Overanalyseren; hoe stop ik het?

14-08-2018 18:00 25 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal!

Ik ben al enige tijd flink aan het overanalyseren. Normaliter ben ik een heel nuchter persoon, maar er zijn van die tijden/onderwerpen die ik gewoon niet los kan laten. Ik wil het dolgraag, maar het lukt me gewoon niet.

Ik dacht altijd dat ik heel nuchter was, lang leve de lol, leven en genieten, maar ik ben erachter dat ik ook kan piekeren/overanalyseren over de idiootste dingen.
Begin dit jaar ben ik gestart met een opleiding tijdens mijn werk. Ontzettend leuk, maar ik heb echt periodes dat ik bang ben dat ik het niet waard ben, dat ik niet goed genoeg ben. Als ik dan richting een evaluatie ga, dan kan ik me alleen maar opbouwende feedback bedenken, niks positiefs. Hier kan ik dan zó ontzettend mee zitten. Dat laat me dan ook niet los tot de evaluatie is geweest. Hoe meer ik eraan denk, hoe meer waarde ik eraan ga hechten, hoe donkerder het voor mij wordt. Terwijl, als daar dan de evaluatie is dan is iedereen ontzettend positief. Voordat jullie denken: vind je het werk wel leuk? Ik vind mijn werk echt geweldig en de opleiding die ik volg ook (kinderverpleegkundige). Het geeft mij ontzettend veel energie en voldoening.

Daarnaast kan ik me in relationele sferen ook ontzettend druk maken. Ik heb op jonge leeftijd (15) mijn inmiddels ex ontmoet. Tot mijn 23ste. Ik heb toen ruim een halfjaar zitten piekeren, ‘s nachts wakker van het piekeren of dit hem wel was. Nu was er dan ooo echt geen aantrekking meer... Maar inmiddels ben ik aan het daten (2 dates nog maar, waar heb je het over idd) met een jongen en komen dezelfde angsten naar boven als die ik met mijn ex vernam, terwijl hij me compleet niet aan mijn ex doet denken. Ik denk de héle tijd: ik ben nog niet verliefd, maar er is wel aantrekking, dat voel ik, maar wat houdt dat in, wanneer is het goed genoeg, of wanneer niet, hoeveel dates moet ik doorgaan om erachter te komen, hoe weet ik nou wat ik in een man zoek. Terwijl ik tegelijkertijd ontzettend zin heb om leuke dingen met hem te doen en heel graag bij hem ben en met hem zoen. En ik weet het wel: ik moet het maar zien, maar eveneens als met mijn studie: ik blijf maar piekeren, ik blijf maar bevestiging zoeken en ik vergeet gewoon te genieten daardoor. Wat is er mis met mij, waar is degene die een paar jaar geleden zo luchtig was, waarom ben ik nu een stresskip. Talloze vragen en ik krijg geen antwoord en ik voel me daardoor ontzettend nerveus... Ik wil me niet aanstellen en ik voel heus wel dat ik dat doe, alleen: hoe kap ik daarmee...

Ik hoop eerlijk gezegd op een berichtje van iemand die zich hierin herkent. Het voelt een beetje alsof ik mijzelf verlies...
Alle reacties Link kopieren
Ga eens langs je huisarts voor een gesprek of verwijzing naar de GGZ.
Vanuit je post lees ik dat e.e.a. je leven nogal in beslag neemt.
Ik vraag me van daaruit af of dit iets is waar je aan de hand van tips op een forum uit kunt komen op dit moment.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Hey Yolo-Ono, ik herken me hier wel in. Eerlijk gezegd denk ik dat (bijna) alle vrouwen zich hier wel in herkennen. Mijn vriendinnen in ieder geval wel. Niet constant, maar inderdaad met vlagen. Dan maak ik me druk om de domste dingen en kan het dan niet meer loslaten. De meeste problemen die mensen hebben, zijn verzonnen problemen. Dat er nog niks concreets aan de hand is maar het probleem uitsluitend in je hoofd bestaat. Een kennis noemde dit ook wel jezelf saboteren. Eigenlijk is dat ook zo. Maar hoe je er mee kapt? Natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar je moet er zo min mogelijk aandacht aan schenken. Als er irritante gedachten komen (nutteloos gepieker) gewoon laten gaan en actief aan iets anders gaan denken, of focussen op iets in het hier en nu zoals geluiden e.d. (mindfulness) . Soms helpt dat bij mij, soms niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken dit ook heel erg hoor, ik heb dat precies hetzelfde. En ik ben uiteindelijk in een burn out terecht gekomen. Mede door het gepieker, naast perfectionisme en een groot verantwoordelijkheidsgevoel.

Ik heb een tijd bij een psycholoog gelopen en die heeft me er enorm mee geholpen. Ik heb cognitieve gedragstherapie gehad en daardoor leer je patronen in je eigen denken herkennen. Hij heeft mij oefeningetjes gegeven waardoor ik mijn gepieker van me af kan schrijven en kan relativeren. Ik kan het je echt aanraden. Meestal werkt het bij mij, soms ook niet...

Mindfullness helpt mij ook vaak. Het is even oefenen maar ik kan dan echt even stilte creëren in de chaos in mn hoofd. Er zijn best wat gratis apps te vinden om mindfullness eens uit te proberen. Ik gebruik meestal Calm, die vind ik heel fijn.
Alle reacties Link kopieren
Moezy schreef:
14-08-2018 18:14
Hey Yolo-Ono, ik herken me hier wel in. Eerlijk gezegd denk ik dat (bijna) alle vrouwen zich hier wel in herkennen. Mijn vriendinnen in ieder geval wel. Niet constant, maar inderdaad met vlagen. Dan maak ik me druk om de domste dingen en kan het dan niet meer loslaten. De meeste problemen die mensen hebben, zijn verzonnen problemen. Dat er nog niks concreets aan de hand is maar het probleem uitsluitend in je hoofd bestaat. Een kennis noemde dit ook wel jezelf saboteren. Eigenlijk is dat ook zo. Maar hoe je er mee kapt? Natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar je moet er zo min mogelijk aandacht aan schenken. Als er irritante gedachten komen (nutteloos gepieker) gewoon laten gaan en actief aan iets anders gaan denken, of focussen op iets in het hier en nu zoals geluiden e.d. (mindfulness) . Soms helpt dat bij mij, soms niet.
Bijna alle vrouwen herkennen zich hierin?
Ga jij eens heeeel snel voor jezelf spreken alsjeblieft. :facepalm:
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
sprokkelientje schreef:
14-08-2018 19:02
Bijna alle vrouwen herkennen zich hierin?
Ga jij eens heeeel snel voor jezelf spreken alsjeblieft. :facepalm:
Ik zei 'denk ik', en zette er achter: mijn vriendinnen in ieder geval wel. Dat was nuancerend bedoeld.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat ik wel hulp nodig heb. Ik wil haast handelen omdat ik er bang voor ben en angstiger ervoor word, terwijl ik daar niet eens achter zou staan. Net of ik het realiteitsbesef kwijt ben...
Yolo-Ono schreef:
14-08-2018 19:29
Ik denk dat ik wel hulp nodig heb. Ik wil haast handelen omdat ik er bang voor ben en angstiger ervoor word, terwijl ik daar niet eens achter zou staan. Net of ik het realiteitsbesef kwijt ben...
Ah, dat klinkt wel een stukje extremer dan wat ik schetste, of waarvan ik denk dat de meeste mensen er zo en dan last van hebben. Als je zelf denkt dat je wel hulp nodig hebt moet je die vooral gaan zoeken.
Alle reacties Link kopieren
Ja, ik bedoel zeg maar zoals met de opleiding dat ik dan denk: misschien moet ik stoppen, omdat ik het toch niet haal? Eveneens als met die date terwijl er nog helemaal niks is... en om min of meer van die angst/gedachten af te komen.
Ik denk niet dat het raar is om zulke dingen te denken. Zolang het bij gedachtes blijft. Op basis van je gedachtes gaan handelen (opleiding of date opzeggen) is wel problematisch natuurlijk. Het is belangrijk om je te realiseren dat gedachten gewoon gedachten zijn, en niet meer dan dat. Je moet er geen waarheid aan hechten.
Alle reacties Link kopieren
Ja, precies, terwijl dat tegen mijn gevoel in strijd is, maar door al dat denken ga ik me wel weer anders (negatief) voelen.
Ik voel me de hele dag door gespannen en dan denk ik in mijn hoofd ojee, daar ga ik weer, niet aan denken... en dan komt het en dan denk ik: zie je nou, ik druk mijn gevoel weg, misse boel.
Alle reacties Link kopieren
sprokkelientje schreef:
14-08-2018 19:02
Bijna alle vrouwen herkennen zich hierin?
Ga jij eens heeeel snel voor jezelf spreken alsjeblieft. :facepalm:
Hoezo zouden alleen vrouwen zich daarin herkennen? Vrouwen en mannen zijn toch in elk opzicht helemaal gelijk tegenwoordig, geen verschil, allemaal aangepraat, enz.? Dus specifieke mannen- en vrouweneigenschappen bestaan toch niet?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het niet zozeer geslacht is, eerder erfelijkheid, omgevingsfactoren, opvoeding enz. Als ik naar mezelf kijk tenminste...
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar! Wat voor mij meestal werkt is alles opschrijven wat ik denk, maar dan ook echt alles. Daarna voel ik me wel wat beter en kan ik beter relativeren. En het bespreekbaar maken, hoe lastig dat ook is. Iedereen twijfelt wel ergens over, en dingen kunnen mislukken ja, maar is dat echt het ergste dat er kan gebeuren? Of zoals een collega van me vaak zei, als hij zag dat ik aan het piekeren was 'niet denken maar doen'
Alle reacties Link kopieren
Maar als ik ‘niet denk, maar doe’ momenteel dan schiet ik werkelijk alle kanten op.
Rond mijn 18de moest ik weleens van die G-schema’s (zo heet dat volgens mij) maken. Ik kan wel weer even opzoeken hoe dat werkt..
Gedachtenschema's? Dat is volgens mij wat Taivalkoski hierboven ook moest doen, cognitieve gedragstherapie. Is denk ik wel het handigst om onder begeleiding te doen want anders ga je die dingen 2 x invullen en kap je er weer mee. En een therapeut weet de juiste vragen te stellen. Wat Florabloem zegt helpt mij ook, jezelf afvragen wat het ergste is dat er kan gebeuren. En vaak is dat dan of niet zo erg, of gewoon heel erg onlogisch.
Alle reacties Link kopieren
Het lijkt er op dat je veel waarde hecht aan je gevoel en wat je daarmee doet. Daarmee maak je iedere keuze die je gemaakt hebt steeds weer opnieuw onderdeel van een waardering of beoordeling. Ieder gevoel of ding wat er gebeurt kan dan die keuze weer beïnvloeden. Zo hou je vast aan je keuzestress, dat is natuurlijk geen doen, dat houdt niemand vol.

Je hebt keuzes gemaakt, dan ga je dat doen, klaar. Je gaat de opleiding afmaken ongeacht of het goed of slecht gaat, leuk of niet leuk is. Je gaat daten tot er een echte reden is om te stoppen. Dan bedoel ik niet een gevoelletje, maar iets concreets,

Je zou verder ook een paniekeer uurtje kunnen inplannen. Dan kun je even een uur helemaal los in alle doemscenario's die jij met jouw enorme invloed op het universum en tegelijk ook totale onmacht kunt bedenken. En daarna is het dan weer gewoon vaatwasser inruimen.

Sport, er op uit in de natuur en je hart uitstorten bij fijne mensen zijn ook beproefde methodes.
En accepteer dat je nu over analyseert. Zelfacceptatie geeft veel rust.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
Alle reacties Link kopieren
Net wat je zegt Lola, mijn gevoel zegt de ene keer dit, de andere keer dat waardoor ik ook megahard van stapel loop. Het is inmiddels zo ver dat ik me helemaal beangstigd voel als ik aan een relatie denk. Heb het hier ook wel met vriendinnen over en die kijken me dan met een verdwaasde blik aan van: hoe kun je dat bij jezelf na 2 dates al opleggen. Eveneens als met de opleiding. Ik wil gewoon leven, voelen en misschien niet voelen en dan zie ik wel, maar ik ben mezelf continu aan het afvragen. Het lijkt wel alsof ik overdreven de controle op gebeurtenissen wil hebben, terwijl ik weet dat dit niet haalbaar is (en dat is misschien maar goed ook..).

Met de tips die jullie geven kan ik zeker wat mee. Maar ik denk ter extra ondersteuning dat ik maandag (want de huisarts is altijd op vakantie als je hem nodig hebt ;-) ) contact opneem met de huisarts om toch weer eens met de praktijkondersteuner te gaan zitten om het een en ander op een rijtje te zetten en hieraan te werken. 1x in de zoveel tijd merk ik toch dat ik dat weer nodig heb. Ik merk dat ik dat ook wel pittig vind, omdat ik mensen in mijn omgeving zie die dit totaal niet te lijken herkennen.

Ik vind het best moeilijk om mezelf te accepteren. Vooral omdat ik altijd als vrolijk, luchtig en nuchter wordt gezien (ook door mezelf) en dat vind ik eigenlijk een heerlijk leven. Maar schijnbaar ben ik ook 'zwaar op de hand' (?) of in die richting... Ik zal het toch moeten leren accepteren.
Alle reacties Link kopieren
Goed van je dat je naar de POH gaat. Dat mensen het in je omgeving niet lijken te hebben moet je met een korrel zout nemen hoor...niemand loopt tenslotte met zijn of haar problemen te koop en vice versa. Je zegt tenslotte zelf dat men jou ook ziet als vrolijk, opgeruimd etc.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Alle reacties Link kopieren
Echt, het lijkt hier ondertussen Amerika wel. Iedereen heeft een "shrink" nodig, want anders kunnen we niet dealen met onze gevoelens en eigenschappen en alle andere mensen om ons heen...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
Alle reacties Link kopieren
pejeka schreef:
17-08-2018 19:27
Echt, het lijkt hier ondertussen Amerika wel. Iedereen heeft een "shrink" nodig, want anders kunnen we niet dealen met onze gevoelens en eigenschappen en alle andere mensen om ons heen...
Als je gevoelens en eigenschappen zodanig je dagelijks leven beïnvloeden kan het soms geen kwaad als er een professional geraadpleegd wordt...daar zijn ze tenslotte voor.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor je fijne reactie, sprokkelientje!
Alle reacties Link kopieren
Ga ervoor Yolo....en wil niet te snel, ook dit is een proces. :redrose:
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Alle reacties Link kopieren
sprokkelientje schreef:
18-08-2018 18:19
Ga ervoor Yolo....en wil niet te snel, ook dit is een proces. :redrose:
Dankjewel, wat lief. Ik heb vanochtend toch maar contact opgenomen met de huisartsassistent. Volgende week vrijdag heb ik mijn eerste gesprek met de praktijkondersteuner van de huisarts. Het voelt een beetje dubbel, omdat het naar mijn gevoel ook periodes gewoon heel erg goed gaat en ik zie het een beetje als een 'zwakte' dat ik iemand nodig heb..
Ik herken best veel in je verhaal van mezelf een aantal jaren terug, en ik denk dat het heel goed is dat je hulp hebt gezocht. Bij mij was het een combinatie van perfectionisme, laag zelfbeeld, piekeren en angst.
Ik heb de diagnose gegeneraliseerde angststoornis met agorafobie, en sociale fobie. (Ik heb nog meer diagnoses maar daar ga ik je nu niet mee lastigvallen)

Bij mij liep het zo uit de hand, het bang zijn om te falen, om te mislukken, het constante denken, dat ik het huis niet meer uitkwam en niks deed wat mezelf uitdaagde. De hele dag door series kijken.

Heel goed van je dat je hulp hebt gezocht!! Het feit dat je het als een zwakte ziet, is eigenlijk een extra rode vlag die zegt dat je het nodig hebt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven