunnen veroorzaken uiteraard.
Ik geniet van reizen en het overweldigende wat de natuur te bieden heeft. Bergen, oceanen, rivieren, bossen,... heerlijk! Blij dat ik dat als vluchtige bezoeker heb mogen meemaken. Op een planeet staan is toch een unieke ervaring, niet?
Kan je geen voldoening scheppen uit de natuur op deze manier? Ooit al geprobeerd?
Daarnaast merk ik ook dat ik mezelf opnieuw uit aan het vinden ben, immers altijd voor mijn kinderen gezorgd mezelf enigszins " vergeten " en ik vind dat best eng eigenlijk.
Maar ik vind je post mooi en inspirerend evenals de post over kunst en filosofie.
