Psyche
alle pijlers
Mensen met autisme/ervaringen delen
vrijdag 21 september 2018 20:41
Hey,
Zoals in de titel al te lezen zou ik graag ervaringen en verhalen willen delen met mensen met autisme.
Ikzelf heb de diagnose inmiddels 2 jaar. Heb een tijd rondgelopen, zoekend naar de juiste behandeling. Die krijg ik inmiddels.
Toch ben ik wel zoekend naar ervaringen van anderen. Zo hoor je toch weer heel ander soort dingen dan van een therapeut.
Ik hoop dat er mensen zijn die mij begrijpen en ook hun ervaringen en verhalen willen delen.
Groetjes
Zoals in de titel al te lezen zou ik graag ervaringen en verhalen willen delen met mensen met autisme.
Ikzelf heb de diagnose inmiddels 2 jaar. Heb een tijd rondgelopen, zoekend naar de juiste behandeling. Die krijg ik inmiddels.
Toch ben ik wel zoekend naar ervaringen van anderen. Zo hoor je toch weer heel ander soort dingen dan van een therapeut.
Ik hoop dat er mensen zijn die mij begrijpen en ook hun ervaringen en verhalen willen delen.
Groetjes
Where words fail, music speaks
vrijdag 21 september 2018 20:56
vrijdag 21 september 2018 21:57
Mijn ervaring is (in een huis met meerder ASS'sers) dat als je je leven een beetje aanpast en de situatie accepteert dat je dan geen behandeling nodig hebt.
Wel moet je dan kunnen omgaan met reacties van anderen met niet altijd even veel begrip en met het feit dat je bepaalde dingen niet of anders moet doen dan anderen. Je eigen weg volgen en niet dat van anderen dus.
Het is geen ziekte maar een toestand, wat wij nodig hadden was een gebruiksaanwijzing en niet een behandeling.
Maar uiteraard is iedereen anders. Ook hebben wij de diagnoses iets langer waardoor meer tijd gehad om te wennen en ons leven op onze manier in te richten.
Wel moet je dan kunnen omgaan met reacties van anderen met niet altijd even veel begrip en met het feit dat je bepaalde dingen niet of anders moet doen dan anderen. Je eigen weg volgen en niet dat van anderen dus.
Het is geen ziekte maar een toestand, wat wij nodig hadden was een gebruiksaanwijzing en niet een behandeling.
Maar uiteraard is iedereen anders. Ook hebben wij de diagnoses iets langer waardoor meer tijd gehad om te wennen en ons leven op onze manier in te richten.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
vrijdag 21 september 2018 22:06
Ik ben nu inderdaad vooral bezig om het te accepteren. Om erachter te komen hoe ik met bepaalde situaties om moet gaan en het niet zie als iets negatiefs of als een hobbel in mijn weg, maar gewoon iets wat bij mij hoort.CatherineTheGreat schreef: ↑21-09-2018 21:57Mijn ervaring is (in een huis met meerder ASS'sers) dat als je je leven een beetje aanpast en de situatie accepteert dat je dan geen behandeling nodig hebt.
Wel moet je dan kunnen omgaan met reacties van anderen met niet altijd even veel begrip en met het feit dat je bepaalde dingen niet of anders moet doen dan anderen. Je eigen weg volgen en niet dat van anderen dus.
Het is geen ziekte maar een toestand, wat wij nodig hadden was een gebruiksaanwijzing en niet een behandeling.
Maar uiteraard is iedereen anders. Ook hebben wij de diagnoses iets langer waardoor meer tijd gehad om te wennen en ons leven op onze manier in te richten.
Het is erg lastig, maar stukje bij beetje lukt het wel.
Soms heb ik wel echt een terugval, maar ik heb inmiddels geleerd dat het 2 stapjes terug en weer 1 vooruit gaan is.
Vooral de meningen en commentaren van anderen maakt dat ik me weer onzekerder, stom en rot ga voelen. Daar moet ik mezelf nog van leren af te weren.
Dat is misschien nog wel het lastigste. Zeker als het dan gaat om mensen die dicht bij je staan. Dan komt alles nog harder binnen. Juist omdat je van hun de steun nodig hebt.
Where words fail, music speaks
zaterdag 22 september 2018 09:28
Meningen en commentaar van anderen zal altijd lastig blijven vooral omdat het bij autisme hoort dat je je blijft afvragen wat ze bedoelen.Purple_Calla schreef: ↑21-09-2018 22:06Ik ben nu inderdaad vooral bezig om het te accepteren. Om erachter te komen hoe ik met bepaalde situaties om moet gaan en het niet zie als iets negatiefs of als een hobbel in mijn weg, maar gewoon iets wat bij mij hoort.
Het is erg lastig, maar stukje bij beetje lukt het wel.
Soms heb ik wel echt een terugval, maar ik heb inmiddels geleerd dat het 2 stapjes terug en weer 1 vooruit gaan is.
Vooral de meningen en commentaren van anderen maakt dat ik me weer onzekerder, stom en rot ga voelen. Daar moet ik mezelf nog van leren af te weren.
Dat is misschien nog wel het lastigste. Zeker als het dan gaat om mensen die dicht bij je staan. Dan komt alles nog harder binnen. Juist omdat je van hun de steun nodig hebt.
Als ik twijfel vraag ik het gewoon (en je zit dan soms dat ze schrikken, dat is grappig): 'wat bedoel je nu precies'? Dit kan ik met zo een blik doen dat ze dan zich meteen gaan verontschuldigen.
Ook handig: grapjes maken: als iemand iets op een ander plek zet (op het werk) dan zeg ik dat ik daar niet tegen kan want autisme...
Soms weten zij niet of ik het meen of niet. Als je er grapjes over maakt wordt het voor anderen ook beter bespreekbaar en dan krijg je je kans om echt uit te leggen hoe ze jou kunnen helpen (of in ieder geval je niet kwetsen).
Sterkte.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
