Schema therapie kletspraat

31-10-2018 09:32 1693 berichten
Omdat er hier toch wel een flink aantal dames zijn die:
- Schematherapie volgen
- Van plan zijn schematherapie te gaan volgen
- Schematherapie hebben gevolgd

Leek het me leuk om hierover met elkaar te kletsen. Wat je meemaakt, hebt geleerd, waar je tegenaan loopt... Wie weet kunnen we dingen bij elkaar herkennen of tips met elkaar uitwisselen.

Over mezelf:
Ik volg groepsschematherapie. Ben hier nu iets meer dan een half jaar mee bezig en tot nu toe met goed resultaat, maar elke keer als ik iets oplos komt er wel weer iets anders naar boven. Maar ik ga door tot ik het gevoel heb dat ik er echt klaar mee ben.
Alle reacties Link kopieren
Prazo, sterkte met alle regeldingen en straks de verhuizing.

Tuinhek, vanaf nu komen ze elke week twee dagen.

Fijn dat er zicht is op verandering. Tjeeminee, ik vind het echt onwijs knap hoe je dan uit kan zoomen, het grotere geheel kunt zien. En verdragen dat verandering oncomfortabel voelt (understatement) en toch doorzetten!

Mindervanmij, ik heb tweemaal mee geschreven in langlopende topics op Viva. Beide keren zijn we verder gegaan in een whatsapp groep.

En op je andere post... Wat naar moet dat voor jou voelen. Dat je meer tijd met je vader wilt doorbrengen en hij houdt het af. Goed dat je al ziet dat hij daarin niet gaat veranderen. Ik denk dat je hierin lief mag zijn voor jezelf, het verdrietig voelen en jezelf troosten.

Cestlavie! Fijn dat je wat schrijft! Ik vind je ontzettend dapper. Ik hoop dat de tijd in de kliniek waardevol is en je brengt wat je wilt bereiken.
Pijnlijk dat je verder weinig medeleven ervaart. Is het door wantrouwen dat je dit niet verteld aan mensen?

Verder gaat het hier best redelijk. De PMS week net achter de rug en die week is altijd het zwaarst. Gelukkig had ik toen sauna plus overnachting gepland.
Ow en iets totaal anders... Ik heb diabetes en sinds deze week wordt het gebruik van de Freestyle Libre vergoedt. Dat gebruiken maakt mijn leven zó veel makkelijker, echt fijn.
MvM en Martje, Ik kom er achter dat ik inderdaad al zo lang een dubbel leven leidt,
Schijn willen ophouden, niet delen wat ik voel en denk. Me beter voordoen dan hoe ik mij voel en wat ik denk. Hierom heb ik denk ik oa ook weinig (moeite met mijn) identiteit..... denk ik.
Tot 3 jaar terug was ik mij ook niet bewusut van mijn eigen gevoelens en gedachten, kon ze niet voelen en ook niet duiden, nog steeds moeite mee. Maar nu ik me meer bewust word, durf ik ze niet te delen. Ik weet niet of dit wantrouwen is.... denk ergens wel. Ben vooral steeds bang dat men mij hierom uit de weg zal gaan of mij gaat verlaten of mij niet geloven....

Heb nog een lange leerweg merk ik.
@Martje55: ja, klopt. Dat verdriet mag er ook zijn natuurlijk. Ik zou alleen zo graag willen dat het anders was. Maar het komt ook omdat mijn vader er heel anders in staat dan ik. Ik denk dat hij het (nog) niet echt wil weten. Hij wil gewoon dat alles als vanouds doorgaat,niet teveel aandacht ervoor, want dan wordt het opeens echt. Ik denk dat hij dat allemaal veel te veel drama vindt, dus houdt ie me misschien daardoor op afstand, aangezien ik wel erg emotioneel / gevoelig kan zijn.

Het is heel gek,maar het lijkt ook wel alsof mijn hele kijk op de wereld anders is. Bijvoorbeeld sommige liedjes die ik al 80 keer heb gehoord en waarvan ik me nu opeens besef dat ze over de dood gaan. Of dat ik opeens heel veel mensen zie die een ouder hebben verloren. Voorheen stond ik daar totaal niet bij stil.

Het zorgt er ook wel voor dat ik erg bezig ben met mijn eigen sterfelijkheid en met die van iedereen in mijn omgeving. Ik ben dan erg bang om helemaal alleen over te blijven. Twijfel dan ook opeens weer aan de keuze voor 1 kind (nutteloos, man is gesteriliseerd, dus het is een gepasseerd station!).

Desondanks weet ik me wel redelijk op de been te houden hoor! Ik probeer er ook productief mee om te gaan. Bijvoorbeeld ook te blijven investeren in vriendschappen; vanwege de verstrengeling heb ik soms de neiging om me alleen te focussen op mijn familie, maar juist vrienden heb ik ook hard nodig.


@Cestlavie: je hebt inderdaad nog een lange weg, maar ik hoop dat het je ook lukt om te kijken naar het gedeelte van de weg dat al achter je ligt. :hug:
@cestlavie, ah, wat fijn om iets van je te lezen! Inderdaad heftig die opname, dat zal zeker wel wennen zijn. Volgens mij ben je wel echt een stap verder nu je bewust bent van (sommige) je gevoelens ook al durf je ze niet te uiten. Dan kom je wel dichterbij de overtuigingen en mechanismes die je waarschijnlijk in de weg staan én dichter bij je gevoel. Oefenen met 'wat moet ik daar eigenlijk mee' kan natuurlijk ook pas als je daar wat meer bij voelt. Heb je steun aan je vriend? Ik hoop dat je ook in je omgeving wat meer van jezelf mag laten zien en daardoor de kans krijgt om ook irl gesteund te worden. Dat maakt je kwetsbaar, maar jezelf uit de weg gaan maakt je ook niet gelukkiger. :hug: vanuit hier, tot snel weer :)

@martje, dankjewel voor je compliment :) wat fijn dat de kinderen nu elke week twee dagen bij jou zullen zijn! Fijn zeg, die vergoeding voor je diabetes, dat maakt het leven inderdaad een stukje makkelijker! Nog nieuws van FACT?

@mvm, moeilijk met je vader, jullie hebben andere behoeftes zo te lezen. Goed om te lezen dat je er echter óók constructief mee weet om te gaan en blijft investeren in vriendschappen, je trekt je niet terug uit het leven uit angst. Ik zou eigenlijk niet echt een andere goede oplossing weten voor het contact. Facebook is me te persoonlijk en whatsapp vind ik te onoverzichtelijk voor zoiets.

Hier niets bijzonders te melden deze week. Ik hou me goed staande wat betreft het bij mezelf blijven en de bestraffende ouder en willoos inschikkelijke op afstand houden.
Ja, misschien is het ook niet eens nodig. Ik heb nu alle topics waarop ik heb gereageerd en niet meer wil reageren uit mijn lijst gegooid en heb gevraagd of een aantal pijlers geblokkeerd konden worden. Dat geeft ook al een stuk meer rust moet ik zeggen. Dus misschien is het niet eens nodig :)

Nee, terugtrekken is het laatste wat nu verstandig zou zijn om te doen, ik moet ook zeggen dat ik daar gelukkig ook niet zoveel behoefte aan heb. Ikmerk juist dat ik wat dat betreft wel in een positieve flow zit, ben ook weer gaan sporten (nog geen vaste sportschool, ik ben een aantal proeflessen aan het volgen) Dus allemaal wel redelijk positieve ontwikkelingen wat dat betreft :yes:
Alle reacties Link kopieren
Klinkt goed mindervanmij! Ik hoop dat we hier samen nog lang kunnen schrijven.

De kids zijn net naar school gebracht, nu kan ik uitpuffen. Man, wat is het hard werken op die ochtenden...

Heftig Cestlavie! Ik herken wel dat het mij ook heel veel moeite kost om te bedenken wat ik wil, wat ik voel en ik vind. Mijn ervaring is dat hoe meer ik gevoel, emoties toe laat, hoe makkelijker ik "mezelf voel". Maar tegelijk is dat hele proces hartstikke pijnlijk. Deze maand is superdruk, dus kan ik die pijn er minder goed bij hebben. Dan leef ik meer verdoofd, geloof ik.
En ik gun jou het vertrouwen dat jouw gedachten en gevoelens er mogen zijn, dat je ze mag uitspreken!
Ik hoop zeker dat we hier nog lang kunnen schrijven. Ik merk dat het deze week wel goed gaat en dat het me inderdaad ook wel rustiger gevoel geeft om gewoon mezelf bij de topics te houden waar ik nu in meeschrijf. En die pijlers die geblokkeerd zijn.. Ja die kan ik dus ook gewoon echt niet meer lezen,dus tsja, zelfs al zou ik willen, dan zou het nog niet lukken ;-)

Ja, die ochtenden zijn hard werken he? Wat hier wel werkt zijn echt routines, alles in een vaste volgorde doen. En mijn zoon ook gewoon taakjes daarin geven. Dan is het een stuk minder stress. Vanmorgen moest ik het alleen doen, dan merk ik dat die routines er wel voor zorgen dat het allemaal redelijk smooth gaat. :)
Ik wilde trouwens nog even iets zeggen: de feestdagen zijn nu ruim achter de rug en ik ben eht heel erg dankbaar.

Vorig jaar na de feestdagen heb ik echt een flinke dip gehad,met als dieptepunt dat ik mezelf wilde beschadigen. Dit jaar gaat het allemaal best goed. Niet perfect, verre van, maar ik heb niet de behoefte om mezelf pijn te doen, het lukt me redelijk goed om dichtbij mezelf te blijven en de relatie met mijn man is ook een stuk sterker dan vorig jaar. Ik ben gegroeid. En daar ben ik best trots op.

En volgens mij geldt dat voor iedereen in dit topic en ik wilde even kwijt dat ik het ook echt een eer vind om met jullie dingen mee te lezen en onderdeel van dat proces uit te mogen maken
Alle reacties Link kopieren
Wat een mooi bericht mindervanmij! Je trotsheid spat van het scherm. Ik vind het ook heel bijzonder dat we dit met elkaar delen.

Afgelopen week is het echtscheidingsconvenant getekend. Ik ben ontzettend opgelucht dat dat achter de rug is. En een dikke pluim, we kregen een compliment van de advocaat voor al het (schrijf)werk dat wij al gedaan hadden.
Nu gaat het volgende traject lopen, beide kinderen naar speltherapie.

Hoe is het verder met iedereen?
Wat fijn dat het achter de rug is. :hug:

Wat houdt dat in, speltherapie?
Alle reacties Link kopieren
Ik ga toch sorry zeggen: sorry dat ik zo lang niet heb geschreven. Alles is me helaas te veel geworden afgelopen maandag. Er kwam een extra taak op mijn schouders en daarmee liep mijn emmer over :'(
Ik zag het leven niet meer zitten en heb mezelf pijn gedaan. Nu ik er op terug kijk, ben ik vooral trots op hoe snel ik mezelf herpakt heb. Ik blijf wiebelig, maar ik heb ook al weer moment dat ik geniet. En die extra taak heb ik ook opgepakt.

Mindervanmij, ik weet het ook niet precies. Ik weet dat ze héél veel speelgoed heeft. En dat ze door spel kinderen laat praten over moeilijke onderwerpen. Ik ga het woensdag verder wel horen.
Geeft toch niet? We zijn allemaal erg stil geloof ik.

Wat maakte dat het niet meer lukte om het op te lossen zonder jezelf te beschadigen? :purple:

Hier gaat het naar omstandigheden goed. Ik ben wel wat meer aan het zelfsussen door veel te sporten maar dat is even goed voor me. Dat geeft me ook veel energie en positiviteit en dat kan ik wel gebruiken.
Alle reacties Link kopieren
mindervanmij schreef:
31-01-2020 18:53
Geeft toch niet? We zijn allemaal erg stil geloof ik.

Wat maakte dat het niet meer lukte om het op te lossen zonder jezelf te beschadigen? :purple:

Hier gaat het naar omstandigheden goed. Ik ben wel wat meer aan het zelfsussen door veel te sporten maar dat is even goed voor me. Dat geeft me ook veel energie en positiviteit en dat kan ik wel gebruiken.
Ik weet niet goed waarom ik het niet meer anders op kon lossen. Het is een combinatie van veel stress de laatste tijd door én de scheiding én een nieuw schema met zorg voor de kinderen én veel nieuwe hulpverleners. En daardoor ga ik ook weer veel angst hebben voor wat er allemaal nog komt en of ik dat wel aankan (schema falen/mislukken). En als kers op de taart is dit de week voor mijn menstruatie en dan vind ik het ook lastiger om met mijn schema's om te gaan.

Sinds afgelopen vrijdag ben ik in zorg bij het FACT team. Ik ben blij dat dat rond is. Ik heb geloof ik wel een klik met de casemanager.

Hoe werkt voor jou zelfsussen door sporten? Als ik ga wandelen of fietsen krijg ik lekker mijn hoofd leeg, ik wordt er rustig van.
Wel herkenbaar hoor, Martje. Die ene keer dat ik mezelf wilde beschadigen was ook in de week voor ik ongesteld zou worden. Dan loopt de druk soms zó hoog op he? :purple:

Fijn dat je een klik hebt met de casemanager, dat scheelt al een hoop. :hug:

Hoe dat werkt? Geen idee :rofl: Ik merk dat ik het doe, maar het is niet iets dat ik bewust doe. Ik hou mijn stappen en workouts bij en wil elke dag minstens 10.000 stappen halen of een workout doen. ;-) Sporten geeft me ook wel meer energie en de endorfines zorgen ervoor dat ik me wat prettiger voel, dus al met al wel een positieve manier om met de stress om te gaan.
Hoi,
Even zwaaien naar jullie. Ik ben er nog wel. Niet zo veel op het forum.
Ik heb niet zo veel bij te dragen, weet even niet zo goed wat ik met dit topic wil.
Blijf doorzetten en mild zijn allemaal :)
Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat ook wel een beetje heb. Ik zou het jammer vinden om het topic na zo'n lange tijd opeens te laten versloffen, maar tegelijk merk ik dat ik ook niet heel veel heb bij te dragen nu mijn therapie alweer een jaar achter me ligt. :)

Bepaalde dingen zijn inmiddels echt gewoontes geworden, dusdanig dat ik het nu zelfs bij anderen kan merken wanneer ze in een bepaalde modus zitten en dan uit automatisme liefdevolle ouderboodschappen begin af te vuren :rofl: Ook sta ik nu echt wel beter in contact met mijn eigen behoeftes en probeer die ook vaak te vervullen.

Natuurlijk zijn er nog wel momenten dat het minder gaat, mijn cyclus speelt bijvoorbeeld nog steeds een rol daarin. Maar ook daarin vind ik inmiddels wel aardig mijn weg.

En qua dwangmatigheid, tsja, ik zal altijd wel houden dat ik ergens opeens weer in vastbijt, maar daar ben ik ook wel op bedacht en sta het mezelf dan in milde mate toe, maar zodra ik er té ver in ga, kan ik mezelf ook wel terugfluiten.
Hi allemaal,

Ik ben er ook nog, maar niet zo fit op dit moment. Ik begin bijna met klussen aan mijn eigen paleisje en op het werk is het overspannen druk, nog steeds, en ik vind het nog steeds leuk. Wel merk ik bij mezelf een paar dingen: ik kan geen werk uit handen geven. Dat vind ik om twee redenen moeilijk: een ander heeft al druk zat met eigen werk (bezwaard) en bang dat het niet goed gebeurt/controle kwijt.

Ik merk wel aan mezelf dat ik erg moe ben, ik verslaap me vaker en ik ben stiller. Dan voel ik me weer een ongezellige collega, maar stiekem wil ik gewoon bijslapen, het liefst zou ik gaan parttimen. Maar dat laat mijn salaris niet toe, niet als ik wil wonen in het huis dat ik nu gekozen heb, en dat huis vind ik echt te fijn ik ben net zo blij dat ik wat vond.

Ik hoop dat dit topic ook weer bruisende tijden tegemoetgaat, het geeft niet dat het even wat stiller is, wat mij betreft geen bezwaar tegen wisselende activiteit. Ik ben zelf momenteel ook wat in beslaggenomen door andere zaken maar ik zwaai ook even🖐
Alle reacties Link kopieren
mindervanmij schreef:
03-02-2020 17:09
Wel herkenbaar hoor, Martje. Die ene keer dat ik mezelf wilde beschadigen was ook in de week voor ik ongesteld zou worden. Dan loopt de druk soms zó hoog op he? :purple:

Fijn dat je een klik hebt met de casemanager, dat scheelt al een hoop. :hug:

Hoe dat werkt? Geen idee :rofl: Ik merk dat ik het doe, maar het is niet iets dat ik bewust doe. Ik hou mijn stappen en workouts bij en wil elke dag minstens 10.000 stappen halen of een workout doen. ;-) Sporten geeft me ook wel meer energie en de endorfines zorgen ervoor dat ik me wat prettiger voel, dus al met al wel een positieve manier om met de stress om te gaan.
Misschien is het ook een veeleisende ouder, dat je bepaalde doelen móet halen? Om je goed te voelen over jezelf?

Maar je schrijft ook in de volgende post dat je jezelf kan terugfluiten als het teveel wordt.
Alle reacties Link kopieren
Prazo36 schreef:
04-02-2020 20:16
Hi allemaal,

Ik ben er ook nog, maar niet zo fit op dit moment. Ik begin bijna met klussen aan mijn eigen paleisje en op het werk is het overspannen druk, nog steeds, en ik vind het nog steeds leuk. Wel merk ik bij mezelf een paar dingen: ik kan geen werk uit handen geven. Dat vind ik om twee redenen moeilijk: een ander heeft al druk zat met eigen werk (bezwaard) en bang dat het niet goed gebeurt/controle kwijt.

Ik merk wel aan mezelf dat ik erg moe ben, ik verslaap me vaker en ik ben stiller. Dan voel ik me weer een ongezellige collega, maar stiekem wil ik gewoon bijslapen, het liefst zou ik gaan parttimen. Maar dat laat mijn salaris niet toe, niet als ik wil wonen in het huis dat ik nu gekozen heb, en dat huis vind ik echt te fijn ik ben net zo blij dat ik wat vond.

Ik hoop dat dit topic ook weer bruisende tijden tegemoetgaat, het geeft niet dat het even wat stiller is, wat mij betreft geen bezwaar tegen wisselende activiteit. Ik ben zelf momenteel ook wat in beslaggenomen door andere zaken maar ik zwaai ook even🖐
Leuk Prazo, dat je kan gaan klussen aan je eigen huis!

Mag ik een beetje bezorgd om je zijn? Pas je goed op jezelf? Als je liever wilt slapen en minder werken, klinkt het alsof je op je tandvlees loopt.
@Martje: ik ben me ervan bewust dat die veeleisende ouder een rol kan gaan spelen,maar ik denk dat het nu wel meevalt. :)
Toch verwijderd, te bang voor herkenning
jeetje wat is het stil hier. Hoe gaat het met iedereen?

Hier gaat het opzichte wel goed, alleen veel last van piekergedachtes mbt corona. Ik weet niet precies in welke modus ik schiet, maar ik wil alles erover lezen, overal over op de hoogte zijn.... Ik denk dat ik me gewoon vooral zorgen maak over mijn vader en daarom zo goed mogelijk voorbereid wil zijn op elk mogelijke scenario.

Echt onthechten is het niet, want ik hecht me juist enorm aan het onderwerp waar ik nu veel mee bezig ben. Maar wat dan wel? Ik kom er niet helemaal uit. :roll: Letterlijk en figuurlijk. En dan ' s avonds merk ik dat er weer een dag voorbij is, en voel ik me nutteloos :facepalm:
Alle reacties Link kopieren
Ja ik heb lang niet geschreven, mindervanmij. Ik wist niet zo goed hoe ik weer wat aan kon zwengelen.

Met mij gaat het best goed. De drukke januari maand en het afronden van de scheiding hebben nog wel een tijd nagewerkt. Maar ik merk nu dat ik weer veerkracht krijg. Weer meer zin om dingen te doen.

Ja, Corona is wel een eng fenomeen. Ik snap dat je dat behoorlijk aan het hart gaat. Heeft je vader een verminderde weerstand op het moment?
Kan je je zorgen bij andere mensen kwijt? En/of kun je jezelf een beetje geruststellen?
Fijn dat je weer veerkracht krijgt. En hoe gaat het met jou en je vriend? Is dat nog steeds aan?

Ja, mijn vader heeft momenteel chemo en dus een verlaagde weerstand omdat de chemo ook de witte bloedlichaampjes aanvalt. Dus dat vind ik behoorlijk spannend / eng. Echt geruststellen kan ik mezelf niet, omdat we het gewoon niet weten hoe het gaat lopen. Ik moet eigenlijk maar gewoon wat meer afleiding zoeken
Hoe gaat het met jullie? Het is alweer een hele tijd geleden dat hier is gepost maar ik moest aan jullie denken.

@Prazo: ben je inmiddels al helemaal gesetteld in je nieuwe huis?

@Martje55: hoe heb jij de periode ervaren dat school dicht was? Trok je het een beetje?

@Tuinhek: ik ben ook erg benieuwd hoe het met jou gaat


Ik vond het een pittige periode de afgelopen 2 maanden, maar ben er toch weer goed doorheen gekomen. Dat mijn zoon morgen weer naar school mag voelt toch (soort van) als een afsluiter voor mij. Dat is het natuurlijk niet, maar daardoor voelt alles wel weer een klein beetje normaler....

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven