Is dit wel een Burn-out / overspannen?

29-01-2019 16:04 26 berichten
Alle reacties Link kopieren
X
sjiraf wijzigde dit bericht op 05-05-2019 20:47
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Klinkt voor mij als mijn burnout, maar ik heb echt maaaanden thuis gezeten voor ik weer kon reintegreren, het was eerst noodzaak om thuis het normale leven op te kunnen pakken, douchen, de was, boodschappen, koken. Toen ik vol in mijn burn out zat was opstaan al te moeilijk.
Na een paar weken al weer reïntegreren? Dat is bizar snel.
Ik vind het wel klachten van een burnout. Wat zegt je psycholoog?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb inderdaad een vrij lange aanloop gehad voordat ik instorte.
Daarna ben ik meer dan een jaar thuis geweest.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
Alle reacties Link kopieren
Ik had trouwens ook een aanloop van achteraf gezien 2.5 jaar, en het ging zeker niet in 1 x goed daarna. In het begin had ik mijn werk wel weer op de rit maar deed ik thuis niets meer. Pas na verloop van tijd kreeg ik het allemaal weer onder de knie.
Alle reacties Link kopieren
Némaìn’ schreef:
29-01-2019 16:09
Na een paar weken al weer reïntegreren? Dat is bizar snel.
Volgens mij is dat tegenwoordig protocol bij burn-out?

Ik vind de klachten die TO beschrijft ook wel passen bij bijv een depressie, maar sowieso zijn die diagnoses niet allemaal zo duidelijk te onderscheiden.

@TO: het klinkt idd alsof je veel te snel aan het reïntegreren bent. Wat vindt je psycholoog ervan?
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Een burn-out kan lang duren.
Ik heb zelf vorig jaar overspannen thuis gezeten. Na een maand heb ik in overleg weer een dienst meegedraaid, maar ik merkte al snel dat het al te veel was.
Nu ben ik een paar maanden verder, sta op een andere locatie, maar ik merk dat ik nog steeds niet de oude ben. Ik heb het zelf ook onderschat, ik dacht: Na een tijdje kan ik weer 100% meedraaien op het werk in het leven maar dat valt toch nog steeds tegen.
Ik kan nu wel beter nee zeggen, maar sommige dingen kosten me veel energie. Daarom heb ik voor mezelf besloten, als ik heb gewerkt doe ik de rest van de dag niets. En 1 of 2 dagen in de week plan ik ook helemaal niets. Tijd voor mezelf doet me echt goed, merk ik.
Alle reacties Link kopieren
Hoe oud ben je?
Ik heb dezelfde klachten, en twijfel tussen een beginnende burn-out en de overgang. Ik heb eerder een burn-out gehad, en dat voelde toch anders. Daarom denk ik nu dat het misschien het begin van de overgang is. Zou dat bij jou eventueel ook zo kunnen zijn?
Alle reacties Link kopieren
Ja ik vind het ook snel. Mijn psycholoog vond dat ook maar zei wel dat ik het moest proberen. Want het advies van de bedrijfsarts is wel iets wat je moet opvolgen. Ik heb ook helemaal niet het idee gehad dat ik de rust ook heb gekregen. Ik werd om de twee weken gebeld en de laatste 4 weken moest ik iedere week een half uurtje naar het werk voor een koffiemoment. Maar het enige wat ik wilde was gewoon rust en geen verplichte dingen. Er werd ook steeds aan mij gevraagd waarom ik mij zo voelde. Er zijn wel een aantal factoren die mijn leven iets minder leuk maken maar het depressief zijn is ook gewoon een gevoel wat ik niet echt kan verklaren. En ik had steeds het gevoel ook dat ik dat wel moest verklaren want anders was er toch niks aan de hand? Ik ben ook gewoon nog steeds zooo moet en futloos. Normale dingen zoals de was opvouwen kosten al veel energie.
Alle reacties Link kopieren
Lunar ik ben 35.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf geen burn-out gehad, maar vier vriendinnen van mij wel. En alle vier hebben ze langere tijd thuisgezeten (minstens een half jaar, maar vaak zelfs minimaal 1 jaar) voordat ze weer gingen werken.

En beginnen met werken ging bij allemaal echt met babystapjes:
Eerst 2 uurtjes per week, dan 2x 2 uurtjes, en zo steeds iets erbij en steeds goed overleggen of het nog goed ging, enz.

Je voelt je zoals je je voelt. Of het nou een depressie of een burn-out is. Je hebt tijd nodig om te herstellen en je weer goed in je vel te voelen. Dat gaat je niet lukken als je zo snel alweer aan het werk moet. Zeker niet als je daar met lood in je schoenen naartoe gaat.

Ik zou echt overleggen met je psycholoog, en vragen hoe je dit het beste kunt aankaarten bij je bedrijfsarts. Je moet even lekker thuis zijn en tot rust komen! :rose:
Ik vind de moeheid en het nergens zin in hebben op zich wel bij een burn-out passen (maar ook bij veel andere psychische klachten als depressie, overspannenheid).

Ik heb met vergelijkbare klachten (labeltje is nooit duidelijk geplakt, ze zijn alledrie langsgekomen) thuis gezeten. Moest ik aan de psycholoog vertellen wat ik had gedaan. Ehm..niets. Wat is dat dan. Nou, ik zat op de bank heb wat gebladerd in een tijdschrift en daar heb ik me de hele middag mee bezig gehouden. Ruimte voor leuke dingen was er niet (heb bijna een jaar helemaal niets aan mijn hobby gedaan). Kon het ook niet. Een boek lezen, geen concentratie, kwam niet verder dan een halve pagina. Met de kinderen een dagje weg. In mijn hoofd kon ik beredeneren dat het leuk was, maar het voelde als een beproeving.

Ben in die tijd wel altijd blijven werken. Althans, ik had een soort bezigheidstherapie. Na 3 weken helemaal niets ben ik begonnen met 2x per week een halve dag aanwezig zijn (zonder taken waarvan het een probleem was als ik ze niet afrondde). Vond het loodzwaar. Onderweg hoopte ik al dat ik niemand tegen zou komen en zat het liefst ergens verstopt in een hoekje in de hoop dat niemand me aan zou spreken. Heb er een half jaar over gedaan om van 2x 4 weer naar 4x8 uur te gaan. Achteraf ben ik heel blij dat ik het gedaan heb, soms moet je jezelf ook dwingen om iets te doen wat moeite kost. En het heeft er wel voor gezorgd dat ik het contact met mijn collega's niet ben kwijtgeraakt en de stap om op te bouwen is er wel veel en veel kleiner van geworden.

Dat gezegd hebbende vind ik in de eerste weken om de week gebeld worden en na verloop van tijd 1x per week een half uurtje langs komen vind ik niet heel extreem klinken. Ook niet zozeer 'reintegreren' alswel 'niet helemaal buiten beeld raken'.
Alle reacties Link kopieren
Het ligt er erg aan wat precies de reden is van je burn-out. Die is namelijk bij iedereen weer anders en hoeft niet per se werkgerelateerd te zijn. Burn-out kan bijvoorbeeld door te hoge werkdruk (en slecht grenzen aangeven) komen, een vervelende werksfeer, zorgen om familieleden met daarbij veel stress, etc. Zolang de oorzaak niet wordt aangepakt en je je niet anders gaat gedragen, zul je je ook niet anders gaan voelen. Als de oorzaak in je werk zit (en in hoe je daar mee omgaat), dan is het lastig zo snel weer te beginnen. Je gaat er dan namelijk nog niet anders mee om en loopt weer tegen precies hetzelfde aan.
Daarvoor is het belangrijk samen met je psycholoog de oorzaak te gaan achterhalen en deze aanpakken. Daarbij is het dan juist weer handig dat je wel aan het werk gaat, want dan kun je bewust stappen gaan zetten.
Vaak wordt overigens geadviseerd wel snel weer aan het werk te gaan, omdat anders de drempel alleen maar hoger wordt weer te beginnen. Maar ik kan me voorstellen dat het zwaar voelt, nu je nog niet weet wat je eraan kunt doen.
Alle reacties Link kopieren
Van rust ga je je doorgaans, gek genoeg, niet beter voelen. Je lost het probleem er niet mee op. Het voelt alsof je een jaar niks wilt doen, maar na dat jaar niksen voel je je alsnog niet prettig, tenzij je er mee aan de slag bent gegaan.
Probleem kleine stapjes te zetten, kleine activiteiten. Vraag niet te veel van jezelf, maar probeer niet helemaal te niksen: daar wordt het meestal alleen maar zwaarder van.
Ik ben naar de huisarts gegaan en die vertelde dat ik een Burn-out had / overspannen ben. Ik heb AD gekregen

Dit vind ik toch altijd zo raar. Hup, meteen een pilletje erin. Waarom niet de oorzaak aanpakken en lekker naar buiten en sporten, daar heb je toch veel meer aan dan die chemische troep?
Alle reacties Link kopieren
TO, hoe lang ben je nu eigenlijk thuis geweest sinds je ziekmelding? Is dat een week of zes? (Waarvan de laatste 4 weken een half uur koffie drinken op het werk per week?)
En hoeveel uur werk je nu per week?
Alle reacties Link kopieren
RikM schreef:
29-01-2019 17:31
Dit vind ik toch altijd zo raar. Hup, meteen een pilletje erin. Waarom niet de oorzaak aanpakken en lekker naar buiten en sporten, daar heb je toch veel meer aan dan die chemische troep?
Waarom toch altijd 'Lekker naar buiten en sporten'.....
Alsof dat bij iedereen helpt.
Geef mij maar 'chemische troep'.....
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Alle reacties Link kopieren
Wij weten onvoldoende om hier wat van te vinden. Indien de hoofd diagnose depressie is, kan het wel degelijk nuttig zijn om structuur en
Contact te houden. Een bedrijfsarts handelt over het algemeen volgens de richtlijn en zoals to de opbouw schetst is dit in haar situatie zo.
Verder klinkt het alsof je je werk niet leuk vindt of wellicht niet meer bij je past. Onder en over belasting kunnen beide tot klachten leiden.
RikM schreef:
29-01-2019 17:31
Dit vind ik toch altijd zo raar. Hup, meteen een pilletje erin. Waarom niet de oorzaak aanpakken en lekker naar buiten en sporten, daar heb je toch veel meer aan dan die chemische troep?
Naar buiten geeft me zo enorm veel stress en angst dat dat helemaal niet het juiste advies is.
Solomio schreef:
29-01-2019 17:52
Waarom toch altijd 'Lekker naar buiten en sporten'.....
Alsof dat bij iedereen helpt.
Geef mij maar 'chemische troep'.....

Het zal vast niet bij iedereen werken maar het verbaast me vooral dat zo'n huisarts daar als eerste mee komt. Dan heb je dus nog helemaal niets anders geprobeerd.
Alle reacties Link kopieren
RikM schreef:
29-01-2019 17:59
Het zal vast niet bij iedereen werken maar het verbaast me vooral dat zo'n huisarts daar als eerste mee komt. Dan heb je dus nog helemaal niets anders geprobeerd.
Tja, als je een infectie hebt krijg je antibiotica. Bij sommige aandoeningen helpen medicijnen gewoon het beste, dus waarom eerst al die lapmiddeltjes proberen?
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
Ik heb altijd veel energie gehad, niets was teveel ook al was het vaak wel teveel. Alleenstaande moeder geweest (vanaf kleutertijd tot pubertijd) en 0,0 hulp gehad bij de opvoeding, geen back up.
Jarenlang was het rennen en elke dag 20 km fietsen van werk naar de kinderopvang en naar huis en puzzelen met mijn werktijden als de school een dag dicht was. In de weekenden waren er de sportclubs, boodschappen, huishouden en andere verplichtingen. Na de lagere schoolperiode kwam de pubertijd en nog een aantal privézaken die er flink inhakten.

Een tijd geleden voelde ik me doodmoe, uitgeblust, mijn hoofd zit vol en alles in mijn lijf weigerde (eigenlijk nog steeds) om nog maar dat te doen wat gedaan moest worden. Mijn lijf kwam in weerstand en ik kon alleen maar huilen. Ik ben niet iemand die opgeeft en nu was ik voor mijn gevoel echt gigantisch aan het falen. Dus boos op mezelf en mezelf een schop onder mijn hol willen geven en aan de andere kant voel ik alleen maar weerstand.

Binnenkort een afspraak bij de POH, horen wat zij ervan vindt.
Ben je heel je leven al lui en heb je altijd een broertje dood gehad aan werken?

Is het antwoord 'nee' dan is de kans klein dat het nu wel luiheid is.

Ik had een burn out/depressie en vond mezelf ook liever lui en moe, inclusief mezelf een schop onder mijn hol geven.
Was onderdeel van de depressie: slecht over jezelf denken, jezelf hard aanpakken of zelfs straffen etc.

Uiteindelijk kreeg ik de gelegenheid om ook echt een tijd niets te doen. Mensen vroegen of ik niet bang was dat ik me ging vervelen. Dat vond ik de raarste opmerking die ik ooit had gehoord.
Als je uitgeput bent en lichamelijk en geestelijk moet herstellen is vervelen geen moment aan de orde.

Ik heb verschrikkelijk veel niets gedaan en verschrikkelijk veel geslapen en dat afgewisseld met weer verschrikkelijk veel niets doen en dat heeft me uiteindelijk erg goed gedaan.

Nog steeds, nu ik weer (parttime) aan het werk ben, doe ik op mijn vrije dagen heel graag niets. Ik heb dat nodig. En ik verveel me nooit.
Ik verveel mij ook niet. Ben juist heel blij met veel rust want veel voelt verplicht of moet gebeuren of gedaan. En daar voel ik veel weerstand.
Maar ook angst dat het zo zal blijven want van sociale contacten is nog maar heel weinig over.

Halen jullie nog ergens energie uit? Waar krijgen jullie nog een boost van of waar wordt je heel erg enthousiast van?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven