Psyche
alle pijlers
Irritatie naar moeder
vrijdag 15 februari 2019 12:20
Je moeder is waarschijnlijk niets veranderd, maar jij wel. Dus je zal ook opnieuw moeten leren om met haar om te gaan. Zij hoeft niet met jou mee te veranderen. Jij was degene die haar elke dag belde, en nu neem je haar kwalijk dat zij hetzelfde doet?
Als ik jou was zou ik eens een open gesprek met haar aangaan over wat je allemaal op therapie hebt geleerd. Geef haar de kans om de nieuwe jou te leren kennen voordat je haar de schuld geeft van gedrag wat jij tot nu toe prima vond.
Als ik jou was zou ik eens een open gesprek met haar aangaan over wat je allemaal op therapie hebt geleerd. Geef haar de kans om de nieuwe jou te leren kennen voordat je haar de schuld geeft van gedrag wat jij tot nu toe prima vond.
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
vrijdag 15 februari 2019 12:24
Ik heb het tegenovergestelde; voor mijn eerste zwangerschap irriteerde ik me vaak aan mijn moeder, toevallig ook veel van dezelfde irritaties als jij in je op beschrijft.
Maar al tijdens de zwangerschap en nog meer na de bevalling veranderde dit bij mij en ik begreep haar ineens veel beter.
Ook kan ik nu wél accepteren dat zij is zoals ze is, met al haar plus en minpunten en ben ik dankbaar dat zij er is.
Dus ik heb juist het gevoel dat ik altijd een soort van puber ben geweest naar haar toe en dat ik nu eindelijk volwassen ben geworden.
Misschien dat dit voor jou gewoon een fase is en dat dit bij het proces van losmaken hoort.
Maar al tijdens de zwangerschap en nog meer na de bevalling veranderde dit bij mij en ik begreep haar ineens veel beter.
Ook kan ik nu wél accepteren dat zij is zoals ze is, met al haar plus en minpunten en ben ik dankbaar dat zij er is.
Dus ik heb juist het gevoel dat ik altijd een soort van puber ben geweest naar haar toe en dat ik nu eindelijk volwassen ben geworden.
Misschien dat dit voor jou gewoon een fase is en dat dit bij het proces van losmaken hoort.
vrijdag 15 februari 2019 12:24
Je hebt jarenlang "gebruik" van je moeder gemaakt en nu het niet meer nodig is, mag ze weg blijven?
Jij hebt therapie nodig gehad om tot andere, gezondere, inzichten te komen, het lijkt me onmogelijk om van je moeder te eisen, dat ze dat zomaar ineens vanuit zichzelf begrijpt en er mee kan omgaan.
Vooral niet, omdat ze zich in de oude situatie nodig en nuttig voelde.
Ga met je moeder in gesprek op een respectvolle manier en probeer haar uit te leggen waar jij nu staat. en hoe je het graag zou willen. Geef haar vooral de tijd, bij jou is het ook niet van het ene op het andere moment gelukt, je had er zelfs professionele hulp bij nodig.
Jij hebt therapie nodig gehad om tot andere, gezondere, inzichten te komen, het lijkt me onmogelijk om van je moeder te eisen, dat ze dat zomaar ineens vanuit zichzelf begrijpt en er mee kan omgaan.
Vooral niet, omdat ze zich in de oude situatie nodig en nuttig voelde.
Ga met je moeder in gesprek op een respectvolle manier en probeer haar uit te leggen waar jij nu staat. en hoe je het graag zou willen. Geef haar vooral de tijd, bij jou is het ook niet van het ene op het andere moment gelukt, je had er zelfs professionele hulp bij nodig.
vrijdag 15 februari 2019 12:26
Precies, je hebt meer zelfvertrouwen, en nu irriteert je moeder je daardoor.
Heeft niks met hormonaal te maken.
Zeg tegen je moeder dat je je prima redt en geen ongevraagd advies hoeft.
Luistert ze niet, dan hang je op.
Blijf wel benadrukken dat je wel ziet dat haar bedoelingen goed zijn.
Ik neem aan dat je geen tweede kind meer krijgt met zo'n voorgeschiedenis.
Heeft niks met hormonaal te maken.
Zeg tegen je moeder dat je je prima redt en geen ongevraagd advies hoeft.
Luistert ze niet, dan hang je op.
Blijf wel benadrukken dat je wel ziet dat haar bedoelingen goed zijn.
Ik neem aan dat je geen tweede kind meer krijgt met zo'n voorgeschiedenis.
vrijdag 15 februari 2019 12:44
Inderdaad een belachelijke opmerking en ook helemaal niet ter zake hier.Mama8417 schreef: ↑15-02-2019 12:42Wat harteloos om zoiets te zeggen! Ik heb mijn kind nooit verwenst of iets aangedaan, ik was gewoon onzeker, wat denk ik 90% van de moeders ervaart. Echter wilde ik gelijk met mezelf aan de slag, vandaar de stap naar therapie. Even voor jouw beeld; anderen vonden het niet nodig in mij heen, ik verzorgde mijn baby met alle liefde die ik in mij had
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 15 februari 2019 12:46
Nog even als aanvulling; mijn moeder hoeft nu niet zomaar “op te rotten” of iets. Ik hou natuurlijk erg veel van mijn moeder maar ik denk dat het inderdaad te maken heeft met de dingen die ik heb geleerd de afgelopen tijd. Ze heeft ook zeker geen kwade bedoelingen!
Je praat geen poep- maar wat ruik ik dan?
vrijdag 15 februari 2019 12:50
Mijn vermoeden is dat deze ergernis bij het proces van losmaken en van nog zelfstandiger worden hoort en dat je op dit moment nog net iets te veel in het proces zit.
Als je dalijk nog een stapje verder bent zul je waarschijnlijk je moeder weer beter kunnen accepteren zoals ze is.
Als je dalijk nog een stapje verder bent zul je waarschijnlijk je moeder weer beter kunnen accepteren zoals ze is.
anoniem_638f50d8e8247 wijzigde dit bericht op 15-02-2019 12:52
Reden: Waarderen veranderd in accepteren
Reden: Waarderen veranderd in accepteren
3.21% gewijzigd
vrijdag 15 februari 2019 12:54
Ja dat zou goed kunnen. Mijn liefde voor mijn moeder is er wel degelijk en ik zie ook echt wel in dat ze altijd voor mij heeft klaargestaan maar ik denk dat ik nu inderdaad vooral bezig ben om op mijn eigen benen te staan. Ik heb ook altijd tegen iedereen gezegd dat ik mij geen beter nest had kunnen wensen, en dat is ook echt zo. Ik ben opgevoed met enorm veel liefde en erkenning voor wie ik ben. Dat kan helaas niet iedereen zeggen denk ik.tantejans schreef: ↑15-02-2019 12:50Mijn vermoeden is dat deze ergernis bij het proces van losmaken en van nog zelfstandiger worden hoort en dat je op dit moment nog net iets te veel in het proces zit.
Als je dalijk nog een stapje verder bent zul je waarschijnlijk je moeder weer beter kunnen waarderen om wie ze is.
Je praat geen poep- maar wat ruik ik dan?
vrijdag 15 februari 2019 12:55
Zeker weten! Kaarten, bloemen , knuffels, etc. We zijn erg open naar elkaar en zeg haar ook vaak dat ik van haar hou! en ik ben haar ook zeker dankbaar voor alles wat zij voor mij heeft gedaan!
Je praat geen poep- maar wat ruik ik dan?
vrijdag 15 februari 2019 12:57
Mijn man heeft dit nu precies met zijn moeder en dat komt dus niet door de zwangerschapshormonen 
Jij bent veranderd en staat nu meer op eigen benen. Je moeder is hetzelfde gebleven, waardoor het nu wrijft. Jullie moeten een nieuw evenwicht vinden, waardoor het voelt alsof je opnieuw in de puberteit zit.
Mijn man had dit precies hetzelfde met zijn moeder nadat hij intensieve therapie heeft gevolgd. Zijn psycholoog adviseerde om het contact te blijven aangaan. Alleen in het contact kun je aangeven wat je grenzen zijn en wat je wel en niet fijn vind. Blijf het gesprek aangaan en blijf constant aangeven wat je voelt en vindt. Alleen dan kan je moeder mee veranderen.
Doodvermoeiend is het wel, constant je grenzen aangeven, maar uiteindelijk helpt het wel. Succes!
Aanvulling: ook hij heeft een goede band met zijn moeder en ook zij bedoelt het goed. Maar het past niet meer in de nieuwe situatie. Ook op een respectvolle manier kun je aangeven wat je grenzen zijn en wat je wel en niet leuk vindt. Het is alleen een langdurig proces waar je doorheen moet.
Jij bent veranderd en staat nu meer op eigen benen. Je moeder is hetzelfde gebleven, waardoor het nu wrijft. Jullie moeten een nieuw evenwicht vinden, waardoor het voelt alsof je opnieuw in de puberteit zit.
Mijn man had dit precies hetzelfde met zijn moeder nadat hij intensieve therapie heeft gevolgd. Zijn psycholoog adviseerde om het contact te blijven aangaan. Alleen in het contact kun je aangeven wat je grenzen zijn en wat je wel en niet fijn vind. Blijf het gesprek aangaan en blijf constant aangeven wat je voelt en vindt. Alleen dan kan je moeder mee veranderen.
Doodvermoeiend is het wel, constant je grenzen aangeven, maar uiteindelijk helpt het wel. Succes!
Aanvulling: ook hij heeft een goede band met zijn moeder en ook zij bedoelt het goed. Maar het past niet meer in de nieuwe situatie. Ook op een respectvolle manier kun je aangeven wat je grenzen zijn en wat je wel en niet leuk vindt. Het is alleen een langdurig proces waar je doorheen moet.
anoniem_362802 wijzigde dit bericht op 15-02-2019 13:00
15.81% gewijzigd
vrijdag 15 februari 2019 12:59
vrijdag 15 februari 2019 12:59
Mhaw, dat lijkt me zwaar overdreven.Mama8417 schreef: ↑15-02-2019 12:42Wat harteloos om zoiets te zeggen! Ik heb mijn kind nooit verwenst of iets aangedaan, ik was gewoon onzeker, wat denk ik 90% van de moeders ervaart. Echter wilde ik gelijk met mezelf aan de slag, vandaar de stap naar therapie. Even voor jouw beeld; anderen vonden het niet nodig in mij heen, ik verzorgde mijn baby met alle liefde die ik in mij had
vrijdag 15 februari 2019 13:00
TO elke moeder heeft in meer of mindere mate te maken met onzekerheid. Schaam je hier vooral niet voor, het is juist zaak dat daar veel meer openheid in komt en ook heel goed dat je hulp hebt gezocht en dat het zo goed gaat nu! Dit wil helemaal niet zeggen dat dit met een tweede ook zo gaat zijn, idd een achterlijke opmerking van iemand hierboven. Is het wellicht een idee om een keer samen met je moeder bij je therapeut te gaan praten? Zij kan dan het gesprek wellicht in goede banen leiden en meer begrip bij je moeder kweken over jouw proces? Succes!
(oh en sorry, maar ik kan het toch niet laten: het is je ergens aan ergeren, of iets irriteert je..je AAN iets irriteren klopt niet
)
(oh en sorry, maar ik kan het toch niet laten: het is je ergens aan ergeren, of iets irriteert je..je AAN iets irriteren klopt niet
)
vrijdag 15 februari 2019 13:06
Ik erger me altijd aan mensen die anderen taalkundig verbeteren!
maar dank je voor de tip haha
Je praat geen poep- maar wat ruik ik dan?
vrijdag 15 februari 2019 13:09
ThanxMarigold1986 schreef: ↑15-02-2019 13:02'Ik neem aan dat je geen tweede kind meer krijgt met zo'n voorgeschiedenis' van MIEDO ()
Duidelijk iemand die NIKS af weet van het vader/moeder worden/zijn. Wat een DOMME sh*t opmerking zeg!!!
TO, fijn dat het weer zo'n stuk beter met je gaat na een zware tijd
Je praat geen poep- maar wat ruik ik dan?
vrijdag 15 februari 2019 13:17
Bedankt, goed om te lezen dat ik niet de enige ben en inderdaad, het zal tijd nodig hebben. Ik denk dat ik het misschien ook eng vind om eerlijk te zijn tegen haar omdat ik haar uiteraard niet wil kwetsen. Mijn moeder is helaas erg snel gekwetst, waardoor open en eerlijk zijn soms lastig kan zijn.Vixxen schreef: ↑15-02-2019 12:57Mijn man heeft dit nu precies met zijn moeder en dat komt dus niet door de zwangerschapshormonen
Jij bent veranderd en staat nu meer op eigen benen. Je moeder is hetzelfde gebleven, waardoor het nu wrijft. Jullie moeten een nieuw evenwicht vinden, waardoor het voelt alsof je opnieuw in de puberteit zit.
Mijn man had dit precies hetzelfde met zijn moeder nadat hij intensieve therapie heeft gevolgd. Zijn psycholoog adviseerde om het contact te blijven aangaan. Alleen in het contact kun je aangeven wat je grenzen zijn en wat je wel en niet fijn vind. Blijf het gesprek aangaan en blijf constant aangeven wat je voelt en vindt. Alleen dan kan je moeder mee veranderen.
Doodvermoeiend is het wel, constant je grenzen aangeven, maar uiteindelijk helpt het wel. Succes!
Aanvulling: ook hij heeft een goede band met zijn moeder en ook zij bedoelt het goed. Maar het past niet meer in de nieuwe situatie. Ook op een respectvolle manier kun je aangeven wat je grenzen zijn en wat je wel en niet leuk vindt. Het is alleen een langdurig proces waar je doorheen moet.
Je praat geen poep- maar wat ruik ik dan?
vrijdag 15 februari 2019 13:22
Jouw moeder is 33 jaar zo geweest en toen was het geen probleem. Nu ben jij veranderd en merk je dat het bots. Dat komt dus omdat je moeder niet is veranderd. Misschien als je dat beseft dat je dan wat milder kan zijn richting je moeder als die weer eens 'irritant doet'. Bedenk dan dat zij al 33 jaar te horen kreeg dat deze manier werkte en pas een jaartje dat het niet werkt. Gun haar wat tijd om ook aan te passen.
vrijdag 15 februari 2019 13:28
Moeders die altijd erg hun best doen willen vooral graag gewaardeerd worden.
Dat is mijn hernieuwde inzicht.
Grenzen aangeven, een nieuw evenwicht creëren is allemaal erg lastig en vaak toch te veel uit op het veranderen van de ander.
Als je écht op eigen benen staat kun je het allemaal lekker laten voor wat het is ondat je niet zo veel nodig hebt van de ander en geef je gewoon juist wat vaker een complimentje.
Dat is mijn hernieuwde inzicht.
Grenzen aangeven, een nieuw evenwicht creëren is allemaal erg lastig en vaak toch te veel uit op het veranderen van de ander.
Als je écht op eigen benen staat kun je het allemaal lekker laten voor wat het is ondat je niet zo veel nodig hebt van de ander en geef je gewoon juist wat vaker een complimentje.
vrijdag 15 februari 2019 13:31
Mooi inzichttantejans schreef: ↑15-02-2019 13:28Moeders die altijd erg hun best doen willen vooral graag gewaardeerd worden.
Dat is mijn hernieuwde inzicht.
Grenzen aangeven, een nieuw evenwicht creëren is allemaal erg lastig en vaak toch te veel uit op het veranderen van de ander.
Als je écht op eigen benen staat kun je het allemaal lekker laten voor wat het is ondat je niet zo veel nodig hebt van de ander en geef je gewoon juist wat vaker een complimentje.
Je praat geen poep- maar wat ruik ik dan?
