Autisme wie ook? Deel 4

01-08-2018 08:14 3005 berichten
Alle reacties Link kopieren
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434

Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
Alle reacties Link kopieren
Solomio schreef:
01-08-2018 10:44
Je hebt toch geen idee wat er hier speelt en in hoeverre mijn ASS te maken heeft met die problemen, behalve dat ik het heb doorgegeven aan mijn kinderen?

Wat wil je nou eigenlijk zeggen: dat ASS een belemmering is voor het grootbrengen van kinderen?

Ik ben het daar niet mee eens.

Ik denk dat er veel karaktereigenschappen zijn die niet ideaal zijn voor het grootbrengen van kinderen. In de meeste gevallen worden die karaktertrekken gecompenseerd door andere trekken en loopt het allemaal aardig goed.

Nogmaals, dat het hier moeizaam gaat is niet 1-op-1 het gevolg van mijn ASS, buiten het erfelijke deel dan.
Ik bedoel alleen maar te zeggen dat je veel stress moet hebben (gehad en nu nog denk ik), door de problemen met je kind. En stress is toch ook een prikkel? Kan me niet voorstellen dat je van die stress niet af en toe overspannen raakt.
.

Solomio schreef:
01-08-2018 10:47
Ik weet ook gelijk weer waarom ik me had teruggetrokken uit het vorige topic. :roll:

Ik vind dat je wel een beetje overprikkeld reageert nu ;)
impala wijzigde dit bericht op 01-08-2018 11:08
12.07% gewijzigd
.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
01-08-2018 10:26
Knap! Daar heb ik dan weer de ballen niet voor.
Hij was al een prepper, nu kan hij het eens in de praktijk brengen ;-)
Maar ik zou er ook niet aan beginnen hoor. Lef kan hem idd niet ontzegd worden.
.
Alle reacties Link kopieren
impala schreef:
01-08-2018 11:04
Ik bedoel alleen maar te zeggen dat je veel stress moet hebben (gehad en nu nog denk ik), door de problemen met je kind. En stress is toch ook een prikkel? Kan me niet voorstellen dat je van die stress niet af en toe overspannen raakt.

Ik vind dat je wel een beetje overprikkeld reageert ;)
Stress is een prikkel ja, maar toevallig eentje waar ik behoorlijk goed mee om kan gaan.

En je probeert er een grapje van te maken, maar je laat hier een fijn staaltje 'gebrek aan inlevingsvermogen' zien.

Juist doordat wij al heel lang begeleiding hebben weet ik dat mijn ASS niet in de weg heeft gezeten bij het grootbrengen van mijn kinderen.

Hun ASS zat helaas wel in de weg.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Een kind dat zo zou zijn als mijzelf zou ik wellicht wel kunnen begrijpen, maar dan zou ik het weer niet kunnen verkopen het naar school te sturen terwijl ik weet hoe groot mijn eigen afkeer van die massale situaties was.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
01-08-2018 11:12
Een kind dat zo zou zijn als mijzelf zou ik wellicht wel kunnen begrijpen, maar dan zou ik het weer niet kunnen verkopen het naar school te sturen terwijl ik weet hoe groot mijn eigen afkeer van die massale situaties was.
Je zou het wel kunnen begrijpen, maar dat kind huilt en krijst en babbelt ook de hele dag door ;-) En het wil naar de speeltuin enzo. Ik denk niet je dat gaat trekken. Om nog maar te zwijgen over vakanties in het hoogseizoen ;-)
.
impala schreef:
01-08-2018 11:15
Je zou het wel kunnen begrijpen, maar dat kind huilt en krijst en babbelt ook de hele dag door ;-) En het wil naar de speeltuin enzo. Ik denk niet je dat gaat trekken. Om nog maar te zwijgen over vakanties in het hoogseizoen ;-)
Haha, ik bedoel niet dat ik dan wel een kind had gewild! Absoluut zeker te weten niet! ;-D Alleen dat ik me er dan wellicht wel beter in zou kunnen verplaatsen.
Ik kan pas oordelen of ik iemand geschikt vind als ouder als ik die persoon ook echt ken. Ik kan niet vanaf het forum bepalen of bijvoorbeeld Solo wel of geen last heeft gehad van haar ASS bij het opvoeden van haar kinderen. Ik kan alleen concluderen uit haar teksten dat het niet altijd makkelijk is geweest en dat de ASS van haar kinderen daarin een grote rol speelt. Over haar eigen ASS kan ik niet goed oordelen, want ik ken haar niet.

En iemand met ASS kan echt een prima ouder zijn
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat om een goede ouder te (kunnen) zijn het belangrijker is dat je je tekortkomingen (er)kent, niet dat je geen tekortkomingen hebt.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Solomio schreef:
01-08-2018 12:42
Ik denk dat om een goede ouder te (kunnen) zijn het belangrijker is dat je je tekortkomingen (er)kent, niet dat je geen tekortkomingen hebt.
Precies!
Alle reacties Link kopieren
Pfff, zit ik even een middag bij de kapper, beginnen jullie een heel nieuw topic!

Ik voel me een klein beetje weggezet worden als slechte moeder (maar ik besef me ook dat dat vanuit mijn eigen angsten wordt ingegeven en niet direct door de discussie an sich).
Ik had/heb geen problemen met school, was alleen niet zo sociaal (voelde me altijd wat buitengesloten/anders) en heb last van (faal)angst en perfectionisme.
Werk gaat me nu ik dingen heb kunnen aanpassen ook een heel stuk beter.
Relatie gaat gewoon goed over het algemeen.
Dus eigenlijk geen hele erge stressoren.
Ook met zoon gaat het meestal prima. Maar soms niet, net als bij andere ouders en kinderen (met en zonder gebreken). Eigenlijk heel normaal dus...
En ja, soms kost het me wat meer energie dan anderen, maar ook daar werk ik aan.

Merk nu ik op vakantie ben wel dat ik meer moe ben (door de warmte, drukte, andere omgeving etc.). Dus ik probeer overal m'n dutjes te pakken. Net liggen doezelen toen de very moest inwerken bij de kapper ;-)
Quote van Impala uit vorige topic:
Ik noemde een aantal symptomen van ass die belemmerend werken. Je kunt eruit pikken wat op jou van toepassing is. En ik ben er vast nog een paar vergeten. Nee, op mij is ook niet alles van toepassing. Maar genoeg om geen kinderen te willen. Ik heb mijn redenen al genoemd.

Als jij nergens last van hebt, heb je ook geen diagnose lijkt me.
Ik hoorde jou zeggen dat je nu stabiel genoeg bent en alles kan handelen. Ik wil duidelijk maken dat je er niet vanuit moet gaan dat alles bij hetzelfde blijft als je moeder wordt. Een kind zet je leven compleet op zijn kop. Je zult veel meer aan je hoofd krijgen. En dat heeft onvermijdelijk consequenties voor hoeveel last jij hebt van je ass.
Ja voor gewone ouders is het ook een gok. Maar jij hebt nu eenmaal een slechtere uitgangspositie. Dus jij moet nóg beter nadenken voor je aan kinderen begint.
Zoals ik je lees, wil je dat niet onder ogen zien. Want je vergelijkt jouw gok met die van mensen zonder stoornis.


Op mij is geen enkel symptoom van ASS op dit moment aanwezig in beperkende vorm. Vandaar dat ik ook aanhaal als ik langere tijd stabiel ben en daar inderdaad zo goed als geen hinder meer aan ondervind. En nee, dat betekent niet dat ik geen diagnose heb of dat die onjuist is. Ik heb het geluk gehad mijn diagnose al gekregen te hebben toen ik 12 was waardoor ik bijvoorbeeld naar het voortgezet speciaal onderwijs kon en geen trauma's aan mijn schoolperiode heb over gehouden (sterker nog; ik vond het fantastisch) en gerichte behandeling op dat moment al heb gekregen met instelling op medicatie waardoor ik nu prima functioneer. Niemand kan er vanuit gaan dat alles hetzelfde blijft als die aan kinderen begint en niemand weet van tevoren wat voor effect het op diegene gaat hebben. Waarom zou je dan met ASS die niet beperkend is dat wel al helemaal kunnen voorspellen? Dat is onmogelijk, dus bewust voor kinderen gaan blijft een gok. En nee, ik vergelijk mijn gok niet met die van mensen zonder stoornis. Ik zeg alleen dat ook mensen zonder stoornis een gok nemen. Ik schrijf ook nergens dat ik niet beter nadenk alvorens ik aan kinderen begin. Natuurlijk heb ik daar al uitgebreid over nagedacht en zal het ook van een eventuele partner en zijn mening daarover afhangen. Het enige dat ik zeg is dat ik het onzin vind dat je als individu met ASS per definitie niet aan kinderen zou moeten beginnen omdat dat gedoemd is te mislukken. Voor zover ik weet is er nog geen enkel wetenschappelijk bewijs dat kinderen van moeders met ASS ongelukkiger zijn bijvoorbeeld dan kinderen van NT-moeders.
Solomio schreef:
01-08-2018 12:42
Ik denk dat om een goede ouder te (kunnen) zijn het belangrijker is dat je je tekortkomingen (er)kent, niet dat je geen tekortkomingen hebt.
In één zin krijg jij uitgelegd waar ik al ik weet niet hoeveel woorden aan heb vuil gemaakt :facepalm:
Valdemar_II schreef:
01-08-2018 09:40
Quote Impala:
Je weet niet hoe je gaat reageren. Hormonen gaan ook meespelen. Je weet ook niet wat voor kind je krijgt. Je weet wel dát je meer last van overprikkeling gaat krijgen, alleen niet precies in welke mate.

Je kan de gok nemen ja, dat het meevalt. Maar ik vind dat je niet moet gokken met de belangen van een kind op het spel.

Naast overprikkeling zijn er meer ass symptomen die je in de weg kunnen gaan zitten trouwens. Zoals mbt empathie en inlevingsvermogen, starheid, moeilijkheden met loslaten en switchen van je aandacht, het organiseren van praktische zaken, het bijhouden van het huishouden, communiceren (met de leraren van je kind bijvoorbeeld) . Ik noem maar wat.


Geheel eens en deels de redenen waarom ik bewust kindvrij blijf. Partner wel een kind in co-ouderschap en zelfs al gaat dit grotendeels goed, toch zijn er zaken waar we tegenaan lopen en merk ik bij ons beiden een zekere "verlichting" eens de week bij de vader begint.

Overigens zou het volgens mij goed zijn mocht men personen met een psychische stoornis in het algemeen ontraden om kinderen te krijgen; maar dit hangt misschien meer samen met mijn wereldbeeld waarbij overheden op dit moment voortplanting beter zouden afremmen dan stimuleren.

@MrsLady: je haalde in een vorige post de fysieke problemen van je moeder aan en de impact ervan.
Mijn moeder had beide en voor mij waren haar lichamelijke klachten veel beter te handelen dan de mentale. Bij de eerste kun je immers nog op zekere manier elkaar steunen en motiveren, bij wederkerende depressies sta je er al snel alleen voor. Enfin, mijn ervaring.
Ik maakte die vergelijking omdat er zo over overprikkeling door gegaan werd en ik meer kan met overprikkeling dan mijn moeder met haar lichamelijke problematiek. Ik zeg niet per definitie dat je met psychische klachten altijd kinderen kan krijgen. Onbehandelde of onbehandelbare stemmingsstoornissen, psychotische stoornissen, angststoornissen enzovoort lijken mij geen goede basis voor een kind. Iemand met ASS die constant overprikkeld is, moeite heeft in zelfzorg en compleet in zijn eigen wereld zit ook niet. Echter denk ik dat er zeker mensen zijn met zowel ASS als AD(H)D die prima kinderen kunnen krijgen en de kinderen veilig en gelukkig kunnen laten opgroeien. Maar ook hierbij is het afhankelijk van hoe stabiel je bent en hoeveel hinder jij er zelf nog van ervaart. Als je al moeite hebt om zelf de dag door te komen, dan lijkt het me niet handig dat je er ook nog voor moet zorgen dat iemand anders de dag een beetje fatsoenlijk doorkomt die daarin ook nog afhankelijk van jou is.
Alle reacties Link kopieren
MrsLady schreef:
01-08-2018 19:25
Ik maakte die vergelijking omdat er zo over overprikkeling door gegaan werd en ik meer kan met overprikkeling dan mijn moeder met haar lichamelijke problematiek. Ik zeg niet per definitie dat je met psychische klachten altijd kinderen kan krijgen. Onbehandelde of onbehandelbare stemmingsstoornissen, psychotische stoornissen, angststoornissen enzovoort lijken mij geen goede basis voor een kind. Iemand met ASS die constant overprikkeld is, moeite heeft in zelfzorg en compleet in zijn eigen wereld zit ook niet. Echter denk ik dat er zeker mensen zijn met zowel ASS als AD(H)D die prima kinderen kunnen krijgen en de kinderen veilig en gelukkig kunnen laten opgroeien. Maar ook hierbij is het afhankelijk van hoe stabiel je bent en hoeveel hinder jij er zelf nog van ervaart. Als je al moeite hebt om zelf de dag door te komen, dan lijkt het me niet handig dat je er ook nog voor moet zorgen dat iemand anders de dag een beetje fatsoenlijk doorkomt die daarin ook nog afhankelijk van jou is.
Dat geldt voor mij allemaal niet. Ik heb tot mijn 45e zo goed als normaal gefunctioneerd, mijn vwo met gemak gehaald in het regulier onderwijs, gestudeerd en ook altijd op vrij hoog niveau (hbo+) full time gewerkt en prima gefunctioneerd in een communicatieve functie. Mijn diagnose heb ik pas drie jaar. Maar ik weet vrij zeker dat ik veel eerder zou zijn vastgelopen als voor een kind had moeten zorgen.
Voor mijn diagnose had ik wel het vermoeden dat ik iets ass-erigs had, maar echt inzicht daarin heb ik pas de laatste jaren gekregen. En still learning.
.
ASS is deel van mij, maar ik ben meer dan dat. We zijn allemaal gevormd door onze jeugd, ervaringen en achtergronden. Onze karakters zijn anders, ons precieze ASS-pakket ook. Ik ben een goede moeder, voor zover ik dat van mezelf kan zeggen. Dat kan ook gewoon met ASS. Het is een breed spectrum, immers.
vrouwjagersma schreef:
01-08-2018 20:52
ASS is deel van mij, maar ik ben meer dan dat. We zijn allemaal gevormd door onze jeugd, ervaringen en achtergronden. Onze karakters zijn anders, ons precieze ASS-pakket ook. Ik ben een goede moeder, voor zover ik dat van mezelf kan zeggen. Dat kan ook gewoon met ASS. Het is een breed spectrum, immers.
Precies.
MrsLady: Ik ging ook naar het voortgezet speciaal onderwijs. Ik heb het daar niet fijn gehad door langdurig pesten.
MrsLady schreef:
01-08-2018 19:25
Ik maakte die vergelijking omdat er zo over overprikkeling door gegaan werd en ik meer kan met overprikkeling dan mijn moeder met haar lichamelijke problematiek. Ik zeg niet per definitie dat je met psychische klachten altijd kinderen kan krijgen. Onbehandelde of onbehandelbare stemmingsstoornissen, psychotische stoornissen, angststoornissen enzovoort lijken mij geen goede basis voor een kind. Iemand met ASS die constant overprikkeld is, moeite heeft in zelfzorg en compleet in zijn eigen wereld zit ook niet. Echter denk ik dat er zeker mensen zijn met zowel ASS als AD(H)D die prima kinderen kunnen krijgen en de kinderen veilig en gelukkig kunnen laten opgroeien. Maar ook hierbij is het afhankelijk van hoe stabiel je bent en hoeveel hinder jij er zelf nog van ervaart. Als je al moeite hebt om zelf de dag door te komen, dan lijkt het me niet handig dat je er ook nog voor moet zorgen dat iemand anders de dag een beetje fatsoenlijk doorkomt die daarin ook nog afhankelijk van jou is.
Ik ben niet constant overprikkeld, wel wat sneller. Ik zit ook niet compleet in mijn eigen wereld. Bij mij is het niet de hinder die ik nog ervaar, het is de hinder die ik ervaar. Sommige dingen zijn sterk verbeterd de afgelopen jaren en andere blijven hetzelfde. NLD gaat nooit over, ik kan er alleen mee leren omgaan. Ik kan ervoor zorgen dat het me zo min mogelijk in de weg zit. En dat lukt. Maar ik weet dat kinderen er bij mij voor gaan zorgen dat de NLD me wel en in grote mate in de weg gaat zitten.
Alle reacties Link kopieren
Ik had nog nooit van nld gehoord. Ja van jou, maar had het niet eerder gegoogeld. Ik heb daar ook veel trekjes/kenmerken van, zie ik nu. Ook dat disharmonisch profiel.
Maar ook weer niet zoveel of zo erg dat ik problemen heb of had met leren. Op school dan :) En traag ben ik al helemáál niet.
.
Coconuts12 schreef:
02-08-2018 09:27
Ik ben niet constant overprikkeld, wel wat sneller. Ik zit ook niet compleet in mijn eigen wereld. Bij mij is het niet de hinder die ik nog ervaar, het is de hinder die ik ervaar. Sommige dingen zijn sterk verbeterd de afgelopen jaren en andere blijven hetzelfde. NLD gaat nooit over, ik kan er alleen mee leren omgaan. Ik kan ervoor zorgen dat het me zo min mogelijk in de weg zit. En dat lukt. Maar ik weet dat kinderen er bij mij voor gaan zorgen dat de NLD me wel en in grote mate in de weg gaat zitten.
Wow, echt precies dit.
Ik wist niet hoe ik goed kon verwoorden wat ik wilde zeggen op deze reacties maar jou reactie klopt gewoon met wat ik wilde zeggen.
Coconuts12 schreef:
02-08-2018 09:27
Ik ben niet constant overprikkeld, wel wat sneller. Ik zit ook niet compleet in mijn eigen wereld.
Zo was ik eerst ook maar na gedoe met werk (vaste baan verviel door faillissement en daarna onzeker uitzendwerk in te drukke kantoortuin) en toen de zorgen om mn stervende vader er bovenop ben ik echt doorgeslagen. Kon helemaal niets meer hebben.
impala schreef:
02-08-2018 09:35
Ik had nog nooit van nld gehoord. Ja van jou, maar had het niet eerder gegoogeld. Ik heb daar ook veel trekjes/kenmerken van, zie ik nu. Ook dat disharmonisch profiel.
Maar ook weer niet zoveel of zo erg dat ik problemen heb of had met leren. Op school dan :) En traag ben ik al helemáál niet.
ASS en NLD hebben raakvlakken. Daarom schrijf ik hier ook :)

Die traagheid bijvoorbeeld zit me soms behoorlijk in de weg. Maar het is wat het is.
anoniem_370063 wijzigde dit bericht op 02-08-2018 10:09
0.19% gewijzigd
redbulletje schreef:
02-08-2018 09:59
Zo was ik eerst ook maar na gedoe met werk (vaste baan verviel door faillissement en daarna onzeker uitzendwerk in te drukke kantoortuin) en toen de zorgen om mn stervende vader er bovenop ben ik echt doorgeslagen. Kon helemaal niets meer hebben.
Snap ik goed.
Ik ken ook periodes dat ik wel constant overprikkeld was/ben en in mijn eigen wereld zat. Maar dat zijn bij mij periodes die heftig zijn, niet standaard. Ik ben niet mijn hele leven overprikkeld of leef in mijn eigen wereld ofzo. En dat proefde ik uit dat bericht.

Ik pas beter op mezelf om overprikkeling te voorkomen en dat lukt (vrij) goed.
anoniem_370063 wijzigde dit bericht op 02-08-2018 10:15
12.59% gewijzigd
Kwebbeltje91 schreef:
02-08-2018 09:49
Wow, echt precies dit.
Ik wist niet hoe ik goed kon verwoorden wat ik wilde zeggen op deze reacties maar jou reactie klopt gewoon met wat ik wilde zeggen.
Dank je :)
Alle reacties Link kopieren
Coconuts12 schreef:
02-08-2018 10:09
Snap ik goed.
Ik ken ook periodes dat ik wel constant overprikkeld was/ben en in mijn eigen wereld zat. Maar dat zijn bij mij periodes die heftig zijn, niet standaard. Ik ben niet mijn hele leven overprikkeld of leef in mijn eigen wereld ofzo. En dat proefde ik uit dat bericht.

Ik pas beter op mezelf om overprikkeling te voorkomen en dat lukt (vrij) goed.
Dat laatste is precies wat MrsLady ook zegt. Maar zij beseft m.i. (itt tot jij) nog niet dat je dat niet altijd helemaal onder controle kunt hebben en houden als er zich heftige veranderingen vooordoen in je leven. Zie RB, zie ik.
Een kind krijgen is ook een heftige verandering.

Ik heb met mijn ass trouwens niet alleen mezelf maar ook anderen in de weg gezeten. Dat laatste is echt sterk verbeterd sinds ik meer inzicht heb. Ik zie nu in dat veel dingen waar ik me aan kon ergeren toch echt vnl aan mijzelf lagen/liggen. Mijn vader begint dat bij hemzelf de laatste 10 jaar ook te begrijpen, maar die moest daar eerst 60+ voor worden. Wat alleen maar weer aantoont dat er altijd nog ruimte is voor ontwikkeling en verbetering.
.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven