Psyche
alle pijlers
Opnieuw kalibreren als je dertig bent.
maandag 29 april 2019 19:27
Ik ben een maandje terug dertig geworden, en ik zit eigenlijk prima in mijn vel (is wel eens anders geweest). Toch merk ik dat ik, nu ik dan definitief geen twintiger meer ben, wel een klein beetje mezelf opnieuw moet herprogrammeren ofzo.
Ben benieuwd hoe anderen hier dat (hebben) ervaren.
Ben benieuwd hoe anderen hier dat (hebben) ervaren.
anoniem_373702 wijzigde dit bericht op 14-06-2020 10:32
66.40% gewijzigd
maandag 29 april 2019 19:33
Is het ook. Bedoel het ook niet te zwaar allemaal, maar vind het toch soms een vreemde gewaarwording. Tijdens mijn vaste denkpatronen
komt het ook soms opeens de hoek omzetten zeg maar. Niet dat ik er een dagtaak mee bezig ben, maar wel wat meer. Vind het toch best raar dat ik nu dus echt een dertiger ben.
Weet nog wel dat ik 26 was ofzo en met wat vriendinnen op het terras zat, en dat we zeiden : jeeeetje, over een paar jaar zijn we gewoon 30!! en nu is het dan zover.
Of dat ik in 2013 een keer tinder opende (was toen net beschikbaar), en dat ik een match had met een man van 32. Dat vond ik echt zo oud.
maandag 29 april 2019 19:35
Heb je helemaal gelijk in! In de praktijk brengen is soms wat lastiger. Maar als ik bijvoorbeeld die kennissen zie met
het derde kindje op komst : oke, ik denk wel eens : heb ik nou zo erg zitten suffen de laatste jaren? Maar dat wordt
wel meteen gevolgd door een gevoel van opluchting. Die verantwoordelijkheid zou me ook aanvliegen. Dus ik zie het niet
per se als een negatieve vergelijking.
maandag 29 april 2019 19:40
maandag 29 april 2019 19:40
Nee dat is het zeker niet, en ik ervaar het ook niet als iets negatiefs.SweetFirefly schreef: ↑29-04-2019 19:33Het leven is geen prestatiewedloop. Jij bent jij, prima toch.
Alleen het is voor mij wel een besef opeens van : jeetje, wat gaat het snel allemaal. Ik bedoel, toen ik 25 was, was
iedereen min of meer nog aan het lantefanteren voor mijn gevoel. Er waren er maar weinig die al een 'echte' baan hadden
laat staan een koopwoning bijvoorbeeld. Maar in die vijf jaar is het best hard ge explodeerd, ik vind dat helemaal niet erg hoor, maar
denk wel pfoeh. Ik vind het op mijn 30e nog heerlijk om bij mijn ouders te logeren af en toe een om lekker naast mijn moeder voor de openhaard een boekje te lezen, lekker vertrouwd en gezellig. Dat is dan toch best kinderlijk als ik besef dat sommigen al zélf een heel gezin hebben. Nogmaals, niet negatief, maar voor mij wel stof tot nadenken soms.
maandag 29 april 2019 19:41
De tijd gaat nou eenmaal snel, het leven is te kort om je druk te maken over wat anderen al bereikt hebben.
Toen ik 26 was, werkte ik samen met vrouwen van 33 en vond ik hen zo ongeveer stokoud. Nu ben ik 40 en heb ik nog steeds het gevoel dat ik jonger ben dan 33. En ik heb nog steeds niks bereikt
maar dat interesseert me ook eigenlijk niets. Zoals je zelf al zegt is leeftijd inderdaad maar een getal. Zorg dat je blij bent met jezelf, ongeacht je leeftijd.
Toen ik 26 was, werkte ik samen met vrouwen van 33 en vond ik hen zo ongeveer stokoud. Nu ben ik 40 en heb ik nog steeds het gevoel dat ik jonger ben dan 33. En ik heb nog steeds niks bereikt
maar dat interesseert me ook eigenlijk niets. Zoals je zelf al zegt is leeftijd inderdaad maar een getal. Zorg dat je blij bent met jezelf, ongeacht je leeftijd.
maandag 29 april 2019 19:41
Als je straks veertig wordt verlang je terug naar nu, dus geniet ervan!Campercamping schreef: ↑29-04-2019 19:33Is het ook. Bedoel het ook niet te zwaar allemaal, maar vind het toch soms een vreemde gewaarwording. Tijdens mijn vaste denkpatronen
komt het ook soms opeens de hoek omzetten zeg maar. Niet dat ik er een dagtaak mee bezig ben, maar wel wat meer. Vind het toch best raar dat ik nu dus echt een dertiger ben.
Weet nog wel dat ik 26 was ofzo en met wat vriendinnen op het terras zat, en dat we zeiden : jeeeetje, over een paar jaar zijn we gewoon 30!! en nu is het dan zover.
Of dat ik in 2013 een keer tinder opende (was toen net beschikbaar), en dat ik een match had met een man van 32. Dat vond ik echt zo oud.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
maandag 29 april 2019 19:47
haha precies, terwijl het maar 7 jaartjes scheelt. Als twintiger lijkt soms die 30(+) nog heel ver weg, terwijl het allemaal wel mee valt.pamelacourson schreef: ↑29-04-2019 19:41De tijd gaat nou eenmaal snel, het leven is te kort om je druk te maken over wat anderen al bereikt hebben.
Toen ik 26 was, werkte ik samen met vrouwen van 33 en vond ik hen zo ongeveer stokoud. Nu ben ik 40 en heb ik nog steeds het gevoel dat ik jonger ben dan 33. En ik heb nog steeds niks bereikt
Kan ook niet zeggen dat ik me druk maak om anderen, maar ik word er wel een beetje filosofisch van ofzo. Van 19 naar 20 boeide me echt niets.
Maar van 29 naar 30 somehow wel.
Maar ik zie het juist als iets positiefs dat veel leeftijdsgenoten al best iets hebben neergezet. Ik weet nog wel dat mijn generatie tijdens de economische crisis soms als 'verloren' werd weggezet : we zouden geen vaste contracten krijgen en een huis kopen werd al helemaal onmogelijk.
Ondertussen wonen de meeste van mijn vrienden en vriendinnen al in huizen die mooier zijn dan van hun eigen ouders toen ze 30 waren.
Oh en niks bereikt? Zal wel meevallen toch.
maandag 29 april 2019 19:50
Ik had het op die leeftijd te druk met moederen en kon eigenlijk niet veel neerzetten, daarvoor werd ik teveel geleefd, dus geniet van de tijd die je hebt en wees lekker kind bij je moeder en meisje in je eigen vel, want de tijd vliegt en voor je het weet loop je tegen de 50 en dat is niet overdreven.
Ik wist niet wat me overkwam toen ik ineens van middelbare leeftijd bleek en dat terwijl ik me nog zo jong voelde, alleen de buitenwereld speelde dat spelletje niet mee en was ik ineens een U en mevrouw. Ik schrok me rot.
Ik wist niet wat me overkwam toen ik ineens van middelbare leeftijd bleek en dat terwijl ik me nog zo jong voelde, alleen de buitenwereld speelde dat spelletje niet mee en was ik ineens een U en mevrouw. Ik schrok me rot.
maandag 29 april 2019 19:51
Heel herkenbaar. Ook ik mocht er afgelopen jaar aan geloven.
Als ik nu posts van mezelf hier teruglees van toen ik begin 20 was (nu voel ik me pas echt een fossiel?) denk ik ‘ach meisje, wat wist jij nou..?’
Maar ondertussen voel ik me nog steeds een puber. Ik besef wel dat ik volwassen(er) ben geworden met wat meer verantwoordelijkheidsgevoel en zorgen, maar veel dingen die ik had verwacht afgevinkt te hebben heb ik nog zeer zeker niet. Geen koophuis, geen kinderen. Geen huwelijk. Geen van dit alles in het vooruitzicht ook. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo erg.
Als ik sommige vrienden van vroeger zie, of exen: sommigen al 2 kinderen en een scheiding verder. Dan heb ik liever dit, met alle opties nog open.
Wat ook weer keuzestress geeft, want ja, ‘30 he
‘
Als ik nu posts van mezelf hier teruglees van toen ik begin 20 was (nu voel ik me pas echt een fossiel?) denk ik ‘ach meisje, wat wist jij nou..?’
Maar ondertussen voel ik me nog steeds een puber. Ik besef wel dat ik volwassen(er) ben geworden met wat meer verantwoordelijkheidsgevoel en zorgen, maar veel dingen die ik had verwacht afgevinkt te hebben heb ik nog zeer zeker niet. Geen koophuis, geen kinderen. Geen huwelijk. Geen van dit alles in het vooruitzicht ook. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo erg.
Als ik sommige vrienden van vroeger zie, of exen: sommigen al 2 kinderen en een scheiding verder. Dan heb ik liever dit, met alle opties nog open.
Wat ook weer keuzestress geeft, want ja, ‘30 he
‘
maandag 29 april 2019 19:53
Nou, hier over denk ik de laatste tijd dus ook veel na. Het gaat allemaal zo snel!Cateautje schreef: ↑29-04-2019 19:50Ik had het op die leeftijd te druk met moederen en kon eigenlijk niet veel neerzetten, daarvoor werd ik teveel geleefd, dus geniet van de tijd die je hebt en wees lekker kind bij je moeder en meisje in je eigen vel, want de tijd vliegt en voor je het weet loop je tegen de 50 en dat is niet overdreven.
Ik wist niet wat me overkwam toen ik ineens van middelbare leeftijd bleek en dat terwijl ik me nog zo jong voelde, alleen de buitenwereld speelde dat spelletje niet mee en was ik ineens een U en mevrouw. Ik schrok me rot.
Ik vind het best een eng idee, alsof ik nu pas besef dat ik sterfelijk ben.
maandag 29 april 2019 19:53
Ach joh dat blijft je hele leven zo. Dat ga je ook krijgen als je 40 wordt, 50, 60.... niet teveel bij stilstaan en je al helemaal niet de hele tijd vergelijken met anderen. Ze zullen er best zijn hoor, dertigers die een wetenschappelijk boek hebben geschreven of een brasserie hebben gekocht. Maar je zegt zelf dat je voor geen goud zou willen ruilen, dus niks aan de hand toch?Campercamping schreef: ↑29-04-2019 19:33Is het ook. Bedoel het ook niet te zwaar allemaal, maar vind het toch soms een vreemde gewaarwording. Tijdens mijn vaste denkpatronen
komt het ook soms opeens de hoek omzetten zeg maar. Niet dat ik er een dagtaak mee bezig ben, maar wel wat meer. Vind het toch best raar dat ik nu dus echt een dertiger ben.
Weet nog wel dat ik 26 was ofzo en met wat vriendinnen op het terras zat, en dat we zeiden : jeeeetje, over een paar jaar zijn we gewoon 30!! en nu is het dan zover.
Of dat ik in 2013 een keer tinder opende (was toen net beschikbaar), en dat ik een match had met een man van 32. Dat vond ik echt zo oud.
Nothing happens for a reason
maandag 29 april 2019 19:57
Oh wat grappig dat je dat zegt. Ik heb eigenlijk helemaal niet echt het idee dat ik héél erg veranderd ben sinds mijn 20e. Natuurlijk wel wat evenwichtiger, volwassener geworden. Maar ik zat toen op een ander forum, en ik kan me bijvoorbeeld nog precies voor de geest halen waar ik zat en wat ik deed toen ik een bepaalde post schreef (ik moet toen een jaar of 21 geweest zijn). Ik voel mezelf nu eigenlijk nog niet eens heel erg anders dan toen. Al ben ik wel een tikkeltje verstandiger.Lou- schreef: ↑29-04-2019 19:51Heel herkenbaar. Ook ik mocht er afgelopen jaar aan geloven.
Als ik nu posts van mezelf hier teruglees van toen ik begin 20 was (nu voel ik me pas echt een fossiel?) denk ik ‘ach meisje, wat wist jij nou..?’
Maar ondertussen voel ik me nog steeds een puber. Ik besef wel dat ik volwassen(er) ben geworden met wat meer verantwoordelijkheidsgevoel en zorgen, maar veel dingen die ik had verwacht afgevinkt te hebben heb ik nog zeer zeker niet. Geen koophuis, geen kinderen. Geen huwelijk. Geen van dit alles in het vooruitzicht ook. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo erg.
Als ik sommige vrienden van vroeger zie, of exen: sommigen al 2 kinderen en een scheiding verder. Dan heb ik liever dit, met alle opties nog open.
Wat ook weer keuzestress geeft, want ja, ‘30 he
En naar de scheidingen kijkend, dan is het inderdaad een opluxhting. Echter zijn een hoop mensen ook nog erg gelukkig met elkaar (gelukkig maar). Wat je zegt over keuzes die nog open liggen : dat ervaar ik vaak ook wel als prettig ja. Al zou ik het wel fijn vinden om te weten dat het ooit anders wordt. Niet omdat mijn leven nu niet leuk is, maar ik heb mijn twintiger jaren (bijna) volledig doorgebracht als single, wil nu wel weer eens een ander smaakje proberen ; )
maandag 29 april 2019 19:58
Dat besef komt inderdaad tijdens je dertigers opzetten. Doe er je voordeel mee en leef alsof je nog maar een paar jaar hebt.
maandag 29 april 2019 19:59
En dit, die opmerking over 50. Dat is vanaf nu terug naar toen ik 10 was. Die leeftijd staat me niet zo veel meer van bij, maar
vanaf ca. mijn 14e heb ik wel hele levendige herinneringen, die niet eens zo lang geleden lijken. Stelt me wel gerust dat ik vind
dat er steeds meer aandacht komt voor gezondheid en gezond ouder worden (en ook het taboe op aantrekkelijk willen blijven vermindert).
maandag 29 april 2019 20:02
Zeker niks aan de hand, maar ik vind het eerder interessant om af en toe eens bij stil te staan. Vooral omdat alles voor mij nog zo ''hetzelfde'' voelt. Ik heb natuurlijk een hypotheek, en baan. Maar voel me wezenlijk weinig anders dan toen ik 20 was.juliet64 schreef: ↑29-04-2019 19:53Ach joh dat blijft je hele leven zo. Dat ga je ook krijgen als je 40 wordt, 50, 60.... niet teveel bij stilstaan en je al helemaal niet de hele tijd vergelijken met anderen. Ze zullen er best zijn hoor, dertigers die een wetenschappelijk boek hebben geschreven of een brasserie hebben gekocht. Maar je zegt zelf dat je voor geen goud zou willen ruilen, dus niks aan de hand toch?
Op dit moment draag ik bijvoorbeeld een sporttrui die ik kocht voor mijn reis naar Nieuw Zeeland op mijn 19e. Ding heeft nog niets van zijn kleur verloren en ik vind hem nog steeds even mooi als 10 jaar geleden. Maar toch vreemd om te beseffen dat ik hier als 19 jarig (net niet meer) kind ook in rondliep. Ik voel me eigenlijk nauwelijks ouder, maar ben het natuurlijk wel.
maandag 29 april 2019 20:22
Ach, ik ben 30, op het oog heel erg gesetteld (getrouwd, twee kinderen, mooie koopwoning, allebei een vaste baan etc.) en toch heb ik soms ook nog het idee dat ik gisteren ben afgestudeerd. Ik voel me lang niet zo volwassen en verantwoordelijk als dat zou ‘horen’ bij het leven dat ik nu heb.
Totdat ik weer een keer tussen de studenten sta, dan besef ik me wel dat er toch wel iets veranderd is
Ik herken wel wat je zegt dat ik voorheen een ander beeld had van dertigers ofzo, en nu ik er zelf bij hoor denk ik veel meer: ach we doen allemaal nog steeds maar wat.
Totdat ik weer een keer tussen de studenten sta, dan besef ik me wel dat er toch wel iets veranderd is
Ik herken wel wat je zegt dat ik voorheen een ander beeld had van dertigers ofzo, en nu ik er zelf bij hoor denk ik veel meer: ach we doen allemaal nog steeds maar wat.
maandag 29 april 2019 20:45
Ik voel me nog een kind ja. Ik besef dat dat wel redelijk extreem is (zal vast iets niet helemaal snor zitten op dat vlak), maar ik kan mezelf echt niet zien als een 30-jarige. Ik zie er ook heel jong uit, mensen schatten me ook altijd rond de 23.
En daar komt óók nog bij dat ik heel weinig bereikt heb en niet echt het leven leid van een 30-jarige (voor zover daar een standaard voor is). Dus ja, voor mij voelt het ook erg vreemd. Probeer er maar niet teveel bij stil te staan eigenlijk (helemaal niet dat ik straks 31 word, enz enz).
En daar komt óók nog bij dat ik heel weinig bereikt heb en niet echt het leven leid van een 30-jarige (voor zover daar een standaard voor is). Dus ja, voor mij voelt het ook erg vreemd. Probeer er maar niet teveel bij stil te staan eigenlijk (helemaal niet dat ik straks 31 word, enz enz).
anoniem_356192 wijzigde dit bericht op 29-04-2019 20:48
0.09% gewijzigd
maandag 29 april 2019 20:47
Zoals een ander al zei:
Het is geen wedloop. Geen wedstrijd.
Maar veel van je typt gaat wel over 'achter lopen'.
Klinkklare onzin.
Het enige wat echt lastig wordt, is om op je 50e nog kids op de wereld te zetten of een olympische titel te winnen. Als je dat zou willen.
Ben je soms onbewust toch bezig met dat je bepaalde wensen nog niet tot uitvoering brengt omdat je bang bent dat ze niet gaan lukken? Jaloers op anderen? Of ben je echt onzeker dat je niet voldoende klaar speelt, terwijl je je leven top vindt?
Het is geen wedloop. Geen wedstrijd.
Maar veel van je typt gaat wel over 'achter lopen'.
Klinkklare onzin.
Het enige wat echt lastig wordt, is om op je 50e nog kids op de wereld te zetten of een olympische titel te winnen. Als je dat zou willen.
Ben je soms onbewust toch bezig met dat je bepaalde wensen nog niet tot uitvoering brengt omdat je bang bent dat ze niet gaan lukken? Jaloers op anderen? Of ben je echt onzeker dat je niet voldoende klaar speelt, terwijl je je leven top vindt?
maandag 29 april 2019 20:48
Hoewel ik er wel bij moet zeggen; ik voel me vooral nog een kind ten opzichte van mensen die ouder zijn dan ik. Of als ik alleen ben. Ik heb een tijdje ergens gewerkt met collega's die veel jonger waren dan ik, en dan merk en voel ik wel dat ik ouder ben. Of als ik kinderen/jongvolwassenen zie op televisie ofzo, dan merk ik wel dat ik er een soort van 'moeder'gevoelens bij heb, of me in ieder geval echt ouder voel dan zij.
