Psyche
alle pijlers
Psychisch mishandeld door je BFF
dinsdag 5 maart 2019 19:07
Hallo ik ben ThePurpleDragon
Ik wil graag mijn verhaal delen met jullie en jullie menig hier over weten en of als je misschien iets soort gelijke hebt meegemaakt.
Psychisch mishandeld door je BFF
middelbarensschool ja ik bleef zitten in de 2e klas toen ontmoeten ik iemand we werden beste vrienden het was heel leuk samen, had al lang niet meer een echte vriendin gehad.
ik kwam ook wel eens bij haar thuis, ik was erg verlegen en onzeker dus kon soms best stil zijn en dat konden veel mensen niet echt begrijpen.
een volgende dag na school gingen we naar het winkel centrum toe samen met nog een ander, ze lieten me iets zien hoe je gewoon spullen in je tas kan gooien en de winkel uit kan lopen
ik deed eerst niet mee maar later wel ik had misschien wel het gevoel dat ik mij moest bewijzen. En toen ging het mis we werden gepakt bij een supermarkt en gearresteerd door een agent
en moesten mee naar had bureau, vanaf dat moment leerden onze ouders elkaar kennen we hebben 6 uur lang in een cel gezeten , werden daardoor nog closer we hebben het daarna nooit meer
gedaan we hebben ons lesje wel geleerd. We gaan over naar het 3e jaar het begon gelijk al slecht m'n oma was erg ziek en gelijk na de eerste schooldag was ze overleden,
dus was daar door even een paar dagen niet op school dan kom je niet lekker in de groep te liggen we kregen een andere groep zorg en welzijn alleen maar meiden. mijn beste vriendin had een groepje waar ze mee omging
(volgelingen). ik voelde me er totaal niet bij horen ze vond me niet meer belangrijk dacht ik zou wou het liefst mensen om zich heen hebben die dingen doen zoals zij het wilt,
als ik iets leuk vond kraakte ze me helemaal af ze probeerde mij en een andere meid die ook achter haar aan liep tegen me op te zetten ze wou dat we een discussie aan gingen om elkaar belachelijk te maken,
dingen in haar oor fluisteren mij kwetsten was dat haar doel?. niet veel later overleed mijn andere oma waardoor ik weer niet paar dagen niet op school kwam dat m'n oma was overleden vond ik al zo erg en
dat dan m’n klasgenoten het niet eens geloofde dat ze dood was gegaan maakte het nog erger , ik voelde me zo eenzaam ik wou er wel gewoon bij horen dus liep maar achter het groepje aan mijn vriendin was mijn vriendin niet meer,
ze was anders gemener. Ze gingen altijd in een lokaal zitten daar liepen ze heel snel heen en als ik niet op tijd was deden ze hem op slot en deden ze net alsof ze me niet zagen alsof ik niet bestond.
Ze zetten me onder druk en zet andere mensen tegen me op die dan ook gemeen tegen me deden, ze kon de hele dag maar door gaan en waren we even alleen dan deed ze weer normaal of als ze iets nodig had. Ik deed m’n best niet meer op school en hoorde later dat ik dan iets anders moest gaan doen meer stage en dus minder dagen naar school minder dagen naar die hel, daarna deed ik helemaal niet meer mijn best omdat ik dat wou gaan doen het is wel nog een niveau lager terwijl ik veel beter kan ze heeft mijn leven over genomen hoe kon dit gebeuren dat ze zo in m'n hoofd zat, ik sliep heel slecht en s'nachts ging ik leven, piekerde. eigenlijk wou ik gewoon niet meer ik wou echt niet meer leven maar ja dan toch maar weer het masker op en door. Het nieuwe jaar op begon met mijn stage de meest fijne plek waar ik niet gek werd gemaakt waar ik gewoon lekker mijn ding kon doen het gaat al zoveel beter ik zie haar minder maar ze zat al in mijn hoof ze heeft m’n menig al bepaald ik kan niet mijzelf zijn ik ben onzeker ik ben lelijk en ben niks waard dat gevoel is mij gegeven
. Paar jaar later nog steeds bevriend met haar we zijn samen best vaak op vakantie geweest samen met haar ouders toen was het meestal wel leuk, Nu allebei op een andere school meer vrijheid voor mij ik kwam wel wat losser in de klas maar was mezelf een beetje kwijt geen eigen menig meer het werd beïnvloed door iets, 20 jaar dat ben ik nu heb een nieuwe baan waar ik echt helemaal los kwam ik ging steeds meer uit naar de stad feesten en drinken een uitweg voor alles (dacht ik) ze hoorde wel eens iets van iemand dat ik dan naar de stad was geweest en daar werd ze boos om ik deed dingen zonder haar dat vond ze niet leuk ze dreigde vaak niet meer mijn vriendin te zijn. Toen kwamen de hardcore feestjes waar we dan samen heen gingen met vaak nog wat vrienden van haar, we ontdekte drugs een nog veel beter uitvlucht blij kunnen zijn dat was het enige moment in m’n leven dat ik weer eens blijdschap kon voelen, We gingen met een grote groep naar een festival toe een weekend lang , met een best een leuke groep maar het voelde niet meer heel goed ik was veel bij andere mensen die ik had leren kennen in het speciaal 1 jongen die me begreep ik voelde me heel fijn toen ik eindelijk iemand had met wie ik kon praten.
ik voelde me heel slecht veel drugs gebruikt ik had zoveel aan m’n hoofd ik was veel te ver gegaan met de drugs ik kon het leven niet aan en de drugs heeft het zoveel ergen gemaakt, ik kwam zwaar onder invloed terug mij vriendin was zo boos op mij ze vroeg niks ze wou me niet meer spreken zei ze en heeft me daar achter gelaten zonder naar mijn verhaal te luisteren ,
ik was zat er helemaal doorheen en had geen gevoel meer ik wist niet meer wat ik moest doen gelukkig waren er nog een paar hele lieve vrienden die wel om me gaven ben met hun mee naar huis gegaan. ik gaf mezelf altijd de schuld voor alles en dit nu ook weer ik gaf mezelf de schuld eenmaal thuis aangekomen werd het er niet beter op mijn vriendin heeft heel veel tegen mijn moeder gezegd dat ik de weg kwijt was en wat ik allemaal wel niet had gebruikt , ik was zo kapot en klaar met alles te verbergen ik heb mijn moeder alles verteld dat ik depressief was en dat ze eigenlijk zoveel heeft geflikt bij mij ik was er klaar mee eindelijk heb ik gezegd dat het eigenlijk helemaal geen goede vriendschap relatie tussen ons was.
Nu zit ik hier op m’n kamer dit verhaal te typen ik wil mijn verhaal delen met mensen vooral opdat ik er nu nog last van heb ik ben nu 22 jaar ik heb nog steeds geen eigen menig ik ben zo bang geworden op die te uiten, ik doe alles om mensen maar tevreden te stellen en daar wordt ik niet gelukkig van ik kan nu niet eens tegen mijn eigen vriend waar ik zo een goede band mee heb niet mijn menig uiten ik zit in de automatische piloot en wil daar van af. ik wil sterk zijn ik wil niet meer onzeker zijn nooit gedacht dat jezelf zijn zo moeilijk kan zijn,
dit is mijn verhaal dat ik graag wil delen ik zou het leuk vinden als mensen er iet over willen zeggen of mij misschien tips zouden kunnen geven.
,The Purple Dragon
Ik wil graag mijn verhaal delen met jullie en jullie menig hier over weten en of als je misschien iets soort gelijke hebt meegemaakt.
Psychisch mishandeld door je BFF
middelbarensschool ja ik bleef zitten in de 2e klas toen ontmoeten ik iemand we werden beste vrienden het was heel leuk samen, had al lang niet meer een echte vriendin gehad.
ik kwam ook wel eens bij haar thuis, ik was erg verlegen en onzeker dus kon soms best stil zijn en dat konden veel mensen niet echt begrijpen.
een volgende dag na school gingen we naar het winkel centrum toe samen met nog een ander, ze lieten me iets zien hoe je gewoon spullen in je tas kan gooien en de winkel uit kan lopen
ik deed eerst niet mee maar later wel ik had misschien wel het gevoel dat ik mij moest bewijzen. En toen ging het mis we werden gepakt bij een supermarkt en gearresteerd door een agent
en moesten mee naar had bureau, vanaf dat moment leerden onze ouders elkaar kennen we hebben 6 uur lang in een cel gezeten , werden daardoor nog closer we hebben het daarna nooit meer
gedaan we hebben ons lesje wel geleerd. We gaan over naar het 3e jaar het begon gelijk al slecht m'n oma was erg ziek en gelijk na de eerste schooldag was ze overleden,
dus was daar door even een paar dagen niet op school dan kom je niet lekker in de groep te liggen we kregen een andere groep zorg en welzijn alleen maar meiden. mijn beste vriendin had een groepje waar ze mee omging
(volgelingen). ik voelde me er totaal niet bij horen ze vond me niet meer belangrijk dacht ik zou wou het liefst mensen om zich heen hebben die dingen doen zoals zij het wilt,
als ik iets leuk vond kraakte ze me helemaal af ze probeerde mij en een andere meid die ook achter haar aan liep tegen me op te zetten ze wou dat we een discussie aan gingen om elkaar belachelijk te maken,
dingen in haar oor fluisteren mij kwetsten was dat haar doel?. niet veel later overleed mijn andere oma waardoor ik weer niet paar dagen niet op school kwam dat m'n oma was overleden vond ik al zo erg en
dat dan m’n klasgenoten het niet eens geloofde dat ze dood was gegaan maakte het nog erger , ik voelde me zo eenzaam ik wou er wel gewoon bij horen dus liep maar achter het groepje aan mijn vriendin was mijn vriendin niet meer,
ze was anders gemener. Ze gingen altijd in een lokaal zitten daar liepen ze heel snel heen en als ik niet op tijd was deden ze hem op slot en deden ze net alsof ze me niet zagen alsof ik niet bestond.
Ze zetten me onder druk en zet andere mensen tegen me op die dan ook gemeen tegen me deden, ze kon de hele dag maar door gaan en waren we even alleen dan deed ze weer normaal of als ze iets nodig had. Ik deed m’n best niet meer op school en hoorde later dat ik dan iets anders moest gaan doen meer stage en dus minder dagen naar school minder dagen naar die hel, daarna deed ik helemaal niet meer mijn best omdat ik dat wou gaan doen het is wel nog een niveau lager terwijl ik veel beter kan ze heeft mijn leven over genomen hoe kon dit gebeuren dat ze zo in m'n hoofd zat, ik sliep heel slecht en s'nachts ging ik leven, piekerde. eigenlijk wou ik gewoon niet meer ik wou echt niet meer leven maar ja dan toch maar weer het masker op en door. Het nieuwe jaar op begon met mijn stage de meest fijne plek waar ik niet gek werd gemaakt waar ik gewoon lekker mijn ding kon doen het gaat al zoveel beter ik zie haar minder maar ze zat al in mijn hoof ze heeft m’n menig al bepaald ik kan niet mijzelf zijn ik ben onzeker ik ben lelijk en ben niks waard dat gevoel is mij gegeven
. Paar jaar later nog steeds bevriend met haar we zijn samen best vaak op vakantie geweest samen met haar ouders toen was het meestal wel leuk, Nu allebei op een andere school meer vrijheid voor mij ik kwam wel wat losser in de klas maar was mezelf een beetje kwijt geen eigen menig meer het werd beïnvloed door iets, 20 jaar dat ben ik nu heb een nieuwe baan waar ik echt helemaal los kwam ik ging steeds meer uit naar de stad feesten en drinken een uitweg voor alles (dacht ik) ze hoorde wel eens iets van iemand dat ik dan naar de stad was geweest en daar werd ze boos om ik deed dingen zonder haar dat vond ze niet leuk ze dreigde vaak niet meer mijn vriendin te zijn. Toen kwamen de hardcore feestjes waar we dan samen heen gingen met vaak nog wat vrienden van haar, we ontdekte drugs een nog veel beter uitvlucht blij kunnen zijn dat was het enige moment in m’n leven dat ik weer eens blijdschap kon voelen, We gingen met een grote groep naar een festival toe een weekend lang , met een best een leuke groep maar het voelde niet meer heel goed ik was veel bij andere mensen die ik had leren kennen in het speciaal 1 jongen die me begreep ik voelde me heel fijn toen ik eindelijk iemand had met wie ik kon praten.
ik voelde me heel slecht veel drugs gebruikt ik had zoveel aan m’n hoofd ik was veel te ver gegaan met de drugs ik kon het leven niet aan en de drugs heeft het zoveel ergen gemaakt, ik kwam zwaar onder invloed terug mij vriendin was zo boos op mij ze vroeg niks ze wou me niet meer spreken zei ze en heeft me daar achter gelaten zonder naar mijn verhaal te luisteren ,
ik was zat er helemaal doorheen en had geen gevoel meer ik wist niet meer wat ik moest doen gelukkig waren er nog een paar hele lieve vrienden die wel om me gaven ben met hun mee naar huis gegaan. ik gaf mezelf altijd de schuld voor alles en dit nu ook weer ik gaf mezelf de schuld eenmaal thuis aangekomen werd het er niet beter op mijn vriendin heeft heel veel tegen mijn moeder gezegd dat ik de weg kwijt was en wat ik allemaal wel niet had gebruikt , ik was zo kapot en klaar met alles te verbergen ik heb mijn moeder alles verteld dat ik depressief was en dat ze eigenlijk zoveel heeft geflikt bij mij ik was er klaar mee eindelijk heb ik gezegd dat het eigenlijk helemaal geen goede vriendschap relatie tussen ons was.
Nu zit ik hier op m’n kamer dit verhaal te typen ik wil mijn verhaal delen met mensen vooral opdat ik er nu nog last van heb ik ben nu 22 jaar ik heb nog steeds geen eigen menig ik ben zo bang geworden op die te uiten, ik doe alles om mensen maar tevreden te stellen en daar wordt ik niet gelukkig van ik kan nu niet eens tegen mijn eigen vriend waar ik zo een goede band mee heb niet mijn menig uiten ik zit in de automatische piloot en wil daar van af. ik wil sterk zijn ik wil niet meer onzeker zijn nooit gedacht dat jezelf zijn zo moeilijk kan zijn,
dit is mijn verhaal dat ik graag wil delen ik zou het leuk vinden als mensen er iet over willen zeggen of mij misschien tips zouden kunnen geven.
,The Purple Dragon
dinsdag 5 maart 2019 19:58
Ik lees wat gepest op de middelbare school en een aaneenschakeling van door jouw zelf gemaakte puberale keuzes waar je nu een ander de schuld van geeft. Uiteindelijk wordt je volwassen en mag je het allemaal zelf bepalen. Ook de keuze om deze vriendschap nu eens definitief te verbreken. Dan nog steeds neem je jezelf overal mee naar toe en ik raad je af om de rest van je leven als meeloper te besteden van slechte mensen en hun slechte keuzes. Zoek psychologische hulp om wat sterker in je schoenen te staan en om te leren om je eigen keuzes te maken.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 5 maart 2019 20:00
Murrmurr,
ik heb al bij een dokter geweest en heb veel gepraat ik zit niet meer in een depressie, maar heb nog meer waar ik aan moet werken zoals opkomen voor mezelf ik wou gewoon even mijn verhaal delen ik geef haar niet de schuld van dingen ik kon gewoon niet voor mezelf opkomen en dat is mijn probleem ik heb hier een maar een paar dingen opgeschreven over wat er gebeurt is tussen maar het verhaal is al lang genoeg,
bedankt voor je reactie
ik heb al bij een dokter geweest en heb veel gepraat ik zit niet meer in een depressie, maar heb nog meer waar ik aan moet werken zoals opkomen voor mezelf ik wou gewoon even mijn verhaal delen ik geef haar niet de schuld van dingen ik kon gewoon niet voor mezelf opkomen en dat is mijn probleem ik heb hier een maar een paar dingen opgeschreven over wat er gebeurt is tussen maar het verhaal is al lang genoeg,
bedankt voor je reactie
dinsdag 5 maart 2019 20:10
Goed dat je het aan je moeder hebt verteld. Ik vind ook dat je best wel inzicht hebt in de hele situatie. Je denkt in ieder geval goed na waarom je je rot voelt en waarom je je eigen mening niet durft te geven bij bv. je vriend en hoe dit allemaal zo gekomen is.
In de adviezen hierboven wordt het ook al aangegeven: ga naar je huisarts. Vertel daar dat je je zo rot en depressief voelt. Misschien kan je dit topic uitprinten en meenemen? De huisarts kan je dan doorverwijzen naar een psycholoog. Daar kan je dan mee verder praten en die kan je helpen zodat je je beter gaat voelen.
Je bent nog heel jong, er is zat tijd om aan jezelf te werken en een leukere, lievere vriendenkring om je heen te verkrijgen. Gaat je vast lukken!
In de adviezen hierboven wordt het ook al aangegeven: ga naar je huisarts. Vertel daar dat je je zo rot en depressief voelt. Misschien kan je dit topic uitprinten en meenemen? De huisarts kan je dan doorverwijzen naar een psycholoog. Daar kan je dan mee verder praten en die kan je helpen zodat je je beter gaat voelen.
Je bent nog heel jong, er is zat tijd om aan jezelf te werken en een leukere, lievere vriendenkring om je heen te verkrijgen. Gaat je vast lukken!
dinsdag 5 maart 2019 20:13
Veel mensen gaan op jouw leeftijd door een crisis. Het levert je uiteindelijk ook wat op want nu heb je de veerkracht om eruit te komen ook al zie je dat zelf niet zo. Beter op je 20ste iets leren over zelfvertrouwen, vriendschap en drugs dan op je 40ste of 50ste diep in dit soort shit zitten. Op de weg naar volwassenheid zitten een hoop hobbels en dit was er 1 van.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 5 maart 2019 20:14
Ik heb niet alles gelezen maar het enige dat ik kan zeggen is dat veel mensen eigenlijk best ratterig in elkaar steken omdat ze geestelijk nog op de middelbare school zitten qua sneu gedrag.
Wanneer jij alleen bezig bent om anderen tevreden te houden zal je zelf nooit gelukkig worden.
Het is trouwens onmogelijk anderen tevreden te stellen want er zal altijd wel iets zijn dat je verkeerd doet; kleur van je schoenen, kapsel, hoe je kijkt of niet kijkt.
Ik denk dat je gewoon niet assertief bent en daardoor over je heen laat lopen. Weet je hoe lekker het voelt om gewoon nee te kunnen zeggen tegen anderen?
Dat je gewoon jezelf mag zijn is het mooiste dat er is en als dat anderen niet bevalt dan rotten ze toch gewoon op?
Wanneer jij alleen bezig bent om anderen tevreden te houden zal je zelf nooit gelukkig worden.
Het is trouwens onmogelijk anderen tevreden te stellen want er zal altijd wel iets zijn dat je verkeerd doet; kleur van je schoenen, kapsel, hoe je kijkt of niet kijkt.
Ik denk dat je gewoon niet assertief bent en daardoor over je heen laat lopen. Weet je hoe lekker het voelt om gewoon nee te kunnen zeggen tegen anderen?
Dat je gewoon jezelf mag zijn is het mooiste dat er is en als dat anderen niet bevalt dan rotten ze toch gewoon op?
dinsdag 5 maart 2019 20:19
viva-amber,
nog even een antwoord op je eerste bericht
het ligt nog wel een stukje dieper dan alleen mijn vriendin hoor ik was niet heel erg sterk ook door dingen die thuis zijn gebeurt ben heel erg beïnvloedbaar en als ik het terug kon draaien was ik misschien geen meeloper geweest tenminste met de kennis die ik nu heb, ben sterker geworden en laat zoiets niet meer gebeuren sta nu ook wat sterker in mijn schoenen en toen stond ik dat niet,
nog even een antwoord op je eerste bericht
het ligt nog wel een stukje dieper dan alleen mijn vriendin hoor ik was niet heel erg sterk ook door dingen die thuis zijn gebeurt ben heel erg beïnvloedbaar en als ik het terug kon draaien was ik misschien geen meeloper geweest tenminste met de kennis die ik nu heb, ben sterker geworden en laat zoiets niet meer gebeuren sta nu ook wat sterker in mijn schoenen en toen stond ik dat niet,
dinsdag 5 maart 2019 21:59
Ik vind de titel nogal zwaar. Psychisch mishandeld nog wel....
Sommige mensen moet je gewoon niet toelaten in je leven. Daar ben je helemaal zelf verantwoordelijk voor.
Hang niet zo aan andere mensen. Geef jezelf een schop onder de kont en maak je eigen leven ipv zwelgen in hoe anderen het jou moeilijk maken of welke situaties of omstandigheden het moeilijk mk. Iedereen maakt nare dingen mee in het leven. Dat heet levenservaring.
Wat geweest is, kan je niets meer aan veranderen. Wat nog komen gaat, wel.
Sommige mensen moet je gewoon niet toelaten in je leven. Daar ben je helemaal zelf verantwoordelijk voor.
Hang niet zo aan andere mensen. Geef jezelf een schop onder de kont en maak je eigen leven ipv zwelgen in hoe anderen het jou moeilijk maken of welke situaties of omstandigheden het moeilijk mk. Iedereen maakt nare dingen mee in het leven. Dat heet levenservaring.
Wat geweest is, kan je niets meer aan veranderen. Wat nog komen gaat, wel.
dinsdag 12 maart 2019 23:19
geef mezelf een schop onder de kont ? dat deed ik elke dag door gewoon naar school te blijven gaan zij is de genen die me in haar macht had ik kon niet echt een uitweg vinden heb 7 jaar lang in een depressie gezeten en wou gewoon even m'n hart luchten hier. misschien is de titel een beetje heftig ik heb het uit gevoel geschreven uit opwelling een gevoel dat ik erbij had ik was boos, ik had toen niet echt de kracht om er tegen in te gaan onze ouders waren ook bevriend en ik wou dat niet voor ze kapot maken vandaar dat ik toen nog steeds met haar omging. naar m'n depressie nu wordt het leven nooit meer zoals het daarvoor was daarom was ik boos en schreef ik dit. het is duidelijk gewoon het leven en tuurlijk heeft iedereen wat meegemaakt maar dat wilt toch niet zeggen dat ik mijn gevoel daar door niet mag delen.
snap wel dat je de titel nogal heftig vindt dat vondt ik zelf achteraf ook wel een beetje.
snap wel dat je de titel nogal heftig vindt dat vondt ik zelf achteraf ook wel een beetje.
dinsdag 12 maart 2019 23:29
Je bent niet 'psychisch mishandeld', dat is nogal respectloos om te zeggen tegenover mensen die dat soort dingen echt mee hebben gemaakt. Je komt over als een instabiel en erg gevoelig meisje die zelf een hoop slechte keuzes heeft gemaakt en nu zoekende is naar wie ze is. Zoek daar als het nodig is hulp voor en blaas de ernst van je verleden niet op.
