Psyche
alle pijlers
Angst om fouten te maken - Verpleegkundige
dinsdag 17 juli 2018 22:59
Hallo Allemaal,
Ik ben een pas afgestudeerde ziekenhuis verpleegkundige. Ik werk nu ongeveer 3 weken als Verpleegkundige. Ik ben met vlag en wimpel geslaagd voor de opleiding en heb 3 hele goede stages gelopen in het ziekenhuis. Maar stage lopen met een begeleider die altijd achterwacht is, is heel anders dan echt zelfstandig aan de slag als verpleegkundige.
Ik merk dat ik mijzelf heel erg bewust ben van de grote verantwoordelijkheid die ik nu heb. Op jonge leeftijd verantwoordelijk zijn voor de verpleegkundige zorg voor zieke patienten. Ik ben erg gespannen als ik naar het werk moet en bang om fouten te maken als ik er ben. Grote medische fouten, dingen over het hoofd zien etc.
Dat ze me na een dienst wakker bellen om te zeggen dat ik een fout heb gemaakt wat enorme impact heeft op de gezondheid van de patient, dat is mijn grootste angst. Het werken op de afdeling gaat verder prima. Collega’s zijn erg tevreden en ik heb tot nu toe geen fouten gemaakt. Maar steeds als ik thuiskom uit het werk, begint die angst weer op te spelen : ben ik echt niks vergeten?
Hebben jullie tips hoe hier mee om te gaan? en is dit herkenbaar voor verpleegkundige lezers?
Groetjes!
Ik ben een pas afgestudeerde ziekenhuis verpleegkundige. Ik werk nu ongeveer 3 weken als Verpleegkundige. Ik ben met vlag en wimpel geslaagd voor de opleiding en heb 3 hele goede stages gelopen in het ziekenhuis. Maar stage lopen met een begeleider die altijd achterwacht is, is heel anders dan echt zelfstandig aan de slag als verpleegkundige.
Ik merk dat ik mijzelf heel erg bewust ben van de grote verantwoordelijkheid die ik nu heb. Op jonge leeftijd verantwoordelijk zijn voor de verpleegkundige zorg voor zieke patienten. Ik ben erg gespannen als ik naar het werk moet en bang om fouten te maken als ik er ben. Grote medische fouten, dingen over het hoofd zien etc.
Dat ze me na een dienst wakker bellen om te zeggen dat ik een fout heb gemaakt wat enorme impact heeft op de gezondheid van de patient, dat is mijn grootste angst. Het werken op de afdeling gaat verder prima. Collega’s zijn erg tevreden en ik heb tot nu toe geen fouten gemaakt. Maar steeds als ik thuiskom uit het werk, begint die angst weer op te spelen : ben ik echt niks vergeten?
Hebben jullie tips hoe hier mee om te gaan? en is dit herkenbaar voor verpleegkundige lezers?
Groetjes!
anoniem_364812 wijzigde dit bericht op 17-07-2018 23:32
7.20% gewijzigd
dinsdag 17 juli 2018 23:06
Denk herkenbaar voor nieuwe vpk’s, artsen, sph’ers, psychologen, vanalles tot aan moeders toe.
Je moet wennen aan die verantwoordelijkheid. Maar dat gaat vanzelf, daar groei je in. Dat kost alleen wat tijd. Maar die heb je ook
Komt echt wel goed. Dit hoort er een beetje bij. Het leren begint eigenlijk nu pas echt.
Je moet wennen aan die verantwoordelijkheid. Maar dat gaat vanzelf, daar groei je in. Dat kost alleen wat tijd. Maar die heb je ook
Komt echt wel goed. Dit hoort er een beetje bij. Het leren begint eigenlijk nu pas echt.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 17 juli 2018 23:15
Wat lux zegt. Ik had het in het begin ook, het went vanzelf maar je blijft je wel altijd bewust van het feit dat je verantwoordelijk bent voor een ander.
Werk je in hetzelfde ziekenhuis/ afdeling als je stage, dan is de drempel misschien niet zo hoog om het bespreekbaar te maken met je collega's. Sowieso zou ik het bespreekbaar maken, er is echt wel begrip voor en je collega's zullen best openstaan om soms over je schouder mee te kijken en feedback geven.
Succes en veel plezier met je nieuwe baan
Werk je in hetzelfde ziekenhuis/ afdeling als je stage, dan is de drempel misschien niet zo hoog om het bespreekbaar te maken met je collega's. Sowieso zou ik het bespreekbaar maken, er is echt wel begrip voor en je collega's zullen best openstaan om soms over je schouder mee te kijken en feedback geven.
Succes en veel plezier met je nieuwe baan
anoniem_372351 wijzigde dit bericht op 17-07-2018 23:20
2.31% gewijzigd
dinsdag 17 juli 2018 23:24
dinsdag 17 juli 2018 23:34
woensdag 18 juli 2018 10:08
het heeft indd ook tijd nodig, maar nu voelt het nog even heel rot hahasnowy2 schreef: ↑17-07-2018 23:34Neem aan het eind van je dienst alles even door met degene die je dienst over neemt. Daarmee sluit je het voor jezelf af. Laat het daarna los, het is niet meer jouw verantwoordelijkheid. je hebt samen gecheckt en alles overgedragen.
Het wordt steeds makkelijker, echt!
woensdag 18 juli 2018 10:12
Hoe komt dat? Kun je misschien ook gewoon accepteren dat dit even is wat het is?-Ncheese97 schreef: ↑18-07-2018 10:08het heeft indd ook tijd nodig, maar nu voelt het nog even heel rot haha
•
woensdag 18 juli 2018 10:14
ik denk dat dit heel normaal is. Maar misschien heb je hier wat aan:
1) als je kijkt naar gevallen waar echt iets heel erg fout gegaan is, dan is het meestal niet het geval dat een enkel persoon een enkele fout begaan heeft, dan is het een opeenstapeling van fouten door verschillende mensen. Dus de kans dat jij in je uppie een enorm drama aanricht is niet heel groot.
2) het blijft mensenwerk, je gaat ooit een fout maken, waarschijnlijk wordt de patient dan boos, maar is die dus nog niet op sterven na dood. Dat is rot, heel vervelend en echt naar, maar daar kom je ook overheen
3) het enige wat jij kunt doen is naar eer en geweten je werk uitvoeren, dat is het enige wat we allemaal kunnen doen, niemand is onfeilbaar. Je kunt dit, want je bent bevoegd om dit te doen, je bent voorbereid, je doet geen gekke dingen (je komt niet ladderzat op je werk) en je doet je best, dat is alles wat je mogelijkerwijs kunt doen.
4) iedereen met verantwoordelijkheden heeft dit, het wordt beter.
1) als je kijkt naar gevallen waar echt iets heel erg fout gegaan is, dan is het meestal niet het geval dat een enkel persoon een enkele fout begaan heeft, dan is het een opeenstapeling van fouten door verschillende mensen. Dus de kans dat jij in je uppie een enorm drama aanricht is niet heel groot.
2) het blijft mensenwerk, je gaat ooit een fout maken, waarschijnlijk wordt de patient dan boos, maar is die dus nog niet op sterven na dood. Dat is rot, heel vervelend en echt naar, maar daar kom je ook overheen
3) het enige wat jij kunt doen is naar eer en geweten je werk uitvoeren, dat is het enige wat we allemaal kunnen doen, niemand is onfeilbaar. Je kunt dit, want je bent bevoegd om dit te doen, je bent voorbereid, je doet geen gekke dingen (je komt niet ladderzat op je werk) en je doet je best, dat is alles wat je mogelijkerwijs kunt doen.
4) iedereen met verantwoordelijkheden heeft dit, het wordt beter.
woensdag 18 juli 2018 11:20
Bedankt voor de tips!florence13 schreef: ↑18-07-2018 10:14ik denk dat dit heel normaal is. Maar misschien heb je hier wat aan:
1) als je kijkt naar gevallen waar echt iets heel erg fout gegaan is, dan is het meestal niet het geval dat een enkel persoon een enkele fout begaan heeft, dan is het een opeenstapeling van fouten door verschillende mensen. Dus de kans dat jij in je uppie een enorm drama aanricht is niet heel groot.
2) het blijft mensenwerk, je gaat ooit een fout maken, waarschijnlijk wordt de patient dan boos, maar is die dus nog niet op sterven na dood. Dat is rot, heel vervelend en echt naar, maar daar kom je ook overheen
3) het enige wat jij kunt doen is naar eer en geweten je werk uitvoeren, dat is het enige wat we allemaal kunnen doen, niemand is onfeilbaar. Je kunt dit, want je bent bevoegd om dit te doen, je bent voorbereid, je doet geen gekke dingen (je komt niet ladderzat op je werk) en je doet je best, dat is alles wat je mogelijkerwijs kunt doen.
4) iedereen met verantwoordelijkheden heeft dit, het wordt beter.
woensdag 18 juli 2018 11:31
Hoi!
Ik ben zelf ook verpleegkundige in het ziekenhuis.
Al mijn stages hier gedaan en nu sinds 1 jaar gediplomeerd.
Ik herken je verhaal heel erg. Ik heb mij ook zo gevoeld en merk dat dit gevoel nu pas een beetje een plek krijgt en weg valt.
De zorg in het ziekenhuis word steeds complexer en dat valt soms niet mee, wat mij enorm heeft geholpen is het team.
Ik heb mijzelf aangeleerd om bij twijfel te checken bij collega's en om eventueel een dienst kort na te spreken met een collega. Zeker als jong gediplomeerde kan dit heel fijn zijn en niets om voor je te schamen. Ik heb mijn gevoel met mijn team gedeeld en wat blijkt.... bijna iedere jong gediplomeerde kampt met dit gevoel.
Niets om je voor te schamen! Bespreek het met een teamlid en kijk of zij tips hebben of open staan om de dienst kort met je na te spreken. Mij heeft dat enorm geholpen.
Succes!
Ik ben zelf ook verpleegkundige in het ziekenhuis.
Al mijn stages hier gedaan en nu sinds 1 jaar gediplomeerd.
Ik herken je verhaal heel erg. Ik heb mij ook zo gevoeld en merk dat dit gevoel nu pas een beetje een plek krijgt en weg valt.
De zorg in het ziekenhuis word steeds complexer en dat valt soms niet mee, wat mij enorm heeft geholpen is het team.
Ik heb mijzelf aangeleerd om bij twijfel te checken bij collega's en om eventueel een dienst kort na te spreken met een collega. Zeker als jong gediplomeerde kan dit heel fijn zijn en niets om voor je te schamen. Ik heb mijn gevoel met mijn team gedeeld en wat blijkt.... bijna iedere jong gediplomeerde kampt met dit gevoel.
Niets om je voor te schamen! Bespreek het met een teamlid en kijk of zij tips hebben of open staan om de dienst kort met je na te spreken. Mij heeft dat enorm geholpen.
Succes!
woensdag 18 juli 2018 11:34
Helemaal mee eens, onzekerheid verwoorden op je werk en checken bij collegas is GEEN teken van niet capabel zijn maar WEL een teken van zorgvuldigheidfrozenstar schreef: ↑18-07-2018 11:31Hoi!
Ik ben zelf ook verpleegkundige in het ziekenhuis.
Al mijn stages hier gedaan en nu sinds 1 jaar gediplomeerd.
Ik herken je verhaal heel erg. Ik heb mij ook zo gevoeld en merk dat dit gevoel nu pas een beetje een plek krijgt en weg valt.
De zorg in het ziekenhuis word steeds complexer en dat valt soms niet mee, wat mij enorm heeft geholpen is het team.
Ik heb mijzelf aangeleerd om bij twijfel te checken bij collega's en om eventueel een dienst kort na te spreken met een collega. Zeker als jong gediplomeerde kan dit heel fijn zijn en niets om voor je te schamen. Ik heb mijn gevoel met mijn team gedeeld en wat blijkt.... bijna iedere jong gediplomeerde kampt met dit gevoel.
Niets om je voor te schamen! Bespreek het met een teamlid en kijk of zij tips hebben of open staan om de dienst kort met je na te spreken. Mij heeft dat enorm geholpen.
Succes!
