Psyche
alle pijlers
Slecht nieuws start therapie
woensdag 31 oktober 2018 17:00
Ik heb vandaag echt klotenieuws te horen gekregen. Binnenkort zou ik starten met MBT. Ik vind het heel erg moeilijk dat dit gemiddeld 2 jaar duurt. Ik zit al jaren in de ziektewet... Voordat ik met de therapie mag beginnen, moet er een officiële diagnose zijn dmv een psychiatrisch onderzoek. Aangezien ik al jaren in behandeling ben geweest bij een particulier instituut, dacht ik dat dit er wel was. Niet dus.... Ik zal dus bij de GGZ ook de mallemolen in moeten. Ik heb geen flauw idee hoe lang dit gaat duren. En tot die tijd mag ik niet met therapie starten.
Ik ben zo bang. Hoe gaat dit verder lopen? En wanneer wordt ik eindelijk stabieler? En kan ik weer gewoon meedraaien in de maatschappij? Ik zie niet hoe of wanneer dat gaat gebeuren.
Ik ben zo bang. Hoe gaat dit verder lopen? En wanneer wordt ik eindelijk stabieler? En kan ik weer gewoon meedraaien in de maatschappij? Ik zie niet hoe of wanneer dat gaat gebeuren.
woensdag 31 oktober 2018 17:08
woensdag 31 oktober 2018 17:28
Wat vond je er pittig aan Snorriemorrie? Ik zie er vooral tegenop omdat er zoveel tijd mee gemoeid gaat zijn. Ik weet mijn diagnose al, heb in schematherapie ook al handvatten gekregen.
Maar door stress en life events val ik weer terug in oude patronen. Dus veel reageren vanuit de boze beschermer, heel veel bang en onzeker. En mezelf dus niet voldoende kunnen steunen, De gezonde volwassene inzetten.
Maar door stress en life events val ik weer terug in oude patronen. Dus veel reageren vanuit de boze beschermer, heel veel bang en onzeker. En mezelf dus niet voldoende kunnen steunen, De gezonde volwassene inzetten.
woensdag 31 oktober 2018 17:33
Blijkbaar niet dus. Van de GGZ moest ik vragen naar een psychoanalytisch onderzoek of Skid-2. En ik krijg terug dat dat instituut dat niet heeft over mij.
Ik weet nog dat er erg moeilijk werd gedaan toen ik vroeg om aanvullend onderzoek, omdat CGT mij niet hielp.
Ik heb daarna schematherapie gevolgd en volgens mij op basis van de diagnose van een persoonlijkheidsstoornis.
woensdag 31 oktober 2018 17:37
Onkruit, intake is volgende week. Maar ik heb te horen gekregen dat ik niet mag starten voordat de officiële diagnose er is.
Ik wil zo graag verder. Ik hoop dat therapie me stabieler maakt, zodat ik weer beter kan deelnemen aan de maatschappij. Ik kan mezelf nu slecht gerust stellen dat het allemaal goed komt. Het is zó onzeker!
woensdag 31 oktober 2018 17:40
Ik vond het zo pittig omdat ik echt heel veel vragen en dingen over het verleden moest beantwoorden. ook dingen waar ik niet over wilde praten eigenlijk. Maar was wel heel hard nodig.
Verder had ik zelf de gedachte dat ik autisme had, maar dit bleek dus niet zo te zijn. Dat accepteren was ook soort van lastig, maar dat is een lang verhaal
Verder had ik zelf de gedachte dat ik autisme had, maar dit bleek dus niet zo te zijn. Dat accepteren was ook soort van lastig, maar dat is een lang verhaal
woensdag 31 oktober 2018 17:49
Misschien kun je het van een andere kant bekijken. Bijvoorbeeld: als ik een diagnose heb, kan ik therapie krijgen die me kan helpen (mbt, of misschien is er iets wat nog wel beter past).
Wat ik verder lees is de wens om stabiel te worden en te blijven. Misschien kun je dat ook op een andere manier bereiken. Ik weet dat veel cliënten in de ggz baat hebben bij de wrap-training, om maar eens iets te noemen.
Wat ik verder lees is de wens om stabiel te worden en te blijven. Misschien kun je dat ook op een andere manier bereiken. Ik weet dat veel cliënten in de ggz baat hebben bij de wrap-training, om maar eens iets te noemen.
woensdag 31 oktober 2018 17:54
Dat is mijn eigen wens Redbulletje. Omdat ik denk dat ik er plezier en voldoening uit kan halen.redbulletje schreef: ↑31-10-2018 17:39Is mee willen draaien in de maatschappij je eigen wens of omdat dat van je verwacht wordt?
woensdag 31 oktober 2018 18:15
Calaena Aelin, ja dat is ook zo. Ik merk dat ik me erg gefrustreerd voel, omdat ik 6 maanden geleden overgestapt ben naar de GGZ. Vijf maanden geleden is mijn dossier overgedragen. En nú pas komt er iemand met de opmerking: hé, er is geen officiële diagnose. Niemand lijkt te beseffen dat het wel mijn leven is dat door deze fout een paar maand extra stil staat. Het voelt zo oneerlijk en ik heb er geen controle over.Celaena_Aelin schreef: ↑31-10-2018 17:49Misschien kun je het van een andere kant bekijken. Bijvoorbeeld: als ik een diagnose heb, kan ik therapie krijgen die me kan helpen (mbt, of misschien is er iets wat nog wel beter past).
Wat ik verder lees is de wens om stabiel te worden en te blijven. Misschien kun je dat ook op een andere manier bereiken. Ik weet dat veel cliënten in de ggz baat hebben bij de wrap-training, om maar eens iets te noemen.
Bedankt voor het noemen van wrap training. Dat kende ik nog niet en lijkt me idd heel geschikt. Ik ga er morgen naar vragen.
woensdag 31 oktober 2018 18:19
Wat naar zo'n kink in de kabel. Ik zou concreet vragen aan jouw ggz instelling hoe lang je ongeveer zou moeten wachten op je officiële diagnose (het zou best snel kunnen gaan nu je ergens binnen bent) en wat ze je kunnen bieden in de tussentijd.
Misschien kun je tussentijds terecht bij een psychiatrisch verpleegkundige of andere specialist.
Wellicht zou je ter overbrugging ook bij de POH GGZ hoewel die wellicht wat te algemeen voor je is. Maar ter overbrugging is het misschien een tijdelijke oplossing.
Misschien kun je tussentijds terecht bij een psychiatrisch verpleegkundige of andere specialist.
Wellicht zou je ter overbrugging ook bij de POH GGZ hoewel die wellicht wat te algemeen voor je is. Maar ter overbrugging is het misschien een tijdelijke oplossing.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
woensdag 31 oktober 2018 18:31
Erg vervelend voor je dat je nog langer moet wachten. Ik kan mij indenken dat het veel angst oproept en er ook voor kan zorgen dat motivatie omslaat in boosheid oid.
ik hoop dat ze met je meekunnen denken voor een oplossing tussentijds.
.... en tot die tijd, kunnen we op het forum een luisterend oor/ lezend oog bieden, voor je.
ik hoop dat ze met je meekunnen denken voor een oplossing tussentijds.
.... en tot die tijd, kunnen we op het forum een luisterend oor/ lezend oog bieden, voor je.
woensdag 31 oktober 2018 18:32
Ik weet niet wat precies je probleem is, maar ik zat bij verschillende instellingen in behandeling voor persoonlijkheidsstoornis. Elke keer moest ik opnieuw een test doen die 2 uur of zo duurde. De diagnose was elke keer hetzelfde. Als ze de diagnose hebben, stellen ze een behandelplan op. Dat duurt ook wel even, vooral zulke instellingen erg vol zitten en er weinig tijd en plek is. Trouwens heeft dit allemaal niet geholpen bij mij. Mijn huidige vriend heeft mij geholpen. Hij naam mijn hand en heeft me laten zien dat het anders kan en ik nergens bang voor hoef te zijn. Zou erg fijn zijn als je ook iemand hebt met die je moelijke dingen samen kan doen. Als je een moeilijke situatie tegen komt, is het makkelijker als er iemand is, waar je van weet, dat die je altijd gaat helpen.
Ik wens je sterkte!
Ik wens je sterkte!
woensdag 31 oktober 2018 18:38
Weet je wat het suffe is? Een diagnose is in de ggz te vergelijken met je toegangskaartje. Men gaat er dus eigenlijk van uit dat jij dat kaartje hebt. Jouw vorige behandelaar heeft je in feite zonder toegangskaartje in de ggz gezet, en daar komt men nu achter. En ja, dat is stom. Maar op dit moment wil niemand dat erkennen, want dan komt de onvermijdelijke vraag ‘hoe kan dit gebeuren?’ En dat is een moeilijke vraag, want schuld erkennen is voor veel mensen heel moeilijk. Dus vermijden ze allemaal de erkenning, want dan vermijden ze ook die vraag. Daarom focussen ze zich nu op de oplossing, in plaats van op de schuldvraag.martje55 schreef: ↑31-10-2018 18:15Calaena Aelin, ja dat is ook zo. Ik merk dat ik me erg gefrustreerd voel, omdat ik 6 maanden geleden overgestapt ben naar de GGZ. Vijf maanden geleden is mijn dossier overgedragen. En nú pas komt er iemand met de opmerking: hé, er is geen officiële diagnose. Niemand lijkt te beseffen dat het wel mijn leven is dat door deze fout een paar maand extra stil staat. Het voelt zo oneerlijk en ik heb er geen controle over.
Bedankt voor het noemen van wrap training. Dat kende ik nog niet en lijkt me idd heel geschikt. Ik ga er morgen naar vragen.
woensdag 31 oktober 2018 22:21
Rebecca, ik heb je wel eens vaker gelezen. Fijn dat het goed met je gaat.Rebecca20 schreef: ↑31-10-2018 18:32Ik weet niet wat precies je probleem is, maar ik zat bij verschillende instellingen in behandeling voor persoonlijkheidsstoornis. Elke keer moest ik opnieuw een test doen die 2 uur of zo duurde. De diagnose was elke keer hetzelfde. Als ze de diagnose hebben, stellen ze een behandelplan op. Dat duurt ook wel even, vooral zulke instellingen erg vol zitten en er weinig tijd en plek is. Trouwens heeft dit allemaal niet geholpen bij mij. Mijn huidige vriend heeft mij geholpen. Hij naam mijn hand en heeft me laten zien dat het anders kan en ik nergens bang voor hoef te zijn. Zou erg fijn zijn als je ook iemand hebt met die je moelijke dingen samen kan doen. Als je een moeilijke situatie tegen komt, is het makkelijker als er iemand is, waar je van weet, dat die je altijd gaat helpen.
Ik wens je sterkte!
Deel van mijn probleem is dat ik het gevoel heb dat ik er helemaal alleen voor sta. Mijn man is helaas te ziek om mij te kunnen helpen of steunen.
woensdag 31 oktober 2018 22:24
Thnxs Calaena, ook al komt het niet van mijn behandelaar, toch voelt als een stukje erkenning. Morgen kan ik me hopelijk ook op de oplossing concentreren.Celaena_Aelin schreef: ↑31-10-2018 18:38Weet je wat het suffe is? Een diagnose is in de ggz te vergelijken met je toegangskaartje. Men gaat er dus eigenlijk van uit dat jij dat kaartje hebt. Jouw vorige behandelaar heeft je in feite zonder toegangskaartje in de ggz gezet, en daar komt men nu achter. En ja, dat is stom. Maar op dit moment wil niemand dat erkennen, want dan komt de onvermijdelijke vraag ‘hoe kan dit gebeuren?’ En dat is een moeilijke vraag, want schuld erkennen is voor veel mensen heel moeilijk. Dus vermijden ze allemaal de erkenning, want dan vermijden ze ook die vraag. Daarom focussen ze zich nu op de oplossing, in plaats van op de schuldvraag.
woensdag 31 oktober 2018 22:31
Vraag morgen iig om lotgenotencontact/peersupport! En om ondersteuning van een spv’er oid.
De huidige situatie zit waarschijnlijk precies op het pijnpunt: je voelt je weer in de steek gelaten. Bespreek dat.
Mocht ggz niets voor je kunnen doen, maak dan een afspraak met de huisarts. Die weet soms ook nog wat weggetjes naar hulp.
Ben je al eens met het sociaal team in jouw woonplaats/wijk geweest?
De huidige situatie zit waarschijnlijk precies op het pijnpunt: je voelt je weer in de steek gelaten. Bespreek dat.
Mocht ggz niets voor je kunnen doen, maak dan een afspraak met de huisarts. Die weet soms ook nog wat weggetjes naar hulp.
Ben je al eens met het sociaal team in jouw woonplaats/wijk geweest?
donderdag 1 november 2018 18:42
Klopt, het bevestigd weer mijn wereldbeeld: ik moet het alleen doen en tegen iedereen vechten.Celaena_Aelin schreef: ↑31-10-2018 22:31Vraag morgen iig om lotgenotencontact/peersupport! En om ondersteuning van een spv’er oid.
De huidige situatie zit waarschijnlijk precies op het pijnpunt: je voelt je weer in de steek gelaten. Bespreek dat.
Mocht ggz niets voor je kunnen doen, maak dan een afspraak met de huisarts. Die weet soms ook nog wat weggetjes naar hulp.
Ben je al eens met het sociaal team in jouw woonplaats/wijk geweest?
Overwinning op mezelf, ik heb gebeld met wmo van de gemeente. Ik word nu op korte termijn terug gebeld door een maatschappelijk werker.
vrijdag 2 november 2018 00:49
Volhouden. Rustig blijven. Proberen toch een soort rust te vinden in dat het nu niet goed gaat, alles heeft een reden, wat kan je hier uit halen? Het zal beter worden met de jaren, gewoon steeds doorgaan en als je valt weer opstaan. Doen wat je kan en luisteren wat je niet kan. Misschien gaat het niet zo snel als je zou willen nu maar je komt er wel doorheen. Succes
Ps en zoek toch kleine beetjes contact met andere mensen... Ook al is het maar een appje naar iemand die je kent dat het niet zo goed gaat. Weten dat er anderen zijn die weten hoe het met je gaat en die laten merken dat ze iig begaan zijn, helpt. Maar soms is het gevoel dat je er alleen voorstaat ook even nodig. Ook dat kun je aan. Als je systeem daar genoeg van heeft ervaren ga je vanzelf contact zoeken.
Ps en zoek toch kleine beetjes contact met andere mensen... Ook al is het maar een appje naar iemand die je kent dat het niet zo goed gaat. Weten dat er anderen zijn die weten hoe het met je gaat en die laten merken dat ze iig begaan zijn, helpt. Maar soms is het gevoel dat je er alleen voorstaat ook even nodig. Ook dat kun je aan. Als je systeem daar genoeg van heeft ervaren ga je vanzelf contact zoeken.
