Psyche
alle pijlers
Ouder (50+) met losgelaten kinderwens
dinsdag 12 februari 2019 12:30
Wij zitten al wat langer in een kinderwenstraject en zijn na drie jaar en 6 miskramen serieus aan het overwegen te stoppen met proberen. We zijn heel blij met het leven dat we hebben, ook zonder gezin, en kunnen ons ook goed voorstellen dat we een rijk en bevredigend leven zonder kinderen kunnen hebben.
Als ik erover nadenk zie ik namelijk ook best allerlei voordelen: veel vrijheid, alles kunnen doen wat je wil, veel tijd voor aandacht en liefde voor elkaar, tijd en ruimte voor rust, veel tijd voor jezelf. Daar kan ik me zeker tot ruim in mijn 50 wel mee vermaken denk ik.
Maar hoe is dat op latere leeftijd? Ik ben ‘bang’ dat ik spijt ga krijgen als ik niet verder de medische molen in zou gaan. Waarom weet ik niet hoor, maar ik heb toch een angst dat mijn leven wat leeg zou voelen. Of dat ik verbitterd word omdat ik niet heb gekregen wat ik wilde in het leven.
Zijn hier dames die hun kinderwens lang geleden los hebben moeten laten? Hoe is dat? Ben je daar verbitterd door geworden, of kan je het leven eigenlijk accepteren zoals het is? Geniet je van het leven ondanks dat het gezin nooit is gekomen? Blijft het altijd pijn doen?
Als ik erover nadenk zie ik namelijk ook best allerlei voordelen: veel vrijheid, alles kunnen doen wat je wil, veel tijd voor aandacht en liefde voor elkaar, tijd en ruimte voor rust, veel tijd voor jezelf. Daar kan ik me zeker tot ruim in mijn 50 wel mee vermaken denk ik.
Maar hoe is dat op latere leeftijd? Ik ben ‘bang’ dat ik spijt ga krijgen als ik niet verder de medische molen in zou gaan. Waarom weet ik niet hoor, maar ik heb toch een angst dat mijn leven wat leeg zou voelen. Of dat ik verbitterd word omdat ik niet heb gekregen wat ik wilde in het leven.
Zijn hier dames die hun kinderwens lang geleden los hebben moeten laten? Hoe is dat? Ben je daar verbitterd door geworden, of kan je het leven eigenlijk accepteren zoals het is? Geniet je van het leven ondanks dat het gezin nooit is gekomen? Blijft het altijd pijn doen?
dinsdag 12 februari 2019 12:34
dinsdag 12 februari 2019 13:10
Ja, ik denk dat we ook zeker hulp zouden zoeken mochten we dat nodig vinden. Het is natuurlijk al een paar jaar moeilijk en de laatste maanden zijn we dus beiden aan het onderzoeken hoe een leven zonder zou zijn. En hoe erg we dat zouden vinden. Ik merk dat als ik nadenk over de korte termijn echt een soort opluchting voel: ik was nooit al heel moederlijk en dan is de ellende voorbij en kunnen we alles plannen wat we willen. Bovendien ben ik altijd heel blij als ik weer naar mijn eigen huis mag als ik bij vriendinnen met kleine kinderen op bezoek ga. Ik voel dan niet: oh, had ik ook maar.
Heel gek hoe dat werkt, want op dit moment missen we het hebben van een gezin nooit. We denken nooit op zondag: hadden we nu maar een kleintje om mee naar het bos te kunnen nemen. We denken best vaak op zondag: lekker he, dat we gewoon in bed kunnen blijven liggen als we dat willen.
Maar als ik dan over de lange termijn denk, vliegt het me soms toch aan. Wat betekent het niet hebben van kinderen voor later? Hoe ziet je leven er dan uit? Is met zijn tweeën 'genoeg'? Ga je je niet vervelen met al die vrijheid?
En, hardop denkend, wat betekent de beslissing om te stoppen? Het is toch niet de beslissing om geen kinderen te krijgen? Maar misschien meer de beslissing om je neer te leggen bij wat de natuur kennelijk al voor je besloten heeft. Stoppen met proberen is niet hetzelfde als 'ik kies ervoor om geen kinderen te krijgen'. Immers, als je door probeert heb je ook geen garantie. Dat vind ik soms lastig aan deze keuze. Aan de ene kant lijk je te kiezen voor geen kinderen, waardoor het ineens een bewuste keuze wordt. Aan de andere kant lijkt het loslaten juist ook geen keuze, maar een 'we laten het op zijn beloop'.
Heel gek hoe dat werkt, want op dit moment missen we het hebben van een gezin nooit. We denken nooit op zondag: hadden we nu maar een kleintje om mee naar het bos te kunnen nemen. We denken best vaak op zondag: lekker he, dat we gewoon in bed kunnen blijven liggen als we dat willen.
Maar als ik dan over de lange termijn denk, vliegt het me soms toch aan. Wat betekent het niet hebben van kinderen voor later? Hoe ziet je leven er dan uit? Is met zijn tweeën 'genoeg'? Ga je je niet vervelen met al die vrijheid?
En, hardop denkend, wat betekent de beslissing om te stoppen? Het is toch niet de beslissing om geen kinderen te krijgen? Maar misschien meer de beslissing om je neer te leggen bij wat de natuur kennelijk al voor je besloten heeft. Stoppen met proberen is niet hetzelfde als 'ik kies ervoor om geen kinderen te krijgen'. Immers, als je door probeert heb je ook geen garantie. Dat vind ik soms lastig aan deze keuze. Aan de ene kant lijk je te kiezen voor geen kinderen, waardoor het ineens een bewuste keuze wordt. Aan de andere kant lijkt het loslaten juist ook geen keuze, maar een 'we laten het op zijn beloop'.
dinsdag 12 februari 2019 13:11
He wat kut dat je dit moet meemaken. En wat een bak ellende heb je al doorgemaakt me 4 pogingen. Hopelijk trek jij het nog, en jullie samen ook. Dit is echt niet niks. Knuffel!
dinsdag 12 februari 2019 13:13
ik ben 50+. tien jaar geleden gestopt, wij hebben geen behandelingentraject gestart. ik vond mezelf te oud. (en er waren nog andere redenen)Toen gingen de deuren van de fertiliteitsklinieken trouwens ook op slot met 40. nu loopt dat wat langer door.
Ik heb geen spijt dat ik niet heb doorgezet. Wel leef ik elke dag met de consequenties van mijn acties: dat ik kinderloos werd is iets wat me overkwam, dat ik kinderloos bleef is mijn eigen verantwoordelijkheid(had ik maar een traject moeten doen) Dat wil niet zeggen dat ik geen verdriet heb van de wens op zich. integendeel. Een consequentie aanvaarden is iets heel anders dan geen pijn hebben.
het verdriet slijt niet. Nooit. je kan het parkeren, het "een plekje geven" maar op onverwachte momenten zal het altijd (even) de kop opsteken. bij kraamvisite niet. Daar bereid je je op voor. Op wat het zien van zo'n kleintje met je doet. Een dagje pretpark? geen probleem. Maar als onverwacht je collega met een paar weken oude baby op kantoor komt, tja. dan bloedt je hart even. Maar ook daar komt een einde aan.
Aan de wens komt nooit een einde. de wens op zich zal altijd blijven. Je bent niet alleen kinderloos, maar ook kleinkinderloos. fases waar anderen zich in bevinden, zijn voor jou niet aanwezig. Dus je hele leven lang zal je geconfronteerd worden met je wens en je pijn. Hoe je dat vorm geeft is aan jou
dus: weeg af wat voor jou werkt. Als je zegt: ik wil er echt alles, alles aan gedaan hebben, ga dan verder in je traject. Spijt is een emotie die je hier niet moet voelen. Als je zegt: nu is het genoeg! stop dan ook. Kijk niet meer om. jij bepaalt zelf jouw grens. voor de een is die grens ruimer dan voor de ander. er is geen goed of fout, alleen anders. ik ben een andere persoonlijkheid dan jij en kies dus voor andere opties.
verbitterd? ja soms. soms heb ik dagen dat het niet gaat. Geaccepteerd? Ja, soms. Soms heb ik dagen dat ik het kan dragen. Het gaat op en neer. mijn leven is gevuld maar toch ook weer niet: ik ben in een depressie geraakt, een paar jaar geleden en pas onlangs is vastgesteld dat de onvervulde kinderwens een deeltje van die depressie is.
Zoek hulp. bij lotgenoten, bij gespecialiseerde psychologen. want het vorm geven aan je verdere leven is een ding, het leven leven is iets heel anders
ik heb een afspraak buiten de deur, dus ik reageer even nog niet op vragen of reacties. ik kom later weer even kijken. goed?
Ik heb geen spijt dat ik niet heb doorgezet. Wel leef ik elke dag met de consequenties van mijn acties: dat ik kinderloos werd is iets wat me overkwam, dat ik kinderloos bleef is mijn eigen verantwoordelijkheid(had ik maar een traject moeten doen) Dat wil niet zeggen dat ik geen verdriet heb van de wens op zich. integendeel. Een consequentie aanvaarden is iets heel anders dan geen pijn hebben.
het verdriet slijt niet. Nooit. je kan het parkeren, het "een plekje geven" maar op onverwachte momenten zal het altijd (even) de kop opsteken. bij kraamvisite niet. Daar bereid je je op voor. Op wat het zien van zo'n kleintje met je doet. Een dagje pretpark? geen probleem. Maar als onverwacht je collega met een paar weken oude baby op kantoor komt, tja. dan bloedt je hart even. Maar ook daar komt een einde aan.
Aan de wens komt nooit een einde. de wens op zich zal altijd blijven. Je bent niet alleen kinderloos, maar ook kleinkinderloos. fases waar anderen zich in bevinden, zijn voor jou niet aanwezig. Dus je hele leven lang zal je geconfronteerd worden met je wens en je pijn. Hoe je dat vorm geeft is aan jou
dus: weeg af wat voor jou werkt. Als je zegt: ik wil er echt alles, alles aan gedaan hebben, ga dan verder in je traject. Spijt is een emotie die je hier niet moet voelen. Als je zegt: nu is het genoeg! stop dan ook. Kijk niet meer om. jij bepaalt zelf jouw grens. voor de een is die grens ruimer dan voor de ander. er is geen goed of fout, alleen anders. ik ben een andere persoonlijkheid dan jij en kies dus voor andere opties.
verbitterd? ja soms. soms heb ik dagen dat het niet gaat. Geaccepteerd? Ja, soms. Soms heb ik dagen dat ik het kan dragen. Het gaat op en neer. mijn leven is gevuld maar toch ook weer niet: ik ben in een depressie geraakt, een paar jaar geleden en pas onlangs is vastgesteld dat de onvervulde kinderwens een deeltje van die depressie is.
Zoek hulp. bij lotgenoten, bij gespecialiseerde psychologen. want het vorm geven aan je verdere leven is een ding, het leven leven is iets heel anders
ik heb een afspraak buiten de deur, dus ik reageer even nog niet op vragen of reacties. ik kom later weer even kijken. goed?
dinsdag 12 februari 2019 13:30
Ik ben een man en gewenst kinderloos, dus misschien in jouw ogen en die van anderen niet de juiste persoon om hier op te antwoorden, maar ik zou zeggen: neem het zoals het is. Je kunt niet alles afdwingen in het leven en soms komen je wensen gewoon niet uit. Ik vind het ook nogal wat om je nu bij voorbaat druk te maken over hoe je je misschien in de toekomst zult voelen over iets wat je niet kunt veranderen.
Ik snap (voor zover mogelijk) best dat het teleurstellend is dat je geen kinderen hebt/ktijgt, maar probeer dat achter je te laten. En bedenk: er zijn heel wat mensen op deze aarde met veel grotere problemen en ellende waar ze mee moeten dealen. Je zegt dat je verder een prima leven hebt, dus tel je zegeningen.
Ik snap (voor zover mogelijk) best dat het teleurstellend is dat je geen kinderen hebt/ktijgt, maar probeer dat achter je te laten. En bedenk: er zijn heel wat mensen op deze aarde met veel grotere problemen en ellende waar ze mee moeten dealen. Je zegt dat je verder een prima leven hebt, dus tel je zegeningen.
dinsdag 12 februari 2019 13:33
Zwangeres schreef: ↑12-02-2019 13:10Ja, ik denk dat we ook zeker hulp zouden zoeken mochten we dat nodig vinden. Het is natuurlijk al een paar jaar moeilijk en de laatste maanden zijn we dus beiden aan het onderzoeken hoe een leven zonder zou zijn. En hoe erg we dat zouden vinden. Ik merk dat als ik nadenk over de korte termijn echt een soort opluchting voel: ik was nooit al heel moederlijk en dan is de ellende voorbij en kunnen we alles plannen wat we willen. Bovendien ben ik altijd heel blij als ik weer naar mijn eigen huis mag als ik bij vriendinnen met kleine kinderen op bezoek ga. Ik voel dan niet: oh, had ik ook maar.
Heel gek hoe dat werkt, want op dit moment missen we het hebben van een gezin nooit. We denken nooit op zondag: hadden we nu maar een kleintje om mee naar het bos te kunnen nemen. We denken best vaak op zondag: lekker he, dat we gewoon in bed kunnen blijven liggen als we dat willen.
Maar als ik dan over de lange termijn denk, vliegt het me soms toch aan. Wat betekent het niet hebben van kinderen voor later? Hoe ziet je leven er dan uit? Is met zijn tweeën 'genoeg'? Ga je je niet vervelen met al die vrijheid?
En, hardop denkend, wat betekent de beslissing om te stoppen? Het is toch niet de beslissing om geen kinderen te krijgen? Maar misschien meer de beslissing om je neer te leggen bij wat de natuur kennelijk al voor je besloten heeft. Stoppen met proberen is niet hetzelfde als 'ik kies ervoor om geen kinderen te krijgen'. Immers, als je door probeert heb je ook geen garantie. Dat vind ik soms lastig aan deze keuze. Aan de ene kant lijk je te kiezen voor geen kinderen, waardoor het ineens een bewuste keuze wordt. Aan de andere kant lijkt het loslaten juist ook geen keuze, maar een 'we laten het op zijn beloop'.
To, je hoeft natuurlijk niet met zijn tweeën te blijven/zijn. Je hebt dan toch ook nog gewoon vrienden en familie? Een breder sociaal leven is voor iedereen goed en belangrijk. Want na je 50e gaan je kinderen ook het huis uit en hebben een eigen leven. Als je dan verder geen sociaal leven of andere activiteiten hebt, val je ook in een gat.
En vervelen met al die vrijheid? Geen kinderen betekent meer tijd voor andere dingen, maar het is afhankelijk van jullie eigen interesses en mogelijkheden (gezondheid/geld ed) of je je gaat vervelen of niet. Sommige mensen zijn dolblij met kinderen, omdat ze zonder zich zouden vervelen. Anderen zonder kinderen, hebben het soms net zo druk met andere activiteiten.
Ik vind het wel heel knap dat jullie overwegen om het gewoon op zijn beloop te laten en te accepteren dat het leven nu eenmaal niet maakbaar is. Voor veel mensen is dit lastig. Doorgaan of stoppen, zolang jullie er samen achterstaan is het geen falen of opgeven. Maar gewoon een beslissing.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 12 februari 2019 14:12
wel of geen kinderen maakt uiteindelijk niet uit of dat je gelukkig wordt of niet. Er zitten positieve kanten aan het hebben van kinderen, maar ook veel negatieve kanten (zorgen om gezondheid, gedrag, kosten, etc). Dus je hebt geen kinderen nodig om gelukkig te zijn, al denkt de maatschappij daar vaak anders over.
Wij genieten van ons leven, en genieten van het feit dat we ze niet gekregen hebben. We kunnen meer werken, meer reizen, onze eigen tijd inplannen. Af en toe filosoferen we wel over hoe ons leven eruit zou hebben gezien wanneer onze (levenloos geboren) wel was blijven leven. Of wanneer we met veel kunst en vliegwerk misschien een kind hadden gekregen. Waarschijnlijk totaal anders. Niet beter of slechter, maar anders.
Natuurlijk voel ik mij af en toe het zieligste meisje van de hele wereld, zeker wanneer ik naar gezinnetjes kijkt waar alles, zo te zien, leuk verloopt. Maar dan zie ik ook de ouders met kinderen die (veel) zorg nodig hebben. Kinderen die zich ongelukkig voelen omdat ze niet mee kunnen komen, ziek zijn, etc. En dan durf ik oprecht niet te zeggen dat ik zou willen ruilen.
Ons leven is nu gewoon goed. Goede relatie, fijne familie en vrienden, interessant werk, mooie hobby's.
Wat jullie ook kiezen, en wat er ook op jullie pad komt, geniet van wat je wel hebt en pas je leven daaraan aan. Er is geen goed of fout, het is zo als het is.
Wij genieten van ons leven, en genieten van het feit dat we ze niet gekregen hebben. We kunnen meer werken, meer reizen, onze eigen tijd inplannen. Af en toe filosoferen we wel over hoe ons leven eruit zou hebben gezien wanneer onze (levenloos geboren) wel was blijven leven. Of wanneer we met veel kunst en vliegwerk misschien een kind hadden gekregen. Waarschijnlijk totaal anders. Niet beter of slechter, maar anders.
Natuurlijk voel ik mij af en toe het zieligste meisje van de hele wereld, zeker wanneer ik naar gezinnetjes kijkt waar alles, zo te zien, leuk verloopt. Maar dan zie ik ook de ouders met kinderen die (veel) zorg nodig hebben. Kinderen die zich ongelukkig voelen omdat ze niet mee kunnen komen, ziek zijn, etc. En dan durf ik oprecht niet te zeggen dat ik zou willen ruilen.
Ons leven is nu gewoon goed. Goede relatie, fijne familie en vrienden, interessant werk, mooie hobby's.
Wat jullie ook kiezen, en wat er ook op jullie pad komt, geniet van wat je wel hebt en pas je leven daaraan aan. Er is geen goed of fout, het is zo als het is.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 12 februari 2019 14:29
Ik ben gewenst moeder. Maar ook dat maakt niet perse gelukkig hoor. Ik vind mijn kinderen het einde. Maar ik vind het ook vaak zwaar. Daarbij (en daarom reageer ik) mijn zus en ik willen mijn moeder niet meer zien. Dat lijkt mij (als ik mij probeer in te leven) nog erger dan geen kinderen hebben. Het is allemaal niet zaligmakend. Ik hoop dat jullie je draai erin kunnen vinden. Of je nu doorzet of loslaat.
dinsdag 12 februari 2019 14:32
Juist na je 50e begint het leven ook voor de mensen die kinderen groot hebben gebracht. Die kinderen zijn dan het huis uit en dan moet je jezelf toch ook kunnen vermaken. En zonder kids heb daar waarschijnlijk ook meer geld voor. Vrienden van mij gaan dit jaar met de VUT, ze zitten in de tweede helft van de 50. Ze gaan zometeen een paar maanden roadtrippen door Zuid-Europa en hebben sowieso veel vaak en ver gereisd.
dinsdag 12 februari 2019 15:17
Helaas lees je nooit over ouders die spijt hadden dat ze kinderen hebben gekregen.Anoniempjerosso schreef: ↑12-02-2019 15:14Ik ken wel 2 dames van in de 60 die nu heel veel spijt hebben dat ze geen kinderen hebben gekregen
Not done.
dinsdag 12 februari 2019 15:21
Ook mét een kind is het niet gezegd dat je oma wordt. Ik heb een zoon maar die zal niet in staat zijn om zelfstandig te leven. Ik heb geen broers of zussen die voor hem kunnen zorgen. Dus ipv verdriet kun je er zelfs zorgen van krijgen als je wel een kind hebt.
Het is niet gezegd dat je een gezond kind krijgt namelijk. Toch iets wat je in je overwegingen mee moet nemen.
dinsdag 12 februari 2019 15:26
Of het kind, dat zich beklaagt over zijn waardeloze ouders die hun taak niet goed vervulden.redbulletje schreef: ↑12-02-2019 15:19Maar wel over ouders die zich beklagen omdat ze hun volwassen kind nauwelijks zien.
En hun ouders om die reden nooit meer willen zien.
Zelf doen ze het altijd fantastisch met hun eigen kinderen, geschiedenissen herhalen zich nooit, schijnt
dinsdag 12 februari 2019 15:27
dinsdag 12 februari 2019 15:29
Ook dat. Zoveel variabelen waardoor het uiteindelijk toch niet goed uit kan pakken.
dinsdag 12 februari 2019 15:31
Ik ken ze wel.
Maar dan nog, heel veel spijt hebben van geen kinderen krijgen vind ik een raar iets. Je weet helemaal niet wat je mist dus om daar nou zo mee te zitten als je 60 bent vind ik maar vreemd.
dinsdag 12 februari 2019 15:33
Dan word je geen oma en vriendinnen of familieleden met kinderen wel.
dinsdag 12 februari 2019 15:35
Goede reactie.hamerhaai schreef: ↑12-02-2019 14:12wel of geen kinderen maakt uiteindelijk niet uit of dat je gelukkig wordt of niet. Er zitten positieve kanten aan het hebben van kinderen, maar ook veel negatieve kanten (zorgen om gezondheid, gedrag, kosten, etc). Dus je hebt geen kinderen nodig om gelukkig te zijn, al denkt de maatschappij daar vaak anders over.
Wij genieten van ons leven, en genieten van het feit dat we ze niet gekregen hebben. We kunnen meer werken, meer reizen, onze eigen tijd inplannen. Af en toe filosoferen we wel over hoe ons leven eruit zou hebben gezien wanneer onze (levenloos geboren) wel was blijven leven. Of wanneer we met veel kunst en vliegwerk misschien een kind hadden gekregen. Waarschijnlijk totaal anders. Niet beter of slechter, maar anders.
Natuurlijk voel ik mij af en toe het zieligste meisje van de hele wereld, zeker wanneer ik naar gezinnetjes kijkt waar alles, zo te zien, leuk verloopt. Maar dan zie ik ook de ouders met kinderen die (veel) zorg nodig hebben. Kinderen die zich ongelukkig voelen omdat ze niet mee kunnen komen, ziek zijn, etc. En dan durf ik oprecht niet te zeggen dat ik zou willen ruilen.
Ons leven is nu gewoon goed. Goede relatie, fijne familie en vrienden, interessant werk, mooie hobby's.
Wat jullie ook kiezen, en wat er ook op jullie pad komt, geniet van wat je wel hebt en pas je leven daaraan aan. Er is geen goed of fout, het is zo als het is.
Ik blijf erbij: je wilt voor een kind gaan omdat je dat wensgevoel nu eenmaal hebt. Garanties voor later heb je nooit.
dinsdag 12 februari 2019 15:36
Niet als de kinderen besluiten kindvrij te blijven. Je hebt geen garantie op kleinkinderen. Als je kindvrij blijft is de kans groot dat je vooral vrienden zoekt die ook kindvrij zijn, waardoor je ze niet opnieuw verliest doordat ze opgaan in hun kleinkinderen.
dinsdag 12 februari 2019 15:37
dinsdag 12 februari 2019 15:39
Als je veel kinderen krijgt (meer dan 3) zal er altijd wel eentje tussen zitten, die een kind wil en je tot grootouders maakt.redbulletje schreef: ↑12-02-2019 15:36Niet als de kinderen besluiten kindvrij te blijven. Je hebt geen garantie op kleinkinderen. Als je kindvrij blijft is de kans groot dat je vooral vrienden zoekt die ook kindvrij zijn, waardoor je ze niet opnieuw verliest doordat ze opgaan in hun kleinkinderen.
