Psyche
alle pijlers
Een ongelukkige vader
zaterdag 10 november 2018 16:37
Hallo mensen,
Ik maak dit topic aan, omdat ik zelf niet echt weet wat ik er mee aan moet. Ik probeer het verhaal kort te houden.
Mijn vader heeft ongeveer 8 jaar lang buiten europa gewerkt en is dus een lange tijd niet thuisgeweest. Hij deed dit voor het geld, zodat hij sneller met pensioen kon. Hij is erg veranderd in die tijd, natuurlijk verandert iedereen na 8 jaar, maar hij is erg bergafwaarts gegaan.
Bijkomend is dat hij hartpatient is en door een drievoudige bypass ook in een zware depressie is geraakt en daar zit hij volgens mij nog steeds in.
Hij is altijd moe en bijna altijd chagrijnig. Hij praat altijd over hoe slecht hij het had in zijn jeugd en dat dat na 40 jaar nog steeds een grote impact op hem heeft. Hij heeft een soort woede in hem, die niet gezond is. Hij heeft een hekel aan bijna iedereen. Als ik met hem een winkel binnen loop, dan doet hij onbeschoft en arrogant tegen de medewerkers en als je dan weer in de auto naar huis rijdt, dan gaat ie klagen over van alles wat er mankeert aan die winkel.
Als het zoals bijna altijd weer doodstil is in de aanwezigheid van mijn vader en ik vertel hem een verhaal, wat hem blijkbaar weinig interesseert, dan zegt hij niet eens 1 woord terug. Dus ik praat weinig over dagelijkse dingen met hem. Het enige waar ik met hem over kan praten is een klein beetje over het sleutelen aan auto's en Formule 1.
Mijn vader heeft soms een goede dag en is dan weer wat vriendelijker en sympathieker en zoals ik hem ken, maar hij is voornamelijk de man die het zo slecht heeft gehad vroeger en dat iedereen om hem heen het slechter moet hebben dan hij, anders kan hij zich niet goed over zichzelf voelen.
Het huis wordt zwaar beinvloedt door hem, want hij snapt niet hoe zijn gedrag naar ons toe overkomt. Hij kan geen kritiek nemen en mijn moeder is er ook helemaal klaar mee.
Ze wilt het liefst op zichzelf wonen, maar niet scheiden. Heeft ze mij verteld.
We willen dat hij zich gelukkig voelt en niet de heletijd het onzekere slachtoffer blijft uithangen. Hij is 59 en met pensioen, dat is wat hij altijd wilde. Maar toch is hij ontzettend ongelukkig en onzeker.
Wilde het ten eerste van me af schrijven, maar als iemand zich kan vinden in deze situatie, alle tips zijn welkom.
Bedankt mensen voor het lezen
Ik maak dit topic aan, omdat ik zelf niet echt weet wat ik er mee aan moet. Ik probeer het verhaal kort te houden.
Mijn vader heeft ongeveer 8 jaar lang buiten europa gewerkt en is dus een lange tijd niet thuisgeweest. Hij deed dit voor het geld, zodat hij sneller met pensioen kon. Hij is erg veranderd in die tijd, natuurlijk verandert iedereen na 8 jaar, maar hij is erg bergafwaarts gegaan.
Bijkomend is dat hij hartpatient is en door een drievoudige bypass ook in een zware depressie is geraakt en daar zit hij volgens mij nog steeds in.
Hij is altijd moe en bijna altijd chagrijnig. Hij praat altijd over hoe slecht hij het had in zijn jeugd en dat dat na 40 jaar nog steeds een grote impact op hem heeft. Hij heeft een soort woede in hem, die niet gezond is. Hij heeft een hekel aan bijna iedereen. Als ik met hem een winkel binnen loop, dan doet hij onbeschoft en arrogant tegen de medewerkers en als je dan weer in de auto naar huis rijdt, dan gaat ie klagen over van alles wat er mankeert aan die winkel.
Als het zoals bijna altijd weer doodstil is in de aanwezigheid van mijn vader en ik vertel hem een verhaal, wat hem blijkbaar weinig interesseert, dan zegt hij niet eens 1 woord terug. Dus ik praat weinig over dagelijkse dingen met hem. Het enige waar ik met hem over kan praten is een klein beetje over het sleutelen aan auto's en Formule 1.
Mijn vader heeft soms een goede dag en is dan weer wat vriendelijker en sympathieker en zoals ik hem ken, maar hij is voornamelijk de man die het zo slecht heeft gehad vroeger en dat iedereen om hem heen het slechter moet hebben dan hij, anders kan hij zich niet goed over zichzelf voelen.
Het huis wordt zwaar beinvloedt door hem, want hij snapt niet hoe zijn gedrag naar ons toe overkomt. Hij kan geen kritiek nemen en mijn moeder is er ook helemaal klaar mee.
Ze wilt het liefst op zichzelf wonen, maar niet scheiden. Heeft ze mij verteld.
We willen dat hij zich gelukkig voelt en niet de heletijd het onzekere slachtoffer blijft uithangen. Hij is 59 en met pensioen, dat is wat hij altijd wilde. Maar toch is hij ontzettend ongelukkig en onzeker.
Wilde het ten eerste van me af schrijven, maar als iemand zich kan vinden in deze situatie, alle tips zijn welkom.
Bedankt mensen voor het lezen
zaterdag 10 november 2018 23:33
Het lijkt me een lastige situatie TO. Kijk vanuit rationeel oogpunt zou ik zeggen dat je vader mogelijk wel opknapt met therapie. Maar ja, staat hij daar voor open? Hoe is jullie band dat je zoiets aan kan kaarten? Je moeder kan haar issues met je vader beter voor zichzelf houden of met vriendinnen bespreken, niet met haar dochter.
Als ik jou was TO, zou ik een beetje afstand nemen. Je vader kiest er voor om een chagrijn te zijn en er niks aan te veranderen. Dat lijkt me heel jammer, maar niet iets waar jij veel aan kan veranderen. Je kunt alleen je eigen houding hierover veranderen. Misschien kun je wel een keer een goed gesprek hebben met je ouders over hoe jij de situatie ervaart en vragen hoe zij er tegen aan kijken.
Je zegt dat je binnenkort op jezelf gaat, dan zou ik zeggen richt je lekker daar op. Als je eenmaal een eigen plek hebt, komt er waarschijnlijk vanzelf meer afstand tussen jullie. Misschien doet dat ook wel goed voor jullie band.
Als ik jou was TO, zou ik een beetje afstand nemen. Je vader kiest er voor om een chagrijn te zijn en er niks aan te veranderen. Dat lijkt me heel jammer, maar niet iets waar jij veel aan kan veranderen. Je kunt alleen je eigen houding hierover veranderen. Misschien kun je wel een keer een goed gesprek hebben met je ouders over hoe jij de situatie ervaart en vragen hoe zij er tegen aan kijken.
Je zegt dat je binnenkort op jezelf gaat, dan zou ik zeggen richt je lekker daar op. Als je eenmaal een eigen plek hebt, komt er waarschijnlijk vanzelf meer afstand tussen jullie. Misschien doet dat ook wel goed voor jullie band.
zondag 11 november 2018 01:01
Bedankt voor je behulpzame bericht chocolol!
Dat is het hem eigenlijk. Ik denk dat therapie best kan helpen, maar hoe kaart ik dat aan en is dat wel verstandig. Het is ook wel erg lastig om zo rond de tafel te zitten en dan te zeggen dat er iets mis is met m'n eigen vader. Omdat hij zelf niet zo goed tegen kritiek kan en het is je eigen vader.
Misschien toch maar kijken of ik een gesprekje kan voeren en anders laat ik het erbij en wacht ik tot ik uit huis ben.
Dat is het hem eigenlijk. Ik denk dat therapie best kan helpen, maar hoe kaart ik dat aan en is dat wel verstandig. Het is ook wel erg lastig om zo rond de tafel te zitten en dan te zeggen dat er iets mis is met m'n eigen vader. Omdat hij zelf niet zo goed tegen kritiek kan en het is je eigen vader.
Misschien toch maar kijken of ik een gesprekje kan voeren en anders laat ik het erbij en wacht ik tot ik uit huis ben.
zondag 11 november 2018 01:04
Je kan therapie om "het vroeger" te verwerken aankaarten, maar ik gok dat je vader dat onzin vindt en therapie overbodig vindt.
Ik zou het grotendeels zo laten en vooral je moeder zoveel mogelijk steunen.
Voor een stuk is het waarschijnlijk gewoon zijn (moeilijk) karakter.
En zij moet straks wel in haar ééntje met hem verder.
Of niet ... maar weggaan bij je partner op je pakweg 55 à 60 is waarschijnlijk ook een moeilijke knoop om door te hakken voor haar.
Ik zou het grotendeels zo laten en vooral je moeder zoveel mogelijk steunen.
Voor een stuk is het waarschijnlijk gewoon zijn (moeilijk) karakter.
En zij moet straks wel in haar ééntje met hem verder.
Of niet ... maar weggaan bij je partner op je pakweg 55 à 60 is waarschijnlijk ook een moeilijke knoop om door te hakken voor haar.
zondag 11 november 2018 03:55
Heel herkenbaar !
Mijn vader heeft ook een slechte jeugd gehad. Door zijn familie heeft hij geen vertrouwen meer in mensen ( wie dan ook ) , vaak compleet afwezig en zijn problemen zijn altijd groter dan die van een ander.
Therapie staat hij niet voor open. Hij vindt dat hij het recht heeft om boos te zijn en therapie ziet hij als dat hij fout is en niet hoe hij behandeld is. Ik durf ook echt te zeggen dat hij depressief is en heel eerlijk snap ik dat nog heel goed ook.
Op andere momenten is hij een de liefste vader die er is , en helpt hij iedereen die hij kan helpen.
Ook ik woon nog thuis ( nog een aantal maanden). Ik heb nachten opgezeten om de ruzies tussen mijn ouders onder controle te houden. Ik noem mezelf wel eens Dr. Phil.
Mijn tip is laat het los ! Ja het is lastig ik heb er ook jaren over gedaan. Hij zal zelf in moeten zien dat hij hulp nodig heeft dit kan jij niet voor hem doen. Nu ik me er compleet van af sluit heb ik een stuk minder stress. Als een van de twee bij mij hun verhaal kwijt wilt ( gelijk halen) zeg ik nu ook duidelijk ‘ dat is jullie huwelijk/probleem ik wil er niks mee te maken hebben’
Succes to , ik weet hoe lastig het is !
Mijn vader heeft ook een slechte jeugd gehad. Door zijn familie heeft hij geen vertrouwen meer in mensen ( wie dan ook ) , vaak compleet afwezig en zijn problemen zijn altijd groter dan die van een ander.
Therapie staat hij niet voor open. Hij vindt dat hij het recht heeft om boos te zijn en therapie ziet hij als dat hij fout is en niet hoe hij behandeld is. Ik durf ook echt te zeggen dat hij depressief is en heel eerlijk snap ik dat nog heel goed ook.
Op andere momenten is hij een de liefste vader die er is , en helpt hij iedereen die hij kan helpen.
Ook ik woon nog thuis ( nog een aantal maanden). Ik heb nachten opgezeten om de ruzies tussen mijn ouders onder controle te houden. Ik noem mezelf wel eens Dr. Phil.
Mijn tip is laat het los ! Ja het is lastig ik heb er ook jaren over gedaan. Hij zal zelf in moeten zien dat hij hulp nodig heeft dit kan jij niet voor hem doen. Nu ik me er compleet van af sluit heb ik een stuk minder stress. Als een van de twee bij mij hun verhaal kwijt wilt ( gelijk halen) zeg ik nu ook duidelijk ‘ dat is jullie huwelijk/probleem ik wil er niks mee te maken hebben’
Succes to , ik weet hoe lastig het is !
zondag 11 november 2018 04:13
Hieruit maak ik op dat hij er wel last van heeft dat zijn slechte jeugd ook nú zoveel invloed op hem heeft. Die slechte jeugd heeft dus niet alleen zijn jeugd verpest maar ook zijn volwassen leven. En hij kan iedere dag beslissen of hij het nog toestaat dat het ook zijn toekomst verpest. Zijn pensioen.Raboscanner schreef: ↑10-11-2018 16:37Hij praat altijd over hoe slecht hij het had in zijn jeugd en dat dat na 40 jaar nog steeds een grote impact op hem heeft.
wellicht kan Dit de insteek zijn om zich open te stellen voor therapie. Niet omdat hij iets fout heeft gedaan en ook niet omdat hij niet boos mag zijn (hopelijk levert de therapie hem juist ook een stuk erkenning op) maar wel omdat hij daarmee zijn eigen leven positief kan beïnvloeden.
^^ ik realiseer me dat dit wat simpel klinkt en ook weer dat het niet simpel is... weet het alleen even niet anders te verwoorden.
