Depressietopic - praat mee!

24-02-2019 22:33 3009 berichten
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
TO trapt af: ik had mijn eerste depressie toen ik 16 was. Daarna vaker depressies gehad. Een jaar geleden de eerste ernstige depressie. Ik kon niets meer en wilde ook niet meer leven. Gelukkig heb ik goede hulpverlening.
In april kreeg ik de diagnose bipolaire stoornis. Verder heb ik ook een persoonlijkheidsstoornis.
Werken doe ik al een jaar niet. Het is ontzettend moeilijk om tegen de depressie te vechten, maar ik doe mijn best: structuur, wandelen, psycho-educatie etc.
En de medicijnen natuurlijk: Priadel (lithium) en Citalopram (ad).
Soms voel ik me weer een dagje goed. Meestal voel ik me vlak en somber (ja, ook als de zon schijnt). Vaak ben ik in de war en ik ben altijd moe.
Mijn man heeft ook een bipolaire stoornis en momenteel een lichte depressie.
Het is moeilijk om weer grip te krijgen, maar ik doe mijn best. En ik sta op de wachtlijst voor de specialistische GGZ.
Ben benieuwd naar jullie ervaringen!
Alle reacties Link kopieren
Ik zou graag mee willen lezen en schrijven!

Ik heb in het verleden een zware depressie gehad en ik vermoed dat ik op het moment een terugval heb. Loop nu dus ook weer bij een psycholoog.

Ben in het verleden ook nog gediagnosticeerd met een angststoornis. Ik slik nu seroquel en oxazepam om rustig te blijven, vooral 's nachts is het moeilijk om niet teveel te gaan piekeren. Ik lig vaak nachten wakker.

Zit op het moment ook thuis omdat werken helaas niet meer gaat.
You know what, take off your cranky pants and go take a nap, all right?
Ik heb er ook last van. Mijn depressie valt onder dysthymie.
Hallo,

Ik heb ook een depressie. Niet de eerste. Ga sindskort eindelijk met iemand praten. Ik slik ad. Geen diagnose, wel 2 zorg intensieve kinderen waarvan een vaak in zkh ligt.
Ik zou graag willen meelezen en meeschrijven.
Ik lees in ieder geval graag mee, schrijven moet ik ff zien. Wil wel graag maar weet niet of dat lukt.

Ik ben Freya, ADHD, dysthyme stoornis, recidiverende depressies (vanaf mijn elfde) en momenteel al weer 2 jaar aan het stoeien met een pittige depressie. Priadel stabiliseert wat, maar AD's slaan steeds niet of onvoldoende aan. Nu bezig met Aurorix (MAO-A remmer, naast de priadel), dik zes weken maar nog geen beweging (sterker nog, ik zak weer verder weg). Ik heb een psychiater maar ivm therapiemoeheid geen hele intensieve therapie. En eigenlijk blijf ik ook een beetje hangen in de stabiliserende fase ;-)

Ik werk wel, op dit moment soort van therapeutisch (lang verhaal, moeilijkheden op het werk iig).

Ik heb kinderen dus ik moet de dag wel door, dat is wel een geluk. Voor een ander mijn bed uitkomen is makkelijker dan voor mezelf. Partner is gelukkig wel stabiel, al blijft het oppassen dat ik hem niet meetrek, voor hem is het ook niet makkelijk.
Wat mij altijd opvalt, is dat depressie toch voor iedereen weer anders is. Ligt ook aan de persoonlijke omstandigheden natuurlijk.

RB, wat is dysthymie ook alweer? Chronisch toch?

Raspberry, wat rot van je terugval. Wat zegt je psych ervan?

Aardbeipeer, wat lijkt me dat ontzettend moeilijk: depressief en dan ook nog kinderen die zorg behoeven.... ga er maar aanstaan.
Ik zou ook wel af en toe mee willen schrijven en lezen. Ik ben alleen niet zo lang van stof.

Ik heb dysthyme stoornis.
FTB: dankjewel voor het openen van dit topic! :rose:

Ben nu even te moe om mijn verhaal te doen, worstel hier al mijn hele leven mee; zolang ik me kan herinneren.

Laten we het er even op houden dat ik de overgang niet langer ergens de schuld kan geven, die is echt achter de rug, hormonen spelen geen rol bedoel ik.

Laatste keer dat ik therapie heb gehad is ruim anderhalf jaar geleden, EMDR wat bij mij echt niet hielp, kreeg er wel migraine van. Jammer.

Gebruik qua medicijnen alleen iets uit de familie pam, en nog wat medicijnen voor hart en longen.
En hooikoorts, ook vermoeiend en erg veel last van nu.

Ik sta op de wachtlijst voor hulp thuis en gesprekken met een begeleider, lichamelijke gezondheid laat ook ietwat te wensen over, vandaar af en toe hulp. Ik woon alleen.

De afgelopen dagen voelde ik me eigenlijk best goed: ben opeens heel erg in de weer met plantjes, stekjes maken en wil een kamervoliere met vinkjes, kortom mijn huis heel leuk maken maar vaak ontbreekt me de energie/moed om ergens heen te gaan. Teveel gedoe om te gaan douchen, aankleden zelfs. Kook wel heel gezond, dat vind ik ook wel leuk om te doen.

Maar had helaas weer eens gruwelijke nachtmerries vannacht, is vaak zo :(
Durf amper te gaan slapen, had net een paar nachten normaal geslapen maar nu: doodop en toch niet naar bed willen/durven want als ik om half 4 panisch wakker wordt slaap ik helemaal niet meer.

Vandaar nog een beetje muziek luisteren, internetten (met nachtlamp, geen zorgen) en heel blij dat ik dit topic tegenkwam! Volgende keer wat meer info.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een flinke depressie achter de rug. Ik wilde toen niet meer leven en zag echt nergens een lichtpuntje. Ook niet in mijn kind. Nu gaat het beter maar het is niet altijd makkelijk. De angst voor een terugval blijft. Ik werk nu weer en op dit moment gaat het goed maar ik moet mijn grenzen in de gaten houden en op tijd echte rust pakken. Na het terugkijken op mijn leven was de gedachte van de psychiater dat ik twee keer eerder een lichtere depressie heb gehad (ik noemde dat altijd moeilijke tijden). Hormonen hebben ook invloed op mijn stemming.
Alle reacties Link kopieren
Het is alweer even geleden dat ik dagelijks fantaseerde over zelfmoord. Inmiddels al 1,5 jaar denk ik. Tegenwoordig best gelukkig :)

Veel sterkte &succes aan iedereen die aan het strijden is.
Alle reacties Link kopieren
FadeToBlack schreef:
24-02-2019 23:38
Wat mij altijd opvalt, is dat depressie toch voor iedereen weer anders is. Ligt ook aan de persoonlijke omstandigheden natuurlijk.

RB, wat is dysthymie ook alweer? Chronisch toch?

Raspberry, wat rot van je terugval. Wat zegt je psych ervan?

Aardbeipeer, wat lijkt me dat ontzettend moeilijk: depressief en dan ook nog kinderen die zorg behoeven.... ga er maar aanstaan.
Mijn psycholoog zegt dat ik te geïsoleerd leef en ze wil nog verder onderzoek doen naar mijn diagnoses.

Ik ben nu dus toch voorzichtig aan het rondkijken voor een baan of vrijwilligerswerk. Zodat mijn wereld wat groter wordt.

Maar ik ben zo bang dat ik het niet aankan, dat ik iedereen weer teleurstel.
You know what, take off your cranky pants and go take a nap, all right?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een nogal ingewikkeld verleden waardoor ik (denk ik) mede depressief ben. Als kind gepest, ouders vonden het mijn eigen schuld. Ik was maar een meisje; mijn vader wilde graag een zoon, en ik was de laatste kans. Ik ben in het gezin eigenlijk gewoon buitengesloten. Ouders en zus konden het prima vinden en ik was altijd lastig.
Op de middelbare school werd ik (bijna) niet meer gepest en haalde erg hoge cijfers. Toch was ik ongelukkig, wat mijn ouders echt heel stom van me vonden. Op mijn 14e begon ik paniekaanvallen te krijgen die werden gezien als aandachttrekkerij, zowel door de huisarts als mijn ouders. Ik heb heel wat paniekaanvallen stiekem op de WC gezeten.
Later kreeg ik een chronische ziekte waarbij depressies ook een symptoom kunnen zijn. Ouders blij, want dan was het niet hun schuld. Maar dat ik moe en zwak was werd weer als aandachttrekkerij gezien. Nu ben ik chronisch moe, maar iedereen ziet dat als lui.

Inmiddels geen contact meer met mijn ouders, en het ging best goed. Maar vorig jaar bleek mijn jongste dezelfde ziekte te hebben en kan nu nauwelijks meer naar school.
Huidige school wil haar niet meer hebben en op het VSO is nergens plek. Nu proberen we haar zelf maar te onderwijzen en maakt op school alleen nog toetsen. De vraag is of ze dan over kan,.... Ze is al eens blijven zitten dus straks hebben we vrees ik een kind zonder diploma waar niemand op zit te wachten.
En omdat man voltijds werkt (hoewel ik dat liever niet heb) komt alles op mijn bord. Dat levert veel stress op. Passend onderwijs blijkt een lachertje.

Tot overmaat van ramp is schoonvader ook nog eens ziek geworden en kan niet meer in zijn huis wonen. En omdat wij in de buurt wonen, regelt mijn man (ik kan het niet) veel gedoe hieromtrent . Je wilt niet weten hoe veel er dan op je af komt. En waar mijn man geen tijd had om met dochter naar de specialist te gaan kan hij dat wel met zijn vader. Ik ben hier heel boos over geworden. Niet helemaal fair, maarja.

Ik ben daarop echt compleet ingestort en steven echt op een depressie af. Ik wil eigenlijk helemaal niet weer therapie hebben, want tot nu toe heeft het me niet geholpen. En ik weet dat het erg zwaar is. Het beetje energie wil ik aan mijn kind besteden. Maar ik moet wel denk ik. We zijn al bij de huisarts geweest. Ik weet ht gewoon niet meer.

Momenteel heb ik echt het gevoel dat de hele wereld niet op mij zit te wachten, en me liever kwijt dan rijk is. Ik werk nauwelijks meer, en profiteer van mijn mans salaris. Ik steun hem niet met zijn vader.
Ik faal met mijn dochters huiswerk (ik snap niet eens de VMBO stof, ik heb zelf VWO !).
Heb mijn ouders in de steek gelaten en laat nu ook mijn schoonfamilie stikken.
Ik heb echt heel erg het gevoel dat ik er beter niet kan zijn, en toch snap ik dat ik er wel moet zijn voor mijn kinderen, en zeker mijn jongste.
Ik snak naar een eigen leven, maar ik heb er geen energie voor.
Raspberry, is het rondkijken in overleg met je psycholoog? Het leest alsof het nog teveel gevraagd zou zijn op dit moment?

Is het niet een optie om sociale ontspanning te zoeken? Hier in de buurt is vrij veel, van bingo en kaarten maken tot vrijblijvende wandelclubs. Of eventueel een maatje zoeken via een maatjes project om wat mee te gaan doen. Gewoon gaan sporten kan natuurlijk ook.

En dan eerst maar eens onderzoeken/ therapieën/ medicatie afwachten voor je je verplichtingen aanhaalt. Ik kan niet door het scherm heenkijken maar wat ik uit je berichten haal is dat je even niet teveel moet willen. Als het op advies van je psycholoog is heb ik niets gezegd, hij heeft natuurlijk een veel beter beeld van jouw situatie. Maar je wereld groter maken kan op verschillende manieren.
Wat een verhaal gelukspopje,genoeg op je bord.
Passend onderwijs is niets meer dan het kind passend willen maken voor het onderwijs, en als dat niet lukt houdt het op. Erg triest. (Tip, spreek dat niet zo uit, worden ze boos van :proud: )

Natuurlijk faal je niet. Doordat jij niet werkt kan je man fulltime werken, en doordat jij voor je dochter zorgt heeft hij ruimte voor zijn vader! Je ouders kon je zo te lezen toch nooit tevreden stellen, goed dat je voor jezelf hebt gekozen. Geef deze depressieve gedachtes geen ruimte, ze zijn niet waar. Je bent echt waardevol, maar je moet niet vergeten om ook voor jezelf te zorgen!

En dat huiswerk, ik heb ook vwo maat dankzij depressie en medicatie kan ik nog niet eens een chicklit lezen. Geeft niets, komt wel weer als we ons beter voelen.
Alle reacties Link kopieren
Freya, dat mijn man fulltime werkt, wil niet zeggen dat ik niet werk. Ik heb een eigen bedrijf, maar dat ligt momenteel deels stil en dat vind ik heel erg. Ik doe nog de lopende dingen, maar durf geen nieuwe projecten meer aan te nemen. Ik baal er zo van. Dat is wel het enige waar ik op dit moment nog plezier aan beleef en iedereen vindt maar dat ik dat niet moet doen.

Mensen in mijn omgeving vinden dat ik dat maar moet accepteren, want mijn kind heeft me immers nodig. Maar waarom moet ik dan alles doen? Maar ja ik ben nu eenmaal moeder en die moeten zorgen he. Want papa's kunnen dat niet of zo.
En dat mijn man ruimte voor zijn vader maakt, maar niet voor zijn kind, of voor mij, dat vind ik eigenlijk onacceptabel. Hij heeft niet echt een goede band met hem namelijk.
Onze relatie loopt ook niet echt lekker.
Maar als een nieuw project je nu juist energie geeft dan? Kan je dan van die extra inkomsten hulp voor je dochter regelen die jou ontlast? Huiswerkbegeleiding ofzo? Of zeg ik nu iets heel geks?

Met je man is lastig, is er wel over te praten met elkaar?
Ik faal met mijn dochters huiswerk (ik snap niet eens de VMBO stof, ik heb zelf VWO !).
Waarom zou jij het huiswerk van je dochter moeten maken? Doe haar op bijles als ze het op school niet kan volgen. Lijkt me logisch dat je er zelf ook geen snars van snapt als je niet zelf lerares bent. Wat doe je nu eenmaal nog met wat je ooit op school hebt geleerd?
RB, er is geen passend onderwijs dus ze geeft haar dochter noodgedwongen thuis zelf les.
freya25 schreef:
25-02-2019 12:08
RB, er is geen passend onderwijs dus ze geeft haar dochter noodgedwongen thuis zelf les.
Dat kan toch niet als je niet zelf gediplomeerd bent? Dacht dat je in Nederland sowieso niet zo makkelijk ontheffing krijgt van de schoolplicht.
Zou er iemand voor inhuren die daar wel verstand van heeft.
Zitten meer kinderen thuis dan je denkt hoor, zeker sinds de invoering van het zgn passend onderwijs. Zou niet moeten mogen maar gebeurd wel. Er is ook geen ontheffing, school kan haar de zorg niet bieden en speciaal onderwijs heeft geen plek. Gok dat gelukspopje haar kind liefst op school zou zien.
Alle reacties Link kopieren
Over huiswerkbegeleiding. We hebben deze gehad, vanuit het samenwerkingsverband. Maar op het moment dat school het heeft opgegeven is deze begeleiding ook stopgezet. Want dochter zou naar het VSO moeten en die moest het dan regelen. Nu zijn we weer nieuwe aan het lospeuteren. Huiswerkbegeleiding aan huis is best duur, en volgens de onderwijsconsulent zouden we er recht op hebben dat dit wordt geregeld. Alleen duurt het zo lang allemaal. Hopelijk nu begin maart. Om de tijd te overbruggen hadden we achteraf natuurlijk ook zelf iets kunnen regelen, maar hoe weet je hoe lang iets duurt? Bovendien vindt mijn man ook wel dat we dit zelf moeten kunnen. Ik heb nu ook afgedwongen dat hij een aantal vakken gaat doen. Want ik snap het niet genoeg. En weer ruzie over gemaakt helaas.

En veel wisselingen geeft ook weer onrust voor dochter. Dochter is ook autistisch namelijk en kan erg slecht tegen veranderingen.
Ze kan ook niet naar bijles toe. Zo slecht gaat het namelijk met haar.

En natuurlijk maak ik haar huiswerk niet. Waar zeg ik dat? Ik probeer haar te helpen met voorbereiden van toetsen en dergelijke. Maar om het uit te leggen moet je het wel zelf snappen.

En dit riedeltje moet ik dus vaak afdraaien.
Alle reacties Link kopieren
Over dat thuiszitten. Tja dochter zit wel op een school. Alleen kan deze dochter niet helpen, omdat ze te weinig aanwezig is. School heeft aangegeven dat ze dit niet kunnen (handelingsverlegen) en heeft samen met het samenwerkingsverband het besluit genomen dat dochter naar het VSO (speciaal onderwijs) moet. We zijn al bij 4 scholen geweest maar die hebben of geen plek (wachtlijst van 1,5 jaar), of zijn (vinden ze zelf) niet geschikt voor dochter, en nemen haar niet aan. Ook zijn ze allemaal ver weg zodat ze met het OV of taxi moet en dat is gezien haar situatie (chronisch erg moe) niet handig.

Huidige school zegt niks te kunnen als kind er niet is, maar ze lopen de kantjes er van af, ze hebben een zorgplicht maar al de docenten zijn te druk. Mail wordt slecht beantwoord, afspraken worden iet nagekomen.

Kind heeft leerplicht maar blijkbaar geen recht op onderwijs. Omdat ze nergens past zit ze feitelijk thuis en zijn wij op papier nog strafbaar ook.

Deze situatie duurt ook allemaal lang omdat overal een wachtlijst voor is.

Dochter gaat wel naar een psycholoog die eigenlijk zegt dat we dat hele onderwijs verhaal moeten loslaten omdat het alleen maar stress oplevert. Helaas denkt de leerplichtambtenaar hier anders over.

Maar goed, het ging hierover depressies en zo kaap ik het topic en dat vind ik niet netjes, dus ik wil het er hier verder niet meer over hebben.
Behalve dat deze situatie mijn depressie geen goed doet, is dit helemaal off topic.
Ik vind het niet zo offtopic hoor. Het heeft toch ook invloed op hoe jij je voelt? Daar heb ik dit topic mede voor geopend: voor delen wat je bezighoudt.

Wat een verhalen trouwens. Depressie is een bitch.
O ja, ik heb gedoucht vandaag. En ik zit in de trein, heb zo een afspraak. En ik heb afgewassen en gestofzuigd. Het lijkt wel of ik een goede dag heb! Het moet niet gekker worden. :-D

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven