Asperger, niet open kunnen zijn over mijn handicap

09-12-2018 17:27 210 berichten
Alle reacties Link kopieren
Toen ik 25 was werd bij mij de diagnose Asperger geconstateerd. Na al die jaren snapte ik, vrouw, waarom mijn sociale contacten steeds spaak liepen. Waarom ik het steeds maar niet 'goed kon doen', ondanks dat ik mijn best deed. Waarom ik steeds last had van angst en depressieve gevoelens, die tot twee keer toe tot een hevige depressie hebben geleid. Eindelijk kon ik gerichte therapie krijgen, en zou mijn leven een minder grote puinhoop worden van mislukte relaties, contacten op het werk die niet lekker liepen (al snapte ik steeds niet waarom).

Niks is minder waar. Ik heb nu 4 jaar lang een diagnose, maar mijn leven is nog steeds hetzelfde, misschien wel vervelender

Ik heb het beter dan vele anderen. Ik ben jong, fysiek relatief gezond, ik ben hoogopgeleid. Ik heb ouders die mij steunen en een paar goede vriendschappen. Mensen die net als ik 'raar' waren vroegen. Mensen waar ik mee op het schoolplein zat, tussen de andere 'alto's', die net als ik niet werden geaccepteerd.

Maar alle vriendschappen die ik na de middelbare school opdoe verwateren na een tijdje. Of ik doe iets verkeerd, kwets ze onbewust, om vervolgens afgestoten te worden. Van meerdere vriendinnen weet ik niet eens waarom ze opeens niet meer tegen mij praten. Er is geen incident geweest, maar het hield gewoon op. Misschien waren ze het zat dat ik steeds problemen heb? Ik ben ook iemand die soms weken niks zegt, maar ik bedoel het goed, ik heb het dan druk of ben overweldigd door iets. Soms moet je gewoon tegen mij beginnen te praten, want reageren doe ik wel altijd.

Relaties zijn bij mij altijd een drama geweest. Ik kan mannen aantrekken maar ze niet behouden, en heb ik eens een langere relatie dan gaat deze gepaard met veel conflict en frustratie, die soms uitgroeien tot geweld van zijn kant. Ik weet dat het verkeerd is, maar ik ben dan zo blij dat ik iemand heb dat ik in mezelf keer en doe alsof het niet gebeurt. Of tegen mezelf vertel dat het aan mij en mijn diagnose ligt, want ik ben nou eenmaal moeilijk om mee samen te zijn. Nu ik een jaar single ben besef ik dat ik dat misschien maar gewoon moet blijven, want ik laat anders te erg over me heen lopen.

Op het werk gaat het ook niet lekker. Ik heb een sociale studie gedaan, omdat ik toen nog geen diagnose had en het praktijkgedeelte hartstikke leuk vond. Ik dacht dat ik het wel zou kunnen, met 'masking', wat ik al jaren doe: bestudeer de meest succesvolle persoon in de groep en doe die na. Geeft zij complimenten over iemands outfit? Dan doe ik dat ook. Spreekt zij op een bepaalde toon? Ik spreek op een bepaalde toon. En als zij je aankijkt tijdens het praten, dan kijk ik je in de ogen en knik af en toe instemmend, want dat hoort zo.

En nu loop ik steeds vast op de relatie tussen collega's en klanten. Masking lukt me niet meer als de stress te hoog is. Als ik gespannen ben word te bot, te rigide, ik reageer te snel, ik moet tijd winnen, en zo hoor ik elke keer weer iets nieuws wat ik 'fout' doe. Ik hop van baan naar baan, blijf elke keer weer een jaar, en daarna ben ik toch niet 'goed genoeg'.

Het liefst zou ik gisteren al ontslag hebben genomen en iets anders gaan doen waar ik niet steeds word gewezen op mijn zwakke punt, maar mijn angsten weerhouden mij ervan, en ik weet bij god niet wat ik zou kunnen doen aangezien een nieuwe studie hartstikke duur is en ik dat geld niet eens op mijn rekening heb staan. Ik zou het liefst naar het uwv gaan en om hulp vragen, maar ik schaam me ergens. Dan zou ik namelijk moeten bekennen dat er iets mis met mij is, en ik heb dat tot nu toe voor iedereen, behalve mijn beste vrienden en familie, verborgen gehouden. Mijn diagnose is tussen mij en mijn psycholoog, die mij aanraadde om het nooit op het werk te vertellen, want dan waren ze meteen klaar met mij en zou ik nooit meer een baan kunnen vinden in het gebied waarin ik ben afgestudeerd. Dus ik blijf maar aankloten, in een vagevuur tussen 'ik ben volwaardig lid in deze maatschappij' en 'waarom doe je nou niet wat we van je vragen!'

De laatste keer had ik weer een functioneringsgesprek, maar dat was zoals gewoonlijk weer negatief. Ze stelde een lijst op met punten waar ik aan moest werken, en elke dag lees ik die lijst voor het werk en probeer minstens 5 punten goed te doen. En alsnog was er laatst weer een conflict met een collega, die boos werd om iets dat ik nog steeds niet begrijp.

Ik merk dat ik doodmoe ben. Ik slik elke dag netjes mijn antidepressiva, ga eens in de zoveel tijd naar therapie, houd contact met familie en vrienden, ga naar mijn werk, alles volgens het boekje. Maar ik ben ook elke dag nog steeds verdrietig, ik ben boos op mezelf dat het me steeds niet lukt en ergens zou ik gewoon er met de pet naar willen gooien en de samenleving het maar laten oplossen zoals veel andere autisten dat doen. Ik ben het zo zat om moeite te doen, maar dat elke poging wordt afgekraakt.

Ik weet niet eens of ik ergens recht op heb. Wajong? Ik heb pas 4 jaar een diagnose. WW? En dan? Bijstand? Ik kan gewoon werken, ik heb de hersens en de papiertjes. Maar wat dan? Toch maar een mbo-opleiding, gezien daar geen instellingsgeld voor geldt? En wat als dat niet lukt? Wat moet ik dan met mijn leven?

De wereld is voor mij steeds onoverzichtelijker aan het worden merk ik. Ik kan niet meer mensen nadoen om onder de radar te blijven. Ik kan niet alleen maar meer goede cijfers halen om succesvol gevonden te worden. Ik moet zoveel, maar doe het steeds verkeerd. En dan kom ik thuis, en moet ook nog het huishouden doen, koken, dingen regelen... het is zoveel en het overweldigd me.

Help?
Dollop schreef:
09-12-2018 17:27
Ik heb het beter dan vele anderen. Ik ben jong, fysiek relatief gezond, ik ben hoogopgeleid. Ik heb ouders die mij steunen en een paar goede vriendschappen. Mensen die net als ik 'raar' waren vroegen. Mensen waar ik mee op het schoolplein zat, tussen de andere 'alto's', die net als ik niet werden geaccepteerd.

<>

Op het werk gaat het ook niet lekker. Ik heb een sociale studie gedaan, omdat ik toen nog geen diagnose had en het praktijkgedeelte hartstikke leuk vond.

En nu loop ik steeds vast op de relatie tussen collega's en klanten.

Het liefst zou ik gisteren al ontslag hebben genomen en iets anders gaan doen waar ik niet steeds word gewezen op mijn zwakke punt, maar mijn angsten weerhouden mij ervan, en ik weet bij god niet wat ik zou kunnen doen aangezien een nieuwe studie hartstikke duur is en ik dat geld niet eens op mijn rekening heb staan.
Je bent echt niet de enige met Asperger die wat meer moeite moet doen om geschikt werk en een geschikte werkomgeving te vinden.

Je kan de opleiding/omscholing en begeleiding naar autisme-vriendelijk werk krijgen bij een detacheerder.

Heb je al gekeken bij
autitalent.nl
specialisterren.nl
itvitae.nl
Alle reacties Link kopieren
Veel GGZ-instellingen hebben speciale arbeidshulpverlening voor mensen zoals jij, zie hier: https://www.gesprekshulp.nl/volwassenen ... /keuzehulp
Dan helpen ze jou om uit te zoeken wat goed bij je past en wat je daar mee zou kunnen doen. Misschien is het een idee om daar je licht eens op te steken?

Het is vaak niet eens nodig om helemaal van richting te veranderen. Misschien past een functie als beleidsmaker, studiemateriaalschrijver of onderzoeker ofzo veel beter bij je, terwijl je dat soort functies ook binnen jouw werkveld vindt.
Alle reacties Link kopieren
Volgens jouw psycholoog krijg je nooit meer een baan in je vakgebied als je verteld van je diagnose.

Volgens mij ga jij een burn out krijgen als je het niet verteld.

Ik zou met je leidinggevende om de tafel gaan zitten. Aangeven dat je weet waarom die verbeterpunten naar voren komen, dat je er heel graag aan wil werken maar dat dat niet zonder hulp kan. Dan leg je uit dat je Asperger hebt. Geef aan dat je wil leren, en dat je je sterke punten die je door je Asperger hebt, graag in wil zetten voor de organisatie.
Alle reacties Link kopieren
En nog een algemene tip; ik zou juist wel wat meer open zijn over jouw diagnose.

Vaak merken mensen snel genoeg dat je “apart” bent of anders reageert of gedrag kopieert of...

Als men niet weet dat er een diagnose is, dan zal men al snel geneigd zijn om het allemaal weg te schrijven onder “vreemd gedrag”. En vreemd gedrag vinden de meeste mensen ongemakkelijk om mee om te gaan.

Als men echter weet dat er meer achter kan zitten, dan zal men het eerder op de diagnose gooien i.p.v. op jou als persoon afschuiven.

Bovendien maak je jouw gedrag dan ook makkelijker bespreekbaar. Als je bijv moeite hebt met sarcasme, en je legt dat vantevoren uit aan je collega’s, dan weten ze dat. Is er dan een keer een sarcastisch grapje dat jij niet snapte, dan kunnen ze dat aan jou uitleggen, i.p.v. dat ze denken “wat een idiote reactie!”
Alle reacties Link kopieren
Celaena_Aelin schreef:
09-12-2018 18:22
Volgens jouw psycholoog krijg je nooit meer een baan in je vakgebied als je verteld van je diagnose.

Volgens mij ga jij een burn out krijgen als je het niet verteld.

Ik zou met je leidinggevende om de tafel gaan zitten. Aangeven dat je weet waarom die verbeterpunten naar voren komen, dat je er heel graag aan wil werken maar dat dat niet zonder hulp kan. Dan leg je uit dat je Asperger hebt. Geef aan dat je wil leren, en dat je je sterke punten die je door je Asperger hebt, graag in wil zetten voor de organisatie.

Ook mee eens! En bovendien vinden organisaties het altijd erg fijn als mensen zich bewust zijn van hun sterke en zwakke kanten.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor de reacties. Het punt is dat ik een sociaal beroep heb, en dus word geacht dat te zijn. Zeg ik dat ik autisme heb, dan ben ik in hun ogen niet meer geschikt, gezien sociaal zijn het aller belangrijkste is in mijn vakgebied. Ik heb nu maar een jaarcontract he, dus ze gaan echt geen moeite doen om mij om te scholen. Voor mij tig anderen. Het is schrijnend, maar mijn depressies begonnen eigenlijk pas echt toen ik mijn vak ging uitoefenen. Maar ik ben een langstudeerder, ik heb al een schuld. en ik weet niet hoe ik nou in 's hemelsnaam een beleidsmaker kan worden zonder diploma daarvoor. Moet ik dan een brief schrijven met 'ik ben Dollops, ik heb jaren met plezier gewerkt in... maar zoek nu een nieuwe uitdaging dat het andere aspect van het vak belicht?' Maak ik dan kans?


Mijn beste vriend is ook autistisch en die heeft dus via gemeente auti-vriendelijk werk gedaan, maar dat is gewoon dozen inpakken, folders lopen etc. Niks mis mee, maar dan heb ik het gevoel dat ik al die jaren studie weggooi. Hij heeft wel een mbo-diploma, misschien maakt dat uit? Werk op niveau zou ik wel graag willen, als ik bezig ben merk ik dat ik lekkerder in mijn vel zit. Maar dan moet ik wel steeds uitgedaagd blijven worden. Ik ga in elk geval die gesprekshulppagina bekijken nu.
Alle reacties Link kopieren
Oh, en ik heb echt niks met ICT, of andere bétadingen. Ik ben niet het proto-type autist, vaak man, wiskundig sterk en sociaal heel zwak, levend in de kelder van zijn ouders met een Pokémonverzameling. Ik ben juist erg talig, creatief, verzorgd etc. Ik denk dat als ik zo'n auti-baan zou gaan uitvoeren, ik al helemaal ongelukkig word, want dan zit ik met mensen zoals die Kees uit die documentaire, terwijl ik wel meer kan.
Alle reacties Link kopieren
Mijn man heft autisme en is hoog functionerend, zijn autisme is (voor een hoog functionerende) ook echt aan de zware kant. Wat hem heel erg geholpen heeft is om samen met een psycholoog te kijken naar:
- wat kan ik wel (en ga ik dus doen)
- wat kan ik niet maar kan ik wel leren (en ga ik dus leren)
- wat kan ik simpelweg helemaal niet (en moet ik ook gewoon niet willen)

Dat bracht ontzettend veel rust en daardoor hield hij op met dingen proberen die toch niet succesvol zouden zijn en kon hij dus gaan werken aan dingen met het potentieel tot success.
Alle reacties Link kopieren
Binnenkort heb ik een intake bij de psycholoog. Mij POH gaat er van uit dat ik asperger heb. Als ik zo je verhaal lees herken ik mezelf ook. Ik zou zeggen; volhouden en vraag hulp aan wie je vertrouwt.

Ik heb nog vorige week ontslag genomen door een conflict tussen mij en mijn baas. Dus tja dit hoort blijkbaar één van de kenmerken te zijn van autisme.
anoniem_376937 wijzigde dit bericht op 09-12-2018 18:47
27.83% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik heb mijn psycholoog een mail gestuurd over mijn problemen en met de vraag of hij met mij kan kijken naar een loopbaantraject etc. Op zich lijkt beleid, achter de schermen, voor mijn vak mij wel wat, maar ik weet gewoon niet hoe ik daar kom. Het is voor mij niet even een kwestie van 'googlen en klaar' in dit geval. Ik snap dat mensen denken 'huh, maar je hebt een hoge opleiding, je snapt toch wel hoe je iets moet vinden', maar voor mij wordt het dan een grote chaos in mijn hoofd. Zo ook als ik een monteur moet bellen, dan zijn het er 100en, dan heb ik liever dat iemand mij een monteur aanraadt die hij kent. Zo ook met dit.

Mijn vak gaat erg om begeleiden van mensen en sociaal contact, naast een vakspecifiek deel. Dat laatste, daar ben ik erg sterk in, dat eerste loopt steeds in de soep.
Alle reacties Link kopieren
TheMan90 schreef:
09-12-2018 18:43
Binnenkort heb ik een intake bij de psycholoog. Mij POH gaat er van uit dat ik asperger heb. Als ik zo je verhaal lees herken ik mezelf ook. Ik zou zeggen; volhouden en vraag hulp aan wie je vertrouwt.
Wat fijn dat je nu hulp krijgt. Mijn ouders waren altijd mijn grote steun, maar die hebben geen idee wat ik nog kan doen op werkgebied. Zij hebben met studie betaald tot het geld op was, ze kunnen niet nog een studie voor me betalen.
To, ik heb je een pb gestuurd.
Alle reacties Link kopieren
Dollop schreef:
09-12-2018 18:54
Wat fijn dat je nu hulp krijgt. Mijn ouders waren altijd mijn grote steun, maar die hebben geen idee wat ik nog kan doen op werkgebied. Zij hebben met studie betaald tot het geld op was, ze kunnen niet nog een studie voor me betalen.
Geldt ook voor mijn ouders. Goede ouders heb je ook. Nu ben ik 24 en weet ook geen raad wat te doek op werkgebied. Ik ben al oud genoeg en ook nog een man, dus van mij wordt ook veel verwacht. Opzich ben ik een brave jongen die wilt doorgroeien, maar helaas houdt iets mij tegen wat ook voor mij frustrerend is, dus ik snap jou heel erg goed. Ik denk nu ook aan een studie in een andere richting, maar nu niet, misschien over 3-4 jaar. Ik adviseer je om ook niet na te over studie, maar zoek op een lagere niveau en eventueel andere branche. Focus even op je gezondheid en je tijdelijke baan, echte baan komt nog wel. Er zijn genoeg mensen na hun 30e studeren.
Alle reacties Link kopieren
Dollop schreef:
09-12-2018 18:46
Ik heb mijn psycholoog een mail gestuurd over mijn problemen en met de vraag of hij met mij kan kijken naar een loopbaantraject etc. Op zich lijkt beleid, achter de schermen, voor mijn vak mij wel wat, maar ik weet gewoon niet hoe ik daar kom. Het is voor mij niet even een kwestie van 'googlen en klaar' in dit geval. Ik snap dat mensen denken 'huh, maar je hebt een hoge opleiding, je snapt toch wel hoe je iets moet vinden', maar voor mij wordt het dan een grote chaos in mijn hoofd. Zo ook als ik een monteur moet bellen, dan zijn het er 100en, dan heb ik liever dat iemand mij een monteur aanraadt die hij kent. Zo ook met dit.

Mijn vak gaat erg om begeleiden van mensen en sociaal contact, naast een vakspecifiek deel. Dat laatste, daar ben ik erg sterk in, dat eerste loopt steeds in de soep.
Ik zal je niet in de war brengen door nu allerlei voorbeelden van beleidsfuncties te geven. Maar ik wil je wel graag gerust stellen; er bestaat niet zoiets als een speciale hbo-opleiding tot beleidsmedewerker. Mensen die als beleidsmedewerker werken, hebben vaak een inhoudelijke hbo- of WO-opleiding gevolgd, maar komen dan tot de conclusie dat denk- en schrijfwerk beter bij hen past dan de praktische uitvoering van hun beroep. En dus kiezen ze dan voor een beroep zoals bijvoorbeeld beleidsmedewerker.

Goed dat je de psych gemaild hebt voor hulp, dat komt vast goed zo.
Alle reacties Link kopieren
Dollop, je zegt dat je een sociaal beroep hebt. Heb je wel eens gekeken naar een functie als ervaringsdeskundige?
Alle reacties Link kopieren
Het-groepje schreef:
09-12-2018 19:01
To, ik heb je een pb gestuurd.
Dank je!
Alle reacties Link kopieren
TheMan90 schreef:
09-12-2018 19:01
Geldt ook voor mijn ouders. Goede ouders heb je ook. Nu ben ik 24 en weet ook geen raad wat te doek op werkgebied. Ik ben al oud genoeg en ook nog een man, dus van mij wordt ook veel verwacht. Opzich ben ik een brave jongen die wilt doorgroeien, maar helaas houdt iets mij tegen wat ook voor mij frustrerend is, dus ik snap jou heel erg goed. Ik denk nu ook aan een studie in een andere richting, maar nu niet, misschien over 3-4 jaar. Ik adviseer je om ook niet na te over studie, maar zoek op een lagere niveau en eventueel andere branche. Focus even op je gezondheid en je tijdelijke baan, echte baan komt nog wel. Er zijn genoeg mensen na hun 30e studeren.
Instellingsgeld is nu 10.000 euro per jaar, dat kan ik echt niet sparen met een tijdelijk baantje. Dan mag ik al blij zijn dat ik mijn huur betaald en nog een beetje leuke dingen kan doen. Ik heb al 2 burnouts gehad, de verwachting is dat ik ze niet meer krijg met deze medicatie, maar hoe ziek is dat ergens. Alsof ik steeds weer marathons loop en pijnstillers krijg zodat ik geen last heb van mijn spierziekte, bijvoorbeeld.
Alle reacties Link kopieren
Celaena_Aelin schreef:
09-12-2018 19:03
Dollop, je zegt dat je een sociaal beroep hebt. Heb je wel eens gekeken naar een functie als ervaringsdeskundige?
Je bedoelt om op scholen/bedrijven lezingen te geven over mijn autisme? Lijkt mij erg fijn, maar geen idee hoe ik daar kom.
Alle reacties Link kopieren
Nummer*Zoveel schreef:
09-12-2018 19:02
Ik zal je niet in de war brengen door nu allerlei voorbeelden van beleidsfuncties te geven. Maar ik wil je wel graag gerust stellen; er bestaat niet zoiets als een speciale hbo-opleiding tot beleidsmedewerker. Mensen die als beleidsmedewerker werken, hebben vaak een inhoudelijke hbo- of WO-opleiding gevolgd, maar komen dan tot de conclusie dat denk- en schrijfwerk beter bij hen past dan de praktische uitvoering van hun beroep. En dus kiezen ze dan voor een beroep zoals bijvoorbeeld beleidsmedewerker.

Goed dat je de psych gemaild hebt voor hulp, dat komt vast goed zo.
Ik werk in een beroep waar veel tekort is, en heb zeker veel ideeen om dat tekort en de werkdruk te verlagen, maar ik weet nogmaals niet waar ik vacatures vind voor beleidsmedewerker. Of klop ik bij de gemeente aan en zo ja, waar?

Wat mij erg leuk lijkt is jongeren met autisme begeleiden vanuit ervaringsdeskundige, Beleid passend onderwijs, zoiets.
Dollop schreef:
09-12-2018 18:38
Oh, en ik heb echt niks met ICT, of andere bétadingen. Ik ben niet het proto-type autist, vaak man, wiskundig sterk en sociaal heel zwak, levend in de kelder van zijn ouders met een Pokémonverzameling. Ik ben juist erg talig, creatief, verzorgd etc. Ik denk dat als ik zo'n auti-baan zou gaan uitvoeren, ik al helemaal ongelukkig word, want dan zit ik met mensen zoals die Kees uit die documentaire, terwijl ik wel meer kan.
Oeh dit klinkt wel heel erg veroordelend. Ik hoop oprecht dat je in je werk niet zo bent.
Want ik kan je heel veel vertellen over autisme maar jouw generalistische beeld mag best een beetje worden bijgesteld, al was het alleen al voor jouzelf. Want ik denk dat je met dit soort uitspraken heel veel mensen kwetst. En bovendien echt de plank misslaat.
Alle reacties Link kopieren
Dollop schreef:
09-12-2018 19:17
Instellingsgeld is nu 10.000 euro per jaar, dat kan ik echt niet sparen met een tijdelijk baantje. Dan mag ik al blij zijn dat ik mijn huur betaald en nog een beetje leuke dingen kan doen. Ik heb al 2 burnouts gehad, de verwachting is dat ik ze niet meer krijg met deze medicatie, maar hoe ziek is dat ergens. Alsof ik steeds weer marathons loop en pijnstillers krijg zodat ik geen last heb van mijn spierziekte, bijvoorbeeld.
Pff jij strest echt heel erg. Ik heb mijn mbo 4 afgerond en als het aan jou ligt dan had ik me allang opgehangen. :-D

Ja klopt. Als je voor de tweede keer studeert dan moet je wel meer betalen. Is mbo niet een optie voor jou. Mbo is ook weer te laag.
Alle reacties Link kopieren
Isabellarose- schreef:
09-12-2018 19:24
Oeh dit klinkt wel heel erg veroordelend. Ik hoop oprecht dat je in je werk niet zo bent.
Want ik kan je heel veel vertellen over autisme maar jouw generalistische beeld mag best een beetje worden bijgesteld, al was het alleen al voor jouzelf. Want ik denk dat je met dit soort uitspraken heel veel mensen kwetst. En bovendien echt de plank misslaat.
Nouja, het is het clichebeeld. Maar ook wat mijn beste vriend tegenkwam bij dat soort baantjes.

Ik kan wel bot overkomen, dat weet ik, sorry.
Alle reacties Link kopieren
TheMan90 schreef:
09-12-2018 19:25
Pff jij strest echt heel erg. Ik heb mijn mbo 4 afgerond en als het aan jou ligt dan had ik me allang opgehangen. :-D

Ja klopt. Als je voor de tweede keer studeert dan moet je wel meer betalen. Is mbo niet een optie voor jou. Mbo is ook weer te laag.
Ik denk dat ik een versneld mbotraject wel aankan, geen probleem. Maar wat dat is dat weet ik nog niet. Ik zit nu heel erg te denken aan beleid op mijn eigen niveau.


Nogmaals ik heb niks tegen mbo, maar het is wel zonde als ik mijn talent vergooi toch? Als jij topzwemmer bent is zwemles ook niks voor jou. En neem aan dat jij op andere gebieden dan schools leren uitblinkt.
Alle reacties Link kopieren
Dollop schreef:
09-12-2018 19:32
Ik denk dat ik een versneld mbotraject wel aankan, geen probleem. Maar wat dat is dat weet ik nog niet. Ik zit nu heel erg te denken aan beleid op mijn eigen niveau.


Nogmaals ik heb niks tegen mbo, maar het is wel zonde als ik mijn talent vergooi toch? Als jij topzwemmer bent is zwemles ook niks voor jou. En neem aan dat jij op andere gebieden dan schools leren uitblinkt.
Uitblinken weet ik niet, maar ik ook van plan om hbo te gaan studeren, maar ik weet nog niet welke opleiding.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven