Uitgeblust..

13-11-2018 23:56 7 berichten
Alle reacties Link kopieren
Na jaren van pesterijen, onveilig opgroeien, ouders verloren toen ik begin 20 was, studie half afgemaakt, ziektes in familie, familie uit elkaar vraag ik mezelf wel eens af of alles wel goed komt?

Alles is goed, maar het voelt nooit meer zo.

Ik heb extreem veel nachtmerries en kan momenteel niet eens werken terwijl ik al zoveel meer had willen bereiken. Vriendschappen vind ik ook erg lastig.

Er wordt mij geadviseerd iets aan mijn zelfbeeld te doen, maar ik begrijp waardoor ik mezelf zo voel zoals nu en kan eigenlijk bijna niet meer geloven dat het beter kan, terwijl ik het wel graag wil.

Overigens, ik ben momenteel bezig met therapie, althans zodra de wachttijd eindelijk voorbij is.
Natuurlijk wordt het beter; zo lang er leven is, is er hoop.
Nog even geduld hebben en blijven doorgaan.
Uiteindelijk komt er iets moois op je pad en ümga je je beter voelen.
Het leven is met ups en downs.
Alle reacties Link kopieren
Je bent nu nog heel erg overspoelt door de gebeurtenissen.
Ook al voelt het hartstikke krom en zijn dingen helemaal niet gegaan volgens
‘t boekje’ toch kom je er echt wel uit.
Misschien zit er een stukje heling in het accepteren dat veel dingen ‘anders’ zijn gegaan in je leven dan initieel verwacht.
Ja, er is een hoop gebeurt. Punt. Het liep anders dan je had verwacht. Punt.
Vervolgens is er een heel open veld aan mogelijkheden voor nieuwe dingen in de rest van je leven. Geef het een mogelijkheid.
En met die zin probeer je tegelijkertijd een opening te ‘voelen’ in jezelf.
Als die er niet is ga je je voorstellen hoe een opening eruit zou zien.
Vervolgens blijf je bezig met oefenen in een opening creeren.
Op een bepaald moment krijg je er meer natuurlijk een gevoeltje bij.
Zo kun je dat uitbouwen.
:hug:

Wat naar e-vanilla. Ik hoop dat de wachttijd snel voorbij is en dat je een fijne band kan opbouwen met een therapeut die je dan kan helpen. Het hoeft niet voor altijd zo te voelen, maar áls je je zo voelt voelt het altijd alsof het nooit beter wordt. Hou vol en kies er tóch voor om van jezelf te leren houden.
Ten eerste, heel veel sterkte. Ja je hebt veel meegemaakt. En JA dat kan zeker goed komen. Je hebt de eerste stap al gezet: Een therapeut zoeken. De wachttijd kan zeer frustrerend zijn, ik heb het toevallig de afgelopen tijd ook meegemaakt. Als het je erg zwaar gaat vallen kun je altijd contact opnemen met 113 zelfmoordpreventie. Ben ook niet bang om naar de huisarts terug te blijven gaan als het niet goed gaat.

Ik ben uiteindelijk bij de crisisdienst terecht gekomen voor een opname, maar dat heeft me meteen uit het diepste dal getrokken en daardoor kreeg ik urgentie voor behandeling.

Geef dus niet op, hoe dieper het dal, hoe hoger je kan rijzen!
Alle reacties Link kopieren
Sommigen groeien ideaal op met liefhebbende ouders, diverse talenten en ruim in het geld, maar dan gaat het alsnog helemaal mis. Dus je kan niet echt uitsluiten dat jou geen narigheid gebeurt bij het opgroeien en je kan het niet uitsluitend aan anderen wijten. Ook niet aan jezelf hoor, dat bedoel ik niet, maar soms gaat je leven gewoon de verkeerde kant op. En narigheid trekt meer narigheid aan. Ik zou me laten begeleiden door deskundigen die jou kunnen helpen om de beste keuzes te maken.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Misschien komt het niet 'goed', maar het wordt wel anders. Goed is zo'n vaag begrip en ook een beetje sprookjesachtig.
Je hebt veel op je bordje liggen dus mag je je ook voelen zoals het nu is.

Geef jezelf de tijd en goede ondersteuning om te groeien. Ben je al bij de huisarts geweest voor doorverwijzing?
Everything you see I owe to spaghetti!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven